Η Γαλλία αποσυντίθεται ακολουθεί το δρόμο της Ελλάδας.

Της Μαρίας Δεναξά

🇫🇷 🇬🇷Είναι απερίγραπτη η πολιτική κατάσταση και η κατάσταση γενικότερα στη Γαλλία. Οι λέξεις–κλισέ «χάος», «πολιτικός σεισμός», «πρωτόγνωρη κατάσταση» δεν μπορούν να περιγράψουν επακριβώς αυτό που συμβαίνει.


🔴Ο κόσμος είναι ανάστατος και ανήσυχος, καθώς βλέπει τη χώρα να μεταλλάσσεται και να καταρρέει στα χέρια ενός ανθρώπου που, εκτός από τυχοδιώκτης, αποδεικνύεται κι επικίνδυνος — όχι μόνο για τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά για την ίδια τη χώρα και τους πολίτες της.


🔴Παρακολουθώντας δημοσιογραφικά την αποσύνθεση της Ελλάδας, την τραγική φτωχοποίηση των Ελλήνων, τις μεθόδους παραπληροφόρησης, την τακτική της χειραγώγησης, την καταστροφή του κοινωνικού ιστού, των κοινωνικών δομών και των κοινωνικών κεκτημένων, αλλά κι ό,τι έχει να κάνει με την πολιτική αξιοπρέπεια και τη δημοκρατική συνείδηση, δεν μπορώ παρά να επιβεβαιώσω αυτό που κάποιοι έλεγαν — και εξακολουθούν να πιστεύουν: πως η χώρα μας αποτέλεσε το πειραματόζωο της λιτότητας, των μνημονίων, των προγραμμάτων περικοπών και «διάσωσης», για να δοκιμαστούν οι αντοχές ενός λαού και η αποτελεσματικότητα των ατελείωτων μέτρων, που δεν είναι τελικά τίποτε άλλο παρά η μεθοδική μεταφορά του πλούτου των κοινωνιών μας προς εκείνες τις αχανείς μαύρες τρύπες της εξουσίας και κυρίως του κεφαλαίου.


🔴 Αυτό το πείραμα λοιπόν, που εφαρμόστηκε με τεράστια επιτυχία στη χώρα μας, διαλύει τώρα και τη Γαλλία. Τέθηκε σε εφαρμογή σε αρχικό στάδιο επί Σαρκοζί, το συνέχισε ο Ολάντ και το ολοκληρώνει -με περίσσιο κυνισμό και θράσος-ο Μακρόν.


🔴Δυστυχώς, η απάτη και η εξαπάτηση από τους περισσότερους άνδρες και γυναίκες πολιτικούς, εντός κι εκτός Ελλάδας, δύσκολα μπορούν να διακριθούν από ανθρώπους που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους μέσα στο συστηματικό «διαίρει και βασίλευε», το οποίο έχει γίνει τρόπος διακυβέρνησης. Κι ακόμη πιο δύσκολα, όταν η πνευματική νωθρότητα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική απραξία, μέσα στην οποία έχουν χαθεί τα αντανακλαστικά της κριτικής σκέψης, της αμφισβήτησης και του αγωνίζεσθαι.


🔴Τα χειρότερα λοιπόν έπονται, γιατί ο κόσμος (είτε πρόκειται για Γάλλους, είτε για Ελληνες) εξουθενωμένος και αποστραγγισμένος από τις “κρίσεις” τους έχει ήδη παραδοθεί, χωρίς καν να το καταλάβει!
Σ’ αυτό ακριβώς πόνταραν!

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/p/1Bpej18NVq/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μαρία Δεναξά: Η Γαλλία φλέγεται

Η Γαλλία «φλέγεται» από τις κοινωνικές αντιδράσεις ,καθώς οι πολίτες καλούνται να υποστούν περικοπές μνημονίου, χωρίς η Γαλλία να έχει μπει επισήμως σε μνημόνιο. Το ύψος των περικοπών φθάνει τα 40 δις και οι Γάλλοι είναι στους δρόμους, έχοντας απέναντι τους έναν απαξιωμένο πρόεδρο, τον Εμμανουέλ Μακρόν. 

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις σχεδόν το 80% δεν τον θέλει. Κι όμως παραμένει στη θέση του καθώς και στη Γαλλία όπως και στην Ελλάδα εναλλακτική πρόταση δεν φαίνεται να υπάρχει προς το παρόν.

Η Μαρία Δεναξά, έμπειρη δημοσιογράφος και για πολλά χρόνια ανταποκρίτρια ελληνικών μέσων ενημέρωσης στο Παρίσι (σήμερα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και της ΕΣΤΙΑΣ) ,μιλά στο militaire channel και αναλύει όσα γίνονται στη Γαλλία. Η συνέντευξη μαγνητοσκοπήθηκε λίγες ώρες πριν από τις σημερινές μεγάλες διαδηλώσεις ,

ΓΑΛΛΙΑ - ΜΑΡΙΑ ΔΕΝΑΞΑ

ΜΑΡΙΑ ΔΕΝΑΞΑ

📌Eπειδή η κατάσταση ξέφυγε στη Γαλλία παρακάτω το σημερινό μου άρθρο στην εφημερίδα @DimokratiaGr όπου εξηγώ προς τα που πάει η κατάσταση και ποιος είναι  ενορχηστρωτής της 👇

🔴 Με τα νεύρα των Γάλλων αλλά και των αντιπάλων του παίζει ο Εμμανουέλ Μακρόν.

Μετά το σχεδόν πραξικοπηματικό ελιγμό πριν από ενάμιση χρόνο -όταν, παρακάμπτοντας ουσιαστικά τη λαϊκή βούληση μέσω μικροπολιτικών τεχνασμάτων, διόρισε κυβέρνηση και πρωθυπουργό απόλυτα ευθυγραμμισμένους με την αντικοινωνική και φιλοευρωπαϊκή ατζέντα του- όλα δείχνουν πως οδεύουμε σε μια παραλλαγή του ίδιου σεναρίου.

