Η Αριστερά δεν αρκεί να επικαλείται την αρετή,
οφείλει να είναι ενάρετη η ίδια•
δεν αρκεί να στηλιτεύει το κακό,
πρέπει η ίδια να το τιμωρεί παραδειγματικά...
Ήταν 04:10 το πρωί 27 Απρίλη 1937, όταν ο Antonio Gramsci σταμάτησε να αναπνέει. Το τέταρτο από τα επτά παιδιά του Francesco Gramsci και της Giuseppina Marcias, ο Αντόνιο -Νίνο, όπως τον έλεγαν στην οικογένεια- γεννήθηκε στην Ales, στην επαρχία του Κάλιαρι της Σαρδηνίας, στις 22 Ιανουαρίου 1891.
«Πάντα τον φρόντιζα [...] προσπαθώντας να μπορέσει ν' αποκαταστήσει τεχνητά την αναπνοή του όταν φαινόταν πως ήθελε να σταματήσει. Αλλά μετά ήρθε μια τελευταία θορυβώδης ανάσα κι η σιωπή ήρθε χωρίς θεραπεία»... σημειώνει η Tatiana Schucht -κουνιάδα του Gramsci- στις 12 Μάη 1937, στην επιστολή της προς τον Piero Sraffa {παγκοσμίου φήμης Ιταλός οικονομολόγος, προσωπικός φίλος του Gramsci και του Keynes, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου προσκλήθηκε για να μην συλληφθεί από τους φασίστες το Μάη του 1927 κι έμεινε εκεί για πάντα, λίγο πριν την έκδοση του φασιστικού "νόμου για την υπεράσπιση του κράτους"}.
Σ' αυτή την επιστολή της η Τατιάνα, ή οποία στάθηκε δίπλα στον Αντόνιο σ' όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του, που ξεκίνησε στις 8 Νοέμβρη 1926, περιγράφει πως η αγωνία ξεκίνησε το βράδυ της 25 Απρίλη, λίγες ώρες αφότου ο κρατούμενος-φυλακισμένος στην κλινική της Ρώμης "Quisisana", πήρε την είδηση ότι "μετά τη στιγμή της υπό όρους κράτηση, όλα τα μέτρα ασφαλείας τέθηκαν σε αναστολή".Η ποινή φυλάκισης έληξε στις 20 Απρίλη και λίγες μέρες νωρίτερα, στις 17 Απρίλη, ο φίλος του Piero Sraffa από το Κέιμπριτζ είχε υποβάλει αίτημα για τον Gramsci ώστε να μετακομίσει στην ΕΣΣΔ, που αγωνιούσαν για την υγεία του. Έτσι, ήταν για λίγες ημέρες ένας "ελεύθερος άνθρωπος", όμως λίγο μετά το δείπνο, χτυπήθηκε από εγκεφαλική αιμορραγία που παρέλυσε το αριστερό μισό του σώματός του.
Όλη την ημέρα της 26ης Απρίλη ο Gramsci την πέρασε στο κρεβάτι, ενώ το προσωπικό της κλινικής προσπαθούσε ανεπιτυχώς να σταματήσει τα προοδευτικές συνέπειες της εγκεφαλικής αιμορραγίας. Μόλις εκείνη την ημέρα, στις 17:30 μ.μ. ώρα Ιταλίας, το πρώτο κύμα αεροπλάνων πέταξε πάνω από τη βασκική πόλη της Γκουέρνικα, ξεκινώντας τον πρώτο τρομοκρατικό βομβαρδισμό πόλεων με αμάχους.
Τι τραγική ειρωνεία... εκεί, στον Ισπανικό εμφύλιο πολεμάνε Ιταλοί Σοσιαλιστές και Κομμουνιστές, αντιφασιστική διεθνιστική αλληλεγγύη και μια μονάδα πυροβολικού είχε το όνομα του φυλακισμένου κομμουνιστή ηγέτη: Antonio Gramsci!
«Πάντα τον φρόντιζα [...] προσπαθώντας να μπορέσει ν' αποκαταστήσει τεχνητά την αναπνοή του όταν φαινόταν πως ήθελε να σταματήσει. Αλλά μετά ήρθε μια τελευταία θορυβώδης ανάσα κι η σιωπή ήρθε χωρίς θεραπεία»... σημειώνει η Tatiana Schucht -κουνιάδα του Gramsci- στις 12 Μάη 1937, στην επιστολή της προς τον Piero Sraffa {παγκοσμίου φήμης Ιταλός οικονομολόγος, προσωπικός φίλος του Gramsci και του Keynes, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου προσκλήθηκε για να μην συλληφθεί από τους φασίστες το Μάη του 1927 κι έμεινε εκεί για πάντα, λίγο πριν την έκδοση του φασιστικού "νόμου για την υπεράσπιση του κράτους"}.
