ΤΙ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

ΤΙ δεν καταλαβαίνεις τώρα,  μετά και την διαγραφή Σαμαρά,  για το ποιο σχέδιο εκτελείται;

Αναδημοσιεύουμε την ανάρτηση του ίδιου αρθρογράφου με ημερομηνία 31.10.2024

ΤΙ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Δύο μόνο ισχυρά συσχετισμένα θέματα:

🔺️Το ποιοί και το πως θα μπουν στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων από τα νότια της Κρήτης μέχρι την ΑΟΖ της Κύπρου 

🔺️Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπως διαμορφωνονται μέσα από το πλέγμα των τουρκικών διεκδικήσεων από την Θράκη μέχρι την Κύπρο και τις δεσμεύσεις του καθεστώτος Μητσοτάκη στα συμφέροντα που το στηρίζουν και στην πίεση να κρατηθεί, δια δικών μας  υποχωρήσεων, η Τουρκία στην Δύση. 

Τα εφοπλιστικά κυρίως συμφέροντα που  κοπτονται για το πρώτο θέμα χωρίζονται στους ευνοημένους και τους ρηγμένους από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Στους ρηγμένους περιλαμβάνονται κυριως οι Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Αλαφούζος και Μαρινάκης (και κάτι ακομα μικρότεροι κατσαπλιάδες), που διαθέτουν και ισχυρή παρουσία στα ΜΜΕ αλλά και υπηρετικό τους προσωπικό σε όλα τα κόμματα. 

Έτσι:

✔️Ο Λατσης εξωθεί τώρα τον Σαμαρά να ηγηθεί ενός ακροδεξιού Συνασπισμού υφιστάμενων πολιτικών μορφωματων στα δεξιά της ΝΔ, που θα επιδιώξει μαζι με μερος της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ που θα διασπαστεί, να εισπράξει και τον θυμό της κοινωνίας από την κατάληξη του δεύτερου θέματος, με στόχο  να αποτυπωθεί η ακροδεξιά με ένα ποσοστό γύρω στο 20% στις επόμενες Βουλευτικές, που όλα δείχνουν ότι θα διεξαχθούν εντός του 25.

Λάβρος Ροζάκης κατά υπερπατριωτών

🎯 Μετά τη Θεοδώρα Μπακογιάννη ο ένας και μοναδικός, αυτός ο απόλυτος «γκουρού» που έχει δικαίωμα να ερμηνεύει το διεθνές δίκαιο και να καθορίζει τη στάση μας στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ο Χρ. Ροζάκης.

Αυτά να τα μάθετε καλά, γιατί όποιος έχει διαφορετική επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση με βάση το διεθνές δίκαιο και την UNCLOS III είναι:

1. Υπερπατριώτης

2. Λαϊκιστής

3. Εθνικιστής (Σωβινιστής ήθελε μάλλον να πει αλλά δε γνώριζε την έννοια της λέξης).

Διαβάστε το τελευταίο άρθρο του 8.11.2024 | Πηγή: Dnews

Λάβρος Ροζάκης κατά υπερπατριωτών

«Είναι ο βασικός λόγος που ως τώρα δεν έχει κατορθωθεί η επίλυση των προβλημάτων με την Τουρκία»

Έξω από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις μας, τα 6 ν.μ. αποτελούν μια ρεαλιστική αντιμετώπιση, εάν ειλικρινά επιθυμούμε την επίλυση της θαλάσσιας διαφοράς με την Τουρκία με ειρηνικό τρόπο», τονίζει με συνέντευξή του στο Dnews ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών λίγο πριν την συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν.

Ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστος Ροζάκης, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών (επί πρωθυπουργίας Σημίτη) και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εκφράζει σταθερά και με θάρρος τις θέσεις του για την εξωτερική πολιτική, για τις οποίες επικρίνεται σταθερά και με εμπάθεια από εθνικιστικούς και λαϊκιστικούς κύκλους.

Στη συνέντευξη του στο Dnews εξηγεί γιατί δεν αναμένει πρόοδο στα ελληνοτουρκικά παρά την επικείμενη συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν και την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Άγκυρα στις αρχές του 2025: Οι «υπερφίαλες ελληνικές διεκδικήσεις», η επιρροή των υπερπατριωτών, η έλλειψη ενημέρωσης της κοινής γνώμης για τις «πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων με την Τουρκία» δημιουργούν, κατά την εκτίμησή του, συνθήκες παράτασης της απραξίας και της ακινησίας.

ΧΤΥΠΗΣΕ ΑΠΟ ΕΦ.ΣΥΝ. ΠΑΛΙ Ο Σ. ΒΑΛΝΤΕΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΟΜ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Γιώργος Τασιόπουλος 

Ως και Νίκος Κοτζιάς στο παρελθόν αγανακτισμενος καταφέρθηκε 

απαντώντας στις εκτιμήσεις στον ελληνοτουρκικό διαλογο του Σ. Βαλντέν και το παρεάκι του στο ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντάς τους ως «Σημιτικούς- νεοσυριζαίους»* και τους είχε θέσει συγκεκριμένα ερωτήματα. Όπως για παράδειγμα

- «γιατί είναι μαξιμαλισμός να θέλεις την εφαρμογή των Αρχών και των Προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου;». 

Ειδική αναφορά μάλιστα είχε κάνει στο θέμα της επήρειας των νησιών στην διαμόρφωση ΑΟΖ λέγοντας χαρακτηριστικά: 

- «Αυτό, που είπα, ήταν ότι νησιά όπως η Κρήτη και η Ρόδος έχουν 100% επήρεια. Τι απαντά εκπρόσωπος αυτής της παρέας από τις φιλόξενες για αυτήν στήλες της Εφημερίδας των Συντακτών;

 Αναρωτιέται πώς θα πάμε σε διαπραγματεύσεις 

-«όταν απορρίπτουμε τη μειωμένη επήρεια και του τελευταίου ελληνικού βράχου»! 

