Η ΔΥΣΗ ΡΟΚΑΝΙΖΕΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ

Μελέτης Η. Μελετόπουλος 

(Εφημ.  ΝΕΑ)

     Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς ιδεολογικά, αυτό που αποκαλούμε «Δύση» (συνοπτικά η Ευρώπη, η Αμερική και η Ωκεανία) διαμορφώθηκε στην βάση του Ελληνορωμαϊκού κόσμου, όπως αυτός εξελίχθηκε μέσα από διαδοχικές μεταλλάξεις. Οι κυριώτερες ήταν ο Χριστιανισμός, η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός, η Βιομηχανική Επανάσταση και τελικώς η νεώτερη αστική κοινωνία. Στην τελευταία φάση, από τα μέσα του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα, καθοριστικό ρόλο διεδραμάτισε η διανόηση της εβραϊκής διασποράς, κυρίως στο πρόσωπο των τριών τιτάνων Marx, Freud και Einstein. Αυτά ήταν τα θεμέλια της Δύσης.

    Η τεράστια συσσώρευση ισχύος και πλούτου στα μεγάλα δυτικά καπιταλιστικά κράτη προϋπέθεσε μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος: την κατάκτηση της Αμερικής και την καταστροφή των ιθαγενών αμερικανικών πολιτισμών, το εμπόριο σκλάβων, την αποικιοποίηση της Αφρικής και της Ασίας, την άγρια εκμετάλλευση των υπανάπτυκτων και ημιανάπτυκτων λαών, τις ανισότητες και την απαθλίωση της εργατικής τάξης στο εσωτερικό των δυτικών χωρών, όπως και διαφόρους μεγάλους και μικρούς πολέμους για τον έλεγχο των πόρων του πλανήτη.

    Η απανθρωπία που χαρακτήρισε την πορεία του δυτικού κόσμου δεν ήταν βέβαια χειρότερη από αυτήν των Μήδων του 5ου αιώνος π.Χ., των Αράβων του 7ου αιώνος μ.Χ., των Μογγόλων του Τζένγκις Χαν, των Σελτζούκων και των Οθωμανών Τούρκων κλπ. Μάλιστα οι τελευταίοι διέπραξαν γενοκτονίες μείζονος κλίμακος. Αυτό που διαφοροποίησε τον δυτικό κόσμο ήταν ότι, μέσα από τις συνήθεις –δυστυχώς- στο ανθρώπινο είδος ανθρωποκτόνες διαδικασίες, αναδείχθηκαν πρωτοφανείς θεσμοί, όπως η Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Ελευθερία του Πνεύματος, η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Υπερνικήθηκε, έστω και με παλινδρομήσεις και υποτροπές, έστω και με κόστος δύο Παγκοσμίων Πολέμων και ενός Ψυχρού, ο Ολοκληρωτισμός. Αντιθέτως, οι μη δυτικές υπερδυνάμεις αναπαρήγαγαν προνεωτερικά μοντέλα διακυβέρνησης και κοινωνικής οργάνωσης, βασισμένα στην ανελευθερία, στην βία και στην καταστολή.

    Η συνεχής εξέλιξη του δυτικού κόσμου, βασισμένη στην κριτική σκέψη και στην αμφισβήτηση, ανέδειξε στις αρχές του 21ου αιώνα ένα παράδοξο: την αυτοαναίρεση της Δύσης εν ονόματι των ίδιων των ανθρωπιστικών της αξιών. Με αφετηρία το κίνημα πολιτικής ορθότητας, που είχε σωστή αφετηρία, αλλά στην συνέχεια εξετράπη σε αχαλίνωτη γενικευμένη επίθεση εναντίον ολόκληρου του δυτικού πολιτισμού. Η Δύση καταγγέλλεται πλέον από τους εκπροσώπους αυτού του κινήματος ως ρατσιστική, σωβινιστική, αποικιοκρατική κλπ., παραβλέποντας τα κορυφαία της επιτεύγματα και τις κατακτήσεις της στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χάρις στις οποίες είναι σήμερα δυνατόν να εκτοξεύονται αυτές οι καταγγελίες.

 Φτάσαμε στο σημείο να απαξιώνεται επιπόλαια η κλασσική παιδεία ως προϊόν ενός «λευκού πολεμοχαρούς σωβινιστικού πολιτισμού». Και μάλιστα από ανθρώπους που δεν έχουν κάν διαβάσει τον Όμηρο ή τον Θουκυδίδη. Επιστημονικά αυτό αποτελεί μία στρεβλή, ανιστόρητη και εκ των υστέρων προβολή στο παρελθόν σημερινών αξιών.

    Αλλά η απαξίωση της Δύσης από τέτοια κινήματα στην ουσία υπονομεύει την ηθική υπεροχή της έναντι των ανελεύθερων καθεστώτων του Τρίτου Κόσμου, όπου η κριτική όχι μόνον απαγορεύεται αλλά και επισύρει φοβερές ποινές. Και αυτή η υπονόμευση αποδυναμώνει το μόνο υπαρκτό στον σημερινό κόσμο παράδειγμα δημοκρατικής, φιλελεύθερης κοινωνίας, αντίβαρο στην επέλαση των αυταρχισμών, ολοκληρωτισμών και δικτατοριών.

 Άλλο θέμα είναι η αποκατάσταση αδικιών εις βάρος ευπαθών, αδύναμων, απαξιωμένων και αναξιοπαθούντων κοινωνικών ομάδων, και άλλο η επίθεση κατά των θεμελίων του δυτικού κόσμου.

ΠΗΓΗ: Μελέτης Μελετόπουλος fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com