🔴 Παρά τις επίμονες εκκλήσεις τόσο της κοινωνίας όσο και της αντιπολίτευσης για τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και την παραίτηση του ίδιου του Γάλλου προέδρου, ο αντιδημοφιλής Εμμανουέλ Μακρόν με επιδεικτικό τρόπο και προκλητική αδιαλλαξία, διόρισε πρωθυπουργό έναν άνθρωπο της επιλογής του: τον Σεμπαστιάν Λεκορνί, που μέχρι χθες ήταν υπουργός Αμυνας.  Ενας διορισμός ηχηρό μήνυμα πως δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη βαθιά αντιλαική και σκληρά νεοφιλελεύθερη πολιτική γραμμή του.  O Λεκορνί είναι ο πέμπτος πρωθυπουργός του Μακρόν μέσα σε λιγότερο από δυο χρόνια και καλείται να βρεί τρόπους συνεννόησης με τις πολιτικές δυνάμεις ώστε να στηρίξουν τον αντιλαικό προυπολογισμό του 2026.

ΚΛΙΚ στην εικόνα ή ΕΔΩ για να διαβάσετε το άρθρο 

Η Γαλλία σε λιτότητα! Μα πως την πάτησαν οι Γάλλοι;

Σπύρος Στάλιας

Η Γαλλία πριν υιοθετήσει το ευρώ, ήταν η μόνη πλεονασματική χώρα από αυτές που συγκρότησαν μετά την ευρωζώνη.   

Μετά την υιοθέτηση του ευρώ η Γαλλία, μαζί με σχεδόν όλες τις χώρες της ευρωζώνης, έγινε ελλειμματική, πλην Γερμανίας και Ολλανδίας αν δεν κάνω λάθος.

Γιατί έγινε ελλειμματική και χρωστάει στις αγορές; 

Μα πως να συνυπάρξεις με την παραγωγικότητα της Γερμανίας,   όταν παραδίδεις την νομισματικη πολιτική σου στην ΕΚΤ, και το νόμισμα σου, το ευρώ, είναι ξένο νόμισμα (δεν το εκδίδεις). 

Τα ελλείμματα δεν είναι πια, μόνο από το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, αλλά και από τα δημόσια ελλείμματα και από τα ιδιωτικά χρέη, γιατί όλα μετατράπηκαν σε ευρώ, σε ξένο νόμισμα,  το ευρώ. 

Αυτά τα ελλείμματα καθώς αυξάνονταν, λόγω της πλημμελούς λειτουργείας της ΕΚΤ, στον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος,  σιγά σιγά γίνονται τεράστια και μη βιώσιμα. 

Έτσι η απώλεια ελέγχου της νομισματικής πολιτικής, περιορίζει πια την ικανότητα της Γαλλίας να αντιδράσει σε στιγμές οικονομικής δυσπραγίας, που έχει αιτία το ευρώ.

Ποια είναι η κατάσταση στη Γαλλία αυτή την στιγμή με όρους ευρώ;

Υψηλό Δημόσιο Χρέος: Ο δείκτης δημόσιου χρέους της Γαλλίας είναι πάνω από 100% του ΑΕΠ, θέτοντας σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει ότι ο δείκτης δημόσιου χρέους της Γαλλίας θα αυξηθεί στο 116% το 2025 και στο 118,4% το 2026.

Δημοσιονομικό Έλλειμμα: Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γαλλίας προβλέπεται να παραμείνει υψηλό, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προβλέπει έλλειμμα 5,6% το 2025 και 5,7% το 2026. 

Είναι κάτι κορίτσια μας εκεί "στα ξένα "....

Του Βασίλη Λαμπόγλου

Είναι κάτι κορίτσια μας εκεί "στα ξένα " που αρνούνται να μιλήσουν γαλλικά,αγγλικά,τευτονικα...και περιμένουν πότε θα ανταμώσουν ξανά τη γενέθλια γη, από την οποία τόσο βίαια αποσπάστηκαν, για να ακουστεί -μόνο  τότε -η φωνή τους.

Η Κιστιφορος κόρη στο Καίμπριτζ,

η Καρυατις στο Βρετανικό Μουσείο,η Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο,η Αφροδίτη της Μήλου...

Η τελευταία ,ήταν μια τέτοια  μέρα του 1820  που ο Γιώργοs Κεντρωτάς  έσκαβε στο πεζούλι του και έβγαζε πέτρες από αρχαία ερείπια που υπήρχαν εκεί.

Τον βοηθούσε  ο 18χρονος γιος του Αντώνης και ο 20χρονος ανιψιός του.

Λίγο πιο μακριά Γάλλοι αξιωματικοί  - σε συνήθη εντεταλμένη αποστολη-έκαναν ανασκαφές προς εύρεση  αρχαίων ερειπίων .

Καθώς ο Κεντρωτάς βρήκε πελεκημένο μάρμαρο έτρεξαν να τον βοηθήσουν δύο Γάλλοι ναύτες που συμμετείχαν στις γειτονικές ανασκαφές.

Ο Κεντρωτάς προσπάθησε να ξανακαλύψει το άγαλμα γιατί φοβήθηκε ότι οι Γάλλοι θα το άρπαζαν ή θα απαιτούσαν να το αγοράσουν φτηνά.

Οι  Γάλλοι δεν «ξεκολλούσαν» με τίποτε από την περιοχή και τον πίεζαν να συνεχίσουν όλοι μαζί το σκάψιμο, ώσπου βρέθηκε και το δεύτερο τμήμα του αγάλματος, οπότε πια ο Κεντρωτάς δεν μπορούσε να παριστάνει τον ανήξερο, αλλά ούτε και να περιφρουρήσει το έργο που είχε βρει στο χωράφι του.

Αφρική: Το Παρίσι αποχωρεί, η Μόσχα έρχεται!

Η Γαλλία συνεχίζει να υφίσταται την μια ήττα μετά την άλλη, αδυνατώντας να προσαρμοστεί σε ένα νέο γεωπολιτικό σενάριο στο οποίο η ηγεμονία της ανήκει στο παρελθόν.

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Η Ρωσία συνεχίζει να επεκτείνει την επιρροή της στην Αφρική, ενώ η Γαλλία υποχωρεί κομμάτι-κομμάτι από μια ήπειρο που για δεκαετίες θεωρούσε το κατώφλι της. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών παρουσιάζει επίσημα ένα νέο Τμήμα αφιερωμένο στις σχέσεις με την Αφρική, μια πρωτοβουλία που επιβεβαιώνει την αυξανόμενη κεντρική θέση της ηπείρου στην εξωτερική πολιτική του Κρεμλίνου.

