Από το Πόντιοι Δικαίωμα στην Μνήμη στην διεθνοποίηση και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης Όλων των Θυμάτων του Κεμαλισμού.
ПОНТИЙЦЫ. ПРАВО НА ПАМЯТЬ
Πόντιοι Δικαίωμα στην Μνήμη
Πόντιοι Δικαίωμα στην Μνήμη
UNUTULAR BIR JENOSID PONTUS [I]
UNUTULAR BIR JENOSID
MICHALIS HARALAMPIDIS
Eleftherotypia 18 Eylül 1986
UNUTULAN BİR JENOSİD
Michalis Haralambidis
Türk tarihi, genel olarak Mustafa Kemal'in 19 mayıs 1919'da Samsun'a çıkışını bir başlangıç noktası alır. Osmanlı paşası Mustafa Kemal'in, Samsun seferinin amacı ise genellikle gözardı edilir. Padişahın izni ve İngilizlerin onayı ile başlayan Samsun seferi, bölgede silahlı mücadele veren bir halkın imhasını amaçlamaktadır. Bu halk, savaş sırası ve sonrasında imha edilerek tarih dışına atılan Pontus halkıdır. Topal Osman çetesinin katliamından kurtulanlar, Sivas'ta kurulan darağaçlarında canvermişler..Diğerleri göçe zorlanmış, çeşitli ülkelere sığınmışlardır.
Pontus jenosidi tarihin karanlık sayfaları arasında duruyor. Türkiye'de resmi tarih dışında doğru dürüst bir tarih de henüz yazılmadığı için, bu karanlık sayfa bir süre daha yerinde duracak. Aşağıdaki yazı, konu ile ilgili araştırmalar yapan gazetemiz yazarlarından sosyolog M.HARALAMBİDİS'e ait, Elefterotipia gazetesinin 17 Eylül tarihli nüshasında yayınlandı. Yorgo BACA tarafından Türkçe’ye çevrildi.
Pontus Rumları Unutulmuş bir jenosid
Pontuslular, mecburi göçe tabi tutulduktan sonra gerçek durumlarını ve tarihsel evrimlerini yazmak için* tarih bilimin, haklar hukukunun, etnoloji ve sosyoloji biliminin kenarından-köşesinden yararlandılar. Politik durum ise dikkate alınmadı. Fakat, Pontuslular tarihsel olguları ve durumlarını korumak için politikayı kullanmak için çaba sarfettiler.**
"Sorunun ört-bas edilmesi için" büyük devletlerin şiddet mantığı egemen oldu. Yenilgiye uğrayan halkın karşı koyma yöntemleri ise, bilinçsiz sayılarak, tarih dışına atılma, yok olma tehlikesiyle yüzyüze kaldı. Pontus halkının evrimini düşünen, saptayan, planlayan ve onun kaderini belirleyen büyük devletlerin politikalarıydı. Bunlar arasanda Lozan anlaşmasından başka*** büyük devletlerin politikalarına uygun olarak Pontus halkının kaderini tayin eden iki büyük anlaşma daha vardır: Birincisi:
Venizelos-Atatürk dostluk antlaşması
İkincisi ise:
Yunanistan 'ın NATO 'ya girmesi ve 'Türkiye'nin toprak bütünlüğü doktirinidir.
Sol bir mülteci politikası oluşturulmasına rağmen (böylece ülkemizde "Yunanistan’da ç.n" kitlesel bir proleterleşme olgusu ortaya çıkmıştır) Pontusların ucuz iş gücünü kullanılmış, ve onların etnik kimlikleri, yaşam durumları vb. görmezlikten gelerek sahip çıkılmaya ve onların sözcülüğünün yapılmasına çalışılmıştır. Böylece Pontuslar için müsait bir ortam yaratılmadığından onların tarihleri, örf ve adetleri yeni nesillere aktarılamıyor. Göçmenlerden gelen anılar, tarihi olgular, hatıralar, örf adetler, dil konusunda anlatımlar nesilden nesile yabancılaşmış, yabancı değerlerle kaynaşmıştır. Anılar karışmış, unutulmuş ve giderek yok olma tehlikesi ile karşılaşmıştır. Geçmişini tanımamak, bugün ve gelecek için ciddi kuşkular yaratmaya başlamıştır.
Danslar, türküler, oyunlar bir halkın ulusal kimliğini yeterli olarak belirleyebilecek nitelikte olmadığı zaman, eksik ve yanlış değerler de üretebilmektedir. Sonuç olarak ancak, iki şartla bir halkın mücadele etmesine müsade edilebilir: halkın tarihinin gerçek muhtevasıyla kavranılması,ki böylece tarihsel ve politik evrimin nedenlerini, bugünkü durumun anlaşılmasının sağlanması ve bu halka karşı uygulanan katliamların insanlık yasalarına göre uluslararası örgütler tarafından tanınması.
Bu iki şartla bir halk varlık hakkını garantiye alabilir. Ve varlığını ispatlayarak sürdürebilir.
Eğer 1923'ten sonra böyle bir perspektif açılsa ve gerekli İşlemler yapılsaydı Pontus sorunu gündeme getirilirdi. Bunun için tekrar aynı işlemlere dönmek gerekecektir.
Hakların hukuku mantığı
Biz bu soruna hakların hukuku mantığına göre yaklaşımda bulunacağız. Günümüzde, bölgedeki hakların Yeni Doğu Sorunu ile ilgili görevleri oldukça yüklüdür. Bölge halkları tarihi yeniden araştırmak ve kendi açılarından yeniden yazmak zorundadırlar. Devletlerinin tarihi değil hakların tarihi yazılmalıdır. Bu çalışma olumlu sonuçlara ve yeni perspektiflere yol açabilecek yeni doğu sorunu için halkların hukuk mantığına göre çözümlemeler belirlenecektir. Eğer devletlerin mantığı egemen olursa,bu, Doğu Akdeniz Bölgesinde etnolojik, sosyolojik, kültürel kargaşalığa yol açabilecek ve yeryüzünün hiç bir yerinde rastlanmamış olgular oluşacaktır.
Kısa tarih
Küçük Asya'nın kuzeyindeki kıyılarda M.Ö. 8'ci asırda yaşayan Paflagonia'dan Lazlara kadar ulaşan hayat Pontuslulara tanıklık etmektedir. Potnusların tarihe katkılarını, gelişimlerini ve uygarlıklarını; Helenizm ve Bizans devrinde tarih kitaplarında okumak mümkün. Bu kitaplara ve yazarlarına karşı çok tepki duyulmuştur.
Osmanlı işgalinden, siyasi, iktisadi ve ırkçı mekanizmalar ve Pontus halkına uygulanan yöntemler bu halkın varlığını ve birliğini imha tehlikesine kadar genişlemiştir.
Potnuslar ve Küçük Asya'nın diğer hakları, özellikle hristiyan uluslar kendi ülkelerinde görülmemiş bir zulma ve zorbalığı yaşadılar.Bu zulüm ve zorbalık bütünü ile Osmanlı despotizminin,azınlıklar üzerindeki politikasının ürünleriydiler.
Bu baskı ve zorbalıklar Pontus halkını göçe zorladı. Pontuslular, kıyılardan dağlara, manastırlara, giderek Kafkaslara doğru yöneldiler. Pontus halkının direnmesi güçlüydü. Tarih buna tanıktır. Örneğin, Pontus'ta XVII. YY. dan önce inşa edilen cami yoktur.
Çıkış Yolu
Pontusların, Kafkaslara doğru yığınsal göçleri ve Kafkaslarda ortaya çıkan Pontus toplulukları, Osmanlı-Rus savaşlarının sonuçlarından biridir. Pontus halkı, geri çekilen Rus Ortodoks askerlerinin peşine takılarak Kafkaslara göç etti. Çünkü, savaş sonrası yaşadıkları bölgede kendilerini bekleyen akıbeti biliyorlardı. Zorba işgalcinin zulmünü yakından tanıyan Pontus halkı, doğal olarak ülkesini ter-ketme durumunda kaldı. Eğer, Kuzey Kafkaslarda, Gürcüstan'da var olan topluluklarının geçmişi incelenirse, bu toplulukların , Osmanlı-Rus savaşları (1828,1856,1871,1916) sırası veya sonrasında ortaya çıktıkları görülür. Örneğin, 1916 yılında 250 binden fazla Pontuslu Kafkasya'ya göç etmişlerdir.
Yüzyılın başından bu yana Pontus sorunu, genel olarak Doğu Sorunu'nun bir bölümünü oluşturur. Devletlerin egemenlik uğruna giriştikleri mücadelelere bağlı olarak, tarihsel olguları reddedildi, halkların etnik kimlikleri yok sayılarak tarihin dışına itildi. Pontus'un kaderi ile Ermeni ulusunun kaderi de devletlerin bu egemenlik mücadeleleri içinde "doğu sorunu”un dışına atılarak, bir yok oluşa terkedildi. Pontus halkının kendi etnik kimliğini, kültürel ve ulusal özelliklerini koruma uğruna giriştiği mücadele, 1908'den sonra İse Jön-Türkler'in ırkçı saldırılarına hedef oldu, özellikle, 1916-23 arasında Pontus halkı üzerindeki zulüm, zorbalık, sürgün ve katliamlar olabildiğince boyutlandı. 1916'da Pontus halkı ünlü 'Amele Taburları”nda katledildiler. Daha sonra Türk devleti tarafından önceden planlanmış sistemli saldırılar 1923'e kadar süren bir jenosidle tamamlandı. Bu dönem içinde büyük katliamlar yapıldı, şehirler, köyler yakılıp yıkıldı, binlerce insan öldürüldü. Binlercesi sürgün edildi. İmha eylemleri, Pontus kıyılarından, Erzurum'a; Kürdistan'a ve giderek Suriye'ye kadar genişledi. Bu olaylarla ilgili belgeler, aynı dönemde bölgede bulunan Alman, Amerikan, Avusturya ve benzeri devletlerin konsolosluk arşivleri arasında bulunabilir elbette. Ve zaten, Pontus örgütleri de bilimsel çalışmalarla ilgili belgeleri yayınlamaya başlamışlardır.
300 bin Kurban
Zorbalık ve sürgünlerden sonra özellikle kadınlar ruhsal bunalımlara düştüler. Bu kadınlardan birçoğu, bu ruhsal bunalımlar içinde kıvranarak Yunanistan'da öldü. Yunan Üniversitesi ve psikologları bu konu ile hiçbir zaman ilgilenmediler.
Belgelere göre katledilen Pontuslular 300 bin civarındadır. Kuşku yok ki, eğer Pontus halkı imhaya karşı direnmeseydi , katliam çok daha büyük olacaktı. Nitekim, Ermeni halkının silahlı direnişinin var olduğu bölgelerde de katledilen Ermeni sayısı, direniş olmayan bölgelere nispetle daha az olmuştur.
Pontus halkının imhasında ittifak eden güçler, lümpenler ve Osmanlı Askeri Bürokrasisiydi. Katliamı Giresun'da Topal Osman ile Kemal'in (Mustafa Kemal) çeteleri yaptılar. Zaten, Kemal'in Samsun'a gelişi de Pontus direnişini bastırmak ve imha etmek içindi.
Pontus üzerinde uygulanan sürgünler de kapalı bir imha biçimi idi. Bu imhanın "savaş hukuku" ile açıklanması da mümkün değildir. Çünkü, sürgünlerin uygulandığı bölgelerde Yunan ordusu yoktu ve bölge askeri-stratejik bir bölge değildi.
1923 yılında imzalanan Lozan anlaşmasında, şöyle bir ifade vardır;'' yığınların değiştirilmesi meselesi tamamlandı".. Fakat Pontus halkı için herhangibir işlem söz konusu olmadı. 1923'den sonra, kendi ülkesinden herhangibir barışçıl çıkış yapamadı. 1923'ten sonra, zulumdan ve katliamlardan kurtulabilen Pontuslular, binlerce yıllık ülkelerinden zorla çıkarıldılar. Zorla ülkelerini terketmek durumunda kaldılar. Zorla göçe tabi tutulanlar, Rusya'ya, Latin Amerika'ya, Orta-Doğu'ya ve Avrupa'ya gittiler. Çok büyük bir bölümü ise Yunanistan'a geldi. Bağımlı Yunan devleti açısından herhangibir mübadele (değişim) şekli uygulanmadı.
Pontus halkının varlığı ile ilgili hiçbir hak tanınmadı. Kendi ülkesinde yaşama hakkının korunması bile sağlanamadı. Öte yandan, ulusal ve kültürel kimliğine saygı gösterilmedi. Pontus’un zenginlikleri, halkın mal varlığı yağma edildi.
Türk devletinin Pontus halkına karşı giriştiği bu jenosid, unutulmaması, tarihten silinmemesi ve affedilmemesi gereken bir olgudur. Devletler, kendi çıkarları gereği, jeo-stratejik ve jeo-politik doktirinler uğruna Pontus halkının maruz kaldığı zulmü, sürgün ve katliamlar; unutturmaya, yapılan haksızlıkları küçümsemeye ve bir takım amaçları gizlemeye çahştılar. Bundandır ki bu gün bu olguların ortaya çıkarılması için çaba sarfedilmektedir. Jenosidin resmi olarak kabul edilmesini istemek elbette ki her halkın doğal hakkıdır.
*Çevirenin notu: Pontus ve diğer uluslardan yazar, tarihçi ve bilini adamları kastediliyor; **Gerçek bir araştırma olmadığı anlatılmak isteniyor; ***Yazarın notu: Lozan anlaşması, asrımızın en büyük pazarıdır. Batının jeo-stratejik ve ekonomik çıkarları gereği, Osmanlı devletinin devamı olan ve Kemalist yöntemlerle karıştırılarak yenilenen Türk devleti, halkların isteğini ve tarihi olguları yok sayarak mücadeleye girişmiştir.
Kaynaklar:
1.İfiyenia Anastasidu: Venezilos, Yunan-Türk Anlaşması 1930
2.Falmaraier : Trabzon imparatorluğunun Tarihi
3.Peri Anderson: Seminerdeki Açılış Konuşması '' The Onaman Empire im The World Economy State Universty of' NewYork 1984
4.Hristo Samuilidis : Rum Pontus Tarihi, Atina 1986
5.Savvas İoakimidis: Pontus Genel Tarihine Katkı
6.Yorgo Lammsidis : Mübadele Edilen Mülkler Üzerine, Atina 1983
KURDISTAN PRESS * 31 BERFBARÎNAPEŞÎ * ARALIK 1986
MICHALIS HARALAMPIDIS
Eleftherotypia 18 Eylül 1986
UNUTULAN BİR JENOSİD
Michalis Haralambidis
Türk tarihi, genel olarak Mustafa Kemal'in 19 mayıs 1919'da Samsun'a çıkışını bir başlangıç noktası alır. Osmanlı paşası Mustafa Kemal'in, Samsun seferinin amacı ise genellikle gözardı edilir. Padişahın izni ve İngilizlerin onayı ile başlayan Samsun seferi, bölgede silahlı mücadele veren bir halkın imhasını amaçlamaktadır. Bu halk, savaş sırası ve sonrasında imha edilerek tarih dışına atılan Pontus halkıdır. Topal Osman çetesinin katliamından kurtulanlar, Sivas'ta kurulan darağaçlarında canvermişler..Diğerleri göçe zorlanmış, çeşitli ülkelere sığınmışlardır.
Pontus jenosidi tarihin karanlık sayfaları arasında duruyor. Türkiye'de resmi tarih dışında doğru dürüst bir tarih de henüz yazılmadığı için, bu karanlık sayfa bir süre daha yerinde duracak. Aşağıdaki yazı, konu ile ilgili araştırmalar yapan gazetemiz yazarlarından sosyolog M.HARALAMBİDİS'e ait, Elefterotipia gazetesinin 17 Eylül tarihli nüshasında yayınlandı. Yorgo BACA tarafından Türkçe’ye çevrildi.
Pontus Rumları Unutulmuş bir jenosid
Pontuslular, mecburi göçe tabi tutulduktan sonra gerçek durumlarını ve tarihsel evrimlerini yazmak için* tarih bilimin, haklar hukukunun, etnoloji ve sosyoloji biliminin kenarından-köşesinden yararlandılar. Politik durum ise dikkate alınmadı. Fakat, Pontuslular tarihsel olguları ve durumlarını korumak için politikayı kullanmak için çaba sarfettiler.**
"Sorunun ört-bas edilmesi için" büyük devletlerin şiddet mantığı egemen oldu. Yenilgiye uğrayan halkın karşı koyma yöntemleri ise, bilinçsiz sayılarak, tarih dışına atılma, yok olma tehlikesiyle yüzyüze kaldı. Pontus halkının evrimini düşünen, saptayan, planlayan ve onun kaderini belirleyen büyük devletlerin politikalarıydı. Bunlar arasanda Lozan anlaşmasından başka*** büyük devletlerin politikalarına uygun olarak Pontus halkının kaderini tayin eden iki büyük anlaşma daha vardır: Birincisi:
Venizelos-Atatürk dostluk antlaşması
İkincisi ise:
Yunanistan 'ın NATO 'ya girmesi ve 'Türkiye'nin toprak bütünlüğü doktirinidir.
Sol bir mülteci politikası oluşturulmasına rağmen (böylece ülkemizde "Yunanistan’da ç.n" kitlesel bir proleterleşme olgusu ortaya çıkmıştır) Pontusların ucuz iş gücünü kullanılmış, ve onların etnik kimlikleri, yaşam durumları vb. görmezlikten gelerek sahip çıkılmaya ve onların sözcülüğünün yapılmasına çalışılmıştır. Böylece Pontuslar için müsait bir ortam yaratılmadığından onların tarihleri, örf ve adetleri yeni nesillere aktarılamıyor. Göçmenlerden gelen anılar, tarihi olgular, hatıralar, örf adetler, dil konusunda anlatımlar nesilden nesile yabancılaşmış, yabancı değerlerle kaynaşmıştır. Anılar karışmış, unutulmuş ve giderek yok olma tehlikesi ile karşılaşmıştır. Geçmişini tanımamak, bugün ve gelecek için ciddi kuşkular yaratmaya başlamıştır.
Danslar, türküler, oyunlar bir halkın ulusal kimliğini yeterli olarak belirleyebilecek nitelikte olmadığı zaman, eksik ve yanlış değerler de üretebilmektedir. Sonuç olarak ancak, iki şartla bir halkın mücadele etmesine müsade edilebilir: halkın tarihinin gerçek muhtevasıyla kavranılması,ki böylece tarihsel ve politik evrimin nedenlerini, bugünkü durumun anlaşılmasının sağlanması ve bu halka karşı uygulanan katliamların insanlık yasalarına göre uluslararası örgütler tarafından tanınması.
Bu iki şartla bir halk varlık hakkını garantiye alabilir. Ve varlığını ispatlayarak sürdürebilir.
Eğer 1923'ten sonra böyle bir perspektif açılsa ve gerekli İşlemler yapılsaydı Pontus sorunu gündeme getirilirdi. Bunun için tekrar aynı işlemlere dönmek gerekecektir.
Hakların hukuku mantığı
Biz bu soruna hakların hukuku mantığına göre yaklaşımda bulunacağız. Günümüzde, bölgedeki hakların Yeni Doğu Sorunu ile ilgili görevleri oldukça yüklüdür. Bölge halkları tarihi yeniden araştırmak ve kendi açılarından yeniden yazmak zorundadırlar. Devletlerinin tarihi değil hakların tarihi yazılmalıdır. Bu çalışma olumlu sonuçlara ve yeni perspektiflere yol açabilecek yeni doğu sorunu için halkların hukuk mantığına göre çözümlemeler belirlenecektir. Eğer devletlerin mantığı egemen olursa,bu, Doğu Akdeniz Bölgesinde etnolojik, sosyolojik, kültürel kargaşalığa yol açabilecek ve yeryüzünün hiç bir yerinde rastlanmamış olgular oluşacaktır.
Kısa tarih
Küçük Asya'nın kuzeyindeki kıyılarda M.Ö. 8'ci asırda yaşayan Paflagonia'dan Lazlara kadar ulaşan hayat Pontuslulara tanıklık etmektedir. Potnusların tarihe katkılarını, gelişimlerini ve uygarlıklarını; Helenizm ve Bizans devrinde tarih kitaplarında okumak mümkün. Bu kitaplara ve yazarlarına karşı çok tepki duyulmuştur.
Osmanlı işgalinden, siyasi, iktisadi ve ırkçı mekanizmalar ve Pontus halkına uygulanan yöntemler bu halkın varlığını ve birliğini imha tehlikesine kadar genişlemiştir.
Potnuslar ve Küçük Asya'nın diğer hakları, özellikle hristiyan uluslar kendi ülkelerinde görülmemiş bir zulma ve zorbalığı yaşadılar.Bu zulüm ve zorbalık bütünü ile Osmanlı despotizminin,azınlıklar üzerindeki politikasının ürünleriydiler.
Bu baskı ve zorbalıklar Pontus halkını göçe zorladı. Pontuslular, kıyılardan dağlara, manastırlara, giderek Kafkaslara doğru yöneldiler. Pontus halkının direnmesi güçlüydü. Tarih buna tanıktır. Örneğin, Pontus'ta XVII. YY. dan önce inşa edilen cami yoktur.
Çıkış Yolu
Pontusların, Kafkaslara doğru yığınsal göçleri ve Kafkaslarda ortaya çıkan Pontus toplulukları, Osmanlı-Rus savaşlarının sonuçlarından biridir. Pontus halkı, geri çekilen Rus Ortodoks askerlerinin peşine takılarak Kafkaslara göç etti. Çünkü, savaş sonrası yaşadıkları bölgede kendilerini bekleyen akıbeti biliyorlardı. Zorba işgalcinin zulmünü yakından tanıyan Pontus halkı, doğal olarak ülkesini ter-ketme durumunda kaldı. Eğer, Kuzey Kafkaslarda, Gürcüstan'da var olan topluluklarının geçmişi incelenirse, bu toplulukların , Osmanlı-Rus savaşları (1828,1856,1871,1916) sırası veya sonrasında ortaya çıktıkları görülür. Örneğin, 1916 yılında 250 binden fazla Pontuslu Kafkasya'ya göç etmişlerdir.
Yüzyılın başından bu yana Pontus sorunu, genel olarak Doğu Sorunu'nun bir bölümünü oluşturur. Devletlerin egemenlik uğruna giriştikleri mücadelelere bağlı olarak, tarihsel olguları reddedildi, halkların etnik kimlikleri yok sayılarak tarihin dışına itildi. Pontus'un kaderi ile Ermeni ulusunun kaderi de devletlerin bu egemenlik mücadeleleri içinde "doğu sorunu”un dışına atılarak, bir yok oluşa terkedildi. Pontus halkının kendi etnik kimliğini, kültürel ve ulusal özelliklerini koruma uğruna giriştiği mücadele, 1908'den sonra İse Jön-Türkler'in ırkçı saldırılarına hedef oldu, özellikle, 1916-23 arasında Pontus halkı üzerindeki zulüm, zorbalık, sürgün ve katliamlar olabildiğince boyutlandı. 1916'da Pontus halkı ünlü 'Amele Taburları”nda katledildiler. Daha sonra Türk devleti tarafından önceden planlanmış sistemli saldırılar 1923'e kadar süren bir jenosidle tamamlandı. Bu dönem içinde büyük katliamlar yapıldı, şehirler, köyler yakılıp yıkıldı, binlerce insan öldürüldü. Binlercesi sürgün edildi. İmha eylemleri, Pontus kıyılarından, Erzurum'a; Kürdistan'a ve giderek Suriye'ye kadar genişledi. Bu olaylarla ilgili belgeler, aynı dönemde bölgede bulunan Alman, Amerikan, Avusturya ve benzeri devletlerin konsolosluk arşivleri arasında bulunabilir elbette. Ve zaten, Pontus örgütleri de bilimsel çalışmalarla ilgili belgeleri yayınlamaya başlamışlardır.
300 bin Kurban
Zorbalık ve sürgünlerden sonra özellikle kadınlar ruhsal bunalımlara düştüler. Bu kadınlardan birçoğu, bu ruhsal bunalımlar içinde kıvranarak Yunanistan'da öldü. Yunan Üniversitesi ve psikologları bu konu ile hiçbir zaman ilgilenmediler.
Belgelere göre katledilen Pontuslular 300 bin civarındadır. Kuşku yok ki, eğer Pontus halkı imhaya karşı direnmeseydi , katliam çok daha büyük olacaktı. Nitekim, Ermeni halkının silahlı direnişinin var olduğu bölgelerde de katledilen Ermeni sayısı, direniş olmayan bölgelere nispetle daha az olmuştur.
Pontus halkının imhasında ittifak eden güçler, lümpenler ve Osmanlı Askeri Bürokrasisiydi. Katliamı Giresun'da Topal Osman ile Kemal'in (Mustafa Kemal) çeteleri yaptılar. Zaten, Kemal'in Samsun'a gelişi de Pontus direnişini bastırmak ve imha etmek içindi.
Pontus üzerinde uygulanan sürgünler de kapalı bir imha biçimi idi. Bu imhanın "savaş hukuku" ile açıklanması da mümkün değildir. Çünkü, sürgünlerin uygulandığı bölgelerde Yunan ordusu yoktu ve bölge askeri-stratejik bir bölge değildi.
1923 yılında imzalanan Lozan anlaşmasında, şöyle bir ifade vardır;'' yığınların değiştirilmesi meselesi tamamlandı".. Fakat Pontus halkı için herhangibir işlem söz konusu olmadı. 1923'den sonra, kendi ülkesinden herhangibir barışçıl çıkış yapamadı. 1923'ten sonra, zulumdan ve katliamlardan kurtulabilen Pontuslular, binlerce yıllık ülkelerinden zorla çıkarıldılar. Zorla ülkelerini terketmek durumunda kaldılar. Zorla göçe tabi tutulanlar, Rusya'ya, Latin Amerika'ya, Orta-Doğu'ya ve Avrupa'ya gittiler. Çok büyük bir bölümü ise Yunanistan'a geldi. Bağımlı Yunan devleti açısından herhangibir mübadele (değişim) şekli uygulanmadı.
Pontus halkının varlığı ile ilgili hiçbir hak tanınmadı. Kendi ülkesinde yaşama hakkının korunması bile sağlanamadı. Öte yandan, ulusal ve kültürel kimliğine saygı gösterilmedi. Pontus’un zenginlikleri, halkın mal varlığı yağma edildi.
Türk devletinin Pontus halkına karşı giriştiği bu jenosid, unutulmaması, tarihten silinmemesi ve affedilmemesi gereken bir olgudur. Devletler, kendi çıkarları gereği, jeo-stratejik ve jeo-politik doktirinler uğruna Pontus halkının maruz kaldığı zulmü, sürgün ve katliamlar; unutturmaya, yapılan haksızlıkları küçümsemeye ve bir takım amaçları gizlemeye çahştılar. Bundandır ki bu gün bu olguların ortaya çıkarılması için çaba sarfedilmektedir. Jenosidin resmi olarak kabul edilmesini istemek elbette ki her halkın doğal hakkıdır.
*Çevirenin notu: Pontus ve diğer uluslardan yazar, tarihçi ve bilini adamları kastediliyor; **Gerçek bir araştırma olmadığı anlatılmak isteniyor; ***Yazarın notu: Lozan anlaşması, asrımızın en büyük pazarıdır. Batının jeo-stratejik ve ekonomik çıkarları gereği, Osmanlı devletinin devamı olan ve Kemalist yöntemlerle karıştırılarak yenilenen Türk devleti, halkların isteğini ve tarihi olguları yok sayarak mücadeleye girişmiştir.
Kaynaklar:
1.İfiyenia Anastasidu: Venezilos, Yunan-Türk Anlaşması 1930
2.Falmaraier : Trabzon imparatorluğunun Tarihi
3.Peri Anderson: Seminerdeki Açılış Konuşması '' The Onaman Empire im The World Economy State Universty of' NewYork 1984
4.Hristo Samuilidis : Rum Pontus Tarihi, Atina 1986
5.Savvas İoakimidis: Pontus Genel Tarihine Katkı
6.Yorgo Lammsidis : Mübadele Edilen Mülkler Üzerine, Atina 1983
KURDISTAN PRESS * 31 BERFBARÎNAPEŞÎ * ARALIK 1986
UNUTULAR BIR JENOSIDPONTUS [II]
UNUTULAR BIR JENOSID
MICHALIS HARALAMPIDIS
Eleftherotypia 18 Eylül 1986
PONTUS [II]
UNUTULAN BİR JENOSİD
Michalis Haralambidis
Dünya uluslar topluluğu ve özellikle jenosidin sorumlusu ırkçı Türk devletine destek sağlayan devletlerin; en az hukukî, manevî ve siyasal kurallar içinde uygulanmış olan jenosidi tanıyarak Pontus halkının yanında yer almaları gerekir.
Pontuslar ilk defa 1985 yılında Selanik'de kongre yaptılar. Bu kongrede, bütün özverileri, kendi güc ve sorumluluklarıyla hiç bir gücün ve kişinin Pontus sorununu anti-sovyetik bir kampanya olarak kullanılmasına müsade edilemeyeceği kararını aldılar.
Üç kez mültecilik
Pontus'lara uygulanan jenosidin sorumlusu çağdaş ırkçı Türk devletidir, iddia budur ve bu jenosid ile Türk devletinin kuruluş "yöntemleri" aynı tarihe raslamaktadır Şimdi gerekli olan, Türk devletinin olguları ve Pontus halkını yok etmek için uyguladığı sistemli jenosidi tanıması ve bundan pişmanlık duymasıdır. Böylece hiç olmazsa ölçülemeyecek derecede zarara uğramış olan Pontus halkının morali düzeltilebilir. Dünya uluslar topluluğu ve özellikle jenosidin sorumlusu ırkçı Türk devletine destek sağlayan devletlerin; en az hukukî, manevî ve siyasal kurallar içinde uygulanmış olan jenosidi tanıyarak, Pontus halkının yanında yer almaları gerekir.
Şimdi ve gelecekte, Pontus halkının ve haklarının savunucusu olma görevi ise, çağdaş Yunan ve Sovyet devletleridir.
Bağımlı Yunan devletinin Pontus göçmen mültecileriyle ilişkilerinin tarihine gelince, bu tarih pek de mutluluklarla dolu bir tarih değildir.
Pontus’ların kültürel kimlikleri, tarihsel anıları, ulusal hakları savunulacak yerde; devlet siyasetine egemen olan ilkeler ile tarihsel anıların unutturulmasına çalışılmış ve Pontus’ların ulusal kimlikleri tahrip edilmiştir. Bu siyaset öyle boyutlara varabilirdi ki, bir halkın kendi topraklarından tarihinin üzerinde yükseldiği ülkesinden kopması, kültürel yönden yok olma tehlikesi ile karşılaşabilirdi.
Fakat, Pontus dernekleri, Pontus'ların bilincini ve ulusal kimliğini koruyup geliştirdiler. Bağımlı devlet siyasetinin karakterini ve büyük tarihsel-ulusal sorumluluklarını herkes artık kavrayabilir. Bilgi sahibi olmak isteyenler İçin şunları da ekleyelim: 1982 yılından itibaren Pontus ve Küçükasya rumlarının tarihleri orta öğretimde tarih derslerine katıldı ve 1986-87 öğretim yılında da akademide okutulmaya başlanacak.
Ulusal mücadelelere katılım
1923’ten sonra Yunanistan'da halkımızın ulusal ve toplumsal demokratik mücadelelerine, Pontus göçmenleri de aktif olarak katıldılar. Böylece Pontus sorunu belli boyutlara ulaştı ve toplumsal yanları ile oluşturuldu.
Teodoros Aggelopulos'un "Kithira'da Seyyahat" filmini izlersek, iç savaşın bitiminde binlerce Pontus göçmeninin ikinci ve üçüncü kez mülteci olduklarını görürüz. Böylece birçok antropolojik ve etnolojik bilimsel tezlerin değerlendirilmesi gerçekleşmekte ve ispatlanmaktadır. Zaten bir insan, bir kez ülkesini kaybedince, bütün hayatı boyunca mülteci kalmaktadır.
Pontus tarihi ile ilgili bilgilerin toplanması, gelecek kuşaklar için, Yunanistan'ı bir araştırma alanı haline getirecektir. Çünkü, gelecek kuşakların aydınları, eskilerin oldukça zor şartlarda sürdürdükleri çalışmaları, her şan altında sürdürmeye devam edeceklerdir.
Sovyetler Birliği'nde Pontus rumlarının tarihleri pek geniştir. Çünkü, yüzyıllar öncesine uzanmaktadır. Bir çok acı ve tatlı anılardan çıkarak belirlenmiştir. Pontus'lar Rusya'da Büyük Ekim Devrimi'ne de katılmışlardır. Eğer, Baku, Batum, Kafkas bileşimi herhangibir yerinden incelenirse devrimci komitelerin içinde Pontus isimlerine de raslanacaktır. Kaldı ki, Yunan işçi hareketi de yalnızca Patra ve Selanik ile sınırlanmamalıdır.
Bilindiği gibi Büyük Ekim Devrimi'nden sonra yayınlanan tarihi deklerasyonda Sovyet Halkları için etnik ve politik bir statü de saptanmış, böylece, Pontus'lar yüzyıllardan sonra ilk kez aynı şartlarda etnik, kültürel ve siyasal eşitlik ve özgürlük İçinde yaşamışlardır
Pontus'lar bazı yörelerde nüfus oranlarına göre özerk olarak var olmuşlardır. Kendi okulları, yayınları (örneğin, Komünist, Kırmızı Tütünler) ve Sovyet Cumhuriyetleri'nden Gürcistan ve Abhatias'ta oyuncularının çoğu Pontuslu olan bir Pontus tiyatrosu da vardı. Bu gelişmelere karşılık, maalesef özgürlüğün yeşermesi evrimi pek uzun ömürlü olmadı. 1937'den sonra karanlık durumlar yaşandı. Aynı dönemde siyasi yöneticiler ve aydınlar için sürgünler başladı.
