Η Γαλλία κατά τις επιθυμίες των «νεοφεδουαρχών» θα οδηγήσει την Ευρώπη σε πόλεμο με την Ρωσία;

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ

Εξαιρετικά επικίνδυνη είναι η εμπλοκή της Γαλλίας στην ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ σύγκρουση στην Ουκρανία με τις ειδικές της δυνάμεις να είναι παρούσες στο μέτωπο από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας

Υπάρχουν λόγοι γι’ αυτήν την συμπεριφορά της Γαλλίας, που εκτός της δυναμικής αποβιομηχάνισης που αντιμετωπίζει, έχει σοβαρότατα προβλήματα – πέραν των οικονομικών και κοινωνικής συνοχής, που εμφανίζονται με αφορμή κάθε λαϊκό ξέσπασμα, όταν το κοινωνικό μεσόστρωμα αντιδρά στην νεοταξικού χαρακτήρα πολιτική του «εκλεκτού της δυστοπίας» προέδρου Μακρόν.


Ο πρώτος λόγος είναι η άρρηκτη πρόσδεση του Γάλλου προέδρου με μια από τις νεοφεουδαρχικές οικογένειες του πλανήτη (δυναστεία των Ρότσιλντ), της οποίας η επιθυμία είναι – η νεοφεουδαρχική αντίληψη του κόσμου – να εμποδίσει πάση θυσία την αλλαγή του ιστορικού στάτους στον πλανήτη από τις αναδυόμενες και στην ουσία στην πράξη υφιστάμενες νέες υπερδυνάμεις της Ανατολής .

Ο Γάλλος πρόεδρος υπήρξε στέλεχος των οικονομικών δομών που συγκροτούν αυτήν την δυναστεία και τους οφείλει εν πολλοίς το γεγονός της πολιτικής του διαδρομής, κατά την οποία εμφανίστηκε σαν κομήτης στην πολιτική Γαλλική σκηνή και κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος στις εκλογές του 2017, εν μεσω ενός σπαρασσόμενου πολιτικού συστήματος στην χώρα


Ανομολόγητη αλήθεια, που όμως την επαληθεύουν οι πολιτικές πρακτικές νεοταξικού χαρακτήρα του απερίγραπτου Μακρόν

Ο Σινορωσικός άξονας ισχύος στο οικονομικό, ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο, αποτελεί τον ενεργό εφιάλτη των νεοφεουδαρχών – «κατόχων του κόσμου», όπως θεωρούν τον εαυτό τους, μια μικρή αριθμητικά κάστα κροίσων του άλλοτε Δυτικού κόσμου.

Ένας δεύτερος λόγος είναι η αυξημένη υποστήριξη της Ρωσίας σε κινήματα ανεξαρτησίας στην Αφρική, κίνηση που ουσιαστικά διαλύει ό,τι έχει απομείνει από τη γαλλική νεοαποικιακή αυτοκρατορία στην ήπειρο.

Θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη η επανασύνδεση με το Θεό

Σε ενδιαφέρον άρθρο του στην γαλλική εφημερίδα “Λα Κρουά”, ο Πρόεδρος της οικολογικής κίνησης Alter Kapitae Γκαμπριέλ Μαλέκ (ΦΩΤΟ) αναδεικνύει την επικινδυνότητα του υλισμού και τη σημασία της επαναφοράς του Θεού στη ζωή μας, ως προϋπόθεση για να μπεί σε νέα βάση το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη και την προστασία του περιβάλλοντος. Επικεντρώνει ιδιαίτερα στο Ευαγγέλιο. Επικαλούμενος ευαγγελικά χωρία, τονίζει ότι ο αντικαπιταλιστικός αυτός λόγος είναι ένα από τα βασικά μηνύματα του Ευαγγελίου. Η άποψη αυτή έχει αξία, επειδή η επανασύνδεση με το Θεό και η απόρριψη του υλισμού ως αναγκαιότητα για την επιβίωση του ανθρώπου αναδεικνύεται δια της οδού της πολιτικής και κοινωνικής ανάλυσης.

Τονίζει μεταξύ άλλων:

Η οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου ικανού να συμφιλιώσει τον σεβασμό των ορίων αντοχής του πλανήτη και των θεμελιωδών στοιχείων που συγκροτούν μια κοινωνία απαιτεί επανασύνδεση με τη θρησκεία και ανάσταση του Θεού που ο θριαμβευτής καπιταλισμός νόμιζε ότι είχε διαγράψει.

Στο πλαίσιο της αλματώδους ανάπτυξης της εμπορικής κοινωνίας στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Νίτσε διατύπωσε τη φράση «Ο Θεός είναι νεκρός», ως διαπίστωση του ραγδαίου αποχριστιανισμού όσο και της ζωηρής κριτικής του στη θρησκευτικότητα.

Μπροστά στην τρομερή αποτελεσματικότητα της βιομηχανικής τεχνολογίας, η ηθική και η θρησκευτική μεταφυσική έχασαν την επιρροή τους, για να αντικατασταθούν σταδιακά από μια τυφλή πίστη στην «ιερή αγορά»
Ωστόσο, αυτή η ατυχής ανθρώπινη τάση να θεοποιεί την καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη έχει φτάσει σε ιλιγγιώδη ύψη με τη νεοφιλελεύθερη στροφή της δεκαετίας του 1980. (…)

Ενόψει της «μεγάλης θλίψης» [Κατά Ματθαίον κδ’ 21], είχε πει ο Ιησούς στους μαθητές του ότι «ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς..» [Κατά Ματθαίον κδ’ 21]; Αντιμέτωποι με αυτόν τον μαινόμενο και κενό νοημάτων υλισμό, οι άνθρωποι παραμένουν ωστόσο σε αναζήτηση της πνευματικότητας. Για να προσπαθήσουν να αντισταθμίσουν αυτή την έλλειψη, ξεπηδούν οδηγοί προσωπικής ανάπτυξης. Η υπερβολική ομφαλοσκόπηση, απλώς ενισχύει τον ατομικισμό μας και συμβάλλει στη διάσπαση του κοινωνικού ιστού.
Μια θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη

O Κριστόφ Γκιλλουί για την άνοδο της Λεπέν και την πολιτική κρίση στη Γαλλία

από Άρδην - Ρήξη 27 Ιουλίου 2024

«Με τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, ο Μακρόν επεδίωξε όχι τόσο να απαντήσει στη δημοκρατική κρίση όσο να την κάνει αόρατη»

Συνέντευξη στον Alexandre Devecchio για την Le Figaro. Δημοσιεύτηκε στο Άρδην τ. 130-131 που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

Για τον γεωγράφο Κριστόφ Γκιλλουί, η μεγάλη άνοδος της Εθνικής Συσπείρωσης στις ευρωεκλογές οφείλεται σε ένα υπαρξιακό κίνημα αμφισβήτησης της «Γαλλίας των από πάνω». Σε αυτό το πλαίσιο, η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης μοιάζει με μια φυγή προς τα μπρος που θα μπορούσε επίσης να είναι και ένα ριψοκίνδυνο στοίχημα.