Σ' αυτή την επιστολή της η Τατιάνα, ή οποία στάθηκε δίπλα στον Αντόνιο σ' όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του, που ξεκίνησε στις 8 Νοέμβρη 1926, περιγράφει πως η αγωνία ξεκίνησε το βράδυ της 25 Απρίλη, λίγες ώρες αφότου ο κρατούμενος-φυλακισμένος στην κλινική της Ρώμης "Quisisana", πήρε την είδηση ότι "μετά τη στιγμή της υπό όρους κράτηση, όλα τα μέτρα ασφαλείας τέθηκαν σε αναστολή".Η ποινή φυλάκισης έληξε στις 20 Απρίλη και λίγες μέρες νωρίτερα, στις 17 Απρίλη, ο φίλος του Piero Sraffa από το Κέιμπριτζ είχε υποβάλει αίτημα για τον Gramsci ώστε να μετακομίσει στην ΕΣΣΔ, που αγωνιούσαν για την υγεία του. Έτσι, ήταν για λίγες ημέρες ένας "ελεύθερος άνθρωπος", όμως λίγο μετά το δείπνο, χτυπήθηκε από εγκεφαλική αιμορραγία που παρέλυσε το αριστερό μισό του σώματός του.
Όλη την ημέρα της 26ης Απρίλη ο Gramsci την πέρασε στο κρεβάτι, ενώ το προσωπικό της κλινικής προσπαθούσε ανεπιτυχώς να σταματήσει τα προοδευτικές συνέπειες της εγκεφαλικής αιμορραγίας. Μόλις εκείνη την ημέρα, στις 17:30 μ.μ. ώρα Ιταλίας, το πρώτο κύμα αεροπλάνων πέταξε πάνω από τη βασκική πόλη της Γκουέρνικα, ξεκινώντας τον πρώτο τρομοκρατικό βομβαρδισμό πόλεων με αμάχους.
Τι τραγική ειρωνεία... εκεί, στον Ισπανικό εμφύλιο πολεμάνε Ιταλοί Σοσιαλιστές και Κομμουνιστές, αντιφασιστική διεθνιστική αλληλεγγύη και μια μονάδα πυροβολικού είχε το όνομα του φυλακισμένου κομμουνιστή ηγέτη: Antonio Gramsci!
Καταδικάστηκε σε 20 χρόνια, 4 μήνες και 5 ημέρες φυλάκισης.
Ο δημόσιος κατήγορος: «Πρέπει να σταματήσουμε αυτόν τον εγκέφαλο να λειτουργεί για τα επόμενα 20 χρόνια»
Όταν ρωτήθηκε από τον πρόεδρο του φασιστικού δικαστηρίου που τον καταδίκασε, "Τι έχετε να πείτε για την υπεράσπισή σας;"
Ο Αντόνιο Γκράμσι απάντησε:
«Επιβεβαιώνω τις δηλώσεις μου προς την αστυνομία. Με συνέλαβαν παρά το γεγονός ότι ήμουν εν ενεργεία βουλευτής. Είμαι κομμουνιστής και η πολιτική μου δραστηριότητα είναι γνωστή και την εξέφραζα δημοσίως ως βουλευτής και ως αρθρογράφος της "L'Unità". Δεν έκανα καθόλου παράνομες δραστηριότητες, διότι, αν ήθελα, αυτό θα ήταν αδύνατο για μένα. Για χρόνια, έχω πάντα έξι αστυνομικούς δίπλα μου, με καθήκον να με συνοδεύουν έξω ή όταν μένω στο σπίτι μου. Έτσι δεν έμεινα ποτέ μόνος και, με το πρόσχημα της προστασίας μου, ασκήθηκε επιτήρηση εναντίον μου, η οποία σήμερα γίνεται η καλύτερη άμυνα μου. Ζητώ ο νομάρχης και ο διευθυντής αστυνομίας του Τορίνο να κληθούν και να καταθέσουν σε αυτήν την περίσταση. Αν από την άλλη πλευρά, το να είσαι κομμουνιστής συνεπάγεται ευθύνη, την αποδέχομαι»
Ο δημόσιος κατήγορος: «Πρέπει να σταματήσουμε αυτόν τον εγκέφαλο να λειτουργεί για τα επόμενα 20 χρόνια»
Όταν ρωτήθηκε από τον πρόεδρο του φασιστικού δικαστηρίου που τον καταδίκασε, "Τι έχετε να πείτε για την υπεράσπισή σας;"
Ο Αντόνιο Γκράμσι απάντησε:
«Επιβεβαιώνω τις δηλώσεις μου προς την αστυνομία. Με συνέλαβαν παρά το γεγονός ότι ήμουν εν ενεργεία βουλευτής. Είμαι κομμουνιστής και η πολιτική μου δραστηριότητα είναι γνωστή και την εξέφραζα δημοσίως ως βουλευτής και ως αρθρογράφος της "L'Unità". Δεν έκανα καθόλου παράνομες δραστηριότητες, διότι, αν ήθελα, αυτό θα ήταν αδύνατο για μένα. Για χρόνια, έχω πάντα έξι αστυνομικούς δίπλα μου, με καθήκον να με συνοδεύουν έξω ή όταν μένω στο σπίτι μου. Έτσι δεν έμεινα ποτέ μόνος και, με το πρόσχημα της προστασίας μου, ασκήθηκε επιτήρηση εναντίον μου, η οποία σήμερα γίνεται η καλύτερη άμυνα μου. Ζητώ ο νομάρχης και ο διευθυντής αστυνομίας του Τορίνο να κληθούν και να καταθέσουν σε αυτήν την περίσταση. Αν από την άλλη πλευρά, το να είσαι κομμουνιστής συνεπάγεται ευθύνη, την αποδέχομαι»
27 Απριλίου 1937: Ο Antonio Gramsci πέθανε.
