2.000.000 ευρώ από τη Σοφία Ζαχαράκη στο Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας!!!

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας με την πρόσφατη απόφασή του 3094/05.03.2025, χαρίζει 2.000.000 ευρώ  που νομίζετε;

Μήπως για την εκπόνηση κάποιου Εθνικου Σχεδίου Δράσης για το Δημογραφικό, μήπως για την Παιδική Προστασία, ή για τη Nεολαία, μήπως για τη Στεγαστική Πολιτική των ευάλωτων οικογενειών, ή για Θέματα Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Χάσατε!!!

Όχι για όλα αυτά, αλλά για την ελληνογερμανική φιλιά τών νέων γιατί οι νέοι μας πρέπει να ξεχάσουν. 

Γιατί οιΓερμανοί είναι φίλοι μας και είναι φτωχοί για ναβεκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους για τα εγκλήματα που διέπραξαν ως στρατός κατοχής 84 χρόνια πριν και οι Έλληνες πρέπει να τα ξεχάσουν!

Λήθη αντί για την αλήθεια για όσα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διέπραξαν στην Ελλάδα. 

Επενδύει με 2.000.000€ στην αμνησία το Υπουργείο μας, ώστε να μην θυμόμαστε ότι η "φίλη" χώρα δεν επέβαλε μόνο τα πρόσφατα μνημόνια και την υποθήκευση για 100 χρόνια της δημόσιας περιουσίας μας. 

Δεν πρέπει κυρίως οι νέοι μας να θυμούνται ότι οι Γερμανοί κατέστρεψαν την υποδομή της χώρας μας, κατέκλεψαν τα κεφάλαια του ελληνικού κράτους και λεηλάτησαν χωρίς να επιστρέψουν αρχαιολογικούς μας θησαυρούς.

Να μη γνωρίζουν οι νέοι μας τα εγκλήματα πολέμου της κατοχής, τις εκτελέσεις αμάχων, την πρόκληση λιμού με την επίσχεση τροφίμων και για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με τη μαζική εξόντωση Ελλήνων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Η ελληνογερμανική φιλία επιβάλλει τη λήθη για τις μαζικές σφαγές κατοίκων όπως στην Κάνδανο (3/6/1941), στο Κομμένο (16/8/1943), στη Βιάννο (14-16/9/43), στα Καλάβρυτα (11/12/1943), στο Δίστομο (10/6/1944), στα Ανώγεια (Αύγουστος 1944).

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ Κ Α Λ Α Β Ρ Υ Τ Ω Ν

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 13/12/1943

"Αν θάψετε την αλήθεια κάτω από τη γη, διογκώνεται εκεί μέσα και συλλέγει τέτοια εκρηκτική δύναμη, ώστε την ημέρα που ξεσπά παρασύρει τα πάντα μπροστά της"

Από το "Κατηγορώ" του Εμίλ Ζολά

_______***_______

Απόσπασμα από το βιβλίο "ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1941-1944. Η αντίσταση στην επαρχία. Το ολοκαύτωμα", του Καλαβρυτινού Ιστορικού Λογοτέχνη Περικλή Ροδάκη*

_____*****_____

- Να συγκεντρωθείτε όλοι στο Δημοτικό σχολείο. Στα σπίτια δεν θα μείνει κανείς. Άντρες γυναίκες και παιδιά. Ο καθένας να πάρει μία κουβέρτα στο χέρι και ψωμί για μία ημέρα.
- Οι άντρες να πάρουν μαζί τους κασμάδες και φτυάρια για να επισκευαστούν οι δρόμοι.
Η φωνή συνεχίζει επίμονα:
- Όλοι στο σχολείο. Να μη μείνει κανείς στο σπίτι. Ούτε γέρος ούτε άρρωστος.
Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα πιο πολύ: να μην μείνει κανένας τα σπίτια... άρα κινδυνεύουμε. Και για να τονίσουν τις διαταγές τους βάζουν με πολυβόλα και όπλα που είχαν τοποθετηθεί γύρω στην πόλη. Έντρομοι οι Καλαβρυτινοί διαπιστώνουν τη δύσκολη θέση που βρίσκονται. Ήξεραν ότι τα
Καλάβρυτα ήταν κυκλωμένα αλλά τα πυρά έφεραν τρόμο. Γερμανοί και Γερμανόντυμένοι περιφέρονται στους δρόμους και φωνάζουν: γρήγορα...
Χτυπάνε πόρτες και απειλούν όποιον μείνει μέσα. Οι δρόμοι γεμίζουν ανθρώπινες σκιές, γιατί μέσα στην πυκνή ομίχλη μόνο σκιές φαίνονται. Μερικοί συζητούν ή και μονολογούν:
- Θα μας σκοτώσουν... Θα κάψουν το χωριό.
Άλλοι πάλι έχουν ακόμα ψευδαισθήσεις.
- Γιατί να μας σκοτώσουν... δεν κάναμε τίποτα.
Κι όλοι τρέμουν. Μοιάζουν μεθυσμένοι από το φόβο... Οι Γερμανοί και οι Γερμανοντυμένοι σαλαχάνε τον αλαφιασμένο κόσμο, όπως οι τσοπάνηδες πού πάνε τα πρόβατα στη στρούγκα. Κι υπάρχουν τόσοι πολλοί τσοπαναραίοι και άγριοι, πιο άγριοι από τους λύκους... Οι λύκοι σφίγγουν το κοπάδι από παντού. Στο δημοτικό σχολείο περιμένουν οι Γερμανοί που κάνουν το διαχωρισμό. Οι καμπάνες εξακολουθούν να χτυπάνε, ενώ τα πολυβόλα από γύρω βάζουν κατά διαστήματα. Όλοι τρέμουν, όχι μόνο από το κρύο που είναι τσουχτερό, αλλά και από το φόβο.
Μπροστά στην είσοδο του σχολείου οι Γερμανοί βάζουν όσους φτάνουν σε σειρά. Και μαζί ξεχωρίζουν τους άντρες από τις γυναίκες. Οι φωνές τους είναι άγριες και οι ψυχές των Καλαβρυτινών παγώνουν. Τα όπλα τους είναι έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο.
Οι άνθρωποι πήγαιναν πιασμένοι χέρι-χέρι με τα παιδιά τους ή τις γυναίκες. Οι γερμαναράδες τους αρπάζουν βία και περνώντας από ένα μέρος τις γυναίκες τις οδηγούν στις αίθουσες του σχολείου και από το άλλο τους άντρες, που μπαίνουν στη σειρά. Με τις γυναίκες βάζουν και τους πολύ γέρους και τα ανήλικα παιδιά, τα κάτω από 13-14 χρονών. Αν κάποιο δείχνει μεγαλύτερο το στέλνουν στους άντρες. Κι αν κάποιο είναι καχεκτικό πάει με τις γυναίκες. Οι γυναίκες μπαίνουν σε δύο αίθουσες του σχολείου. Εκεί στριμώχνονται όλες η μία πάνω στην άλλη.
Τα παράθυρα του σχολείου ήταν ψηλά. Για να δούνε έξω, σήκωναν κάποιες γυναίκες στα χέρια.

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΑ ΧΕΙΛΗ

Του Γιώργου Τασιόπουλου 13.12.2022

Εντύπωση προκαλεί η άγνοια των επιστημονικών συμβούλων, συντακτών της δήλωσής της Προέδρου της Δημοκρατίας για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.
Δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι συνειδητά λειτουργούν ως βαποράκια των γερμανικών επιχειρημάτων, που μόνο ο κατοχικός πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης εξέφραζε στη ανάγκη αναζήτησης της υπερασπιστικής του γραμμή στις δίκες των δοσίλογων. Γιατί κομίζει υπηρεσίες η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στους επίδοξους αναθεωρητές της ιστορικής αλήθειας, όταν αναπαράγει τη λανθασμένη εκδοχή, πως το έγκλημα του Ολοκαυτώματος έγινε ως αντίποινα για την εκτέλεση 77 Γερμανών αιχμαλώτων μετά την μάχη της Κερπινής, πού είναι και η γερμανική εκδοχή για τα συμβάντα στο ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.

Πρώτη λανθασμένη αστοχία, η αναφορά για 441 νεκρούς, όμως η "επιχείρηση Καλάβρυτα" εκείνων των ημερών είχε πάνω από 1.000 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή και οι ίδιοι οι Γερμανοί αναφέρουν στα διασωθέντα επίσημα γερμανικά αρχεία εκείνης της εποχής: "Ετυφεκίστηκαν 695 Έλληνες".

Και η δεύτερη λανθασμένη εκδοχή των γεγονότων είναι ότι η σφαγή των Καλαβρύτων έγινε ως αντίποινα για την εκτέλεση Γερμανών ομήρων. Ενώ έχει αποδειχθεί από επίσημα γερμανικά έγγραφα ότι η σφαγή είχε προαποφασιστεί και δεν γνώριζαν τίποτα για την εκτέλεση ομήρων έως και την ημέρα πού έγινε το ολοκαύτωμα.  Ο Περικλής Ροδάκης στο βιβλίο του για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και στο απόσπασμα που παραθέτουμε στη συνέχεια διαφωτίζει χωρίς να επιδέχεται αμφισβήτηση την ιστορική αλήθεια.

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1941-1944

Η αντίσταση στην επαρχία
Το ολοκαύτωμα

Του Περική Ροδάκη (2η εκδ. Παρασκήνιο 2001, σελ. 251- 257)

Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κανένα από τα έγγραφα των γερμανικών αρχείων της πιο πριν περιόδου, δεν αναφέρεται λέξη για τους περίφημους αιχμαλώτους...
...Η απόφαση για τη σφαγή των Καλαβρύτων πάρθηκε στο Γενικό Επιτελείο της Γερμανίας στα τέλη Οκτωβρίου του 1943. Στις αρχές Νοεμβρίου, η διαταγή αυτή είχε φτάσει και στη γερμανική διοίκηση του Αιγίου και ο πολύς Τεννερ την ανακοίνωσε στον επίσκοπο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο.