LE FIGARO: Η λίστα της Εθνικής Συσπείρωσης προηγήθηκε κατά πολύ στις ευρωεκλογές, οδηγώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ζητήσει αιφνιδιαστικά τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης. Πρόκειται για επιβεβαίωση της διάγνωσης που κάνετε ήδη στο πρώτο σας βιβλίο, Fractures françaises (Γαλλικά ρήγματα);

CHRISTOPHE GUILLUY: Σήμερα, μετά από αρκετές δεκαετίες αποκρυστάλλωσης των γεωγραφικών, κοινωνικών και πολιτισμικών ρηγμάτων, δεν θα μιλούσα πλέον για «ρήγματα», αλλά για ένα πραγματικό σχίσμα, ένα πολιτισμικό σχίσμα ανάμεσα στις λαϊκές και μεσαίες τάξεις και, όχι πλέον μόνο τις «ελίτ» ή το «1%», αλλά με τον «κόσμο των από πάνω», τον κόσμο των ενσωματωμένων ή ανώτερων κατηγοριών.

Με αυτή τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης –της οποίας το αφήγημα σχεδιάστηκε μυστικά από έναν πυρήνα επικοινωνιολόγων στο Μέγαρο των Ηλυσίων–, ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν ενδιαφέρεται τόσο να απαντήσει σε αυτό το σχίσμα όσο να το καταστήσει αόρατο. Σε αντίθεση με τους σοφούς Κινέζους, μας δείχνει το δάκτυλο τη στιγμή ακριβώς που μπορούμε να δούμε το φεγγάρι.

Ωστόσο, αυτό το πολιτισμικό σχίσμα βρίσκεται στην καρδιά της κρίσης της δημοκρατίας και της αντιπροσώπευσης που παρατηρούμε στη Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι το πρωταρχικό αίτιο –που ποτέ δεν λήφθηκε υπόψη– της απώλειας ζωτικότητας και νοήματος που βλέπουμε στη Δύση. Τα ρήγματα στη Γαλλία έχουν δημιουργήσει πολιτισμικές και γεωγραφικές φούσκες που δεν μιλούν πλέον την ίδια γλώσσα. Το πρόβλημα είναι ότι, σε αντίθεση με ό,τι νομίζουν οι «ευφυείς ηλίθιοι» (έκφραση του Νασίμ Νίκολας Τάλεμπ) που μας κυβερνούν, η πλειοψηφία των απλών ανθρώπων δεν είναι υπεράριθμοι αλλά αποτελούν τη ζωογόνο δύναμη των κοινωνιών.

Αυτό το σχίσμα εξηγεί την αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να αντιληφθούν το ουσιώδες: την αλλαγή της φύσης του κινήματος που οδηγεί σε μια τιτάνια και υπαρξιακή διαμαρτυρία. Αυτό το κίνημα δεν καθοδηγείται από ένα κόμμα, ένα συνδικάτο ή από διανοούμενους, αλλά από μια βαθιά αίσθηση οικονομικού, κοινωνικού και πολιτισμικού αποκλεισμού. Και καθώς αυτό το μοντέλο δεν είναι ούτε οικονομικά ούτε ανθρωπολογικά βιώσιμο, δημιουργεί αυτή τη διαχρονική διαμαρτυρία.

Πόσες έδρες θα έπαιρναν τα κόμματα στην Ελλάδα με το εκλογικό σύστημα Βρετανίας-Γαλλίας

ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

Με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, οι αναλύσεις των αποτελεσμάτων των βρετανικών και των γαλλικών εκλογών παρουσίασαν αυτό που ήθελαν ή/και που νομίζουν ότι συνέβη και όχι αυτό που όντως συνέβη. Διαβάσαμε και ακούσαμε για συντριπτική νίκη των Εργατικών, στην Βρετανία, αλλά η αλήθεια είναι ότι έλαβαν το 65% των εδρών μόνον με το 33% των ψήφων.

Μάλιστα, πήραν λίγες περισσότερες ψήφους από αυτές των προηγούμενων εκλογών, αλλά κέρδισαν την πλειοψηφία των εδρών λόγω του συστήματος των μονοεδρικών περιφερειών, το οποίο λειτουργεί ως πλειοψηφικό. Ο πραγματικός νικητής των εκλογών είναι ο Nigel Farage, πρωτεργάτης του Brexit, το κόμμα του οποίου, όμως, έλαβε μόνον το 0,8% των εδρών (5 έδρες) παρ’ ότι έλαβε το 14% των ψήφων!

Ακόμη και από τα μικρά, τοπικά, κόμματα μόνον το SINFEIN, των αποσχιστών της Βορείου Ιρλανδίας (πολιτικός κλάδος του IRA), ευνοήθηκε από το μονοεδρικό σύστημα, λόγω συγκεντρώσεως των ψηφοφόρων του σε συγκεκριμένες κομητείες. Στον πίνακα, που ακολουθεί παρατίθενται τα αποτελέσματα των βρετανικών εκλογών. Στην αριστερή στήλη είναι οι έδρες που έλαβαν τα κόμματα βάσει του ισχύοντος εκλογικού συστήματος, στο κέντρο είναι το ποσοστό ψήφων κάθε κόμματος, ενώ στην δεξιά στήλη οι έδρες που θα ελάμβαναν με σύστημα απλής αναλογικής. Παρ’ ότι ο υπολογισμός της απλής αναλογικής σε ενιαία περιφέρεια δεν μπορεί να αποδώσει τους ακριβείς συσχετισμούς, οι διαφορές είναι τέτοιες που καταδεικνύουν την τεράστια στρέβλωση της λαϊκής βουλήσεως που προκαλεί το πλειοψηφικό σύστημα.

ΕΔΡΕΣ Ποσοστό ΕΔΡΕΣ
Πλειοψηφικό Ψήφων ΚΟΜΜΑ Αναλογική
412 34% Εργατικοί 220
121 24% Συντηρητικοί 156
72 12% Φιλελεύθεροι 78
9 3% Εθνικό Κόμμα Σκωτίας 19
7 1% SIN FEIN (Ιρλανδοί) 6
14 4% ΔιάφοροιΙρλανδοί 26
5 14% Reform – Φάρατζ 91
4 1% PC – Ουαλοί 7
4 7% Πράσινοι 45
648 100% 

Σύνολον 648

Μαρία Δεναξά για τις Γαλλικές Εκλογές

Μαρία Δεναξά 

📌 Κείμενο μου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία. Απαντά στο ερώτημα γιατί ο Μακρόν προκήρυξε αιφνιδιαστικά πρόωρες εκλογές και πως εκλαμβάνει το αποτέλεσμα, το οποίο του επιτρέπει να συνεχίσει την καταστροφική του για τη Γαλλία, αποστολή. Σημειωτέον πως και η Λεπέν, για να εγκριθεί απο το διεφθαρμένο σύστημα, έχει κάνει τις απαραίτητες παραχωρήσεις, ιδίως την αποκήρυξη της εξόδου από την ΕΕ, το ευρώ και το ΝΑΤΟ.