Έτσι, λοιπόν, η μειωμένη επήρεια της Κρήτης είναι για αυτό το παρεάκι «ο τελευταίος ελληνικός βράχος»! 

Για αυτό ας απαντήσουν καθαρά, έχει πλήρη επήρεια ή όχι η Κρήτη; Και αν όχι, γιατί;».

 Επίσης ο Νίκος Κοτζιάς αναρωτιέται:

- «Η απαίτηση να υποχωρήσει κανείς από το Διεθνές Δίκαιο και τις προβλέψεις πριν καν ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση πώς λέγεται;»

*Ο Σ.Βαλτεν μαζί με τον Νίκο Μπίστη και τον Αντώνη Λιάκο είναι τρία στελέχη της διεύρυνσης που συμπορεύθηκαν στο παρελθόν με τον Κώστα Σημίτη και κινήθηκαν πρός τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω της κεντροαριστερής πρωτοβουλίας «Γέφυρα».

Ο Σ. Βαλντέν σήμερα είναι μέλος  του Προσωρινού Συντονιστικού της Νέας Αριστεράς

---------------------------------

Ακολουθεί η ανάρτηση του Post2Post

ΓΙΝΕΤΑΙ ΗΔΗ ΕΝΑΣ ΧΑΜΟΥΛΗΣ

🔺️Υπό τον τίτλο «Ελληνοτουρκικά: ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς και η αντιπολίτευση» στην σημερινή «Εφημερίδα των Συντακτών» (σχόλιο #2) ο γνωστός για τις «περίεργες» απόψεις του στα εθνικά θέματα Σωτήρης Βαλντέν, Μέλος του Προσωρινού Συντονιστικού του  της Νέας Αριστεράς, έγραψε μία "ανάλυση" στην οποία επικροτεί την αυλή του Μαξίμου για την «εκσυγχρονιστική» της πολιτική στα ελληνοτουρκικά. Ζητά μάλιστα στήριξη της «εκσυγχρονιστικής» πολιτικής Μητσοτάκη.

ΑΟΖ Ή ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΠ

ΔΕ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ για το χθεσινό ντιμπέϊτ, αλλά σε θέσεις.

Οι διατυπώσεις που ακούστηκαν ήταν πολλές. Κάποιες θετικές (με χαρά άκουσα για "πατριωτικό ΠΑΣΟΚ") και κάποιες ιδιαιτέρως προβληματικές.

Για την ώρα θα αναφερθώ μόνο στην κουβέντα: "υπάρχει μία και μόνο διαφορά (με την Τουρκία), η οριοθέτηση ΑΟΖ ΚΑΙ υφαλοκρηπίδας και όχι μόνο ΑΟΖ"

Και αυτή την κοτσάνα την πέταξε αυτός, ο οποίος κατά τα άλλα με εξέπληξε θετικά, διότι σε όλα τα υπόλοιπα θα συμφωνούσα απολύτως μαζί του!

ΕΔΩ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αυτό που δεν γνωρίζουν οι Έλληνες σήμερα είναι ότι υπάρχει μία ισχυρή εσωτερική διένεξη μεταξύ των επιστημόνων, διπλωματών και πολιτικών μας ως προς τη σωστή  εθνική στρατηγική χάραξης των θαλασσίων ορίων της Ελλάδας. 

Από την μία πλευρά υπάρχει μία ομάδα που προτάσσει την ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) ως την «σωστή» προσέγγιση του θέματος, ενώ από την άλλη πλευρά βρίσκεται μία άλλη ομάδα, η οποία προβάλει την γεωλογική υφαλοκρηπίδα ως τη σωστή εθνική πρακτική.

Ή ΤΟ ΕΝΑ Ή ΤΟ ΑΛΛΟ. Και τα δύο μαζί, δε γίνεται. 

Ίσως είμαστε και η μοναδική χώρα στον κόσμο που θέτει στο τραπέζι ταυτόχρονα την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Δε βγάζει νόημα αυτή η διπολική στρατηγική. 

Σταύρος Λυγερός - Σουρωτήρι έχουν κάνει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα οι Τούρκοι & η Αθήνα σιωπά!

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/dRaJuYecenw?si=rhgKMNetWZproF4d

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΚΑΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Του Παντελή Σαββίδη 

Αν περιορίσει κανείς την ενημέρωσή του στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης θα αφομοιώνει καθημερινά πόσο ευτυχής πρέπει να αισθάνεται, καθώς η κυβέρνησή του κάθε χρόνο, αφού καταστραφούν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, γίνεται ολοένα και καλύτερη καθώς βελτιώνεται και μαθαίνει (λες και η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας εντάσσεται στην εκπαιδευτική διαδικασία).

Ακόμη και στην ημιδικτατορική Τουρκία, η οποία έχει ξεπεράσει την Ελλάδα σε όλα, υπάρχουν μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι, έστω στο εξωτερικό, που αποκαλύπτουν επικίνδυνες διαστάσεις της πολιτικής Ερντογάν. Επικίνδυνες για όλους.

Για να αντιληφθείτε την παρακμή της χώρας στην ενημέρωση, θα επισημάνω πως ακόμη και στο Ισραήλ, το οποίο βρίσκεται σε πόλεμο, υπάρχουν ΜΜΕ που αποκαλύπτουν την απάνθρωπη και καταδικαστέα από πλευράς Διεθνούς Δικαίου πρακτική της ισραηλινής κυβέρνησης και του ισραηλινού στρατού να χρησιμοποιούν Παλαιστίνιους ως ασπίδες στις επιχειρήσεις τους στα τούνελ, ή σε περιοχές που υποψιάζονται ότι υπάρχει ναρκοπέδιο.