Στα γερμανικά αρχεία βρέθηκε η διαταγή που δόθηκε στο Βέλφρινγκεν στις 25 Νοεμβρίου 1943 για την πραγματοποίηση του τρομερού εγκλήματος, της σφαγής των Καλαβρύτων. Η διαταγή σώθηκε ακέραια στα γερμανικά αρχεία και τη δημοσίευσε ο Δημήτριος Κανελλόπουλος στην εφημερίδα 'Μεσημβρινή" και σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Στις 25 Νοεμβρίου 1943 οι αιχμάλωτοι Γερμανοί ζούσαν στην Κλειτορία (Μαζέικα) και συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή τους δια μέσου του Θεόκλητου-Κωνστάντιου.

Καμία απολύτως σχέση δεν έχει το έγκλημα που διέπραξαν οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα με την εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων. Κι όμως η εισήγηση του Ιωάννη Ράλλη προς τους Γερμανούς να δικαιολογήσουν το αποτρόπαιό τους έγκλημα Με την εκτέλεση των αιχμαλώτων κυριάρχησε η καλύτερα επιβλήθηκε από τη μετεμφυλιακή δεξιά μετά την ήττα της Αριστεράς το Δεκέμβριο του 1944.

''Για ένα φιλότιμο'', 1964

† 13-12-43

Θεέ μου, μη μ' αφήνεις ούτε καλημέρα να 'χω πια με τέτοια, δήθεν εξευγενισμένα, υποκείμενα.

Το διήγημα ανήκει στη συλλογή του ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

________

''Για ένα φιλότιμο'', 1964

(Κατά την Περίοδο της Γερμανικής κατοχής εκτελέστηκαν πολλοί Έλληνες που πρόβαλλαν αντίσταση στον κατακτητή, αλλά και αθώοι πολίτες και παιδιά. Τέτοιες ομαδικές εκτελέσεις έγιναν π.χ. στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στο Χορτιάτη, στην Κάντανο, στη Βιάννο και σε τόσα άλλα μέρη ποτισμένα με αίμα αθώων).

________________

''Για ένα φιλότιμο'', 1964

Φτάνω στο σημείο να πω πως ίσως θα 'ταν καλύτερα να μην είχα πατήσει ποτέ μου σε κείνο τον τόπο της ομαδικής εκτελέσεως. Κι άλλες φορές έτυχε βέβαια να επισκεφθώ τόπους μαρτυρίου ή ομαδικής ταφής· η γη της πατρίδας μας είναι παραγεμισμένη με κόκαλα παλικαριών· μα ποτέ μου δεν ταράχτηκα και δεν έκλαψα τόσο, όσο αυτή τη φορά. Αυτό ασφαλώς έγινε, γιατί την ώρα που βρέθηκα εκεί, μια γυναίκα κι ένας άντρας, αδέλφια, άνοιγαν τον τάφο του μικρότερου αδελφού τους, που είχε εκτελεστεί πριν από είκοσι χρόνια.

 Πλησίασα, κι όταν κατάλαβα τι συνέβαινε, σιγοκάθισα πάνω στα πόδια μου σε μιαν άκρη. Και τώρα, που η ψυχή μου έχει κολλήσει εκεί, μου φαίνεται πως θα μείνω για πάντα, σαν ένα αγριόχορτο, καθισμένος δίπλα σε κείνο τον τάφο. Και μακάρι να γινόταν έτσι.

Τότε που πρωτοζύγωσα, το σκάψιμο με την αξίνα είχε προχωρήσει. Εξάλλου δεν τον είχαν θαμμένο καθόλου βαθιά. Μάλλον γυναίκες θα είχαν φροντίσει για την ταφή του. Σε λίγο, ένα ένα, άρχισαν να ξεφυτρώνουν τα κόκαλα. Ήταν κατακίτρινα, με λίγο καστανό χώμα κολλημένο πάνω τους. Η γυναίκα, μ' ένα τσεμπέρι στο κεφάλι, σχεδόν γονατιστή, αφού τα ξέπλενε λίγο με κόκκινο κρασί, τ' αράδιαζε ευλαβικά μέσα σε μια κάσα χαρτονένια, απ' αυτές της αμερικάνικης βοήθειας. Σε όλα αυτά δεν υπήρχε τίποτα το αηδιαστικό ή το τρομαχτικό. Άλλωστε το παιδάκι ήταν δεκάξι χρονών όταν μαρτύρησε. Και πιστεύω, χωρίς αμφιβολία, πως θα έχει αγιάσει. Στο χώμα δίπλα ήταν μπηγμένο ένα κερί και στο θυμιατό σιγόκαιγε θυμίαμα. Ευωδίαζε όλος ο τόπος. Λέξη δεν έλεγαν, ούτε ακουγόταν κλάμα. Καταλάβαινα όμως πως τα μάτια τους τρέχαν, γι' αυτό έσκυψα το κεφάλι μου προς το χορτάρι και δεν προσπαθούσα, ούτε τολμούσα να τους κοιτάξω. Πολύ ήταν και που με άφηναν κοντά τους μια τέτοια ώρα.

Μονάχα όταν βρέθηκε το κρανίο, άκουσα τον αδελφό να λέει βραχνά: η χαριστική βολή. Ήταν μια μικρή τρύπα λίγο πιο πάνω απ' το μέτωπο. Είχα γίνει πια ένα με το χώμα, έτσι ένιωθα. Τώρα σκέφτομαι πως έπρεπε να προσκυνήσω, αν και είμαι τόσο ανάξιος. 

Κοίταζα συνεχώς ένα βραχάκι κοντά μου και τις λειχήνες του. Αυτό σίγουρα θα ήταν και τότε εδώ, και το παιδί θα το είδε· ίσως και να το ζήλεψε. Μπορεί να ήταν και κείνο το αρκετά μεγάλο δέντρο, αν και δεν αποκλείεται να έχει μεγαλώσει πιο γρήγορα, εφόσον βρήκε άφθονο λίπασμα από τόσο αίμα και τόσες εκατοντάδες κορμιά.

 Καλά θα ήταν να μπορούσε να μεταμορφώνεται ο άνθρωπος, όταν πέφτει σε μεγάλο κίνδυνο, ή ν' ανοίγει η γη και να τον κρύβει. Εγώ τουλάχιστο έτσι παρακαλούσα, όταν βρέθηκα σε κάτι τιποτένιους κινδύνους, που είναι ντροπή και να τους σκέφτομαι ακόμα. Πάντως, θυμούμαι πως εκείνες τις στιγμές λάτρευα και πρόσεχα, όσο ποτέ, τα άψυχα, αλλά και τα έντομα και τα φυτά και τα πουλιά. Σ' αυτό ακριβώς στηρίζομαι και πιστεύω πως έτσι θα 'νιωσε κι αυτός εκείνη την ώρα. Εξάλλου ήταν της ηλικίας μου. Δεν είναι δυνατό να διαφέρω και τόσο πολύ απ' τους άλλους. Άνθρωπος είμαι και εγώ. Κι όμως η κάποια διαφορά είναι που με καίει.

Πάνω στην κορφή του λόφου έχουν στήσει ένα τεράστιο κάτασπρο σταυρό και παρακάτω, στην πλαγιά, είναι σχηματισμένη, με άσπρες πάλι πέτρες, η ημερομηνία: 13-12-43. Λογάριαζα, όταν γυρίσω σπίτι, να ψάξω για κείνο το ημερολόγιό μου, που μπόρεσα να κρατήσω, μέρα με τη μέρα, τότε. Τι να 'γινε άραγε εκεί σε μας αυτή τη μέρα;

Κι έτσι, καθώς είχα απομονωθεί κοιτάζοντας το ρηχό μνήμα του χωριατόπουλου, άρχισα να ψιθυρίζω ανεπαίσθητα το αντρίκιο εκείνο μοιρολόγι, που μόνο τα λόγια του ξέρω και όχι το σκοπό:

Μαστόροι Καλαβρυτινοί και μαρμαροχτιστάδες,

που πελεκάτε μάρμαρα και φτιάχνετε κιβούρια,

φτιάχτε και μένα 'να καλό, καλύτερο από τ' άλλα...

Όμως ένα μπουλούκι εντόπιοι τουρίστες φάνηκε να μπαίνει μέσα στον ιερό περίβολο. Στάθηκαν γύρω απ' το ελεεινό για μια τέτοια θυσία κενοτάφιο. Φαίνονταν απ' τους μορφωμένους και δεν μπορώ να πω πως η στάση τους δεν ήταν σεμνή. Κατέθεσαν μάλιστα ένα καλοκαμωμένο δάφνινο στεφάνι και κατόπι κράτησαν ένα λεπτό σιγή. Κάποιος τους άρχισε να διαβάζει από ένα χαρτί το ιστορικό της εκτελέσεως των 1200 ανθρώπων. Ήταν τόσο ψυχρή η περιγραφή, ώστε αμέσως υπέθεσα πως σίγουρα θα τα είχε ξεσηκώσει απ' την τελευταία εγκυκλοπαίδεια. Ύστερα σκόρπισαν μιλώντας δυνατά ή χαχανίζοντας. Πολλοί ήρθαν τριγύρω μας. Και φυσικά αμέσως άρχισαν τις ερωτήσεις, ιδίως οι γυναίκες. Το παλικάρι με την αξίνα απαντούσε, πιέζοντας ολοφάνερα τον εαυτό του.