Büyük savaş
Sovyetler Birliği'nde Pontus halkı büyüt yurtsever anti-faşist savaşta varlığını ispat etti. Pontus’lular çok şehit verdiler. Savaştan sonra Pontus şehitleri anıldı. Yalnız Kafkasya'dan uzak olan Kuma Sokum köyünde EDA (Demokratik Sol)’nın eski rahmetli başkanı Yanni Passalidi ve 97 Pontuslu şehit düşmüşlerdi.
Kavrayamadığımız nedenlerden ötürü, Pontus'lar 1937'de olan sürgünleri 1947'de gene başlamış.. Zaten, onlar Pontus'tan Kafkasya'ya yerleşmişlerdi. Bunlar dışında binlerce Pontuslu da, o zaman Kazakistan Cumhuriyeti'ne, Ortaasya'ya gönderilmişler. ..
Sürgüne gönderilenlerin büyük bir bölümü, 1950'den sonra Kafkasya'ya geri döndüler. Bir kısmı da Yunanistan'a geldi. (Yunanistan'da Kalithea, Akarnon, Koridallu semtlerinde yaşamaktalar) Bunların dışında daha onbinlerce Pontuslu Kazakistan'da yaşamlarını sürdürmekteler.
Trajedik tarihi bir olaya değinirsek, zanederiz bu Pontus sorunu için yeteri kadar açıklayıcı olur.
İç savaştan sonra demokratik ordunun bir Pontus savaşçısı, gemiye binerek Kafkasya'daki Poti
limanına iniyor. O esnada Rus ordusunun bir subayı ile yüzyüze geliyor, onun simasından Pontuslu olduğunu anlıyor. Pontus dilinde soruyor: " Bizimkiler nerede?" Cevap şu oluyor: "Gideceğin yerde bulacaksın".
Bilindiği gibi Demokratik ordunun savaşçıları Taşkent'e yerleşmişlerdi.
Sovyet Pontus 'ları
Bugün Sovyetler Birliği'nde Pontuslann nüfusu resmi istatistiklere göre 400 bine yaklaşmaktadır. Başlıca şu cumhuriyetlerde: Gürcistan, Kazakistan, Ermenistan ve Ukranya.
Son dönemde (1983'de) Gürcistan Komünist Partisi Genel Sekreteri ve bugün SSCB dışişleri bakanı Edvvard Sevarnaçe ilk defa olarak bu Cumhuriyetle Pontus asıllı olanlara Yunan dili ile öğretimin kabul edildiğini açıklamıştır. Bu öğretim haftada iki saattir. Yine Gürcistan’da geçen Temmuz ayında Yunan dili için seminer hazırlandı ve büyük bir ilgiyle karşılandı. Sovyetlerde ve dünyanın diğer yerlerinde yaşayan Pontuslular atılan bu önemli adımları memnuniyetle karşılayarak, diğer Sovyet Cumhuriyetleri'nde de buna benzer olumlu adımların atılmasını temenni ediyorlar.
Buna benzer, ya da Yunan devletinin katılımı ile ve Sovyet-Yunan bilim, eğitim ve kültürel ilişkileri çerçevesinde daha önemli adımlar atılabilir ve sorunlar çözümlenebilir.
Nitelik yönünden Pontuslann SSCB'deki sorunları farklıdır. Eğer, batıyla kıyaslarsak, Sovyetler Birliği'nde ulusal sorun büyük oranda, eşit olarak, özgür ve her halkın ulusal kimliğine saygı duyularak çözülmüştür.
Bazı eski ulusların tarihten silinme tehlikesi ile karşı-karşıya bulunmaları, ancak, bu ulusların gelişimleri ve onlara duyulan saygı siyaseti ile önlenmektedir. Böylece, bu uluslar tarih ve insanlık evrimine katılmaktadırlar.
Pontus halkının dili, kültürü, ve bunlarla beraber eğitimin tanınması hakkı yok muydu? Vardı, ve bu hakları ilk olarak Büyük Ekim ihtilali tanımıştır.
Pontuslar, ilk defa olarak 1985'te Selanik'te kongre yaptılar. Bu kongrede; örgüt ve siyasal inançlarından ayrı olarak, bütün özverileri, kendi güç ve sorumluluklarıyla, hiçbir gücün ve kişinin Pontus sorununu anti-Sovyetik bir kampanya olarak kullanmasına müsaade edilmeyeceği kararını aldılar.
Yunanistan'da ve Sovyet Cumhuriyetlerin'deki Pontuslular, Yunan ve Sovyet haklarının sağlıklı ilişkiler oluşturmaları için aracı olacaklarına inanmaktadırlar. Zaten, Yunanistan, zamanımızda, bir batı ülkesi olarak, hiç bir anti-Sovyetik biçim oluşturmamaktadır.
Tam tersine, soğuk savaş ortamı dışında, bazı ülkelerle birlikte, uluslararası düzeyde insiyatif kullanarak, barış, yumuşama, halklara olumlu yaklaşım göstermeye çalışılmaktadır.
Tarihin yeniden inşası
Zamanımızda, Pontusların dileği, tarihlerini yeniden inşa etmeleri; sorumlu Türk devletinden ve dünya uluslar topluluğundan haksızlıklar konusunda hesap sorulmasıdır. Bu da, Pontuslann kurtuluş potansiyellerinin muhtevasıdır.
Pontus sorunu, öznel olarak tarihin tekrar geri dönüşümüdür. Yani, insanların anılan, bilinçleri, etnik ve sosyal mücadeleleri, kültürleri gibi sorunların yeniden biçimlendirilmesidir. (Editör: Pontus tarihinin Reorganizasyonu).
Unutturma (unutma) siyaseti bazı güçlere yarar sağlamakta; bunlar ulusal, uluslararası ve bölgesel düzeyde –Yunanistan’da, Doğu Akdeniz’de, Avrupa’da- yeni örgütsel bir tip olarak, otoriter bir düzenin inşasını meşrulaştırmaya çalışmaktadırlar. Bunu, halkların, tahrip edilen insanların anıları üzerinde kurmaktadırlar.
Bu, ırkçı, şöven Türk devlet biçiminin, özellikle kendi tarihi rolünü devam ettirmesine müsade etmektedir. Tarihin çarpıtılması (değiştirilmesi), uygarlıkların gaspedilmesi, halkların talan edilerek, soyulmaları ve bir halkın doğduğu zengin bölgenin biçiminin değiştirilmesi... Herşeye rağmen yine de aynı siyasetin sürdürülmesi devam etmektedir. Zorbalık, sürgünler, etnik jenosidler... Kıbrıs'ta yapılanlar, Kürt halkına ve dolayısıyla Türk halkına da yapılmaktadır.
Eğer, Türk devleti ve Türk toplumu uyguladığı katliamları ve jenosidleri tanımıyorsa, demek ki, aynı uygulamaların tekrarlanmasına hazırdır. (Son paragrafım Türk Solunu da içine almakladır.)
Bu nedenlerle talep ettiğimiz hak, anıların tanınmasına yöneliktir. Ve bu, özgürlük potansiyeli, Pontus sorununun boyutunu da aşmaktadır
Elefterotipia 18 Eylül 1986
Çeviri: Yorgo BACA
KURDISTAN PRESS * 14 BERFBARİSAPAŞÎ * OCAK 1987
MICHALIS HARALAMPIDIS
Eleftherotypia 18 Eylül 1986
PONTUS [II]
UNUTULAN BİR JENOSİD
Michalis Haralambidis
Dünya uluslar topluluğu ve özellikle jenosidin sorumlusu ırkçı Türk devletine destek sağlayan devletlerin; en az hukukî, manevî ve siyasal kurallar içinde uygulanmış olan jenosidi tanıyarak Pontus halkının yanında yer almaları gerekir.
Pontuslar ilk defa 1985 yılında Selanik'de kongre yaptılar. Bu kongrede, bütün özverileri, kendi güc ve sorumluluklarıyla hiç bir gücün ve kişinin Pontus sorununu anti-sovyetik bir kampanya olarak kullanılmasına müsade edilemeyeceği kararını aldılar.
Üç kez mültecilik
Pontus'lara uygulanan jenosidin sorumlusu çağdaş ırkçı Türk devletidir, iddia budur ve bu jenosid ile Türk devletinin kuruluş "yöntemleri" aynı tarihe raslamaktadır Şimdi gerekli olan, Türk devletinin olguları ve Pontus halkını yok etmek için uyguladığı sistemli jenosidi tanıması ve bundan pişmanlık duymasıdır. Böylece hiç olmazsa ölçülemeyecek derecede zarara uğramış olan Pontus halkının morali düzeltilebilir. Dünya uluslar topluluğu ve özellikle jenosidin sorumlusu ırkçı Türk devletine destek sağlayan devletlerin; en az hukukî, manevî ve siyasal kurallar içinde uygulanmış olan jenosidi tanıyarak, Pontus halkının yanında yer almaları gerekir.
Şimdi ve gelecekte, Pontus halkının ve haklarının savunucusu olma görevi ise, çağdaş Yunan ve Sovyet devletleridir.
Bağımlı Yunan devletinin Pontus göçmen mültecileriyle ilişkilerinin tarihine gelince, bu tarih pek de mutluluklarla dolu bir tarih değildir.
Pontus’ların kültürel kimlikleri, tarihsel anıları, ulusal hakları savunulacak yerde; devlet siyasetine egemen olan ilkeler ile tarihsel anıların unutturulmasına çalışılmış ve Pontus’ların ulusal kimlikleri tahrip edilmiştir. Bu siyaset öyle boyutlara varabilirdi ki, bir halkın kendi topraklarından tarihinin üzerinde yükseldiği ülkesinden kopması, kültürel yönden yok olma tehlikesi ile karşılaşabilirdi.
Fakat, Pontus dernekleri, Pontus'ların bilincini ve ulusal kimliğini koruyup geliştirdiler. Bağımlı devlet siyasetinin karakterini ve büyük tarihsel-ulusal sorumluluklarını herkes artık kavrayabilir. Bilgi sahibi olmak isteyenler İçin şunları da ekleyelim: 1982 yılından itibaren Pontus ve Küçükasya rumlarının tarihleri orta öğretimde tarih derslerine katıldı ve 1986-87 öğretim yılında da akademide okutulmaya başlanacak.
Ulusal mücadelelere katılım
1923’ten sonra Yunanistan'da halkımızın ulusal ve toplumsal demokratik mücadelelerine, Pontus göçmenleri de aktif olarak katıldılar. Böylece Pontus sorunu belli boyutlara ulaştı ve toplumsal yanları ile oluşturuldu.
Teodoros Aggelopulos'un "Kithira'da Seyyahat" filmini izlersek, iç savaşın bitiminde binlerce Pontus göçmeninin ikinci ve üçüncü kez mülteci olduklarını görürüz. Böylece birçok antropolojik ve etnolojik bilimsel tezlerin değerlendirilmesi gerçekleşmekte ve ispatlanmaktadır. Zaten bir insan, bir kez ülkesini kaybedince, bütün hayatı boyunca mülteci kalmaktadır.
Pontus tarihi ile ilgili bilgilerin toplanması, gelecek kuşaklar için, Yunanistan'ı bir araştırma alanı haline getirecektir. Çünkü, gelecek kuşakların aydınları, eskilerin oldukça zor şartlarda sürdürdükleri çalışmaları, her şan altında sürdürmeye devam edeceklerdir.
Sovyetler Birliği'nde Pontus rumlarının tarihleri pek geniştir. Çünkü, yüzyıllar öncesine uzanmaktadır. Bir çok acı ve tatlı anılardan çıkarak belirlenmiştir. Pontus'lar Rusya'da Büyük Ekim Devrimi'ne de katılmışlardır. Eğer, Baku, Batum, Kafkas bileşimi herhangibir yerinden incelenirse devrimci komitelerin içinde Pontus isimlerine de raslanacaktır. Kaldı ki, Yunan işçi hareketi de yalnızca Patra ve Selanik ile sınırlanmamalıdır.
Bilindiği gibi Büyük Ekim Devrimi'nden sonra yayınlanan tarihi deklerasyonda Sovyet Halkları için etnik ve politik bir statü de saptanmış, böylece, Pontus'lar yüzyıllardan sonra ilk kez aynı şartlarda etnik, kültürel ve siyasal eşitlik ve özgürlük İçinde yaşamışlardır
Pontus'lar bazı yörelerde nüfus oranlarına göre özerk olarak var olmuşlardır. Kendi okulları, yayınları (örneğin, Komünist, Kırmızı Tütünler) ve Sovyet Cumhuriyetleri'nden Gürcistan ve Abhatias'ta oyuncularının çoğu Pontuslu olan bir Pontus tiyatrosu da vardı. Bu gelişmelere karşılık, maalesef özgürlüğün yeşermesi evrimi pek uzun ömürlü olmadı. 1937'den sonra karanlık durumlar yaşandı. Aynı dönemde siyasi yöneticiler ve aydınlar için sürgünler başladı.
Büyük savaş
Sovyetler Birliği'nde Pontus halkı büyüt yurtsever anti-faşist savaşta varlığını ispat etti. Pontus’lular çok şehit verdiler. Savaştan sonra Pontus şehitleri anıldı. Yalnız Kafkasya'dan uzak olan Kuma Sokum köyünde EDA (Demokratik Sol)’nın eski rahmetli başkanı Yanni Passalidi ve 97 Pontuslu şehit düşmüşlerdi.
Kavrayamadığımız nedenlerden ötürü, Pontus'lar 1937'de olan sürgünleri 1947'de gene başlamış.. Zaten, onlar Pontus'tan Kafkasya'ya yerleşmişlerdi. Bunlar dışında binlerce Pontuslu da, o zaman Kazakistan Cumhuriyeti'ne, Ortaasya'ya gönderilmişler. ..
Sürgüne gönderilenlerin büyük bir bölümü, 1950'den sonra Kafkasya'ya geri döndüler. Bir kısmı da Yunanistan'a geldi. (Yunanistan'da Kalithea, Akarnon, Koridallu semtlerinde yaşamaktalar) Bunların dışında daha onbinlerce Pontuslu Kazakistan'da yaşamlarını sürdürmekteler.
Trajedik tarihi bir olaya değinirsek, zanederiz bu Pontus sorunu için yeteri kadar açıklayıcı olur.
İç savaştan sonra demokratik ordunun bir Pontus savaşçısı, gemiye binerek Kafkasya'daki Poti
limanına iniyor. O esnada Rus ordusunun bir subayı ile yüzyüze geliyor, onun simasından Pontuslu olduğunu anlıyor. Pontus dilinde soruyor: " Bizimkiler nerede?" Cevap şu oluyor: "Gideceğin yerde bulacaksın".
Bilindiği gibi Demokratik ordunun savaşçıları Taşkent'e yerleşmişlerdi.
Sovyet Pontus 'ları
Bugün Sovyetler Birliği'nde Pontuslann nüfusu resmi istatistiklere göre 400 bine yaklaşmaktadır. Başlıca şu cumhuriyetlerde: Gürcistan, Kazakistan, Ermenistan ve Ukranya.
Son dönemde (1983'de) Gürcistan Komünist Partisi Genel Sekreteri ve bugün SSCB dışişleri bakanı Edvvard Sevarnaçe ilk defa olarak bu Cumhuriyetle Pontus asıllı olanlara Yunan dili ile öğretimin kabul edildiğini açıklamıştır. Bu öğretim haftada iki saattir. Yine Gürcistan’da geçen Temmuz ayında Yunan dili için seminer hazırlandı ve büyük bir ilgiyle karşılandı. Sovyetlerde ve dünyanın diğer yerlerinde yaşayan Pontuslular atılan bu önemli adımları memnuniyetle karşılayarak, diğer Sovyet Cumhuriyetleri'nde de buna benzer olumlu adımların atılmasını temenni ediyorlar.
Buna benzer, ya da Yunan devletinin katılımı ile ve Sovyet-Yunan bilim, eğitim ve kültürel ilişkileri çerçevesinde daha önemli adımlar atılabilir ve sorunlar çözümlenebilir.
Nitelik yönünden Pontuslann SSCB'deki sorunları farklıdır. Eğer, batıyla kıyaslarsak, Sovyetler Birliği'nde ulusal sorun büyük oranda, eşit olarak, özgür ve her halkın ulusal kimliğine saygı duyularak çözülmüştür.
Bazı eski ulusların tarihten silinme tehlikesi ile karşı-karşıya bulunmaları, ancak, bu ulusların gelişimleri ve onlara duyulan saygı siyaseti ile önlenmektedir. Böylece, bu uluslar tarih ve insanlık evrimine katılmaktadırlar.
Pontus halkının dili, kültürü, ve bunlarla beraber eğitimin tanınması hakkı yok muydu? Vardı, ve bu hakları ilk olarak Büyük Ekim ihtilali tanımıştır.
Pontuslar, ilk defa olarak 1985'te Selanik'te kongre yaptılar. Bu kongrede; örgüt ve siyasal inançlarından ayrı olarak, bütün özverileri, kendi güç ve sorumluluklarıyla, hiçbir gücün ve kişinin Pontus sorununu anti-Sovyetik bir kampanya olarak kullanmasına müsaade edilmeyeceği kararını aldılar.
Yunanistan'da ve Sovyet Cumhuriyetlerin'deki Pontuslular, Yunan ve Sovyet haklarının sağlıklı ilişkiler oluşturmaları için aracı olacaklarına inanmaktadırlar. Zaten, Yunanistan, zamanımızda, bir batı ülkesi olarak, hiç bir anti-Sovyetik biçim oluşturmamaktadır.
Tam tersine, soğuk savaş ortamı dışında, bazı ülkelerle birlikte, uluslararası düzeyde insiyatif kullanarak, barış, yumuşama, halklara olumlu yaklaşım göstermeye çalışılmaktadır.
Tarihin yeniden inşası
Zamanımızda, Pontusların dileği, tarihlerini yeniden inşa etmeleri; sorumlu Türk devletinden ve dünya uluslar topluluğundan haksızlıklar konusunda hesap sorulmasıdır. Bu da, Pontuslann kurtuluş potansiyellerinin muhtevasıdır.
Pontus sorunu, öznel olarak tarihin tekrar geri dönüşümüdür. Yani, insanların anılan, bilinçleri, etnik ve sosyal mücadeleleri, kültürleri gibi sorunların yeniden biçimlendirilmesidir. (Editör: Pontus tarihinin Reorganizasyonu).
Unutturma (unutma) siyaseti bazı güçlere yarar sağlamakta; bunlar ulusal, uluslararası ve bölgesel düzeyde –Yunanistan’da, Doğu Akdeniz’de, Avrupa’da- yeni örgütsel bir tip olarak, otoriter bir düzenin inşasını meşrulaştırmaya çalışmaktadırlar. Bunu, halkların, tahrip edilen insanların anıları üzerinde kurmaktadırlar.
Bu, ırkçı, şöven Türk devlet biçiminin, özellikle kendi tarihi rolünü devam ettirmesine müsade etmektedir. Tarihin çarpıtılması (değiştirilmesi), uygarlıkların gaspedilmesi, halkların talan edilerek, soyulmaları ve bir halkın doğduğu zengin bölgenin biçiminin değiştirilmesi... Herşeye rağmen yine de aynı siyasetin sürdürülmesi devam etmektedir. Zorbalık, sürgünler, etnik jenosidler... Kıbrıs'ta yapılanlar, Kürt halkına ve dolayısıyla Türk halkına da yapılmaktadır.
Eğer, Türk devleti ve Türk toplumu uyguladığı katliamları ve jenosidleri tanımıyorsa, demek ki, aynı uygulamaların tekrarlanmasına hazırdır. (Son paragrafım Türk Solunu da içine almakladır.)
Bu nedenlerle talep ettiğimiz hak, anıların tanınmasına yöneliktir. Ve bu, özgürlük potansiyeli, Pontus sorununun boyutunu da aşmaktadır
Elefterotipia 18 Eylül 1986
Çeviri: Yorgo BACA
KURDISTAN PRESS * 14 BERFBARİSAPAŞÎ * OCAK 1987
Το κείμενο αποτελεί μέρος του βιβλίου του ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ 19 ΜΑΪΟΥ ΩΣ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ 19 Μαΐου 1990.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΟΝΤΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑΣ
Η ΤΡΟΪΚΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΤΟΠΑΛ ΟΣΜΑΝ-ΚΕΜΑΛ ΠΑΣΑ-ΙΣΜΕΤ ΙΝΟΝΟΥ
ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
S.O.S
ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
Η ΤΡΟΪΚΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΤΟΠΑΛ ΟΣΜΑΝ-ΚΕΜΑΛ ΠΑΣΑ-ΙΣΜΕΤ ΙΝΟΝΟΥ
ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ<< ΑΪΧΜΑΝ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΤΟΠΑΛ ΟΣΜΑΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΣΟΥΝΤΑ
<
19th MAY EUROPEAN DAY OF COMMEMORATION IN MEMORY OF THE VICTIMS OF KEMALISM.
19 MAYIS AVRUA KEMALİZM KURBANLARINI ANMA GÜNÜ
Ομοιοτητες του Κεμαλισμού με τον Ναζισμό .
Similarities of Kemalism with Nazism.
19 Μάη Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του κεμαλισμού. ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΒΙΑΝΝΟ
Με αφορμή την ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΞΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΜΑΣ
Τουρκοναζιστική συμφωνία αδελφοσύνης των ιδεολογιών του θανάτου Κεμαλισμού-Ναζισμού
Στην χώρα μας τόσο ο Χίτλερ όσα και ο Κεμάλ έμειναν στο απυρόβλητο μετά το 1952. Ο δεύτερος μάλιστα λατρεύτηκε και προσκυνήθηκε. Στο ακαδημαϊκό πεδίο οι μελέτες για τον Ναζισμό και τον Κεμαλισμό είναι ανύπαρκτες.
Στα βιβλία μου τα οποία ήταν ταυτόχρονα προϊόντα και μέσα ενός μεγάλου αγώνα για την ανάκτηση της συλλογικής ιστορικής μας μνήμης αναλύω τους λόγους αυτού του κενού.
Σήμερα χρειάζεται μια ιστορικού τύπου πολιτική πρωτοβουλία που θα εκφρασθεί δια μέσου της κατάθεσης ενός νομοσχεδίου που θα καταδικάζει τον Ναζισμό και τον Κεμαλισμό ως δύο ιδεολογίες του θανάτου. Μπορεί να είναι πρόταση του Δήμου Βιάννου ή πρωτοβουλία βουλευτών ανεξαρτήτως κόμματος. Τα υπαρκτά κόμματα μη κόμματα έχουν μια ένοχη σχέση με την συλλογική ιστορική μας μνήμη και των αυτοσεβασμό μας. Στην Ελλάδα τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά είχαμε και έχουμε χωροφύλακες της μνήμης μας.
Δεν υπήρξε συλλογική μνήμη της Βιάννου, της Κανδάνου, του Δίστομου, του Χορτιάτη. Όπως δεν υπήρξε της Σάντας, της Κερασούντας, της Μπάφρας, της Περγάμου, της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης των γεγονότων του 55’. Της Χίου του Ντελακρουά. Έχω μιλήσει για τα αίτια, τους λόγους της λήθης.
Η υπεράσπιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής είναι η υπεράσπιση μιας καθολικής αξίας. Δεν μπορεί να είσαι αντιναζιστής αλλά φιλοκεμαλικός. Η αντικεμαλικός αλλά φιλοναζί. Τότε ή είσαι ηλίθιος ή εξαρτάσαι από ξένες δυνάμεις.
Η πολιτική, η αληθινή πολιτική, η νέα πολιτική που έχουμε ανάγκη μπορεί να μας απαλλάξει από αυτούς τους Εθνικούς Εφιάλτες. Θα πρόσθετα και την ηλιθιότητα των φιλοκεμαλικών φασιστών της ψευτοαριστεράς και των φιλοναζί της δεξιάς που έκαναν και κάνουν κακό στην Ελλάδα. Είναι ψεύτικη συνείδηση σε σχέση με τον Ελληνισμό. Εκτός του ότι έχουν κοινές αφετηρίες.
Η φράση «συνωστίζονταν στην Σμύρνη» δεν βάζει μόνο σε κρίση την έννοια του Έθνους, του Κράτους, της Εκπαίδευσης, της Παιδείας, του Σχολείου. Δεν μας προσβάλει μόνον ως Έλληνες αλλά ως ανθρώπους. Είναι σαν να σας πουν συνωστίζονταν στην Βίαννο της Κρήτης, στα Καλάβρυτα της Πελοποννήσου, στο Δίστομο της Ρούμελης, στο Κομένο της Ηπείρου.
Η περίοδος που οι Έλληνες χειραγωγούνταν και διαιρούνταν από αυτά τα δύο κακά του 20ου αιώνα και τους εγχώριους εφιάλτες τους βρίσκεται στο τέλος της.
Το νομοσχέδιο που προτείνω θα δημιουργήσει μια αυθεντική, εγχώρια, ηθική, αξιακή σφαίρα. Όπως γράφω οι Έλληνες είναι λάτρεις της ιδεολογίας της ζωής και όχι του θανάτου. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό της Εθνικής μας ταυτότητας, του πολιτισμού μας, της αυτοσυνειδησίας μας.
Για αυτές τις αξίες πέθαναν στην Βίαννο, στο Δομένικο της Θεσσαλίας, στην Σάντα.
Να σταματήσουμε τον Κεμαλισμό όπως σταματήσαμε τον Ναζισμό.
Όχι άλλες Γκουέρνικες στην Ανατολία .
Δευτέρα 04 Φεβρουαρίου 2013
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
S.O.S ΚΕΜΑΛΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΒΡΙ
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ,ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ ΠΑΣΑ ,ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΥΒΡΕΩΣ,ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ,ΠΕΡΙΦΡΟΝΗ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟΚΕΜΑΛΙΣΜΟ
ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ Η ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟΚΕΜΑΛΙΣΜΟ
ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ Η ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ 1
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΣΦΑΓΕΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!!!
ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΤΩΠΑ
16 - 19 MAYIS 1919 VE PONTOS ASİMİLASYON SÜRECİ
PASCALOS-MOMAS-LUCAS
Kaderimizin biçimleri arasında bizim fedakarlığın yüzü diye tabir ettiğimiz bir biçim de vardır. Ve bu okuduğumuz kaderi veya başkasında gördüğümüz kaderi bir gün kendi kaderimiz haline dönüştürebiliriz. Ernest Giouger
Dağılmakta olan Osmanlı imparatorluğu'nun 20. yy. baha¬rında parçalanmayı engelemek amacıyla başlatmış olduğu Türk¬çülük (ulusçuluk) ve islamcılık Akımları bir halklar mozayiği olan Anadolu'da çeşitli ayaklanmalara sebep olmuştur. Bu aya¬klanmalar içerisinde en etkili olan ve en uzun süren Karade¬niz'deki Pontos isyanı'dır. Pontos isyanı müslüman, hıristiyan, Pontos, Laz, Kürt, Gürcü, Ermeni gibi Anadolu'nun ezilmiş halklarının Karadeniz'de beraberce başlatıkları bir başkaldırı tarihidir.
Yılanın başını küçükken ezmek isteyen Osmanlı'nın tutkal ideolojisi 19 Mayıs 1919'da maşasını Samsun'a göndermiştir. Bu hareketle birlikle yeni asimilasyon politikası büyük katliam¬larla Pontos İsyanı’nı kontrol altında tutmayı amaçlamıştır.
TBMM Anadolu'da bir güç oluncaya kadar, Kemal Karadeniz Bölgesin'de ortaya çıkan Pontos İsyanı’nı yok etme planlarını yapmıştır. Bu isyanları bastırmak amacıyla eli kanlı çeteler oluşturmuştur. Bu çeteler TC döneminde oluşacak olan katliam¬lara ortam hazırlamıştır. TBMM döneminde aslen Pontos olan Topal Osman'ı kullanarak Karadeniz'de bir soykırıma giriş¬miştir. Bu etnik temizlik içerisinde, ezilmiş halkların temsilcisi olan fakat kendisine muhalif gördüğü mebusları'da katlettirmiştir. Topal Osman ve çeteleri Samsun ve Giresun arasındaki bölgede büyük katliamlar yapmıştır. Özellikle Giresun'du neredeyse tek bir Pontos kalmayacak derecede soykırıma gitmiştir. Kemal'e muhalif olan Trabzon Sancak’i mebusu olan Ali Şükrü Bey'i öldürtmüştür. Topal Osman daha ilerlemek istemiş fakat Trabzon'daki Pontoslar tarafından engellenmiştir. Bu eli kanlı çetelere karşı Pontoslar'da da halk örgütleri kurulmuştur. Bu Örgütler Kemal'in soykırımına bazı yörelerde engellemiştir. Mavri Mira, Etniki Eterya... gibi cemiyetler okullarda ve vakıflardaki çalışmaları ile (silah depolama, mücadeleye adam sağlama...gibi) isyanda önemli bir rol oynamışlardır.
Silahlı mücadele de Nüfûs Mübadelesi Kanunu'na kadar devam etmiştir. Bu kanunla birlikte Pontuslular topraklarını terke zorlamışlar ve bu kanuna karşı çıkanlar katledilmiştir. Mübadele Kanunu ile yurtlarından sürülenler yollarda çeşitli uygulamalarla öldürülmüşlerdir. Karadeniz Bölgesi’nde kalmayı başarmış olan Pontoslar, disiplinli ve sistematik bir asimilasyona tabi tutulmuşlardır. Halkların imha ve inkarı üzerine kurulan TC Pontos’da Türkçülük ideolojisini
yerleştirmek amacıyla bir toplum için hafıza görevini gören yayın organlarını kapatmıştır. (Bunlar arasında Anadolu'nun ilk devrimci gazetesi de vardı). Bunun yanında eğitim kurumları da millileştirilmiştir. TC kendisine tepki göstermeyen kişileri ödüllendirerek Pontoslar arasında bir karmaşa yaratmıştır. Bu politika I950'li yıllara kadar yoğun bîr şekilde devam etmiştir. 50'li dönemlere gelindiğinde yörelerin isimleri değiştirilerek, Türkçü ideolojiyi yaymaya çalışan köy okulları ve enstitüleri açılarak Pontos Kültürü’nün özünü saklayan kırsal kesimdeki insanların tarihlerini unutmaları amaçlanmıştır. Pontos çocuklarının zorunlu olarak TC okullarında okutulmasıyla asimilasyonun yayın organları kullanılarak, İslam Dini istismar edilerek Türkçülük İdeolojisi halka benimsetilmiştir. Bölgede yaratılan işsizlik sorunuyla gençlerin bölge dışında göçü sağlanmış, böylece Pontos Halkı dağıtılarak asimilasyon büyük ölçüde kolaylaştırılmıştır. Anadolu'nun çeşitli bölgelerinde dağıtılan Pontos'ların kültürlerini kaybetmeleri daha da hızlanmıştır. Pontos halkına karşı uygu lanan politika ile Pontoslar ekonomik anlamda büyük bir güç kaybetmişlerdir. Ponton Halkının yaşamlarını sürdürebilmeleri için sadece ekonomik zorluklarla mücadele etmeleri sağlanmış kültür faaliyetlerinden uzak tutulmuşlardır. Bu da Pontos'larda önemli derecede kan kaybına sebep olmuştur. Pontoslar'ın gele¬cek nesillere bırakacakları kültür hazinesi karanlığa gömülmeye çalışılmıştır. Bu politikalar sonucunda yeni nesil bilinçsizleştirilmiş. Türkçülük ideolojisi sahiplendirilmiş ve hatta kendi kültürüne düşman edilmişlerdir. Oluşturulan yeni neslin gözünde, Rum, Ermeni gibi ezilmiş halklar aşağılanmış şekilde gösterilmiş, yeni nesile bu halkların isimleri küfür olarak kullandırılmıştır. Bu şekilde halklar birbirine düşman edilmiş, halkların imhası, inkarı ve kişiliksizleştirilme ideolojisi bir anlamda Pontoslar'a kabul ettirilmiştir.
Osmanlı İmparatorluğu'nun devamı olan TC'niın yürütmüş olduğu bu imha ve inkar politikasına rağmen Pontos topraklarında kültürü yok edememişlerdir. Özellikle kırsal kesimde Pontosça konuşulmakta. Pontos örf ve adetleri bilinçsiz olsa da hala yaşatılmaktadır. Belli bir dönem suskun kalan TC propagandalarına (TC'nin yapılandırdığı MHP ve FP bu politikaların bir ürünüdür). Kürt Halkı'nin yarattığı mücadele Türkçülük ideolojisinin yeniden yapılanmasına etki etmiştir. TC'nin yaratmak istediği tek ulus, tek kültür, tek dil projesi Kürt Halkı'nin büyük direnişiyle çözülmüş, hu çözülüş sürecinde TC Türkçülük ideolojisini yerleştirmeye çalışmıştır. Fakat 20. yy. başlarında ortaya çıkan bu ideoloji ne zaman harekete geçirilse halkların hafızası tekrar canlandırılmış, bu ideolojiye karşı mücadele ruhu yaratılmıştır. Şöyle ki Karadeniz Bölgesin'de yaşayan halklar asıl kimliklerini kabul etmeye başlamışlar ve Karadeniz'de TC'nin baskılarına karşı yeniden bir mücadelenin filizlenmesini sağlamışlardır.
