«Μέσες άκρες», για την Αριστέα Μπουγάτσου

του Διδύμιου

Πέρασαν έντεκα ολόκληρα χρόνια από το θάνατο τη Αριστέας Μπουγάτσου.

Την θυμήθηκα αυτές τις μέρες. Θυμήθηκα που κάποιο απόγευμα του 2008 ή 2009, δεν θυμάμαι ακριβώς, μιλήσαμε.

Τρεις άνθρωποι. Εγώ ο Γιάννης και η Αριστέα. Τηλεφωνικά με ανοικτή ακρόαση. Ένα τηλέφωνο και μια συζήτηση που κράτησε ώρες. Είχε σταματήσει την ραδιοφωνική της εκπομπή με τον Μπότσαρη.

Είχαμε και δεύτερη τηλεφωνική συνομιλία. Πάλι τα τρία ίδια πρόσωπα. Την πήραμε τηλέφωνο να μας πει τι…παίζει με το θέμα της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ. Παλιά αρθρογράφος στην Καθημερινή, είχε σηκώσει ψηλά τον πήχη στο θέμα της ιδιωτικοποίησης.

Η Αριστέα ήταν ένα σχεδόν …μυθικό πρόσωπο εκείνη την εποχή. Έτσι έζησε κι έτσι έφυγε. Χωρίς εμφανίσεις, χωρίς συνεντεύξεις, δίχως φωτογραφίες της να υπάρχουν. Σε μια εποχή που κυριαρχούσε ο Τράγκας κι ο Κακαουνάκης. Η εκπομπή της ‘’Μέσες άκρες’’ προκαλούσε. Ήταν συνώνυμη του ρεπορτάζ και της αλήθειας. Ερευνητική δημοσιογραφία, ασυμβίβαστη σε υποθέσεις δύσκολες. Προμήθειες ΟΤΕ, αναθέσεις, proton, εξοπλιστικά, Ζίμενς, Κόκκαλης, Ψυχάρης…

Πρόσωπο ατόφιο, ακέραιο, που πλήρωσε ακριβά την αιχμηρή πένα της και τις αποκαλύψεις της. Ήταν απ’ τα πρόσωπα που ξεχώριζαν, που κοσμούσαν κι έδιναν νόημα στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Με κείμενα σκληρά, οχληρά, γενναία, σε θέματα βαριά κι επικίνδυνα και σύγκρουση με πρόσωπα παντοδύναμα, αργυρώνητα χωμένα ως το λαιμό στην διαφθορά και την διαπλοκή.

Χωρίς αίσθηση του φόβου απέναντι σ’ ένα παντοδύναμο σύστημα, που την απειλούσε, της έδειχνε τα δόντια του, την άφηνε άνεργη, την πίεζε και την εξόντωνε με δικαστικές διώξεις και αγωγές, στην μεταπολίτευση που ήταν χρυσή περίοδος της μίζας, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Την εποχή της ‘’ισχυρής Ελλάδας’’, του…καταλληλότερου και των προκατόχων του. Τότε που η Μπουγάτσου αποκάλυπτε στοιχεία φωτιά κι έγγραφα για την ανομία και τις μίζες. Πρώτη έγραψε για τα Leopard, τους TOR- M1, το σύστημα ΕΡΜΗΣ, και τα Γιουροφάϊτερ που την έφεραν σε ρήξη με τον Ψυχάρη. Αλλά κι ο εργοδότης της στην Καθημερινή την…άδειασε, αφού τα είχε βρει με τον εχθρό του. Πάλι η Αριστέα πλήρωσε την νύφη.

Μας μίλησε για το ..τι τραβάει. Για τις μέρες της ανεργίας και την αναδουλειά που αντιμετώπιζε ο Μπότσαρης . Για τον Συρίγο. Όλα αυτά που αργότερα μάθαμε ως «επιχείρηση καθαρά χέρια». Δεν της συγχωρούσαν τον ανυποχώρητο χαρακτήρα, για να μαθευτεί η αλήθεια. Και το πλήρωνε συνεχώς. Στο τέλος το πλήρωσε και με την ζωή της. Τότε που όλος ο Tύπος σιωπούσε, αυτή μόνη της έδινε μάχες για να βγει η αλήθεια. Τότε που τα μίντια…στα τέσσερα, έκαναν χρυσές δουλειές. Με εκδότες αργυρώνητους, με ισχυρούς της εποχής και δημοσιογραφικά βαποράκια αμίλητα και σιωπηλά που περίμεναν τα δωράκια τους απ’ αυτούς.

Η Αριστέα τόλμησε. Όπως δεν τόλμησε κανείς. Με το ίδιο θάρρος που αντιμετώπισε και την προσωπική μάχη με την υγεία της .

Αλλά όπως είπε και η ίδια…πορευόταν πάντα με την προσωπική της πυξίδα, χωρίς υποχρεώσεις κι εκπτώσεις.

ΠΗΓΗ:https://ardin-rixi.gr/archives/255593
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com