 Στην τελετή θα παραστεί επίσης ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ένα ακόμη σημάδι της σημασίας που αποδίδει η Μόσχα σε αυτή τη νέα εγκατάσταση. Είναι η εδραίωση μιας στρατηγικής που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετό καιρό: ενίσχυση των δεσμών με τις αφρικανικές χώρες μέσω στρατιωτικής βοήθειας, εμπορικών συμφωνιών, ελάφρυνσης του χρέους και ενεργειακής συνεργασίας, ενώ η Ευρώπη, και η Γαλλία ειδικότερα, παρακολουθούν αβοήθητα την πτώση της ιστορικής της επιρροής. 

Συνεχίζεται η μείωση της Γαλλικής επιρροής στην Υποσαχάρια Αφρική

Ποιες θα είναι οι αντιδράσεις και οι αντενδείξεις από το Παρίσι και τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πρέπει να διαχειριστεί κι ένα μεγάλο χάος μέσα στη χώρα του;

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Συνεχίζεται η μείωση της Γαλλικής επιρροής στην Υποσαχάρια Αφρική, πέρσι γράφαμε εδώ για τις Χώρες της ζώνης Σαχέλ: “…στις χώρες της περιοχής όπου προέκυψαν διάφορα πραξικοπήματα και ανατροπές, που συγκλόνισαν την Υποσαχάρια περιοχή τα τελευταία χρόνια, που εκτός των άλλων, ενίσχυσαν την Ρωσική παρουσία. Κυβερνητικές ανατροπές που εξάλειψαν τη γαλλική παρουσία από τις περισσότερες: 

Μετά από δέκα χρόνια αντιτρομοκρατικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη ζώνη Σαχέλ, η Γαλλία είναι παρούσα σε αυτήν την περιοχή μόνο στο Τσαντ με χίλιους στρατιώτες. Ο Νίγηρας ειδικότερα, ήταν πάντα κεντρικό σημείο στη μάχη κατά του τζιχαντισμού, και παρόλο που η νέα κυβέρνηση δεν έχει δείξει ακόμη ενδιαφέρον να μετατοπίσει τον πολιτικό της άξονα προς τη Ρωσία, υπάρχει η προοπτική η Μόσχα να ενισχύσει την παρουσία της. Θυμίζουμε ότι σε άλλες χώρες της Ζώνης Σαχέλ, υπάρχουν ήδη πολιτοφύλακες της ομάδας Wagner, όπως στο Μάλι…” (*).

Σειρά τώρα παίρνουν το Τσαντ και η Σενεγάλη, όπου αρνούνται την παραμονή των γαλλικών βάσεων στα εδάφη τους, ενώ πιθανά κλείνουν το μάτι στην (ρώσικη) Wagner.

Όσον αφορά την Σενεγάλη, η Γαλλία εξακολουθεί να έχει στρατιωτική παρουσία στη χώρα, 64 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της. Μιλώντας πρόσφατα στο Γαλλικό Πρακτορείο, ο πρόεδρος Φαγιέ, ο οποίος εξελέγη τον Μάρτιο 2024, δήλωσε ότι η Γαλλία θα πρέπει να κλείσει τη βάση της εκεί. «Η Σενεγάλη είναι μια ανεξάρτητη χώρα, είναι μια κυρίαρχη χώρα και δεν αποδέχεται την παρουσία στρατιωτικών βάσεων», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Η Γαλλία κατά τις επιθυμίες των «νεοφεδουαρχών» θα οδηγήσει την Ευρώπη σε πόλεμο με την Ρωσία;

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ

Εξαιρετικά επικίνδυνη είναι η εμπλοκή της Γαλλίας στην ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ σύγκρουση στην Ουκρανία με τις ειδικές της δυνάμεις να είναι παρούσες στο μέτωπο από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας

Υπάρχουν λόγοι γι’ αυτήν την συμπεριφορά της Γαλλίας, που εκτός της δυναμικής αποβιομηχάνισης που αντιμετωπίζει, έχει σοβαρότατα προβλήματα – πέραν των οικονομικών και κοινωνικής συνοχής, που εμφανίζονται με αφορμή κάθε λαϊκό ξέσπασμα, όταν το κοινωνικό μεσόστρωμα αντιδρά στην νεοταξικού χαρακτήρα πολιτική του «εκλεκτού της δυστοπίας» προέδρου Μακρόν.


Ο πρώτος λόγος είναι η άρρηκτη πρόσδεση του Γάλλου προέδρου με μια από τις νεοφεουδαρχικές οικογένειες του πλανήτη (δυναστεία των Ρότσιλντ), της οποίας η επιθυμία είναι – η νεοφεουδαρχική αντίληψη του κόσμου – να εμποδίσει πάση θυσία την αλλαγή του ιστορικού στάτους στον πλανήτη από τις αναδυόμενες και στην ουσία στην πράξη υφιστάμενες νέες υπερδυνάμεις της Ανατολής .

Ο Γάλλος πρόεδρος υπήρξε στέλεχος των οικονομικών δομών που συγκροτούν αυτήν την δυναστεία και τους οφείλει εν πολλοίς το γεγονός της πολιτικής του διαδρομής, κατά την οποία εμφανίστηκε σαν κομήτης στην πολιτική Γαλλική σκηνή και κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος στις εκλογές του 2017, εν μεσω ενός σπαρασσόμενου πολιτικού συστήματος στην χώρα


Ανομολόγητη αλήθεια, που όμως την επαληθεύουν οι πολιτικές πρακτικές νεοταξικού χαρακτήρα του απερίγραπτου Μακρόν

Ο Σινορωσικός άξονας ισχύος στο οικονομικό, ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο, αποτελεί τον ενεργό εφιάλτη των νεοφεουδαρχών – «κατόχων του κόσμου», όπως θεωρούν τον εαυτό τους, μια μικρή αριθμητικά κάστα κροίσων του άλλοτε Δυτικού κόσμου.

Ένας δεύτερος λόγος είναι η αυξημένη υποστήριξη της Ρωσίας σε κινήματα ανεξαρτησίας στην Αφρική, κίνηση που ουσιαστικά διαλύει ό,τι έχει απομείνει από τη γαλλική νεοαποικιακή αυτοκρατορία στην ήπειρο.

Θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη η επανασύνδεση με το Θεό

Σε ενδιαφέρον άρθρο του στην γαλλική εφημερίδα “Λα Κρουά”, ο Πρόεδρος της οικολογικής κίνησης Alter Kapitae Γκαμπριέλ Μαλέκ (ΦΩΤΟ) αναδεικνύει την επικινδυνότητα του υλισμού και τη σημασία της επαναφοράς του Θεού στη ζωή μας, ως προϋπόθεση για να μπεί σε νέα βάση το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη και την προστασία του περιβάλλοντος. Επικεντρώνει ιδιαίτερα στο Ευαγγέλιο. Επικαλούμενος ευαγγελικά χωρία, τονίζει ότι ο αντικαπιταλιστικός αυτός λόγος είναι ένα από τα βασικά μηνύματα του Ευαγγελίου. Η άποψη αυτή έχει αξία, επειδή η επανασύνδεση με το Θεό και η απόρριψη του υλισμού ως αναγκαιότητα για την επιβίωση του ανθρώπου αναδεικνύεται δια της οδού της πολιτικής και κοινωνικής ανάλυσης.

Τονίζει μεταξύ άλλων:

Η οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου ικανού να συμφιλιώσει τον σεβασμό των ορίων αντοχής του πλανήτη και των θεμελιωδών στοιχείων που συγκροτούν μια κοινωνία απαιτεί επανασύνδεση με τη θρησκεία και ανάσταση του Θεού που ο θριαμβευτής καπιταλισμός νόμιζε ότι είχε διαγράψει.

Στο πλαίσιο της αλματώδους ανάπτυξης της εμπορικής κοινωνίας στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Νίτσε διατύπωσε τη φράση «Ο Θεός είναι νεκρός», ως διαπίστωση του ραγδαίου αποχριστιανισμού όσο και της ζωηρής κριτικής του στη θρησκευτικότητα.

Μπροστά στην τρομερή αποτελεσματικότητα της βιομηχανικής τεχνολογίας, η ηθική και η θρησκευτική μεταφυσική έχασαν την επιρροή τους, για να αντικατασταθούν σταδιακά από μια τυφλή πίστη στην «ιερή αγορά»
Ωστόσο, αυτή η ατυχής ανθρώπινη τάση να θεοποιεί την καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη έχει φτάσει σε ιλιγγιώδη ύψη με τη νεοφιλελεύθερη στροφή της δεκαετίας του 1980. (…)

Ενόψει της «μεγάλης θλίψης» [Κατά Ματθαίον κδ’ 21], είχε πει ο Ιησούς στους μαθητές του ότι «ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς..» [Κατά Ματθαίον κδ’ 21]; Αντιμέτωποι με αυτόν τον μαινόμενο και κενό νοημάτων υλισμό, οι άνθρωποι παραμένουν ωστόσο σε αναζήτηση της πνευματικότητας. Για να προσπαθήσουν να αντισταθμίσουν αυτή την έλλειψη, ξεπηδούν οδηγοί προσωπικής ανάπτυξης. Η υπερβολική ομφαλοσκόπηση, απλώς ενισχύει τον ατομικισμό μας και συμβάλλει στη διάσπαση του κοινωνικού ιστού.
Μια θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη

O Κριστόφ Γκιλλουί για την άνοδο της Λεπέν και την πολιτική κρίση στη Γαλλία

από Άρδην - Ρήξη 27 Ιουλίου 2024

«Με τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, ο Μακρόν επεδίωξε όχι τόσο να απαντήσει στη δημοκρατική κρίση όσο να την κάνει αόρατη»

Συνέντευξη στον Alexandre Devecchio για την Le Figaro. Δημοσιεύτηκε στο Άρδην τ. 130-131 που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

Για τον γεωγράφο Κριστόφ Γκιλλουί, η μεγάλη άνοδος της Εθνικής Συσπείρωσης στις ευρωεκλογές οφείλεται σε ένα υπαρξιακό κίνημα αμφισβήτησης της «Γαλλίας των από πάνω». Σε αυτό το πλαίσιο, η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης μοιάζει με μια φυγή προς τα μπρος που θα μπορούσε επίσης να είναι και ένα ριψοκίνδυνο στοίχημα.

LE FIGARO: Η λίστα της Εθνικής Συσπείρωσης προηγήθηκε κατά πολύ στις ευρωεκλογές, οδηγώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ζητήσει αιφνιδιαστικά τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης. Πρόκειται για επιβεβαίωση της διάγνωσης που κάνετε ήδη στο πρώτο σας βιβλίο, Fractures françaises (Γαλλικά ρήγματα);

CHRISTOPHE GUILLUY: Σήμερα, μετά από αρκετές δεκαετίες αποκρυστάλλωσης των γεωγραφικών, κοινωνικών και πολιτισμικών ρηγμάτων, δεν θα μιλούσα πλέον για «ρήγματα», αλλά για ένα πραγματικό σχίσμα, ένα πολιτισμικό σχίσμα ανάμεσα στις λαϊκές και μεσαίες τάξεις και, όχι πλέον μόνο τις «ελίτ» ή το «1%», αλλά με τον «κόσμο των από πάνω», τον κόσμο των ενσωματωμένων ή ανώτερων κατηγοριών.

Με αυτή τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης –της οποίας το αφήγημα σχεδιάστηκε μυστικά από έναν πυρήνα επικοινωνιολόγων στο Μέγαρο των Ηλυσίων–, ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν ενδιαφέρεται τόσο να απαντήσει σε αυτό το σχίσμα όσο να το καταστήσει αόρατο. Σε αντίθεση με τους σοφούς Κινέζους, μας δείχνει το δάκτυλο τη στιγμή ακριβώς που μπορούμε να δούμε το φεγγάρι.

Ωστόσο, αυτό το πολιτισμικό σχίσμα βρίσκεται στην καρδιά της κρίσης της δημοκρατίας και της αντιπροσώπευσης που παρατηρούμε στη Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι το πρωταρχικό αίτιο –που ποτέ δεν λήφθηκε υπόψη– της απώλειας ζωτικότητας και νοήματος που βλέπουμε στη Δύση. Τα ρήγματα στη Γαλλία έχουν δημιουργήσει πολιτισμικές και γεωγραφικές φούσκες που δεν μιλούν πλέον την ίδια γλώσσα. Το πρόβλημα είναι ότι, σε αντίθεση με ό,τι νομίζουν οι «ευφυείς ηλίθιοι» (έκφραση του Νασίμ Νίκολας Τάλεμπ) που μας κυβερνούν, η πλειοψηφία των απλών ανθρώπων δεν είναι υπεράριθμοι αλλά αποτελούν τη ζωογόνο δύναμη των κοινωνιών.

