ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

ΔΙΕΓΡΑΦΗ Ο ΚΙΟΥΤΣΟΥΛΗΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, ΟΙ ΚΑΤΟΧΙΚΟΙ ΕΠΙΤΗΡΗΤΕΣ, ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!!!

Στην Ελλάδα των Μνημονίων:

• 3 στους 10 Έλληνες ζουν υπό το φάσμα της φτώχειας, που μόνο μεταξύ των ετών 2011 και 2012 αυξήθηκε κατά 43,1%. 
• Το βιοτικό μας επίπεδο έχει υποχωρήσει κατά περίπου 50% σημειώνοντας μια κατακρήμνιση δίχως ιστορικό προηγούμενο για ευρωπαϊκή χώρα σε ειρηνική περίοδο. 
• Η ανεργία ξεπερνά το 27%, με το 90% των ανέργων (μακροχρόνια άνεργοι και νεοεισερχόμενοι) να μην λαμβάνουν ούτε καν το πενιχρό επίδομα ανεργίας. 
• Η νεολαία μας –το πιο δυναμικό και ελπιδοφόρο κομμάτι- του ανθρωπίνου δυναμικού της χώρας καταδικάζεται στη μετανάστευση και την εργασιακή περιπλάνηση. 
• Η “γενιά των 245”€ θεωρείται προνομιούχα και φορολογείται… 
• Περίπου 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα παραμένουν απλήρωτοι για χρονικό διάστημα από 5 έως και 18 μήνες και 1 στους 4 εργαζόμενους της χώρας αμείβεται με μισθό κάτω απ’ το όριο της φτώχειας ( φτωχοί εργαζόμενοι). 
• 450 χιλιάδες νοικοκυριά αναγκάζονται να τα βγάλουν πέρα χωρίς κανένα εισόδημα. 
• Η μαύρη εργασία ξεπέρασε το 40%. 
• Σχεδόν 1 εκατομμύριο συμπολίτες μας στερούνται υγειονομικής περίθαλψης και κάλυψης. 
• Το 30% των δανείων είναι “κόκκινα”, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί απειλούν να υφαρπάξουν τους κόπους μια ζωής έναντι “πινακίου φακής”. 
• Η τριτοκοσμική κατάσταση της ενεργειακής φτώχειας απλώνεται πάνω από κάθε ελληνικό σπίτι και 350 χιλιάδες οικογένειες στερούνται ηλεκτρικού ρεύματος. 
• 250 χιλιάδες παιδιά υποσιτίζονται. 
• Τα συσσίτια πολλαπλασιάζονται και οι “ουρές” τους γεμίζουν με νοικοκυραίους του χθες. 
• Οι άστεγοι αυξάνονται δραματικά. 
• Οι κοινωνικές, οικονομικές και εκπαιδευτικές ανισότητες διευρύνονται… 
• Θρηνούμε θύματα από αυτοκτονίες, ακόμη και από αναθυμιάσεις… 
• Η μεσαία τάξη καταστρέφεται, οι “πολλοί” έχουν ελάχιστα και οι “ελάχιστοι” πολλά… Το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα πρέπει να “παράγει” κοινωνική ευημερία και όχι να “αναπαράγει” κοινωνική δυστυχία.

Η δημοσιονομική προσαρμογή δεν είναι εφικτή ούτε μπορεί να ταυτίζεται με την ακραία λιτότητα.
Οικονομία και κοινωνία είναι έννοιες αλληλένδετες, “συγκοινωνούντα δοχεία”…

Οι απαραίτητες διαθρωτικές αλλαγές δεν σημαίνουν “ανθρωποφαγία”, οι μεταρρυθμίσεις δεν προϋποθέτουν το ξεπούλημα του Εθνικού μας Πλούτου, ούτε τη απαξίωση των κρατικών επιχειρήσεων και βιομηχανιών.

Ο Προϋπολογισμός αποτελεί τον “οδικό χάρτη” για το επόμενο έτος…οφείλει, λοιπόν, πέρα από τον εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης να περιλαμβάνει ισοδύναμα μέτρα ανάπτυξης και σταδιακής αποκατάστασης της κοινωνικής ισορροπίας.

Το κοινωνικό κράτος είναι οικονομικός σταθεροποιητής και όχι “ανελαστική δαπάνη”…
Η κοινωνία δεν αντέχει, η συνοχή της καταρρέει…η φωνή της είναι πλέον κραυγή απόγνωσης που επιβάλλεται να εισακουστεί…

Το “λάθος” που όλοι ομολογούν αλλά κανείς δεν διορθώνει τείνει πια να γίνει ολέθριο.

Σ’ αυτό το κοινωνικό ολοκαύτωμα κανείς δεν μπορεί και δεν δικαιούται να μένει απαθής, πολλών δε μάλλον εσείς που είστε οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού.

Κύριες και Κύριοι Βουλευτές,

Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου καλείστε να ψηφίσετε τον Εθνικό Προϋπολογισμό του έτους 2014, ο οποίος για τέταρτη συνεχή χρονιά είναι αποκλειστικό “απότοκο” των επαχθών δεσμεύσεων ακραίας και μονοδιάστατης λιτότητας που έχει αναλάβει η χώρα μας στο πλαίσιο των Δανειακών Συμβάσεων.

Έναν Προϋπολογισμό που εμπεριέχει μια σειρά υφεσιακών, “φορομπηχτικών” και κοινωνικά άδικων μέτρων με μοναδικό στόχο την επίτευξη πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος.

Το “ζητούμενο” του δημοσιονομικού πλεονάσματος σαφώς και πρέπει να αποτελεί πρωταρχική κυβερνητική επιδίωξη, σε καμία περίπτωση όμως ο “σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα”…