Ψηφιακή Επανάσταση, "δημιουργική" Παιδεία και άλλες ιστορίες για δράκους

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Σκεφτομαι το παρακατω εξαιρετικο αρθρο του Δ Βασιλειου για την επελαση της διαστροφης στα σχολεια και την ανακρουση πρυμνας απο τη Φινλανδια που επιστρεφει στην κανονικη μαθηση.

Ψηφιακή Επανάσταση, "δημιουργική" Παιδεία και άλλες ιστορίες για δράκους 

** οπότε ΜΗΝ το διαβάσετε αν δεν αντέχετε να πέφτετε από τα σύννεφα....

Πριν πάμε στο κυρίως μέρος του post θα ήθελα μια εισαγωγή "υποδομής", ειδικά για τους φίλους που δεν είναι συχνοί να διαβάζουν τις ασυναρτησίες μου.

Εχει επικρατήσει [κακώς] η κατάληξη "-φοβικός" και όποιον εναντιώνεται σε κάτι για οποιουσδήποτε λόγους. Αν και κάποτε η κατάληξη ήταν "-μάχος" ("εικονομαχία" και όχι "εικονοφοβία"), με την έννοια της σφοδρής εναντίωσης, η Πολιτική Ορθότητα έχει επιβάλει την δικτατορία της "δίκης προθέσεων", όπου αν εναντιώνεσαι σε κάτι είναι γιατί σώνει και ντε το φοβάσαι ως κομπλεξικός και όχι γιατί μπορεί ακόμη και να αποδείξεις ότι είναι επιβλαβές, πράγμα για το οποίο έχει "αποφανθεί" η πλειονότητα, δλδ η βολεμένη ή/και δειλή μάζα (το ότι η πλειοψηφία έχει πάντα άδικο για αυτόν ακριβώς το λόγο, του βολέματος, το έχει αποδείξει ο Ιψεν από τα τέλη του 19ου αιώνα). Ετσι λοιπόν υπάρχει το "ομοφοβικός", "τεχνοφοβικός" κλπ, υπονοώντας ότι είναι αυτονόητο να υποστηρίζουμε την διαφορετικότητα, την τεχνολογία κλπ

Σε σχέση με την τεχνολογία δεν με λες "οπισθοδρομικό", καθώς σε πολλά πράγματα που απαιτείται είμαι power user - πολλά εργαλεία στη δουλειά και πολλά και στην καθημερινότητα και άρα "τεχνοφοβικό" δεν μπορείς να με πεις με κανένα τρόπο. Είμαι όμως δηλωμένα "τεχνομάχος" για 3 αλληλοσυνδεόμενους λόγους. 

Ο ένας λόγος είναι ότι το ανθρώπινο σώμα, βιολογικά και εγκεφαλικά, ΔΕΝ είναι φτιαγμένο για το επίπεδο μετάλλαξης (δλδ την καλπάζουσα "εξέλιξη") της τεχνολογίας που έχουμε οδηγηθεί ως "επίτευγμα" και άρα είναι κάτι εντελώς ΜΗ-φυσιολογική η χρήση της με κολοσσιαίες συνέπειες του τεχνολογικού τρόπου ζωής για το σώμα μας, τον εγκέφαλό μας, την υγεία μας κλπ. 

Άλλος λόγος είναι η φιλοσοφική μετάλλαξη που προκαλεί η μαζική καλπάζουσα χρήση της τεχνολογίας, διαμορφώνοντας πνευματικά ένα μεταλλαγμένο είδος ("νεο-Ανθρωπος"). 

Και τρίτος λόγος, συνέπεια και των προηγούμενων, είναι η βαριά επίπτωση της τεχνολογίας στη Βιωσιμότητα του Συστήματος, την οποία διαλύει κυριολεκτικά, με τρομερή σπατάλη πόρων, σώζοντας πολύ περισσότερους από όσους πρέπει από εμάς και δίνοντας στον καθένα πόρους που δεν υπάρχουν πλέον στο Σύστημα. Η Αειφορία/Βιωσιμότητα και Τεχνολογία ΔΕΝ μπορεί να είναι στην ίδια φράση. Απλό.

---------------------------

Μετά από αυτή την -τεράστια ομολογώ- εισαγωγή (!), θυμίζω πόσους τόνους μελάνι έχουν χυθεί για την ψηφιοποίηση της Παιδείας (αλλά και την "καλλιτεχνοποίησή" της μέσω της τεχνολογίας). Τι έχουμε ακούσει για ψηφιακές τάξεις, τι για εικονικές περιηγήσεις των μαθητών, τι, τι, τι... 