Υπάρχουν, ευτυχώς, Εβραίοι που σώζουν την τιμή του λαού τους. Ένας από αυτούς είναι ο Omer Bartov, πρώην στρατιώτης του IDF και ιστορικός της Γενοκτονίας, που σε ένα συγκλονιστικό άρθρο του στον The Guardian περιγράφει τις τραγικές εμπειρίες που είχε από το Ισραήλ καθώς πριν από μερικές εβδομάδες προσκλήθηκε στο πανεπιστήμιο Ben-Gurion του Negev να μιλήσει και να συζητήσει για τις κινητοποιήσεις φοιτητών στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια κατά της πολιτικής της ισραηλινής κυβέρνησης.

Για την ιστορία, ο Omer Bartov είναι Ισραηλινός. Γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε και δίδαξε στο Ισραήλ. Τώρα διδάσκει Ιστορία στις ΗΠΑ. Είναι ειδικός στην Ιστορία της Γενοκτονίας.

ΛΕΤΕ ΝΑ ...ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΟΥΝ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΟΙ ΨΕΥΤΟΕΛΙΤ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΊΑΣ;

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΠΗΣ

Ο νέος διοικητής της τουρκικής Στρατιάς του Αιγαίου σηματοδοτεί πιθανά προβλήματα για την Ελλάδα, τους συμμάχους του ΝΑΤΟ

15 Αυγούστου 2024

Nordic Monitor 

Του Abdullah Bozkurt/Στοκχόλμη

Ο διορισμός του στρατηγού Irfan Özsert ως διοικητή της τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου -μιας ξεχωριστής δύναμης, που ιδρύθηκε το 1975, κυρίως για να αντιμετωπίσει την Ελλάδα και διατηρείται εκτός της ολοκληρωμένης στρατιωτικής δομής του ΝΑΤΟ- σηματοδοτεί δυνητικά ανησυχητικές εξελίξεις στις ήδη τεταμένες σχέσεις της Άγκυρας με την Αθήνα.

Ο Οζέρτ επιλέχθηκε συχνά από τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να εκτελέσει μυστικές επιχειρήσεις που αποσκοπούσαν στην προώθηση των πολιτικών του στόχων, οι οποίοι μπορεί να μην ευθυγραμμίζονταν απαραίτητα με τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας, αλλά εξυπηρετούσαν στενότερους, πιο εσωτερικούς στόχους. Αυτό τοποθετεί τον Özsert ως μια δυνητικά επικίνδυνη φιγούρα, διατεθειμένη να αναπτύξει τουρκικά στρατιωτικά μέσα για να ενισχύσει το καθεστώς του Ερντογάν και να αυξήσει το πολιτικό του κεφάλαιο, το οποίο ο Ερντογάν μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει στο εσωτερικό ή να αξιοποιήσει στις διαπραγματεύσεις με ξένους εταίρους.

Στο παρελθόν, αυτός ο συγκρατημένος και ντροπαλός στρατηγός είχε επιφορτιστεί με την εκτέλεση μυστικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της Λιβύης και του Αζερμπαϊτζάν. Συντόνισε επιχειρήσεις μυστικής επιτήρησης εναντίον στρατευμάτων του ΝΑΤΟ που σταθμεύουν στην Τουρκία, παρακολουθούσε Αμερικανούς αξιωματικούς που είχαν τοποθετηθεί στην Τουρκία και έπαιξε βασικό ρόλο στην εκκαθάριση, από τον τουρκικό στρατό, δεκάδων χιλιάδων αξιωματικών, που είχαν ταχθεί υπέρ του ΝΑΤΟ. Διεξήγαγε επιχειρήσεις πληροφοριών, χρησιμοποιώντας στρατιωτικά μέσα, για να υποστηρίξει την κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν.

Ο νέος ρόλος του Özsert είναι αναμφίβολα καθοριστικός, λαμβάνοντας υπόψη την παραδοσιακή δομή της Στρατιάς του Αιγαίου και τη σχετική ανεξαρτησία της από την ευρύτερη τουρκική στρατιωτική διοίκηση. Σε σενάρια εν καιρώ πολέμου στο δυτικό μέτωπο της Τουρκίας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η Στρατιά του Αιγαίου έχει ιστορικά οριστεί ως κύρια στρατιωτική δύναμη με την εξουσία να αναλαμβάνει τη διοίκηση άλλων στρατιωτικών μονάδων και περιουσιακών στοιχείων.

Εθνική τραγωδία: Νέα Ίμια στην Κάσο!

Κυρά Αδάμ 

Το φιάσκο του Μαξίμου με το ιταλικό πλοίο «Ievoli Relume» - Πώς νομιμοποιήσαμε το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο και εγκλωβιστήκαμε στα 6 ναυτικά μίλια

Ένα εξόχως επικίνδυνο περιστατικό εξελίχθηκε στην Κάσο στις αρχές της εβδομάδας με ορατό προς στιγμή τον κίνδυνο ελληνοτουρκικής προστριβής, αν όχι σύγκρουσης, γεγονός που αποδεικνύει ότι η περίφημη ελληνοτουρκική προσέγγιση είναι φρούδες ελπίδες και τα «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο κρέμονται πάντα από τις υποχωρήσεις και τις παραχωρήσεις της Αθήνας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και κυρίως ο υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας (δικαίως εξοργισμένος από τους πρόσφατους τουρκικούς χλευασμούς) προχώρησαν σε μια πρόβα τζενεράλε ελέγχου των ανακλαστικών της Αγκυρας, επιχειρώντας να επιβάλουν και να κατοχυρώσουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στη νόμιμη και διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνική ΑΟΖ, που είναι τμήμα της μερικής συμφωνίας ΑΟΖ Ελλάδας / Αιγύπτου.

