Είναι κι αυτό ένας από τους μύθους που πλάθουμε μόνοι μας και παγιδευόμαστε. Στις αυταπάτες μας. Μόνοι μας. Διότι, αντί να παράγουμε πολιτικές, παράγουμε μυθοπλασίες.

Τον πιο μεγάλο μύθο, λοιπόν, των τελευταίων χρόνων τον επανέλαβε προχτές ο Στέφανος Στεφάνου σε ένα συνέδριο όπου κομματικοί αρχηγοί ανέλυσαν τις προοπτικές των διαπραγματεύσεων και της λύσης. Ανέλυσαν, τρόπος του λέγειν. Διότι, δεν αναλύουν ποτέ. Πετούν ατάκες μόνο.

Αν το λέει αυτό οποιοσδήποτε στενοκέφαλος μακριά από την ηγεσία, λες εντάξει, τόσα ξέρει τόσα λέει. Αλλά να το λένε πολιτικοί, που έζησαν από πρώτο χέρι και διαπραγματεύσεις και στενές επαφές με Τουρκοκύπριους πολιτικούς ή και με Τούρκους, δεν είναι υγιές. Και πάντως είναι μεγάλη κοροϊδία. Δεν μας αφορά αν θέλουν να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, αλλά τους πολίτες δεν δικαιούνται να τους κοροϊδεύουν.

Τη διαπραγμάτευση για τη ΔΔΟ την αξιοποιούσαν για να νομιμοποιήσουν τον διαχωρισμό και την κυριαρχία τους στην κατεχόμενη Κύπρο. Μιλούσαν για ομοσπονδία και εννοούσαν τη συνομοσπονδία μεταξύ δύο κρατών. Όχι μόνο ο Έρογλου ή ο Τατάρ, αλλά και όσοι Τ/κ πολιτικοί θεωρούνται οπαδοί της ΔΔΟ. Όταν, για παράδειγμα, η πολιτική μας ηγεσία έστηνε τον ανδριάντα του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, και ανέπτυσσαν μυθοπλασίες περί κοινού οράματος, ο ίδιος ήταν πιο ειλικρινής. Για όσους ήθελαν να ξέρουν την αλήθεια. Ένα χρόνο μετά τη συμφωνία του με τον Χριστόφια (της 23ης Μαϊου 2008), έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή» κι εξηγούσε ότι «με τον κ. Χριστόφια δεν αποφασίσαμε για ομόσπονδο κράτος με δυο επαρχίες, αποφασίσαμε για δυο συνιστώντα κράτη».

Καθαρές κουβέντες. Τόσο όσο οι Ελληνοκύπριοι ταγοί δεν λένε ποτέ. Αυτή είναι η ουσία, όμως. Δεν μετακινήθηκε μετά το Κραν Μοντάνα η τ/κ ηγεσία από την ομοσπονδία στα δύο κράτη, πάντα αυτό υποστήριζαν και τους ευνοούσε να το προωθούν μέσω διαπραγματεύσεων (δικοινοτικών!!!), που βάθαιναν όλο και περισσότερο τα τετελεσμένα των «δύο κρατών».

Γιατί απλούστατα, τόσα χρόνια συζητούν και συμφωνούν στοιχεία, που δεν έχουν σχέση με ομοσπονδιακό πολίτευμα. Όπως είναι το ότι υπάρχει συμφωνία μόνο για «μία διεθνή προσωπικότητα» και όχι για μία κυριαρχία και μία ιθαγένεια. Αυτό δεν διασφαλίζει την ενότητα του κράτους (δύο χωριστά κράτη μπορούν να συμφωνήσουν τη «μία διεθνή προσωπικότητα», δηλαδή την κοινή αντιπροσώπευση τους στον ΟΗΕ ή στην ΕΕ, όπως επιθυμούν οι Τ/κ για να αναγνωριστεί το χωριστό κράτος τους), αλλά αυτό από μόνο του είναι βασικό στοιχείο συνομοσπονδίας και όχι ομοσπονδίας.

Το συμφώνησαν, όμως, χωρίς να το λένε. Όπως το είπε ο Ταλάτ. Για να διατηρήσουμε την εποικοδομητική ασάφεια. Και επαναλαμβάνουν, ακόμα και τώρα, μετά από τόσες διαψεύσεις, τους μύθους μέσα στους οποίους είναι παγιδευμένοι, γιατί δεν έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν με άλλο τρόπο τη μαύρη μοίρα μας. Πού θα καταλήξουμε έτσι, είναι φανερό, δεν χρειάζονται περιγραφές.

philenews.com