Κορωνίδα αυτής της επιχειρηματολογίας έχει υπάρξει το "Φινλανδικό θαύμα" το οποίο στηρίχθηκε σε δύο πυλώνες του σύγχρονου σχολείου: 

α) την ψηφιακή επανάσταση στα σχολεία με laptop παντού και 

β) την μη-ανταγωνιστικότητα και τον πλουραλισμό της εκπαιδευτικής "διδασκαλίας", με πρακτική κατάργηση της πραγματικής διδασκαλίας και την προώθηση ευρύτερης ενασχόλησης, δραστηριοτήτων καλλιτεχνικών και άλλων και την επαφή με τον "πραγματικό" κόσμο κυρίως μέσω τεχνικών και τεχνολογικών εφαρμογών.

Το σύνθημα "όχι τσάντες στο σπίτι" και "μόνο pc στην τάξη" στηρίχθηκε σε μια σειρά δεικτών στους διεθνείς "διαγωνισμούς" που έδειχναν ότι τα Φινλανδάκια ήταν προνομιούχα. Η Φινλανδία βρισκόταν για πολλά χρόνια πολύ υψηλά στους σχετικούς δείκτες, παρά το ότι δεν ήταν λίγοι εκείνοι που από τότε έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και προέβλεπαν δυσοίωνο μέλλον. Οι ανησυχίες τους, ωστόσο, καλύπτονταν από τις εντυπωσιακές επιδόσεις των μαθητών ηλικίας μέχρι 15 ετών, οι οποίες ήταν πολύ καλύτερες από εκείνες άλλων χωρών, με τους μαθητές να απολαμβάνουν μια σειρά από ευεργετήματα ειδικά σχεδιασμένα ώστε να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Ξεκινώντας από τα 7 χρόνια τους τα παιδιά εντάσσονται (ακόμη, αλλά μάλλον όχι για πολύ) σε ένα πλαίσιο όπου έννοιες όπως αποστήθιση κειμένων, παπαγαλία ή ακόμη και φροντιστήρια (που έχουμε δαιμονοποιήσει συλλήβδην στην Ελλάδα), αποτελούν άγνωστες λέξεις.

Αντίθετα, στα ολοήμερα σχολεία οι μαθητές ενθαρρύνονται να είναι κατά βάση δημιουργικοί και να συμμετέχουν ακόμη και στον σχεδιασμό των δραστηριοτήτων ή του ωρολογίου προγράμματος σε συνεννόηση με τους δασκάλους και τους καθηγητές τους, στα πλαίσια της συμμετοχικής δημοκρατίας στην εκπαίδευση. Φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν σε ιδιαίτερα προσεγμένους χώρους διδασκαλίας, με την χρήση σύγχρονων τεχνικών και οπτικοακουστικών μέσων. 

Αυτό κράτησε 3-4 δεκαετίες, κάνοντας την υπόλοιπη Ευρώπη να κοιτά με θαυμασμό το «θαύμα» της δημόσιας παιδείας στην χώρα.

Μετά ήρθε η Πραγματικότητα.

Το προβεβλημένο ως το κορυφαίο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο, το φινλανδικό μοντέλο, που για δεκαετίες υπήρξε πρότυπο για ολόκληρη την Ευρώπη, δείχνει με βάση τα στοιχεία, ότι περνά μια παρατεταμένη κρίση, με τις αρχές της χώρας να έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα, αλλά να αδυνατούν να βρουν τις κατάλληλες λύσεις.

Στην μεν δευτεροβάθμια βαθμίδα (Γυμνάσιο-Λύκειο) έχει αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών που ολοκληρώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση δίχως να έχουν αναπτύξει την επιθυμητή ικανότητα ακόμη και ανάγνωσης (!) ενώ στα Πανεπιστήμια έχει γίνει πανικός, με μόλις το 20% να εισάγονται σε κάποια τριτοβάθμια σχολή, ενώ έρευνα της Φινλανδικής Ομοσπονδίας Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας (SOSTE) δείχνει ότι γενικά το επίπεδο εκπαίδευσης των νέων και εκείνων που πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν (64 ετών) είναι σήμερα περίπου το ίδιο!!!!!

Επιπλέον, οι Φινλανδοί παρατηρούν στα δεδομένα τους, στοιχεία που δείχνουν διαφορές μεταξύ των φύλων (!) και οι μελέτες διαπιστώνουν ότι «οι διαφορές στα μαθησιακά αποτελέσματα που σχετίζονται με το κοινωνικό υπόβαθρο (!) έχουν γίνει πιο έντονες από ό,τι παλαιότερα», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Θέματα και διακρίσεις δηλαδή με τα οποία το ισχυρό κοινωνικό κράτος πίστευε ότι είχε ξεμπερδέψει οριστικά.

