Κώστας Παπαϊωάννου
Κυκλοφόρησε στὰ τέλη τοῦ 2007, στν θήνα, ἀπὸ τς «ναλλακτικς κδόσεις», τὸ βιβλίο τοῦ φιλόσοφου Κώστα Παπαϊωάννου, «Βυζαντινὴ καὶ Ρώσικη Ζωγραφική»ποσπάσματα πὸ τν Εσαγωγὴ τοῦ ὁποίου παραθέτουμε. Τὸ βιβλίο δημοσιεύτηκε στὰ γαλλικὰ γιὰ πρώτη φορ τὸ 1965, σὲ πολυτελῆ ἔκδοση-λμπουμ καὶ γνώρισε μεγάλη πιτυχία. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἄγνωστη στν λλάδα, ως τὸ 2007, πτυχὴ τς συγγραφικς δραστηριότητας τοῦ συγγραφέα τς «Γένεσης τοῦ Ὁλοκληρωτισμο», τς «ποθέωσης τς στορίας» καὶ τοῦ «Τέχνη καὶ πολιτισμς στν ρχαία λλάδα», ποὺ καταδεικνύει τὸ ερος τν νδιαφερόντων καὶ τν γνώσεων τοῦ σποδαίου ατο  λληνα στοχαστ.
Ὁ Κώστας Παπαϊωάννου (ὁ ὁποος πέθανε τ 1981, σ λικία 56 τν) νήκει στ χορεία τν μεγάλων λλήνων πο διέπρεψαν στ Γαλλία, μαζ μ τν Κορνήλιο Καστοριάδη κα τν Κώστα ξελό, εχε σχοληθε διαίτερα μ τν ρχαία λλάδα, πως κα ο λλοι δύο φίλοι του. μως, μ τργο του γι τ βυζαντιν κα ρώσικη ζωγραφική, πο γραψε σ σχετικ νεαρ λικία, ποδεικνύεται πς εχε μιὰ ερύτερη θεώρηση γι τ συνέχεια το λληνικο πνεύματος κα τς λληνικς τέχνης π τν ρχαιότητα ως τ Βυζάντιο. χει δ διαίτερη σημασία τι τ βιβλίο γράφτηκε καδημοσιεύτηκε σ μιὰ ποχ πο  βυζαντιν πνευματικ κα καλλιτεχνικ παραγωγ παρέμενε γνωστη στ ερύτερο ερωπαϊκ κοινό. Τ μετάφραση το βιβλίου, πο περιλαμβάνει πάνω π ξήντα γχρωμες ναπαραγωγς ργων, καναν π τ γαλλικ  λένη Νάκου κα  Χριστίνα Σταματοπούλου.
Γέννηση τς βυζαντινής τέχνης
«Ἡ Ἀνατολὴ εναι νατολὴ καὶ ἡ Δύση εναι Δύση. Ποτὲ δν θὰ συναντηθον». Ατὴ ἡ περίφημη φράση ποτὲ δν πρξε τόσο νακριβς σο τν περίοδο κατὰ τν ποία τὸ Βυζάντιο ναδύθηκε ς ἡ μητρόπολη τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. πὸ τν ποχὴ τν κατακτήσεων τοῦ Ἀλεξάνδρου, πὸ τν Γάγγη ως τν δριατική, πὸ τν Κριμαία ως τν Αγυπτο, συγκροτήθηκε γιὰ πρώτη φορ μία διεθνς πολιτισμικὴ κοινότητα, ἡ ἑλληνιστικὴ «κοινή». Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ἐγγς νατολή, λόκληρη ἡ Ἀσία νοτίως τοῦ δρόμου τν τύμβων, ποὺ χρονολογεται πὸ τὴ Λίθινη ποχὴ καὶ ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τν Κασπία στὸ Σινικὸ Τεχος, μι τεράστια μάζα λαν, τερογενν στν ψιστο βαθμό, μὲ ἰδιαιτερότητες θεμελιωμένες σὲ χιλιόχρονες παραδόσεις, συγκεντρώθηκε γύρω πὸ πόλεις, χαραγμένες μὲ τὸ ράμμα πὸ τν λέξανδρο καὶ τος διαδόχους του. Τὸ τέλος τς λληνικς κυριαρχίας δν πηρέασε καθόλου ατὴ τν κτεταμένη «κοινή». ντιθέτως, πως οἱ Πάρθοι λειτούργησαν ς μεσολαβητς νάμεσα στν λληνισμὸ καὶ τν νατολή, τσι καὶ οἱ Ρωμαοι μετέφεραν τν λληνισμὸ στς κτς τοῦ Ἀτλαντικο. Καὶ ἐὰν κλατίνισαν τὴ Δύση, δν καναν τίποτε λλο πὸ τὸ ν προσδώσουν μι νέα ρμὴ στν λληνισμὸ ὅπως τν βρκαν στὰ ἀνατολικά του ονίου Πελάγους. ς ψιμη συνέπεια τς κστρατείας τοῦ Ἀλεξάνδρου, τὰ κείμενα τς Καινς Διαθήκης θὰ γραφτον στὰ ἑλληνικά, πως καὶ τὰ περισσότερα γραπτὰ τν Πατέρων τς κκλησίας… [ ]