Η αντίδραση της Αγκυρας όμως ήταν ακαριαία και εξόχως σοβαρή, με τη συγκέντρωση υπολογίσιμων πολεμικών δυνάμεων στην περιοχή. Η κατάσταση θα μπορούσε εύκολα να ξεφύγει, αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έπαιρνε την απόφαση να τερματίσει το γεγονός που η ίδια δημιούργησε, ώστε να αποκατασταθεί η ομαλότητα, με κατευνασμό της Αγκυρας.

Ετσι η απόπειρα κατοχύρωσης των διεθνώς αναγνωρισμένων και νόμιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο τμήμα της επισήμως και διεθνώς αναγνωρισμένης ελληνικής ΑΟΖ στην περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου κατέληξε σε φιάσκο, με την κυβέρνηση να εφαρμόζει κατ’ ανάγκη πολιτική κατευνασμού, υποχωρήσεων και παραχωρήσεων και το σύνολο της αντιπολίτευσης να μην κατανοεί τη σοβαρότητα της κατάστασης, ως ημιλιπόθυμη από την υψηλή θερμοκρασία και από τους εσωτερικούς καύσωνες για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Τα στοιχεία που θα παρατεθούν δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες.

Συνδιαχείριση σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο με υπογραφή Κυριάκου!

Κύρα Αδάμ 

Η συμφωνία που θα υπογράψουν Ερντογάν και Μητσοτάκης περιορίζει την ελληνική ΑΟΖ δυτικά του 28ου μεσημβρινο

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποφασίσει να αναγνωρίσει ότι Ελλάδα και Τουρκία έχουν κοινά ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, και δεσμεύεται να συνεργαστεί με την Τουρκία για τη διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή.

Και μόνο η φράση ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις της «Γαλάζιας Πατρίδας», όπως δήλωσε την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου στο Κοινοβούλιο ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι «δεν κάνουμε πίσω από τις θέσεις μας. Ουδέποτε θα αφήσουμε απροστάτευτα τα συμφέροντά μας στη “Γαλάζια Πατρίδα”».

Το επόμενο διάστημα από την υπογραφή της συμφωνίας, οι επιτροπές θα καθορίσουν και θα συμφωνήσουν τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών. Το κείμενο της συμφωνίας αυτής έκλεισε στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας στην Κωνσταντινούπολη, όπου μετέβη εν κρυπτώ η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, προκειμένου να συμφωνήσει στην τελική διαμόρφωση του κειμένου συμφωνίας Ελλάδας – Τουρκίας για τις 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα.

Το ίδιο ακριβώς διάστημα, στην Αγκυρα έλαβε χώρα η υποβαθμισμένη -αλλά εξόχως επικίνδυνη για την Ελλάδα- συνάντηση αντιπροσωπιών των δύο ΥΠΕΘΑ για την εξέταση στρατιωτικών Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Η αναμενόμενη νέα διμερής συμφωνία Μητσοτάκη – Ερντογάν αποτελεί παραλλαγή αλλά και επέκταση της Συμφωνίας της Μαδρίτης, τον Ιούλιο του 1997, μεταξύ Σημίτη – Ντεμιρέλ, ενάμιση χρόνο μετά τα Ιμια, με την οποία η Ελλάδα αναγνωρίζει και δεσμεύεται ότι στο Αιγαίο και η Τουρκία έχει «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και εθνική κυριαρχία της».

Σκηνές του νεοελληνικού δράματος

Από Γιώργος Τασούδης

Παραθέτω σκέψεις πηγαίες, σχεδόν ανεπεξέργαστες. Σκέψεις που προέκυψαν περισσότερο από την εμπειρική θεώρηση των πραγμάτων, παρά από κάποια ενδελεχή επιστημονική ανάλυσή τους, μετερχόμενος π.χ. μεθόδους από την τέχνη της ιστορίας ή της κοινωνιολογίας. Σκέψεις παρ’ όλα αυτά δημόσιες, συνεπώς ανοιχτές στην αμφισβήτηση, τη διόρθωση, τον εμπλουτισμό. Σκέψεις σχετικά με τις, υποκειμενικά καθορισμένες από τον γράφοντα, που όμως δε διεκδικεί την πρωτοτυπία, τέσσερις σημαίνουσες, άρα συντελεσμένες και στο συλλογικό χαραγμένες, σκηνές του νεοελληνικού δράματος, καθώς και για μία επιπλέον, πέμπτη, εν εξελίξει, που φαίνεται να λαμβάνει στις μέρες μας την τελική της μορφή.

Σκηνή 1η

Το νεοελληνικό κράτος, όπως αυτό προέκυψε από την Επανάσταση του 1821, δομήθηκε πάνω στη δολοφονία Καποδίστρια και τα επακόλουθά της. Τη λεγόμενη περίοδο της αναρχίας, τη βαυαρική κηδεμονία, τον σταδιακό εκπροτεσταντισμό δομών και κοινωνίας, που οι «λαμπρές» τους συνέπειες, γίνονται όλο και πιο ευδιάκριτες στο απτό του ελλαδικού βίου.

Σκηνή 2η

Τον διπλασιασμό του ελλαδικού κράτους, κυρίως με τους βαλκανικούς πολέμους, ακολούθησε ο υποδιπλασιασμός του μείζονος ελληνισμού, γεγονός που οριστικοποίησε τον περιορισμό της «οπτικής» μας, το στένεμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το γίγνεσθαι, τον υποβιβασμό της οικουμενικής πολίτευσης του ελληνισμού σε επαρχιωτισμό. Ως προς τα προαναφερόμενα συνηθίζω να λέω, ότι ο βασικός πολιτικός πρωταγωνιστής την εν λόγω περιόδου, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, συνέβαλε καθοριστικά στο μεγάλωμα της Ελλάδας και στον αφανισμό του ελληνισμού.