TC'nin patlamaya hazır bir bomba olarak gördüğü Karadeniz Bölgesi halklarını, 20'li yıllarda olduğu gibi gelecekte de büyük mücadeleler beklemektedir. Karadeniz Bölgesi Halkları'nın tek bir çatı altında toplanıp TC'nin örgütlenmiş gücüne karşı örgütlenerek mücadele etmeleri gerekmektedir, TC'nin halkları birbirine düşürme planlarını boşa çıkarmanı soyunan bilinçsiz Pontoslar'ı eriterek, özgür bir gelecek için her yolu deneyecek ve her aracı kullanarak mücadele edilmelidir.
Karadeniz Halkları günün koşullarını da gözönüne alarak halk kimliğine, kültürel değerlerine ve tarihine sahip çıkmalıdır. Dilin, kültürün yaşatılmasına yönelik atılacak her somut adımda Anadolu bir kat daha güzelleşecektir.
YAŞASIN HALKLARIN KARDEŞLİĞİ VE İŞBİRLİĞİ
19 MAYIS 1919 KATLİAMINI UNUTMAYACAYIZ19 ΜΑΪΟΥ 1919
«Ανάμεσα στα παιχνίδια που μας επιφυλάσσει η μοίρα, είναι και ένα που το
ερμηνεύουμε ως το πρόσωπο της αυτοθυσίας. Και αυτή η μοίρα που τη βλέπουμε ή τη
διαβάζουμε και αφορά άλλους, μπορεί μια μέρα να γίνει και η δική μας μοίρα»
Ernest Giouger
Στις αρχές του 20ού αιώνα στην ευρισκόμενη υπό διάλυση Οθωμανική
Αυτοκρατορία οργανώθηκαν παντουρκικά και ισλαμικά ρεύματα με σκοπό να
παρεμποδίσουν το διαμελισμό της και τα οποία έγιναν η αιτία διαφόρων εξεγέρσεων
στην Ανατολία η οποία ήταν ένα μωσαϊκό λαών. Μεταξύ αυτών των εξεγέρσεων η
σημαντικότερη και η πλέον μακρόχρονη ήταν η ποντιακή επανάσταση στη Μαύρη
Θάλασσα. Η εξέγερση στην Πόντο είναι μια ιστορία που οι καταπιεσμένοι λαοί της
Ανατολίας, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Πόντιοι, Λαζοί, Κούρδοι, Γεωργιανοί, Αρμένιοι,
εξεγέρθηκαν όλοι μαζί στη Μαύρη Θάλασσα.
Η πάγια Οθωμανική ιδεολογία η οποία ήθελε να λιώνει το κεφάλι του φιδιού όταν
αυτό είναι μικρό, στις 19 Μαΐου 1919 έστειλε τη λαβίδα της στην Σαμψούντα. Με αυτή
την κίνηση στόχευε να ελέγξει τη μεγάλη εξέγερση στον Πόντο προωθώντας ταυτόχρονα
μια πολιτική γενοκτονιών και αφομοίωσης.
Έως ότου η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση γίνει μια υπαρκτή δύναμη στην
Ανατολία, ο Κεμάλ επεξεργάσθηκε τα σχέδια εξολόθρευσης της Ποντιακής εξέγερσης
που εμφανίσθηκε στη Μαύρη Θάλασσα. Για να καταστείλει αυτή την εξέγερση ο
Κεμάλ συγκρότησε σώματα αιμοσταγών συμμοριτών – ανταρτών. Αυτοί οι συμμορίτες
προετοίμασαν τις συνθήκες του ολοκαυτώματος που πραγματοποιήθηκε την περίοδο
της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, χρησιμοποιώντας τον λαζικής καταγωγής
Τοπάλ Οσμάν, στη Μαύρη Θάλασσα, προέβησαν σε πράξεις γενοκτονίας. Στα πλαίσια
αυτής της εθνικής κάθαρσης δολοφονήθηκαν και ορισμένοι βουλευτές, εκπρόσωποι των
καταπιεσμένων λαών, που θεωρούνταν αντίθετοι προς αυτή την ιδεολογία. Ο Τοπάλ
Οσμάν και οι συμμορίτες του πραγματοποίησαν μαζικές δολοφονίες στην περιοχή
μεταξύ Σαμψούντας και Κερασούντας. Ειδικά στην Κερασούντα ήταν τόσο ευρεία η
γενοκτονία που πραγματοποιήθηκε, που αποσκοπούσε στο να μην μείνει ούτε ένας
Πόντιος ζωντανός. Ο Τοπάλ Οσμάν σκότωσε και τον αντιπολιτευόμενο στον Κεμάλ
βουλευτή του Σαντζακίου Τραπεζούντας, Αλή Σουκρού μπέη. Ο Τοπάλ Οσμάν ήθελε
να προχωρήσει ακόμη περισσότερο, αλλά παρεμποδίσθηκε από τους Πόντιους της
Τραπεζούντας. Ενάντια σε αυτούς τους αιμοσταγείς συμμορίτες οι Πόντιοι συγκρότησαν
λαϊκές οργανώσεις. Αυτές οι οργανώσεις σε ορισμένες περιοχές παρεμπόδισαν τις
γενοκτονίες που προωθούσε ο Κεμάλ. Σωματεία όπως η Μαύρη Μοίρα και η Εθνική
Εταιρία με τις δραστηριότητές τους στα σχολεία και στα ιδρύματα (αποθήκευση όπλων,
εξασφάλιση ανδρών για τον αγώνα κ.α.) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέγερση.
Ο ένοπλος αγώνας συνεχίσθηκε έως την υπογραφή της
Συνθήκης «Ανταλλαγής» Πληθυσμών. Με αυτή τη Συνθήκη οι Πόντιοι εξαναγκάσθηκαν
να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους και όσοι αντιτάχθηκαν σε αυτή τη Συνθήκη
δολοφονήθηκαν. Οι εκτοπισμένοι με τη Συνθήκη «Ανταλλαγής» Πληθυσμών
δολοφονήθηκαν με διάφορες μεθόδους κατά την πορεία της εξόδου. Οι Πόντιοι που
μπόρεσαν και παρέμειναν στις περιοχές τους έγιναν αντικείμενα μιας αυστηρά
πειθαρχημένης πολιτικής αφομοίωσης. Το τουρκικό κράτος, που ιδρύθηκε μέσα από
πολιτικές εξόντωσης και άρνησης των λαών και με σκοπό να εδραιώσει την παντουρκική
ιδεολογία στον Πόντο, απαγόρευσε τ λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης,
μεταξύ των οποίων ήταν και η πρώτη επαναστατική εφημερίδα στην Ανατολία.
Ταυτόχρονα με αυτά εθνικοποιήθηκαν και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η Τουρκία
επιβραβεύοντας όσους δεν αντέδρασαν δημιούργησε διχόνοια μεταξύ των Ποντίων.
Αυτή η πολιτική συνεχίσθηκε με εντατικούς ρυθμούς έως το 1950. Τη δεκαετία του ’50
άρχισε να αλλάζει τα τοπωνύμια και για να εξαπλώσει την τουρκική ιδεολογία άρχισε να
ιδρύει σχολεία και ινστιτούτα στο ύπαιθρο του Πόντου με σκοπό να προωθήσει τη λήθη
στην ιστορία των Ποντίων, που έκρυβαν στα εσώψυχά τους τον ποντιακό πολιτισμό.
Εξανάγκαζε τα ποντιόπουλα να παρακολουθούν τα τουρκικά σχολεία, προωθώντας έτσι
την αφομοίωσή τους. Κατόπιν χρησιμοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης και
εκμεταλλευόμενη τον ισλαμισμό επέβαλλε την παντουρκική ιδεολογία. Προωθώντας
πολιτικές που επέτειναν την ανεργία στην περιοχή εξασφαλίσθηκε η μετανάστευση των
νέων από τον Πόντο και έτσι διευκολύνθηκε σε μεγάλο βαθμό η πολιτική της
αφομοίωσης. Επιταχύνθηκε η απώλεια του πολιτισμού των νέων Ποντίων που
διασκορπίστηκαν σε διάφορες περιοχές της Ανατολίας. Με την πολιτική που
εφαρμόσθηκε εναντίον του ποντιακού λαού οι Πόντιοι, σε οικονομικό επίπεδο, έχασαν
μεγάλο μέρος της οικονομικής τους δύναμης. Οδήγησαν τους Ποντίους σε τέτοιο σημείο
μάλιστα, ώστε να ασχολούνται μόνον με δραστηριότητες οικονομικές για να επιβιώσουν,
μένοντας απόμακροι από κάθε πολιτιστική τους δραστηριότητα. Και αυτό σε μεγάλο
βαθμό έγινε αιτία να χυθεί πολύ ποντιακό αίμα. Έγιναν προσπάθειες να ταφεί στο
σκοτάδι η πολιτιστική κληρονομιά των Ποντίων που αυτοί θα άφηναν στις επόμενες
γενιές. Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν να αποδυναμωθεί πλήρως η συνείδηση
της νέας γενιάς Ποντίων, να οικειοποιηθούν τη νέα παντουρκική ιδεολογία και να γίνουν
εχθροί του ίδιου του πολιτισμού τους. Στη νέα γενιά των Ποντίων οι καταπιεσμένοι
λαοί, όπως οι Έλληνες και οι Αρμένιοι, υποδείχθηκαν ως κατώτερα έθνη και τα ονόματα
αυτών των λαών χρησιμοποιήθηκαν ως ύβρις. Με αυτό τον τρόπο οι λαοί έγιναν εχθροί
μεταξύ τους, και η ιδεολογία της εξόντωσης, της άρνησης της ύπαρξης άλλων λαών
επιβλήθηκε στους Ποντίους.
Παρ’ όλο που το τουρκικό κράτος, που ως συνέχεια της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, προώθησε αυτή την πολιτική εξόντωσης και άρνησης της ταυτότητάς
τους, στα εδάφη του Πόντου δεν μπόρεσε να εξαφανίσει τον ποντιακό πολιτισμό και τις
παραδόσεις. Κύρια στις αγροτικές περιοχές, η ποντιακή γλώσσα, τα ποντιακά ήθη και
έθιμα, έστω και ασυνείδητα, ακόμη επιβιώνουν. Για κάποια χρονική περίοδο η τουρκική
προπαγάνδα υποτόνισε και σήμερα πάλι άρχισε να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Ο
αγώνας του κουρδικού λαού επηρέασε πάρα πολύ στην επαναδόμηση της παντουρκικής
ιδεολογίας. Το σχέδιο της Τουρκίας να συγκροτήσει ένα έθνος, έναν πολιτισμό, μια
γλώσσα, λόγω της μεγάλης αντίστασης του κουρδικού λαού έμεινε ανεφάρμοστο. Τότε
η Τουρκία προσπάθησε να εδραιώσει την ιδεολογία του παντουρκισμού. Αλλά από τις
αρχές του 20ού αιώνα που αναδείχθηκε αυτή η ιδεολογία, όποτε έγιναν προσπάθειες
να εφαρμοσθεί, αφύπνισε τις μνήμες των λαών και δημιουργήθηκε ένα αγωνιστικό
πνεύμα ενάντια σ’αυτήν την ιδεολογία. Έτσι οι λαοί που ζούνε στην περιοχή της
Μαύρης Θάλασσας άρχισαν να αποδέχονται την πραγματική ταυτότητά τους και στην
περιοχή άρχισε να πνέει ένας νέος άνεμος αγώνα ενάντια στην καταπίεση του τουρκικού
κράτους.
Η Τουρκία, που θεωρεί τους λαούς της Μαύρης Θάλασσας ως μια βόμβα έτοιμη
να εκραγεί, αναμένει μεγάλους αγώνες και στο μέλλον όπως στις αρχές του 20ού αιώνα.
Οι λαοί της Μαύρης Θάλασσας θα πρέπει να συγκεντρωθούν κάτω από ενιαία σκέπη και
να αγωνισθούν οργανωμένα ενάντια στην οργανωμένη τουρκική δύναμη. Η μοναδική
οδός για να πέσουν στο κενό τα σχέδια της Τουρκίας για αλληλοσπαραγμό μεταξύ των
λαών, που ο τουρκικός φασισμός προσπάθησε να απογυμνώσει από τις συνειδήσεις τους
με πολιτικές αφομοίωσης είναι η οργανωμένη αντίσταση με οποιοδήποτε μέσον για ένα
ελεύθερο μέλλον.
Οι λαοί της Μαύρης Θάλασσας, λαμβάνοντας υπ’όψιν και τις σημερινές συνθήκες,
πρέπει να υπερασπισθούν την ταυτότητα του έθνους τους, τις πολιτιστικές τους αξίες και
την ιστορία τους. Με κάθε σοβαρό βήμα που θα ρίχνεται για την επιβίωση της γλώσσας
και του πολιτισμού η Ανατολία θα ομορφύνει ακόμη περισσότερο.
ΖΗΤΩ Η ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ 19ης Μαΐου 1919
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
του καθ. Κων.Φωτιάδη
15 τόμοι
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΛΙ ΕΡΝΤΕΜ -Ali Ertem
Ο Αλί Ερτέμ είναι Τούρκος κοινωνιολόγος,διανοούμενος και ιδρυτής του συλλόγου «ενάντια στις γενοκτονίες». Έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προάσπιση της ιστορικής αλήθειας και κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης για την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, μοιράζει στους δρόμους της Φρανκφούρτης ένα γαρύφαλλο στους περαστικούς, ζητώντας τους να στηρίξουν τις προσπάθειες αναγνώρισης των γενοκτονιών που έχει διαπράξει η πατρίδα του, δηλαδή η Τουρκία. Ο «ενοχλητικός» για τους Τούρκους πρόλογος «εξαφανίστηκε», αλλά ούτε τότε κυκλοφόρησε το έργο «Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» από την Βουλή.
Ο Ελληνικός τύπος στην Τσαρική Ρωσ'ια και τη Σοβιετική Ένωση
Απο τον Ελληνισμό της Ρωσίας
Το Ποντιακό Θέατρο
New Displacements of the Greeks of Efxinos to the Hell of Kazakstan
ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ
ΑΝΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
Πρόλογος ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ
ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ
ΑΝΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
Πρόλογος ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ
Η Διεθνής Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών μη κυβερνητική οργάνωση αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ και το Κέντρο Ποντιακών Μελετών στις 9-10 Μαΐου του 1987 πραγματοποίησαν στην Βιέννη διάσκεψη σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Αρμενικό Συνέδριο ,το Κέντρο Πληροφοριών και Ντοκουμέντων ‘’Αρμενία’’, η Συντονιστική Επιτροπή της Εταιρείας των απειλούμενων από εξαφάνιση λαών (τμήματα: Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας-Αυστρίας).
Τα αποτελέσματα αυτής της Διάσκεψης παρουσιάζονται σε αυτήν την έκδοση με τίτλο ‘’Πολυεθνική Τουρκία’’
Εισαγωγή:Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Activities for the commemoration of the Genocide - EFXINOS PONTOS STOCKHOLM ‐ SWEDEN
Dr. THeofanis Malkidis, Greece
Feyyaz Kerimo, Teacher, S:t Botvid High School, Sweden
Aryo Makko, PhD Candidate, Department of History, Stockholm University and Visiting Doctoral Student, Department of Politics and International Relations, University of Oxford
Andreas Cetrez, Ph.D. Psychology of religion, Senior lecturer and researcher. Uppsala University, Sweden
Dr.Rouel Georgis, Chicago, US
The Assyrian Genocide Research Center (Seyfo), based in Sweden, has sent a letter to Serzh A. Sargsyan, the President of the Republic of Armenia, urging Armenia to officially recognize the Assyrian genocide, which occurred simultaneously with the Armenian Genocide. Assyrians, Armenians and Greeks were all victims of genocide between 1914 and 1923, a campaign which aimed, and succeeded, in cleansing the Ottoman Empire of most of it's Christian subjects. Nearly three million Assyrians, Armenains and Greeks were killed during that period.
The letter was signed by 36 organizations and 22 scholars. Here's is the text of the letter.
On behalf of Seyfo Center and its affiliates worldwide, I extend our warmest greetings to you and to the venerable Armenian people. I would also like to take this opportunity to express my sorrow and condolences to Your Excellency in memory of the victims of the Armenian Genocide perpetrated by the former Ottoman Empire between the years 1914 to 1923. This barbaric and calculated genocide was one of the most heinous crimes committed in the annals of human history.
Presently I am the director of Seyfo Center (also known as the Assyrian Genocide Research Center). This organization brings together activists and scholars from both Assyrian and non- Assyrian backgrounds, who share a common passion and determination towards working for the recognition of the genocide committed against the Assyrian people during the same period in which over a million and a half Armenians perished. Seyfo Center's Board of Directors includes several distinguished and internationally renowned genocide scholars and academics.
As a matter of great importance, we would like to bring to your attention the campaign for the recognition of the genocide that was committed from 1914 through to 1918 by the so-called the 'Young Turks' against the Assyrian inhabitants of the former Ottoman Empire. While the world community is today fully aware of the Armenian Genocide, knowledge of the 'simultaneous genocides' committed against other minorities, such as the Assyrians and Greeks is little known. Before the genocide committed against them, the Assyrian people had resided in Anatolia alongside their Armenian and Greek compatriots for more than two millennia.
During the genocide hundreds of thousands of innocent Assyrians were slaughtered at the hands of the Ottoman Turks and their Kurdish allies. Many scholars hold that as much as three-quarters of the Assyrian nation were lost during the genocide. The targeting of the Empire's Armenian, Assyrian and Greek minority subjects in particular, was very much a consequence of the Christian faith professed by all three groups. Indeed the architects and perpetrators of the genocide, the Ottoman Turks and Kurds, made no distinction between the different ethnic origins of the Empire's Christians, arguing that 'an onion is onion, whether white or red, all must be chopped'.
As you are no doubt aware, an extensive corpus of academic research and archival material exists documenting beyond the shadow of a doubt that genocide was perpetrated against the entire Christian population of the former Ottoman Empire during and following the First World War. The then Young Turk government systematically executed a policy of extermination against its own Christian citizens which took the form of massacres, death marches and forced deportations. As a result, these brutal policies resulted in the death, deportation and displacement of millions of Armenians, Assyrians and Greeks.
In addition to archival materials, countless books, studies, doctoral thesis and articles attest to the irrefutable fact that this genocide, one of the first genocides of the 20th century, did indeed take place. In December 2007, the International Association of Genocide Scholars (IAGS), the world's foremost group of genocide scholars formally recognized both the Assyrian and Greek genocides (in addition to its 1997 recognition of the Armenian Genocide), announcing that:
"It is the conviction of the International Association of Genocide Scholars that the Ottoman campaign against Christian minorities of the Empire between 1914 and 1923 constituted genocide against Armenians, Assyrians, and Pontic and Anatolian Greeks."
The IAGS called "upon the government of Turkey to acknowledge the genocides against these populations, to issue a formal apology, and to take prompt and meaningful steps toward restitution."
It is also noteworthy that on May 13 2009, Mr Berzan Boti, a Kurdish intellectual, acknowledged the fact that his forefathers had misappropriated Christian property belonging to Assyrians during the genocide. In an act of public restitution, he legally returned the misappropriated land back to its rightful owners, the Assyrian people.
I am pleased to inform Your Excellency that on March 11 2010, the Parliament of Sweden officially recognized the Assyrian Genocide alongside that of the Armenians, becoming the first nation to formally recognise the Assyrian genocide. It is the hope of Seyfo Center and Assyrians globally that this historic recognition by Sweden will be followed by moves to recognise the Assyrian Genocide on the part of other nations around the world. It is saddening however, that while more and more countries move to recognise the genocide, the Republic of Turkey still has not come to terms with its past.
Despite the fact that historical and scholarly evidence of the genocide's reality is overwhelming, the official policy of the Republic of Turkey remains one of utter denial and evasion.
Until this very day in fact Turkey continues to intimidate what remains of the ethnic Christian minorities in Turkey. In the case of the Assyrian people, this is through 'land grab' policies. The case of the St. Gabriel Monastery in Midyat, which was established in the 4th century, is a typical example of current Turkish policies of intimidation. The Turkish government threatens and puts on trial those who dare to voice an opinion which does not follow the state's view of history or offends what it considers to be 'Turkish national pride'. Despite all of this, our communities hold no ill-feelings towards the Republic of Turkey. We only hope that as Turkey modernizes and strives to enter the European Union, its past policies regarding the Christian population of the former Ottoman Empire are not forgotten or denied. We expect Turkey to do what numerous other governments around the world have already done which is to recognise the genocide committed against the Armenian, Assyrian and Greek peoples.
The Armenian nation knows well the reality of suffering and the pain of continual Turkish denial. By denying the reality of the genocide committed against the three mentioned groups,
Turkey in effect commits a second genocide. Therefore Mr. President, the Assyrian people stand steadfast in solidarity with the Armenian people in their demand that the Republic of Turkey must be held accountable for the horrific crimes against humanity committed by its predecessor the Ottoman Empire. At this point in time however Turkey shows few signs of revaluating its denial policies and moving towards legitimate dialogue and reconciliation.
We would also like to take this opportunity to call upon the Republic of Armenia, through your good offices, to move towards recognising the Assyrian Genocide alongside the Armenian Genocide. It is our hope that the Republic of Armenia will also take steps to include references to the Assyrian Genocide within school textbooks and the general curriculum taught in schools throughout Armenia. By itself recognising the co-victims of the Armenian Genocide, namely the Assyrian and Greek peoples, the Republic of Armenia will provide the impetus for greater cooperation between our three peoples and a united front on the global stage.
This letter is also signed by a number of scholars, organizations and notable individuals who share the sentiments expressed herein.
Yours sincerely,
Sabri Atman
Director, Assyrian Genocide Research Center
Organizations:
David William Lazar, Chairman, American Mesopotamian Organization, Inc., US,
Diyarbakir TurAbdin Assyrian Association, New York, US
Hermiz Shahen, President, The Assyrian Universal Alliance- Australian Chapter
David David, Chairman, The Assyrian Australian National Federation
Australian Assyrian Arts and Literature Foundation, Australian
Assyrian Cultural Club, Poland
Assyrian Community in Gothenburg, Sweden
Assyrian Association in Frölunda, Sweden
Hammurabi Association, Sweden
Assyrian Football Club in Gothenburg, Sweden
Ishtar Association, Sweden
Ashurpanibal Association, Sweden
Assyrian Association in Bergsjön, Sweden
Assyrian Culture Association in Södertälje, Sweden
Assyrian Turabdin Association in Jönköping, Sweden
Dr. Melek's Homeland Foundation, Sweden
Assyria Cultural Center in Botkyrka -- Sweden
Institute of Mesopotamian, Sweden
Assyrian Solidarity Association, Switzerland
Naman Adlun, President, Assyro-Chaldean Association of France (AACF), France
Syriac Institut of Belgium
Atour Assyrian Association of Armenia
Admon Toma, President of, Assyrian Nineveh Association Inc., Auckland - New Zealand
St Mary's Assyrian Youth New Zealand
Toros Sarian, Editor of the Online-Magazin Armenieninfo.net, Germany
Shlemon Younan, Assyrian Federation, Germany
Bethnahrin Barqasho, AUF - Assyrian Youth Federation, Sweden
Ali Ertem, Association Against Genocide (SKD), Germany
The Assyrian Youth Federation Central Europe (AJM)
Recep Marasli, author and publisher, Germany
Dogan Özgüden, Journalist, Info-Türk Chief Editor, Belgium
Magda Zervou, Assyrian Union of Greece
Dimitris N. Molohides, President Pan- Pontian Federation of USA and Canada
Sara Barmano, Assyrian Women Association (AKF), Sweden
The Union of Armenian Associations in Sweden, Mihran Demirian
Nineb Lamassu, Firodile Institute, UK
Scholars:
Prof. Israel W. Charny, Ph.D.; Executive Director, Institute on the Holocaust and Genocide, Jerusalem; Executive Director and Editor-in-Chief, GPN GENOCIDE PREVENTION NOW, a worldwide Web Magazine; recepient of an Armenian Presidential Prize in 2011.
Prof. David Gaunt, Professor, History Department, Södertörn University, Stockholm, Sweden
Prof. Henry C. Theriault, Ph.D.; Co-Editor-in-Chief, Genocide Studies and Prevention Advisory Council; member, International Association of Genocide Scholars; member, Academic Board, Genocide Education Project; member, Academic Board, Seyfo (Assyrian Genocide) Center; Chair, Armenian Genocide Reparations Study Group; Professor and Chair, Department of Philosophy Worcester State University, USA
Prof. Dr. Michael Abdalla, Poland
Prof. dr. Ciano Aydin, Department of Philosophy, University of Twente, The Netherlands
Prof. Hannibal Travis (Associate Professor of Law at Florida International University of Law), Academic Board, Seyfo Center
Dr. Maria Fregidou-Malama Ph.D. Assistant Professor University of Gävle -- Sweden
Prof. Dr. Efrem Yildiz Universidad de Salamanca Facultad de Filología, Spain
Terry Stavridis, Historical Researcher, Australia
Dr. Racho Donef, Sydney, Australia
Ragip Zarakolu, Journalist and Human Right Activist, Turkey
Adjunct Professor, Svante Lundgren, Finland
Ninos Aho, Assyrian Poet, World Academy Of Arts And Culture Approved by UNESCO, Occupied Assyria
Yosip Bet Yosip, Assyrian Poet, World Academy Of Arts And Culture Approved by UNESCO, Occupied Assyria
Jan Bet-Sawoce, Researcher, Södertörn University, Sweden
Sait Çetinoglu, Researcher, Turkey
Dr. Vasileios Meichanetsidis, Greece
Dr. T.Malkidis, Greece
Feyyaz Kerimo, Teacher, S:t Botvid High School, Sweden
Aryo Makko, PhD Candidate, Department of History, Stockholm University and Visiting Doctoral Student, Department of Politics and International Relations, University of Oxford
Andreas Cetrez, Ph.D. Psychology of religion, Senior lecturer and researcher. Uppsala University, Sweden
Dr.Rouel Georgis, Chicago, US
Organisations:
AHMET DERE ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ Ένας Λαός που δεν μπορεί Αμφισβητηθεί η Υπαρξή του.
Πρόλογος Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Εισαγωγή Θεοφάνη Μαλκίδη
Ολόκληρη η ομιλία στην ιστοσελίδα της γερμανικής Προεδρίας
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη :
www.Polis-agora.blogspot.c
Από την μεγάλη πορεία για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας στο Κέντρο της Πόλης Στουτγκάρδης-STUTTGART Γερμανίας.
Στην πορεία συμμετείχαν εκπρόσωποι Αρμενίων,Ασυρίων,Τσερκέζων
Χαιρέτισε ο Δημοκράτης Τούρκος Αλί Ερτέμ.
Демонстрация за признание Понтийского геноцида в центре города Штутгарт в Германии, 2012 г.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ
Η 19η Μαΐου είναι η ημέρα ανάκτησης της αξιοπρέπειας των Ποντίων, των Ελλήνων γενικότερα. Επί δεκαετίες οι Έλληνες έζησαν μέσα στην υποκρισία, στο ψέμα, στην λήθη, στην Κεμαλολαγνία. Όταν την δεκαετία του 80’ με ρωτούσαν τι είναι η 19η Μαΐου απαντούσα. Είναι η νίκη της αλήθειας επί του ψέματος, της ζωής επί του θανάτου. Ο αγώνας μας όμως είναι ευρύτερος. Είναι μέρος του αγώνα των λαών της Μικράς Ασίας για τον εκδημοκρατισμό της. Μόνο μια δημοκρατική Μικρά Ασία θα αναγνωρίσει τις γενοκτονίες και δεν θα γνωρίσει άλλες. Όπως αυτήν των Κούρδων τις τελευταίες δεκαετίες.
Το ζήτημα της διατήρησης της ταυτότητας των Ποντίων στην Ελλάδα και τον Πόντο απαιτεί μια άλλη προσέγγιση, μια επαναπροσέγγιση. Αναφέρομαι σε αυτό το ζήτημα στο τελευταίο μου βιβλίο με τίτλο «ΤΟ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΝΩΝΕΙ – ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ – Πόντος η Επιστροφή μιας Πανάρχαιας Ταυτότητας». Θα το παρουσιάσω στο κέντρο της πόλης της Στουτγκάρδης την 3η Οκτωβρίου. Είναι η ομιλία μου που επρόκειτο να γίνει την 20η Μαΐου και ακυρώθηκε λόγω του ότι επενέβησαν κάποιοι λύκοι. Τελικά οι αρχές της Στουτγκάρδης κατανόησαν ότι η παρέα με τους λύκους κάνει κακό. Δέστε την επιστολή μου στον Γερμανό Πρέσβη στην Αθήνα.
Λαοί που υπέστησαν γενοκτονίες παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη δυναμική, ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την επιβίωση της ομάδας, αγωνία για τον άλλον αν επέζησε ή χάθηκε. Από εκεί προέρχεται «το τεμέτερον», ημέτερος δηλαδή. Αν όμως μιλήσουμε σοβαρά για την ενότητα των Ποντίων σε στόχους, σκοπούς, αξίες, ιδανικά από το 1996 μέχρι το 2011, θα παρατηρήσουμε ότι αυτή δεν υπήρξε. Γιατί οι αδύνατες αντιπροσωπεύσεις των Ποντίων ελέχθηκαν, χειραγωγήθηκαν από κομματικούς μηχανισμούς, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. και υπονομεύθηκε ο αγώνας μας. Η λεγόμενη αριστερά ήταν εχθρική προς το Ποντιακό κυρίως λόγω βλακείας. Αν δεν αντιστεκόμουν το δίδυμο Σημίτη – Γιωργάκη θα είχε καταργήσει την 19η Μαΐου. Αυτοί όμως οι μηχανισμοί κατέρρευσαν και οι Πόντιοι αλλά και οι Έλληνες θα ξαναβρούν την ενότητα και προπάντων την αξιοπρέπεια τους. Η αξιοπρέπεια είναι προϋπόθεση της ενότητας.
Όταν μελετήσει κανείς τις εξελίξεις στην Μικρά Ασία τότε συνειδητοποιεί ότι η επερχόμενη Άνοιξη των Λαών της τροφοδοτείται από ένα ρεύμα ανθρωπιστικών ιδεών. Μιλώ στο βιβλίο μου για αυτό. Η εναλλαγή Σουλτάνων βρίσκεται στο τέλος της. Οι αυτόχθονες λαοί της θέλουν την Πολυκεντρικότητα και την Δημοκρατία, όπως έγινε στην Ισπανία μετά τον Φράνκο. Οι λαοί διαμορφώνουν σχέσεις καθολικής φιλίας. Είδατε την παρουσία του δημοκράτη Τούρκου Αλί Ερτέμ, τους Αρμενίους, τους Ασσυρίους, τους Τσερκέζους στην πορεία της Στουτγκάρδης. Όχι σχέσεις διμερούς φιλίας του Τουρκικού Κράτους και του δορυφορικού Ελλαδικού Κράτους. Αυτό θυμίζει την φιλία Χίτλερ και Μουσολίνι ενάντια στους λαούς της Ευρώπης.
Αν από το 1997 δεν υπήρχαν Κομματικές Κυβερνητικές Παρεμβάσεις, υπονομεύσεις σήμερα το Ποντιακό θα ήταν στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Πολιτική ημερήσια διάταξη. Αυτό ήταν το ένα πεδίο. Στο άλλο πεδίο η ιστορία λέει ότι οι ίδιοι οι Πόντιοι δεν έδειξαν την απαιτούμενη ευθύνη, ωριμότητα και συνείδηση. Δέχθηκαν να χειραγωγηθούν. Η Ευρώπη περιμένει τους Πόντιους από τη δεκαετία του 90’, από το 2000, το 2004. Είδα το πόσο θετικά αντιμετώπιζαν οι Γερμανοί πολίτες την χθεσινή πορεία στο κέντρο της Στουτγκάρδης. Όπως και οι Κούρδοι καταστηματάρχες. Πιστεύω ότι τώρα οι Πόντιοι όντας ελεύθεροι από τους μηχανισμούς που τους καθήλωναν θα είναι παρών στο ραντεβού με την Ευρώπη. Οι Έλληνες θα έλεγα. Γιατί η Ευρώπη είναι μια πολύ Ελληνική υπόθεση. Ασχέτως αν αυτό δεν το γνωρίζει ένας αγράμματος και ανίκανος πολιτικός λεγόμενος κόσμος ο οποίος αποσύρεται, απολύεται αφού προκάλεσε τεράστιο κακό. Το μέλλον όμως και η ιστορία είναι μαζί μας.
Από την μεγάλη πορεία για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας στο Κέντρο της Πόλης Στουτγκάρδης
Στη Μεγαλειώδη Πορεία Καλεσμένος της ΟΣΕΠΕ 2013 στην εκδήλωση Ο Ευθύμης Ευθυμιάδης. Ένας από τους οραματιστές της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Στη Μεγαλειώδη Πορεία Καλεσμένος της ΟΣΕΠΕ 2013 στην εκδήλωση Ο Ευθύμης Ευθυμιάδης. Ένας από τους οραματιστές της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Η Αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας από το Κοινοβούλιο της Νότιας Αυστραλίας
Признание Понтийского геноцида Парламентом Южной Австралии
Η επιστροφή στην ιστορία από την Αυστραλία.
Gulan Avci Η Αναγνώριση της Γενοκτονίας από το Σουηδικό Κοινοβούλιο
11 Μαρτίου 2010 απόφαση που Άλλαξε την Ιστορία και την πορεία του Ανατολικού Ζητήματος στην Ευρώπη και όχι μόνο.....
