12 Οκτωβρίου 2024 - ΑΠΕΛΕΥΘΈΡΩΣΗ ΑΘΗΝΑΣ

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ https://esdoge.gr/

                                      Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 2024

«...Βρήκαμε τους δρόμους σκεπασμένους από μιαν ανθρώπινη πλημμύρα, έτσι που το αυτοκίνητό μας δεν μπορούσε ν΄ ανοίγει, παρά με δυσκολία, το δρόμο του. Ποτέ δεν είδα ανθρώπους κυριαρχημένους από τέτοια χαρά και τέτοιο ενθουσιασμό».

 Ρόλαντ Χάμπε, πράκτορας της γερμανικής αντικατασκοπείας στην κατεχόμενη Ελλάδα (μία γλαφυρή περιγραφή του πώς είδαν οι ίδιοι οι κατακτητές το λυτρωτικό ξέσπασμα του Λαού της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944).

Η συμπλήρωση 80 χρόνων από την απελευθέρωση της Αθήνας από τον χιτλερικό εφιάλτη αποτελεί μία σπουδαία επέτειο τιμής, μνήμης και αγώνα. Στις 12 Οκτωβρίου 1944 και τις επόμενες ημέρες, έως τις 18 Οκτωβρίου που έλαβε χώρα στην Ακρόπολη η επίσημη τελετή για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, ο Ελληνικός Λαός, μεθυσμένος από χαρά, πλημμύρισε τους δρόμους της πρωτεύουσας γιορτάζοντας τη λύτρωσή του από το βάρβαρο ναζιστικό και φασιστικό ζυγό. 

Ευλόγως προσδοκούσε τη δικαίωση των σκληρών του αγώνων μετά από 3,5 εφιαλτικά χρόνια βάρβαρης Κατοχής αλλά και μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης, με πρωτοπόρο το ΕΑΜ και την πολύτιμη συμβολή όλων των αντιστασιακών οργανώσεων. 

Χάρη στην Αντίσταση του Λαού μας, κανένας Έλληνας δεν πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά και σε κανένα άλλο Μέτωπο κατά των συμμαχικών δυνάμεων. 

Μόνο στην Ελλάδα ματαιώθηκε η πολιτική επιστράτευση και σώθηκε η ελληνική νεολαία από τα κάτεργα του Χίτλερ. 

Χάρη στην Εθνική Αντίσταση ματαιώθηκε η προσάρτηση ολόκληρης της Μακεδονίας από την Βουλγαρία και είχαμε το θαύμα της «Ελεύθερης Ελλάδας», στο 40% της έκτασης της ελληνικής επικράτειας, όπου πραγματοποιήθηκαν εκλογές με συμμετοχή για πρώτη φορά γυναικών καθώς και νέων από 18 ετών και αναπτύχθηκαν πρότυποι θεσμοί αυτοδιοίκησης, επισιτισμού, αλληλεγγύης, παιδείας, υγείας και νοσοκομειακής περίθαλψης από το Εθνικό Συμβούλιο και την ΠΕΕΑ. 

Γ. Καραμπελιάς: Γενοκτονία Ελλήνων της Μικρας Ασίας – Γερμανική Κατοχή: Ο αιώνιος ρόλος των Γερμανών (βίντεο)

Ο Γιώργος Καραμπελιάς με αφορμή την 12η Οκτωβρίου 1944, μέρα που αποχώρησαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, θυμίζει τον ρόλο της Γερμανίας στη Γενοκτονία του μικρασιατικού Ελληνισμού την περίοδο 1914-1922.

"ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ" και λοιπές "ιστορίες για αγρίους"!.....

Νίκος Σταθόπουλος 

"ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ"

 και λοιπές "ιστορίες για αγρίους"!.....

απλώς : ο στρατός κατοχής αποσύρθηκε λόγω ήττας της Γερμανίας σε ένα Παγκόσμιο Πόλεμο και οι δυνάμεις της Αντίστασης (η ενσάρκωση του "αιτήματος ελευθερίας") κυκλοφόρησαν για λίγο ανεμπόδιστες στους δρόμους....

στη συνέχεια : η πρωτεύουσα κατελήφθη από τους φυγόμαχους της Μέσης Ανατολής και τους Βρετανούς προστάτες-κονκισταδόρες, και το ΚΚΕ μπήκε στον άτιμο τζόγο της Γιάλτας με τα γνωστά τραγικά επακόλουθα.....

γιατί πρέπει να γιορτάζουμε αυτό το αίσχος, αυτή την απατηλή ϊστορική στιγμή";...

μα για να λησμονηθεί-απαξιωθεί το αντιφασιστικό ΟΧΙ (=το "αντιστασιακό φρόνημα" του ελληνικού λαού), για να ταυτιστεί η ιστορική εξέλιξη με τους "συμμάχους" και την "ευρωπαϊκή προοπτική", για να συνδεθεί στο συλλογικό φαντασιακό το πεπρωμένο μας με την πρόσδεση-εξάρτηση (δηλαδή να πιστέψουμε στο ανήμπορο και ανώριμό μας...)....