Σκηνή 3η

Η μεταπολίτευση, δηλαδή η περίοδος από την αποκατάσταση της δημοκρατίας μετά τη στρατιωτική χούντα κι εντεύθεν, εδράστηκε πάνω στην απώλεια του 36% της Κύπρου, με την τουρκική εισβολή. Απώλεια τραγική και εξοργιστική συνάμα, την ευθύνη της οποίας μοιράζονται πολλοί: το καθεστώς Ιωαννίδη, ο Μακάριος, οι αποκαταστάτες της δημοκρατίας, ο ξένος παράγοντας. Ζήτημα μέγα που είναι αδύνατον και αδιανόητο να ψηλαφηθεί μόνο μέσα σε λίγες γραμμές.

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ Ο ΡΟΖΑΚΗΣ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΤΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Οι Ελληνοτουρκικές Σχέσεις και το Κυπριακό

Χρήστος Ροζάκης

Ηαποχώρηση του πλοίου δεν ανταποκρίνεται προς τις ημερομηνίες που είχαν θέσει οι Ελληνικές αρχές, αλλά ας δεχτούμε ότι το πλοίο ολοκλήρωσε το έργο του.

Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις που ήταν ήρεμες τα τελευταία χρόνια κινδύνευσαν τις τελευταίες μέρες μέσα από το επεισόδιο ανάμεσα στα Κύθηρα και στην Κάσο στα διεθνή ύδατα που βρίσκονται εκεί. Αιτία του επεισοδίου ήταν η έρευνα για την πόντιση καλωδίου από το Ιταλικό πλοίο Levoli Relume, που έχει αναλάβει το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας- Κύπρου. Αυτό είχε, ως συνέπεια, τη συγκέντρωση πέντε πολεμικών πλοίων του Τουρκικού ναυτικού, τα οποία παρακολουθούσαν τις εργασίες του Ιταλικού πλοίου και την αποστολή δυο Ελληνικών πολεμικών σε απάντηση για την Τουρκική αυτήν πρόκληση. Σημειωτέον ότι το Ιταλικό πλοίο είχε ενημερωθεί από την Τουρκία ότι βρίσκεται εντός Τουρκικής υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με το Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο, το οποίο, όμως , δεν αναγνωρίζεται από την Ελλάδα, και μάλιστα επικαλύπτεται από την Ελληνο-Αιγυπτιακή συμφωνία στα θαλάσσια αυτά σημεία.

Η νομική πραγματικότητα έχει ως εξής: Το Δίκαιο της Θάλασσας θεωρεί ότι η τοποθέτηση υποθαλάσσιων καλωδίων ή αγωγών αποτελεί μια από τις προστατευόμενες ελευθερίες των θαλασσών, όπως και η σχετική έρευνα για την τοποθέτηση τους. Αυτές οι ελευθερίες εξασφαλίζονται και στην περίπτωση των υδάτων της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), όπου η ελευθερία των θαλασσών εξακολουθεί να ισχύει, με τον περιορισμό της μη παρεμπόδισης των νόμιμων δραστηριοτήτων του παράκτιου κράτους σε αυτές. Ειδικότερα για την ΑΟΖ οι ελευθερίες που παραμένουν σε σχέση με τη γενικότερη δικαιοδοσία που έχει το παράκτιο κράτος σε αυτήν περιλαμβάνει εκτός από την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και την ελευθερία τοποθέτησης υποθαλάσσιων καλωδίων και αγωγών, που όπως προείπαμε δεν πρέπει να παρεμποδίζουν την άσκηση των δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους σε αυτήν.

Το επεισόδιο έληξε με την αποχώρηση του Ιταλικού πλοίου, το οποίο ολοκλήρωσε πρόωρα το έργο του και μετά από έντονες παρασκηνιακές ανταλλαγές ανάμεσα στους Υπουργούς των Εξωτερικών των δυο κρατών . Η αποχώρηση του πλοίου δεν ανταποκρίνεται προς τις ημερομηνίες που είχαν θέσει οι Ελληνικές αρχές, αλλά ας δεχτούμε ότι το πλοίο ολοκλήρωσε το έργο του.

«Η Κάσος κείται μακράν» και τα κυβερνητικά «τρολάκια» που κάποιος επιτέλους πρέπει να μαζέψει

Από το neostrategy.gr

Ενώ η Τουρκία, με το τελευταίο «επεισόδιο» σε Κάσο – Κάρπαθο, επιχειρεί να ακυρώσει στην πράξη τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου και το δικαίωμα της χώρας μας, βάσει του διεθνούς Δικαίου, να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια, ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, όχι μόνο δεν απαντά στις επικρίσεις περί «υποχωρητικότητας» της κυβέρνησης Μητσοτάκη και «κατευνασμού» της Τουρκίας, αλλά αντίθετα συσκοτίζει και παραπλανά. Στο μεταξύ, οργιάζει ο κυβερνητικός στρατός των τρολ κατά δημοσιογράφων.

Τη στιγμή που αυξάνονται οι πληροφορίες και μεγαλώνουν οι υποψίες ότι, με τον τρόπο που χειρίστηκε η κυβέρνηση το «επεισόδιο» στην Κάσο, και τις «συνεννοήσεις» του ελληνικού με το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, ουσιαστικά άλειψε βούτυρο στο ψωμί των τουρκικών αβάσιμων διεκδικήσεων επί περιοχών ελληνικής κυριαρχίας, ο Γ. Γεραπετρίτης επιμένει να αποκρύπτει τι ακριβώς συνέβη στις 22, 23 και 24 Ιουλίου νοτίως των Κάσου και Καρπάθου, όταν στην περιοχή βρέθηκαν τουρκικά πολεμικά πλοία, προκειμένου να εμποδίσουν τις έρευνες του ιταλικού πλοίου, «Ievoli Relume».

