Σήμερα έφυγα από το σπίτι για τη δουλειά στις 9.30 το πρωί και δεν έχω δέκα λεπτά που μπήκα. Τις Τρίτες ξεκινάω στις 10 το πρωί και τελειώνω στις 9, τις Τετάρτες στις 10 το πρωί και τελειώνω κάποιες φορές στις 10.30 το βράδυ. Και πάει λέγοντας. Δουλεύω σε 3 διαφορετικά πλαίσια σε 6 διαφορετικές περιοχές της Αθήνας. Κι όλα αυτά για να επιβιώνω. Διακοπές πάνω από 3-4 ημέρες δεν έχω πάει εδώ και 3 χρόνια, από όταν γύρισα Ελλάδα δηλαδή, προσεύχομαι να μην πιάσει παραπάνω κρύο γιατί δε θα μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς του φυσικού αερίου, έχει χρειαστεί να συνδράμει η οικογένεια για να πληρώνω τις δόσεις του ηλεκτρικού ποδηλάτου που έχω για τις μεταφορές μου. Κι όλα αυτά ενώ ανήκω στο υψηλά εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, στις υπηρεσίες, σε αυτούς που δεν πρέπει και καλά να νιώθουμε εργάτες και προλετάριοι αλλά μεσαία τάξη, στους εκατομμυριούχους σε θάλαμο αναμονής δηλαδή. Γελάνε όλα τα πτυχία μου στον τοίχο.
Σήμερα την ίδια ώρα που πήγαινα από τη μια δουλειά στην άλλη άκουγα στην Ελληνοφρένεια την μαρτυρία του Ιωάννη Καϊμακάμη στην εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο κύριος, ο δόκτορας, πέρα από Β αντιπρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι μέλος και ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας. Όταν ρωτήθηκε πώς πήρε την θέση του στον ΟΠΕΚΕΠΕ είπε ότι εντάξει μωρέ δεν κατέθεσε και κανένα βιογραφικό, δεν του πήρε κανείς καμία συνέντευξη, δεν υπήρξε κάποιο αντικειμενικό κριτήριο πρόσληψης, αλλά σε μια έκθεση ( ;;; ) πέρσι τον Νοέμβριο γνώρισε τον Τσιάρα, τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και κάπως έτσι επιλέχθηκε. Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο. Στην ερώτηση αν πηγαίνει κάθε μέρα στο γραφείο του απάντησε ότι πηγαίνει… όταν το απαιτούν οι συνθήκες και πως καθαρίζει έτσι 3200 ευρώ το μήνα. Είναι τόσο ευέλικτο το πρόγραμμα του στον ΟΠΕΚΕΠΕ που του επιτρέπεται να έχει κι ένα γραφείο και να κάνει τον σύμβουλο επιχειρήσεων στον τομέα του, σε έναν τομέα που αφορά την γεωργία και την κτηνοτροφία και να τρέχει κι ο ίδιος επιχειρήσεις με βοδινά. Με λίγα λόγια, αυτός που είναι αντιπρόεδρος στον ΟΠΕΚΕΠΕ, στον οργανισμό που ρυθμίζει το μοίρασμα στα κοινοτικά χρήματα που μπαίνουν στην κτηνοτροφία, είναι και σύμβουλος κι επιχειρηματίας στον αντίστοιχο τομέα. Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει, Γιάννης καθαρίζει 3200 χωρίς να πηγαίνει στην δουλειά, Γιάννης διορίζεται χωρίς βιογραφικό και συνέντευξη.
Στην Ελλάδα ζούμε έναν διπλό μοντέλου καπιταλισμού, τον παραδοσιακό κι έναν πιο δικό μας. Στην πρώτη περίπτωση, στην κλασική εκδοχή, μια μικρή ομάδα ολιγαρχών, περίπου το 1% κατέχει το 25% του εθνικού πλούτου, μια πιο διευρυμένη ομάδα αστών, περίπου το 10% κατέχει μαζί με τους μεγαλοαστούς το 55% του συνολικού πλούτου και το υπόλοιπο 90% που έχει βγάλει τα μάτια του να σπουδάζει κι έχει σαπίσει τα χέρια του να δουλεύει πρέπει να αρκεστεί να μοιράζεται όλα τα ψίχουλα που απομένουν.