  🔴 Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια παρακολουθήσαμε σε απευθείας μετάδοση άλλο ένα γαλλικό εκλογικό θρίλερ, μεταξύ των λεγόμενων «δημοκρατικών» δυνάμεων και της ακροδεξιάς, στο οποίο ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος θέλησε να ανατρέψει τα δεδομένα του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, κέρδισε το στοίχημα του. 

🔴 Παρά την αρχική σύγχυση και ακατανοησία που προκάλεσε η διάλυση της εθνοσυνέλευσης, το ξεκάθαρο ζητούμενο του, με την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών, ήταν μια νέα προσκείμενη και αφοσιωμένη πλειοψηφία προερχόμενη από τα κόμματα του «δημοκρατικού» τόξου κυρίως της αριστεράς αυτή τη φορά, τη στιγμή που οι δεξιές δυνάμεις οι οποίες στήριζαν μέχρι πρότινος την κυβέρνηση μειοψηφίας του προεδρικού συνασπισμού, έδειχναν να τον εγκαταλείπουν. 

🔴 Το αποτέλεσμα, παρά την αδιαμφισβήτητη πλέον άνοδο κι ενίσχυση της Εθνικής Συσπείρωσης, του κόμματος της Μαρίν Λεπέν, είναι  δημιούργημα μικροπολιτικών συμφωνιών και μιας συνεχιζόμενης ακραίας χειραγώγησης των Γάλλων με ένα εκλογικό σύστημα όπως είναι το πλειοψηφικό, που έχει χαρακτηριστεί από αρκετούς πολιτικούς αναλυτές, ως αντιδημοκρατικό και καλπονοθευτικό. Όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. 

Η πολιτική αντίφαση του νικητή Μελανσόν

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Αν και είναι φρόνιμο να αναμένουμε τα πραγματικά αποτελέσματα, τα θεωρούμενα αξιόπιστα exit poll δείχνουν ότι η αντι-Λεπέν συμμαχία στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία λειτούργησε. Έτσι, το πρώτο κόμμα του πρώτου γύρου φαίνεται πως θα καταλάβει την τρίτη θέση σε αριθμό εδρών, πολύ κοντά με το κόμμα του Μακρόν, το οποίο αν και τρίτο και με μεγάλη διαφορά από την Εθνική Συσπείρωση (13 μονάδες) φαίνεται ότι κερδίζει περισσότερες έδρες.

Υπενθυμίζουμε ότι το Λαϊκό Μέτωπο εξαρχής δήλωσε πως θα αποσύρει τους υποψηφίους του σε όσες εκλογικές περιφέρειες (μονοεδρικές) ήταν τρίτοι, προκειμένου να αποτρέψει την εκλογή υποψηφίου της Εθνικής Συσπείρωσης, στέλνοντας τους ψηφοφόρους του στον αντίπαλό του. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και το κόμμα του Μακρόν. Είναι ακριβώς αυτή η αντι-Λεπέν συμμαχία που στέρησε πολλές έδρες από την Εθνική Συσπείρωση, ενισχύοντας σε έδρες τα δύο κόμματα. Ουσιαστικά, συνέβη ό,τι είχε συμβεί και σ’ όλες τις προηγούμενες εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές. Από ό,τι φάνηκε, λοιπόν, το αντί-Λεπέν σύνδρομο, αν και σχετικά αμβλυμένο, παραμένει κυρίαρχο.

Η σύνθεση της νέας Εθνοσυνέλευσης εγείρει σοβαρά εμπόδια σε ό,τι αφορά στον σχηματισμό κυβέρνησης. Η Εθνική Συσπείρωση ήλπιζε ότι εάν δεν θα είχε απόλυτη πλειοψηφία θα μπορούσε να συμμαχήσει με τους Ρεπουμπλικάνους, όπως, άλλωστε, είχε διαφανεί και προεκλογικά. Τώρα πλέον, οι ζυμώσεις έχουν μετατοπιστεί αριστερότερα. Ένα σενάριο για κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι μία συμμαχία του κόμματος του Μακρόν με τους δεξιούς Ρεπουμπλικάνους και τους Σοσιαλιστές. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ότι οι τελευταίοι θα διασπάσουν το Λαϊκό Μέτωπο, μέσω του οποίου και ουσιαστικά αναγεννήθηκαν πολιτικά-εκλογικά. Εάν συμβεί αυτό, θα τιναχθεί στον αέρα η όλη προοπτική μίας αριστερής κυβερνητικής πλειοψηφίας.

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ «ΦΕΡΝΕΙ» ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ;

Νίκος Σίμος 

Παρατήρησα με έκπληξη πρωτοσέλιδα για το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών σε αρκετά  ειδησεογραφικά δελτία, που έχουν στόχο την προπαγάνδα, με προφανείς στοχεύσεις, του τύπου … «Θρίαμβος της Le Pen» … «Εξαφανίστηκε ο Μacron» και άλλα παρόμοια - αλλά τους λείπει η ουσιαστική πολιτική τοποθέτηση  σε σχέση με τα συμπεράσματα που εξάγονται από την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος στην Γαλλία, που συμμετείχε μαζικά, αφού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία της περασμένης Κυριακής ήταν της τάξης του 65.8%  περίπου. 

Είναι σαφές ότι η Εθνική Συσπείρωση της Marine Le Pen και του Jordan Bardella την Κυριακή (30/6/2024) πέτυχε μια μεγάλη εκλογική νίκη, σε καμία περίπτωση όμως δεν υπήρξε θρίαμβος, όπως γράφτηκε σε έγκριτα ειδησεογραφικά sites του Ελληνικού τύπου, που με αυτού του είδους την αρθρογραφία προδίδουν τον πολιτικό προσανατολισμό τους. 

Θα ήταν θρίαμβος της Εθνικιστικής Δεξιάς στην Γαλλία ένα ποσοστό πάνω από 37% και αυτό το ποσοστό μάλλον δύσκολα θα το προσεγγίσει η παράταξη της κ Le Pen και στον επαναληπτικό εκλογικό γύρο της 7ης Ιουλίου.

Δεν εξαφανίστηκε ο δυστοπικός Μακρόν και το… «κεντρώο» κόμμα του παρά τα αντίθετα που έσπευσαν να γράψουν  τα ίδια ειδησεογραφικά sites που θριαμβολογούσαν για την νίκη της εθνικιστικής δεξιάς στην Γαλλία.

Με ποσοστό 20.8% ο πρόεδρος Μακρόν υπέστη μια μεγάλη πολιτική ήττα αλλά δεν εξαφανίστηκε, ούτε συνετρίβη. 

Το ποσοστό του μάλιστα αποτέλεσε προσωπική έκπληξη  για τον γράφοντα, που περίμενε  την πολιτική συντριβή του, μετα από τις πολεμοχαρείς δηλώσεις του που ζητούσαν την εμπλοκή της χώρας του αλλά και της Ευρώπης στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο.

 

Ένα ποσοστό κάτω από 15% θα ήταν συντριβή για τον δυστοπιστή Μακρόν, που όμως δεν ήρθε και τούτο αποτελεί ουσιαστική πολιτική ήττα της Γαλλικής αντιπολίτευσης στο σύνολό της, μα κυρίως πολιτική ήττα της εθνικιστικής Γαλλικής δεξιάς, αφου δεν κατάφερε να τον αποδομήσει  πολιτικά και  το κόμμα του κράτησε δυνάμεις, που αποτελούν υπολογίσιμο ποσοστό εν όψει του δεύτερου εκλογικού γύρου του Ιουλίου.