Με αντίστοιχες γενικολογίες αντιμετώπισε το θέμα και ο υπουργός Αμυνας, Νίκος Δένδιας, αφού σε ανακοίνωση του υπουργείου, γίνεται γενικώς και αορίστως λόγος περί του ότι οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις αντιμετώπισαν στην Κάσο και θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον κάθε τουρκική απαίτηση. Φαίνεται ότι, για Γεραπετρίτη και Δένδια, και συνολικότερα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η Κάσος κείται μακράν, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να συσκοτίσουν την πραγματικότητα και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.

Τώρα του φταίει το Ιντερνετ

Αντί να απαντά επί της ουσίας του περιστατικού, ο υπουργός Εξωτερικών, ωσάν να επρόκειτο για σχολιαστή στο Facebook ή στο Τwitter, ασχολείται με το εάν διαδικτυακοί ιστότοποι που καταγράφουν τις κινήσεις των εμπορικών πλοίων διεθνώς, όπως το MarineTraffic, έδωσαν σωστά τα στίγματα των κινήσεων και ερευνών του «Ievoli Relume».

Μανόλης Κοττάκης:Ήρωας ο Απόστολος Μπακαλούδης, ο συνοριοφύλακας που πυροβόλησαν στον Έβρο από την τουρκική πλευρά.

Μανώλης Κοττάκης: Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου με το περιστατικό της Κάσου. Και ακούμε τον κ.πρωθυπουργό να λέει “είχαμε κάποια προβληματάκια”. Δεν είναι προβληματάκια και αυτό θα το δούμε από το Φθινόπωρο, όπου ο Ερντογάν θα ξεδιπλώσει όλες του τις διεκδικήσεις. Όταν σου λέει “βάλε στη θέση του τον Δένδια και εσύ δεν λες τίποτα” τότε καταλαβαίνετε, ότι όλα τα θέματα θα απλωθούν. Κάναμε ένα θεμελιώδες λάθος που απέφευγε κάθε Έλληνας πρωθυπουργός από το 1974 και μετά. Ποτέ Έλληνας πρωθυπουργός δεν έκανε απευθείας διάλογο με Τούρκο ηγέτη.

Θυμάστε που έλεγε ο Έλληνας πρωθυπουργός “μην πουλήσετε F-16 στους Τούρκους” στο Κογκρέσο; Με τη Διακήρυξη των Αθηνών τους ανοίξαμε την πόρτα για να τα πάρουν.

Θυμάστε την κρίση με το Ορούτς Ρέις, όταν ο κ. Γεραπετρίτης έλεγε 6 ν.μ. Κόκκινη γραμμή και ένας άλλος έλεγε, ότι τα 12 ν.μ.είναι εθνικισμός; Τώρα όσα κέρδισαν οι Τούρκοι στο πεδίο τα θέλουν στο χαρτί. Στην Κάσο είδαμε τους Τούρκους να αγγίζουν τα 6 ν.μ.και να παρενοχλούν ερευνητικό πλοίο σε οριοθετημένη ελληνική ΑΟΖ, λέγοντας, ότι η περιοχή ανήκει στο παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Πώς η Τουρκία σημειώνει νίκες επί της Αθήνας χωρίς να ρίξει σφαίρα

epa06131913 A handout photo made available by Turkish Armed Forces Press Office shows a Turkish F496 Gokova frigate (back) at military practice with Qatar military forces off the coast of Qatar, 06 August 2017 (issued 08 August 2017). Reports state the military exercise comes after Turkey announced in June the deployment of hundreds of troops in a base near Doha. Saudi Arabia, United Arab Emirates, Bahrain and Egypt broke off relations with Qatar on 05 June and applied a series of economic reprisals, closing their land and sea borders and their airspace. EPA/TURKISH ARMED FORCES HANDOUT HANDOUT EDITORIAL USE ONLY/NO SALES

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Για τα όσα συνέβησαν πριν λίγες ημέρες στα νερά της Κάσου και της Καρπάθου έχουν γραφεί πολλά. Για να μιλήσουμε με όρους αθλητικούς -και να αποφύγουμε έτσι τους βαρείς χαρακτηρισμούς που θα είχαν ίσως θέση στην περίσταση- η Ελλάδα κατέγραψε μια ακόμα στρατηγική ήττα. Η καθόλα πιστοποιημένη συμφωνία για την χάραξη ορίων ΑΟΖ με την Αίγυπτο στην πράξη ακυρώθηκε, ενώ το καθόλα παράλογο τουρκολιβυκό «Μνημόνιο» αναδείχθηκε, εκ των πραγμάτων, ο ισχύων κανόνας στην περιοχή.


Όθεν και οι θερμές ευχαριστίες του τουρκικού Υπουργείου Άμυνας στην ελληνική πλευρά. Όταν το παράλογο γίνει γενικά αποδεκτό παύει να είναι παράλογο. Τον καιρό που επί του χάρτου καταγράφονται τέτοιου είδους εξελίξεις κυκλοφορεί ευρέως στην πρωτεύουσα το αφήγημα περί θωράκισης της χώρας και ενίσχυσης της ικανότητας αποτροπής ενάντια σε οποιαδήποτε εξωτερική επιβουλή. Δεν είναι σίγουρο ότι η τελευταία αναφέρεται στην Τουρκία.

Οπωσδήποτε όμως το σχετικό αφήγημα γίνεται αν όχι πιστευτό, τουλάχιστον κυρίαρχο καθώς αναπαράγεται από πλήθος έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα που καθημερινά παρουσιάζουν εκστασιασμένα τις ικανότητες των νέων ελληνικών όπλων. Το τερατώδες κόστος των νέων αυτών οπλικών συστημάτων πιστοποιεί εξάλλου τις «μαγικές» τους σχεδόν ιδιότητες. Τα F-35 που θα έρθουν, τα Rafale που ήρθαν, τα F-16 Viper που έρχονται και οι Belhara που καθελκύονται, τρομάζουν, λέγεται, κάθε εχθρό επιδρομέα.