ΤΟ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ
ΠΟΝΤΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
KÜÇÜK ASYA BİRLİĞİ SAĞLIYOR TÜRKİYE İSE BARBARLAŞTIRIYOR
PONTOS KADİM KİMLİĞİNE DÖNÜŞTÜRÜYOR!
Малая Азия объединяет - Турция варваризирует!
Понтос-возвращение к своей древнейшей культуре- индентичносеи!
ASIA MINOR CONVEYS UNITY TURKEY CONVEYS BARBARISM
PONTOS THE RETURN OF AN AGELESS IDENTITY
' Mikra Asia am ba hav du gri dedat ba Turkia Merovaiati debexsit'
Pontos: Geranawa bo penasi Kavnar u Mejooi'
ΑΥΤΟΧΘΟΝΗ ΣΚΕΨΗ – ΝΕΟΕΘΝΙΚΟΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*
Οι πηγές δομικών ιδεών και μάλιστα αυτόχθονων στην χώρα είναι ελάχιστες, θέλω να πω ανύπαρκτες. Στους λόγους και τα χαρακτηριστικά αυτής της ηθικής και διανοητικής πενίας έχω αναφερθεί πολλές φορές. Επικεντρώνονται στο πολιτικό γίγνεσθαι της μεταπολίτευσης. Δεν χρειάζεται να πάμε στο 1821 και στο 1400 ή σε εξετάσεις του DNA. Επί πλέον οι μηχανισμοί διανοητικού ελέγχου της χώρας - της Ελλάδας μη Ελλάδας – βρίσκονται στο Κράτος, στους εκπαιδευτικούς μηχανισμούς, στα μη Κόμματα. Σ’ αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τις πολλές πολύμορφες πηγές παραπληροφόρησης και σύγχυσης. Οι τελευταίοι επίσης παρατηρώ ότι με αγαπούν πάρα πολύ.
Σ΄ αυτήν την πραγματικότητα της Ελλάδας μη Ελλάδας (Ελλάδα – Έλληνες και διανοητική πενία είναι έννοιες ασύμβατες) το βιβλίο Επανακαθορίζει την Πολιτική και Αναλυτική Επιστημονική Ημερήσια διάταξη, την ατζέντα.
Το ζήτημα είναι το Τουρκικό Πρόβλημα. Το ΝΕΟ Ανατολικό Ζήτημα όχι η Νεοοθωμανική κουτοπόνηρη φυγή και νεύρωση.
Αντί να μελετούμε και να αντιμετωπίζουμε σε επίπεδο Πολιτικής Στρατηγικής το πρώτο, το Νέο Ανατολικό Ζήτημα γεμίσαμε οθωμανολάγνους και Δραγουμάνους της Εσπερίας και της Ανατολής όπως γράφω.
Αντί η Ελλάδα να είναι Κέντρο Σπουδών για την Μικρά Ασία και την Ανατολική Μεσόγειο όπως επεδίωξα να κάνω από τις αρχές της δεκαετίας του 80’, μάλλον πολύ ποιο πριν, καταλήξαμε στην νεοεθνικοφροσύνη, «νεοαμερικανοσύνη» και τους Δραγουμάνους. Ούτε στην Άγκυρα και ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ διαφημίσθηκε και παρουσιάσθηκε έτσι ο Νταβούτογλου, ο Κεμάλ πριν.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αφορά το Ποντιακό ως μέρος του Νέου Ανατολικού Ζητήματος και την ιστορικού τύπου κίνηση, κινητικότητα την οποία ονομάζω Άνοιξη των Λαών της Μικράς Ασίας.
Ένα μεγάλο πεδίο έρευνας για σοβαρά παραγωγικά Ελληνικά Πανεπιστήμια, για σοβαρά Περιοδικά αλλά κυρίως πεδίο πολιτικών δραστηριοτήτων ανθρωπιστικού και διεθνιστικού χαρακτήρα. Ο ανθρωπισμός, η προοδευτικότητα, η Διεθνιστικότητα μας κρίνεται εκεί.
Ένα από τα θεμέλια του οικοδομήματος του βιβλίου είναι τα πεδία αναζωογόνησης, ανάκτησης, διόρθωσης και επικαιροποίησης της ταυτότητας των Εξισλαμισμένων Ποντίων στον Πόντο σήμερα. Ως σχήμα Επιστημονικής, Εθνολογικής ανάλυσης είναι χρήσιμο για την μελέτη και των άλλων αυτόχθονων Λαών της Μικράς Ασίας. Είναι όμως κάτι βαθύτερο. Μιλώντας για τους Εξισλαμισμένους Ποντίους μιλώ για τα πεδία σχηματισμού αναζωογόνησης του Ελληνικού Έθνους.
Είναι μια απάντηση σε εκείνους τους μηχανισμούς που τις τελευταίες δεκαετίες το συκοφάντησαν και αμφισβήτησαν την ύπαρξη του. Ποτέ δεν συκοφαντήθηκε σε αυτόν τον βαθμό ο Ελληνισμός και μάλιστα στον ίδιο τον τόπο του και από το ίδιο «το Κράτος του».
Δεν αναφέρομαι σε αυτούς γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με Επιστημονικούς συνομιλητές. Πρόκειται για καθοδηγούμενους ολοκληρωτικού τύπου πολιτικούς μηχανισμούς αποσταθεροποίησης της χώρας και ελέγχου της ιστορικής δυναμικής του Ελληνισμού. Κανείς ελεύθερος, αληθινός Επιστήμονας δεν θα έγραφε «Συνωστίζονταν στην Σμύρνη».
Στο βιβλίο αναλύεται επίσης η σχέση της παραγωγικής μνήμης ενός λαού και της ανάπτυξης. Αυτό που τελευταία εκφράσθηκε με μια μεγάλη ανθρωπολογική αλλοίωση του Έλληνα. Ένα λαό μαστόρων, τον έκαναν μπετατζήδων και τζογαδόρων στο Χρηματιστήριο. Έτσι βρέθηκαν χαμένοι στο Διεθνές καζίνο.
Η αναλυτική και προγραμματική ενασχόληση μου με τα ζητήματα της ενδογενούς, αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης, της σχέσης του παραδοσιακού με το σύγχρονο περιέχεται και στα άλλα μου βιβλία.
Θα μπορούσε η χώρα να αποτελεί κέντρο σπουδών γι’ αυτά τα ζητήματα. Είχαμε την κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραβίδα.
Τελευταία τα ανακάλυψαν, τα έκλεψαν στις Η.Π.Α. όπου δημιουργήθηκαν οι ανάλογες σχολές που φιλοξενούν τους πρώτους σπουδαστές και ερευνητές. Εδώ Εξάγουμε Φοιτητές.
Όπως και η Μπένετον που μελετά τον Πικιώνη.
Ποιος είναι ο δικός μας δρόμος. Ο Εξοστρακισμός, ο Ενταφιασμός - το Χρονοντούλαπο της Ιστορίας – του ένοχου συστήματος, του παρασυστήματος της Ελλάδας μη Ελλάδας και η Αναστήλωση της χώρας. Ενός μεγάλου ονόματος που Εξανθρώπισε και ομόρφυνε τον Κόσμο.
*Κατά την παρουσίαση του βιβλίου το ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ στην Νάουσα.
*Το βιβλίο περιέχει ομιλίες – εισηγήσεις του Συγγραφέα σε ξένα Πανεπιστήμια και Διεθνή Συνέδρια καθώς και αυτοτελή κείμενα που διαπραγματεύονται ζητήματα άγνωστα στην εγχώρια Πανεπιστημιακή ενασχόληση αλλά και στον δημόσιο πολιτικό λόγο.
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
The structural sources of ideas and even indigenous to the country is minimal, I mean non-existent. The reasons and characteristics of this moral and intellectual poverty have been reported many times. Focus on the political scene of the post. No need to go in 1821 and 1400 or an examination of DNA. Moreover the mechanisms of intellectual control of the country - Greece's non-Greek - located in the State, teachers mechanisms, non-parties. To these must be added the many diverse sources of misinformation and confusion. The latter also note that love me too.
In this reality of non-Greek Greek (Greece - Greek and intellectual poverty is incompatible concepts) Redraws the book Policy and Analytical Science Agenda, the agenda.
The issue is the Turkish Problem. The NEW Eastern Question not Neoothomaniki koutoponiri flee and neurosis.
Instead we study and treat at the first Policy Strategy, the New Eastern Question, and we filled othomanolagnous Dragoumanos the evening and the East as I write.
Instead of Greece to be Center of Studies on Asia Minor and the Eastern Mediterranean as I tried to do from the early 80's, how much more before, arrived in neoethnikofrosyni "neoamerikanosyni" and Dragoumanos. Neither in Ankara and S diafimisthike the city and presented so Davutoglu, Kemal ago.
The second part of the book concerns the Pontiac as part of the New Eastern Question and the type of historical movement, mobility, which I call the Spring of the Peoples of Asia Minor.
A large field of investigation for serious productive Greek Universities, for serious journals but mainly political field activities humanitarian and internationalist character. Humanity, the progressiveness, the Diethnistikotita us is there.
One of the foundations of the structure of the book are the areas regeneration, recovery, correction and updating of the identity of the Pontic Sea Islamized today. As Figure Scientific Ethnological analysis is useful for the study and other indigenous peoples of Asia Minor. But it goes deeper. Speaking of the Islamized Pontians talking about the formation of regeneration areas of the Greek Nation.
It is a response to those mechanisms in recent decades calumniated and questioned its existence. Sykofantithike never to this degree the Greeks and even the site itself and by itself the "State of".
Not talking to them because we are not dealing with scientific partners. They are guided type totalitarian political mechanisms to destabilize the country and control the historical dynamics of Hellenism. One free, true scientist would read "crowded in Izmir."
The book also analyze the memory capacity of a population and development. This ultimately resulted in a large anthropological alteration of Greek. A people craftsmen made him betatzidon and gamblers on the Stock Exchange. Thus were lost at the International Casino.
The analytical and programming my involvement with the issues of endogenous, self-sustaining growth, the relationship of traditional and modern is contained in my other books.
Could the country be a center of study for these issues. We had the legacy of Constantine lobster.
The last discovered the stolen U.S. which created the similar schools hosting the first students and researchers. Here are exporting Students.
Like Benetton studying Pikionis.
What is our path. The excommunication, burial - the dustbin of history - the guilty system, parasystimatos Greece's non-Greek and Restoration of the country. One big name that humanized and Trick in the World.
* Presenting the book in Asia Minor UNITES THE TURKEY EKVARVARIZEI in Naoussa.
* This book contains lectures - poster presentations at foreign universities and international conferences and independent texts negotiate issues unknown to the domestic university engagement and public political discourse.
.jpg)
.jpg)
__________________________
Феофанис Малкидис
Геноцид Греков
(Фракия - Малая Азия- Понт)
Издательство "Эвксиниос логос"
Комитет по Международному признанию Геноцида
Перевод: Алексеева Ольга,
Предисловие: Теодора Янници, к.и.н., директор Греческого Культурного Центра , Moskva
Является неоспоримым фактом то, что усилия по продвижению в массы и популяризации мозаики из богатого "мозаичного полотна" греков и гречанок, живших в Османской империи, которая начала уничтожаться в начале 20-го века, и завершение которой пришлось на 1922-1923 г.г., находит много сторонников, в основном, среди молодого поколения.
Пропаганда на международной арене темы геноцида, является образцом этих усилий греков и гречанок, для восстановления исторической и культурной их самобытности, а также и усилий правозащитников по всему миру.
Поэтому, кроме исторических фактов, касающихся Геноцида, которые в последнее время начинают оспариваться и даже отрицаться, книга выдвигает основные аргументы, подтверждающие факт совершения геноцида против греков, живших в Османской империи и кемалистком режиме.
Книга на греческом и русском языках, является существенным вкладом в усилия по продвижению вопроса совершённого массового преступления - геноцида против греков младотурками и кемалистами. Результатом геноцида, который унес жизни одного миллиона греков, стали тысячи пропавших без вести лиц и масса беженцев.
Версия на русском языке, является символическим и существенным вкладом в усилия признания геноцида греков, для совместной борьбы по его признанию и для предъявления требований, для торжества справедливости и воскресения.
Феофанис Малкидис
Геноцид Греков Понта
Издательство "Эвксиниос логос"
Комитет по Международному признанию Геноцида
Перевод: Гюрдзидис Агафангелос
Предисловие: Теодора Янници, к.и.н., директор Греческого Культурного Центра , Moskva
Геноцид является преступлением против человечества, осуждение которого должно быть всеобшим, в то время, как прошествие времени, насколько велико оно ни было, не должно никаким образом преуменьшать преступление и ответственность тех, кто его совершил.
20-й век, несомненно, представляет собой исторический период, когда преступление геноцида возникло и неоднократно повторялось с большой частотой. Геноцид армян, ассирийцев, греков, Холокост - были актами тоталитарных и фашистских режимов, которые нарушали права человека, лишая жизни миллионы людей и устраняя историю и культуру многих тысяч лет.
Книга на греческом и русском языках является вкладом в усилия по пропаганде темы геноцида греков Понта, темы, которая оставалась на обочине из-за интересов определенных кругов, за пределами исторической правды и справедливости, и пытается внести свой вклад в огромные усилия, которые предпринимаются во всем мире для международной огласки этого массового преступления. В Понте и других областях, где проживали греки в Османской империи, и его преемнике - кемалистском государстве, в сегодняшней Турции, жертвами его стали более 1,000,000 человек.
Книга посвящена женщинам и детям, которые были убиты во время геноцида и, тем самым, освещает особый аспект массового преступления против греков. Это называется убийством будущего, а именно убийством продолжения нации, посредством ликвидации женщин и детей.
___________
Феофанис Малкидис родился в г.Александруполис от родителей, спасшихся от геноцида. Имеет докторскую степень в области общественных наук и является членом Международного Союза Академиков по изучению Геноцида, который в 2007 году признал геноцид греков, армян и ассирийцев.
Ему принаджат выступления, как внутри, так и за пределами Греции по вопросу Геноцида армян и греков на международных конференциях и совещаниях.
За свою деятельность в вопросе продвижения признания Геноцида греков, армян и ассирийцев, а также вопросов, касающихся эллинизма, был награжден как в Греции, так и за рубежом.
Произведения Феофаниса Малкидиса были переведены на армянский, английский, французский, итальянский, испанский, русский, турецкий, румынский и албанский языки, в то время как он перевел на греческий язык книги о геноциде армян и греков.
Δύο νέα βιβλία,στη ρωσική και την ελληνική γλώσσα,για τη Γενοκτονία.Феофанис Малкидис:Геноцид Греков- Геноцид Греков Понта
19 MAYIS AVRUA KEMALİZM KURBANLARINI ANMA GÜNÜ
Ομοιοτητες του Κεμαλισμού με τον Ναζισμό .
Similarities of Kemalism with Nazism.
19 Μάη Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του κεμαλισμού. ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΒΙΑΝΝΟ
Με αφορμή την ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΞΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΜΑΣ
Τουρκοναζιστική συμφωνία αδελφοσύνης των ιδεολογιών του θανάτου Κεμαλισμού-Ναζισμού
Στα βιβλία μου τα οποία ήταν ταυτόχρονα προϊόντα και μέσα ενός μεγάλου αγώνα για την ανάκτηση της συλλογικής ιστορικής μας μνήμης αναλύω τους λόγους αυτού του κενού.
Σήμερα χρειάζεται μια ιστορικού τύπου πολιτική πρωτοβουλία που θα εκφρασθεί δια μέσου της κατάθεσης ενός νομοσχεδίου που θα καταδικάζει τον Ναζισμό και τον Κεμαλισμό ως δύο ιδεολογίες του θανάτου. Μπορεί να είναι πρόταση του Δήμου Βιάννου ή πρωτοβουλία βουλευτών ανεξαρτήτως κόμματος. Τα υπαρκτά κόμματα μη κόμματα έχουν μια ένοχη σχέση με την συλλογική ιστορική μας μνήμη και των αυτοσεβασμό μας. Στην Ελλάδα τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά είχαμε και έχουμε χωροφύλακες της μνήμης μας.
Δεν υπήρξε συλλογική μνήμη της Βιάννου, της Κανδάνου, του Δίστομου, του Χορτιάτη. Όπως δεν υπήρξε της Σάντας, της Κερασούντας, της Μπάφρας, της Περγάμου, της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης των γεγονότων του 55’. Της Χίου του Ντελακρουά. Έχω μιλήσει για τα αίτια, τους λόγους της λήθης.
Η υπεράσπιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής είναι η υπεράσπιση μιας καθολικής αξίας. Δεν μπορεί να είσαι αντιναζιστής αλλά φιλοκεμαλικός. Η αντικεμαλικός αλλά φιλοναζί. Τότε ή είσαι ηλίθιος ή εξαρτάσαι από ξένες δυνάμεις.
Η πολιτική, η αληθινή πολιτική, η νέα πολιτική που έχουμε ανάγκη μπορεί να μας απαλλάξει από αυτούς τους Εθνικούς Εφιάλτες. Θα πρόσθετα και την ηλιθιότητα των φιλοκεμαλικών φασιστών της ψευτοαριστεράς και των φιλοναζί της δεξιάς που έκαναν και κάνουν κακό στην Ελλάδα. Είναι ψεύτικη συνείδηση σε σχέση με τον Ελληνισμό. Εκτός του ότι έχουν κοινές αφετηρίες.
Η φράση «συνωστίζονταν στην Σμύρνη» δεν βάζει μόνο σε κρίση την έννοια του Έθνους, του Κράτους, της Εκπαίδευσης, της Παιδείας, του Σχολείου. Δεν μας προσβάλει μόνον ως Έλληνες αλλά ως ανθρώπους. Είναι σαν να σας πουν συνωστίζονταν στην Βίαννο της Κρήτης, στα Καλάβρυτα της Πελοποννήσου, στο Δίστομο της Ρούμελης, στο Κομένο της Ηπείρου.
Η περίοδος που οι Έλληνες χειραγωγούνταν και διαιρούνταν από αυτά τα δύο κακά του 20ου αιώνα και τους εγχώριους εφιάλτες τους βρίσκεται στο τέλος της.
Το νομοσχέδιο που προτείνω θα δημιουργήσει μια αυθεντική, εγχώρια, ηθική, αξιακή σφαίρα. Όπως γράφω οι Έλληνες είναι λάτρεις της ιδεολογίας της ζωής και όχι του θανάτου. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό της Εθνικής μας ταυτότητας, του πολιτισμού μας, της αυτοσυνειδησίας μας.
Για αυτές τις αξίες πέθαναν στην Βίαννο, στο Δομένικο της Θεσσαλίας, στην Σάντα.
Όχι άλλες Γκουέρνικες στην Ανατολία .
Δευτέρα 04 Φεβρουαρίου 2013
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
S.O.S ΚΕΜΑΛΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΒΡΙ
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ,ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ ΠΑΣΑ ,ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΥΒΡΕΩΣ,ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ,ΠΕΡΙΦΡΟΝΗ
ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ Η ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ Η ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ 1
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΣΦΑΓΕΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!!!
Η Ν.Δ το (ΠΑΣΟΚ) ΚΚΚΑΣΟΡ και Όσοι δεν αντέδρασαν στη Χυδαία και
Ανατριχιαστική Πράξη προσβολής Μνήμης είναι εκτός Ιστορίας!!
ΟΙ λάτρεις του Κεμαλισμού και του Ναζισμού δεν μπορούν να υπερασπίσουν τα θύματα της Γενοκτονίας. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τα Εθνικά συμφέροντα.
Συνεχίζουν τη χυδαιότητα, όσοι δεν αντέδρασαν και δεν αντιδρούν. Αυτό σημαίνει συμμέτοχη στο Έγκλημα.
ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ 2
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΣΦΑΓΕΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!
ΤΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΄΄ΧΙΤΛΕΡ’’ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ
ΠΑΣΑ (ατατούρκ),ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΥΒΡΕΩΣ,ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ,ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ !!!
Όχι στο Νεοναζισμό και τον Κεμαλισμό!!!
Τα δεκάδες χιλιάδες βρέφη, παιδιά, γυναίκες, γέροντες ζητούν τη δικαιωσή τους!!!
Εάν η διεθνής κοινότητα είχε εκ των προτέρων καταδικάσει τα εγκλήματα της γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ποντίων, των Ασυρίων και των άλλων ιστορικών λαών της Μ.Ασίας θα είχαμε αποφύγει τα ολοκαυτώματα και τα εγκλήματα που εχουν διαπραχθεί από τα
χιτλερικά ναζιστικά στρατεύματα.
Η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του κεμάλ πασά (ατατούρκ) θέτουν
εκτός ιστορίας τον κύριο Παπανδρέου ,τον κύριο Καραμανλή και όλους όσους συμμετέχουν, σε ανάλογες ανατριχιαστικές
πράξεις χυδαιότητας και προσβολής μνήμης.
Η υπονόμευση του Ποντιακού Ζητήματος ,η αδιαφορία και η
ατιμωρησία των Ενόχων σηματοδοτεί τη συνενοχή στο έγκλημα!!!
Γιατί όπως και ο
ίδιος ο χίτλερ χαρακτηριστικά είπε: ‘’ποιος θυμάται τη γενοκτονία των
Αρμενίων’’ Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προωθήσει το Ζήτημα στους διεθνείς
θεσμούς, Ευρωπαϊκή Ένωση ,ΟΗΕ κ.λ.π..
Τα θύματα της γενοκτονίας πρέπει να βρουν τη δικαίωση τους ,ώστε να αποφευχθεί η επανάληψη παρομοίων
εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας!
Ανατριχιαστική Πράξη προσβολής Μνήμης είναι εκτός Ιστορίας!!
ΟΙ λάτρεις του Κεμαλισμού και του Ναζισμού δεν μπορούν να υπερασπίσουν τα θύματα της Γενοκτονίας. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τα Εθνικά συμφέροντα.
Συνεχίζουν τη χυδαιότητα, όσοι δεν αντέδρασαν και δεν αντιδρούν. Αυτό σημαίνει συμμέτοχη στο Έγκλημα.
ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ 2
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΣΦΑΓΕΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!
ΤΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΄΄ΧΙΤΛΕΡ’’ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ
ΠΑΣΑ (ατατούρκ),ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΥΒΡΕΩΣ,ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ,ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ !!!
Όχι στο Νεοναζισμό και τον Κεμαλισμό!!!
Τα δεκάδες χιλιάδες βρέφη, παιδιά, γυναίκες, γέροντες ζητούν τη δικαιωσή τους!!!
Εάν η διεθνής κοινότητα είχε εκ των προτέρων καταδικάσει τα εγκλήματα της γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ποντίων, των Ασυρίων και των άλλων ιστορικών λαών της Μ.Ασίας θα είχαμε αποφύγει τα ολοκαυτώματα και τα εγκλήματα που εχουν διαπραχθεί από τα
χιτλερικά ναζιστικά στρατεύματα.
Η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του κεμάλ πασά (ατατούρκ) θέτουν
εκτός ιστορίας τον κύριο Παπανδρέου ,τον κύριο Καραμανλή και όλους όσους συμμετέχουν, σε ανάλογες ανατριχιαστικές
πράξεις χυδαιότητας και προσβολής μνήμης.
Η υπονόμευση του Ποντιακού Ζητήματος ,η αδιαφορία και η
ατιμωρησία των Ενόχων σηματοδοτεί τη συνενοχή στο έγκλημα!!!
Γιατί όπως και ο
ίδιος ο χίτλερ χαρακτηριστικά είπε: ‘’ποιος θυμάται τη γενοκτονία των
Αρμενίων’’ Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προωθήσει το Ζήτημα στους διεθνείς
θεσμούς, Ευρωπαϊκή Ένωση ,ΟΗΕ κ.λ.π..
Τα θύματα της γενοκτονίας πρέπει να βρουν τη δικαίωση τους ,ώστε να αποφευχθεί η επανάληψη παρομοίων
εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας!
19 ΜΑΪΟΥ 1919ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ
16 - 19 MAYIS 1919 VE PONTOS ASİMİLASYON SÜRECİ
PASCALOS-MOMAS-LUCAS
PASCALOS-MOMAS-LUCAS
PASCALOS-MOMAS-LUCAS
Kaderimizin biçimleri arasında bizim fedakarlığın yüzü diye tabir ettiğimiz bir biçim de vardır. Ve bu okuduğumuz kaderi veya başkasında gördüğümüz kaderi bir gün kendi kaderimiz haline dönüştürebiliriz. Ernest Giouger
Dağılmakta olan Osmanlı imparatorluğu'nun 20. yy. baha¬rında parçalanmayı engelemek amacıyla başlatmış olduğu Türk¬çülük (ulusçuluk) ve islamcılık Akımları bir halklar mozayiği olan Anadolu'da çeşitli ayaklanmalara sebep olmuştur. Bu aya¬klanmalar içerisinde en etkili olan ve en uzun süren Karade¬niz'deki Pontos isyanı'dır. Pontos isyanı müslüman, hıristiyan, Pontos, Laz, Kürt, Gürcü, Ermeni gibi Anadolu'nun ezilmiş halklarının Karadeniz'de beraberce başlatıkları bir başkaldırı tarihidir.
Yılanın başını küçükken ezmek isteyen Osmanlı'nın tutkal ideolojisi 19 Mayıs 1919'da maşasını Samsun'a göndermiştir. Bu hareketle birlikle yeni asimilasyon politikası büyük katliam¬larla Pontos İsyanı’nı kontrol altında tutmayı amaçlamıştır.
TBMM Anadolu'da bir güç oluncaya kadar, Kemal Karadeniz Bölgesin'de ortaya çıkan Pontos İsyanı’nı yok etme planlarını yapmıştır. Bu isyanları bastırmak amacıyla eli kanlı çeteler oluşturmuştur. Bu çeteler TC döneminde oluşacak olan katliam¬lara ortam hazırlamıştır. TBMM döneminde aslen Pontos olan Topal Osman'ı kullanarak Karadeniz'de bir soykırıma giriş¬miştir. Bu etnik temizlik içerisinde, ezilmiş halkların temsilcisi olan fakat kendisine muhalif gördüğü mebusları'da katlettirmiştir. Topal Osman ve çeteleri Samsun ve Giresun arasındaki bölgede büyük katliamlar yapmıştır. Özellikle Giresun'du neredeyse tek bir Pontos kalmayacak derecede soykırıma gitmiştir. Kemal'e muhalif olan Trabzon Sancak’i mebusu olan Ali Şükrü Bey'i öldürtmüştür. Topal Osman daha ilerlemek istemiş fakat Trabzon'daki Pontoslar tarafından engellenmiştir. Bu eli kanlı çetelere karşı Pontoslar'da da halk örgütleri kurulmuştur. Bu Örgütler Kemal'in soykırımına bazı yörelerde engellemiştir. Mavri Mira, Etniki Eterya... gibi cemiyetler okullarda ve vakıflardaki çalışmaları ile (silah depolama, mücadeleye adam sağlama...gibi) isyanda önemli bir rol oynamışlardır.
Silahlı mücadele de Nüfûs Mübadelesi Kanunu'na kadar devam etmiştir. Bu kanunla birlikte Pontuslular topraklarını terke zorlamışlar ve bu kanuna karşı çıkanlar katledilmiştir. Mübadele Kanunu ile yurtlarından sürülenler yollarda çeşitli uygulamalarla öldürülmüşlerdir. Karadeniz Bölgesi’nde kalmayı başarmış olan Pontoslar, disiplinli ve sistematik bir asimilasyona tabi tutulmuşlardır. Halkların imha ve inkarı üzerine kurulan TC Pontos’da Türkçülük ideolojisini
yerleştirmek amacıyla bir toplum için hafıza görevini gören yayın organlarını kapatmıştır. (Bunlar arasında Anadolu'nun ilk devrimci gazetesi de vardı). Bunun yanında eğitim kurumları da millileştirilmiştir. TC kendisine tepki göstermeyen kişileri ödüllendirerek Pontoslar arasında bir karmaşa yaratmıştır. Bu politika I950'li yıllara kadar yoğun bîr şekilde devam etmiştir. 50'li dönemlere gelindiğinde yörelerin isimleri değiştirilerek, Türkçü ideolojiyi yaymaya çalışan köy okulları ve enstitüleri açılarak Pontos Kültürü’nün özünü saklayan kırsal kesimdeki insanların tarihlerini unutmaları amaçlanmıştır. Pontos çocuklarının zorunlu olarak TC okullarında okutulmasıyla asimilasyonun yayın organları kullanılarak, İslam Dini istismar edilerek Türkçülük İdeolojisi halka benimsetilmiştir. Bölgede yaratılan işsizlik sorunuyla gençlerin bölge dışında göçü sağlanmış, böylece Pontos Halkı dağıtılarak asimilasyon büyük ölçüde kolaylaştırılmıştır. Anadolu'nun çeşitli bölgelerinde dağıtılan Pontos'ların kültürlerini kaybetmeleri daha da hızlanmıştır. Pontos halkına karşı uygu lanan politika ile Pontoslar ekonomik anlamda büyük bir güç kaybetmişlerdir. Ponton Halkının yaşamlarını sürdürebilmeleri için sadece ekonomik zorluklarla mücadele etmeleri sağlanmış kültür faaliyetlerinden uzak tutulmuşlardır. Bu da Pontos'larda önemli derecede kan kaybına sebep olmuştur. Pontoslar'ın gele¬cek nesillere bırakacakları kültür hazinesi karanlığa gömülmeye çalışılmıştır. Bu politikalar sonucunda yeni nesil bilinçsizleştirilmiş. Türkçülük ideolojisi sahiplendirilmiş ve hatta kendi kültürüne düşman edilmişlerdir. Oluşturulan yeni neslin gözünde, Rum, Ermeni gibi ezilmiş halklar aşağılanmış şekilde gösterilmiş, yeni nesile bu halkların isimleri küfür olarak kullandırılmıştır. Bu şekilde halklar birbirine düşman edilmiş, halkların imhası, inkarı ve kişiliksizleştirilme ideolojisi bir anlamda Pontoslar'a kabul ettirilmiştir.
Osmanlı İmparatorluğu'nun devamı olan TC'niın yürütmüş olduğu bu imha ve inkar politikasına rağmen Pontos topraklarında kültürü yok edememişlerdir. Özellikle kırsal kesimde Pontosça konuşulmakta. Pontos örf ve adetleri bilinçsiz olsa da hala yaşatılmaktadır. Belli bir dönem suskun kalan TC propagandalarına (TC'nin yapılandırdığı MHP ve FP bu politikaların bir ürünüdür). Kürt Halkı'nin yarattığı mücadele Türkçülük ideolojisinin yeniden yapılanmasına etki etmiştir. TC'nin yaratmak istediği tek ulus, tek kültür, tek dil projesi Kürt Halkı'nin büyük direnişiyle çözülmüş, hu çözülüş sürecinde TC Türkçülük ideolojisini yerleştirmeye çalışmıştır. Fakat 20. yy. başlarında ortaya çıkan bu ideoloji ne zaman harekete geçirilse halkların hafızası tekrar canlandırılmış, bu ideolojiye karşı mücadele ruhu yaratılmıştır. Şöyle ki Karadeniz Bölgesin'de yaşayan halklar asıl kimliklerini kabul etmeye başlamışlar ve Karadeniz'de TC'nin baskılarına karşı yeniden bir mücadelenin filizlenmesini sağlamışlardır.
TC'nin patlamaya hazır bir bomba olarak gördüğü Karadeniz Bölgesi halklarını, 20'li yıllarda olduğu gibi gelecekte de büyük mücadeleler beklemektedir. Karadeniz Bölgesi Halkları'nın tek bir çatı altında toplanıp TC'nin örgütlenmiş gücüne karşı örgütlenerek mücadele etmeleri gerekmektedir, TC'nin halkları birbirine düşürme planlarını boşa çıkarmanı soyunan bilinçsiz Pontoslar'ı eriterek, özgür bir gelecek için her yolu deneyecek ve her aracı kullanarak mücadele edilmelidir.
Karadeniz Halkları günün koşullarını da gözönüne alarak halk kimliğine, kültürel değerlerine ve tarihine sahip çıkmalıdır. Dilin, kültürün yaşatılmasına yönelik atılacak her somut adımda Anadolu bir kat daha güzelleşecektir.
YAŞASIN HALKLARIN KARDEŞLİĞİ VE İŞBİRLİĞİ
19 MAYIS 1919 KATLİAMINI UNUTMAYACAYIZ19 ΜΑΪΟΥ 1919
ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ
«Ανάμεσα στα παιχνίδια που μας επιφυλάσσει η μοίρα, είναι και ένα που το
ερμηνεύουμε ως το πρόσωπο της αυτοθυσίας. Και αυτή η μοίρα που τη βλέπουμε ή τη
διαβάζουμε και αφορά άλλους, μπορεί μια μέρα να γίνει και η δική μας μοίρα»
Ernest Giouger
Στις αρχές του 20ού αιώνα στην ευρισκόμενη υπό διάλυση Οθωμανική
Αυτοκρατορία οργανώθηκαν παντουρκικά και ισλαμικά ρεύματα με σκοπό να
παρεμποδίσουν το διαμελισμό της και τα οποία έγιναν η αιτία διαφόρων εξεγέρσεων
στην Ανατολία η οποία ήταν ένα μωσαϊκό λαών. Μεταξύ αυτών των εξεγέρσεων η
σημαντικότερη και η πλέον μακρόχρονη ήταν η ποντιακή επανάσταση στη Μαύρη
Θάλασσα. Η εξέγερση στην Πόντο είναι μια ιστορία που οι καταπιεσμένοι λαοί της
Ανατολίας, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Πόντιοι, Λαζοί, Κούρδοι, Γεωργιανοί, Αρμένιοι,
εξεγέρθηκαν όλοι μαζί στη Μαύρη Θάλασσα.
