“Φεῦγε εἰς Αἴγυπτον…Μέλλει γὰρ Ἡρώδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό”.
Ἀπὸ τὴ Ραμᾶ στὴ Ραμάλα
Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ ῾Ηρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό.
῾Ο δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον,
καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς ῾Ηρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.
(Κατά Ματθαίον β 13-’15. Ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς μετὰ τὰ Χριστούγεννα).
Ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,
” Βλέπεις, αὐτὸ γίνεται καὶ στὸν Χριστό, ἐνῶ ἀκόμη εἶναι στὰ σπάργανα; Μόλις γεννήθηκε, ξεσηκώθηκε ἐναντίον του ὁ Ἡρώδης.
Ἀκολουθεῖ ἡ φυγὴ στὴν Αἴγυπτο. Ἐξορία σὲ χώρα βαρβαρική.
Ἀκούγοντας τὰ αὐτά, πρόσεξε. Μὴ ταραχθεῖς, ὅταν σὲ βρίσκουν ἀθεράπευτες συμφορὲς καὶ ἀμέτρητοι κίνδυνοι! Καὶ κυρίως πρόσεξε. Μὴ πεῖς: «Γιατὶ μοῦ συμβαίνουν αὐτά; Ἐγώ, ἀφοῦ τηρῶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἔπρεπε νὰ στεφανωθῶ καὶ νὰ ἀνακηρυχθῶ νικητής! Νὰ ἀποκτήσω ὄνομα καὶ δόξα!» Μὴ σκέφτεσαι ἔτσι. Ἀντίθετα νὰ τὰ δέχεσαι ὅλα μὲ γενναιότητα….
Πνευματική ζωὴ χωρὶς πειρασμοὺς δὲν γίνεται. Νὰ ἔχεις ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Τέτοια ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶχε καὶ ὁ Δίκαιος Ἰωσήφ. Τοῦ ἐμφανίζεται ὁ Ἄγγελος καὶ τοῦ λέει: «Πάρε τὸ Παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα Του καὶ πηγαίνετε στὴν Αἴγυπτο.» Δὲν σκανδαλίσθηκε ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ἰωσήφ. Οὔτε εἶπε στὸν Ἄγγελο: «Τί μπερδεμένα πράγματα μοῦ λές; Ἐσὺ δὲν μοῦ ἔλεγες προηγουμένως, ὅτι Αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό Του; Τώρα λοιπόν, οὔτε τὸν Ἑαυτὸ Του δὲν μπορεῖ νὰ σώσει;! Ἄλλα μοῦ ὑποσχέθηκες καὶ ἄλλα γίνονται στὴν πραγματικότητα;»
Δὲν μίλησε ἔτσι ὁ Ἰωσήφ. Τίποτε ἀπὸ αὐτὰ δὲν εἶπε. Εἶχε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Οὔτε γιὰ τὸν χρόνο ἐπιστροφῆς ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο δὲν δείχνει περιέργεια τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ ὁ Ἄγγελος μίλησε πολὺ ἀόριστα γιὰ ἐπιστροφή.
Πιστεύει, ὑπακούει καὶ ὑπομένει μὲ χαρὰ ὅλους τοὺς πειρασμούς.
Νά, λοιπόν! Ὁ ἀληθινὸς μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ δὲν ξαφνιάζεται, ὅταν τὸν βρίσκουν θλίψεις καὶ δοκιμασίες. Ἀλλὰ παίρνει θάρρος· γιατὶ ἐνθυμεῖται, ὅτι Αὐτὸς ποὺ γιὰ μᾶς ἔγινε Νήπιο, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του ἀντιμετώπισε διωγμοὺς καὶ ταλαιπωρίες.