Αυτό το σχίσμα εξηγεί την αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να αντιληφθούν το ουσιώδες: την αλλαγή της φύσης του κινήματος που οδηγεί σε μια τιτάνια και υπαρξιακή διαμαρτυρία. Αυτό το κίνημα δεν καθοδηγείται από ένα κόμμα, ένα συνδικάτο ή από διανοούμενους, αλλά από μια βαθιά αίσθηση οικονομικού, κοινωνικού και πολιτισμικού αποκλεισμού. Και καθώς αυτό το μοντέλο δεν είναι ούτε οικονομικά ούτε ανθρωπολογικά βιώσιμο, δημιουργεί αυτή τη διαχρονική διαμαρτυρία.

Πόσες έδρες θα έπαιρναν τα κόμματα στην Ελλάδα με το εκλογικό σύστημα Βρετανίας-Γαλλίας

ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

Με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, οι αναλύσεις των αποτελεσμάτων των βρετανικών και των γαλλικών εκλογών παρουσίασαν αυτό που ήθελαν ή/και που νομίζουν ότι συνέβη και όχι αυτό που όντως συνέβη. Διαβάσαμε και ακούσαμε για συντριπτική νίκη των Εργατικών, στην Βρετανία, αλλά η αλήθεια είναι ότι έλαβαν το 65% των εδρών μόνον με το 33% των ψήφων.

Μάλιστα, πήραν λίγες περισσότερες ψήφους από αυτές των προηγούμενων εκλογών, αλλά κέρδισαν την πλειοψηφία των εδρών λόγω του συστήματος των μονοεδρικών περιφερειών, το οποίο λειτουργεί ως πλειοψηφικό. Ο πραγματικός νικητής των εκλογών είναι ο Nigel Farage, πρωτεργάτης του Brexit, το κόμμα του οποίου, όμως, έλαβε μόνον το 0,8% των εδρών (5 έδρες) παρ’ ότι έλαβε το 14% των ψήφων!

Ακόμη και από τα μικρά, τοπικά, κόμματα μόνον το SINFEIN, των αποσχιστών της Βορείου Ιρλανδίας (πολιτικός κλάδος του IRA), ευνοήθηκε από το μονοεδρικό σύστημα, λόγω συγκεντρώσεως των ψηφοφόρων του σε συγκεκριμένες κομητείες. Στον πίνακα, που ακολουθεί παρατίθενται τα αποτελέσματα των βρετανικών εκλογών. Στην αριστερή στήλη είναι οι έδρες που έλαβαν τα κόμματα βάσει του ισχύοντος εκλογικού συστήματος, στο κέντρο είναι το ποσοστό ψήφων κάθε κόμματος, ενώ στην δεξιά στήλη οι έδρες που θα ελάμβαναν με σύστημα απλής αναλογικής. Παρ’ ότι ο υπολογισμός της απλής αναλογικής σε ενιαία περιφέρεια δεν μπορεί να αποδώσει τους ακριβείς συσχετισμούς, οι διαφορές είναι τέτοιες που καταδεικνύουν την τεράστια στρέβλωση της λαϊκής βουλήσεως που προκαλεί το πλειοψηφικό σύστημα.

ΕΔΡΕΣ Ποσοστό ΕΔΡΕΣ
Πλειοψηφικό Ψήφων ΚΟΜΜΑ Αναλογική
412 34% Εργατικοί 220
121 24% Συντηρητικοί 156
72 12% Φιλελεύθεροι 78
9 3% Εθνικό Κόμμα Σκωτίας 19
7 1% SIN FEIN (Ιρλανδοί) 6
14 4% ΔιάφοροιΙρλανδοί 26
5 14% Reform – Φάρατζ 91
4 1% PC – Ουαλοί 7
4 7% Πράσινοι 45
648 100% 

Σύνολον 648

Μαρία Δεναξά για τις Γαλλικές Εκλογές

Μαρία Δεναξά 

📌 Κείμενο μου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία. Απαντά στο ερώτημα γιατί ο Μακρόν προκήρυξε αιφνιδιαστικά πρόωρες εκλογές και πως εκλαμβάνει το αποτέλεσμα, το οποίο του επιτρέπει να συνεχίσει την καταστροφική του για τη Γαλλία, αποστολή. Σημειωτέον πως και η Λεπέν, για να εγκριθεί απο το διεφθαρμένο σύστημα, έχει κάνει τις απαραίτητες παραχωρήσεις, ιδίως την αποκήρυξη της εξόδου από την ΕΕ, το ευρώ και το ΝΑΤΟ.

  🔴 Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια παρακολουθήσαμε σε απευθείας μετάδοση άλλο ένα γαλλικό εκλογικό θρίλερ, μεταξύ των λεγόμενων «δημοκρατικών» δυνάμεων και της ακροδεξιάς, στο οποίο ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος θέλησε να ανατρέψει τα δεδομένα του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, κέρδισε το στοίχημα του. 

🔴 Παρά την αρχική σύγχυση και ακατανοησία που προκάλεσε η διάλυση της εθνοσυνέλευσης, το ξεκάθαρο ζητούμενο του, με την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών, ήταν μια νέα προσκείμενη και αφοσιωμένη πλειοψηφία προερχόμενη από τα κόμματα του «δημοκρατικού» τόξου κυρίως της αριστεράς αυτή τη φορά, τη στιγμή που οι δεξιές δυνάμεις οι οποίες στήριζαν μέχρι πρότινος την κυβέρνηση μειοψηφίας του προεδρικού συνασπισμού, έδειχναν να τον εγκαταλείπουν. 

🔴 Το αποτέλεσμα, παρά την αδιαμφισβήτητη πλέον άνοδο κι ενίσχυση της Εθνικής Συσπείρωσης, του κόμματος της Μαρίν Λεπέν, είναι  δημιούργημα μικροπολιτικών συμφωνιών και μιας συνεχιζόμενης ακραίας χειραγώγησης των Γάλλων με ένα εκλογικό σύστημα όπως είναι το πλειοψηφικό, που έχει χαρακτηριστεί από αρκετούς πολιτικούς αναλυτές, ως αντιδημοκρατικό και καλπονοθευτικό. Όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. 

