Ζαν-Νικολά-Αρτύρ Ρεμπώ

Του Μπάμπη Ανδριανόπουλου 

Έκλεισε τους λογαριασμούς του με την ποίηση στα είκοσί του

Συνέχισε τους λογαριασμούς με τη ζωή ως τα τριαντεπτά του

Ως τις 10 Νοεμβρίου του 1891

Πάντα πλάνης και ανέστιος

Μαζί με το σαράκι του, αυτό που (περι)γράφει ο Αλκαίος

Με την παντοτινή βροχή στη μνήμη (του) ...

  "Η βροχή που βρέχει τα πάντα"

η βροχή που βρέχει για πάντα

χωμάτινες υγρές καρδιές

μέσα από το τζάμι που θολώνει

και στάλες,

δροσερές στάλες που πίνουν το φθαρτό

Όχι

Δεν ήρθα εδώ να περιμένω

Η ζωή έχει χώμα που μυρίζει άστρα

έχει την 

ύλη αδιάφορη 

στο ξεχασμένο κοχύλι

πάνω στις σπείρες που διαγράφεται το νέφος

η πόλη 

κι ο δρόμος

Όχι

Δεν εξελίσσομαι από τους καθορισμούς τους

Μια δύναμη με ωθεί στο ανείπωτο

στο έγκλημα το ποιητικό

εκεί που θα υπάρχω απλά για να υπάρχω

ακούγοντας

τις μελωδίες που έφτιαξα εγώ για τον κόσμο

μέσα στον κόσμο

Κρύσταλλοι 

Μη λησμονάς να συλλαβίζεις το άδικο

Φθινόπωρο είναι πάλι

Και η βροχή θα βρέχει για πάντα

https://m.youtube.com/watch?v=6MwhkwcfQ-M

Παρακάτω σκίτσα του Ρεμπώ από τον Πικάσο και τον Βερλαίν όπως και ένα δικό του ως αυτοπροσωπογραφία!

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1W6C4Ni8iQ/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com