Ἀπὸ τὴν Ραμᾶ στὴ Ραμάλα καὶ ἀπὸ τὸν Ἡρώδη στὸ Νετανιάχου…
Σχολιάζει ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν:
” Ἱστορικὰ γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἡρώδης βασίλευε στὴν Παλαιστίνη μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη καὶ ὑπὸ τὴν προστασία τῶν ρωμαίων κατακτητῶν, καὶ πὼς ἦταν ἕνας ἀπάνθρωπος καὶ ἄδικος τύραννος. Στὴν ἀντίδρασή του στὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ εὐαγγέλιο μᾶς δίνει τὸ αἰώνιο πορτραῖτο τῆς ἐπίγειας ἐξουσίας ποὺ ὁ μοναδικὸς σκοπὸς καὶ ἡ ἐνέργειά της ἐξαντλοῦνται στὴ διατήρηση, χρησιμοποίηση καὶ ὑπεράσπιση τῆς δύναμης ποὺ κατέχει ἐνάντια σὲ ὁ,τιδήποτε πιθανῶς ἀπειλεῖ τὴν ὕπαρξή της. Mήπως δὲν τὸ ξέρουμε τόσο καλὰ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι; Πάνω ἀπ’ ὅλα ὁ Ἡρώδης εἶναι τρομαγμένος καὶ φιλύποπτος. Πιθανῶς νὰ ἀναρωτηθοῦμε πῶς ἦταν δυνατὸ ἕνα παιδὶ νὰ ἀποτελεῖ ἀπειλή, ἕνα παιδὶ γιὰ τὸ ὁποῖο δὲ βρέθηκε κανένα ἄλλο κατάλυμα παρὰ μιὰ σπηλιὰ γιὰ νὰ γεννηθεῖ; Γιὰ τὸν Ἡρώδη ὅμως ἦταν ἀρκετὸ τὸ ὅτι κάποιος –καὶ στὴν περίπτωσή μας αὐτοὶ οἱ μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ- ὀνόμασε «βασιλιὰ» αὐτὸ τὸ ἄγνωστο φτωχικὸ καὶ ἀβοήθητο παιδί. Τίποτε ἄλλο δὲ χρειάστηκε γιὰ νὰ μπεῖ σὲ λειτουργία ὁ μηχανισμὸς τῆς ἐγκληματικῆς ἀναζήτησης, ἔρευνας, ἀνάκρισης καὶ ἐκτέλεσης”.
Τὸ ζητούμενο γιὰ τὸν Ἡρώδη ἦταν ἠ διαφύλαξη τῆς ἐξουσίας του ἀπὸ κάθε πιθανὴ ἀπειλή μὲ κάθε κόστος. Ὁ νεογέννητος Χριστὸς βρισκόταν σὲ κίνδυνο ἐπειδὴ λογιζόταν ὡς πιθανὸς διεκδικητὴς τῆς ἐξουσίας. Κατὰ συνέπεια, γιὰ πολιτικοὺς λόγους ἡ ἁγία οἰκογένεια αὐτοεξορίσθηκε στὴν Αἴγυπτο, πληρώντας πλήρως τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ πολιτικοῦ πρόσφυγα.
“Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ” ἀναφωνεῖ ὁ Ἰωσήφ ὁ ἀπὸ ”Αριμαθαίας μετὰ τὴ Σταύρωση, διὰ τοῦ ἱεροῦ ὑμνωδοῦ. Ποὺ ἀπὸ βρέφος σὰν ξένος φιιλοξενεῖται στὸν κόσμο.
Ὅμως ὀ Ἡρώδης, ἀφοῦ ξεγελάστηκε ἀπὸ τοὺς Μάγους, τοὺς ὁποίους πρῶτα προσπάθησε νὰ ἐξαπατήσει ὅτι δῆθεν ἤθελε νὰ μάθει ποῦ ἦταν τὸ παιδὶ γιὰ νὰ ἔρθει κι αὐτὸς νὰ προσκυνήσει, θέλησε νὰ ἀποκλείσει κάθε πιθανότητα ἡ ἐξουσία του νὰ ἀπειληθεῖ.
Διέταξε τὴν ἐξόντωση ὅλων τῶν παιδιῶν κάτω τῶν δύο ἐτῶν ἀπὸ τὸ χρόνο ποὺ τοῦ εἶχαν μιλήσει οἱ Μάγοι.
“Τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ ῾Ιερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν….”, συνεχίζει τὸ Εὐαγγέλιο.