Από την άλλη πλευρά  η woke «αριστερά» και οι διάφοροι ετερόκλητοι σύμμαχοί της - αριστερό Λαϊκό Μέτωπο - εξασφάλισε μια εξαιρετικά ευπρόσωπη εκλογική παρουσία   (27,99%) και είναι το δεύτερο κόμμα, αφού έλαβε μεγάλο ποσοστό της νεανικής και φοιτητικής ψήφου ενώ ευνοήθηκε μαζί με την Εθνική Συσπείρωση της κ Le Pen από την υψηλή συμμετοχή.

Μ. Δεναξά : Η αποτυχία των Γαλλικών ελίτ , η άνοδος Λεπέν και τα σενάρια του β΄γύρου

Η Μαρία Δεναξά, δημοσιογράφος στο Παρίσι και επί χρόνια ανταποκρίτρια ελληνικών ΜΜΕ, μιλάει στον 98.4 για την αποτυχία των Γαλλικών ελίτ να επιβάλουν την ατζέντα τους στην πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών μέσω των πολιτικών Μακρόν, που σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές γνώρισε την συντριβή. 

Η άνοδος της άκρας Δεξιάς με τον εκλεκτό της Λεπέν , Μπαρντελά. σημειώνεται σε συνθήκες αύξησης της συμμετοχής των πολιτών στις κάλπες, αλλά το τι θα συμβεί στον δεύτερο γύρο είναι ανοιχτό, μη αποκλείοντας η Μαρία Δεναξά, το κόμμα της Λεπέν να προτιμά από την αυτοδυναμία μια ισχυρή κοινοβουλευτική αντιπολίτευση , που θα μετατρέψει σε εφιάλτη τις προεδρικές κινήσεις Μακρόν, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο στη Λεπέν , για την εκλογή ως επόμενη Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

 Η Μαρία Δεναξά, αναλύει πως οι χρόνιες πολιτικές κεντρώων και κεντροαριστερών του "σαλονιού", σε απόσταση από τα λαϊκά στρώματα, άνοιξαν τον δρόμο για την άκρα δεξιά. Όπως σημειώνει, η ίδια η Ε.Ε. αν δεν αλλάξει ρότα , με τις οικονομικές , πολιτικές και δημοκρατικές ανισότητες σε βάρος των πολλών, θα βρεθεί πολύ σύντομα μπροστά σε άκρως δυσάρεστες εκπλήξεις.

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν!

Η γαλλική κυβέρνηση έθεσε εκτός νόμου το κίνημα «Οι Εξεγέρσεις της Γης»

Η δυσανεξία της γαλλικής ελίτ και των πολιτικών εκπροσώπων της έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Πλέον δεν αρκείται να ακρωτηριάζει και να φυλακίζει όσους πληβείους αντιστέκονται: τώρα ήρθε και η ώρα της απαγόρευσης ολόκληρων κινημάτων! Ο λόγος για την απόφαση του Γάλλου προέδρου στις 21/6 να κηρύξει παράνομες τις «Εξεγέρσεις της Γης» – ένα άτυπο μέτωπο εκατοντάδων τοπικών επιτροπών στην ύπαιθρο, αλλά και οικολογικών οργανώσεων, που συσπειρώνει 140.000 μέλη και διακηρύσσει την αντίθεσή του στην «αρπαγή της Γης» από τις πολυεθνικές*. 

Ήδη στα τέλη Μαρτίου, μετά την αιματηρή καταστολή της μαζικότατης κινητοποίησης στην κοινότητα Σεντ-Σολίν, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να θέσει εκτός νόμου το κίνημα (όπως απαιτούσε και η FNSEA, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των μεγαλοαγροτών). 

Οι «Εξεγέρσεις της Γης» έγιναν έτσι η πρώτη απαγορευμένη οικολογική συλλογικότητα στην ιστορία της Γαλλίας!

Η επιχείρηση απαγόρευσης αντιμετώπισε βέβαια μια σειρά νομικά προβλήματα, τα οποία όμως ξεπεράστηκαν χάρη στον… βολονταρισμό της εξουσίας. Καταρχήν, οι «Εξεγέρσεις» δεν συνιστούν μια οργάνωση με νομική προσωπικότητα, αφού αποτελούν μια χαλαρή συντονιστική δομή. Έπειτα, κανένας από τους εκπροσώπους τους δεν είχε κατηγορηθεί ποτέ ως τώρα για οποιοδήποτε αδίκημα – πόσο μάλλον για «εισβολές σε εταιρείες, πράξεις βίας κατά αστυνομικών και υποκίνηση ανταρσίας», όπως ισχυρίστηκε ο υπουργός Εσωτερικών Ζ. Νταρμανέν.

 Επιπλέον, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αλλά και εκατοντάδες προσωπικότητες (πολιτικοί όπως ο Μελανσόν, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι κ.ά.) εξέφρασαν ενυπόγραφα την «οργισμένη κατάπληξή τους» για τα σχέδια απαγόρευσης των «Εξεγέρσεων της Γης». Ακόμη και μέλη της κυβέρνησης διατύπωσαν επιφυλάξεις για τη νομιμότητα ή/και τη χρησιμότητα της απαγόρευσης.

Σώτη Τριανταφύλλουαλλικό σχολείο και Ισλάμ

Στη Γαλλία, τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, απελευθερώθηκε ο δημόσιος λόγος.

Κανείς δεν ξέρει αν αυτή η αιφνίδια ρήξη της πολυετούς σιωπής θα διαρκέσει και τι αντίκτυπο θα έχει στο εσωτερικό και στις διεθνείς σχέσεις. Πάντως, φαίνεται να συμφωνούμε όλοι, σχεδόν όλοι, ότι στην Ευρώπη το κοινωνικό σώμα και οι θεσμοί διαβρώνονται όλο και βαθύτερα από την ισλαμική στρατηγική.

Οι παρεμβάσεις των ισλαμιστών γονέων στο σχολείο, η εξαίρεση των παιδιών τους από τους κανονισμούς, ο εκφοβισμός του διδακτικού προσωπικού είναι μέρος της τακτικής για τη μετατροπή του λαϊκού, δημόσιου σχολείου σε κάτι που να μοιάζει με κορανικό. Την ιδέα αυτή μοιράζονται πολλοί φιλήσυχοι μουσουλμάνοι, οι οποίοι θα ήθελαν να προστατεύονται τα παιδιά τους από «την εισβολή και την πολιτιστική αλλοτρίωση» ώστε να αναπτύσσεται «η μουσουλμανική τους προσωπικότητα», όπως υπαγορεύει η Ισλαμική Οργάνωση για την Παιδεία, τις Επιστήμες και τον Πολιτισμό (Isesco).