γιατί η ξενόδουλη "πολιτική όχθη" δεν το επέβαλε εξαρχής;γιατί προτίμησε την 28η Οκτωβρίου;...

Ζητούν να αντικατασταθεί η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου με αυτήν της 12ης Οκτωβρίου

Τάσος Χατζηαναστασίου

Μας ζάλισαν τις τελευταίες μέρες τα ΜΜΕ αλλά και κάποιοι φίλοι και γνωστοί:

"Γιατί είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που αντί για τη λήξη του Πολέμου γιορτάζει την έναρξή του;" 

Κοντολογίς ζητούν να αντικατασταθεί η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου με αυτήν της 12ης Οκτωβρίου όταν δηλαδή, για όσους, δικαίως δε το γνωρίζουν, απελευθερώθηκε η Αθήνα.

Πρώτα πρώτα το ερώτημα που τίθεται είναι εσφαλμένο: στις 12 Οκτωβρίου δεν έληξαν ούτε ο Πόλεμος ούτε η Κατοχή. Η πρώτη περιοχή που απελευθερώνεται στην Ελλάδα ήταν το Άγιο Όρος και στη συνέχεια ο Έβρος στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1944 ενώ ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης θα αποχωρήσει από την Κρήτη τον Μάιο του 1945. Ελλάδα, βλέπετε, δεν είναι μόνο η Αθήνα. Στις δε 28 Οκτωβρίου φυσικά και ΔΕΝ εορτάζουμε την έναρξη του Πολέμου, αλλά την απόφαση των Ελλήνων, όλων των Ελλήνων, να αντισταθούν στον εισβολέα και να προσφέρουν την ΠΡΩΤΗ αντιφασιστική νίκη στον συμμαχικό αγώνα. Κι αυτό δεν το ξεχνάμε, δεν το απεμπολούμε αλλά αντίθετα καμαρώνουμε. Τι να γιορτάσουν οι άλλες χώρες; Το ότι παραδόθηκαν στους Γερμανούς μέσα σε ελάχιστες μέρες ή και ώρες ή ότι δεν αντιστάθηκαν καθόλου;

 
Να λοιπόν τι γιορτάζουμε και γιατί ταιριάζει σε μας τους Έλληνες και αγαπάμε και θέλουμε να τιμάμε την 28η Οκτωβρίου 1940.

 
Κάτω λοιπόν τα χέρια από την 28η Οκτωβρίου!

Γιατί το συλλογικό μας θυμικό, η ταυτότητά μας, ό,τι καλύτερο έχουμε να προσφέρουμε στον κόσμο είναι αυτό που έγραψε κι ο Ρίτσος στο λιανοτράγουδό του: 

"Μικρός λαός"
Μικρός λαός που πολεμά
δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το κρασί
το φως και το τραγούδι!

H ταινία ντοκουμέντο της Finos Film για την απελευθέρωση της Αθήνας

Στο φως ήρθε ένα χαμένο για 55 χρόνια φιλμ–ντοκουμέντο στο οποίο ήταν αποτυπωμένη μια σημαντική στιγμή της ελληνικής ιστορίας, η απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς

Του Άγγελου Μενδρινού

Ο Φιλιποίμην Φίνος, ο ιδρυτής της Finos Film, με την κάμερα στο χέρι εκείνο το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου 1944 κατέγραφε μοναδικές στιγμές. Όχι, μόνο, τη χαρά του πλήθους, αλλά και τον τελευταίο Γερμανό που κατέβασε την σβάστκα από την Ακρόπολη! Ήθελε να ετοιμάσει ένα «ζουρνάλ» όπως λεγόντουσαν, τότε, τα «Επίκαιρα» που έδειχναν οι κινηματογράφοι στο διάλειμμα των ταινιών, σύμφωνα με το newscenter

Ετοίμασε το φιλμάκι με σπικάζ και έξοχη, δική του, σκηνοθεσία και σκόπευε να το προωθήσει στους κινηματογράφους. Δεν πρόλαβε. Μεσολάβησαν τα Δεκεμβριανά κι η ταινία του κρίθηκε αντεθνική.

Λογικό.

Πως να δείξεις την Καισαριανή που οι συνεργάτες των Γερμανών σκότωσαν αθώους πολίτες, ανάμεσά τους και τον πατέρα του Φίνου;Πως να δείξεις αντάρτες του ΕΛΑΣ να αποθεώνονται από το πλήθος;

Ε, όλα αυτά ήταν εξόχως αντεθνικά!

Το 1999 ο Ροβήρος Μανθούλης ανακάλυψε το φιλμ, το ενέταξε σε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τον εμφύλιο που κι αυτή… καταχωνιάστηκε στις αποθήκες της ΕΡΤ.