Πσσσσυχούλες μου

Για να καταλάβετε τον πανικό, οι Φινλανδοί σκέπονται να επεκτείνουν την βασική και υποχρεωτική εκπαίδευση μέχρι τα 18 (!), ενώ παράλληλα υπάρχουν σκέψεις για αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια που μέχρι πρόσφατα γινόταν με ξεχωριστές εξετάσεις για κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα, εισάγοντας ... "Πανελλήνιες". 

Τα ύστερα του κόσμου.

---------------------------

Το πιό ωραίο είναι για το τέλος.

Μέχρι πρόσφατα, πολλά σχολεία έδιναν δωρεάν φορητούς υπολογιστές σε όλους τους μαθητές από την ηλικία των 11 ετών. Ωστόσο, Φινλανδοί γονείς και δάσκαλοι, όπως και σε άλλες χώρες, ανησυχούν όλο και περισσότερο για τον αντίκτυπο που έχει η έκθεση των παιδιών σε οθόνες. Σε παράλληλη μελέτη αποδείχθηκε ότι οι συνεχείς αντιπερισπασμοί από τη χρήση ψηφιακών συσκευών κάνουν πολλά παιδιά νευρικά και πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν στην τάξη (και στο σπίτι).

«Οι περισσότεροι μαθητές έκαναν τις ασκήσεις όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, ακόμη και λάθος, ώστε να μπορούν στη συνέχεια να παίζουν παιχνίδια και να συνομιλούν σε ΜΚΔ», είπε στο Reuters η Καουνόνεν κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος στην τάξη.

Ετσι στην Φινλανδία κερδίσει έδαφος η "επανάσταση των βιβλίων" (!) - πιό "φοβικό" πεθαίνεις.......

Η αρχή έγινε από το Ριχιμάκι, μια πόλη που από το 2018 είχε σταματήσει να χρησιμοποιεί τα περισσότερα βιβλία στα γυμνάσια, αλλά τώρα προσπαθεί κάτι διαφορετικό την αρχή αυτής της σχολικής χρονιάς: να επιστρέψει στο στυλό και το χαρτί!!

Οι μαθητές της Β' Γυμνασίου, 14 ετών, τόνισαν ότι η συγκέντρωσή τους βελτιώθηκε από τότε που επέστρεψαν τα βιβλία. «Η ανάγνωση είναι πολύ πιο εύκολη και μπορώ να διαβάσω πολύ πιο γρήγορα από βιβλία», είπε η Μίκο, αν και πρόσθεσε ότι το γράψιμο είναι ευκολότερο σε μια ψηφιακή συσκευή.

Η Μίνα Πελτοπούρο, κλινική νευροψυχολόγος που συνεργάζεται με τις αρχές της πόλης στην αλλαγή της σχολικής εκπαίδευσης που προωθεί, σημείωσε ότι ο συνολικός χρόνος έκθεσης σε οθόνη θα πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο [γενικώς], καθώς "... η υπερβολική ψηφιακή χρήση συνοδεύεται από σωματικούς και ψυχικούς κινδύνους, όπως προβλήματα με την όραση και αυξανόμενο άγχος".

Αλλά αυτό είναι το λιγότερο: "Το σημαντικότερο είναι ότι το να κάνει κανείς πολλά πράγματα ταυτόχρονα (multi-tasking,  που στη Δύση έχει θεοποιηθεί), είναι ένα πραγματικό πρόβλημα!!! Ο εγκέφαλος είναι πολύ ευάλωτος στο multi-tasking", πράγμα που είχε προσπαθήσει να αναδέιξει ο Αϊνστάιν θυμίζω, αλλά εκείνος δεν ήξερε και τον κοροϊδευαν ως "τσαπατσούλη".

Αυτά από εμένα. 

So much με το Φινλανδικό θαύμα και τις ψηφιακές τάξεις.

Ελπίζω εμείς εδώ να μάθουμε κάτι και να μην συνεχίσουμε να θεωρούμε ότι το σχολείο (πρέπει να) είναι παιδική χαρά, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας τόπος "παιδέματος", αντί τα παιδιά να κυνηγάνε λιοντάρια στο δάσος για να γίνουν άντρες ή να φεύγουν από τα 12 να πάνε σε μια άλλη πόλη δουλεύοντας τζάμπα για να μάθουν μια τέχνη - που είναι η Κανονικότητα (και ειλικρινά συγγνώμη, αλλά δεν εφτιαξα εγώ τη Φύση, στην οποία βέβαια ξέχασα ότι δεν ανήκουμε - τι, όχι;;) ....

Το διάλειμμα καφέ τελείωσε.

Ο κήπος είναι ανθηρός

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/dxbKVWYMqAP1whYD/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com