Με λίγα λόγια, μέχρι σήμερα ζητούσαν από τη Γαλλία να εφαρμόζει την πολιτική των χωρών από τις οποίες προέρχονται: αντί να εντάσσονται στη γαλλική κοινωνία καλούσαν τη γαλλική κοινωνία να ενταχθεί στο ισλάμ.

Η κυβέρνηση Μακρόν-Καστέξ υποσχέθηκε να τερματίσει αυτή τη διεκδίκηση –θα δούμε.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ "ΔΕΞΙΈΣ" ΚΑΙ "ΑΡΙΣΤΕΡΈΣ" ΑΝΑΓΝΏΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΑΡΑΧΏΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

του Andrea Zhok

Στην ανάλυση των ταραχών στη Γαλλία (που από χθες επεκτάθηκε και στη Λωζάνη), ένας παραπλανητικός ερμηνευτικός μηχανισμός συνεχίζει να ενεργοποιείται επίμονα. Συνεχίζουν να αντιπαρατίθενται δύο αναγνώσεις που παραδοσιακά συνδέονται με την "αριστερά" και τη "δεξιά". 

Η πρώτη είναι μια οικονομιστική ανάγνωση που βλέπει στην εξέγερση μια αμφισβήτηση της κατάστασης φτώχειας και εκμετάλλευσης. 

Η δεύτερη είναι μια εθνοπολιτισμική ανάγνωση που βλέπει στην εξέγερση μια αμφισβήτηση του ντόπιου πολιτισμού και της κουλτούρας από μια διαφορετική εισαγόμενη κουλτούρα, που συνδέεται με τους μετανάστες.

Το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται αυτές οι δύο ερμηνείες ως αντιθετικές και ως εναλλακτικές είναι ένα ακόμη παράδειγμα του γεγονότος ότι σήμερα οι κατηγορίες που καλλιεργούνται μονομερώς από τη δεξιά και την αριστερά είναι παρωχημένες και άχρηστες. Είναι επίσης ένα σημάδι της ολοένα και πιο διαδεδομένης φτώχειας της θεωρίας ότι δεν καταφέρνουμε να ξεφύγουμε από τα αφηρημένα απλουστευτικά σχήματα.

Πολλά πράγματα παραμένουν κρυμμένα και συγκεκαλυμμένα με την υιοθέτηση αυτής της διπλής ανάγνωσης.

Πρώτον, η διαφορετική αυτή ερμηνεία δεν παίρνει υπόψη της το γεγονός ότι το χρήμα, η οικονομική επιτυχία, σε κοινωνίες όπως αυτές του σύγχρονου φιλελεύθερου καπιταλισμού, αντιπροσωπεύει την πρώτη μορφή κοινωνικής αναγνώρισης. Κάποιος αναγνωρίζεται ως πλήρης και νόμιμος εκπρόσωπος της κοινωνίας στο βαθμό που διαθέτει ένα συγκεκριμένο εισόδημα. Αν λοιπόν, το να βρίσκεται κανείς στην πλευρά της οικονομικής αποτυχίας, της σχετικής φτώχειας, συμπίπτει, λίγο ή πολύ, με το να είναι μη ιθαγενής (μετανάστης), είναι σαφές ότι θα αυτοπροσδιορίζεται ως ομάδα σε κατάσταση μόνιμης κατωτερότητας ως εθνοτικά ή θρησκευτικά "άλλος" (στο βαθμό που αυτή η λογική είναι εντελώς συγκυριακή).

Mathieu Bock-Côté : Όχι, δεν πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο. Σε

Εκτός κι αν αναγάγουμε το γαλλικό έθνος σε μια σκέτη νομική ταυτότητα, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι αυτή η ιστορική φάση των ταραχών στην Γαλλία φέρνει αντιμέτωπους πληθυσμούς που δεν πιστεύουν ότι ανήκουν στον ίδιο λαό.

Οι σκηνές βίας, λεηλασιών και επιθέσεων σε αστυνομικούς που παρακολουθούμε από το απόγευμα της Τετάρτης δεν προκαλούν πλέον καμία έκπληξη.

Η Γαλλία, εδώ και είκοσι χρόνια, φοβάται την επανάληψη των ταραχών του 2005 για τον απλούστατο λόγο ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά στους όρους της δραματουργίας. Το δράμα του θανάτου του νεαρού Nahel εκμεταλλεύτηκαν όπως ήταν αναμενόμενο αμέσως όλοι αυτοί που αναζητούν κάθε δυνατή ευκαιρία για να δημιουργούν κάθε είδους προβλήματα.

Το βράδυ της Πέμπτης, οι ταραξίες που λεηλάτησαν τα προάστια αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν επιδρομές και στο κέντρο του Παρισιού επιδιδόμενοι σε λεηλασίες και σπέρνοντας τον τρόμο. Καμία έκπληξη : εδώ και χρόνια δεν έχετε παρά να κοιτάξετε τον χάρτη του Παρισιού για να δείτε ότι είναι κατά κάποιο τρόπο υπό πολιορκία. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Οι βαθιές ρωγμές που έχουν προκαλέσει η μαζική μετανάστευση και η συνεπαγόμενη δημογραφική αλλαγή σε οτιδήποτε προσδιόριζε άλλοτε την γαλλική εθνική ταυτότητα είναι καταφανείς ακόμα και στον πιο κακόπιστο.

Όσοι φαντάζονταν τους εαυτούς τους προστατευμένους σε καλά οχυρωμένες και ασφαλείς μητροπόλεις συνειδητοποιούν ότι αύριο το πρωί θα μπορούσαν να δεχτούν αληθινά πυρά έξω από τα σπίτια τους και ότι η «χαμένη» για την Γαλλική Δημοκρατία «νεολαία των προαστίων» φέροντας πλέον χάρη στην «προοδευτική» κοινωνιολογία το φωτοστέφανο του μάρτυρα της μεταποικιοκρατικής Γαλλίας θα εισβάλει στις πόλεις πεπεισμένη ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα της να τις λεηλατεί, οδηγημένη από μια ορμή που θα πηγάζει όχι τόσο από μια ιδεολογική επιθετικότητα αλλά από ένα καθαρά κατακτητικό ένστικτο. Πώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την παρούσα κατάσταση, χωρίς να ενδώσουμε στον πειρασμό του εξωραϊσμού

στον οποίον μας ενθαρρύνουν τα μέσα ενημέρωσης ;

ΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΔΟΥΣ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ

Του Andrea Zhok

Με αφορμή τις σοβαρές συγκρούσεις στο Παρίσι μετά τη δολοφονία του 17χρονου Ναέλ από αστυνομικό, προκύπτουν πολλά ερωτήματα. 

Πρώτα απ' όλα, βγάζει μάτια  η απουσία μιας κατανοητής εικόνας  από τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τα πιθανά αίτια αυτής της έκρηξης βίας (που αποτελεί πλέον ένα σταθερό κυκλικό φαινόμενο στη Γαλλία).

 Στην περιγραφή των γεγονότων που συναντάμε στις περισσότερες εφημερίδες, είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί τα γαλλικά προάστεια (banlieue) εξεγείρονται. Με τον τρόπο που περιγράφουν το γεγονός οι αρχές και τα ΜΜΕ, φαίνεται πως πρόκειται για ένα ατυχές περιστατικό που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα.