Η πολιτική αντίφαση του νικητή Μελανσόν

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Αν και είναι φρόνιμο να αναμένουμε τα πραγματικά αποτελέσματα, τα θεωρούμενα αξιόπιστα exit poll δείχνουν ότι η αντι-Λεπέν συμμαχία στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία λειτούργησε. Έτσι, το πρώτο κόμμα του πρώτου γύρου φαίνεται πως θα καταλάβει την τρίτη θέση σε αριθμό εδρών, πολύ κοντά με το κόμμα του Μακρόν, το οποίο αν και τρίτο και με μεγάλη διαφορά από την Εθνική Συσπείρωση (13 μονάδες) φαίνεται ότι κερδίζει περισσότερες έδρες.

Υπενθυμίζουμε ότι το Λαϊκό Μέτωπο εξαρχής δήλωσε πως θα αποσύρει τους υποψηφίους του σε όσες εκλογικές περιφέρειες (μονοεδρικές) ήταν τρίτοι, προκειμένου να αποτρέψει την εκλογή υποψηφίου της Εθνικής Συσπείρωσης, στέλνοντας τους ψηφοφόρους του στον αντίπαλό του. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και το κόμμα του Μακρόν. Είναι ακριβώς αυτή η αντι-Λεπέν συμμαχία που στέρησε πολλές έδρες από την Εθνική Συσπείρωση, ενισχύοντας σε έδρες τα δύο κόμματα. Ουσιαστικά, συνέβη ό,τι είχε συμβεί και σ’ όλες τις προηγούμενες εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές. Από ό,τι φάνηκε, λοιπόν, το αντί-Λεπέν σύνδρομο, αν και σχετικά αμβλυμένο, παραμένει κυρίαρχο.

Η σύνθεση της νέας Εθνοσυνέλευσης εγείρει σοβαρά εμπόδια σε ό,τι αφορά στον σχηματισμό κυβέρνησης. Η Εθνική Συσπείρωση ήλπιζε ότι εάν δεν θα είχε απόλυτη πλειοψηφία θα μπορούσε να συμμαχήσει με τους Ρεπουμπλικάνους, όπως, άλλωστε, είχε διαφανεί και προεκλογικά. Τώρα πλέον, οι ζυμώσεις έχουν μετατοπιστεί αριστερότερα. Ένα σενάριο για κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι μία συμμαχία του κόμματος του Μακρόν με τους δεξιούς Ρεπουμπλικάνους και τους Σοσιαλιστές. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ότι οι τελευταίοι θα διασπάσουν το Λαϊκό Μέτωπο, μέσω του οποίου και ουσιαστικά αναγεννήθηκαν πολιτικά-εκλογικά. Εάν συμβεί αυτό, θα τιναχθεί στον αέρα η όλη προοπτική μίας αριστερής κυβερνητικής πλειοψηφίας.

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ «ΦΕΡΝΕΙ» ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ;

Νίκος Σίμος 

Παρατήρησα με έκπληξη πρωτοσέλιδα για το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών σε αρκετά  ειδησεογραφικά δελτία, που έχουν στόχο την προπαγάνδα, με προφανείς στοχεύσεις, του τύπου … «Θρίαμβος της Le Pen» … «Εξαφανίστηκε ο Μacron» και άλλα παρόμοια - αλλά τους λείπει η ουσιαστική πολιτική τοποθέτηση  σε σχέση με τα συμπεράσματα που εξάγονται από την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος στην Γαλλία, που συμμετείχε μαζικά, αφού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία της περασμένης Κυριακής ήταν της τάξης του 65.8%  περίπου. 

Είναι σαφές ότι η Εθνική Συσπείρωση της Marine Le Pen και του Jordan Bardella την Κυριακή (30/6/2024) πέτυχε μια μεγάλη εκλογική νίκη, σε καμία περίπτωση όμως δεν υπήρξε θρίαμβος, όπως γράφτηκε σε έγκριτα ειδησεογραφικά sites του Ελληνικού τύπου, που με αυτού του είδους την αρθρογραφία προδίδουν τον πολιτικό προσανατολισμό τους. 

Θα ήταν θρίαμβος της Εθνικιστικής Δεξιάς στην Γαλλία ένα ποσοστό πάνω από 37% και αυτό το ποσοστό μάλλον δύσκολα θα το προσεγγίσει η παράταξη της κ Le Pen και στον επαναληπτικό εκλογικό γύρο της 7ης Ιουλίου.

Δεν εξαφανίστηκε ο δυστοπικός Μακρόν και το… «κεντρώο» κόμμα του παρά τα αντίθετα που έσπευσαν να γράψουν  τα ίδια ειδησεογραφικά sites που θριαμβολογούσαν για την νίκη της εθνικιστικής δεξιάς στην Γαλλία.

Με ποσοστό 20.8% ο πρόεδρος Μακρόν υπέστη μια μεγάλη πολιτική ήττα αλλά δεν εξαφανίστηκε, ούτε συνετρίβη. 

Το ποσοστό του μάλιστα αποτέλεσε προσωπική έκπληξη  για τον γράφοντα, που περίμενε  την πολιτική συντριβή του, μετα από τις πολεμοχαρείς δηλώσεις του που ζητούσαν την εμπλοκή της χώρας του αλλά και της Ευρώπης στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο.

 

Ένα ποσοστό κάτω από 15% θα ήταν συντριβή για τον δυστοπιστή Μακρόν, που όμως δεν ήρθε και τούτο αποτελεί ουσιαστική πολιτική ήττα της Γαλλικής αντιπολίτευσης στο σύνολό της, μα κυρίως πολιτική ήττα της εθνικιστικής Γαλλικής δεξιάς, αφου δεν κατάφερε να τον αποδομήσει  πολιτικά και  το κόμμα του κράτησε δυνάμεις, που αποτελούν υπολογίσιμο ποσοστό εν όψει του δεύτερου εκλογικού γύρου του Ιουλίου.

Από την άλλη πλευρά  η woke «αριστερά» και οι διάφοροι ετερόκλητοι σύμμαχοί της - αριστερό Λαϊκό Μέτωπο - εξασφάλισε μια εξαιρετικά ευπρόσωπη εκλογική παρουσία   (27,99%) και είναι το δεύτερο κόμμα, αφού έλαβε μεγάλο ποσοστό της νεανικής και φοιτητικής ψήφου ενώ ευνοήθηκε μαζί με την Εθνική Συσπείρωση της κ Le Pen από την υψηλή συμμετοχή.

