Το ανθρώπινο είδος στην Αντιγόνη του Σοφοκλή

Του Αντώνη Καραμπάτσου

Ο Σοφοκλής, ένας από τους τρεις μεγαλύτερους τραγικούς  ποιητές, της Ελλάδας στο έργο του  Αντιγόνη, έγραψε έναν περίφημο κείμενο για τον άνθρωπο.

 Δεινό είναι λέει το ανθρώπινο είδος. Ένα χαρμάνι αξιοθαύμαστων και αξιοχλεύαστων πολιτών!!!

 Στους   μεν πρώτους ανήκει κάθε   πολιτισμένος και εκλεκτός πολίτης στους  δε δεύτερους  κάθε απολίτιστος και   κακοποιός πολίτης.

Θαυμάστε, αγαπητοί φίλοι, τις λέξεις που χρησιμοποιεί ακριβώς  ο Σοφικλης!!!

Λέει:  Στους  μεν  ανήκει κάθε  Υψίπολις , στους δε ανήκει κάθε  άπολις!!! (λέξεις που σημαίνουν ο μεν είναι πολίτης που εξυψώνει την πόλη του (Εύκοσµος,  αξιόλογος πολίτης), στους δε είναι πολίτης  που απαξιώνει την πόλη  του (απολίτιστος,   απόκοσμος) 

Ο Σοφοκλής, για τον άνθρωπο...

 

Ύµνος στο ΜΠΟΡΩ

(Ελεύθερη απόδοση από το χορικό της Αντιγόνης από Α. Καραμπάτσο)

Από όλα όσα οι άνθρωποι στο κόσµο αυτό θαυµάζουν

Ασύγκριτα είναι ανώτερη τ’ ανθρώπου η σοφία.

Μ’ αυτή λαλιά αυτός έφτιαξε κι έµαθε να τη γράφει.

Μ΄ αυτή ονόµατα πολλά σε όλα έχει δώσει. 

Μ’ αυτή τις πόλεις έκτισε και νόµους έχει ορίσει.

Μ’ αυτή κατάκτησε τη γη µ’ αυτή και τον αέρα.

Μ’ αυτή περνά και θάλασσες µε κύµατα αφρισµένα.

 

Και σ’ άλλα τον οδήγησε που έχει κατορθώσει

και έγινε ο κυρίαρχος της γης τώρα αυτός.

Πουλιά και αγρίµια έπιασε και ηµέρωσε τα βόδια, 

που ακάµατα και ξέγνοιαστα γυρνάγαν στα βουνά.

Τη  χέρσα   γη με το υνί έμαθε και οργώνει

Και το χαλάζι τη βροχή το χιόνι και το κρύο

έμαθε ο πολυμήχανος και αυτά να αψηφά

Το φτεροπόδαρο άλογο έκανε σύντροφό του,

αφού πρώτα του έβαλε στη χαίτη του ζυγό. 

Τα ψάρια από τη θάλασσα έµαθε πώς να βγάζει

τα δίχτυα αφού σοφίστηκε ο φοβερός του νους. 

Ο πάνσοφος στοχάζεται το χάρο να πλανέψει

Γι’ αυτό και τέχνες έκανε τη γεια να παγιδέψει.

Ανέλπιστες σοφίστηκε  τέχνες και εργαλεία

και μηχανές περίτεχνες που δεν χωράει ο νους.

Όμως µια έρπει στο κακό και συμφορές γυρεύει 

την άλλη πάλι στο καλό  κυλάει και ειρηνεύει.

Εύκοσµος όταν σέβεται όρκους θεούς και νόμους 

υψίπολις και εκλεκτός  τιμή της κάθε  πόλης.

Μα όταν είναι  άπολις. κακοποιός πολίτης,

απόκοσμος, απολίτιστος,  µε τις αποκοτιές του.

φίλος  δεν είναι του καλού  και δεν τιµά την πόλη,

Με όποιον τους νόμους  δεν τηρεί, κάνεις µη συμφωνήσει!!

Μαζί του να µην φάει ψωμί,  ούτε να συγχωρήσει!!

Τέλος.

Επιμύθιο  (με τη συγγνώμη μας στο Σοφοκλή)

Θαυμάσια αξιέπαινα όσα  έχει κατορθώσει

και άλλα ο δαιμόνιος, πολλά έχει να δώσει.

Το φοβερό του εαυτό αν όμως  δεν δαµάσει,

θηλιά η σοφία θα γενεί τον ίδιο για να πιάσει.

ΠΗΓΗ: Αντώνης Καραμπάτσος fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com