Στη δεύτερη μπαμπούσκα του ελληνικού εκτρώματος, υπάρχει ένα ακόμα εκμεταλλευτικό σύστημα που συντηρεί την εξουσία του πρώτου, σαν μια εξτρά ζώνη ασφάλειας. Στην πραγματικότητα είναι ένα κακέκτυπο του παραδοσιακού καπιταλιστικού μοντέλου. Σε αυτό υπάρχει ένα ποσοστό Ελλήνων, το οποίο ζει παρασιτικά εις βάρος των υπολοίπων, συντηρείται από τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, κλέβει καλές μπουκιές από το δημόσιο ταμείο, συμμετέχει στις ρεμούλες, ζει κι εργάζεται στο Δημόσιο ή σε κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, παίρνει επιδόματα, επιχορηγήσεις, φωτογραφικές αναθέσεις, παράνομες προαγωγές, σκανδαλώδεις διακανονισμούς και μεταθέσεις. Είναι οι σταθμάρχες, οι ποπάρες, οι φραπέδες, οι χασάπηδες, οι γιάννηδες, οι λεξοτανιλ, οι άννες μαρίες. Όλοι ξέρουμε αρκετούς τέτοιους και στο κοντινό μας περιβάλλον. Πλέον όλοι αυτοί έχουν συσπειρωθεί γύρω από τη ΝΔ, γιατί είναι το κόμμα που μετά την κρίση συσπείρωσε όλα τα λαμόγια και τους κομματάρχες του προηγούμενου καθεστώτος κι αποτελεί το μπετόν 25% που παίρνει το κόμμα ακόμα κι αν ο Μητσοτάκης στο μεθύσι του απάνω αποφασίσει να χαρίσει την Θράκη στους Βούλγαρους κι όλο το Αιγαίο στον Ερντογάν.
Πολλές φορές αναρωτιέστε ποιοι τους ψηφίζουν, γιατί τους ψηφίζουν, αν καταλαβαίνουν, πώς να τους τα εξηγήσετε. Αλήθεια τώρα, λέτε όλοι αυτοί οι Γκρούεζες να βλέπουν την απεργία του Ρούτσι και τα μπαζώματα κοκάλων στα Τέμπη, τους πνιγμένους του Παλαμά, τους καμένους της Δαδιάς, το έγκλημα της Πύλου, την αστυνομική αυθαιρεσία, τη μαφία, τα καρτέλ, τα ράντζα στα νοσοκομεία και τη διάλυση του ΕΣΥ, την πείνα και την ακρίβεια, τη στάση μας με τη γενοκτονία Ισραήλ και να κλαίνε; Αλήθεια τώρα; Λέτε η Ποπάρα να μη μπορεί να μπει στη Φεράρι της από τη θλίψη της για τα χάλια της χώρας;
Στο δικό μου το μυαλό για να αλλάξει ο κόσμος την ίδια μοίρα που θα πρέπει να έχουν οι ολιγάρχες, οι αστοί κι οι μεγαλοαστοί, θα πρέπει να έχουν και τα σκυλιά τους, οι προδότες της τάξης τους, οι χατζηαβάτηδες του συστήματος, τα εξτρά παράσιτα που πίνουν το αίμα από την καμπούρα μας.
ΥΓ Την ίδια ώρα που γράφω όλα αυτά ο ΕΟΠΥΥ συνεχίζει να χρωστάει χιλιάδες ευρώ σε οικογένειες αυτιστικών παιδιών για τις θεραπείες τους. Στην υγειά των κορόιδων! 41 τα κατό!
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.