Η πάγια Οθωμανική ιδεολογία η οποία ήθελε να λιώνει το κεφάλι του φιδιού όταν
αυτό είναι μικρό, στις 19 Μαΐου 1919 έστειλε τη λαβίδα της στην Σαμψούντα. Με αυτή
την κίνηση στόχευε να ελέγξει τη μεγάλη εξέγερση στον Πόντο προωθώντας ταυτόχρονα
μια πολιτική γενοκτονιών και αφομοίωσης.
Έως ότου η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση γίνει μια υπαρκτή δύναμη στην
Ανατολία, ο Κεμάλ επεξεργάσθηκε τα σχέδια εξολόθρευσης της Ποντιακής εξέγερσης
που εμφανίσθηκε στη Μαύρη Θάλασσα. Για να καταστείλει αυτή την εξέγερση ο
Κεμάλ συγκρότησε σώματα αιμοσταγών συμμοριτών – ανταρτών. Αυτοί οι συμμορίτες
προετοίμασαν τις συνθήκες του ολοκαυτώματος που πραγματοποιήθηκε την περίοδο
της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, χρησιμοποιώντας τον λαζικής καταγωγής
Τοπάλ Οσμάν, στη Μαύρη Θάλασσα, προέβησαν σε πράξεις γενοκτονίας. Στα πλαίσια
αυτής της εθνικής κάθαρσης δολοφονήθηκαν και ορισμένοι βουλευτές, εκπρόσωποι των
καταπιεσμένων λαών, που θεωρούνταν αντίθετοι προς αυτή την ιδεολογία. Ο Τοπάλ
Οσμάν και οι συμμορίτες του πραγματοποίησαν μαζικές δολοφονίες στην περιοχή
μεταξύ Σαμψούντας και Κερασούντας. Ειδικά στην Κερασούντα ήταν τόσο ευρεία η
γενοκτονία που πραγματοποιήθηκε, που αποσκοπούσε στο να μην μείνει ούτε ένας
Πόντιος ζωντανός. Ο Τοπάλ Οσμάν σκότωσε και τον αντιπολιτευόμενο στον Κεμάλ
βουλευτή του Σαντζακίου Τραπεζούντας, Αλή Σουκρού μπέη. Ο Τοπάλ Οσμάν ήθελε
να προχωρήσει ακόμη περισσότερο, αλλά παρεμποδίσθηκε από τους Πόντιους της
Τραπεζούντας. Ενάντια σε αυτούς τους αιμοσταγείς συμμορίτες οι Πόντιοι συγκρότησαν
λαϊκές οργανώσεις. Αυτές οι οργανώσεις σε ορισμένες περιοχές παρεμπόδισαν τις
γενοκτονίες που προωθούσε ο Κεμάλ. Σωματεία όπως η Μαύρη Μοίρα και η Εθνική
Εταιρία με τις δραστηριότητές τους στα σχολεία και στα ιδρύματα (αποθήκευση όπλων,
εξασφάλιση ανδρών για τον αγώνα κ.α.) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέγερση.
Ο ένοπλος αγώνας συνεχίσθηκε έως την υπογραφή της
Συνθήκης «Ανταλλαγής» Πληθυσμών. Με αυτή τη Συνθήκη οι Πόντιοι εξαναγκάσθηκαν
να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους και όσοι αντιτάχθηκαν σε αυτή τη Συνθήκη
δολοφονήθηκαν. Οι εκτοπισμένοι με τη Συνθήκη «Ανταλλαγής» Πληθυσμών
δολοφονήθηκαν με διάφορες μεθόδους κατά την πορεία της εξόδου. Οι Πόντιοι που
μπόρεσαν και παρέμειναν στις περιοχές τους έγιναν αντικείμενα μιας αυστηρά
πειθαρχημένης πολιτικής αφομοίωσης. Το τουρκικό κράτος, που ιδρύθηκε μέσα από
πολιτικές εξόντωσης και άρνησης των λαών και με σκοπό να εδραιώσει την παντουρκική
ιδεολογία στον Πόντο, απαγόρευσε τ λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης,
μεταξύ των οποίων ήταν και η πρώτη επαναστατική εφημερίδα στην Ανατολία.
Ταυτόχρονα με αυτά εθνικοποιήθηκαν και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η Τουρκία
επιβραβεύοντας όσους δεν αντέδρασαν δημιούργησε διχόνοια μεταξύ των Ποντίων.
Αυτή η πολιτική συνεχίσθηκε με εντατικούς ρυθμούς έως το 1950. Τη δεκαετία του ’50
άρχισε να αλλάζει τα τοπωνύμια και για να εξαπλώσει την τουρκική ιδεολογία άρχισε να
ιδρύει σχολεία και ινστιτούτα στο ύπαιθρο του Πόντου με σκοπό να προωθήσει τη λήθη
στην ιστορία των Ποντίων, που έκρυβαν στα εσώψυχά τους τον ποντιακό πολιτισμό.
Εξανάγκαζε τα ποντιόπουλα να παρακολουθούν τα τουρκικά σχολεία, προωθώντας έτσι
την αφομοίωσή τους. Κατόπιν χρησιμοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης και
εκμεταλλευόμενη τον ισλαμισμό επέβαλλε την παντουρκική ιδεολογία. Προωθώντας
πολιτικές που επέτειναν την ανεργία στην περιοχή εξασφαλίσθηκε η μετανάστευση των
νέων από τον Πόντο και έτσι διευκολύνθηκε σε μεγάλο βαθμό η πολιτική της
αφομοίωσης. Επιταχύνθηκε η απώλεια του πολιτισμού των νέων Ποντίων που
διασκορπίστηκαν σε διάφορες περιοχές της Ανατολίας. Με την πολιτική που
εφαρμόσθηκε εναντίον του ποντιακού λαού οι Πόντιοι, σε οικονομικό επίπεδο, έχασαν
μεγάλο μέρος της οικονομικής τους δύναμης. Οδήγησαν τους Ποντίους σε τέτοιο σημείο
μάλιστα, ώστε να ασχολούνται μόνον με δραστηριότητες οικονομικές για να επιβιώσουν,
μένοντας απόμακροι από κάθε πολιτιστική τους δραστηριότητα. Και αυτό σε μεγάλο
βαθμό έγινε αιτία να χυθεί πολύ ποντιακό αίμα. Έγιναν προσπάθειες να ταφεί στο
σκοτάδι η πολιτιστική κληρονομιά των Ποντίων που αυτοί θα άφηναν στις επόμενες
γενιές. Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν να αποδυναμωθεί πλήρως η συνείδηση
της νέας γενιάς Ποντίων, να οικειοποιηθούν τη νέα παντουρκική ιδεολογία και να γίνουν
εχθροί του ίδιου του πολιτισμού τους. Στη νέα γενιά των Ποντίων οι καταπιεσμένοι
λαοί, όπως οι Έλληνες και οι Αρμένιοι, υποδείχθηκαν ως κατώτερα έθνη και τα ονόματα
αυτών των λαών χρησιμοποιήθηκαν ως ύβρις. Με αυτό τον τρόπο οι λαοί έγιναν εχθροί
μεταξύ τους, και η ιδεολογία της εξόντωσης, της άρνησης της ύπαρξης άλλων λαών
επιβλήθηκε στους Ποντίους.
Παρ’ όλο που το τουρκικό κράτος, που ως συνέχεια της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, προώθησε αυτή την πολιτική εξόντωσης και άρνησης της ταυτότητάς
τους, στα εδάφη του Πόντου δεν μπόρεσε να εξαφανίσει τον ποντιακό πολιτισμό και τις
παραδόσεις. Κύρια στις αγροτικές περιοχές, η ποντιακή γλώσσα, τα ποντιακά ήθη και
έθιμα, έστω και ασυνείδητα, ακόμη επιβιώνουν. Για κάποια χρονική περίοδο η τουρκική
προπαγάνδα υποτόνισε και σήμερα πάλι άρχισε να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Ο
αγώνας του κουρδικού λαού επηρέασε πάρα πολύ στην επαναδόμηση της παντουρκικής
ιδεολογίας. Το σχέδιο της Τουρκίας να συγκροτήσει ένα έθνος, έναν πολιτισμό, μια
γλώσσα, λόγω της μεγάλης αντίστασης του κουρδικού λαού έμεινε ανεφάρμοστο. Τότε
η Τουρκία προσπάθησε να εδραιώσει την ιδεολογία του παντουρκισμού. Αλλά από τις
αρχές του 20ού αιώνα που αναδείχθηκε αυτή η ιδεολογία, όποτε έγιναν προσπάθειες
να εφαρμοσθεί, αφύπνισε τις μνήμες των λαών και δημιουργήθηκε ένα αγωνιστικό
πνεύμα ενάντια σ’αυτήν την ιδεολογία. Έτσι οι λαοί που ζούνε στην περιοχή της
Μαύρης Θάλασσας άρχισαν να αποδέχονται την πραγματική ταυτότητά τους και στην
περιοχή άρχισε να πνέει ένας νέος άνεμος αγώνα ενάντια στην καταπίεση του τουρκικού
κράτους.
Η Τουρκία, που θεωρεί τους λαούς της Μαύρης Θάλασσας ως μια βόμβα έτοιμη
να εκραγεί, αναμένει μεγάλους αγώνες και στο μέλλον όπως στις αρχές του 20ού αιώνα.
Οι λαοί της Μαύρης Θάλασσας θα πρέπει να συγκεντρωθούν κάτω από ενιαία σκέπη και
να αγωνισθούν οργανωμένα ενάντια στην οργανωμένη τουρκική δύναμη. Η μοναδική
οδός για να πέσουν στο κενό τα σχέδια της Τουρκίας για αλληλοσπαραγμό μεταξύ των
λαών, που ο τουρκικός φασισμός προσπάθησε να απογυμνώσει από τις συνειδήσεις τους
με πολιτικές αφομοίωσης είναι η οργανωμένη αντίσταση με οποιοδήποτε μέσον για ένα
ελεύθερο μέλλον.
Οι λαοί της Μαύρης Θάλασσας, λαμβάνοντας υπ’όψιν και τις σημερινές συνθήκες,
πρέπει να υπερασπισθούν την ταυτότητα του έθνους τους, τις πολιτιστικές τους αξίες και
την ιστορία τους. Με κάθε σοβαρό βήμα που θα ρίχνεται για την επιβίωση της γλώσσας
και του πολιτισμού η Ανατολία θα ομορφύνει ακόμη περισσότερο.
ΖΗΤΩ Η ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ 19ης Μαΐου 1919
του καθ. Κων.Φωτιάδη
15 τόμοι
Αντί Εισαγωγής Επιστολή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΛΙ ΕΡΝΤΕΜ -Ali Ertem
Πρόεδρος του ‘’Συλλόγου Ενάντια στις Γενοκτονίες’’
Φραγκφούρτη 08-07-2002
Ο Αλί Ερτέμ είναι Τούρκος κοινωνιολόγος,διανοούμενος και ιδρυτής του συλλόγου «ενάντια στις γενοκτονίες». Έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προάσπιση της ιστορικής αλήθειας και κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης για την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, μοιράζει στους δρόμους της Φρανκφούρτης ένα γαρύφαλλο στους περαστικούς, ζητώντας τους να στηρίξουν τις προσπάθειες αναγνώρισης των γενοκτονιών που έχει διαπράξει η πατρίδα του, δηλαδή η Τουρκία. Ο «ενοχλητικός» για τους Τούρκους πρόλογος «εξαφανίστηκε», αλλά ούτε τότε κυκλοφόρησε το έργο «Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» από την Βουλή.
Εφημερίδα real 4/5/2013
ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ
ΑΝΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
Πρόλογος ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ
ΑΝΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
Πρόλογος ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ
Η Διεθνής Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών μη κυβερνητική οργάνωση αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ και το Κέντρο Ποντιακών Μελετών στις 9-10 Μαΐου του 1987 πραγματοποίησαν στην Βιέννη διάσκεψη σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Αρμενικό Συνέδριο ,το Κέντρο Πληροφοριών και Ντοκουμέντων ‘’Αρμενία’’, η Συντονιστική Επιτροπή της Εταιρείας των απειλούμενων από εξαφάνιση λαών (τμήματα: Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας-Αυστρίας).
Τα αποτελέσματα αυτής της Διάσκεψης παρουσιάζονται σε αυτήν την έκδοση με τίτλο ‘’Πολυεθνική Τουρκία’’
Εισαγωγή:Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης. Είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών η οποία το 2007 αναγνώρισε, τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Έχει πραγματοποιήσει, εκτός και εντός Ελλάδας, εισηγήσεις για το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων, σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και συναντήσεις.
Μεταξύ αυτών, το 2009 μίλησε στην πρώτη εκδήλωση των ελληνικών προσφυγικών σωματείων και της Αρμενικής κοινότητας για τη Γενοκτονία, στο κτίριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, το 2009 επίσης μίλησε για τη Γενοκτονία στην πρώτη κοινή εκδήλωση Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων στη Στοκχόλμη η οποία οδήγησε στην αναγνώριση το επόμενο έτος από το Σουηδικό Κοινοβούλιο της Γενοκτονίας, το 2010 προσκλήθηκε από τη Δημοκρατία της Αρμενίας και μίλησε στο Ερεβάν στο Διεθνές Συνέδριο για τη Σύμβαση, την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, το 2013 προσκλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Αρμενίων και μίλησε στο Συνέδριό της στις Βρυξέλλες, ενώ το 2015 προσκλήθηκε από τη Δημοκρατία της Αρμενίας για να μιλήσει στο παγκόσμιο φόρουμ για τις Γενοκτονίες, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Το 2009 πραγματοποίησε τις συνομιλίες με την επιτροπή του ιδρύματος που είναι υπεύθυνο για τη λειτουργία της ελεύθερης διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας wikipedia, το οποίο έδωσε την άδεια λειτουργίας της wikipedia στην ποντιακή διάλεκτο (http//pnt.wikipedia.org)
Το 2007 επιμελήθηκε το διδακτικό εγχειρίδιο του Ρόναλντ Λεβίτσκι για τη «Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» στην αγγλική γλώσσα (έκδοση Σύλλογος Ποντίων Σικάγο «Ξενιτέας») και το 2012 το μετέφρασε και στην ελληνική.
Για τη δραστηριότητά του στο ζήτημα της ανάδειξης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, καθώς και θεμάτων του Ελληνισμού, έχει τιμηθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό.
Τα κείμενα του Θεοφάνη Μαλκίδη έχουν μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, γαλλική, ιταλική, ισπανική, ρωσική, τουρκική, ρουμανική και αλβανική γλώσσα, ενώ έχει μεταφράσει στην ελληνική γλώσσα, βιβλία για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων.
Activities for the commemoration of the Genocide - EFXINOS PONTOS STOCKHOLM ‐ SWEDEN
31/5/2009
EFXINOS PONTOS STOCKHOLM ‐ SWEDEN
On Saturday, May 23, our association organized two manifestations for the commemoration of the Christian minorities Genocides by the Ottoman Turkey. Both
activities had as a goal to enlighten and inform our fellow countrymen and women and the Swedish public about the background of the Genocide and the importance of an international recognition. In the same spirit, we presented our unified front with the Assyrian and Armenian Federations in Sweden and why it is so important to co-operate in the matter of the recognition by the Swedish Parliament of the Genocide.
The first manifestation, that was presented entirely in English, was dedicated to our association’s co-operation with our friends the Assyrians and the Armenians in Sweden.
A co-operation that started about three years ago and grows stronger for every day that passes. After an introducing video, our President Konstantinos Fraggidis held a welcome
speech where he presented our association and our activities the last 25 years and pointed out the importance of co-operating together to reach our common goal, the recognition of the Genocide.
On Saturday, May 23, our association organized two manifestations for the commemoration of the Christian minorities Genocides by the Ottoman Turkey. Both
activities had as a goal to enlighten and inform our fellow countrymen and women and the Swedish public about the background of the Genocide and the importance of an international recognition. In the same spirit, we presented our unified front with the Assyrian and Armenian Federations in Sweden and why it is so important to co-operate in the matter of the recognition by the Swedish Parliament of the Genocide.
The first manifestation, that was presented entirely in English, was dedicated to our association’s co-operation with our friends the Assyrians and the Armenians in Sweden.
A co-operation that started about three years ago and grows stronger for every day that passes. After an introducing video, our President Konstantinos Fraggidis held a welcome
speech where he presented our association and our activities the last 25 years and pointed out the importance of co-operating together to reach our common goal, the recognition of the Genocide.
Vahagn Avedian, Secretary if the Armenian Federation in Sweden and chief editor of armenica.org presented the Genocide through the Swedish State Archives perspective and explained his visions about how we should present ourselves in the Swedish community, where the Genocide section is only a small part of our rich history and culture.
Sabri Atman, director of the Seyfo Centre in the Netherlands and representative if the Assyrian Federation in Sweden pointed our how important it is, on international basis, to co-operate between us Pontian Greeks, Assyrians and Armenians to remind the world about these tragic parts of world history that took place 94 years ago in Ottoman Turkey and not let the daily violence and threats scare us and stop our work for an international recognition.
Dr Theofanis Malkidis, Greece presented historic facts and scientifically thesis why no one can deny today the Genocide’s existence and from that work for a recognition.
He also presented the results of the Genocide and what has happen of the Pontian Greek population of Pontus that is today spread around the world and emphasised that the Greek Diaspora has come a long way with the recognition matter. South Australia’s recognition was just one of his examples and explained how the work behind the recognition was done.
The other manifestation was in Greek only and filled the Greek Association’s in Rinkeby premises. Here were two documentaries used as tools to present the background of the Genocide but Theofanis Malkidis explained more detailed about today’s Turkey’s systematic work of denial and work against us Pontian Greeks and where we stand today in relationship to the Turkish State.
As last point of the day we presented our association’s first booklet (in English and Greek) about the Pontian Greek history and the Genocide. The booklet has been made so that we, in an effective way, can present our history, our culture and the black period of the Genocide. The booklet has been written by Theofanis Malkidis and is published by our association in co-operation with the Greek Culture Centre in Sweden. The result of this whole day events is that many of our children and teenagers and local politicians have received detailed information about the genocide that is a milestone in our 3000 year old history. We have also succeeded to unify even more Greeks around the question, which is one of the main goals of our association.
On behalf of the association’s board,
Konstantinos Fraggidis
President
The other manifestation was in Greek only and filled the Greek Association’s in Rinkeby premises. Here were two documentaries used as tools to present the background of the Genocide but Theofanis Malkidis explained more detailed about today’s Turkey’s systematic work of denial and work against us Pontian Greeks and where we stand today in relationship to the Turkish State.
As last point of the day we presented our association’s first booklet (in English and Greek) about the Pontian Greek history and the Genocide. The booklet has been made so that we, in an effective way, can present our history, our culture and the black period of the Genocide. The booklet has been written by Theofanis Malkidis and is published by our association in co-operation with the Greek Culture Centre in Sweden. The result of this whole day events is that many of our children and teenagers and local politicians have received detailed information about the genocide that is a milestone in our 3000 year old history. We have also succeeded to unify even more Greeks around the question, which is one of the main goals of our association.
On behalf of the association’s board,
Konstantinos Fraggidis
President
Επιστολή στη Βουλή της Αρμενίας- Φεβρουάριος 2012
Οι Ακαδημαικοί μελετητές προτρέπουν την Αρμενία να αναγνωρίσει επισήμως τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων
Εκ μέρους της Seyfo Center και οι θυγατρικές της σε όλο τον κόσμο, απευθύνω τις θερμότερες ευχές μας σε εσάς και στον αρμενικό λαό. Θα ήθελα επίσης να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία για να εκφράσω την οδύνη και τα συλλυπητήριά μου στην Εξοχότητά σας στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων που διαπράχθηκαν από την πρώην Οθωμανική Αυτοκρατορία μεταξύ των ετών 1914 έως 1923. Αυτή η βάρβαρη και υπολογίζεται γενοκτονία ήταν ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα που διαπράττονται στα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας.
Προς το παρόν είμαι ο διευθυντής του Seyfo Κέντρο (επίσης γνωστή ως Γενοκτονία των Ασσυρίων ). Αυτή η οργάνωση συγκεντρώνει ακτιβιστές και επιστήμονες από την ασσυριακή και μη κοινότητα, που μοιράζονται ένα κοινό πάθος και αποφασιστικότητα για να εργαστούν για την αναγνώριση της γενοκτονίας που διεπράχθησαν εναντίον των Ασσυρίων ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου στην οποία πάνω από ένα εκατομμύριο και μισό Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους . Το διοικητικό Συμβούλιο Seyfo Κέντρο περιλαμβάνει αρκετούς επιφανείς και διεθνούς φήμης επιστήμονες γενοκτονία και ακαδημαϊκούς.
Ως ζήτημα μεγάλης σημασίας, θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στην εκστρατεία για την αναγνώριση της γενοκτονίας που διαπράχθηκε από το 1914 έως το 1918 από τα λεγόμενα τους «Νεότουρκους» εναντίον των Ασσυρίων κατοίκους της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας . Ενώ η παγκόσμια κοινότητα είναι σήμερα πλήρη επίγνωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, η γνώση της «ταυτόχρονων γενοκτονιών» που διαπράχθηκαν εις βάρος των άλλων μειονοτήτων, όπως των Ασσυρίων και των Ελλήνων είναι ελάχιστα γνωστό. Πριν από τη γενοκτονία που διαπράχθηκε σε βάρος τους, των Ασσυρίων άνθρωποι είχαν διαμείνει στην Ανατολία μαζί με των Αρμενίων και των Ελλήνων συμπατριωτών τους για περισσότερο από δύο χιλιετίες.
Κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας σφαγιάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες αθώων Ασσυρίων στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων και των Κούρδων συμμάχων τους. Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν ότι όσο τα τρία τέταρτα των Ασσυρίων έθνους χάθηκαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Η στόχευση των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων υπηκόων των μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, ιδίως, ήταν πάρα πολύ μια συνέπεια της χριστιανικής πίστης φανερά από τις τρεις ομάδες. Πράγματι, οι αρχιτέκτονες και οι δράστες της γενοκτονίας, οι Οθωμανοί Τούρκοι και οι Κούρδοι, δεν έκαναν καμία διάκριση μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών προελεύσεων των χριστιανών της αυτοκρατορίας, υποστηρίζοντας ότι «ένα κρεμμύδι είναι το κρεμμύδι, είτε λευκό ή κόκκινο, όλοι πρέπει να τεμαχίζεται».
Όπως σας είναι αναμφίβολα γνωρίζετε, ότι υπάρχει ένα εκτεταμένο σώμα της ακαδημαϊκής έρευνας και αρχειακό υλικό για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε εις βάρος ολόκληρου του χριστιανικού πληθυσμού της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια και μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η τότε κυβέρνηση των Νεοτούρκων εκτελούνται συστηματικά μια πολιτική εξόντωσης εναντίον δική χριστιανούς πολίτες της, η οποία έλαβε τη μορφή σφαγών, πορείες θανάτου και καταναγκαστικές απελάσεις. Ως αποτέλεσμα, αυτές οι βάναυσες πολιτικές είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο, την απέλαση και τον εκτοπισμό εκατομμυρίων Αρμενίων, Ασσυρίων και των Ελλήνων.
Εκτός από αρχειακό υλικό, αμέτρητα βιβλία, μελέτες, διατριβές και αντικείμενα πιστοποιούν το αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι αυτή η γενοκτονία, μία από τις πρώτες γενοκτονίες του 20ού αιώνα, όντως πραγματοποιηθεί. Τον Δεκέμβριο του 2007, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS), αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων γενοκτονίες (εκτός από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων του 1997), ανακοινώνοντας ότι:
"Είναι η πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτελεί γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και Μικρασιατών και."
Η IAGS ζητά "από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να εκδώσει μια επίσημη απολογία, και να λάβει άμεσα και ουσιαστικά βήματα προς την αποκατάσταση».
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στις 13 του Μάη του 2009, ο κ Berzan BOTI, ένας Κούρδος διανοούμενος, αναγνώρισε το γεγονός ότι οι πρόγονοί του είχαν υπεξαιρέσει περιουσιακά στοιχεία που ανήκαν στους Ασσυρίους κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Σε μια πράξη δημόσιας αποκατάστασης, επέστρεψε νόμιμα την γη στους νόμιμους ιδιοκτήτες της.
Είμαι στην ευχάριστη θέση να ενημερώσει Εξοχότατε ότι στις 11 Μαρτίου 2010, το Κοινοβούλιο της Σουηδίας αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία των Ασσυρίων, παράλληλα με αυτή των Αρμενίων, που γίνεται το πρώτο έθνος που αναγνώρισε επισήμως τη Γενοκτονία των Ασσυρίων. Είναι η ελπίδα της Seyfo και των Ασσυρίων σε παγκόσμιο επίπεδο ότι αυτή η ιστορική αναγνώριση από τη Σουηδία θα πρέπει να ακολουθούνται από τις κινήσεις για να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ασσυρίων από την πλευρά των άλλων χωρών σε όλο τον κόσμο. Είναι λυπηρό, ωστόσο, ότι ενώ όλο και περισσότερες χώρες κινούνται να αναγνωρίσει τη γενοκτονία, η Δημοκρατία της Τουρκίας ακόμα δεν έχει συμφιλιωθεί με το παρελθόν της. Παρά το γεγονός ότι η ιστορική και επιστημονική απόδειξη του γεγονότος της γενοκτονίας είναι συντριπτική, η επίσημη πολιτική της Δημοκρατίας της Τουρκίας παραμένει ένα απόλυτης άρνησης και της φοροδιαφυγής.
Μέχρι και σήμερα στην πραγματικότητα η Τουρκία συνεχίζει να εκφοβίσει, τι απομένει από τις εθνοτικές χριστιανικές μειονότητες στην Τουρκία. Στην περίπτωση των Ασσυρίων, αυτό είναι μέσα από τις πολιτικές «αρπαγή γης». Η περίπτωση της Μονής του Αγίου Γαβριήλ , η οποία ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα, είναι ένα τυπικό παράδειγμα των σημερινών τουρκικών πολιτικών εκφοβισμού. Η τουρκική κυβέρνηση απειλεί και βάζει σε δίκη όσους τολμούν να διατυπώσουν την άποψή τους η οποία δεν ακολουθεί την άποψη του κράτους της ιστορίας ή προσβάλλει το τι θεωρεί ως «τουρκική εθνική υπερηφάνεια». Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι η Τουρκία εκσυγχρονίζεται και προσπαθεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις προηγούμενες πολιτικές της σχετικά με το χριστιανικό πληθυσμό της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν έχουν ξεχαστεί ή να απορριφθεί. Αναμένουμε από την Τουρκία να κάνει ό, τι πολλές άλλες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν ήδη γίνει και το οποίο πρόκειται να αναγνωρίσει τη γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων.
Το αρμενικό έθνος γνωρίζει καλά την πραγματικότητα του πόνου και τον πόνο της συνεχούς τουρκικής άρνησης. Με την άρνηση της πραγματικότητας της γενοκτονίας που διαπράχθηκαν κατά τις τρεις παραπάνω ομάδες,
Η Τουρκία στην πραγματικότητα διαπράττει μια δεύτερη γενοκτονία. Ως εκ τούτου Κύριε Πρόεδρε, οι Ασσύριοι στέκονται ακλόνητοι στην αλληλεγγύη με τον αρμενικό λαό της ζήτησης τους ότι η Δημοκρατία της Τουρκίας θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τα φρικιαστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν από τον προκάτοχό του, το Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σε αυτό το σημείο στο χρόνο, ωστόσο η Τουρκία δείχνει κάποια σημάδια ανατίμηση, πολιτικές άρνησης και κινείται προς την κατεύθυνση νόμιμο το διάλογο και τη συμφιλίωση.
Θα ήθελα επίσης να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία να καλέσουμε τη Δημοκρατία της Αρμενίας, μέσω των καλών υπηρεσιών σας, για να κινηθεί προς την αναγνώριση της Γενοκτονία των Ασσυρίων, παράλληλα με τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων. Είναι η ελπίδα μας ότι η Δημοκρατία της Αρμενίας θα λάβει επίσης μέτρα ώστε να περιέχει αναφορές στη Γενοκτονία εντός των σχολικών βιβλίων και γενικό πρόγραμμα σπουδών που διδάσκονται στα σχολεία σε όλη την Αρμενία. Από μόνη της η αναγνώριση των συν-θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, και συγκεκριμένα τους Ασσύριους και τους Έλληνες, η Δημοκρατία της Αρμενίας θα δώσει την ώθηση για μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των τριών λαών μας και ένα ενιαίο μέτωπο στην παγκόσμια σκηνή.
Η επιστολή υπογράφεται επίσης από τον αριθμό των μελετητών, οι οργανώσεις και τα ξεχωριστά άτομα που μοιράζονται τα συναισθήματα που εκφράζονται εδώ.
Με εκτίμηση,
Σαμπρί Άτμαν
Διευθυντής, του Ερευνητικού Κέντρου για τη γενοκτονία των Ασσυρίων (SEYFO)
Σαμπρί Άτμαν
Διευθυντής, του Ερευνητικού Κέντρου για τη γενοκτονία των Ασσυρίων (SEYFO)
Organizations:
David William Lazar, Chairman, American Mesopotamian Organization, Inc., US,
Diyarbakir TurAbdin Assyrian Association, New York, US
Hermiz Shahen, President, The Assyrian Universal Alliance- Australian Chapter
David David, Chairman, The Assyrian Australian National Federation
Australian Assyrian Arts and Literature Foundation, Australian
Assyrian Cultural Club, Poland
Assyrian Community in Gothenburg, Sweden
Assyrian Association in Frölunda, Sweden
Hammurabi Association, Sweden
Assyrian Football Club in Gothenburg, Sweden
Ishtar Association, Sweden
Ashurpanibal Association, Sweden
Assyrian Association in Bergsjön, Sweden
Assyrian Culture Association in Södertälje, Sweden
Assyrian Turabdin Association in Jönköping, Sweden
Dr. Melek's Homeland Foundation, Sweden
Assyria Cultural Center in Botkyrka -- Sweden
Institute of Mesopotamian, Sweden
Assyrian Solidarity Association, Switzerland
Naman Adlun, President, Assyro-Chaldean Association of France (AACF), France
Syriac Institut of Belgium
Atour Assyrian Association of Armenia
Admon Toma, President of, Assyrian Nineveh Association Inc., Auckland - New Zealand
St Mary's Assyrian Youth New Zealand
Toros Sarian, Editor of the Online-Magazin Armenieninfo.net, Germany
Shlemon Younan, Assyrian Federation, Germany
Bethnahrin Barqasho, AUF - Assyrian Youth Federation, Sweden
Ali Ertem, Association Against Genocide (SKD), Germany
The Assyrian Youth Federation Central Europe (AJM)
Recep Marasli, author and publisher, Germany
Dogan Özgüden, Journalist, Info-Türk Chief Editor, Belgium
Magda Zervou, Assyrian Union of Greece
Dimitris N. Molohides, President Pan- Pontian Federation of USA and Canada
Sara Barmano, Assyrian Women Association (AKF), Sweden
The Union of Armenian Associations in Sweden, Mihran Demirian
Nineb Lamassu, Firodile Institute, UK
David William Lazar, Chairman, American Mesopotamian Organization, Inc., US,
Diyarbakir TurAbdin Assyrian Association, New York, US
Hermiz Shahen, President, The Assyrian Universal Alliance- Australian Chapter
David David, Chairman, The Assyrian Australian National Federation
Australian Assyrian Arts and Literature Foundation, Australian
Assyrian Cultural Club, Poland
Assyrian Community in Gothenburg, Sweden
Assyrian Association in Frölunda, Sweden
Hammurabi Association, Sweden
Assyrian Football Club in Gothenburg, Sweden
Ishtar Association, Sweden
Ashurpanibal Association, Sweden
Assyrian Association in Bergsjön, Sweden
Assyrian Culture Association in Södertälje, Sweden
Assyrian Turabdin Association in Jönköping, Sweden
Dr. Melek's Homeland Foundation, Sweden
Assyria Cultural Center in Botkyrka -- Sweden
Institute of Mesopotamian, Sweden
Assyrian Solidarity Association, Switzerland
Naman Adlun, President, Assyro-Chaldean Association of France (AACF), France
Syriac Institut of Belgium
Atour Assyrian Association of Armenia
Admon Toma, President of, Assyrian Nineveh Association Inc., Auckland - New Zealand
St Mary's Assyrian Youth New Zealand
Toros Sarian, Editor of the Online-Magazin Armenieninfo.net, Germany
Shlemon Younan, Assyrian Federation, Germany
Bethnahrin Barqasho, AUF - Assyrian Youth Federation, Sweden
Ali Ertem, Association Against Genocide (SKD), Germany
The Assyrian Youth Federation Central Europe (AJM)
Recep Marasli, author and publisher, Germany
Dogan Özgüden, Journalist, Info-Türk Chief Editor, Belgium
Magda Zervou, Assyrian Union of Greece
Dimitris N. Molohides, President Pan- Pontian Federation of USA and Canada
Sara Barmano, Assyrian Women Association (AKF), Sweden
The Union of Armenian Associations in Sweden, Mihran Demirian
Nineb Lamassu, Firodile Institute, UK
Scholars:
Prof. Israel W. Charny, Ph.D.; Executive Director, Institute on the Holocaust and Genocide, Jerusalem; Executive Director and Editor-in-Chief, GPN GENOCIDE PREVENTION NOW, a worldwide Web Magazine; recepient of an Armenian Presidential Prize in 2011.