Εάν η Ελλάδα επιτρέψει, δια της αδράνειας της, την αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, θα απαξιωθεί από την διεθνή κοινότητα

• 
  
  
  

Κωνσταντίνος Γρίβας:

 Εξόχως παρανοϊκό αφήγημα! Ποιά ήρεμα νερά; Όλα αυτά ήταν καραγκιοζιλίκια και τώρα κατέρρευσαν παταγωδώς. Γιατί είχαμε μία δια των όπλων αμφισβήτηση και αποδόμηση της ελληνικής ΑΟΖ, όπως έχει συμφωνηθεί με την Αίγυπτο. Το βασικό είναι, ότι είχαμε πολεμική απειλή από πλευράς Τουρκίας σε έναν χώρο αναντίρρητης ελληνικής κυριαρχίας. Ενέργεια που δεν πρέπει να εξεταστεί ξεχωριστά, αλλά ως κομμάτι μιας συνεχούς προσπάθειας να αποδομήσει την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο.

 Γιατί είναι πολύ σοβαρή; Γιατί έστειλε πολεμικά πλοία σε χώρο μεταξύ 6 και 12 ν.μ. Αυτός ο χώρος δεν παύει να αποτελεί δυνάμει εθνικός χώρος, τον οποίο έχεις δικαίωμα και νομική υποχρέωση να τον υπερασπιστείς. Νομικά αμφισβητεί και την κυριαρχία επί του εδάφους.

Δεν είναι απλά πρόκληση. Είναι κομμάτι ενός ευρύτερου ολοκληρωτικού πολέμου που ασκεί η Τουρκία στην Ελλάδα. Είναι προσπάθεια της Άγκυρας να εξασφανίσει την Ελλάδα. Αμφισβητεί την ύπαρξή της χώρας μας, αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΙΒΑ

Φιλοξενούμενος του newshub ειναι ο Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών στη Σχολή Ευελπίδων, Κώστας Γρίβας.

Επιτέλους να ξυπνήσουμε: Την ελληνική ΑΟΖ παραβίασε στην Κάσο η Τουρκία… Για πόσο θα συνεχίζεται ο «ωραίος διάλογος» του Πρωθυπουργού με τον Ερντογάν;

Σκηνικό πολέμου στήνει η κατοχική Τουρκία στο Αιγαίο. Φωτογραφία από βίντεο, via Open TV 24/07/2024

 Του καθηγητή ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ
Ουάσιγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες

Η Τουρκία παραβίασε χθες την ελληνική ΑΟΖ νότια των νήσων της Κάσου και της Καρπάθου και η ελληνική κυβέρνηση κοιμάται.

Διαβάστε την ντροπιαστική απάντηση της Ελληνικής κυβέρνησης:

«Το ιταλικό πλοίο Levoli Relume πραγματοποιεί έρευνα για την πόντιση υποβρυχίων καλωδίων πλησίον της Κάσου. Η ανάπτυξη πλοίων του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στην περιοχή, σε συνέχεια πλεύσης του ερευνητικού πλοίου σε διεθνή ύδατα, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη και ελληνικών πολεμικών πλοίων. Λαμβάνουν χώρα οι δέουσες συνεννοήσεις ενόψει ολοκλήρωσης της έρευνας βάσει του υφιστάμενου προγραμματισμού».

Η Άγκυρα με πρόσχημα την παραβίαση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας (δεν μιλάει ποτέ για ΑΟΖ) ανάπτυξε πολεμικά πλοία στην θαλάσσια περιοχή της Κάσου και Καρπάθου στην περιοχή που πλέει το Ιταλικό ερευνητικό πλοίο εκτός χωρικών μας υδάτων. Δηλαδή, εντός ελληνικής ΑΟΖ.

Κοιτάξτε την αντίδραση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας. Ανακοίνωσε ότι μονάδες του πολεμικού μας ναυτικού έχουν αναπτυχθεί στην θαλάσσια περιοχή της Κάσου για να αντιμετωπίσουν τα πέντε τουρκικά πολεμικά πλοία, τονίζοντας ότι βρίσκονται εκτός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Ο κύριος Δένδιας, ξεχνάει να μας πεί ότι αφού τα τουρκικά πολεμικά πλοία βρίσκονται εκτός των χωρικών μας υδάτων, βρίσκονται εντός της ελληνικής ΑΟΖ και το πολεμικό μας ναυτικό απλώς χαζεύει τα τουρκικά πολεμικά πλοία να κάνουν βόλτα στην ΑΟΖ του Αιγαίου μας!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΧΑΡΤΩΝ

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΙΑΣ

Δημήτρης Α. Ιωάννου

Η Ελλάδα υπέστη στην λανθάνουσα συγκρουσή της με την Τουρκία την μεγαλύτερη ήττα της τελευταίας πεντηκονταετίας. Αυτό συνέβη, λόγω του τρόπου με τον οποίο “επιτεύχθηκε” η “αποκλιμάκωση” της “έντασης” που είχε προκληθεί μεταξύ Κάσου και Καρπάθου, με αφορμή τις ερευνητικές εργασίες του ιταλικού σκάφους Levoli Lerume.