28η Οκτωβρίου Αι ημέτεραι δυνάμεις έχουν πάψει να αμύνονται του πατρίου εδάφους

28.10.2017 | από Βασίλης Ξυδιάς

«Γιατί γιορτάζουμε την είσοδο της χώρας στον πόλεμο και όχι τη λήξη του»

του Βασίλη Ξυδιά

Το Υπ. Παιδείας αποφάσισε φέτος να μην πραγματοποιήσει τον καθιερωμένο εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, διότι, λέει, έχει πένθος (υπονοώντας την πρόσφατη απώλεια του τ. Γ.Γ. Γιάννη Πανδή). Πιο κωμική –και ταυτόχρονα τραγική– δικαιολογία δεν θα μπορούσε να βρει ο Υπουργός. Διότι η απόφαση αυτή δεν έχει βέβαια να κάνει με καμιά «συναισθηματική φόρτιση» όπως αφελώς φαντάζεται ο Σύλλογος Εργαζομένων του Υπουργείου στη σχετική ανακοίνωσή του. Είναι ένα πολύ ψύχραιμο και κυνικά υπολογισμένο βήμα στην πορεία υποβάθμισης του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου, με απώτερο στόχο την αντικατάστασή του από τον εορτασμό της 12ης Οκτωβρίου: της ημέρας που οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Αθήνα.

Είναι κάποια χρόνια τώρα που το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να καθιερώσει την 12η Οκτωβρίου σαν ημέρα εκδηλώσεων, συζητήσεων, προβολών κ.λπ. σε όλα τα σχολεία της χώρας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ξεκινώντας από το 2015, μια ευρεία σύμπραξη οργανισμών, αποτελούμενη από πέντε σημαίνοντες φορείς (τον Δήμο Αθηναίων, την Περιφέρεια Αττικής, το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και την ΕΡΤ) και συνεπικουρούμενη από πάμπολλους άλλους, οργανώνει σειρά εκδηλώσεων για τον εορτασμό της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς. Αν και οι εκδηλώσεις αυτές δεν εμφανίζονται υποχρεωτικά σαν ανταγωνιστικές προς την 28η, εντούτοις εκτείνονται καθ’ όλο τον μήνα Οκτώβριο και τις αρχές Νοεμβρίου, υπερκαλύπτοντας με τον τρόπο αυτό τον εορτασμό της 28ης. Η λογική τους είναι ξεκάθαρη. Οι εορτές αυτές «επανατοποθετούν, κατά κάποιον τρόπο, μια επετειακή κανονικότητα». «Ο οργανωμένος και τεκμηριωμένος εορτασμός … αναιρεί μια ανωμαλία. Να γιορτάζεται, δηλαδή, η έναρξη του πολέμου, που οδήγησε στην κατοχή της χώρας, κι όχι η απελευθέρωση.» (Τάκης Κατσιμάρδος, Η εθνική επέτειος που καθυστέρησε 71 χρόνια για να πάρει τη θέση της στην ιστορία, fractalart.gr, 14/10/2015).

12 Οκτωβρίου 1944 : Διαρκής αγώνας για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση

του Βασίλη Ασημακόπουλου

Το απελευθερωτικό λυτρωτικό ξέσπασμα ενός μικρού, αλλά αγωνιζόμενου λαού, που δεν παραδόθηκε. Δεν αποδέχθηκε την ήττα, αντιστάθηκε και νίκησε, οραματίστηκε με πολύ πρακτικά βήματα μια "ελεύθερη πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά", πριν ξεκινήσει το φοβερό αιματοκύλισμα. Με τους οφειλέτες των δεινών της κατοχής μέχρι και σήμερα να αρνούνται την αποπληρωμή των οφειλών τους. 

Οι εικόνες της αδούλωτης Αθήνας, ο λαός στους δρόμους, οι καμπάνες, η μυριόστομη κραυγή Φύγανεεε, η ελευθερία, η λαοκρατία, όπως τα έχει διασώσει το ολιγόλεπτο φιλμ του μάστορα του κινηματογράφου Φιλοποίμενος Φίνου, η τέχνη της συγγραφής του Γιώργου Θεοτοκά στα Τετράδια Ημερολογίου, κυρίως όμως το αποτύπωμα της συλλογικής μνήμης όπως διαδίδεται από γενιά σε γενιά, από οικογένεια σε οικογένεια, από τους προηγούμενους στους επόμενους.

Αιώνια τιμή και δόξα σε εκείνες και εκείνους - και ήταν εκατοντάδες χιλιάδες - που αντιστάθηκαν στον κατακτητή και τη ναζιστική-φασιστική θηριωδία. "Τέτοιους βγάζει το έθνος μας" θα λένε για σας. Έτσι θαυμάσιος θάναι ο έπαινός σας, όπως μας λέει ο ποιητής. \

Ακολουθεί η σκηνή της απελευθέρωσης από τον Θίασο του Αγγελόπουλου (μετά το 5:35)