 Φαινόταν καθαρά πως θεωρούσαν σχεδόν ευτυχία τους και σπουδαίο συμπλήρωμα στις συγκινήσεις της εκδρομής την ανακομιδή, που πέτυχαν πάνω στην ώρα. Ο αδελφός μάλιστα ζαλίστηκε τόσο για μια στιγμή, ώστε έκανε το λάθος να τους δείξει ακόμα και το κρανίο με τη χαριστική βολή. Αυτό όμως θα ήταν πέρα απ' τα όρια της αντοχής τους, γιατί αμέσως πρόσεξα μια κίνηση για απομάκρυνση. Κάποιος τους θύμισε πως η ώρα περνάει. Εκείνη τη στιγμή η σκυμμένη γυναίκα τούς γύρεψε, αν έχουν, καμιά εφημερίδα για να σκεπάσει τα κόκαλα. Πολλοί προθυμοποιήθηκαν από εφημερίδες άλλο τίποτα, και τι εφημερίδες...

Πήραν να κατηφορίζουν. Μετά από λίγα βήματα άναψε ζωηρή συζήτηση ανάμεσά τους· σα να μην ήμασταν κι εμείς λίγο πιο πάνω. Ένας ακούστηκε να φωνάζει με θυμό: Καλά τους έκαναν αφού οι άλλοι σκότωσαν στρατιώτες του κατακτητή.

Κανένας δεν αντιμίλησε. Ήταν και κάποιος με στολή μαζί τους.

Μου 'ρθε να πέσω απάνω σε κείνη την άτιμη φωνή και να τη στραγγαλίσω άγρια, προτού προφτάσει να προχωρήσει. Αλλά την άκουσαν βέβαια συγχρόνως και τα δυο αδέλφια κι έσκυψαν πιο πολύ κατά το χώμα, σα να 'φαγαν καμτσικιά, αλλά και σα μαθημένοι από κάτι τέτοια.

Κατόπι ο άντρας άφησε την αξίνα· δεν υπήρχαν άλλωστε άλλα κόκαλα. Η αδελφή του έσβησε το κερί και πήρε το θυμιατό. Τα κόκαλα έμειναν ασκέπαστα. Η βρωμερή εφημερίδα κυλιόταν πάνω στα χόρτα.

Έμεινα ξοπίσω και με πήρε το παράπονο. Δεν ήμουν γνωστός τους ή συγγενής τους για να με πάρουν μαζί τους, όπως θα ήθελα. Εγώ τα 'χω καταφέρει να χωρώ και να ταιριάζω μονάχα με κάτι τέτοιους σαν αυτούς του πούλμαν. Γι' αυτό ξεκίνησα για το πιο λαϊκό καφενείο, και στο δρόμο συνέχεια έλεγα: 

Θεέ μου, μη μ' αφήνεις ούτε καλημέρα να 'χω πια με τέτοια, δήθεν εξευγενισμένα, υποκείμενα.

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Γερμανικές επανορθώσεις - Ο Νότης Μαριάς εξηγεί πώς «εκεί που μας χρωστάγανε ,μας πέρνουν και το βόδι»!

Ο Φράνκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ όχι μόνο αρνήθηκε να συζητήσει το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Ελλάδα, αλλά μας πήρε και πάνω από 2 δις ευρώ, τα οποία ο κ.Μητσοτάκης πολύ πρόθυμα δίνει στο Βερολίνο!

 
Είναι δυνατόν ,θα αναρωτηθείτε; Είναι πέρα για πέρα αληθινό και ο κ.Νότης Μαριάς εξηγεί στο militaire channel, πως «εκεί που μας χρωστάγανε ,μας πέρνουν και το βόδι»! Τα στοιχεία που αποκαλύπτει είναι αδιάσειστα!

Ο κ.Μαριάς μιλά για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και επισημαίνει ότι τα ψέματα τελείωσαν. Η ελληνική κυβέρνηση έχει την δυνατότητα να κάνει πολύ συγκεκριμένες κινήσεις για να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται η χώρα. Το ερώτημα είναι αν θέλει να το κάνει.

________******_________

Ποιες Γερμανικές αποζημιώσεις- Ο Σταϊνμάιερ ήρθε και μας πήρε από πάνω και 2,2 δισ. ευρώ.

Τελικά «εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι». Αυτό ισχύει κυριολεκτικά σε σχέση με τη Γερμανία και την υποχρέωσή της να καταβάλει τις Οφειλές της προς την Ελλάδα, οι οποίες πηγάζουν από τις πολεμικές επανορθώσεις/αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων της γερμανικής κατοχής.

Αυτό προκύπτει εξετάζοντας κανείς τα αποτελέσματα της τριήμερης επίσκεψης του Προέδρου της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ στην χώρας μας στο διάστημα 29-31 Οκτωβρίου 2024.

Ειδικότερα απαντώντας στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελαροπούλου η οποία έθεσε το θέμα των γερμανικών οφειλών ο herr Βάλτερ απάντησε:

«Οι νομικές μας θέσεις επί του ζητήματος των επανορθώσεων διαφέρουν και το γνωρίζετε. Εμείς είμαστε της άποψης ότι νομικά αυτό το θέμα θεωρείται λήξαν. Ωστόσο, παραμένουμε δεσμευμένοι απέναντι στην ιστορική μας ευθύνη, όχι μόνο αναφορικά με τη Θεσσαλονίκη, αλλά και αλλού. Αυτός ήταν και ο λόγος που με ώθησε να έρθω σε επαφή με τους εναπομείναντες στη Θεσσαλονίκη, με την εβραϊκή κοινότητα και να συζητήσουμε πώς θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα μνημείο για τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν»

 (www.efsyn.gr 30/10/2024).

Το νέο προκλητικό γερμανικό «Nein» για τις γερμανικές αποζημιώσεις προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην ελληνική κοινή γνώμη και φυσικά πυροδότησε το ήδη δυναμιτισμένο κλίμα που υπήρχε στην Κάνδανο ενόψει της εκεί επίσκεψης του Σταϊνμάιερ.

Έτσι οι κάτοικοι της μαρτυρικής Κανδάνου υποδέχθηκαν τον Γερμανό Πρόεδρο βροντοφωνάζοντας το σύνθημα «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» την ώρα που μια εκ των συγγενών των θυμάτων απευθυνόμενη στον her Βάλτερ του είπε εμφατικά: «Δεν θέλω να πιάσω το χέρι του σφαγέα». Επίσης άλλος απόγονος θύματος της κατοχής του είπε: «Πριν ογδόντα χρόνια εκτελέσατε τους γονείς μας, τώρα μας εκτελείτε για δεύτερη φορά» (www.dnews.gr 31/10/2024). 

Να μην κληθεί ξανά Γερμανός αξιωματούχος σε μαρτυρικό τόπο της χώρας μας μέχρι η Γερμανία να αλλάξει την ανιστόρητη, αλαζονική και παράνομη στάση της!

Μια σημαντική πρόταση περιλαμβάνεται στην ανακοίνωση του Δικτύου Μαρτυρικών Δήμων για την επίσκεψη του Γερμανού Προέδρου, που εκδόθηκε λίγες ώρες πριν την επίσκεψη του Γερμανού Προέδρου στην Κάντανο:

«Τέλος, έως ότου η γερμανική πλευρά αναθεωρήσει την απαράδεκτη στάση της παροτρύνουμε τους Δημάρχους των περιοχών που ανήκουν στο Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών «Ελληνικά Ολοκαυτώματα 1940 – 1945» να εξαιρούν απ’ τις προσκλήσεις των επετειακών εκδηλώσεων των Ολοκαυτωμάτων την Πρεσβεία της Γερμανίας».

Στην Κρήτη εφαρμόζεται η πρόταση αυτή εδώ και χρόνια. Ελπίζουμε να γίνει πράξη και στην υπόλοιπη Ελλάδα!

Επίσης:

"το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών «Ελληνικά Ολοκαυτώματα 1940 - 1945» ζητά να καταργηθεί το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον, μια δομή που όπως τελικά αποδεικνύεται σκοπό έχει να συγκαλύψει τις ευθύνες της γερμανικής πλευράς μέσα από αποπροσανατολιστικές μικρό-χρηματοδοτήσεις δράσεων στους μαρτυρικούς τόπους. 

Γιατί η Γερμανία δεν πληρώνει επανορθώσεις στην Ελλάδα

ΑΫΦΑΝΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Στις 6 Απριλίου συμπληρώνονται 83 χρόνια από την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα. Ακολούθησε, επί 42 έως 48 μήνες ανάλογα την περιοχή, η γερμανική κατοχή της ελληνικής επικράτειας. Στο διάστημα αυτό, η Γερμανία διέπραξε στην Ελλάδα εγκλήματα πολέμου καθώς και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ακόμη, κατέστρεψε την υποδομή της χώρας, κατέκλεψε κεφάλαια του ελληνικού κράτους και λεηλάτησε αρχαιολογικούς θησαυρούς.

Για τα εγκλήματα πολέμου (π.χ. εκτελέσεις αμάχων, πρόκληση λιμού με την επίσχεση τροφίμων) και για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας [π.χ. μαζική εξόντωση Ελλήνων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζικές σφαγές κατοίκων όπως στην Κάνδανο (3/6/1941), στο Κομμένο (16/8/1943), στη Βιάννο (14-16/9/43), στα Καλάβρυτα (11/12/1943), στο Δίστομο (10/6/1944), στα Ανώγεια (Αύγουστος 1944)] η Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι επιδίκασε, το 1946, αποζημιώσεις.