Καὶ ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν:
Τὸ φῶς τῶν Χριστουγέννων συναντᾶ τὸ σκοτάδι τῆς κακόβουλης ἐξουσίας που τὴν ἔχει διαφθείρει ὁ φόβος καὶ ἡ καχυποψία. Ἀπὸ τὴ μιὰ πλευρὰ: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.» Ἀπὸ τὴν ἄλλη μιὰ τρομακτική, συνεχῶς κακὴ βούληση, ὁ ρόγχος ἑνὸς μισοπεθαμένου καθεστῶτος ποὺ μισεῖ τὸ φῶς, τὸν κόσμο, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀγάπη καὶ ἐπιθυμεῖ διακαῶς νὰ τὰ ξεριζώσει χωρὶς ἔλεος. Γιατὶ νὰ νοιαστεῖ αὐτὴ ἡ κακόβουλη ἐξουσία γιὰ τὶς κραυγὲς καὶ τὸ κλάμα τῶν μητέρων ποὺ δὲ θὰ βροῦν καμιὰ παρηγοριά; Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν ἀπὸ τότε, ἀλλὰ οἱ ἴδιες δύο ἐξουσίες ἐξακολουθοῦν νὰ βρίσκονται ἀντιμέτωπες ἡ μιὰ ἀπέναντι στὴν ἄλλη στὸν πολυβασανισμένο πλανήτη μας: ἡ ἐξουσία τῆς γυμνῆς δύναμης, ἡ τυφλωμένη ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τρομακτικὰ ἀπάνθρωπη καὶ ἡ ἀκτινοβόλα ἐξουσία τοῦ παιδιοῦ τῆς Βηθλεέμ. Φαίνεται ὅμως πὼς ὅλη ἡ ἐξουσία, ὅλη ἡ δύναμη βρίσκεται στὰ χέρια αὐτῆς τῆς γήινης ἀρχῆς, στὰ χέρια τῆς ἀστυνομίας της, τῶν ἀνακριτῶν της, στὰ χέρια αὐτοῦ τοῦ ἀθάνατου συστήματος τῶν νυκτερινῶν ἐπιχειρήσεων. Μόνο ὅμως φαινομενικά: ἐπειδὴ ποτὲ δὲν παύουν νὰ λάμπουν τὸ ἀστέρι καὶ ἡ εἰκόνα τῆς Μητέρας μὲ τὸ Βρέφος, ὁ ὕμνος «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ» δὲν ἔχει σιγήσει, καὶ ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ ἀγάπη ζοῦν.
Δὲν μπορεῖ νὰ μὴ γίνει σύγκριση τῆς κακόβουλης καὶ ἀδίστακτης δολοφονικῆς τυραννίας τοῦ Ἡρώδη, μὲ αὐτὴ τῆς κυβέρνησης Νετανιάχου, ἡ ὁποία στοὺς ἴδιους Ἁγίους Τόπους ἐπιδίδεται στὴ γενοκτονία τοῦ πλαιστινιακοῦ λαοῦ καὶ ἐξοντώνει τὰ παιδιὰ τῆς Γάζας. Ἡ κραυγὴ ἀπόγνωσης ποὺ προφητεύτηκε γιὰ τὴ Ραμᾶ, ἀντηχεῖ πλέον στὴ Ραμάλα…
Ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν χαρακτηρίζει τὸ καθεστὼς τοῦ Ἡρώδη “μισοπεθαμένο” ποὺ μισεῖ τὸ φῶς, τὸν κόσμο, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀγάπη, κακόβουλη ἐξουσία καταδικασμένη νὰ ἡττηθεῖ ἀπὸ τὸ φῶς τῶν Χριστουγέννων, τὴν ἀντίπαλη ἐξουσία τοῦ νεογέννητου Χριστοῦ.
Ὁ δημοσιογράφος Κρὶς Χέτζες τονίζει ἀντίστοιχα, ὅτι “οἱ δεσποτισμοὶ μποροῦν νὰ συνεχίσουν νὰ ὑπάρχουν καὶ πολὺ μετὰ τὴν ἡμερομηνία λήξης τους. Ὅμως, ἔχουν ἡμερομηνία λήξης.” Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι φαινομενικὰ νικάει, τὸ Ἰσραὴλ εἶναι καταδικασμένο, διότι ” τὰ ἔθνη χρειάζονται κάτι περισσότερο ἀπὸ τὴ δύναμη γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν. Χρειάζονται πνευματικὸ θεμέλιο (“mystique”). Τὸ πνευματικὸ αύτὸ θεμέλιο δίνει ἕνα σκοπό, τὴν εὐγένεια, ἀκόμα καὶ τὴν ἀρχοντιὰ ποὺ ἐμπνέουν τοὺς πολίτες νὰ θυσιάζονται γιὰ τὸ ἔθνος. Τὸ πνευματικὸ αὐτὸ θεμέλιο δίνει ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον. Δίνει νόημα. Δίνει ἐθνικὴ ταυτότητα. Ὅταν τὰ πνυυματικὰ θεμέλια καταρρέουν, ὅταν ξεσκεπάζονται ὡς ψεύδη, τότε καταρρέει και ἡ κεντρικὴ θεμελίωση τῆς κρατικῆς ἐξουσίας.”
Ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,
” Βλέπεις, αὐτὸ γίνεται καὶ στὸν Χριστό, ἐνῶ ἀκόμη εἶναι στὰ σπάργανα; Μόλις γεννήθηκε, ξεσηκώθηκε ἐναντίον του ὁ Ἡρώδης.
Ἀκολουθεῖ ἡ φυγὴ στὴν Αἴγυπτο. Ἐξορία σὲ χώρα βαρβαρική.
Ἀκούγοντας τὰ αὐτά, πρόσεξε. Μὴ ταραχθεῖς, ὅταν σὲ βρίσκουν ἀθεράπευτες συμφορὲς καὶ ἀμέτρητοι κίνδυνοι! Καὶ κυρίως πρόσεξε. Μὴ πεῖς: «Γιατὶ μοῦ συμβαίνουν αὐτά; Ἐγώ, ἀφοῦ τηρῶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἔπρεπε νὰ στεφανωθῶ καὶ νὰ ἀνακηρυχθῶ νικητής! Νὰ ἀποκτήσω ὄνομα καὶ δόξα!» Μὴ σκέφτεσαι ἔτσι. Ἀντίθετα νὰ τὰ δέχεσαι ὅλα μὲ γενναιότητα….
Πνευματική ζωὴ χωρὶς πειρασμοὺς δὲν γίνεται. Νὰ ἔχεις ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Τέτοια ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶχε καὶ ὁ Δίκαιος Ἰωσήφ. Τοῦ ἐμφανίζεται ὁ Ἄγγελος καὶ τοῦ λέει: «Πάρε τὸ Παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα Του καὶ πηγαίνετε στὴν Αἴγυπτο.» Δὲν σκανδαλίσθηκε ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ἰωσήφ. Οὔτε εἶπε στὸν Ἄγγελο: «Τί μπερδεμένα πράγματα μοῦ λές; Ἐσὺ δὲν μοῦ ἔλεγες προηγουμένως, ὅτι Αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό Του; Τώρα λοιπόν, οὔτε τὸν Ἑαυτὸ Του δὲν μπορεῖ νὰ σώσει;! Ἄλλα μοῦ ὑποσχέθηκες καὶ ἄλλα γίνονται στὴν πραγματικότητα;»
Δὲν μίλησε ἔτσι ὁ Ἰωσήφ. Τίποτε ἀπὸ αὐτὰ δὲν εἶπε. Εἶχε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Οὔτε γιὰ τὸν χρόνο ἐπιστροφῆς ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο δὲν δείχνει περιέργεια τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ ὁ Ἄγγελος μίλησε πολὺ ἀόριστα γιὰ ἐπιστροφή.
Πιστεύει, ὑπακούει καὶ ὑπομένει μὲ χαρὰ ὅλους τοὺς πειρασμούς.
Νά, λοιπόν! Ὁ ἀληθινὸς μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ δὲν ξαφνιάζεται, ὅταν τὸν βρίσκουν θλίψεις καὶ δοκιμασίες. Ἀλλὰ παίρνει θάρρος· γιατὶ ἐνθυμεῖται, ὅτι Αὐτὸς ποὺ γιὰ μᾶς ἔγινε Νήπιο, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του ἀντιμετώπισε διωγμοὺς καὶ ταλαιπωρίες.
Ἀπὸ τὴν Ραμᾶ στὴ Ραμάλα καὶ ἀπὸ τὸν Ἡρώδη στὸ Νετανιάχου…
Σχολιάζει ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν:
” Ἱστορικὰ γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἡρώδης βασίλευε στὴν Παλαιστίνη μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη καὶ ὑπὸ τὴν προστασία τῶν ρωμαίων κατακτητῶν, καὶ πὼς ἦταν ἕνας ἀπάνθρωπος καὶ ἄδικος τύραννος. Στὴν ἀντίδρασή του στὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ εὐαγγέλιο μᾶς δίνει τὸ αἰώνιο πορτραῖτο τῆς ἐπίγειας ἐξουσίας ποὺ ὁ μοναδικὸς σκοπὸς καὶ ἡ ἐνέργειά της ἐξαντλοῦνται στὴ διατήρηση, χρησιμοποίηση καὶ ὑπεράσπιση τῆς δύναμης ποὺ κατέχει ἐνάντια σὲ ὁ,τιδήποτε πιθανῶς ἀπειλεῖ τὴν ὕπαρξή της. Mήπως δὲν τὸ ξέρουμε τόσο καλὰ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι; Πάνω ἀπ’ ὅλα ὁ Ἡρώδης εἶναι τρομαγμένος καὶ φιλύποπτος. Πιθανῶς νὰ ἀναρωτηθοῦμε πῶς ἦταν δυνατὸ ἕνα παιδὶ νὰ ἀποτελεῖ ἀπειλή, ἕνα παιδὶ γιὰ τὸ ὁποῖο δὲ βρέθηκε κανένα ἄλλο κατάλυμα παρὰ μιὰ σπηλιὰ γιὰ νὰ γεννηθεῖ; Γιὰ τὸν Ἡρώδη ὅμως ἦταν ἀρκετὸ τὸ ὅτι κάποιος –καὶ στὴν περίπτωσή μας αὐτοὶ οἱ μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ- ὀνόμασε «βασιλιὰ» αὐτὸ τὸ ἄγνωστο φτωχικὸ καὶ ἀβοήθητο παιδί. Τίποτε ἄλλο δὲ χρειάστηκε γιὰ νὰ μπεῖ σὲ λειτουργία ὁ μηχανισμὸς τῆς ἐγκληματικῆς ἀναζήτησης, ἔρευνας, ἀνάκρισης καὶ ἐκτέλεσης”.