Όμως, ο μικρόσωμος και σε άθλια φυσική κατάσταση από τα φασιστικά κάτεργα του Μουσολίνι είναι ένας τεράστιος γίγαντα μια πολιτική παρακαταθήκη, επίκαιρη σήμερα όσο ποτέ άλλοτε!
Οι κύριοι εχθροί της παρακαταθήκης του Γκράμσι, δεν είναι μόνον η αντίδραση, σήμερα οι ταξικοί αντίπαλοι των ιδεών και παρακαταθηκών του μεγάλου διανοητή είναι κυρίως η "αριστερά της εποχής μας", η ιμπεριαλιστική "ευρωπαϊκή αριστερά", που λογοκρίνει, αποσιωπά, διαστρεβλώνει τις παρακαταθήκες του, ώστε να υπηρετεί δουλικά το υπερεθνικό κεφάλαιο και τη γερμανική Ευρώπη του 4ου Ράιχ.
Ενδεικτικά:Όμως, ο μικρόσωμος και σε άθλια φυσική κατάσταση από τα φασιστικά κάτεργα του Μουσολίνι είναι ένας τεράστιος γίγαντα μια πολιτική παρακαταθήκη, επίκαιρη σήμερα όσο ποτέ άλλοτε!
Οι κύριοι εχθροί της παρακαταθήκης του Γκράμσι, δεν είναι μόνον η αντίδραση, σήμερα οι ταξικοί αντίπαλοι των ιδεών και παρακαταθηκών του μεγάλου διανοητή είναι κυρίως η "αριστερά της εποχής μας", η ιμπεριαλιστική "ευρωπαϊκή αριστερά", που λογοκρίνει, αποσιωπά, διαστρεβλώνει τις παρακαταθήκες του, ώστε να υπηρετεί δουλικά το υπερεθνικό κεφάλαιο και τη γερμανική Ευρώπη του 4ου Ράιχ.
«Το σημείο εκκίνησης είναι "εθνικό"
κι απ' αυτό το σημείο εκκίνησης
πρέπει να λάβεις τις αποφάσεις των κινήσεων»
Antonio Gramsci
"Quaderni del carcere" (Τετράδια της φυλακής), σελ. 1729.
«Μισώ τους αδιάφορους τους απαθείς.
Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...»
Αντόνιο Γκράμσι
(22 Γενάρη 1891 – 27 Απρίλη 1937)
* Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης
«Πρέπει να επιμείνουμε στο γεγονός ότι στον σεξουαλικό τομέα
ο πλέον εξευτελιστικός παράγοντας και μεγάλης αποστροφής
είναι η ελευθεριακή και διαφωτιστική αντίληψη των τάξεων
που δεν συνδέονται στενά με την παραγωγική εργασία,
και από αυτές τις τάξεις μολύνεται [επηρεάζεται] η τάξη των εργαζομένων»
Antonio Gramsci, Τετράδια της φυλακής
* Σεξιστής κι ομόφοβος ήταν και ο... Antonio Gramsci
«Είναι απαραίτητο να τραβήξετε βίαια την προσοχή σας στο παρόν,
έτσι ακριβώς όπως είναι, αν θέλετε να το μετασχηματίσετε.
Απαισιοδοξία της νοημοσύνης, αισιοδοξία της θέλησης»
Αντόνιο Γκράμσι, γεννήθηκε στις 22 Γενάρη 1891
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.