Αυτές, η Ελληνική Διακομματική Επιτροπή της Βουλής τις υπολόγισε, το 2016, σε 107 δισ. ευρώ, δίχως προσαύξηση τόκων και αφαιρώντας τα 115 εκατ. μάρκα που κατέβαλε το Βερολίνο σε ορισμένες κατηγορίες θυμάτων. Mε ένα επιτόκιο 3% το ποσόν φθάνει σήμερα το ένα τρισ. ευρώ. Για την καταστροφή των ελληνικών υποδομών, η Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι επιδίκασε 6,7 δισ. δολάρια, με τιμή δολαρίου αυτή του 1938. Το ποσόν αυτό ανέρχεται σήμερα με τους τόκους σε 595 δισ. ευρώ. Η Γερμανία έχει μέχρι στιγμής καταβάλει 20 εκατ. δολάρια!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στις γερμανικές οφειλές συμπεριλαμβάνεται η αποπληρωμή των δανείων τα οποία η κατεχόμενη Ελλάδα χορήγησε στην Γερμανία, βάσει διακρατικής συμφωνίας. Το συνολικό ποσόν αποτιμάται, ανάλογα με την τιμαριθμική προσαρμογή απο 100 μέχρι 506 δισ. ευρώ. Τα δάνεια αυτά δεν έχουν μέχρι σήμερα εξοφληθεί από το Βερολίνο, μολονότι στην διάρκεια της κατοχής, το Γερμανικό Ράϊχ εξυπηρέτησε τις δύο πρώτες δόσεις του πρώτου δανείου. Επιπροσθέτως, στα χέρια γερμανικών μουσείων και ιδιωτών παραμένουν 8.500 αρχαιολογικά αντικείμενα και 469 πίνακες ζωγραφικής που λεηλατήθηκαν στην διάρκεια της κατοχής από Γερμανούς στρατιωτικούς. Τα αντικείμενα αυτά ζητήθηκαν από την Ελληνική Κυβέρνηση το 1946 και δεν έχουν επιστραφεί!

Γιατί αρνείται η Γερμανία

Η άρνηση του γερμανικού κράτους να καταβάλει αποζημιώσεις (για όσα η τότε κυβέρνησή του και οι ένοπλες δυνάμεις του διέπραξαν στην Ελλάδα) στηρίζεται σε πολιτικούς λόγους. Αυτούς, το Βερολίνο τους επικαλύπτει με ποικίλα προσχήματα, υπεκφυγές και δικαιολογίες νομικής χροιάς. Το νομικοφανές οπλοστάσιο του Βερολίνου δεν θα άντεχε σε μια πολιτικά αποφασιστική και νομικά τεκμηριωμένη εκστρατεία προσφυγών της Αθήνας στα κατάλληλα ανά περίπτωση δικαιοδοτικά όργανα. Η καταθλιπτική όμως επιρροή της Γερμανίας στο ελληνικό πολιτικό σύστημα αποτρέπει διαχρονικά μια τέτοια εξέλιξη, άρα και το ξεγύμνωμα της ένδειας επιχειρημάτων και περισσεύματος υποκρισίας εκεί στο Βερολίνο.

Ακραία πρόκληση με την Πρόεδρο …άγαλμα: Σας κάψαμε, συγχωρέστε μας, αλλά ούτε ένα …φράγκο! Το γερμανικό λάιτ-μοτίφ διά στόματος του Σταϊνμάγερ που έμεινε αναπάντητο…

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου (Κ) και ο Πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ (Frank-Walter Steinmeier) (Α), εύχονται κρατώντας ένα ποτήρι κρασί κατά τη διάρκεια της παράθεσης επίσημου δείπνου προς τιμήν του δεύτερου, στο Προεδρικό Μέγαρο, Αθήνα, Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ 31/10/2024

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*

Είχα διακινδυνεύσει από νωρίς την πρόβλεψη ότι η επίσκεψη Σταϊνμάγερ στην Αθήνα δεν θα σηματοδοτούσε κάποια αλλαγή της γερμανικής στάσης στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων, αφού από συγνώμες έχουμε χορτάσει.

Δυστυχώς έκανα λάθος. Γιατί αυτή η επίσκεψη, που σχεδιάστηκε εξ αρχής ως πρόκληση και όχι ως χειρονομία φιλίας, πρόδωσε μια σκλήρυνση της γερμανικής πλευράς που θεωρεί πλέον ότι έχει μία μοναδική ευκαιρία να στείλει το ζήτημα των ελληνικών επανορθώσεων στα αζήτητα της ιστορίας.

Οι Γερμανοί έχουν καταλάβει ότι απέναντι τους έχουν χαμηλής στάθμης υπαλλήλους. Μαριονέτες και μάλιστα ακούρδιστες. Που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ούτε για να προτάξουν κοινή εθνική γραμμή σε ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας.

Η κυρία Σακελλαροπούλου, ανίδεη εντελώς από διπλωματία, διάβασε ένα σκονάκι με μια χαλαρή ατάκα για τις αποζημιώσεις που της είχε γράψει κάποιος παρατρεχάμενος κι όταν ο έμπειρος Γερμανός πρόεδρος πήρε την πάσα και…κάρφωσε στο καλάθι, απλά έμεινε άγαλμα.

Η Κάντανος είναι εδώ όπως και οι αποζημιώσεις που χρωστάτε κ.Στάϊνμαιερ-Ευτ.Παπαδοπετράκης

Ο Γερμανός πρόεδρος είπε ένα ακόμη ηχηρό όχι στο θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου που χρωστά η χώρα του στην Ελλάδα. 

Ο Φράνκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ άκουσε και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό να του υπενθυμίζουν το θέμα και απάντησε ότι οι Γερμανοί είναι της άποψης ότι νομικά αυτό το θέμα θεωρείται λήξαν»… 

Με αυτή τη θέση και περίσσιο θράσος ο Σταϊνμάιερ επισκέπτεται την Κρήτη και την Κάντανο, την οποία οι Γερμανοί είχαν κάνει επίδειξη την βαρβατότητας τους με εκτελέσεις και ισοπέδωση του χωριού… Ο Στάϊνμάιερ θα διαπιστώσει ότι η Κάντανος είναι εδώ όπως και το θέμα των αποζημιώσεων που χρωστάει η χώρα του.

Ο Ευτύχιος Παπαδοπετράκης , υπηρέτησε για 35 χρόνια στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Πατρών, ως μέλος του Τομέα «Παιδαγωγικής, Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Μαθηματικών». Είναι γεννημένος στην Κάντανο. Μιλά στο militaire channel για την επίσκεψη Στάϊνμαιερ στην Κάντανο.

ΠΗΓΗ:https://www.militaire.gr/i-kantanos-einai-edo-opos-kai-oi-apozimioseis-poy-chrostate-k-stainmaier-eyt-papadopetrakis/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Γ. Αϋφαντής : Οι αποζημιώσεις στο διεθνές δίκαιο δεν είναι ντεκόρ

Ελληνοτουρκικά : " Σχέδιο παραχωρήσεων κατευνασμού, με αβέβαιο ήρεμο κλίμα" 

Ο πρέσβης ε.τ Γιώργος Αϋφαντής, μιλώντας για την παρουσία του Γερμανού Προέδρου στην Ελλάδα, θυμίζει με νόημα στον 98.4 πως οι αποζημιώσεις για εγκλήματα πολέμου και καταστροφές σε μια χώρα από αυτά, δεν είναι εγγεγραμμένα στο διεθνές δίκαιο απλά για ντεκόρ.

 Μιλώντας για το πλέγμα των ελληνοτουρκικών επαφών και το Κυπριακό, υπήρξε καταιγιστικός στους χαρακτηρισμούς του, υποστηρίζοντας πως επιστημονικές δεξαμενές σκέψης στην Ελλάδα, έχουν αναλάβει ρόλο ανεπίσημου συνομιλητή με την Τουρκία, για την διαμόρφωση ενός σχεδίου συμφωνίας, με παραχωρήσεις κατευνασμού, με αντίτιμο μία διακήρυξη περί ήρεμων νερών , που σε τίποτα όμως δεν θα δεσμεύει την Τουρκία να επανέλθει δριμύτερη και με νέες απαιτήσεις. 

Μάλιστα αναρωτήθηκε , αν θα τολμήσει η ελληνική πολιτική σκηνή που δεν φαίνεται να έχει διαφοροποιήσεις, να "σερβίρει" τυχόν απόσυρση του casus belli που είναι εκ προοιμίου παράνομη απειλή προς μια χώρα και στο δικαίωμα της σε θέματα κυριαρχίας, ως μεγάλη επιτυχία.

 "Αν συμβεί" είπε, " θα πρέπει να παραδεχτούν στον ελληνικό λαό, πως υποχώρησαν σε θέματα σκληρής κυριαρχίας σε θάλασσα και αέρα, έναντι μια απόσυρσης παράνομης απειλή πολέμου ακριβώς για αυτά τα δικαιώματα κυριαρχίας μας, που μάλιστα σε τίποτα δεν θα εμποδίσει την Τουρκία να επανέλθει με νέες απειλές και απαιτήσεις για νέες παραχωρήσεις"

Σταϊνμάιερ: Μήπως να τον βοηθήσουμε να αναγνωρίσει την ύπαρξη του γερμανικού χρέους προς την Ελλάδα;

Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος

Ευκαιρία να τεθεί το θέμα της αναγνώρισης από το Βερολίνο του χρέους προς την Αθήνα από τις γερμανικές επανορθώσεις.:

Αναδημοσίευση άρθρου του πρέσβη επί τιμή, Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου στην εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ».