Prof. David Gaunt, Professor, History Department, Södertörn University, Stockholm, Sweden
Prof. Henry C. Theriault, Ph.D.; Co-Editor-in-Chief, Genocide Studies and Prevention Advisory Council; member, International Association of Genocide Scholars; member, Academic Board, Genocide Education Project; member, Academic Board, Seyfo (Assyrian Genocide) Center; Chair, Armenian Genocide Reparations Study Group; Professor and Chair, Department of Philosophy Worcester State University, USA
Prof. Dr. Michael Abdalla, Poland
Prof. dr. Ciano Aydin, Department of Philosophy, University of Twente, The Netherlands
Prof. Hannibal Travis (Associate Professor of Law at Florida International University of Law), Academic Board, Seyfo Center
Dr. Maria Fregidou-Malama Ph.D. Assistant Professor University of Gävle -- Sweden
Prof. Dr. Efrem Yildiz Universidad de Salamanca Facultad de Filología, Spain
Terry Stavridis, Historical Researcher, Australia
Dr. Racho Donef, Sydney, Australia
Ragip Zarakolu, Journalist and Human Right Activist, Turkey
Adjunct Professor, Svante Lundgren, Finland
Ninos Aho, Assyrian Poet, World Academy Of Arts And Culture Approved by UNESCO, Occupied Assyria
Yosip Bet Yosip, Assyrian Poet, World Academy Of Arts And Culture Approved by UNESCO, Occupied Assyria
Jan Bet-Sawoce, Researcher, Södertörn University, Sweden
Sait Çetinoglu, Researcher, Turkey
Dr. Vasileios Meichanetsidis, Greece
Prof. David Gaunt, Professor, History Department, Södertörn University, Stockholm, Sweden
Prof. Henry C. Theriault, Ph.D.; Co-Editor-in-Chief, Genocide Studies and Prevention Advisory Council; member, International Association of Genocide Scholars; member, Academic Board, Genocide Education Project; member, Academic Board, Seyfo (Assyrian Genocide) Center; Chair, Armenian Genocide Reparations Study Group; Professor and Chair, Department of Philosophy Worcester State University, USA
Prof. Dr. Michael Abdalla, Poland
Prof. dr. Ciano Aydin, Department of Philosophy, University of Twente, The Netherlands
Prof. Hannibal Travis (Associate Professor of Law at Florida International University of Law), Academic Board, Seyfo Center
Dr. Maria Fregidou-Malama Ph.D. Assistant Professor University of Gävle -- Sweden
Prof. Dr. Efrem Yildiz Universidad de Salamanca Facultad de Filología, Spain
Terry Stavridis, Historical Researcher, Australia
Dr. Racho Donef, Sydney, Australia
Ragip Zarakolu, Journalist and Human Right Activist, Turkey
Adjunct Professor, Svante Lundgren, Finland
Ninos Aho, Assyrian Poet, World Academy Of Arts And Culture Approved by UNESCO, Occupied Assyria
Yosip Bet Yosip, Assyrian Poet, World Academy Of Arts And Culture Approved by UNESCO, Occupied Assyria
Jan Bet-Sawoce, Researcher, Södertörn University, Sweden
Sait Çetinoglu, Researcher, Turkey
Dr. Vasileios Meichanetsidis, Greece
Dr. THeofanis Malkidis, Greece
Feyyaz Kerimo, Teacher, S:t Botvid High School, Sweden
Aryo Makko, PhD Candidate, Department of History, Stockholm University and Visiting Doctoral Student, Department of Politics and International Relations, University of Oxford
Andreas Cetrez, Ph.D. Psychology of religion, Senior lecturer and researcher. Uppsala University, Sweden
Dr.Rouel Georgis, Chicago, US
February 2012
Scholars Urge Armenia to Officially Recognize Assyrian and Greek Genocide
Scholars Urge Armenia to Officially Recognize Assyrian and Greek Genocide
The Assyrian Genocide Research Center (Seyfo), based in Sweden, has sent a letter to Serzh A. Sargsyan, the President of the Republic of Armenia, urging Armenia to officially recognize the Assyrian genocide, which occurred simultaneously with the Armenian Genocide. Assyrians, Armenians and Greeks were all victims of genocide between 1914 and 1923, a campaign which aimed, and succeeded, in cleansing the Ottoman Empire of most of it's Christian subjects. Nearly three million Assyrians, Armenains and Greeks were killed during that period.
The letter was signed by 36 organizations and 22 scholars. Here's is the text of the letter.
On behalf of Seyfo Center and its affiliates worldwide, I extend our warmest greetings to you and to the venerable Armenian people. I would also like to take this opportunity to express my sorrow and condolences to Your Excellency in memory of the victims of the Armenian Genocide perpetrated by the former Ottoman Empire between the years 1914 to 1923. This barbaric and calculated genocide was one of the most heinous crimes committed in the annals of human history.
Presently I am the director of Seyfo Center (also known as the Assyrian Genocide Research Center). This organization brings together activists and scholars from both Assyrian and non- Assyrian backgrounds, who share a common passion and determination towards working for the recognition of the genocide committed against the Assyrian people during the same period in which over a million and a half Armenians perished. Seyfo Center's Board of Directors includes several distinguished and internationally renowned genocide scholars and academics.
As a matter of great importance, we would like to bring to your attention the campaign for the recognition of the genocide that was committed from 1914 through to 1918 by the so-called the 'Young Turks' against the Assyrian inhabitants of the former Ottoman Empire. While the world community is today fully aware of the Armenian Genocide, knowledge of the 'simultaneous genocides' committed against other minorities, such as the Assyrians and Greeks is little known. Before the genocide committed against them, the Assyrian people had resided in Anatolia alongside their Armenian and Greek compatriots for more than two millennia.
During the genocide hundreds of thousands of innocent Assyrians were slaughtered at the hands of the Ottoman Turks and their Kurdish allies. Many scholars hold that as much as three-quarters of the Assyrian nation were lost during the genocide. The targeting of the Empire's Armenian, Assyrian and Greek minority subjects in particular, was very much a consequence of the Christian faith professed by all three groups. Indeed the architects and perpetrators of the genocide, the Ottoman Turks and Kurds, made no distinction between the different ethnic origins of the Empire's Christians, arguing that 'an onion is onion, whether white or red, all must be chopped'.
As you are no doubt aware, an extensive corpus of academic research and archival material exists documenting beyond the shadow of a doubt that genocide was perpetrated against the entire Christian population of the former Ottoman Empire during and following the First World War. The then Young Turk government systematically executed a policy of extermination against its own Christian citizens which took the form of massacres, death marches and forced deportations. As a result, these brutal policies resulted in the death, deportation and displacement of millions of Armenians, Assyrians and Greeks.
In addition to archival materials, countless books, studies, doctoral thesis and articles attest to the irrefutable fact that this genocide, one of the first genocides of the 20th century, did indeed take place. In December 2007, the International Association of Genocide Scholars (IAGS), the world's foremost group of genocide scholars formally recognized both the Assyrian and Greek genocides (in addition to its 1997 recognition of the Armenian Genocide), announcing that:
"It is the conviction of the International Association of Genocide Scholars that the Ottoman campaign against Christian minorities of the Empire between 1914 and 1923 constituted genocide against Armenians, Assyrians, and Pontic and Anatolian Greeks."
The IAGS called "upon the government of Turkey to acknowledge the genocides against these populations, to issue a formal apology, and to take prompt and meaningful steps toward restitution."
It is also noteworthy that on May 13 2009, Mr Berzan Boti, a Kurdish intellectual, acknowledged the fact that his forefathers had misappropriated Christian property belonging to Assyrians during the genocide. In an act of public restitution, he legally returned the misappropriated land back to its rightful owners, the Assyrian people.
I am pleased to inform Your Excellency that on March 11 2010, the Parliament of Sweden officially recognized the Assyrian Genocide alongside that of the Armenians, becoming the first nation to formally recognise the Assyrian genocide. It is the hope of Seyfo Center and Assyrians globally that this historic recognition by Sweden will be followed by moves to recognise the Assyrian Genocide on the part of other nations around the world. It is saddening however, that while more and more countries move to recognise the genocide, the Republic of Turkey still has not come to terms with its past.
Despite the fact that historical and scholarly evidence of the genocide's reality is overwhelming, the official policy of the Republic of Turkey remains one of utter denial and evasion.
Until this very day in fact Turkey continues to intimidate what remains of the ethnic Christian minorities in Turkey. In the case of the Assyrian people, this is through 'land grab' policies. The case of the St. Gabriel Monastery in Midyat, which was established in the 4th century, is a typical example of current Turkish policies of intimidation. The Turkish government threatens and puts on trial those who dare to voice an opinion which does not follow the state's view of history or offends what it considers to be 'Turkish national pride'. Despite all of this, our communities hold no ill-feelings towards the Republic of Turkey. We only hope that as Turkey modernizes and strives to enter the European Union, its past policies regarding the Christian population of the former Ottoman Empire are not forgotten or denied. We expect Turkey to do what numerous other governments around the world have already done which is to recognise the genocide committed against the Armenian, Assyrian and Greek peoples.
The Armenian nation knows well the reality of suffering and the pain of continual Turkish denial. By denying the reality of the genocide committed against the three mentioned groups,
Turkey in effect commits a second genocide. Therefore Mr. President, the Assyrian people stand steadfast in solidarity with the Armenian people in their demand that the Republic of Turkey must be held accountable for the horrific crimes against humanity committed by its predecessor the Ottoman Empire. At this point in time however Turkey shows few signs of revaluating its denial policies and moving towards legitimate dialogue and reconciliation.
We would also like to take this opportunity to call upon the Republic of Armenia, through your good offices, to move towards recognising the Assyrian Genocide alongside the Armenian Genocide. It is our hope that the Republic of Armenia will also take steps to include references to the Assyrian Genocide within school textbooks and the general curriculum taught in schools throughout Armenia. By itself recognising the co-victims of the Armenian Genocide, namely the Assyrian and Greek peoples, the Republic of Armenia will provide the impetus for greater cooperation between our three peoples and a united front on the global stage.
This letter is also signed by a number of scholars, organizations and notable individuals who share the sentiments expressed herein.
Yours sincerely,
Sabri Atman
Director, Assyrian Genocide Research Center
Organizations:
David William Lazar, Chairman, American Mesopotamian Organization, Inc., US,
Diyarbakir TurAbdin Assyrian Association, New York, US
Hermiz Shahen, President, The Assyrian Universal Alliance- Australian Chapter
David David, Chairman, The Assyrian Australian National Federation
Australian Assyrian Arts and Literature Foundation, Australian
Assyrian Cultural Club, Poland
Assyrian Community in Gothenburg, Sweden
Assyrian Association in Frölunda, Sweden
Hammurabi Association, Sweden
Assyrian Football Club in Gothenburg, Sweden
Ishtar Association, Sweden
Ashurpanibal Association, Sweden
Assyrian Association in Bergsjön, Sweden
Assyrian Culture Association in Södertälje, Sweden
Assyrian Turabdin Association in Jönköping, Sweden
Dr. Melek's Homeland Foundation, Sweden
Assyria Cultural Center in Botkyrka -- Sweden
Institute of Mesopotamian, Sweden
Assyrian Solidarity Association, Switzerland
Naman Adlun, President, Assyro-Chaldean Association of France (AACF), France
Syriac Institut of Belgium
Atour Assyrian Association of Armenia
Admon Toma, President of, Assyrian Nineveh Association Inc., Auckland - New Zealand
St Mary's Assyrian Youth New Zealand
Toros Sarian, Editor of the Online-Magazin Armenieninfo.net, Germany
Shlemon Younan, Assyrian Federation, Germany
Bethnahrin Barqasho, AUF - Assyrian Youth Federation, Sweden
Ali Ertem, Association Against Genocide (SKD), Germany
The Assyrian Youth Federation Central Europe (AJM)
Recep Marasli, author and publisher, Germany
Dogan Özgüden, Journalist, Info-Türk Chief Editor, Belgium
Magda Zervou, Assyrian Union of Greece
Dimitris N. Molohides, President Pan- Pontian Federation of USA and Canada
Sara Barmano, Assyrian Women Association (AKF), Sweden
The Union of Armenian Associations in Sweden, Mihran Demirian
Nineb Lamassu, Firodile Institute, UK
Scholars:
Prof. Israel W. Charny, Ph.D.; Executive Director, Institute on the Holocaust and Genocide, Jerusalem; Executive Director and Editor-in-Chief, GPN GENOCIDE PREVENTION NOW, a worldwide Web Magazine; recepient of an Armenian Presidential Prize in 2011.
Prof. David Gaunt, Professor, History Department, Södertörn University, Stockholm, Sweden
Prof. Henry C. Theriault, Ph.D.; Co-Editor-in-Chief, Genocide Studies and Prevention Advisory Council; member, International Association of Genocide Scholars; member, Academic Board, Genocide Education Project; member, Academic Board, Seyfo (Assyrian Genocide) Center; Chair, Armenian Genocide Reparations Study Group; Professor and Chair, Department of Philosophy Worcester State University, USA
Prof. Dr. Michael Abdalla, Poland
Prof. dr. Ciano Aydin, Department of Philosophy, University of Twente, The Netherlands
Prof. Hannibal Travis (Associate Professor of Law at Florida International University of Law), Academic Board, Seyfo Center
Dr. Maria Fregidou-Malama Ph.D. Assistant Professor University of Gävle -- Sweden
Prof. Dr. Efrem Yildiz Universidad de Salamanca Facultad de Filología, Spain
Terry Stavridis, Historical Researcher, Australia
Dr. Racho Donef, Sydney, Australia
Ragip Zarakolu, Journalist and Human Right Activist, Turkey
Adjunct Professor, Svante Lundgren, Finland
Ninos Aho, Assyrian Poet, World Academy Of Arts And Culture Approved by UNESCO, Occupied Assyria
Yosip Bet Yosip, Assyrian Poet, World Academy Of Arts And Culture Approved by UNESCO, Occupied Assyria
Jan Bet-Sawoce, Researcher, Södertörn University, Sweden
Sait Çetinoglu, Researcher, Turkey
Dr. Vasileios Meichanetsidis, Greece
Dr. T.Malkidis, Greece
Feyyaz Kerimo, Teacher, S:t Botvid High School, Sweden
Aryo Makko, PhD Candidate, Department of History, Stockholm University and Visiting Doctoral Student, Department of Politics and International Relations, University of Oxford
Andreas Cetrez, Ph.D. Psychology of religion, Senior lecturer and researcher. Uppsala University, Sweden
Dr.Rouel Georgis, Chicago, US
Επιστολή στη Βουλή του Ισραήλ - Φεβρουάριος 2012
Προς τα Μέλη της Βουλής του Ισραήλ
Προς τον Πρόεδρο της επιτροπής Παιδείας Alex Miller
Προς το Μέλος Reuven Rivlin, Ze’ev Elkin, Aryeh Eldad, Zahava Gal-On
Αξιότιμα Μέλη της Βουλής του κράτους του Ισραήλ
Γράφουμε εξ ονόματος των οργανώσεων που εργάζονται για την μνήμη της γενοκτονίας ενάντια στους Ασσύριους κατά τη διάρκεια του ίδιου χρονικού διαστήματος στο οποίο περισσότερο από ενάμισυ εκατομμύριο Αρμένιοι εξολοθρεύθηκαν.
Θα επιθυμούσαμε να φέρουμε στην προσοχή σας ένα θέμα μεγάλης σπουδαιότητας, δηλαδή ο συνυπολογισμός της Γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων προσεχή νομοθεσία της Βουλής του Ισαήλ για μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ενώ ο κόσμος γνωρίζει την γενοκτονία των Αρμενίων, πολλοί δεν ξέρουν ότι η γενοκτονία υλοποιήθηκε επίσης ενάντια σε άλλες εθνικές ομάδες, δηλαδή εναντίων των Ασσυρίων και των Ελλήνων, οι οποίοι ζούσαν από χιλιάδες χρόνια στα προγονικά εδάφη τους, τα οποία ήταν μέσα στα σύνορα της οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1914. Οι αποκαλούμενοι «Νεότουρκοι» οι οποίοι απέλασαν και σκότωσαν Αρμενίους οδήγησαν επίσης σε σφαγές τους Ασσύριους και τους Έλληνες.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι Ασσύριοι αντιμετώπισαν τις στοχοθετημένες δολοφονίες, το βιασμό, την κατάχρηση, την καταστροφή των σπιτιών και των χωριών, και των εκκλησιών στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων και των Κούρδων συμμάχων τους. Σχεδόν 50% του πληθυσμού των Ασσυρίων θανατώθηκε, ή περίπου 250.000 άτομα, επίσης περισσότεροι από 900.000 Έλληνες. Τα αρχεία δείχνουν ότι η κυβέρνηση των Νεότουρκων εξολόθρευσε τα χριστιανικούς τους πληθυσμούς της υπό μορφή σφαγών, πορειών θανάτου, και μαζικών εκτοπίσεων. Αυτές οι βάναυσες πολιτικές οδήγησαν στους θανάτους περισσότερα από δύο εκατομμύρια Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων. Το 2007, η διεθνής ομάδα μελετητών γενοκτονίας, η διεθνής ένωση ακαδημαικών για τη Μελέτη της γενοκτονίας (IAGS), αναγνώρισε τυπικά και τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων αναγγέλλοντας ότι:
«Είναι η πεποίθηση της διεθνούς ένωσης των ακαδημαϊκών για τη μελέτη της Γενοκτονίας ότι η οθωμανική εκστρατεία ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε τη γενοκτονία ενάντια σε Αρμενίους, Ασσύριους και Έλληνες» Το IAGS που καλείται «επάνω στην κυβέρνηση της Τουρκίας για να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε αυτούς τους πληθυσμούς, για να εκδώσει μια επίσημη συγγνώμη, και για να λάβει τα γρήγορα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση.»
Το 2006, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πίεσε την Τουρκία για να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ασσυρίων μαζί με αυτήν των Αρμενίων, και για πρόσβαση των μελετητών στα ιστορικά αρχεία και «όλα τα σχετικά έγγραφα». Στις 11 Μαρτίου 2010, το Κοινοβούλιο της Σουηδίας επικύρωσε ένα ψήφισμα για να αναγνωρίσει επίσημα τη γενοκτονία των Ασσυρίων παράλληλα με εκείνους των Αρμενίων και των Ελλήνων. Αυτό ακολούθησε διάφορες δημόσιες δηλώσεις για τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων από την πολιτεία της Νέας Υόρκης από τους κυβερνήτες George Pataki, Eliot Spitzer, και Δαβίδ Paterson. Όπως μπορείτε να γνωρίσετε, υπάρχει ένα εκτενές σώμα της ακαδημαϊκής έρευνας και του αρχειακού υλικού παρουσίασης αποδείξεων, ότι μια εκστρατεία ενάντια σε ολόκληρο χριστιανικό πληθυσμό πραγματοποιήθηκε μέσα στην πρώην οθωμανική αυτοκρατορία από το 1914 μέχρι το 1928.
Σε αντίθεση με τις δηλώσεις μερικών διπλωματών, η μνήμη της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών δεν είναι «αντι-τουρκική» ή «αντι-μουσουλμανική.» Οι Τούρκοι και μουσουλμάνοι συνήγοροι των ανθρώπινων δικαιωμάτων υποστηρίζουν την αναγνώριση και την μνήμη των πρόσφατων οθωμανικών γενοκτονιών.
Το τμήμα της ένωσης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στην Κωνσταντινούπολη, η Επιτροπή κατά του ρατσισμού και της διάκρισης, δήλωσε πρόσφατα ότι η άρνηση γενοκτονίας είναι μια ενθάρρυνση για να προαγάγει την πολιτιστική καταστροφή. Δήλωσε επίσης «την άρνηση της εκμηδένισης ενός έθνους με όλο το κοινωνικό σύστημά του, επαγγέλματα, έργα τέχνης και η ιστορική κληρονομιά από το ίδιο το κράτος σκόπιμα και με έναν προγραμματισμένο τρόπο, σημαίνει την επικύρωση του εγκλήματος και της δικαιολογίας της βίας» και ότι «η άρνηση ενός εγκλήματος ενάντια στην ανθρωπότητα όπως η γενοκτονία δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία της έκφρασης.»
Το 2008, ένας από τους ιδρυτές της ένωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, ο εκδότης και ο συγγραφέας Ragip Zarakolu, υποστήριξε ότι «το 1997 και το 2000, οι άνθρωποι που δημοσίευσαν βιβλία για την γενοκτονία Αρμενίων καταδικάζονται σήμερα,» και ότι ο τουρκικός νόμος είναι «ασυμβίβαστος με τη δημοκρατία». Ο κ. Zarakolu καταδικάστηκε στη φυλακή για την έκδοση μιας μετάφρασης ενός βιβλίου για την Γενοκτονία των Αρμενίων , ως έγκλημα προσβολής της τουρκικής εθνικής ταυτότητας.
Η ένωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων της Τουρκίας είπε στην παγκόσμια διάσκεψη κατά του ρατσισμού το 2001 ότι «το νομικό και διοικητικό σύστημα της Τουρκίας έχει χτιστεί βάσει της τουρκικής εθνικής ομάδας μόνο…. Το κυβερνητικό σύστημα, στην καλύτερη περίπτωση, δεν αναγνώρισε τους άλλους πολιτισμούς, και, στη χειρότερη περίπτωση, έχει βοηθήσει στην καταστροφή εκείνων των πολιτισμών.» Ο Orhan Pamuk, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, είπε το 2006 ότι υπάρχει μόνο μια «μικρή μειονότητα που αγωνίζεται για τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή» και ότι στην Τουρκία και αλλού, ένας συγγραφέας πρέπει «να αλλάξει τις λέξεις… με τέτοιο τρόπο ώστε ότι να είναι αποδεκτός».
Είναι η ελπίδα όλων των υπογραφόντων αυτήν την επιστολή, ότι η Βουλή του κράτους του Ισραήλ θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να περιληφθεί η Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων στην προσεχή νομοθεσία για τη μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας και ανυπομονούμε να συνεργαστούμε με τα μέλη της Βουλής στην εξέταση της σημασίας της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων.
Οι υπογράφοντες την επιστολή είναι οι εξής:
Adam Jones, πανεπιστήμιο της βρετανικής Κολούμπια (Καναδάς), και μέλος της IAGS
David Gaunt, πανεπιστήμιο Sodertorn (Στοκχόλμη, Σουηδία)
Deborah Mayersen, πανεπιστήμιο του Queensland ( Αυστραλία), και μέλος της IAGS
Donna-Lee Frieze, πανεπιστήμιο Deakin (Μελβούρνη, Αυστραλία), και μέλος της IAGS
Hannibal Travis, διεθνές πανεπιστημιακό κολλέγιο της Φλώριδας (ΗΠΑ) και μέλος της IAGS
Henry Theriault, κρατικό κολλέγιο του Worcester (Μασαχουσέτη, Ηνωμένες Πολιτείες), και μέλος της IAGS
Herb Hirsch, πανεπιστήμιο Κοινοπολιτείας της Βιρτζίνια (Βιρτζίνια, ΗΠΑ), περιοδικό Γενοκτονία: Σπουδές και Πρόληψη και μέλος της IAGS
Racho Donef (Μελβούρνη, Αυστραλία), ερευνητής γενοκτονίας
Θεοφάνης Μαλκίδης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και μέλος της IAGS
Οργανώσεις
Ένωση Ασσυρίων Ακαδημαϊκών (ΗΠΑ)
Αμερικανική Ένωση Ασσυρίων νότιας Καλιφόρνιας (ΗΠΑ)
Αυστραλιανή εθνική ομοσπονδία Ασσυρίων (Αυστραλία)
Πολιτιστική λέσχη Ασσυρίων (Πολωνία)
Ομοσπονδία Ασσυρίων στη Γερμανία και τμήματα Ευρώπης
Ερευνητικό κέντρο γενοκτονίας Ασσυρίων — Κέντρο Seyfo
Ίδρυμα Ασσυρίων Βελγίου (Βέλγιο)
Αμερικανική Μεσοποτάμια οργάνωση (ΗΠΑ)
Ένωση αλληλεγγύης Ασσυρίων (Ελβετία)
Παγκόσμια συμμαχία Ασσυρίων (Αυστραλία & της Νέα Ζηλανδία)
Ομοσπονδία νεολαίας Ασσυρίων (Σουηδία)
Ασσυριακό Ίδρυμα Τεχνών και Λογοτεχνίας Αυστραλίας (Αυστραλία)
Πολιτιστική λέσχη Βeth-Nahrin (Αυστραλία)
Ένωση Ασσυρίων Ντιγιαρμπακίρ TurAbdin (ΗΠΑ)
Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας (Αυστραλία)
Ίδρυμα Firodil (Ηνωμένο Βασίλειο)
Ίδρυμα Inanna (Κάτω Χώρες)
Ιρακινό Χριστιανικό Συμβούλιο Περίθαλψης (ΗΠΑ)
Πανηπειρωτική Ομοσπονδία της Αυστραλίας (Αυστραλία)
Ίδρυμα Συριάνων Βελγίου (Βέλγιο)
Προς τον Πρόεδρο της επιτροπής Παιδείας Alex Miller
Προς το Μέλος Reuven Rivlin, Ze’ev Elkin, Aryeh Eldad, Zahava Gal-On
Αξιότιμα Μέλη της Βουλής του κράτους του Ισραήλ
Γράφουμε εξ ονόματος των οργανώσεων που εργάζονται για την μνήμη της γενοκτονίας ενάντια στους Ασσύριους κατά τη διάρκεια του ίδιου χρονικού διαστήματος στο οποίο περισσότερο από ενάμισυ εκατομμύριο Αρμένιοι εξολοθρεύθηκαν.
Θα επιθυμούσαμε να φέρουμε στην προσοχή σας ένα θέμα μεγάλης σπουδαιότητας, δηλαδή ο συνυπολογισμός της Γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων προσεχή νομοθεσία της Βουλής του Ισαήλ για μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ενώ ο κόσμος γνωρίζει την γενοκτονία των Αρμενίων, πολλοί δεν ξέρουν ότι η γενοκτονία υλοποιήθηκε επίσης ενάντια σε άλλες εθνικές ομάδες, δηλαδή εναντίων των Ασσυρίων και των Ελλήνων, οι οποίοι ζούσαν από χιλιάδες χρόνια στα προγονικά εδάφη τους, τα οποία ήταν μέσα στα σύνορα της οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1914. Οι αποκαλούμενοι «Νεότουρκοι» οι οποίοι απέλασαν και σκότωσαν Αρμενίους οδήγησαν επίσης σε σφαγές τους Ασσύριους και τους Έλληνες.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι Ασσύριοι αντιμετώπισαν τις στοχοθετημένες δολοφονίες, το βιασμό, την κατάχρηση, την καταστροφή των σπιτιών και των χωριών, και των εκκλησιών στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων και των Κούρδων συμμάχων τους. Σχεδόν 50% του πληθυσμού των Ασσυρίων θανατώθηκε, ή περίπου 250.000 άτομα, επίσης περισσότεροι από 900.000 Έλληνες. Τα αρχεία δείχνουν ότι η κυβέρνηση των Νεότουρκων εξολόθρευσε τα χριστιανικούς τους πληθυσμούς της υπό μορφή σφαγών, πορειών θανάτου, και μαζικών εκτοπίσεων. Αυτές οι βάναυσες πολιτικές οδήγησαν στους θανάτους περισσότερα από δύο εκατομμύρια Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων. Το 2007, η διεθνής ομάδα μελετητών γενοκτονίας, η διεθνής ένωση ακαδημαικών για τη Μελέτη της γενοκτονίας (IAGS), αναγνώρισε τυπικά και τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων αναγγέλλοντας ότι:
«Είναι η πεποίθηση της διεθνούς ένωσης των ακαδημαϊκών για τη μελέτη της Γενοκτονίας ότι η οθωμανική εκστρατεία ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε τη γενοκτονία ενάντια σε Αρμενίους, Ασσύριους και Έλληνες» Το IAGS που καλείται «επάνω στην κυβέρνηση της Τουρκίας για να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε αυτούς τους πληθυσμούς, για να εκδώσει μια επίσημη συγγνώμη, και για να λάβει τα γρήγορα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση.»
Το 2006, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πίεσε την Τουρκία για να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ασσυρίων μαζί με αυτήν των Αρμενίων, και για πρόσβαση των μελετητών στα ιστορικά αρχεία και «όλα τα σχετικά έγγραφα». Στις 11 Μαρτίου 2010, το Κοινοβούλιο της Σουηδίας επικύρωσε ένα ψήφισμα για να αναγνωρίσει επίσημα τη γενοκτονία των Ασσυρίων παράλληλα με εκείνους των Αρμενίων και των Ελλήνων. Αυτό ακολούθησε διάφορες δημόσιες δηλώσεις για τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων από την πολιτεία της Νέας Υόρκης από τους κυβερνήτες George Pataki, Eliot Spitzer, και Δαβίδ Paterson. Όπως μπορείτε να γνωρίσετε, υπάρχει ένα εκτενές σώμα της ακαδημαϊκής έρευνας και του αρχειακού υλικού παρουσίασης αποδείξεων, ότι μια εκστρατεία ενάντια σε ολόκληρο χριστιανικό πληθυσμό πραγματοποιήθηκε μέσα στην πρώην οθωμανική αυτοκρατορία από το 1914 μέχρι το 1928.
Σε αντίθεση με τις δηλώσεις μερικών διπλωματών, η μνήμη της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών δεν είναι «αντι-τουρκική» ή «αντι-μουσουλμανική.» Οι Τούρκοι και μουσουλμάνοι συνήγοροι των ανθρώπινων δικαιωμάτων υποστηρίζουν την αναγνώριση και την μνήμη των πρόσφατων οθωμανικών γενοκτονιών.
Το τμήμα της ένωσης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στην Κωνσταντινούπολη, η Επιτροπή κατά του ρατσισμού και της διάκρισης, δήλωσε πρόσφατα ότι η άρνηση γενοκτονίας είναι μια ενθάρρυνση για να προαγάγει την πολιτιστική καταστροφή. Δήλωσε επίσης «την άρνηση της εκμηδένισης ενός έθνους με όλο το κοινωνικό σύστημά του, επαγγέλματα, έργα τέχνης και η ιστορική κληρονομιά από το ίδιο το κράτος σκόπιμα και με έναν προγραμματισμένο τρόπο, σημαίνει την επικύρωση του εγκλήματος και της δικαιολογίας της βίας» και ότι «η άρνηση ενός εγκλήματος ενάντια στην ανθρωπότητα όπως η γενοκτονία δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία της έκφρασης.»
Το 2008, ένας από τους ιδρυτές της ένωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, ο εκδότης και ο συγγραφέας Ragip Zarakolu, υποστήριξε ότι «το 1997 και το 2000, οι άνθρωποι που δημοσίευσαν βιβλία για την γενοκτονία Αρμενίων καταδικάζονται σήμερα,» και ότι ο τουρκικός νόμος είναι «ασυμβίβαστος με τη δημοκρατία». Ο κ. Zarakolu καταδικάστηκε στη φυλακή για την έκδοση μιας μετάφρασης ενός βιβλίου για την Γενοκτονία των Αρμενίων , ως έγκλημα προσβολής της τουρκικής εθνικής ταυτότητας.
Η ένωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων της Τουρκίας είπε στην παγκόσμια διάσκεψη κατά του ρατσισμού το 2001 ότι «το νομικό και διοικητικό σύστημα της Τουρκίας έχει χτιστεί βάσει της τουρκικής εθνικής ομάδας μόνο…. Το κυβερνητικό σύστημα, στην καλύτερη περίπτωση, δεν αναγνώρισε τους άλλους πολιτισμούς, και, στη χειρότερη περίπτωση, έχει βοηθήσει στην καταστροφή εκείνων των πολιτισμών.» Ο Orhan Pamuk, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, είπε το 2006 ότι υπάρχει μόνο μια «μικρή μειονότητα που αγωνίζεται για τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή» και ότι στην Τουρκία και αλλού, ένας συγγραφέας πρέπει «να αλλάξει τις λέξεις… με τέτοιο τρόπο ώστε ότι να είναι αποδεκτός».
Είναι η ελπίδα όλων των υπογραφόντων αυτήν την επιστολή, ότι η Βουλή του κράτους του Ισραήλ θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να περιληφθεί η Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων στην προσεχή νομοθεσία για τη μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας και ανυπομονούμε να συνεργαστούμε με τα μέλη της Βουλής στην εξέταση της σημασίας της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων.
