«Θα ζητήσω να σκεπαστούν η τράπεζα και ο σταυρός, έτσι ώστε να μην ενοχλούνται οι τουρίστες», φέρεται να είπε ο Γιάννης Μπουτάρης. Εύλογο το ερώτημα που προκύπτει: Ποιοί ‘τουρίστες’ θα ενοχλούνταν από την τοποθέτηση ενός σταυρού σ’ ένα παλαιοχριστιανικό μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO; Θα αναλάβουμε να το απαντήσουμε εμείς, διότι δεν μας αρέσει να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας: Αν υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι θα ενοχλούνταν, προφανώς, είναι εκείνοι που έρχονται να το επισκεφτούν ως Οθωμανικό Μνημείο.
Στην πραγματικότητα, όλη αυτή η εκστρατεία που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες στ’ όνομα –υποτίθεται– του ‘πολυπολιτισμού’ δεν είναι παρά μια εκστρατεία εναντίον της πολιτιστικής ταυτότητας της πλειοψηφίας της πόλης.
Δεν εξηγείται διαφορετικά: Το μνημείο μιλάει από μόνο του. Χτίσθηκε επί των ρωμαϊκών χρόνων, το 311 μ.Χ επί Γαλερίου και στη συνέχεια από τα τέλη του 4ου μ.Χ, επί Θεοδοσίου, μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό (των Ασωμάτων ή των Αρχαγγέλων).Τότε κατασκευάστηκαν τα ψηφιδωτά που κοσμούν το μνημείο ενώ η αγιογράφησή του έγινε στις αρχές του 5ου αιώνα, με τους εικονιζόμενους μάρτυρες να έχουν μαρτύρησει όλοι μέχρι της εποχής του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Το 1590 μετατράπηκε από τους κατακτητές σε μωαμεθανικό τέμενος οπότε προστέθηκε και ο μιναρές.
Όλα αυτά, μπορεί να το διαπιστώσει ο καθένας. Επομένως, ποιός ο λόγος να κινητοποιείται κανείς εναντίον της τοποθέτησης ενός σταυρού; Τι θέλουν δηλαδή; Το μόνο θρησκευτικό σύμβολο του μνημείου να είναι ο μιναρές; Αν αυτός είναι ο λόγος της κινητοποίησης, να το δηλώσουν ξεκάθαρα και να αφήσουν τις υποκρισίες τάχα περί πολυπολιτισμού.
Έχουμε στην πραγματικότητα να κάνουμε με ανθρώπους που συμπεριφέρονται σαν αποικιοκράτες στον ίδιο τους τον τόπο. Και που προσπαθούν να αμφισβητούν πράγματα αυτονόητα: Αναρωτήθηκε κανείς στην Ρώμη, αν το Πάνθεον είναι και ναός; Προφανώς και όχι. Γιατί η Καθολική Εκκλησία είναι ισχυρή, και για τον ισχυρό τα αυτονόητα παραμένουν ως τέτοια.
Εδώ γιατί συγχέουμε πράγματα που είναι ολότελα διαφορετικά; Αν οι εκκλησιαστικές αρχές λειτουργούν με τρόπο που δεν δείχνει σεβασμό στο μνημείο, αν ο μητροπολίτης Άνθιμος είναι αυτός που είναι –αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με την ιστορία, ούτε με την ταυτότητα της πόλης, ούτε με το θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων της.
Αυτά, τα μπερδεύει κανείς μόνο αν έχει αρνητική προκατάληψη για την ίδια του την ταυτότητα –πράγμα που συμβαίνει πλέον κατ εξοχήν με τις άρχουσες τάξεις αυτού του τόπου, που πολιτεύονται εναντίον του λαού σε κάθε επίπεδο. Και υπό το πρόσχημα της «πολιτικής ορθότητας» και του ψευδοπολυπολιτισμού βάζουν την εξουσία να μας υπαγορεύει την ιστορική μας μνήμη, και την εθνική μας συνείδηση –πράγμα που στην ουσία αποτελεί αυταρχισμό στην χημικά καθαρή του μορφή, όσο κι αν κρύβεται πίσω από διακηρύξεις περί του αντιθέτου.
Το αν παλεύει κανείς υπέρ της συνύπαρξης των λαών, και του δικαιώματός τους στην πολιτιστική αυτοδιάθεση –κρίνεται σήμερα από το τι λες και τι κάνεις εναντίον των σφαγών στο Βόρειο Κουρδιστάν, την Συρία, σε όλα τα μέρη όπου συντελούνται σύγχρονα ολοκαυτώματα υπό την αιγίδα εθνοθρησκευτικών ολοκληρωτισμών. Που είναι όλοι αυτοί να τους καταγγείλουν και να ξεσηκωθούν; Το πολύ-πολύ να χύσουν μερικά κροκοδείλια δάκρυα για τα προσχήματα…
Κατά τα άλλα έχουν ανάγκη να σκιαμαχούν με τον μπαμπούλα του «εκκλησιαστικού σκοταδισμού» στήνοντας ένα αποπροσανατολιστικό δίπολο, για να αποδείξουν ότι είναι ακόμα ‘προοδευτικοί’; Ποιοί; Αυτοί που καταστρέφουν καθημερινά τον τόπο ως κυβέρνηση, εκείνοι που συναγελάζονται μαζί τους, με το υπερμνημονιακό Ποτάμι, και με τους εθνομηδενιστές νεοφιλελεύθερους της νέας ηγεσίας της ΝΔ. Απότερος στόχος τους, να επιβάλουν ένα πνευματικό μνημόνιο, μαζί με το οικονομικό-κοινωνικό. Αυτό κάνουν, και ως τέτοιοι πρέπει να καταγγελθούν.
Υ.Γ. Επί της ουσίας: Οποιαδήποτε χρήση του χώρου, εκκλησιαστική ή μη, θα πρέπει να σέβεται οπωσδήποτε τον χαρακτήρα του μνημείου, να συμβαδίζει μαζί του, και να προσθέτει στην αρχαιολογική του σημασία. Αν κινδυνεύει από κάτι η Ροτόντα, είναι από τον διάχυτο πνευματικό και αισθητικό ξεπεσμό, που δυστυχώς διαπερνά σχεδόν όλες τις εκφράσεις του δημόσιου βίου της κοινωνίας. Και αυτό είναι ένα μήνυμα που θα πρέπει να λάβουν όλοι που εμπλέκονται σε αυτήν την αντιπαράθεση. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το νόημα μιας νέας, και αυθεντικά προοδευτικής πολιτικής στάσης που απαντάει στα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας μας.
Μένουμε Θεσσαλονίκη
ΠΗΓΗ:https://menoumethess.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.