Ο πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ θα βρίσκεται στην Ελλάδα από 29 έως 31 Οκτωβρίου. Θα επισκεφτεί τη Θεσσαλονίκη για να δει τον χώρο όπου θα χτιστεί το Μουσείο Ολοκαυτώματος και θα παρευρεθεί σε μια συζήτηση για τις σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας, ενώ την επομένη θα βρίσκεται στην Αθήνα για τον εορτασμό των 150 χρόνων της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής (η οποία αμέσως μετά την Κατοχή είχε περιέλθει στην κυριότητα της Ελλάδας για να επιστραφεί λίγο αργότερα) και θα επισκεφτεί μια δομή προσφύγων. Την 31η θα επισκεφτεί τη μαρτυρική Κάντανο που καταστράφηκε ολοσχερώς από τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις στις 3 Ιουνίου του 1941, οι οποίες και στη συνέχεια εκτέλεσαν 180 κατοίκους. Στην επίσκεψή του στην μαρτυρική πόλη, ο Γερμανός πρόεδρος θα καταθέσει στεφάνι στο Μνημείο της Καταστροφής και για μια ακόμη φορά θα ζητήσει συγγνώμη για όσα έκανε ο γερμανικός στρατός, ενώ είναι πιθανόν να ανακοινώσει κάποιο οικονομικό πρόγραμμα που ενδέχεται να ωφελήσει την περιοχή.

Ο υπογράφων απηύθυνε επιστολή προς τον Γερμανό πρόεδρο στην οποία αναφέρει ότι ο ελληνικός λαός έχει κουραστεί από τις πολλές συγγνώμες και θα ήθελε να δει σε αντιστάθμισμα κάτι χειροπιαστό, την καταβολή συγκεκριμένα των πολεμικών επανορθώσεων που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα (ύψους 2 τρις ευρώ με τον ανατοκισμό), την ύπαρξη της οποίας το Βερολίνο αρνείται συστηματικά. Η επιστολή αναφέρει ότι πρόσφατα η Γερμανία αναγνώρισε για πρώτη φορά το χρέος της από πολεμικές επανορθώσεις που οφείλει στην Πολωνία και ζητάει από τον Γερμανό πρόεδρο να υπάρξει μια ανάλογη δήλωση όταν επισκεφτεί την Κάντανο. Μια τέτοια δήλωση θα ανοίξει το δρόμο για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας-Γερμανίας για το φλέγον ζήτημα και για να υπάρξει μια αναμφισβήτητη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών. Με την επιστολή εστάλη και το σχετικό μνημόνιο που υποβλήθηκε στον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα από τους συμμετέχοντες στην σιωπηρή διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε έξω από την γερμανική Πρεσβεία στις 6 Απριλίου. Το μνημόνιο ανέφερε, μεταξύ άλλων, πώς διαμορφώνεται σήμερα το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα:

1. Αποζημιώσεις για τα θύματα των εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που επιδικάστηκαν στη Διάσκεψη των Παρισίων του 1946. Η Ελληνική Διακοινοβουλευτική Επιτροπή υπολόγισε το 2016 ότι το χρέος γι’ αυτές τις αποζημιώσεις ανέρχεται σε 107 δις ευρώ χωρίς τους τόκους. Με ένα επιτόκιο 3%, το ποσόν αυτό εκτινάσσεται σε 1 τρις ευρώ. Στον υπολογισμό αυτό έχουν ληφθεί υπόψιν τα 115 εκατ. μάρκα που κατέβαλε η Γερμανία σε συγκεκριμένες κατηγορίες θυμάτων

2. Αποζημιώσεις για την καταστροφή των υποδομών της Ελλάδας από τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις. Στην ίδια Διάσκεψη καταλογίστηκαν ως αποζημίωση στην Ελλάδα 6,7 δις δολάρια (σε τιμές 1938), ποσόν το οποίο με τον ανατοκισμό ανέρχεται σε 595 δις ευρώ. Η Γερμανία έχει καταβάλει στη χώρα μας μόνο 20 εκατ. δολάρια για την καταστροφή των υποδομών

Η Γερμανία ξαναγράφει την Ιστορία – Θα ξεχάσουμε τα ναζιστικά εγκλήματα;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Τον περασμένο Ιούνιο βρέθηκα στο Δίστομο σε μια συνάντηση ιστορικών και εκπροσώπων μουσείων και μνημείων διατήρησης της μνήμης που οργάνωσε ο εκεί Δήμος με αφορμή τα 80 χρόνια από την εκτέλεση των κατοίκων της μικρής πόλης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Ευθύς εξ αρχής αιφνιδιάστηκα από τον χαρακτηρισμό του γεγονότος ως “τραύμα”.

Τον όρο αυτό δεν τον χρησιμοποίησε κανείς σχεδόν από τους μετέχοντες στη συνάντηση ιστορικούς. Αντίθετα ο όρος αυτός επιστρατευόταν για να αποδοθεί το γεγονός από όλους τους εκπροσώπους των μουσείων, ή των παρεμφερών ιδρυμάτων “διατήρησης της μνήμης”. Υπενθυμίζω ότι στις 10 Ιουνίου 1944 τα γερμανικά στρατεύματα κατέστρεψαν την κωμόπολη και εκτέλεσαν εν ψυχρώ 228 κατοίκους της. Μέσα στους εκτελεσμένους περιλαμβάνονταν 117 γυναίκες και 53 παιδιά ηλικίας μικρότερης των 16 χρόνων. Οι λεπτομέρειες της σφαγής, σε φωτογραφίες ή μαρτυρίες επιζησάντων, προκαλούν αποτροπιασμό.

Η πράξη αυτή έχει περάσει στην ιστορία ως έγκλημα πολέμου και –μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον– αποδιδόταν ως “Ολοκαύτωμα”, ως “σφαγή” ή πιο απλά ως “έγκλημα”. Και οι τρεις αυτές έννοιες καθόριζαν το στίγμα του συμβάντος με τον πλέον απόλυτο και ουσιαστικό τρόπο. Αυτούς τους ορισμούς έρχεται να αντικαταστήσει ο όρος “τραύμα”. Πριν από μερικά χρόνια –όχι πολλά– ο ορισμός των γερμανικών εγκλημάτων πολέμου σαν “τραύμα” θα ήταν ακατανόητος και θα προκαλούσε κύματα αντιδράσεων από τους άμεσα ενδιαφερόμενους αρχικά – τους απογόνους των θυμάτων. Θα θεωρούνταν δε πιθανότατα ως ύβρις για τον μαρτυρικό λαό μας.


Φαίνεται πως πλέον οι ευαισθησίες έχουν αλλοιωθεί και το περιεχόμενο των λέξεων έχει αλλάξει. Το σημείο τομής μπορεί να προσδιοριστεί στην ενεργή παρέμβαση της γερμανικής πρεσβείας και των συμπορευόμενων με αυτήν ιδρυμάτων “αποκατάστασης” του γερμανικού κύρους – ανεξάρτητα εποχής και ιστορίας.

Άλλοι καιροί

Ηλίας Κλάππας: Το κατοχικό δάνειο και οι γερμανικές αποζημιώσεις είναι νομικό και πολιτικό ζήτημα της επικαιρότητας

Συμπεράσματα του Συνεδρίου που έγινε στον Πειραιά, 1-6-2024
Του Ηλία Κλάππα, Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά

1 Η διεκδίκηση του κατοχικού δανείου όπως και των πολεμικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων από τη γερμανική κατοχή δεν είναι ζήτημα που αφορά το παρελθόν. Είναι μείζονα πρόκληση του παρόντος και μάχη για το μέλλον μας.

Δεν είναι ζήτημα αποκλειστικά οικονομικό ούτε αποκλειστικά ιστορικό. Έρχεται μεν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αποτέλεσμα των θηριωδιών της ναζιστικής κατοχής, αλλά πρωτίστως είναι ζήτημα δικαιοσύνης για τον ελληνικό λαό, νομιμότητας για τη διεθνή κοινότητα και αξιοπρέπειας για την ελληνική πολιτεία.

Είναι χρέος ανεξόφλητο της Γερμανίας προς την Ελλάδα, αλλά και των ελληνικών Κυβερνήσεων προς τη χώρα και τον ελληνικό λαό.

2 Ο όρος «γερμανικές οφειλές» αποδίδει περιεκτικά τις αξιώσεις της χώρας προς αποκατάσταση, οι οποίες εντάσσονται σε τέσσερις κατηγορίες:

2.1 Αποπληρωμή κατοχικού δανείου

2.2 Πολεμικές επανορθώσεις για τις καταστροφές σε υποδομές και εγκαταστάσεις, πλουτοπαραγωγικές πηγές, φυσικό περιβάλλον, στρατιωτικό υλικό, πλοία κλπ.

2.3 Πολεμικές αποζημιώσεις για τα θύματα και τις οικογένειές τους (λόγω θανάτωσης και τραυματισμών, για εγκλεισμούς σε στρατόπεδα, φυλακίσεις, αρπαγές και καταστροφές περιουσιών κλπ.).

2.4 Επιστροφή κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών και εκκλησιαστικών κειμηλίων.

3 Ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά ανταποκρινόμενος στον θεσμικό ρόλο που αναγνωρίζει η Πολιτεία στους Δικηγορικούς Συλλόγους να παρεμβαίνουν σε ζητήματα ευρύτερου εθνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, ανέλαβε την πρωτοβουλία και διοργάνωσε την 1η-6-2024 στην πόλη του Πειραιά και σε συνεργασία με τον Δήμο Πειραιά και τον Δήμαρχο Γιάννη Μώραλη, ένα Πανελλήνιο Συνέδριο για το επίκαιρο θέμα των γερμανικών οφειλών, το οποίο έχει ιδιαίτερο εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό ενδιαφέρον.

Δρ. Αριστομένης Συγγελάκης: Οι γερμανικές οφειλές ξανά στο προσκήνιο

Αριστομένης Συγγελάκης

«Με την υποστήριξη των Αμερικανών φίλων μας κατορθώσαμε να παραπέμψουμε στις ελληνικές καλένδες τις από τη Συμφωνία του Λονδίνου προβλεπόμενες τεράστιες επανορθώσεις για κράτη εχθρικά, έως ότου υπογραφεί η ειρηνευτική συμφωνία, παρηγορώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τους αντιπάλους μας στον τελευταίο πόλεμο. (…) Θα ήταν προς το συμφέρον μας να διατηρήσουμε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση όσο γίνεται περισσότερο, έτσι ώστε οι αξιώσεις των τότε αντιπάλων μας είτε να αποσυρθούν είτε να παραγραφούν. Με άλλα λόγια: δεν πρέπει να ξυπνήσουμε τους σκύλους που κοιμούνται».