Μ. Δεναξά : Η αποτυχία των Γαλλικών ελίτ , η άνοδος Λεπέν και τα σενάρια του β΄γύρου

Η Μαρία Δεναξά, δημοσιογράφος στο Παρίσι και επί χρόνια ανταποκρίτρια ελληνικών ΜΜΕ, μιλάει στον 98.4 για την αποτυχία των Γαλλικών ελίτ να επιβάλουν την ατζέντα τους στην πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών μέσω των πολιτικών Μακρόν, που σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές γνώρισε την συντριβή. 

Η άνοδος της άκρας Δεξιάς με τον εκλεκτό της Λεπέν , Μπαρντελά. σημειώνεται σε συνθήκες αύξησης της συμμετοχής των πολιτών στις κάλπες, αλλά το τι θα συμβεί στον δεύτερο γύρο είναι ανοιχτό, μη αποκλείοντας η Μαρία Δεναξά, το κόμμα της Λεπέν να προτιμά από την αυτοδυναμία μια ισχυρή κοινοβουλευτική αντιπολίτευση , που θα μετατρέψει σε εφιάλτη τις προεδρικές κινήσεις Μακρόν, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο στη Λεπέν , για την εκλογή ως επόμενη Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

 Η Μαρία Δεναξά, αναλύει πως οι χρόνιες πολιτικές κεντρώων και κεντροαριστερών του "σαλονιού", σε απόσταση από τα λαϊκά στρώματα, άνοιξαν τον δρόμο για την άκρα δεξιά. Όπως σημειώνει, η ίδια η Ε.Ε. αν δεν αλλάξει ρότα , με τις οικονομικές , πολιτικές και δημοκρατικές ανισότητες σε βάρος των πολλών, θα βρεθεί πολύ σύντομα μπροστά σε άκρως δυσάρεστες εκπλήξεις.

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν!

Η γαλλική κυβέρνηση έθεσε εκτός νόμου το κίνημα «Οι Εξεγέρσεις της Γης»

Η δυσανεξία της γαλλικής ελίτ και των πολιτικών εκπροσώπων της έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Πλέον δεν αρκείται να ακρωτηριάζει και να φυλακίζει όσους πληβείους αντιστέκονται: τώρα ήρθε και η ώρα της απαγόρευσης ολόκληρων κινημάτων! Ο λόγος για την απόφαση του Γάλλου προέδρου στις 21/6 να κηρύξει παράνομες τις «Εξεγέρσεις της Γης» – ένα άτυπο μέτωπο εκατοντάδων τοπικών επιτροπών στην ύπαιθρο, αλλά και οικολογικών οργανώσεων, που συσπειρώνει 140.000 μέλη και διακηρύσσει την αντίθεσή του στην «αρπαγή της Γης» από τις πολυεθνικές*. 

Ήδη στα τέλη Μαρτίου, μετά την αιματηρή καταστολή της μαζικότατης κινητοποίησης στην κοινότητα Σεντ-Σολίν, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να θέσει εκτός νόμου το κίνημα (όπως απαιτούσε και η FNSEA, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των μεγαλοαγροτών). 

Οι «Εξεγέρσεις της Γης» έγιναν έτσι η πρώτη απαγορευμένη οικολογική συλλογικότητα στην ιστορία της Γαλλίας!

Η επιχείρηση απαγόρευσης αντιμετώπισε βέβαια μια σειρά νομικά προβλήματα, τα οποία όμως ξεπεράστηκαν χάρη στον… βολονταρισμό της εξουσίας. Καταρχήν, οι «Εξεγέρσεις» δεν συνιστούν μια οργάνωση με νομική προσωπικότητα, αφού αποτελούν μια χαλαρή συντονιστική δομή. Έπειτα, κανένας από τους εκπροσώπους τους δεν είχε κατηγορηθεί ποτέ ως τώρα για οποιοδήποτε αδίκημα – πόσο μάλλον για «εισβολές σε εταιρείες, πράξεις βίας κατά αστυνομικών και υποκίνηση ανταρσίας», όπως ισχυρίστηκε ο υπουργός Εσωτερικών Ζ. Νταρμανέν.

 Επιπλέον, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αλλά και εκατοντάδες προσωπικότητες (πολιτικοί όπως ο Μελανσόν, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι κ.ά.) εξέφρασαν ενυπόγραφα την «οργισμένη κατάπληξή τους» για τα σχέδια απαγόρευσης των «Εξεγέρσεων της Γης». Ακόμη και μέλη της κυβέρνησης διατύπωσαν επιφυλάξεις για τη νομιμότητα ή/και τη χρησιμότητα της απαγόρευσης.

Σώτη Τριανταφύλλουαλλικό σχολείο και Ισλάμ

Στη Γαλλία, τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, απελευθερώθηκε ο δημόσιος λόγος.

Κανείς δεν ξέρει αν αυτή η αιφνίδια ρήξη της πολυετούς σιωπής θα διαρκέσει και τι αντίκτυπο θα έχει στο εσωτερικό και στις διεθνείς σχέσεις. Πάντως, φαίνεται να συμφωνούμε όλοι, σχεδόν όλοι, ότι στην Ευρώπη το κοινωνικό σώμα και οι θεσμοί διαβρώνονται όλο και βαθύτερα από την ισλαμική στρατηγική.

Οι παρεμβάσεις των ισλαμιστών γονέων στο σχολείο, η εξαίρεση των παιδιών τους από τους κανονισμούς, ο εκφοβισμός του διδακτικού προσωπικού είναι μέρος της τακτικής για τη μετατροπή του λαϊκού, δημόσιου σχολείου σε κάτι που να μοιάζει με κορανικό. Την ιδέα αυτή μοιράζονται πολλοί φιλήσυχοι μουσουλμάνοι, οι οποίοι θα ήθελαν να προστατεύονται τα παιδιά τους από «την εισβολή και την πολιτιστική αλλοτρίωση» ώστε να αναπτύσσεται «η μουσουλμανική τους προσωπικότητα», όπως υπαγορεύει η Ισλαμική Οργάνωση για την Παιδεία, τις Επιστήμες και τον Πολιτισμό (Isesco).