 Αλλά η άποψη του αστικού υποπρολεταριάτου των γαλλικών προαστείων είναι ότι αφορά ξεκάθαρα αυτούς και όχι τη "γαλλική νεολαία" γενικά. Μήπως πρέπει να πούμε ότι είναι θύματα μιας ψευδαίσθησης; Αν πρόκειται για ψευδαίσθηση, είναι κάτι πολύ επίμονο, διότι οι ταραχές στα γαλλικά προάστια είναι γεγονότα που επαναλαμβάνονται εδώ και δεκαετίες.

Οι λίγοι, συνήθως από τη γαλλική άκρα αριστερά, που δίνουν μια μη συγκυριακή ανάγνωση των γεγονότων χρησιμοποιούν το συνηθισμένο άχρηστο κλειδί ανάγνωσης του "ρατσισμού". Αλλά μπροστά σε ένα ανοιχτόχρωμο αγόρι με καταγωγή από το Μαγκρέμπ γεννημένο όμως στη Γαλλία, σε μια χώρα όπου το 21% των νεογέννητων έχει ένα όνομα αραβικής προέλευσης και το 8,8% είναι μουσουλμάνοι, είναι ανόητο να πιστεύει κανείς ότι η "φυλετική" ταυτοποίηση είναι καθοριστική. Επιπλέον, η αστυνομία είναι γεμάτη από μπάτσους με παρόμοια εθνικά χαρακτηριστικά.

Βέβαια, στο νοητικό χυλό της σημερινής πολιτικά ορθής κοινωνιολογίας ο "ρατσισμός" έχει γίνει ένας όρος γενικής χρήσης, που χρησιμοποιείται για να στιγματίσει πολλά διαφορετικά πράγματα, πολιτιστικά, οικονομικά, ταξικά, θρησκευτικά, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τη βιολογική έννοια της "φυλής". 

Αυτό που είναι ουσιαστικό σε αυτές τις λεκτικές χρήσεις είναι στην πραγματικότητα η μυστικοποιητική πρόθεση, η επιθυμία να χρησιμοποιούνται οι κατηγορίες όχι με στόχο τον ορισμό των αντικειμένων τους, αλλά αντίθετα με στόχο να εμποδίζεται ο ορισμός τους. Αυτή η μυστικοποιητική πρόθεση είναι επίσης ξεκάθαρα ορατή σε θεσμικό επίπεδο, όπου, για παράδειγμα στη Γαλλία, απαγορεύεται στις επίσημες απογραφές να συλλέγονται στοιχεία σχετικά με την εθνοτική και θρησκευτική σύνθεση. 

ΓΑΛΛΙΑ: Οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες…όμορφα καίγονται!

του Baptiste Gauthey, αρχισυντάκτη του ιστολογίου Contrepoints

Ας πάρουμε πρώτα τα γεγονότα . Την Τρίτη, 27 Ιουνίου 2023, στο Nanterre (προάστιο του Παρισιού), ο Nahel, ένας 17χρονος νεαρός σκοτώθηκε από έναν αστυνομικό που χρησιμοποίησε το όπλο του επειδή αρνήθηκε να συμμορφωθεί. Ο αστυνομικός, που αυτή τη στιγμή κρατείται για ανθρωποκτονία από πρόθεση, προφυλακίστηκε.

Από τότε, πολλές γειτονιές πυρπολήθηκαν και βίαιες συγκρούσεις ξέσπασαν μεταξύ νέων και αστυνομίας, αποκαλύπτοντας το βάθος των γαλλικών διαιρέσεων. Οσο και αν η κοινωνία φλέγεται, οι αντιδράσεις των πολιτικών από όλες τις πλευρές δεν οδηγούν σε κατευνασμό, το αντίθετο μάλιστα. Οι δικηγόροι του αστυνομικού και του Nahel, υποχρεωμένοι να παρακολουθούν τον χρόνο των μέσων ενημέρωσης που δεν είναι, όπως καλά γνωρίζουμε, δικαστικός χρόνος, ήδη εκθέτουν τα επιχειρήματά τους στον Τύπο.

Πώς να μιλήσουμε με ακρίβεια για ένα τέτοιο γεγονός όταν η έρευνα έχει μόλις ξεκινήσει και δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη; Πώς να αντιμετωπίσουμε ένα θέμα που απελευθερώνει και οξύνει τόσα θλιβερά πάθη; Πώς να αναλύσουμε ένα μεμονωμένο γεγονός που φαίνεται ωστόσο να λέει τόσα πολλά για τον σπαραγμό της γαλλικής κοινωνίας;

Ας σημειώσουμε, ως εισαγωγική παρατήρηση, ότι εάν επιβεβαιωνόταν ότι ο αστυνομικός είχε όντως υπαιτιότητα, τότε το συμπέρασμα που έπρεπε να εξαχθεί θα ήταν σαφές: η αυθαίρετη χρήση βίας από εκπρόσωπο της δημόσιας αρχής θα ήταν άμεση προσβολή του κράτους δικαίου. Τέλος, ας διευκρινίσουμε ότι η άρνηση συμμόρφωσης δεν μπορεί ποτέ, σε καμία περίπτωση και σε καμία περίπτωση, να νομιμοποιήσει τον θάνατο ενός ανθρώπου. Πουθενά στον ποινικό κώδικα δεν αναφέρεται ότι ένα τέτοιο αδίκημα τιμωρείται με θάνατο.

Φρενίτιδα πολιτική και ενημερωτική

Τούτου λεχθέντος, δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς συνθήκες αυτής της τραγωδίας και πρέπει να αναγνωρίσουμε τη δυσκολία του έργου της αστυνομίας που μπορεί, σε ορισμένες ειδικές περιστάσεις οριζόμενες από το νόμο, να οδηγηθεί στη χρήση της βίας.

📌 Γαλλία 8 Μαίου 2023

Της Μαρίας Δεναξά 

📌 Γαλλία 8 Μαίου 2023

🔴 Επέτειος της Ημέρας της Νίκης, η οποία σήμανε το τέλος  του Β’ παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη και νίκη επί του εθνικοσοσιαλισμού. 

🔴 Για την τόσο συμβολική ημέρα, οι γάλλοι πολίτες δεν προσκλήθηκαν στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, όπως μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. 

Ηταν αποκλεισμένοι, ανεπιθύμητοι. 

🔴 Οι αρχές από νωρίς άδειασαν (video) https://twitter.com/BFMTV/status/1655498020689936385?s=20 τη διάσημη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων  για να περάσει με ασφάλεια η αυτοκινητοπομπή που μετέφερε τον Εμμανουέλ Μακρόν, στην Αψίδα του Θριάμβου όπου βρίσκεται και το μνημείο του Αγνώστου στρατιώτη, ενώ απαγόρευσαν οποιαδήποτε διαδήλωση γύρω από την περίμετρο που θα βρισκόταν ο γάλλος πρόεδρος, ο οποίος φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο (φωτό) και πλέον όσο περνάει ο καιρός μοιάζει περισσότερο με απεχθή κι απομονωμένο μονάρχη, παρά με πρόεδρο της άλλοτε πανίσχυρης και αξιοσέβαστης γαλλικής δημοκρατίας. 