Το παραπάνω απόσπασμα απόρρητης επιστολής του Πρεσβευτή της Ο.Δ.Γ. στην Αθήνα προς το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών εν έτει 1969, αποκαλύπτει τις ανίερες μεθοδεύσεις των γερμανικών μεταπολεμικών κυβερνήσεων προκειμένου να αποφύγουν την εκπλήρωση των απαράγραπτων υποχρεώσεών τους έναντι της Ελλάδας. Αλλά, δυστυχώς, φέρει στο φως και τις διαχρονικές, ιστορικών διαστάσεων, ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων, της ελληνικής πολιτικής τάξης συνολικά, η στάση της οποίας στο ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών χαρακτηρίζεται από αμφιθυμία, ανεκτικότητα ή και ενδοτισμό!

Η Ελλάδα πρωταγωνίστησε στον Αντιφασιστικό Αγώνα και είχε καθοριστική συμβολή στην συντριβή της πανούκλας του ναζισμού – φασισμού. Στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, η Ελλάδα ταπείνωσε τον στρατό της φασιστικής Ιταλίας, τον δεύτερο πιο ισχυρό στρατό της Ευρώπης εκείνη την εποχή και πέτυχε την πρώτη νίκη της Αντιφασιστικής Συμμαχίας, πριν ακόμη αυτή συγκροτηθεί. Ακολούθησε η γερμανική εισβολή και ο ηρωικός αγώνας στα οχυρά του Ρούπελ. Για να φτάσουμε, τον Μάιο του 1941, στον πάνδημο συναγερμό και τον παλλαϊκό ξεσηκωμό της Μάχης της Κρήτης, ενός από τα πιο φωτεινά ορόσημα στη διαχρονική πάλη του ανθρώπου ενάντια στον φασισμό, καταλύτη και εναρκτήριας πράξης της ευρωπαϊκής λαϊκής Αντίστασης.

Η μεγαλειώδης Αντίσταση και η ανείπωτη θυσία της Ελλάδας
Όπως πάγια υποστήριζε ο Μανώλης Γλέζος, η Εθνική Αντίσταση, η αυθόρμητη και η οργανωμένη, η ένοπλη και η άοπλη, πήρε καθολικές διαστάσεις, στον τόπο και τον χρόνο, ενώνοντας όλες τις τάξεις και τα στρώματα του ελληνικού λαού στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας και τη συντριβή του φασισμού. Ο ελληνικός λαός δεν δέχθηκε ποτέ ως τετελεσμένη την τριπλή φασιστική κατοχή (από Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους), δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι μπροστά στους φασίστες κατακτητές και πλήρωσε βαρύτατο τίμημα για την ανυπότακτη αυτή στάση του.

Μια άγνωστη μαρτυρία για τη σφαγή στο Δίστομο

ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Των Κωνσταντίνου Γιαννακού και Ross Robertson

Οι συντάκτες του άρθρου επιθυμούν να ευχαριστήσουν θερμά τον Ταξίαρχο Βασιλικών Πεζοναυτών ε.α. Roger Dillon, γιο του Brian, για την ευγενική παραχώρηση του προσωπικού αρχείου του πατέρα του.

Στη Θεωρία του Χάους υπάρχει μία ποιητική μεταφορά, η οποία είναι γνωστή ως το Φαινόμενο της Πεταλούδας. Σύμφωνα με αυτό, υπάρχει το γεγονός της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Ένα ασήμαντο και ανούσιο γεγονός στις αρχικές συνθήκες ενός συστήματος μπορεί να οδηγήσει σε δραματικές αλλαγές στο αποτέλεσμά του χωρίς αυτές οι αλλαγές να μπορούν να προβλεφθούν.

Στην πραγματική ζωή ο πόλεμος είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο εφαρμογής της συγκεκριμένης θεωρίας. Στην περίπτωση του τίτλου του θέματος, η απόβαση σε μια γαλλική ακτή στις 6 Ιουνίου 1944, ενός νέου από Μίντλσμπορο της Αγγλίας, μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, οδήγησε στην αποτρόπαιη σφαγή αμάχων στο Δίστομο της Βοιωτίας 4 ημέρες αργότερα.

Τα γεγονότα της σφαγής του Διστόμου είναι γνωστά και τεκμηριωμένα. Το Σάββατο 10 Ιουνίου 1944, ο 2ος Λόχος του 1ου Τάγματος του 7ου Συντάγματος της 4ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Αστυνομίας Waffen SS (2/1/7/4 SS-Polizei-Panzergrenadier-Division), με έδρα τη Λειβαδιά, ξεκίνησε για μία ακόμη εκκαθαριστική επιχείρηση, επιβαίνοντας σε 7 αυτοκίνητα $1. Στη διασταύρωση Διστόμου – Αράχοβας συναντήθηκαν με άλλα αυτοκίνητα γεμάτα Γερμανούς στρατιώτες που έρχονταν από την Άμφισσα με κατεύθυνση προς το Δίστομο.

Μετά από συνεννόηση των επικεφαλής, η ενοποιημένη φάλαγγα εισήλθε στο Δίστομο. Οι κάτοικοι ήταν ανυποψίαστοι, αλλά κάποιοι άρχισαν να ανησυχούν, λόγω του μεγέθους των γερμανικών δυνάμεων και της παρουσίας ομήρων, που είχαν συλληφθεί νωρίτερα. Μετά από λήψη πληροφοριών περί της παρουσίας ανταρτών στο Στείρι, τμήμα των γερμανικών δυνάμεων αναχώρησε προς αναζήτησή τους. Λίγο πριν το χωριό έπεσαν σε ενέδρα των ανταρτών. Μετά από μάχη με ακαθόριστες απώλειες εκατέρωθεν, η φάλαγγα επέστρεψε στο Δίστομο.

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ «ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ».

Την 1η Ιουνίου, ημέρα Σάββατο  και ώρα 17.00  στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα πραγματοποιηθεί Συνέδριο με θέμα «ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ».

Το Συνέδριο πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και συνδιοργανωτή τον Δήμο Πειραιά με αφορμή τη συμπλήρωση τη φετινή χρονιά των 80 χρόνων από την απελευθέρωση της Ελλάδας από το ναζιστικό-φασιστικό ζυγό.

Συνδιοργανωτές του Συνεδρίου είναι το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ), οι Δήμοι Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, Καλαβρύτων και Βιάννου, οι οικείοι Δικηγορικοί Σύλλογοι Λειβαδιάς, Καλαβρύτων και Ηρακλείου, το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών περιόδου 1940-1945 «Ελληνικά Ολοκαυτώματα» και η Πανελλήνια Ένωση Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις.

Στο Συνέδριο θα απευθύνουν χαιρετισμό ο κ. Γιάννης Μώραλης, Δήμαρχος Πειραιά, ο κ. Βασίλης Δαλαμάγκας, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Λειβαδιάς ,ο  κ. Ανδρέας Οικονόμου, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Καλαβρύτων, ο κ. Νίκος Λογοθέτης, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου.

Στο πρώτο πάνελ με αμιγώς νομική θεματολογία, θα προεδρεύσει ο κ. Ηλίας Κλάππας, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και θα συμμετάσχουν ως  Eισηγητές ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος,  τέως Πρόεδρος  Δημοκρατίας, Ακαδημαϊκός και ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, ο κ. Αντώνης Μπρεδήμας, ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, ο κ. Θαλής Πολυχρονάκος, δικηγόρος Σπάρτης, μέλος Προεδρείου Πανελλήνιας Ένωσης  Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις, ο κ.Μιλτιάδης Σφουντούρης, δικηγόρος Αθηνών, Πρόεδρος Συλλόγου Συγγενών θυμάτων Διστόμου, η κα. Gabrielle Heinecke, δικηγόρος, Ομάδα Δράσης «ΑΚ ΔΙΣΤΟΜΟ-ΑΜΒΟΥΡΓΟ».

Στο δεύτερο  πάνελ με εκπροσώπους από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους φορείς διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, θα προεδρεύσει ο κ. Γιώργος Σαχίνης,  δημοσιογράφος και θα συμμετάσχουν ως  Eισηγητές ο κ. Γιάννης  Σταθάς, Δήμαρχος Διστόμου - Αράχωβας -Αντίκυρας , ο κ. Αθανάσιος  Παπαδόπουλος, Δήμαρχος Καλαβρύτων, Πρόεδρος Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών, ο κ. Παύλος  Μπαριτάκης, Δήμαρχος Βιάννου, ο κ. Αριστομένης Συγγελάκης, Συγγραμματέας ΕΣΔΟΓΕ, Δρ.ΕΚΠΑ , ο κ. Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, πρώην Πρόεδρος της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών και ο κ.  Χαρίλαος Ερμείδης, Πρόεδρος  Ένωσης Θυμάτων  Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.

Συντονιστές του Συνεδρίου θα είναι ο κ. Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α., επ.Γενικός Επιθεωρητής Στρατού, Συγγραμματέας ΕΣΔΟΓΕ, ο κ. Δημήτρης Σταθακόπουλος, Δρ.Παντείου Πανεπιστημίου,  δικηγόρος Πειραιά, η κα Λίλη Αποστολίδου, δικηγόρος  Πειραιά.

Επανορθώσεις: Μήπως η Ελλάδα ήταν στους ηττημένους και η Γερμανία στους νικητές του Πολέμου;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Οι παρακάτω σειρές γράφονται με αφορμή το εξαίρετο άρθρο του Σταύρου Λυγερού στο SLpress στις 8 Απριλίου. Δεν αποτελούν αντίλογο, κάθε άλλο, μάλλον για συμπλήρωμα προβληματισμού προορίζονται.