Με λίγα λόγια, μέχρι σήμερα ζητούσαν από τη Γαλλία να εφαρμόζει την πολιτική των χωρών από τις οποίες προέρχονται: αντί να εντάσσονται στη γαλλική κοινωνία καλούσαν τη γαλλική κοινωνία να ενταχθεί στο ισλάμ.

Η κυβέρνηση Μακρόν-Καστέξ υποσχέθηκε να τερματίσει αυτή τη διεκδίκηση –θα δούμε.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ "ΔΕΞΙΈΣ" ΚΑΙ "ΑΡΙΣΤΕΡΈΣ" ΑΝΑΓΝΏΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΑΡΑΧΏΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

του Andrea Zhok

Στην ανάλυση των ταραχών στη Γαλλία (που από χθες επεκτάθηκε και στη Λωζάνη), ένας παραπλανητικός ερμηνευτικός μηχανισμός συνεχίζει να ενεργοποιείται επίμονα. Συνεχίζουν να αντιπαρατίθενται δύο αναγνώσεις που παραδοσιακά συνδέονται με την "αριστερά" και τη "δεξιά". 

Η πρώτη είναι μια οικονομιστική ανάγνωση που βλέπει στην εξέγερση μια αμφισβήτηση της κατάστασης φτώχειας και εκμετάλλευσης. 

Η δεύτερη είναι μια εθνοπολιτισμική ανάγνωση που βλέπει στην εξέγερση μια αμφισβήτηση του ντόπιου πολιτισμού και της κουλτούρας από μια διαφορετική εισαγόμενη κουλτούρα, που συνδέεται με τους μετανάστες.

Το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται αυτές οι δύο ερμηνείες ως αντιθετικές και ως εναλλακτικές είναι ένα ακόμη παράδειγμα του γεγονότος ότι σήμερα οι κατηγορίες που καλλιεργούνται μονομερώς από τη δεξιά και την αριστερά είναι παρωχημένες και άχρηστες. Είναι επίσης ένα σημάδι της ολοένα και πιο διαδεδομένης φτώχειας της θεωρίας ότι δεν καταφέρνουμε να ξεφύγουμε από τα αφηρημένα απλουστευτικά σχήματα.

Πολλά πράγματα παραμένουν κρυμμένα και συγκεκαλυμμένα με την υιοθέτηση αυτής της διπλής ανάγνωσης.

Πρώτον, η διαφορετική αυτή ερμηνεία δεν παίρνει υπόψη της το γεγονός ότι το χρήμα, η οικονομική επιτυχία, σε κοινωνίες όπως αυτές του σύγχρονου φιλελεύθερου καπιταλισμού, αντιπροσωπεύει την πρώτη μορφή κοινωνικής αναγνώρισης. Κάποιος αναγνωρίζεται ως πλήρης και νόμιμος εκπρόσωπος της κοινωνίας στο βαθμό που διαθέτει ένα συγκεκριμένο εισόδημα. Αν λοιπόν, το να βρίσκεται κανείς στην πλευρά της οικονομικής αποτυχίας, της σχετικής φτώχειας, συμπίπτει, λίγο ή πολύ, με το να είναι μη ιθαγενής (μετανάστης), είναι σαφές ότι θα αυτοπροσδιορίζεται ως ομάδα σε κατάσταση μόνιμης κατωτερότητας ως εθνοτικά ή θρησκευτικά "άλλος" (στο βαθμό που αυτή η λογική είναι εντελώς συγκυριακή).

Mathieu Bock-Côté : Όχι, δεν πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο. Σε

Εκτός κι αν αναγάγουμε το γαλλικό έθνος σε μια σκέτη νομική ταυτότητα, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι αυτή η ιστορική φάση των ταραχών στην Γαλλία φέρνει αντιμέτωπους πληθυσμούς που δεν πιστεύουν ότι ανήκουν στον ίδιο λαό.

Οι σκηνές βίας, λεηλασιών και επιθέσεων σε αστυνομικούς που παρακολουθούμε από το απόγευμα της Τετάρτης δεν προκαλούν πλέον καμία έκπληξη.

Η Γαλλία, εδώ και είκοσι χρόνια, φοβάται την επανάληψη των ταραχών του 2005 για τον απλούστατο λόγο ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά στους όρους της δραματουργίας. Το δράμα του θανάτου του νεαρού Nahel εκμεταλλεύτηκαν όπως ήταν αναμενόμενο αμέσως όλοι αυτοί που αναζητούν κάθε δυνατή ευκαιρία για να δημιουργούν κάθε είδους προβλήματα.

Το βράδυ της Πέμπτης, οι ταραξίες που λεηλάτησαν τα προάστια αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν επιδρομές και στο κέντρο του Παρισιού επιδιδόμενοι σε λεηλασίες και σπέρνοντας τον τρόμο. Καμία έκπληξη : εδώ και χρόνια δεν έχετε παρά να κοιτάξετε τον χάρτη του Παρισιού για να δείτε ότι είναι κατά κάποιο τρόπο υπό πολιορκία. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Οι βαθιές ρωγμές που έχουν προκαλέσει η μαζική μετανάστευση και η συνεπαγόμενη δημογραφική αλλαγή σε οτιδήποτε προσδιόριζε άλλοτε την γαλλική εθνική ταυτότητα είναι καταφανείς ακόμα και στον πιο κακόπιστο.

Όσοι φαντάζονταν τους εαυτούς τους προστατευμένους σε καλά οχυρωμένες και ασφαλείς μητροπόλεις συνειδητοποιούν ότι αύριο το πρωί θα μπορούσαν να δεχτούν αληθινά πυρά έξω από τα σπίτια τους και ότι η «χαμένη» για την Γαλλική Δημοκρατία «νεολαία των προαστίων» φέροντας πλέον χάρη στην «προοδευτική» κοινωνιολογία το φωτοστέφανο του μάρτυρα της μεταποικιοκρατικής Γαλλίας θα εισβάλει στις πόλεις πεπεισμένη ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα της να τις λεηλατεί, οδηγημένη από μια ορμή που θα πηγάζει όχι τόσο από μια ιδεολογική επιθετικότητα αλλά από ένα καθαρά κατακτητικό ένστικτο. Πώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την παρούσα κατάσταση, χωρίς να ενδώσουμε στον πειρασμό του εξωραϊσμού

στον οποίον μας ενθαρρύνουν τα μέσα ενημέρωσης ;