Οι υπογράφοντες την επιστολή είναι οι εξής:
Adam Jones, πανεπιστήμιο της βρετανικής Κολούμπια (Καναδάς), και μέλος της IAGS
David Gaunt, πανεπιστήμιο Sodertorn (Στοκχόλμη, Σουηδία)
Deborah Mayersen, πανεπιστήμιο του Queensland ( Αυστραλία), και μέλος της IAGS
Donna-Lee Frieze, πανεπιστήμιο Deakin (Μελβούρνη, Αυστραλία), και μέλος της IAGS
Hannibal Travis, διεθνές πανεπιστημιακό κολλέγιο της Φλώριδας (ΗΠΑ) και μέλος της IAGS
Henry Theriault, κρατικό κολλέγιο του Worcester (Μασαχουσέτη, Ηνωμένες Πολιτείες), και μέλος της IAGS
Herb Hirsch, πανεπιστήμιο Κοινοπολιτείας της Βιρτζίνια (Βιρτζίνια, ΗΠΑ), περιοδικό Γενοκτονία: Σπουδές και Πρόληψη και μέλος της IAGS
Racho Donef (Μελβούρνη, Αυστραλία), ερευνητής γενοκτονίας
Θεοφάνης Μαλκίδης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και μέλος της IAGS
Οργανώσεις
Ένωση Ασσυρίων Ακαδημαϊκών (ΗΠΑ)
Αμερικανική Ένωση Ασσυρίων νότιας Καλιφόρνιας (ΗΠΑ)
Αυστραλιανή εθνική ομοσπονδία Ασσυρίων (Αυστραλία)
Πολιτιστική λέσχη Ασσυρίων (Πολωνία)
Ομοσπονδία Ασσυρίων στη Γερμανία και τμήματα Ευρώπης
Ερευνητικό κέντρο γενοκτονίας Ασσυρίων — Κέντρο Seyfo
Ίδρυμα Ασσυρίων Βελγίου (Βέλγιο)
Αμερικανική Μεσοποτάμια οργάνωση (ΗΠΑ)
Ένωση αλληλεγγύης Ασσυρίων (Ελβετία)
Παγκόσμια συμμαχία Ασσυρίων (Αυστραλία & της Νέα Ζηλανδία)
Ομοσπονδία νεολαίας Ασσυρίων (Σουηδία)
Ασσυριακό Ίδρυμα Τεχνών και Λογοτεχνίας Αυστραλίας (Αυστραλία)
Πολιτιστική λέσχη Βeth-Nahrin (Αυστραλία)
Ένωση Ασσυρίων Ντιγιαρμπακίρ TurAbdin (ΗΠΑ)
Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας (Αυστραλία)
Ίδρυμα Firodil (Ηνωμένο Βασίλειο)
Ίδρυμα Inanna (Κάτω Χώρες)
Ιρακινό Χριστιανικό Συμβούλιο Περίθαλψης (ΗΠΑ)
Πανηπειρωτική Ομοσπονδία της Αυστραλίας (Αυστραλία)
Ίδρυμα Συριάνων Βελγίου (Βέλγιο)
Dear Honourable Members of the Knesset of the State of Israel:
We write on behalf of organizations working for the remembrance of the genocide committed against Assyrians during the same time period in which more than a million and a half Armenians were exterminated.
Please read the letter below.
Sincerely,
Seyfo Center
27 January 2012
27 January 2012
To:
Knesset Speaker Reuven Rivlin
Knesset Education Committee Chairman Alex Miller
Knesset Member Ze'ev Elkin
Knesset Member Aryeh Eldad
Knesset Member Zahava Gal-On
Dear Honourable Members of the Knesset of the State of Israel:
Knesset Speaker Reuven Rivlin
Knesset Education Committee Chairman Alex Miller
Knesset Member Ze'ev Elkin
Knesset Member Aryeh Eldad
Knesset Member Zahava Gal-On
Dear Honourable Members of the Knesset of the State of Israel:
We write on behalf of organizations working for the remembrance of the genocide committed against Assyrians during the same time period in which more than a million and a half Armenians were exterminated.
We would like to bring to your attention a matter of great importance, namely the inclusion of the Assyrians and Greeks in the Knesset's forthcoming legislation on the remembrance of the Armenian genocide. While the world is aware of the Armenian genocide, many do not know that genocide was also committed against other ethnic groups, namely the Assyrians and Greeks, who were living from time immemorial on their ancestral lands, which were within the borders of the Ottoman Empire in 1914. The so-called "Young Turks" who deported and killed Armenians also led massacres against ethnic Assyrians and Greeks.
Hundreds of thousands of innocent Assyrians faced targeted killings, rape, abuse, destruction of homes and villages, and the razing of churches at the hands of the Ottoman Turks and their Kurdish allies. Nearly 50% of the Assyrian population was slaughtered, or about 250,000 persons, as well more than 300,000 Greeks (Exhibit 2). The archives show that the government of the Young Turks exterminated its Christian subjects in the form of massacres, death marches, and mass deportations. These brutal policies resulted in the deaths of two million Armenians, Assyrians and Greeks. In 2007, the world's foremost group of genocide scholars, the International Association of Genocide Scholars (IAGS), formally recognized both the Assyrian and Greek Genocides (Exhibit 1), announcing that:
"It is the conviction of the International Association of Genocide Scholars that the Ottoman campaign against Christian minorities of the Empire between 1914 and 1923 constituted genocide against Armenians, Assyrians, and Pontian and Anatolian Greeks."
The IAGS called "upon the government of Turkey to acknowledge the genocides against these populations, to issue a formal apology, and to take prompt and meaningful steps toward restitution."
In 2006, the European Parliament urged Turkey to recognize the Assyrian and Pontic Greek genocide along with that of the Armenians, and to facilitate scholars' access to the historical archives and "all relevant documents" (Exhibit 2). On March 11, 2010, the Parliament of Sweden endorsed a resolution to officially recognize the Assyrian Genocide alongside those of the Armenians and Greeks (Exhibit 3). This followed several public statements on the Assyrian and Greek genocides by the State of New York under Governors George Pataki, Eliot Spitzer, and David Paterson (Exhibit 4). As you may be aware, there exists an extensive corpus of academic research and archival material proving that a campaign against the entire Christian population took place within the former Ottoman Empire from 1914 through 1928 (Exhibit 5).
Contrary to the arguments of some diplomats, remembrance of the Ottoman Christian genocide is not "anti-Turkish" or "anti-Muslim." Turkish Muslim human rights advocates support recognition and remembrance of late Ottoman genocides. The Istanbul Branch of the Human Rights Association, Turkey, Commission Against Racism and Discrimination, recently declared that genocide denial is an incitement to further cultural destruction, for "denial of the annihilation of a nation with all its social system, professions, works of art and historical heritage by the state itself intentionally and in a planned manner, means to endorse the crime and to justify such violence," and that "denial of a crime against humanity such as genocide has nothing to do with freedom of expression." In 2008, one of the founders of the Turkish Association for Human Rights, publisher and writer Ragip Zarakolu, argued that in "1997 and in 2000, people who published on the Armenian genocide were prosecuted but acquitted while they are nowadays condemned," and that Turkish law is "incompatible with democracy". Mr. Zarakolu was sentenced to prison for publishing a translation of a book about the Armenian genocide, known as the crime of insulting Turkish national identity. The Human Rights Association of Turkey told the World Conference Against Racism in 2001 that "Turkey's legal and administrative system has been built on the basis of the Turkish ethnic group only.... The Government system did not, at best, recognize the other cultures, and, at worst, has aided in destroying those cultures." Nobel-prize winning Turkish novelist Orhan Pamuk said in 2006 that there is only a "small minority who are struggling for democracy and secularism in the Middle East," and that in Turkey and elsewhere, a writer must "change one's words ... in a way that will be acceptable to everyone in a repressed culture, and to become skilled in this arena," i.e. a "shaming and degrading" exercise.
It is the hope of all signatories to this letter, that the Knesset of the State of Israel takes appropriate measures to include the Assyrian and Greek peoples in forthcoming legislation on the remembrance of the Armenian genocide.
Thank you for your time. We look forward to working with members of the Knesset in addressing the importance of recognition of the Armenian, Assyrian and Greek Genocide.
Signatories (Alphabetically)
Scholars:
- Dr. Adam Jones, University of British Columbia (Okanagan, Canada), and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Prof. David Gaunt, Sodertorn University (Stockholm, Sweden)
- Dr. Deborah Mayersen, Asia-Pacific Centre for the Responsibility to Protect, University of Queensland (Queensland, Australia), and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Dr. Donna-Lee Frieze, Deakin University (Melbourne, Australia), and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Prof. Hannibal Travis, Associate Professor of Law, Florida International University College of Law, and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Dr. Henry Theriault, Worcester State College (Massachusetts, United States), and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Dr. Herb Hirsch, L. Douglas Wilder School of Government and Public Affairs,
Virginia Commonwealth University (Virginia, United States), Co-Editor, Genocide Studies and Prevention: An International Journal, and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Dr. Racho Donef (Melbourne, Australia)
- Dr. Theofanis Malkidis, Democritus University of Thrace (Komotini, Greece), and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Prof. David Gaunt, Sodertorn University (Stockholm, Sweden)
- Dr. Deborah Mayersen, Asia-Pacific Centre for the Responsibility to Protect, University of Queensland (Queensland, Australia), and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Dr. Donna-Lee Frieze, Deakin University (Melbourne, Australia), and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Prof. Hannibal Travis, Associate Professor of Law, Florida International University College of Law, and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Dr. Henry Theriault, Worcester State College (Massachusetts, United States), and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Dr. Herb Hirsch, L. Douglas Wilder School of Government and Public Affairs,
Virginia Commonwealth University (Virginia, United States), Co-Editor, Genocide Studies and Prevention: An International Journal, and Member of the International Association of Genocide Scholars
- Dr. Racho Donef (Melbourne, Australia)
- Dr. Theofanis Malkidis, Democritus University of Thrace (Komotini, Greece), and Member of the International Association of Genocide Scholars
Organisations:
- Assyrian Academic Society (USA)
- Assyrian American Association of Southern California (USA)
- Assyrian Australian National Federation (Australia)
- Assyrian Cultural Club (Poland)
- Assyrian Federation in Germany and European Sections (Germany)
- Assyrian Genocide Research Center - Seyfo Center
- Assyrian Institute of Belgium (Belgium)
- American Mesopotamian Organization (USA)
- Assyrian Solidarity Association (Switzerland)
- Assyrian Universal Alliance (Australia & New Zealand Region)
- Assyrian Youth Federation (Sweden)
- Australian Assyrian Arts and Literature Foundation (Australia)
- Beth-Nahrin Cultural Club (Australia)
- Diyarbakir TurAbdin Assyrian Association (USA)
- Federation of Pontian Associations of Australia (Australia)
- Firodil Institute (United Kingdom)
- Inanna Foundation (The Netherlands)
- Iraqi Christian Relief Council (US
- Panepirotic Federation of Australia (Australia)
- Syriac Institute of Belgium (Belgium)
- Assyrian American Association of Southern California (USA)
- Assyrian Australian National Federation (Australia)
- Assyrian Cultural Club (Poland)
- Assyrian Federation in Germany and European Sections (Germany)
- Assyrian Genocide Research Center - Seyfo Center
- Assyrian Institute of Belgium (Belgium)
- American Mesopotamian Organization (USA)
- Assyrian Solidarity Association (Switzerland)
- Assyrian Universal Alliance (Australia & New Zealand Region)
- Assyrian Youth Federation (Sweden)
- Australian Assyrian Arts and Literature Foundation (Australia)
- Beth-Nahrin Cultural Club (Australia)
- Diyarbakir TurAbdin Assyrian Association (USA)
- Federation of Pontian Associations of Australia (Australia)
- Firodil Institute (United Kingdom)
- Inanna Foundation (The Netherlands)
- Iraqi Christian Relief Council (US
- Panepirotic Federation of Australia (Australia)
- Syriac Institute of Belgium (Belgium)
Πρόλογος Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Εισαγωγή Θεοφάνη Μαλκίδη
Ομιλία Προέδρου της ΟΔΓερμανίας για γενοκτονία Αρμενίων με αναφορά και στον Ποντιακό Ελληνισμό
Diese geplante und kalkulierte verbrecherische Tat traf die Armenier aus einem einzigen Grund: weil sie Armenier waren. Ähnliches traf ihre Leidensgenossen, die Assyrer oder Aramäer und die Pontos-Griechen.
Ο Πρόεδρος της ΟΔΓ Joachim Gauck, σε οικουμενική προσευχή στον Καθεδρικό Ναό του Βερολίνου, αναφέρθηκε στις σφαγές κατά των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου στα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ολόκληρη η ομιλία στην ιστοσελίδα της γερμανικής Προεδρίας
Ομιλία Προέδρου της ΟΔΓ για γενοκτονία Αρμενίων με αναφορά και στον Ποντιακό Ελληνισμό
praesident.de/SharedDocs/Reden/DE/Joachim-Gauck/Reden/2015/04/150423-Gedenken-Armenier.html;jsessionid=6D2E3293EADDB256051B7AAD194BF040.2_cid388?nn=1891550
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη :
www.Polis-agora.blogspot.c
Από την μεγάλη πορεία για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας στο Κέντρο της Πόλης Στουτγκάρδης-STUTTGART Γερμανίας.
Στην πορεία συμμετείχαν εκπρόσωποι Αρμενίων,Ασυρίων,Τσερκέζων
Χαιρέτισε ο Δημοκράτης Τούρκος Αλί Ερτέμ.
Демонстрация за признание Понтийского геноцида в центре города Штутгарт в Германии, 2012 г.
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ
Η 19η Μαΐου είναι η ημέρα ανάκτησης της αξιοπρέπειας των Ποντίων, των Ελλήνων γενικότερα. Επί δεκαετίες οι Έλληνες έζησαν μέσα στην υποκρισία, στο ψέμα, στην λήθη, στην Κεμαλολαγνία. Όταν την δεκαετία του 80’ με ρωτούσαν τι είναι η 19η Μαΐου απαντούσα. Είναι η νίκη της αλήθειας επί του ψέματος, της ζωής επί του θανάτου. Ο αγώνας μας όμως είναι ευρύτερος. Είναι μέρος του αγώνα των λαών της Μικράς Ασίας για τον εκδημοκρατισμό της. Μόνο μια δημοκρατική Μικρά Ασία θα αναγνωρίσει τις γενοκτονίες και δεν θα γνωρίσει άλλες. Όπως αυτήν των Κούρδων τις τελευταίες δεκαετίες.
Το ζήτημα της διατήρησης της ταυτότητας των Ποντίων στην Ελλάδα και τον Πόντο απαιτεί μια άλλη προσέγγιση, μια επαναπροσέγγιση. Αναφέρομαι σε αυτό το ζήτημα στο τελευταίο μου βιβλίο με τίτλο «ΤΟ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΝΩΝΕΙ – ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ – Πόντος η Επιστροφή μιας Πανάρχαιας Ταυτότητας». Θα το παρουσιάσω στο κέντρο της πόλης της Στουτγκάρδης την 3η Οκτωβρίου. Είναι η ομιλία μου που επρόκειτο να γίνει την 20η Μαΐου και ακυρώθηκε λόγω του ότι επενέβησαν κάποιοι λύκοι. Τελικά οι αρχές της Στουτγκάρδης κατανόησαν ότι η παρέα με τους λύκους κάνει κακό. Δέστε την επιστολή μου στον Γερμανό Πρέσβη στην Αθήνα.
Λαοί που υπέστησαν γενοκτονίες παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη δυναμική, ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την επιβίωση της ομάδας, αγωνία για τον άλλον αν επέζησε ή χάθηκε. Από εκεί προέρχεται «το τεμέτερον», ημέτερος δηλαδή. Αν όμως μιλήσουμε σοβαρά για την ενότητα των Ποντίων σε στόχους, σκοπούς, αξίες, ιδανικά από το 1996 μέχρι το 2011, θα παρατηρήσουμε ότι αυτή δεν υπήρξε. Γιατί οι αδύνατες αντιπροσωπεύσεις των Ποντίων ελέχθηκαν, χειραγωγήθηκαν από κομματικούς μηχανισμούς, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. και υπονομεύθηκε ο αγώνας μας. Η λεγόμενη αριστερά ήταν εχθρική προς το Ποντιακό κυρίως λόγω βλακείας. Αν δεν αντιστεκόμουν το δίδυμο Σημίτη – Γιωργάκη θα είχε καταργήσει την 19η Μαΐου. Αυτοί όμως οι μηχανισμοί κατέρρευσαν και οι Πόντιοι αλλά και οι Έλληνες θα ξαναβρούν την ενότητα και προπάντων την αξιοπρέπεια τους. Η αξιοπρέπεια είναι προϋπόθεση της ενότητας.
Όταν μελετήσει κανείς τις εξελίξεις στην Μικρά Ασία τότε συνειδητοποιεί ότι η επερχόμενη Άνοιξη των Λαών της τροφοδοτείται από ένα ρεύμα ανθρωπιστικών ιδεών. Μιλώ στο βιβλίο μου για αυτό. Η εναλλαγή Σουλτάνων βρίσκεται στο τέλος της. Οι αυτόχθονες λαοί της θέλουν την Πολυκεντρικότητα και την Δημοκρατία, όπως έγινε στην Ισπανία μετά τον Φράνκο. Οι λαοί διαμορφώνουν σχέσεις καθολικής φιλίας. Είδατε την παρουσία του δημοκράτη Τούρκου Αλί Ερτέμ, τους Αρμενίους, τους Ασσυρίους, τους Τσερκέζους στην πορεία της Στουτγκάρδης. Όχι σχέσεις διμερούς φιλίας του Τουρκικού Κράτους και του δορυφορικού Ελλαδικού Κράτους. Αυτό θυμίζει την φιλία Χίτλερ και Μουσολίνι ενάντια στους λαούς της Ευρώπης.
Αν από το 1997 δεν υπήρχαν Κομματικές Κυβερνητικές Παρεμβάσεις, υπονομεύσεις σήμερα το Ποντιακό θα ήταν στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Πολιτική ημερήσια διάταξη. Αυτό ήταν το ένα πεδίο. Στο άλλο πεδίο η ιστορία λέει ότι οι ίδιοι οι Πόντιοι δεν έδειξαν την απαιτούμενη ευθύνη, ωριμότητα και συνείδηση. Δέχθηκαν να χειραγωγηθούν. Η Ευρώπη περιμένει τους Πόντιους από τη δεκαετία του 90’, από το 2000, το 2004. Είδα το πόσο θετικά αντιμετώπιζαν οι Γερμανοί πολίτες την χθεσινή πορεία στο κέντρο της Στουτγκάρδης. Όπως και οι Κούρδοι καταστηματάρχες. Πιστεύω ότι τώρα οι Πόντιοι όντας ελεύθεροι από τους μηχανισμούς που τους καθήλωναν θα είναι παρών στο ραντεβού με την Ευρώπη. Οι Έλληνες θα έλεγα. Γιατί η Ευρώπη είναι μια πολύ Ελληνική υπόθεση. Ασχέτως αν αυτό δεν το γνωρίζει ένας αγράμματος και ανίκανος πολιτικός λεγόμενος κόσμος ο οποίος αποσύρεται, απολύεται αφού προκάλεσε τεράστιο κακό. Το μέλλον όμως και η ιστορία είναι μαζί μας.
TÜRKEI RAUS DER UNESCO
Η μεγάλη εφημερίδα της Βάδης-Βυτεμβέργης
για την διαδήλωση των Ποντίων στο κέντρο της Στουτγάρδης
STUTTGART 19
STUTTGARTER ZEITUNG
Montag, 21. Mai 2012 | Nr. 116
Gedenktag
Pontos-Griechen
demonstrieren
Mit einem Schweigemarsch durch die In-
nenstadt haben am Samstagnachmittag
rund 250 Griechen der Opfer des türki-
schen Völkermords an Armeniern, Assy-
rern und Griechen aus Pontos zu Beginn
des vergangenen Jahrhunderts gedacht.
Der Protestzug, zu dem der Verband der
Vereine der Griechen aus Pontos in Europa
landesweit aufgerufen hatte, zog mit wei-
ßen Rosen und Transparenten vom Wil-
helmsplatz durch die Eberhardstraße zum
Mahnmal an der Planie, wo ein Kranz nie-
dergelegt wurde. „Recht auf Gedenken“,
„Türkei raus aus der Unesco“ und „An-
erkennung des Genozids auch durch
Deutschland“ forderten die Demonstran-
ten auf Transparenten.
„Die Türkei muss sich der Vergangen-
heit stellen und den Völkermord anerken-
nen, dazu brauchen wir die Unterstützung
der Westmächte“, sagte ein Redner bei der
Schlusskundgebung beim Mahnmal. Dabei
sei Deutschland besonders gefordert, weil
es der Türkei das Geld für den Krieg gege-
ben habe. Zwar sei man dankbar, dass die
Bundesrepublik „es uns ermöglicht, das
Schweigen zu brechen“, doch sei die Bring-
schuld Deutschlands damit noch nicht er-
bracht. „Die Bundesrepublik als Verbünde-
ter der Türkei muss uns helfen, dass die Ge-
schichte dort aufgearbeitet wird“, so ein
Redner. Auch in der Türkei, wo der Völker-
mord in der offiziellen Geschichtsschrei-
bung bestritten wird, gebe es zunehmend
mutige Gegenkräfte, die man unterstützen
und stärken müsse.
21 Μαΐου 2012 STUTTGART ZEITUNG
Η εφημερίδα αναφέρετε ιδιαίτερα στο πανό με το σύνθημα έξω η Τουρκιά από την Ουνέσκο.
Η μεγάλη εφημερίδα της Βάδης-Βυτεμβέργης
για την διαδήλωση των Ποντίων στο κέντρο της Στουτγάρδης
STUTTGART 19
STUTTGARTER ZEITUNG
Montag, 21. Mai 2012 | Nr. 116
Gedenktag
Pontos-Griechen
demonstrieren
Mit einem Schweigemarsch durch die In-
nenstadt haben am Samstagnachmittag
rund 250 Griechen der Opfer des türki-
schen Völkermords an Armeniern, Assy-
rern und Griechen aus Pontos zu Beginn
des vergangenen Jahrhunderts gedacht.
Der Protestzug, zu dem der Verband der
Vereine der Griechen aus Pontos in Europa
landesweit aufgerufen hatte, zog mit wei-
ßen Rosen und Transparenten vom Wil-
helmsplatz durch die Eberhardstraße zum
Mahnmal an der Planie, wo ein Kranz nie-
dergelegt wurde. „Recht auf Gedenken“,
„Türkei raus aus der Unesco“ und „An-
erkennung des Genozids auch durch
Deutschland“ forderten die Demonstran-
ten auf Transparenten.
„Die Türkei muss sich der Vergangen-
heit stellen und den Völkermord anerken-
nen, dazu brauchen wir die Unterstützung
der Westmächte“, sagte ein Redner bei der
Schlusskundgebung beim Mahnmal. Dabei
sei Deutschland besonders gefordert, weil
es der Türkei das Geld für den Krieg gege-
ben habe. Zwar sei man dankbar, dass die
Bundesrepublik „es uns ermöglicht, das
Schweigen zu brechen“, doch sei die Bring-
schuld Deutschlands damit noch nicht er-
bracht. „Die Bundesrepublik als Verbünde-
ter der Türkei muss uns helfen, dass die Ge-
schichte dort aufgearbeitet wird“, so ein
Redner. Auch in der Türkei, wo der Völker-
mord in der offiziellen Geschichtsschrei-
bung bestritten wird, gebe es zunehmend
mutige Gegenkräfte, die man unterstützen
und stärken müsse.
21 Μαΐου 2012 STUTTGART ZEITUNG
Η εφημερίδα αναφέρετε ιδιαίτερα στο πανό με το σύνθημα έξω η Τουρκιά από την Ουνέσκο.
Στη Μεγαλειώδη Πορεία Καλεσμένος της ΟΣΕΠΕ 2013 στην εκδήλωση Ο Ευθύμης Ευθυμιάδης. Ένας από τους οραματιστές της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Признание Понтийского геноцида Парламентом Южной Австралии
Gulan Avci Η Αναγνώριση της Γενοκτονίας από το Σουηδικό Κοινοβούλιο
11 Μαρτίου 2010 απόφαση που Άλλαξε την Ιστορία και την πορεία του Ανατολικού Ζητήματος στην Ευρώπη και όχι μόνο.....
Gulan Avci !!! 11Μαρτίου 2010 Η Αναγνώριση της Γενοκτονίας από το Σουηδικό Κοινοβούλιο
Η απόφαση που Άλλαξε την Ιστορία και την πορεία του Ανατολικού Ζητήματος στην Ευρώπη και όχι μόνο.....
Οι μεγάλες κυρίες του κόσμου έχουν ονοματεπώνυμο.
Gulan Avci. Βουλευτής του Σουηδικού κοινοβουλίου, κουρδικής καταγωγής.
Ομιλία της Βουλευτού του Σουηδικού κοινοβουλίου, κουρδικής καταγωγής, κυρίας Gulan Avci 19 Μαΐου 2010 στην Πλατεία Συντάγματος.
Η ψήφος της καθόρισε το αποτέλεσμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων-Αρμενίων-Ασσυρίων και όλων των χριστιανικών και ιστορικών λαών της Ανατολίας (Τουρκίας) στο Σουηδικό κοινοβούλιο 11 Μαρτίου 2010.
Με την ψήφο της βουλευτού Gulan Avci άνοιξε ο δρόμος στην Ευρώπη για την καθιέρωση της 19η Μαΐου ως Ευρωπαϊκής ημέρας των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Είμαι ευγνώμων στην Κυρία Gulan Avci και στους άλλους βουλευτές του Σουηδικού κοινοβουλίου.
Jinani gawrei donia naw u pinasaian haia
daqi wetakni andam parlamani Sweed Gulan Avci ba ragaz Kurd la maidani Suntdaga.
Dangi u calaki am xanma la parlaman Sweda bo nasandeni jenocidi gali Pondi rega xos kera je bo nasandi jenocidi galani dikai wak Armaniakan,Ashorikan la welati Turkiada ba desti rejimi Kamalism. Am xanma roji 11 March 2010 ba danga bewerei regai xos kerd bo ba resmi kerdni 19 Mai la Ouroupada wak rojik bo iadkernwei qorbaniani karsati Jenocid ba dasti kamalitakan.
Eima wak Pondios -Iounai xoman rez u sopasi am xanma u xalki azadixouazi naw parlamani Swed daiakn.
Великие дамы мира сего имеют имена.
Гулан Авджи - член парламента Швеции курдского происхождения.
На видео- выступление члена шведского парламента, курдского происхождения, г-жи Гулан Авджи 19 Мая 2010 году на площади Конституции.
Ее голос решил исход голосования по признанию геноцида понтийских греков, армян, христиан - ассирийцев и всех исторических народов Анатолии (Турции) в шведском парламенте 11 марта 2010.
Голосом депутата Гулан Авджи был открыт путь в Европу для установления дня 19 мая, как Европейского дня жертв кемализма.
Я благодарен госпоже Гулан Авджи и другим членам шведского парламента.
Kürt asılı, İsveç Parlamentosu milletvekili Sn. Gulan Avci (Gülan Avcı)'nın
19 Mayıs 2010 tarihinde Sintagma Meydanı'nda yaptığı konuşması.
İsveç Parlamentosu'da 11 Mart 2010 tarihinde yapılan oylamada,
oyu, Pontus, Ermeni, Süryani-Hıristiyan ve Anadolu'nun (Türkiye)
tüm hristiyan ve tarihsel halkların soykırımının tanınmasında büyük
katkısı oldu.
Gulan Avci (Gülan Avcı)'nın oyuyla, Avrupa'da 19 Mayıs'ın Kemalizm kurbanlarının Avrupa Günü olarak ilan edilmesinin yolu açıldı.
Hanımefendi Gulan Avci (Gülan Avcı) ve İsveç Parlamentosu'nun diğer milletvekillerine minnettarım.
Η απόφαση που Άλλαξε την Ιστορία και την πορεία του Ανατολικού Ζητήματος στην Ευρώπη και όχι μόνο.....
Οι μεγάλες κυρίες του κόσμου έχουν ονοματεπώνυμο.
Gulan Avci. Βουλευτής του Σουηδικού κοινοβουλίου, κουρδικής καταγωγής.
Ομιλία της Βουλευτού του Σουηδικού κοινοβουλίου, κουρδικής καταγωγής, κυρίας Gulan Avci 19 Μαΐου 2010 στην Πλατεία Συντάγματος.
Η ψήφος της καθόρισε το αποτέλεσμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων-Αρμενίων-Ασσυρίων και όλων των χριστιανικών και ιστορικών λαών της Ανατολίας (Τουρκίας) στο Σουηδικό κοινοβούλιο 11 Μαρτίου 2010.
Με την ψήφο της βουλευτού Gulan Avci άνοιξε ο δρόμος στην Ευρώπη για την καθιέρωση της 19η Μαΐου ως Ευρωπαϊκής ημέρας των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Είμαι ευγνώμων στην Κυρία Gulan Avci και στους άλλους βουλευτές του Σουηδικού κοινοβουλίου.
Jinani gawrei donia naw u pinasaian haia
daqi wetakni andam parlamani Sweed Gulan Avci ba ragaz Kurd la maidani Suntdaga.
Dangi u calaki am xanma la parlaman Sweda bo nasandeni jenocidi gali Pondi rega xos kera je bo nasandi jenocidi galani dikai wak Armaniakan,Ashorikan la welati Turkiada ba desti rejimi Kamalism. Am xanma roji 11 March 2010 ba danga bewerei regai xos kerd bo ba resmi kerdni 19 Mai la Ouroupada wak rojik bo iadkernwei qorbaniani karsati Jenocid ba dasti kamalitakan.
Eima wak Pondios -Iounai xoman rez u sopasi am xanma u xalki azadixouazi naw parlamani Swed daiakn.
Великие дамы мира сего имеют имена.
Гулан Авджи - член парламента Швеции курдского происхождения.
На видео- выступление члена шведского парламента, курдского происхождения, г-жи Гулан Авджи 19 Мая 2010 году на площади Конституции.
Ее голос решил исход голосования по признанию геноцида понтийских греков, армян, христиан - ассирийцев и всех исторических народов Анатолии (Турции) в шведском парламенте 11 марта 2010.
Голосом депутата Гулан Авджи был открыт путь в Европу для установления дня 19 мая, как Европейского дня жертв кемализма.
Я благодарен госпоже Гулан Авджи и другим членам шведского парламента.
Kürt asılı, İsveç Parlamentosu milletvekili Sn. Gulan Avci (Gülan Avcı)'nın
19 Mayıs 2010 tarihinde Sintagma Meydanı'nda yaptığı konuşması.
İsveç Parlamentosu'da 11 Mart 2010 tarihinde yapılan oylamada,
oyu, Pontus, Ermeni, Süryani-Hıristiyan ve Anadolu'nun (Türkiye)
tüm hristiyan ve tarihsel halkların soykırımının tanınmasında büyük
katkısı oldu.
Gulan Avci (Gülan Avcı)'nın oyuyla, Avrupa'da 19 Mayıs'ın Kemalizm kurbanlarının Avrupa Günü olarak ilan edilmesinin yolu açıldı.
Hanımefendi Gulan Avci (Gülan Avcı) ve İsveç Parlamentosu'nun diğer milletvekillerine minnettarım.
GULAN AVCI Οι μεγάλες κυρίες του κόσμου έχουν ονοματεπώνυμο.
Gulan Avci. Βουλευτής του Σουηδικού κοινοβουλίου, κουρδικής καταγωγής.
Ομιλία της Βουλευτού του Σουηδικού κοινοβουλίου, κουρδικής καταγωγής, κυρίας Gulan Avci 19 Μαΐου 2010 στην Πλατεία Συντάγματος.
Η ψήφος της καθόρισε το αποτέλεσμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων-Αρμενίων-Ασσυρίων και όλων των χριστιανικών και ιστορικών λαών της Ανατολίας (Τουρκίας) στο Σουηδικό κοινοβούλιο 11 Μαρτίου 2010.
Με την ψήφο της βουλευτού Gulan Avci άνοιξε ο δρόμος στην Ευρώπη για την καθιέρωση της 19η Μαΐου ως Ευρωπαϊκής ημέρας των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Είμαι ευγνώμων στην Κυρία Gulan Avci και στους άλλους βουλευτές του Σουηδικού κοινοβουλίου.
Jinani gawrei donia naw u pinasaian haia
daqi wetakni andam parlamani Sweed Gulan Avci ba ragaz Kurd la maidani Suntdaga.
Dangi u calaki am xanma la parlaman Sweda bo nasandeni jenocidi gali Pondi rega xos kera je bo nasandi jenocidi galani dikai wak Armaniakan,Ashorikan la welati Turkiada ba desti rejimi Kamalism. Am xanma roji 11 March 2010 ba danga bewerei regai xos kerd bo ba resmi kerdni 19 Mai la Ouroupada wak rojik bo iadkernwei qorbaniani karsati Jenocid ba dasti kamalitakan.
Eima wak Pondios -Iounai xoman rez u sopasi am xanma u xalki azadixouazi naw parlamani Swed daiakn.
Gulan Avci. Βουλευτής του Σουηδικού κοινοβουλίου, κουρδικής καταγωγής.
Ομιλία της Βουλευτού του Σουηδικού κοινοβουλίου, κουρδικής καταγωγής, κυρίας Gulan Avci 19 Μαΐου 2010 στην Πλατεία Συντάγματος.
Η ψήφος της καθόρισε το αποτέλεσμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων-Αρμενίων-Ασσυρίων και όλων των χριστιανικών και ιστορικών λαών της Ανατολίας (Τουρκίας) στο Σουηδικό κοινοβούλιο 11 Μαρτίου 2010.
Με την ψήφο της βουλευτού Gulan Avci άνοιξε ο δρόμος στην Ευρώπη για την καθιέρωση της 19η Μαΐου ως Ευρωπαϊκής ημέρας των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Είμαι ευγνώμων στην Κυρία Gulan Avci και στους άλλους βουλευτές του Σουηδικού κοινοβουλίου.
Jinani gawrei donia naw u pinasaian haia
daqi wetakni andam parlamani Sweed Gulan Avci ba ragaz Kurd la maidani Suntdaga.