🔴 Λίγη ώρα αργότερα, η αστυνομία άδειασε τους δρόμους (video) https://twitter.com/realmarcel1/status/1655546258025504769?s=20 από τον κόσμο και στη Λυόν για να περάσει και πάλι ο Μακρόν, ο οποίος μάλιστα ακύρωσε και συνάντηση του με δήμαρχο του τρίτου διαμερίσματος της πόλης, καθώς διαδηλωτές με κατσαρολικά κι όχι μόνο (video) https://twitter.com/AnonymeCitoyen/status/1655587889810403329?s=20 https://twitter.com/AnonymeCitoyen/status/1655575145199673348?s=20 τον περίμεναν κι εκεί. 

Γαλλία...

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έφτασαν στη Γαλλία 1 χρόνο νωρίτερα και το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα κέρδισε αυτός ο αναρχικός διαδηλωτής ο οποίος μόλις είχε συλληφθεί...  

Πολεμική ανταπόκριση από Γαλλία

Μαρία Δεναξά 

🇫🇷 Για όποιον θέλει να παρακολουθήσει live την εξέγερση των Γάλλων κατά του Μακρόν και της κυβέρνησης του εικόνα στο link 

Εκείνο που είναι εντυπωσιακό είναι πως πρωτοστατούν οι νέοι! Σε πολλά σημεία της γαλλικής πρωτεύουσας γίνεται πόλεμος! 👇

https://www.youtube.com/live/tCpmDdJjJHU?feature=share

Και με ΚΛΙΚ στην εικόνα ...

Η Γαλλία του Μακρόν 2023...

"....Ένας 70αρης Γάλλος προχωράει μόνος του και βάζει φωτιά σε όλα τα συσσωρευμένα σκουπίδια που βλέπει, σπάει ζαρντινιέρες δρόμου, κάτι Ασιάτες από το China town στο 13ο τον ακολουθούν. Τριγύρω κλειστά όλα τα μετρό. Η γειτονιά κάνει αυθόρμητες μικρές πορείες παντού. Στα νότια του 13ου στα όρια με τα προάστια ο κόσμος μπλοκάρει τα τραμ που λειτουργούν ακόμα, καίνε τις στάσεις του τραμ, συγκεντρώνονται έξω από τα κατειλημμένες μονάδες των εργατών καθαριότητας. Η αστυνομία ακολουθεί παντού. Ο κόσμος τρέχει δεν τους νοιάζει να αντιπαρατεθούν, κάνουν κύκλους σε όλη τη περιοχή.

 Πορείες συνενώνονται και σπάνε συνέχεια, συνθήματα παντού στους τοίχους, ειδικά στις εταιρείες ακινήτων που μοστράρουν στις βιτρίνες τους διαμερίσματα 25 τετραγωνικών για αγορά με 1 εκατομμύριο ευρώ. Επί 5 ώρες συνέχεια τρέξιμο, συνθήματα, σε ομάδες των δέκα, των εκατό, των χιλίων, αναλόγως του αν καταφέρνουν να συγκροτηθούν λόγω των επιθέσεων από την αστυνομία...."

 

Παρίσι, 24 Μάρτη 2023

"Είναι μια επίθεση που την περιμέναμε, όλος ο κόσμος το ήξερε ότι ο Μακρόν θα το φέρει. Δεν είναι απλά αύξηση του ορίου συντάξεων από τα 62 στα 64, αυτό είναι βέβαια συμβολικό, πρόκειται για ιδιωτικοποίηση του συνταξιοδοτικού όπου η σύνταξη θα εξαρτάται από την εταιρεία που δουλεύει. Ήδη το 25% των πιο φτωχών δεν καταφέρνει να πάρει ποτέ σύνταξη, και ο περισσότερος κόσμος παίρνει μειωμένες συντάξεις  600-700 ευρώ που είναι τίποτα στη Γαλλία (από το κανονικό 1200-1300 το οποίο θα είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί αν πρέπει κανείς να δουλεύει συνεχόμενα χωρίς διακοπές λόγω ανεργίας, στη ζωή του. 

Κάπως έτσι άρχισε η αντίδραση από τα συνδικάτα που ακόμα και αυτά που είναι συνδεδεμένα με το Σοσιαλιστικό Κόμμα από όπου προέρχεται ο Μακρόν δεν καταφέρνουν πλέον να μιλήσουν μαζί του, ο «Βασιλιάς» έτσι όπως τον αναφέρει εδώ ο κόσμος έχει σπάσει όλες τις σχέσεις με αυτόν τον κόσμο. Τα μεγαλύτερα από αυτά CGT, CFDT, FSU, CGC-UGC, Solidaires βγάζουν από τις 7 Μαρτίου κοινές αποφάσεις για συνεχόμενες απεργίες. Ξέραμε ότι θα αντιδράσουν, ξέραμε ότι θα είναι δύσκολο να το περάσει ο Μακρόν, αυτό που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε είναι ότι επί τις 7 τελευταίες μέρες η πόλη θα κατοικηθεί κανονικά από ανθρώπους οι οποίοι ήταν σαν φυλακισμένοι στα σπίτια τους και εξεγέρθηκαν από αυτή τη φυλακή. 

Από τις 7 Μαρτίου λοιπόν είδαμε να κατεβαίνουν στο δρόμο οι πάντες. Φάνηκε εξ αρχής πως δεν ήτανε απλώς μια απεργία με την συνηθισμένη συνδικαλιστική έννοια στη Γαλλία. Φοιτητά τα οποία για πάρα πολύ καιρό τρώνε τεράστια καταστολή από το τέρμα ιεραρχικό και ανταγωνιστικό γαλλικό πανεπιστήμιο, φεμινιστικές συλλογικότητες, εργαζόμενοι σε οτιδήποτε τομέα μπορεί να φανταστεί κανείς,  εργάτες καθαριότητας, σεξεργάτριες, πυροσβέστες, νοσοκόμες, ντελιβεράδες, οι χωρίς χαρτιά, οικογένειες με τα παιδιά τους, μεγάλα μπλοκ στις πορείες από κούρδισες μετανάστριες με χορό και μουσική, με αντάρτικα τραγούδια, άνθρωποι από όλες τις ηλικίες, πάρα πολλοί Έλληνες που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι υπάρχουν τόσοι στο Παρίσι, όλα τα συνδικάτα με τα χρώματά τους και τα αμάξια που μπαίνουν μπροστά στις πορείες, τα μπλακ μπλοκ διστακτικά μπροστά μπροστά δεν πετούσαν ούτε πετρούλα. 