Τὸ ζητούμενο γιὰ τὸν Ἡρώδη ἦταν ἠ διαφύλαξη τῆς ἐξουσίας του ἀπὸ κάθε πιθανὴ ἀπειλή μὲ κάθε κόστος. Ὁ νεογέννητος Χριστὸς βρισκόταν σὲ κίνδυνο ἐπειδὴ λογιζόταν ὡς πιθανὸς διεκδικητὴς τῆς ἐξουσίας. Κατὰ συνέπεια, γιὰ πολιτικοὺς λόγους ἡ ἁγία οἰκογένεια αὐτοεξορίσθηκε στὴν Αἴγυπτο, πληρώντας πλήρως τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ πολιτικοῦ πρόσφυγα.
“Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ” ἀναφωνεῖ ὁ Ἰωσήφ ὁ ἀπὸ ”Αριμαθαίας μετὰ τὴ Σταύρωση, διὰ τοῦ ἱεροῦ ὑμνωδοῦ. Ποὺ ἀπὸ βρέφος σὰν ξένος φιιλοξενεῖται στὸν κόσμο.
Ὅμως ὀ Ἡρώδης, ἀφοῦ ξεγελάστηκε ἀπὸ τοὺς Μάγους, τοὺς ὁποίους πρῶτα προσπάθησε νὰ ἐξαπατήσει ὅτι δῆθεν ἤθελε νὰ μάθει ποῦ ἦταν τὸ παιδὶ γιὰ νὰ ἔρθει κι αὐτὸς νὰ προσκυνήσει, θέλησε νὰ ἀποκλείσει κάθε πιθανότητα ἡ ἐξουσία του νὰ ἀπειληθεῖ.
Διέταξε τὴν ἐξόντωση ὅλων τῶν παιδιῶν κάτω τῶν δύο ἐτῶν ἀπὸ τὸ χρόνο ποὺ τοῦ εἶχαν μιλήσει οἱ Μάγοι.
“Τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ ῾Ιερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν….”, συνεχίζει τὸ Εὐαγγέλιο.
Καὶ ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν:
Τὸ φῶς τῶν Χριστουγέννων συναντᾶ τὸ σκοτάδι τῆς κακόβουλης ἐξουσίας που τὴν ἔχει διαφθείρει ὁ φόβος καὶ ἡ καχυποψία. Ἀπὸ τὴ μιὰ πλευρὰ: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.» Ἀπὸ τὴν ἄλλη μιὰ τρομακτική, συνεχῶς κακὴ βούληση, ὁ ρόγχος ἑνὸς μισοπεθαμένου καθεστῶτος ποὺ μισεῖ τὸ φῶς, τὸν κόσμο, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀγάπη καὶ ἐπιθυμεῖ διακαῶς νὰ τὰ ξεριζώσει χωρὶς ἔλεος. Γιατὶ νὰ νοιαστεῖ αὐτὴ ἡ κακόβουλη ἐξουσία γιὰ τὶς κραυγὲς καὶ τὸ κλάμα τῶν μητέρων ποὺ δὲ θὰ βροῦν καμιὰ παρηγοριά; Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν ἀπὸ τότε, ἀλλὰ οἱ ἴδιες δύο ἐξουσίες ἐξακολουθοῦν νὰ βρίσκονται ἀντιμέτωπες ἡ μιὰ ἀπέναντι στὴν ἄλλη στὸν πολυβασανισμένο πλανήτη μας: ἡ ἐξουσία τῆς γυμνῆς δύναμης, ἡ τυφλωμένη ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τρομακτικὰ ἀπάνθρωπη καὶ ἡ ἀκτινοβόλα ἐξουσία τοῦ παιδιοῦ τῆς Βηθλεέμ. Φαίνεται ὅμως πὼς ὅλη ἡ ἐξουσία, ὅλη ἡ δύναμη βρίσκεται στὰ χέρια αὐτῆς τῆς γήινης ἀρχῆς, στὰ χέρια τῆς ἀστυνομίας της, τῶν ἀνακριτῶν της, στὰ χέρια αὐτοῦ τοῦ ἀθάνατου συστήματος τῶν νυκτερινῶν ἐπιχειρήσεων. Μόνο ὅμως φαινομενικά: ἐπειδὴ ποτὲ δὲν παύουν νὰ λάμπουν τὸ ἀστέρι καὶ ἡ εἰκόνα τῆς Μητέρας μὲ τὸ Βρέφος, ὁ ὕμνος «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ» δὲν ἔχει σιγήσει, καὶ ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ ἀγάπη ζοῦν.