Dangi u calaki am xanma la parlaman Sweda bo nasandeni jenocidi gali Pondi rega xos kera je bo nasandi jenocidi galani dikai wak Armaniakan,Ashorikan la welati Turkiada ba desti rejimi Kamalism. Am xanma roji 11 March 2010 ba danga bewerei regai xos kerd bo ba resmi kerdni 19 Mai la Ouroupada wak rojik bo iadkernwei qorbaniani karsati Jenocid ba dasti kamalitakan.
Eima wak Pondios -Iounai xoman rez u sopasi am xanma u xalki azadixouazi naw parlamani Swed daiakn.
ΤΟ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ
ΠΟΝΤΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
KÜÇÜK ASYA BİRLİĞİ SAĞLIYOR TÜRKİYE İSE BARBARLAŞTIRIYOR
PONTOS KADİM KİMLİĞİNE DÖNÜŞTÜRÜYOR!
Малая Азия объединяет - Турция варваризирует!
Понтос-возвращение к своей древнейшей культуре- индентичносеи!
ASIA MINOR CONVEYS UNITY TURKEY CONVEYS BARBARISM
PONTOS THE RETURN OF AN AGELESS IDENTITY
' Mikra Asia am ba hav du gri dedat ba Turkia Merovaiati debexsit'
Pontos: Geranawa bo penasi Kavnar u Mejooi'
ΑΥΤΟΧΘΟΝΗ ΣΚΕΨΗ – ΝΕΟΕΘΝΙΚΟΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*
Οι πηγές δομικών ιδεών και μάλιστα αυτόχθονων στην χώρα είναι ελάχιστες, θέλω να πω ανύπαρκτες. Στους λόγους και τα χαρακτηριστικά αυτής της ηθικής και διανοητικής πενίας έχω αναφερθεί πολλές φορές. Επικεντρώνονται στο πολιτικό γίγνεσθαι της μεταπολίτευσης. Δεν χρειάζεται να πάμε στο 1821 και στο 1400 ή σε εξετάσεις του DNA. Επί πλέον οι μηχανισμοί διανοητικού ελέγχου της χώρας - της Ελλάδας μη Ελλάδας – βρίσκονται στο Κράτος, στους εκπαιδευτικούς μηχανισμούς, στα μη Κόμματα. Σ’ αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τις πολλές πολύμορφες πηγές παραπληροφόρησης και σύγχυσης. Οι τελευταίοι επίσης παρατηρώ ότι με αγαπούν πάρα πολύ.
Σ΄ αυτήν την πραγματικότητα της Ελλάδας μη Ελλάδας (Ελλάδα – Έλληνες και διανοητική πενία είναι έννοιες ασύμβατες) το βιβλίο Επανακαθορίζει την Πολιτική και Αναλυτική Επιστημονική Ημερήσια διάταξη, την ατζέντα.
Το ζήτημα είναι το Τουρκικό Πρόβλημα. Το ΝΕΟ Ανατολικό Ζήτημα όχι η Νεοοθωμανική κουτοπόνηρη φυγή και νεύρωση.
Αντί να μελετούμε και να αντιμετωπίζουμε σε επίπεδο Πολιτικής Στρατηγικής το πρώτο, το Νέο Ανατολικό Ζήτημα γεμίσαμε οθωμανολάγνους και Δραγουμάνους της Εσπερίας και της Ανατολής όπως γράφω.
Αντί η Ελλάδα να είναι Κέντρο Σπουδών για την Μικρά Ασία και την Ανατολική Μεσόγειο όπως επεδίωξα να κάνω από τις αρχές της δεκαετίας του 80’, μάλλον πολύ ποιο πριν, καταλήξαμε στην νεοεθνικοφροσύνη, «νεοαμερικανοσύνη» και τους Δραγουμάνους. Ούτε στην Άγκυρα και ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ διαφημίσθηκε και παρουσιάσθηκε έτσι ο Νταβούτογλου, ο Κεμάλ πριν.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αφορά το Ποντιακό ως μέρος του Νέου Ανατολικού Ζητήματος και την ιστορικού τύπου κίνηση, κινητικότητα την οποία ονομάζω Άνοιξη των Λαών της Μικράς Ασίας.
Ένα μεγάλο πεδίο έρευνας για σοβαρά παραγωγικά Ελληνικά Πανεπιστήμια, για σοβαρά Περιοδικά αλλά κυρίως πεδίο πολιτικών δραστηριοτήτων ανθρωπιστικού και διεθνιστικού χαρακτήρα. Ο ανθρωπισμός, η προοδευτικότητα, η Διεθνιστικότητα μας κρίνεται εκεί.
Ένα από τα θεμέλια του οικοδομήματος του βιβλίου είναι τα πεδία αναζωογόνησης, ανάκτησης, διόρθωσης και επικαιροποίησης της ταυτότητας των Εξισλαμισμένων Ποντίων στον Πόντο σήμερα. Ως σχήμα Επιστημονικής, Εθνολογικής ανάλυσης είναι χρήσιμο για την μελέτη και των άλλων αυτόχθονων Λαών της Μικράς Ασίας. Είναι όμως κάτι βαθύτερο. Μιλώντας για τους Εξισλαμισμένους Ποντίους μιλώ για τα πεδία σχηματισμού αναζωογόνησης του Ελληνικού Έθνους.
Είναι μια απάντηση σε εκείνους τους μηχανισμούς που τις τελευταίες δεκαετίες το συκοφάντησαν και αμφισβήτησαν την ύπαρξη του. Ποτέ δεν συκοφαντήθηκε σε αυτόν τον βαθμό ο Ελληνισμός και μάλιστα στον ίδιο τον τόπο του και από το ίδιο «το Κράτος του».
Δεν αναφέρομαι σε αυτούς γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με Επιστημονικούς συνομιλητές. Πρόκειται για καθοδηγούμενους ολοκληρωτικού τύπου πολιτικούς μηχανισμούς αποσταθεροποίησης της χώρας και ελέγχου της ιστορικής δυναμικής του Ελληνισμού. Κανείς ελεύθερος, αληθινός Επιστήμονας δεν θα έγραφε «Συνωστίζονταν στην Σμύρνη».
Στο βιβλίο αναλύεται επίσης η σχέση της παραγωγικής μνήμης ενός λαού και της ανάπτυξης. Αυτό που τελευταία εκφράσθηκε με μια μεγάλη ανθρωπολογική αλλοίωση του Έλληνα. Ένα λαό μαστόρων, τον έκαναν μπετατζήδων και τζογαδόρων στο Χρηματιστήριο. Έτσι βρέθηκαν χαμένοι στο Διεθνές καζίνο.
Η αναλυτική και προγραμματική ενασχόληση μου με τα ζητήματα της ενδογενούς, αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης, της σχέσης του παραδοσιακού με το σύγχρονο περιέχεται και στα άλλα μου βιβλία.
Θα μπορούσε η χώρα να αποτελεί κέντρο σπουδών γι’ αυτά τα ζητήματα. Είχαμε την κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραβίδα.
Τελευταία τα ανακάλυψαν, τα έκλεψαν στις Η.Π.Α. όπου δημιουργήθηκαν οι ανάλογες σχολές που φιλοξενούν τους πρώτους σπουδαστές και ερευνητές. Εδώ Εξάγουμε Φοιτητές.
Όπως και η Μπένετον που μελετά τον Πικιώνη.
Ποιος είναι ο δικός μας δρόμος. Ο Εξοστρακισμός, ο Ενταφιασμός - το Χρονοντούλαπο της Ιστορίας – του ένοχου συστήματος, του παρασυστήματος της Ελλάδας μη Ελλάδας και η Αναστήλωση της χώρας. Ενός μεγάλου ονόματος που Εξανθρώπισε και ομόρφυνε τον Κόσμο.
*Κατά την παρουσίαση του βιβλίου το ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΖΕΙ στην Νάουσα.
*Το βιβλίο περιέχει ομιλίες – εισηγήσεις του Συγγραφέα σε ξένα Πανεπιστήμια και Διεθνή Συνέδρια καθώς και αυτοτελή κείμενα που διαπραγματεύονται ζητήματα άγνωστα στην εγχώρια Πανεπιστημιακή ενασχόληση αλλά και στον δημόσιο πολιτικό λόγο.
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
The structural sources of ideas and even indigenous to the country is minimal, I mean non-existent. The reasons and characteristics of this moral and intellectual poverty have been reported many times. Focus on the political scene of the post. No need to go in 1821 and 1400 or an examination of DNA. Moreover the mechanisms of intellectual control of the country - Greece's non-Greek - located in the State, teachers mechanisms, non-parties. To these must be added the many diverse sources of misinformation and confusion. The latter also note that love me too.
In this reality of non-Greek Greek (Greece - Greek and intellectual poverty is incompatible concepts) Redraws the book Policy and Analytical Science Agenda, the agenda.
The issue is the Turkish Problem. The NEW Eastern Question not Neoothomaniki koutoponiri flee and neurosis.
Instead we study and treat at the first Policy Strategy, the New Eastern Question, and we filled othomanolagnous Dragoumanos the evening and the East as I write.
Instead of Greece to be Center of Studies on Asia Minor and the Eastern Mediterranean as I tried to do from the early 80's, how much more before, arrived in neoethnikofrosyni "neoamerikanosyni" and Dragoumanos. Neither in Ankara and S diafimisthike the city and presented so Davutoglu, Kemal ago.
The second part of the book concerns the Pontiac as part of the New Eastern Question and the type of historical movement, mobility, which I call the Spring of the Peoples of Asia Minor.
A large field of investigation for serious productive Greek Universities, for serious journals but mainly political field activities humanitarian and internationalist character. Humanity, the progressiveness, the Diethnistikotita us is there.
One of the foundations of the structure of the book are the areas regeneration, recovery, correction and updating of the identity of the Pontic Sea Islamized today. As Figure Scientific Ethnological analysis is useful for the study and other indigenous peoples of Asia Minor. But it goes deeper. Speaking of the Islamized Pontians talking about the formation of regeneration areas of the Greek Nation.
It is a response to those mechanisms in recent decades calumniated and questioned its existence. Sykofantithike never to this degree the Greeks and even the site itself and by itself the "State of".
Not talking to them because we are not dealing with scientific partners. They are guided type totalitarian political mechanisms to destabilize the country and control the historical dynamics of Hellenism. One free, true scientist would read "crowded in Izmir."
The book also analyze the memory capacity of a population and development. This ultimately resulted in a large anthropological alteration of Greek. A people craftsmen made him betatzidon and gamblers on the Stock Exchange. Thus were lost at the International Casino.
The analytical and programming my involvement with the issues of endogenous, self-sustaining growth, the relationship of traditional and modern is contained in my other books.
Could the country be a center of study for these issues. We had the legacy of Constantine lobster.
The last discovered the stolen U.S. which created the similar schools hosting the first students and researchers. Here are exporting Students.
Like Benetton studying Pikionis.
What is our path. The excommunication, burial - the dustbin of history - the guilty system, parasystimatos Greece's non-Greek and Restoration of the country. One big name that humanized and Trick in the World.
* Presenting the book in Asia Minor UNITES THE TURKEY EKVARVARIZEI in Naoussa.
* This book contains lectures - poster presentations at foreign universities and international conferences and independent texts negotiate issues unknown to the domestic university engagement and public political discourse.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ
ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
Το βιβλίο «Πόντος: Η Επιστροφή μίας Πανάρχαιας Ταυτότητας» στην Τουρκική, απευθύνεται στους Εξισλαμισμένους και Κρυπτοχριστιανούς Ποντίους. Αν το κατανοήσει κανείς διαπιστώνει ότι απευθύνεται και στους άλλους αυτόχθονες λαούς της Μικράς Ασίας.
Το νέο βιβλίο θα έχει την ίδια Πολιτική συμβολή και ιστορική λειτουργία που είχαν τα κείμενα «Πόντιοι: Δικαίωμα στην Μνήμη» του 1986 και «Το Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα» του 1988.
Με αυτά τα μέσα, αυτά τα όπλα οι νεκροί μας απέκτησαν μια ημέρα Πολιτικού Μνημόσυνου, την 19η Μαΐου. Επί οκτώ δεκαετίες δεν την είχαν.
Πρέπει να πω ότι συγκινήθηκα, βεβαιώθηκα για την ιστορική σημασία του εγχειρήματος όταν στην συνέχεια και μετά την δημοσίευση στην Τουρκική σε αντιστασιακή εφημερίδα της Κωνσταντινούπολης του πρώτου κειμένου, γράφθηκε από Ποντίους της Τραπεζούντας κείμενο που αναδείκνυε τον ανθρωπιστικό συμβολισμό της 19ης Μαΐου. Τα ψευδώνυμα τους ήταν Pascalos – Momas – Lucas. Το δημοσιεύω στο νέο βιβλίο. Είναι ένα κείμενο με ιστορική σημασία. Δυστυχώς δεν συναντήθηκα ποτέ με αυτούς τους συναθλητές και ιστορικού τύπου συνομιλητές.
Η 19η Μαΐου είναι το ανθρωπιστικό διάβασμα της ιστορίας που κάνουν οι ίδιοι οι Λαοί, όχι η γεωπολιτική και τα Κράτη.
Εμπνέει, Εξανθρωπίζει και κινητοποιεί χιλιάδες ανθρώπους σε όλον τον Κόσμο τον Μάιο μήνα κάθε έτους. Από την Αθήνα, την Νέα Υόρκη, την Γερμανία, την Μόσχα, την Μελβούρνη έως την Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και την Τραπεζούντα. Η Ιστορία, όταν υπερασπίζεσαι μια δίκαιη υπόθεση, γράφεται, αλλάζει με τις ιδέες, τα βιβλία. Είχε δίκαιο ο Καζαντζάκης. Και μόνος να είσαι μπορείς να αλλάξεις τον Κόσμο. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία. Αυτό αποτελεί μήνυμα, παρακαταθήκη, νόημα ζωής για τις νέες γενιές εάν θέλουν να ζήσουν όχι απλά να επιζήσουν.
Παρασκευή 17 Μαΐου 2013
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η Οθωμανική επιδρομή σήμαινε το τέλος της σχέσης αυτών των ιστορικών τόπων και πόλεων, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Μεσοποταμίας με τα βιβλία και τις βιβλιοθήκες. Τότε αρχίζει η εποχή της καταστροφής των βιβλιοθηκών, του καψίματος, της σφαγής των βιβλίων. Οι Οσμανικές ληστρικές ομάδες της Ασιατικής Στέπας δεν λεηλάτησαν και δεν κατέστρεψαν μόνον τις πόλεις αλλά έσφαζαν και τα βιβλία. Ήταν τότε που είχαμε την φυγή των βιβλίων από την Τραπεζούντα, την Κωνσταντινούπολη, την Θεσσαλονίκη, τον Μυστρά, την Ελλάδα προς την άλλη Ευρώπη. Είχε προηγηθεί η καταστροφή από τους ίδιους βάρβαρους των βιβλιοθηκών της Βαγδάτης του πεφωτισμένου Ισλάμ. Αυτό που είχε σχέση με την Ελληνική κληρονομιά, τον Αριστοτέλη, τον Γαληνό.
Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος με τους Κρητικούς προσπάθησε να σώσει από την σφαγή όσα βιβλία μπόρεσε και έγινε ο ιδρυτής των βιβλιοθηκών στην Ιταλία και την Ευρώπη από την Ρώμη και την Βενετία έως το Παρίσι.
Ένα κομμάτι του πίνακα του ζωγράφου της Ιταλικής Αναγέννησης του Γκοτζόλι (φωτό) στην Φλωρεντία απεικονίζει την φυγή αυτών των βιβλίων την περίοδο του 1400. Στον πίνακα εικονίζεται επίσης ο Βησσαρίων όπως και άλλοι Έλληνες Λόγιοι, Φιλόσοφοι που έφυγαν τότε στην Ιταλία. Τα νέα παιδιά του Πόντου και της Τραπεζούντας είναι χρήσιμο να επισκεφθούν αυτούς τους τόπους που συνδέονται με την πλούσια ιστορική κληρονομιά τους.
*Ο πρόλογος του βιβλίου με τίτλο: ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΣΕ ΕΞΟΡΙΑ είναι στην Ελληνική και Τουρκική γλώσσα.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ
ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
Το βιβλίο «Πόντος: Η Επιστροφή μίας Πανάρχαιας Ταυτότητας» στην Τουρκική, απευθύνεται στους Εξισλαμισμένους και Κρυπτοχριστιανούς Ποντίους. Αν το κατανοήσει κανείς διαπιστώνει ότι απευθύνεται και στους άλλους αυτόχθονες λαούς της Μικράς Ασίας.
Το νέο βιβλίο θα έχει την ίδια Πολιτική συμβολή και ιστορική λειτουργία που είχαν τα κείμενα «Πόντιοι: Δικαίωμα στην Μνήμη» του 1986 και «Το Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα» του 1988.
Με αυτά τα μέσα, αυτά τα όπλα οι νεκροί μας απέκτησαν μια ημέρα Πολιτικού Μνημόσυνου, την 19η Μαΐου. Επί οκτώ δεκαετίες δεν την είχαν.
Πρέπει να πω ότι συγκινήθηκα, βεβαιώθηκα για την ιστορική σημασία του εγχειρήματος όταν στην συνέχεια και μετά την δημοσίευση στην Τουρκική σε αντιστασιακή εφημερίδα της Κωνσταντινούπολης του πρώτου κειμένου, γράφθηκε από Ποντίους της Τραπεζούντας κείμενο που αναδείκνυε τον ανθρωπιστικό συμβολισμό της 19ης Μαΐου. Τα ψευδώνυμα τους ήταν Pascalos – Momas – Lucas. Το δημοσιεύω στο νέο βιβλίο. Είναι ένα κείμενο με ιστορική σημασία. Δυστυχώς δεν συναντήθηκα ποτέ με αυτούς τους συναθλητές και ιστορικού τύπου συνομιλητές.
Η 19η Μαΐου είναι το ανθρωπιστικό διάβασμα της ιστορίας που κάνουν οι ίδιοι οι Λαοί, όχι η γεωπολιτική και τα Κράτη.
Εμπνέει, Εξανθρωπίζει και κινητοποιεί χιλιάδες ανθρώπους σε όλον τον Κόσμο τον Μάιο μήνα κάθε έτους. Από την Αθήνα, την Νέα Υόρκη, την Γερμανία, την Μόσχα, την Μελβούρνη έως την Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και την Τραπεζούντα. Η Ιστορία, όταν υπερασπίζεσαι μια δίκαιη υπόθεση, γράφεται, αλλάζει με τις ιδέες, τα βιβλία. Είχε δίκαιο ο Καζαντζάκης. Και μόνος να είσαι μπορείς να αλλάξεις τον Κόσμο. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία. Αυτό αποτελεί μήνυμα, παρακαταθήκη, νόημα ζωής για τις νέες γενιές εάν θέλουν να ζήσουν όχι απλά να επιζήσουν.
Παρασκευή 17 Μαΐου 2013
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η Οθωμανική επιδρομή σήμαινε το τέλος της σχέσης αυτών των ιστορικών τόπων και πόλεων, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Μεσοποταμίας με τα βιβλία και τις βιβλιοθήκες. Τότε αρχίζει η εποχή της καταστροφής των βιβλιοθηκών, του καψίματος, της σφαγής των βιβλίων. Οι Οσμανικές ληστρικές ομάδες της Ασιατικής Στέπας δεν λεηλάτησαν και δεν κατέστρεψαν μόνον τις πόλεις αλλά έσφαζαν και τα βιβλία. Ήταν τότε που είχαμε την φυγή των βιβλίων από την Τραπεζούντα, την Κωνσταντινούπολη, την Θεσσαλονίκη, τον Μυστρά, την Ελλάδα προς την άλλη Ευρώπη. Είχε προηγηθεί η καταστροφή από τους ίδιους βάρβαρους των βιβλιοθηκών της Βαγδάτης του πεφωτισμένου Ισλάμ. Αυτό που είχε σχέση με την Ελληνική κληρονομιά, τον Αριστοτέλη, τον Γαληνό.
Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος με τους Κρητικούς προσπάθησε να σώσει από την σφαγή όσα βιβλία μπόρεσε και έγινε ο ιδρυτής των βιβλιοθηκών στην Ιταλία και την Ευρώπη από την Ρώμη και την Βενετία έως το Παρίσι.
Ένα κομμάτι του πίνακα του ζωγράφου της Ιταλικής Αναγέννησης του Γκοτζόλι (φωτό) στην Φλωρεντία απεικονίζει την φυγή αυτών των βιβλίων την περίοδο του 1400. Στον πίνακα εικονίζεται επίσης ο Βησσαρίων όπως και άλλοι Έλληνες Λόγιοι, Φιλόσοφοι που έφυγαν τότε στην Ιταλία. Τα νέα παιδιά του Πόντου και της Τραπεζούντας είναι χρήσιμο να επισκεφθούν αυτούς τους τόπους που συνδέονται με την πλούσια ιστορική κληρονομιά τους.
*Ο πρόλογος του βιβλίου με τίτλο: ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΣΕ ΕΞΟΡΙΑ είναι στην Ελληνική και Τουρκική γλώσσα.
.jpg)
.jpg)
Θεοφάνης Μαλκίδης
ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΚΑΙ Ο ΚΟΤΖΑ ΑΝΑΣΤΑΣ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ)
Εκδόσεις Γόρδιος 2015
Ο Ελληνικός λαός υπέστη μία αποσιώπηση σημαντικών και ιδιαίτερα κομβικών ιστορικών του γεγονότων, που ταυτίστηκαν με την αντίσταση και την ελευθερία του. Το αντάρτικο, που εκδηλώθηκε από το 1914 έως το 1924, για την υπεράσπιση της γης του Πόντου, από την θηριωδία του Μουσταφά Κεμάλ και του Τοπάλ Οσμάν, είναι ένα χαρακτηριστικό και άμεσο παράδειγμα.
Στα εξωσχολικά αλλά και στα σχολικά βιβλία απουσιάζει το Ποντιακό αντάρτικο και η αντίσταση του ελληνικού λαού, υβρίζονται ζώντες και κεκοιμημένοι, προβάλλεται ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Κεμαλισμός, δηλαδή ο πρόδρομος του Ναζισμού, ενώ απουσιάζουν πρότυπα όπως ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος- Κοτζά Αναστάς, ο Κολοκοτρώνης του Πόντου.
Ο Κοτζά Αναστάς αποτέλεσε ένα σημαντικό κομμάτι της αντίστασης των Ελλήνων στον Πόντο και συνεχιστής, χωρίς καμία υπερβολή, της αντιστασιακής παράδοσης του ελληνικού λαού.
Το βιβλίο για τον Κοτζά Αναστάς- Αναστάσιο Παπαδόπουλο, αποτελεί ελάχιστη συμβολή στην ανάδειξη του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων αλλά και του αντάρτικου, που όχι μόνο συνέχισε την αντιστασιακή παράδοση των Ελλήνων και των Ελληνίδων ενάντια στη βία και την καταπίεση και υπήρξε μέσο αντίδρασης στο προμελετημένο σχέδιο εξαφάνισης, αλλά έδωσε και τη δυνατότητα σε χιλιάδες ανθρώπους, γυναίκες, παιδιά, και ηλικιωμένους να σωθούν.
__________________________
To βιβλίο θα βρίσκεται στην εκδήλωση που θα γίνει για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του Κοτζά Αναστάς την Κυριακή 26 Ιουλίου και ώρα 12 το μεσημέρι στη Νεράιδα Κοζάνης. Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Θεοφάνης Μαλκίδης.
____________________
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από
γονείς πρόσφυγες από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης. Είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών η οποία το 2007 αναγνώρισε, τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Έχει πραγματοποιήσει, εκτός και εντός Ελλάδας, εισηγήσεις για το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων, σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και συναντήσεις και για τη
δραστηριότητά του στο ζήτημα της ανάδειξης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, καθώς και θεμάτων του Ελληνισμού, έχει τιμηθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό.
Τα κείμενα του Θεοφάνη Μαλκίδη έχουν μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, ισπανική, ρωσική, τουρκική, ρουμανική και αλβανική γλώσσα, ενώ έχει μεταφράσει στην ελληνική γλώσσα, βιβλία για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων.
Δύο νέα βιβλία,στη ρωσική και την ελληνική γλώσσα,για τη Γενοκτονία.
Феофанис Малкидис:Геноцид Греков- Геноцид Греков Понта
Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Γενοκτονία των Ελλήνων (Θράκη- Μικρά Ασία- Πόντος)
Εύξεινος Λόγος- Επιτροπή για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας
Μετάφραση: Алексеева Ольга
Πρόλογος: Θεοδώρα Γιαννίτση, Διδάκτωρ ιστορίας, διευθύντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Μόσχας
Eίναι γεγονός ότι η προσπάθεια ανάδειξης των ψηφίδων από το πλούσιο ψηφιδωτό των Ελλήνων και των Ελληνίδων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος, το οποίο άρχισε να καταστρέφεται στις αρχές του 20ου αιώνα και η καταστροφή του ολοκληρώθηκε το 1922-1923, βρίσκει συμπαραστάτες στο εξωτερικό.
Η ανάδειξη, διεθνώς, της υπόθεσης της Γενοκτονίας, είναι ένα δείγμα αυτών της προσπάθειας ανάκτησης της ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων και Ελληνίδων, αλλά και αγωνιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από όλον τον κόσμο.
Γι’ αυτό εκτός από τα ιστορικά γεγονότα που αφορούν τη Γενοκτονία, για τα οποία τελευταία αναπτύσσεται μία συζήτηση αμφισβήτησής τους ακόμη και άρνησής τους, το βιβλίο προτάσσει τα βασικά επιχειρήματα που αποδεικνύουν την τέλεση της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος και στο κεμαλικό καθεστώς.
Το βιβλίο, στην ελληνική και ρωσική γλώσσα, αποτελεί συμβολή σε μία προσπάθεια ενίσχυσης της προσπάθειας ανάδειξης του μαζικού εγκλήματος της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Γενοκτονία που στοίχισε τη ζωή σε 1.000.000 Έλληνες και Ελληνίδες και δημιούργησε χιλιάδες αγνοούμενους και πρόσφυγες.
Η έκδοση στη ρωσική γλώσσα, είναι μία συμβολική και ουσιαστική συνεισφορά στην προσπάθεια για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων, για έναν κοινό αγώνα διεκδίκησης και αναγνώρισης, δικαίωσης και ανάστασης.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του ΠόντουΕύξεινος Λόγος- Επιτροπή για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας
Μετάφραση: Αγαθάγγελος Γκιουρτζίδης
Πρόλογος: Θεοδώρα Γιαννίτση, Διδάκτωρ ιστορίας, διευθύντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Μόσχας
Η Γενοκτονία αποτελεί ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας του οποίου η καταδίκη (θα) πρέπει να είναι καθολική, ενώ το χρονικό διάστημα, όσο μεγάλο και να είναι αυτό, που περνά, δε θα πρέπει να μειώνει στο ελάχιστο το έγκλημα και την ευθύνη αυτών που το διέπραξαν.
Ο 20ος αιώνας αποτελεί αναμφισβήτητα μία φάση όπου το έγκλημα της Γενοκτονίας εμφανίστηκε και επανεμφανίστηκε συνεχώς και με μεγάλη συχνότητα. Η γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ελλήνων, το Ολοκαύτωμα, υπήρξαν πράξεις από ολοκληρωτικά και φασιστικά καθεστώτα που παραβίασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφαιρώντας εκατομμύρια ζωές και εξαφανίζοντας ιστορία και πολιτισμό χιλιάδων ετών.
Το βιβλίο στην ελληνική και ρωσική γλώσσα, αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια ανάδειξης ενός ζητήματος, της Γενοκτονίας των Ελλήνων στην περιοχή του Πόντου, ζήτημα το οποίο έμεινε στο περιθώριο για λόγους και συμφέροντα έξω από την ιστορική αλήθεια και τη δικαιοσύνη και θέλει να συνεισφέρει στην μεγάλη προσπάθεια που γίνεται σε όλον τον κόσμο για την διεθνοποίηση του μαζικού εγκλήματος. Στον Πόντο και στις υπόλοιπες περιοχές που ζούσαν οι Έλληνες στην οθωμανική αυτοκρατορία και το κεμαλικό κράτος, στη σημερινή Τουρκία, τα θύματα ήταν πάνω από 1.000.000.
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στις γυναίκες και στα παιδιά που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας, αποτελώντας μία ιδιαίτερη πτυχή του μαζικού εγκλήματος ενάντια στους Έλληνες. Αυτό που ονομάστηκε δολοφονία του μέλλοντος, τη δολοφονία δηλαδή της συνέχειας του έθνους με την εκκαθάριση των γυναικών και των παιδιών.
___________
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από γονείς διασωθέντες της Γενοκτονίας. Είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών η οποία το 2007 αναγνώρισε, τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Έχει πραγματοποιήσει, εκτός και εντός Ελλάδας, εισηγήσεις για το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων, σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και συναντήσεις.
Για τη δραστηριότητά του στο ζήτημα της ανάδειξης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, καθώς και θεμάτων του Ελληνισμού, έχει τιμηθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό.
Τα κείμενα του Θεοφάνη Μαλκίδη έχουν μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, γαλλική, ιταλική, ισπανική, ρωσική, τουρκική, ρουμανική και αλβανική γλώσσα, ενώ έχει μεταφράσει στην ελληνική γλώσσα, βιβλία για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων. Έχει πραγματοποιήσει, εκτός και εντός Ελλάδας, εισηγήσεις για το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων, σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και συναντήσεις.
Για τη δραστηριότητά του στο ζήτημα της ανάδειξης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, καθώς και θεμάτων του Ελληνισμού, έχει τιμηθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό.
Феофанис Малкидис
Геноцид Греков
(Фракия - Малая Азия- Понт)
Издательство "Эвксиниос логос"
Комитет по Международному признанию Геноцида
Перевод: Алексеева Ольга,
Предисловие: Теодора Янници, к.и.н., директор Греческого Культурного Центра , Moskva
Является неоспоримым фактом то, что усилия по продвижению в массы и популяризации мозаики из богатого "мозаичного полотна" греков и гречанок, живших в Османской империи, которая начала уничтожаться в начале 20-го века, и завершение которой пришлось на 1922-1923 г.г., находит много сторонников, в основном, среди молодого поколения.
Пропаганда на международной арене темы геноцида, является образцом этих усилий греков и гречанок, для восстановления исторической и культурной их самобытности, а также и усилий правозащитников по всему миру.
Поэтому, кроме исторических фактов, касающихся Геноцида, которые в последнее время начинают оспариваться и даже отрицаться, книга выдвигает основные аргументы, подтверждающие факт совершения геноцида против греков, живших в Османской империи и кемалистком режиме.
Книга на греческом и русском языках, является существенным вкладом в усилия по продвижению вопроса совершённого массового преступления - геноцида против греков младотурками и кемалистами. Результатом геноцида, который унес жизни одного миллиона греков, стали тысячи пропавших без вести лиц и масса беженцев.
Версия на русском языке, является символическим и существенным вкладом в усилия признания геноцида греков, для совместной борьбы по его признанию и для предъявления требований, для торжества справедливости и воскресения.
Феофанис Малкидис
Геноцид Греков Понта
Издательство "Эвксиниос логос"
Комитет по Международному признанию Геноцида
Перевод: Гюрдзидис Агафангелос
Предисловие: Теодора Янници, к.и.н., директор Греческого Культурного Центра , Moskva
Геноцид является преступлением против человечества, осуждение которого должно быть всеобшим, в то время, как прошествие времени, насколько велико оно ни было, не должно никаким образом преуменьшать преступление и ответственность тех, кто его совершил.
20-й век, несомненно, представляет собой исторический период, когда преступление геноцида возникло и неоднократно повторялось с большой частотой. Геноцид армян, ассирийцев, греков, Холокост - были актами тоталитарных и фашистских режимов, которые нарушали права человека, лишая жизни миллионы людей и устраняя историю и культуру многих тысяч лет.
Книга на греческом и русском языках является вкладом в усилия по пропаганде темы геноцида греков Понта, темы, которая оставалась на обочине из-за интересов определенных кругов, за пределами исторической правды и справедливости, и пытается внести свой вклад в огромные усилия, которые предпринимаются во всем мире для международной огласки этого массового преступления. В Понте и других областях, где проживали греки в Османской империи, и его преемнике - кемалистском государстве, в сегодняшней Турции, жертвами его стали более 1,000,000 человек.
Книга посвящена женщинам и детям, которые были убиты во время геноцида и, тем самым, освещает особый аспект массового преступления против греков. Это называется убийством будущего, а именно убийством продолжения нации, посредством ликвидации женщин и детей.
___________
Феофанис Малкидис родился в г.Александруполис от родителей, спасшихся от геноцида. Имеет докторскую степень в области общественных наук и является членом Международного Союза Академиков по изучению Геноцида, который в 2007 году признал геноцид греков, армян и ассирийцев.
Ему принаджат выступления, как внутри, так и за пределами Греции по вопросу Геноцида армян и греков на международных конференциях и совещаниях.
За свою деятельность в вопросе продвижения признания Геноцида греков, армян и ассирийцев, а также вопросов, касающихся эллинизма, был награжден как в Греции, так и за рубежом.
Произведения Феофаниса Малкидиса были переведены на армянский, английский, французский, итальянский, испанский, русский, турецкий, румынский и албанский языки, в то время как он перевел на греческий язык книги о геноциде армян и греков.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.