 

Στις 8 Μάρτη λίγο πιο ήρεμα λιγότερη καταστολή αλλά μια πορεία – Λαός, απέραντη πορεία, με φεμινιστικά και LGBTQ μπλοκ. Όλες οι «φυλές», όλα τα χρώματα. Ασταμάτητη βροχή κόβει κάπως τη πορεία, αλλά ο περισσότερος κόσμος μένει μέσα, γίνεται πιο πολύχρωμη γιατί οι πιο παριζιάνες ξέραν τον καιρό, τον ψάξανε, είχαν βγάλει πολύχρωμες ομπρέλες. Μια τεράστια ομπρελοπορεία με έντονα συνθήματα, ένας ασφαλής δρόμος εκεί που συνήθως επικρατεί μια κεκαλυμμένη μάτσο πόλη. Τα καφέ τριγύρω που συνήθως είναι γεμάτα με κόσμο από τη δουλειά, γεμίζουν με πανκιά, με ροζοκοκκινομπλέ μαλλιά, κορίτσια με μπούργκες και μέικαπ από κάποιο πολύ φουτουριστικό μέλλον, γαλλίδες φινετσάτες και θυμωμένες, γεροδεμένες καθαρίστριες, ομάδες γυναικών από διάφορες αφρικανικές χώρες, κάποιες θηλυκότητες γυμνές κράζουν τα γκαρσόνια, οι μαγαζάτορες δεν ξέρουν τι να κάνουν. Σιωπούν και κάνουν τη δουλειά τους. Κοπέλες από διάφορα συνδικάτα μοιράζουν καλέσματα για φεμινιστικές πορείες. Ο νόμος για το συνταξιοδοτικό θίγει πρώτα και απ’ όλα αυτές. 

οι Γάλλοι δεν τρελάθηκαν...

Μαρία Δεναξά 

🔴Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, οι Γάλλοι δεν τρελάθηκαν ξαφνικά και κατέβηκαν στους δρόμους μόνο για τα δυο χρόνια αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης. 

🔴Η υπομονή τους ξεπέρασε τα όρια, βλέποντας τα αντικλεπτικά να ξεφυτρώνουν στα πακέτα των ζυμαρικών, στο κρέας, στον καφέ, στις κονσέρβες, ακόμη και στα κουτάκια των αναψυκτικών! 

🔴Η υπομονή τους δοκιμάζεται με τον ολοένα και αυξανόμενο πληθωρισμό, με την ολοένα και αυξανόμενη τιμή της ενέργειας, με την ολοένα και μεγαλύτερη συρρίκνωση της αγοραστικής τους δύναμης και των μισθών, την ώρα που στέλνονται εκατομμύρια, αν όχι δις ευρώ από εδώ κι από εκεί, είτε για να ενισχύσουν μια πολεμική μηχανή, είτε τους κολοσσούς επιχειρηματιών Γάλλων και Αμερικάνων, που διατηρούν τις μαριονέτες τους στην εξουσία! 

🔴 Η υπομονή τους εξαντλήθηκε από τότε που όλο και λιγότεροι μπορούν να έχουν ιατροφαρμακευτική φροντίδα, μιας και οι γιατροί -τουλάχιστον στην επαρχία- με το αποτυχημένο σύστημα του οικογενειακού γιατρού, είναι είδος προς εξαφάνιση.

🔴 Η υπομονή τους τελείωσε, όλες εκείνες τις φορές που κατέβηκαν στους δρόμους, όπου όχι μόνο τους σακάτεψαν, αλλά τους κόλλησαν τις ετικέτες των άκρων ώστε να καταπνίξουν την οργή τους. 

🔴Η υπομονή τους πήγε περίπατο, κάθε φορά που πίστευαν ότι ψήφιζαν και νόμιζαν πως τους λάμβαναν υπόψιν τους, μέχρι την επόμενη φορά. 

Η ΔΙΚΑΙΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΤΕΛΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Ἡ μνησικακία εἶναι ἕνα συναίσθημα ποὺ ἔχει δικαιολογημένα κακὴ φήμη, καθὼς τοποθετεῖται στὴν χαμηλότερη βαθμίδα τῶν ἀνθρωπίνων συναισθημάτων -ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸν φθόνο. Ὁ μνησίκακος καλύπτει τὴν μνησικακία του μὲ τὴν ἐπίκληση ὑψηλῶν ἰδανικῶν καὶ εὐγενῶν διακηρύξεων. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια, ἡ μνησικακία εἶναι, ὅπως παρατήρησε ὁ Νίτσε, μιὰ τρομερὴ κινητήριος δύναμη τῆς ἱστορίας. 

Ὡστόσο, ἡ μνησικακία μπορεῖ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις νὰ ἐμφορεῖται ἀπὸ τὸ αἴσθημα τοῦ δικαίου, ὅπως, παραδείγματος χάριν, ὅταν συνδέεται μὲ τὴν ἔννοια τῆς πάλης τῶν τάξεων. Πρέπει, λοιπόν, νὰ καταδικάσουμε τὴν πάλη τῶν τάξεων; 

Ἴσως ὑπάρχει ἕνας ἄλλος τρόπος γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸ ζήτημα. Ἴσως ἡ μνησικακία νὰ μὴν συνδέεται πάντοτε μὲ εὐτελῆ συναισθήματα. Προτείνουμε ἕναν ἄλλο ὁρισμό: ἡ μνησικακία εἶναι ἡ συσσωρευμένη ὀργὴ λόγω ἀδικιῶν. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια, ὁ μνησίκακος δὲν εἶναι ὁ ἐνεργὸς φορέας ἑνὸς «ταπεινοῦ πάθους» (ὅπως ὁ φθόνος), ἀλλά εἶναι τὸ παθητικὸ ὑποκείμενο ἐξωτερικῶν ἐπιθέσεων. Οἱ προαναφερθεῖσες περιπτώσεις ἐμπίπτουν στὴν δεύτερη κατηγορία. 

Οἱ μεγάλες πολιτικὲς διαμάχες -οἱ ἐξεγέρσεις, οἱ πόλεμοι ἀνεξαρτησίας καὶ οἱ ἐπαναστάσεις- τροφοδοτοῦνται ἀπὸ τὴν μνησικακία, στὸ μέτρο ποὺ εἶναι ἐκρήξεις συσσωρευμένης ἀγανακτήσεως. Ὅμως, μόνο ἡ ἀγανάκτηση δὲν ἀρκεῖ γιὰ νὰ ἀλλάξει τὰ πράγματα. Ἡ ἀγανάκτηση εἶναι ἕνα ἀντανακλαστικό, ἠθικολογικὸ συναίσθημα, τὸ ὁποῖο καταγγέλλει συμπεριφορὲς ἀλλὰ ὄχι ἀρχές, ἀποδοκιμάζει τὶς συνέπειες ἀλλά ὄχι αἰτίες. 

Προκειμένου νὰ μετατραποῦν σὲ ἐπανάσταση, ἡ ἀγανάκτηση καὶ ἡ δυσαρέσκεια πρέπει ἀργὰ ἤ γρήγορα νὰ ἀποκρυσταλλωθοῦν σὲ θεωρία, πρέπει νὰ μετατραποῦν σὲ πολιτικὴ πρακτική. Μόνο τότε μποροῦν τὰ πράγματα νὰ ἀλλάξουν. 

Στὴν ἐποχή μας ὁ λεγόμενος «λαϊκισμὸς» εἶναι αὐτὴ ἡ πρακτική, καὶ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις μετατρέπεται καὶ σὲ θεωρία.