Να ξεκινήσουμε από την αρχή. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η Ελλάδα βρέθηκε με την πλευρά των νικητών. Για ειδικούς λόγους, που δεν είναι του παρόντος να εξετάσουμε, έτυχε ιδιαίτερης προσοχής στις διασκέψεις την επαύριο του πολέμου και ειδικά στην Διάσκεψη του Παρισιού που ασχολήθηκε με τις πολεμικές επανορθώσεις. Στην Διάσκεψη του Παρισιού για τις γερμανικές επανορθώσεις το 1946 επιδικάστηκε στην Ελλάδα το ποσό των 7,18 δισεκατομμυρίων δολαρίων της εποχής.

Το ποσό αυτό ήταν πιο σημαντικό αναλογικά με το πληθυσμιακό και οικονομικό βάρος της χώρας καθώς λήφθηκαν υπόψη πολλοί επιβαρυντικοί παράγοντες της γερμανικής κατοχής: 

τα θύματα της πείνας, το πλήθος των εκτελέσεων – εκτοπίσεων αμάχων, οι τεράστιες καταστροφές στο πλαίσιο των γερμανικών επιχειρήσεων ενάντια στους αντάρτες. Το ποσό αυτό θα καταβαλλόταν μέσα από ένα συνδυασμό τρόπων: μετρητά, πολύτιμα μέταλλα (ακόμα και στην ιδιοκτησία ιδιωτών), αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα, μεταφορικά μέσα κλπ. κλπ. Το αναγκαστικό δάνειο συμπεριλήφθηκε στις γερμανικές επανορθώσεις.


Να σταθούμε λίγο στα μεγέθη. Συγκριτικά η οικονομική στήριξη των ΗΠΑ στο κυβερνητικό στρατόπεδο στην περίοδο του ελληνικού Εμφυλίου πολέμου κόστισε στις ΗΠΑ δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Η πρώτη καταβολή στην Ελλάδα, με το Δόγμα Τρούμαν, ήταν 350 εκατομμύρια δολάρια. Με το σχέδιο Μάρσαλ, αργότερα, για την αποκατάσταση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και την στήριξη των αποικιοκρατικών δυνάμεων, η Γαλλία χρηματοδοτήθηκε με 2,3 δισεκατομμύρια, η Βρετανία με 3,3, η Ιταλία με 1,2 και η Δυτική Γερμανία με 1,4. Το τελικό ύψος του Σχεδίου Μάρσαλ ήταν στο σύνολό του 12,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα παραπάνω μεγέθη αναφέρονται για να τονιστεί το σημαντικό ύψος των πολεμικών αποζημιώσεων που επιδικάστηκαν στην Ελλάδα. Η δε συμφωνία που τις επιδίκασε ούτε έχει αναιρεθεί, ούτε έχει αναθεωρηθεί – ως προς τις εκτιμήσεις και τα μεγέθη ιδιαίτερα.


Ως εκ τούτου είναι μάλλον περιττή, ίσως και βλαβερή η συνεχής επανεξέταση στην Ελλάδα των Γερμανικών επανορθώσεων. Αυτές έχουν πιστοποιηθεί και προσδιοριστεί από επίσημες συμφωνίες και συμβάσεις. Ο τρόπος με τον οποίο θα εκφραστούν ας αφεθεί στις διακρατικές διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Γερμανίας, μέσα στις οποίες θα εξειδικευθούν οι λεπτομέρειες. Η καταβολή του ποσού των επανορθώσεων έμεινε σε εκκρεμότητα μέχρι την ρύθμιση ζητημάτων υπόστασης και αρμοδιοτήτων του γερμανικού κράτους. Με την είσοδο στην περίοδο του Ψυχρού πολέμου και την ανοικτή πλέον διαμάχη του δυτικού στρατοπέδου με την Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες το ζήτημα περιπλέχθηκε.

Στο απυρόβλητο η Γερμανία

Μουσολίνι: “Ο Χίτλερ πήρε και τα κορδόνια των παπουτσιών από τους Έλληνες”!06/04/2024

Μουσολίνι: “Ο Χίτλερ πήρε και τα κορδόνια των παπουτσιών από τους Έλληνες”!06/04/2024

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Σήμερα, 83 χρόνια από την εισβολή των δυνάμεων του Χίτλερ στην Ελλάδα, το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων-αποζημιώσεων παραμένει δραματικά επίκαιρο και στη συνείδηση του ελληνικού λαού και στις δέλτους της Ιστορίας. Όλες αυτές τις δεκαετίες, οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν πράξει ελάχιστα για να προωθήσουν την απαράγραπτη εθνική διεκδίκηση. Όταν το 2021 είχε επισκεφθεί τη χώρας μας η τότε καγκελάριος Μέρκελ, ούτε Μητσοτάκης, ούτε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, της είχαν αναφέρει οτιδήποτε σχετικό. Όταν το 2022 μας επισκέφθηκε ο καγκελάριος Σολτς, τουλάχιστον ο Έλληνας ομόλογός του έκανε μία φευγαλέα αναφορά μόνο για το κατοχικό δάνειο.

Η διαχρονική αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων –με διακυμάνσεις– συνιστά δια παραλείψεως εθνικό έγκλημα. Κι αν θυμηθήκαμε σήμερα το ανοικτό ζήτημα, λόγω της επετείου, το θυμηθήκαμε για να υπογραμμίσουμε όχι μόνο την ολιγωρία των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και την αφόρητη υποκρισία του Βερολίνου. Διευκολυνόμενο από την διαδοχική αδράνεια, συνεχίζει να αρνείται να πληρώσει τις επιβαλλόμενες πολεμικές επανορθώσεις-αποζημιώσεις-οφειλές για όσα έπραξαν οι δυνάμεις του Χίτλερ. Κι αυτό, όταν οι Γερμανοί μας κούναγαν το δάκτυλο και αρνούνταν επιμόνως την οποιαδήποτε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους προς την Ευρωζώνη.

Ας δούμε, όμως, την εικόνα. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του 2019, η απερχόμενη κυβέρνηση Τσίπρα είχε θέσει με ρηματική διακοίνωση προς το Βερολίνο το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων. Είχε προηγηθεί τον Απρίλιο 2019 η απόφαση της ελληνικής Βουλής –με συντριπτική πλειοψηφία– να ενεργοποιήσει τις διεκδικήσεις για όσα η Ελλάδα υπέστη κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους ναζί του Χίτλερ. Η ΝΔ είχε υπερψηφίσει, αλλά ως κυβέρνηση έπαθε αμνησία!

Το ζήτημα έχει πολλές φορές επανέλθει στο προσκήνιο, αλλά ποτέ η Αθήνα δεν έκανε το αποφασιστικό βήμα. Για την ακρίβεια, οι εκάστοτε κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τη ρητορική για τις γερμανικές επανορθώσεις είτε ως προεκλογικό όπλο είτε ως μοχλό πίεσης προς το Βερολίνο για να εξασφαλίσουν άλλου τύπου ανταλλάγματα (κυρίως στο πλαίσιο των Μνημονίων), αλλά στην πραγματικότητα απέφευγαν επιμελώς να διεκδικήσουν με όλα τα διαθέσιμα μέσα.


Ποιες είναι, όμως, οι ελληνικές διεκδικήσεις; Ο επίσημος απολογισμός των καταστροφών που προκάλεσαν οι δυνάμεις του Άξονα στην Κατοχή μιλάει από μόνος του:Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής έκαψαν ολοσχερώς πάνω από 100 πόλεις και χωριά σ’ όλη την Ελλάδα.
Εκτέλεσαν 56.225 αθώους πολίτες.
Πήραν όμηρους πάνω από 105.000, οι οποίοι κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κρεματόρια. Ελάχιστοι εξ αυτών επέζησαν.
Προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές σε 1.770 χωριά.
Πυρπόλησαν πάνω από 400.000 σπίτια.
Κατέστρεψαν το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων, το μεγαλύτερο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και το σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ.
Βύθισαν το 75% του ελληνικού εμπορικού στόλου.
Άρπαξαν το 80% των μέσων μεταφοράς και το 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Οι μισές ελληνικές οικογένειες είχαν θύματα.
Το 10% του συνολικού πληθυσμού υπέστη αναπηρία.
Το 75% των παιδιών προσβλήθηκε από ασθένειες, οι οποίες τα ταλαιπώρησαν και μετά την απελευθέρωση.
Οι συνολικές απώλειες, λόγω των εκτελέσεων, της πείνας, των ασθενειών και της υπογεννητικότητας κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έχουν υπολογισθεί σε 1.106.000 ανθρώπους, ή στο 13,5% του ελληνικού πληθυσμού. Είναι το υψηλότερο ποσοστό σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.
Υπολογίζεται ότι από τη λεηλασία μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, καθώς και από παράνομες ανασκαφές, οι κατακτητές μετέφεραν στη Γερμανία 8.500 αρχαιολογικούς θησαυρούς. Είναι αξιοσημείωτο πως ενώ το Βερολίνο ζητάει από τη Μόσχα να επιστρέψει τα έργα τέχνης που άρπαξε ο Κόκκινος Στρατός το 1945, αρνείται να συζητήσει την επιστροφή στην Ελλάδα των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών.