Δὲν μπορεῖ νὰ μὴ γίνει σύγκριση τῆς κακόβουλης καὶ ἀδίστακτης δολοφονικῆς τυραννίας τοῦ Ἡρώδη, μὲ αὐτὴ τῆς κυβέρνησης Νετανιάχου, ἡ ὁποία στοὺς ἴδιους Ἁγίους Τόπους ἐπιδίδεται στὴ γενοκτονία τοῦ πλαιστινιακοῦ λαοῦ καὶ ἐξοντώνει τὰ παιδιὰ τῆς Γάζας. Ἡ κραυγὴ ἀπόγνωσης ποὺ προφητεύτηκε γιὰ τὴ Ραμᾶ, ἀντηχεῖ πλέον στὴ Ραμάλα…
Ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν χαρακτηρίζει τὸ καθεστὼς τοῦ Ἡρώδη “μισοπεθαμένο” ποὺ μισεῖ τὸ φῶς, τὸν κόσμο, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀγάπη, κακόβουλη ἐξουσία καταδικασμένη νὰ ἡττηθεῖ ἀπὸ τὸ φῶς τῶν Χριστουγέννων, τὴν ἀντίπαλη ἐξουσία τοῦ νεογέννητου Χριστοῦ.
Ὁ δημοσιογράφος Κρὶς Χέτζες τονίζει ἀντίστοιχα, ὅτι “οἱ δεσποτισμοὶ μποροῦν νὰ συνεχίσουν νὰ ὑπάρχουν καὶ πολὺ μετὰ τὴν ἡμερομηνία λήξης τους. Ὅμως, ἔχουν ἡμερομηνία λήξης.” Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι φαινομενικὰ νικάει, τὸ Ἰσραὴλ εἶναι καταδικασμένο, διότι ” τὰ ἔθνη χρειάζονται κάτι περισσότερο ἀπὸ τὴ δύναμη γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν. Χρειάζονται πνευματικὸ θεμέλιο (“mystique”). Τὸ πνευματικὸ αύτὸ θεμέλιο δίνει ἕνα σκοπό, τὴν εὐγένεια, ἀκόμα καὶ τὴν ἀρχοντιὰ ποὺ ἐμπνέουν τοὺς πολίτες νὰ θυσιάζονται γιὰ τὸ ἔθνος. Τὸ πνευματικὸ αὐτὸ θεμέλιο δίνει ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον. Δίνει νόημα. Δίνει ἐθνικὴ ταυτότητα. Ὅταν τὰ πνυυματικὰ θεμέλια καταρρέουν, ὅταν ξεσκεπάζονται ὡς ψεύδη, τότε καταρρέει και ἡ κεντρικὴ θεμελίωση τῆς κρατικῆς ἐξουσίας.”
ΠΗΓΗ:https://xristianiki.gr/%e1%bd%81-%ce%bd%ce%b5%ce%bf%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%e1%bd%b8%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%e1%bd%b8%cf%82-%cf%80%cf%81%cf%8c/?fbclid=IwY2xjawHfB5ZleHRuA2FlbQIxMQABHS3R9Hq0cU2qj2kpN9dns5IznS4QO3ce2ug4TZyzbKZzUYKjtDD1AfrZUw_aem_MfQWJs1XvmXGPpyC7GGSfg
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.