Οι τρεις ελληνικές διεκδικήσεις

Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τη βάση για τη διεκδίκηση δύο ειδών αποζημιώσεων: Το πρώτο είδος αφορά τις αποζημιώσεις που η Αθήνα μπορεί να διεκδικήσει από τη Γερμανία για τις κάθε μορφής καταστροφές που υπέστη το ελληνικό κράτος όχι ως αποτέλεσμα πολεμικών επιχειρήσεων. Το δεύτερο είδος αφορά τις αποζημιώσεις που διεκδικούν οι απόγονοι των θυμάτων από μαζικές σφαγές αμάχων που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της ναζιστικής τακτικής για αντίποινα. Η τρίτη ελληνική διεκδίκηση είναι να εξοφληθεί έντοκα το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να αναφέρουμε την εισήγηση του Γερμανού πρεσβευτή στην Αθήνα το 1969: «Με την υποστήριξη των Αμερικανών φίλων μας κατορθώσαμε να παραπέμψουμε στις ελληνικές καλένδες τις από τη Συμφωνία του Λονδίνου (1953) προβλεπόμενες τεράστιες επανορθώσεις για κράτη εχθρικά, έως ότου υπογραφεί η ειρηνευτική συμφωνία. Παρηγορήσαμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τους αντιπάλους μας στον τελευταίο πόλεμο… Θα ήταν προς το συμφέρον μας να διατηρήσουμε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση όσο γίνεται περισσότερο, έτσι ώστε οι αξιώσεις των τότε αντιπάλων μας είτε να αποσυρθούν είτε να παραγραφούν. Με άλλα λόγια: δεν πρέπει να ξυπνήσουμε τους σκύλους που κοιμούνται»!

Η συνέχεια ΕΔΩ

83 Χρόνια από την Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου του 1941

83 Χρόνια από την Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου του 1941, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου "ΓΙΑΒΟΛ! ΑΙΜΑ , ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ", Γιώργος Χαρβαλιάς, σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη με αρχειακό υλικό ντοκουμέντο, που αποδεικνύουν το σύνθετο και το διφορούμενο των Ελληνογερμανικών σχέσεων, με απόρρητα αρχεία για την προπολεμική τους διαπλοκή, τις δωσιλογικές σχέσεις της Κατοχής και την μεταπολεμική ατιμωρησία παραγότων και οικονομικών κολοσσών, που δημιούργησαν σχέσεις υποτέλειας και εξάρτησης με αποκορύφωμα την μεταπολεμική αφωνία για τις καταστροφές στην Ελλάδα από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο διαχρονικά. 

Οι Γεωπολιτικές- Οικονομικές - Πολιτικές και Κοινωνικές προεκτάσεις, από τον μεταπολεμικό ρόλο της Γερμανίας και το αποτύπωμα τους σε Ελλάδα , Ευρώπη και Παγκόσμια -Λησμονημένα περιστατικά από το δράμα της Κατοχής στην Αθήνα όπως ο βανδαλισμός του Πανεπιστημίου Αθηνών από τους Ναζί και η δολοφονία ενός στρατηγού-ήρωα στα σκαλιά της Αθηναϊκής Λέσχης - Ειδικό παράρτημα για το «Ελληνικό Ολοκαύτωμα» και τις πρωτοφανείς γερμανικές ωμότητες στους μαρτυρικούς τόπους που βαφτίστηκαν «πολεμικά αντίποινα» από τους σύγχρονους παραχαράκτες της Ιστορίας - Αναψηλάφηση της ατιμωρησίας που επιφυλάχθηκε σε Γερμανούς εγκληματίες πολέμου και Έλληνες δωσίλογους 

- Τα απόρρητα αρχεία του ΔΣ της Eλληνικής Siemens στο διάστημα 1938-1946 που αποδεικνύουν την προπολεμική της διαπλοκή και την μεταπολεμική της ατιμωρησία με αποκορύφωμα τον εξωδικαστικό συμβιβασμό των ημερών μας.

- Αποκαλύψεις για το πώς οι Ναζί ολιγάρχες της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας ξανάχτισαν μεταπολεμικά τις αυτοκρατορίες τους

- Ιστορικός Αναθεωρητισμός-Στρατηγικές φιλοδοξίες σημερινής Γερμανίας-Ουκρανικό και διεθνείς παράγοντες 

- Η Ελλάδα στην Γεωπολιτική αβεβαιότητα σήμερα και ο παράγοντας Τουρκία 

Στην εκπομπή παρεμβαίνει ο Πρέσβης ε.τ Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος για την πρωτοβουλία του με την "Σιωπηλή Συγκέντρωση Υπενθύμισης", έξω από την Γερμανική Πρεσβεία της Αθήνας, 83 χρόνια από την Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα 

"ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 83η ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (https://esdoge.gr/)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 83η ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αθήνα 5 Απριλίου 2024

Τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου 1941 η πατρίδα μας δέχθηκε την απρόκλητη γερμανική εισβολή. Η Ελλάδα, μετά από τον ηρωικό και νικηφόρο αγώνα της στα βουνά της Αλβανίας, που αποτέλεσε την πρώτη ήττα του Άξονα, πριν ακόμη συγκροτηθεί η Αντιφασιστική Συμμαχία, βρέθηκε σε έναν άνισο αγώνα, ταυτόχρονα εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας.

Με ανείπωτο ηρωισμό, αυτοθυσία και ανιδιοτέλεια πολέμησε επί 217 ημέρες, για την υπεράσπιση της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας αλλά και για την απόκρουση της ναζιστικής «νέας τάξης πραγμάτων», που είχε ήδη επιβληθεί σε μεγάλο μέρος της ηπειρωτικής Ευρώπης. Το νικηφόρο αγώνα στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, την ηρωική Μάχη των Οχυρών και τον παλλαϊκό ξεσηκωμό της Μάχης της Κρήτης ακολούθησε το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης, που ήταν από τα μαζικότερα και ισχυρότερα λαϊκά κινήματα Αντίστασης σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Τα επιτεύγματα της Εθνικής μας Αντίστασης, ένοπλης και μη, είναι μνημειώδη: 

• η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που δεν έστειλε εθελοντές να πολεμήσουν στο πλευρό της Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο. 
• Ο ελληνικός λαός ήταν ο μόνος που με ογκώδεις διαδηλώσεις που κορυφώθηκαν με τη συγκλονιστική διαδήλωση της 5ηςΜαρτίου 1943 στην Αθήνα, κατόρθωσε να ματαιώσει την πολιτική επιστράτευση. Σώθηκαν, έτσι, οι νέοι μας από τα κάτεργα του Χίτλερ και αιμοδότησαν την Εθνική μας Αντίσταση, την ώρα που πάνω από 7,5 εκατομμύρια νέοι από χώρες της Ευρώπης υποχρεώθηκαν να εργαστούν σε άθλιες συνθήκες για να στηρίξουν τα πολεμικά σχέδια του Άξονα. 
• Επιπλέον, η Εθνική Αντίσταση με μαζικότατες λαϊκές κινητοποιήσεις σε μεγάλο αριθμό πόλεων, που κορυφώθηκαν με την αιματοβαμμένη παλλαϊκή διαδήλωση του λαού της Αθήνας στις 22 Ιουλίου 1943, απέτρεψε την επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στην κεντρική Μακεδονία. 
• Και, τέλος, μόνο στη χώρα μας υπήρξε το φαινόμενο της Ελεύθερης Ελλάδας, της Ελλάδας του ΕΑΜ, σε μια έκταση ανάλογη της Ελβετίας, με πρωτοποριακούς θεσμούς λαϊκής εξουσίας, λαϊκής αυτοδιοίκησης, συνεταιριστικής οργάνωσης της οικονομίας, λαϊκής δικαιοσύνης.

Η Εθνική μας Αντίσταση, με την μαζική λαϊκή συμμετοχή και την πολύμορφη και αποτελεσματική δράση της υποχρέωσε τους κατακτητές να κρατούν σημαντικές δυνάμεις τους στην Ελλάδα και να τις στερούνται από κρίσιμα για την έκβαση του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου μέτωπα συμβάλλοντας καθοριστικά στην εξέλιξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και τη συντριβή του φασισμού! 

Ό,τι κι αν λένε οι αναθεωρητές της Ιστορίας…
Ο ελληνικός λαός υπέστη ανείπωτες δοκιμασίες από τους κατακτητές. Ο μεθοδικά σχεδιασμένος από το Γ’ Ράιχ λιμός της Κατοχής, αποτέλεσμα της συστηματικής λεηλασίας του πλούτου των Ελλήνων, οι μαζικές σφαγές αμάχων, η εξολόθρευση της Εβραϊκής Κοινότητας, η καταναγκαστική εργασία, τα βασανιστήρια και όλα τα δεινά στα οποία υποβλήθηκε ο λαός μας και η ολοσχερής καταστροφή της χώρας συνιστούν το Ολοκαύτωμα της Ελλάδας:

 ένα τερατώδες έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, στα όρια της γενοκτονίας. Το μέλλον της πατρίδας μας και του λαού μαςυπονομεύθηκε βίαια. Συνεπώς, ογδόντα τρία χρόνια μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα προκύπτουν αβίαστα τα εξής ερωτήματα:

• · Έως πότε η Ο.Δ.Γ., καθολικός διάδοχος του Γ’ Ράιχ, θα αρνείται να εκπληρώσει τις απαράγραπτες και ισχυρά τεκμηριωμένες οικονομικές υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα;
• · Πώς, άραγε, η γερμανική κυβέρνηση, με την ανιστόρητη και επιλεκτικά ευαίσθητη στάση της και την προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας της Κατοχής και της Αντίστασης που υποκινεί και χρηματοδοτεί, μπορεί να πείσει για την «σταθερή της προσήλωση» στην Ειρήνη, το σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και τη Δημοκρατία, ενώ χοροστατεί στην κούρσα των εξοπλισμών και την επέκταση του ΝΑΤΟ;
• · Έως πότε η ελληνική κυβέρνηση και συνολικά η δημοκρατική πολιτική τάξη της χώρας μας θα ανέχεται την παράνομη και ανήθικη αυτή στάση της γερμανικής κυβέρνησης;