Διότι έτσι, τουλάχιστον, με αυτή την απίστευτη φρασεολογία (“αποκλιμάκωση”, “ενταση”, “εκτόνωση” κλπ), παρουσίασε ο πλήρους σοβιετικής νοοτροπίας ως προς την ευθυγράμμισή του και την υποταγή του στην κυβέρνηση, ελληνικός τύπος την, εντός ολίγων ωρών, ουσιαστική κατάρρευση, εν τοις πράγμασι, όλων των εγχειρημάτων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Όπως ήδη έχει επισημανθεί από πολλές πλευρές, με την “αποκλιμάκωση”, δηλαδή με την εσπευσμένη αποχώρηση του ερευνητικού πλοίου από την περιοχή της Κάσου-Καρπάθου, λόγω της εκεί παρουσίας των πέντε τουρκικών πολεμικών σκαφών, η Ελλάδα έδειξε να αποδέχεται στην πράξη το τουρκολιβυκό Μνημόνιο, να απεμπολεί την Συμφωνία με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση ΑΟΖ και -το κυριότερο- να συναινεί με την στάση της, και να αποδέχεται με την συμπεριφορά της, τον τουρκικό ισχυρισμό πως δεν υπάρχει ελληνική ΑΟΖ πέραν των 6 μιλίων της αιγιαλίτιδας ζώνης των νησιών του Αιγαίου.

Εκείνο βέβαια που δεν έχει επισημανθεί επαρκώς είναι πως το σημαντικό εδώ δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η αποχώρηση του ερευνητικού πλοίου πριν την ολοκλήρωση των εργασιών του-παρά τους ισχυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης ότι αυτές είχαν ολοκληρωθεί. Το σημαντικό στοιχείο είναι πως αυτό έγινε όχι με ολόπλευρη καταγγελία της Τουρκίας, αλλά με “φιλικό τρόπο”, μέσω διαβουλεύσεων, στο πνεύμα διαλόγου που έχει εγκαινιασθεί, μεταξύ των δύο πλευρών, μετά την “Διακήρυξη των Αθηνών”!

Δηλαδή η εγκατάλειψη όλων των σταθερών της εξωτερικής πολιτικής μας έναντι της Τουρκίας, τα τελευταία πενήντα χρόνια, γίνεται, χωρίς παράπονο κανένα από την πλευρά μας, στο πλαίσιο της διαδικασίας προσέγγισης και αλληλοκατανόησης με την γείτονα! Την οποία, μάλιστα προσέγγιση, θυμίζουμε, οι ενθουσιώδεις χειροκροτητές της, μας είχαν καλέσει να υποστηρίξουμε και εμείς όλοι με γενναιότητα, αλλά και ανοιχτό μυαλό, διότι ελάμβανε χώρα σε μία στιγμή που ο Ερντογκάν ήταν διεθνώς αποδυναμωμένος, και, συνεπώς, οι οιωνοί ήταν με το μέρος μας!

Ας ευχηθούμε όλοι πώς η ήττα αυτή δεν θα είναι η στιγμή δυσμενούς καμπής που όλοι φοβόμαστε ότι θα ερχόταν σε κάποιο χρονικό σημείο στις σχέσεις μας με τον κακό μας γείτονα, Δυστυχώς όμως είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει κάτι τέτοιο διότι πραγματικά πρόκειται για την μεγαλύτερη ήττα που έχουμε υποστεί μετά την κατάληψη της Κύπρου. Εάν κάποιος θεωρεί σοβαρή ήττα την έκβαση της κρίσεως των Ιμίων πρέπει να σκεφτεί ότι εκεί φαινομενικά, τουλάχιστον, πέραν του γεγονότος ότι η κρίση αφορούσε μία συγκεκριμένη και πολύ μικρή περιοχή εκείνο που χάθηκε από εμας δεν κερδήθηκε από τους αντιπάλους μας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως της Κάσου, είναι η πρώτη φορά που εγκαταλείπουμε, -και μάλιστα κατά τα φαινόμενα περιχαρείς για την αποτελεσματική λειτουργία των “διαύλων επικοινωνίας” με την Αγκυρα-, ακόμη και την υποστήριξη του Διεθνούς Δικαίου ως μέσου για την επίλυση των διαφορών μας με τις όμορες χώρες. Και αν βέβαια η κυβέρνηση πιστεύει ότι με την προσπάθεια να υποβαθμίσει στα μάτια της κοινής γνώμης, σχεδόν παρασιωπώντας το γεγονός, την σημασία της ελληνικής υποχώρησης, πλανάται πλάνην οικτράν. Με τον τρόπο που έγινε αυτή, την συγκεκριμένη στιγμή, και στο συγκεκριμένο θέμα, έχει ήδη δώσει στο τουρκικό καθεστώς την θαυμάσια ευκαιρία, είτε άμεσα είτε σε βάθος χρόνου, την κατάλληλη πολιτικά στιγμή, να διατυμπανίσει το όλο θέμα ως μία πλήρη δικαιωση της πολιτικής της κυβέρνησης Ερντογκάν έναντι της Ελλάδας.

Αυτό που συνεβη δημιουργεί ένα εξαιρετικά δυσμενές προηγούμενο. Δυστυχώς τα γεγονότα έχουν μία δυναμική την οποία η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να αγνοεί, όταν χαράσσει πολιτική -εαν συμβαίνει, βέβαια, κάτι τέτοιο. Η ύπαρξη ενός προηγουμένου επιβολής στον αντίπαλο με πειθαναγκασμό και απειλή βίας, δημιουργεί για τον εν δυνάμει επιτιθέμενο, δηλαδή για την εκάστοτε τουρκική κυβέρνηση, από τούδε και εις το εξής, την δέσμευση πως την επόμενη φορά, σε μία ανάλογη κατάσταση, θα πρέπει να είναι ακόμα περισσότερο επιθετική. Από την άποψη αυτή, συνεπώς, η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας που, με υπερατλαντική παρότρυνση, από διετίας ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντί να επιτύχει τον στόχο της, επιφέρει μέχρι στιγμής το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: ωθεί την Τουρκία στο να καθίσταται περισσότερο επιθετική και απειλητική απένταντι στην χώρα μας. Ωθεί, επίσης τους τρίτους που επιθυμούν να είναι ρυθμιστές της όλης κατάστασης να προσαρμόζουν αναλόγως την συμπεριφορά τους: να πιέζουν, δηλαδή, λιγότερο τους εμφανώς αποφασισμένους να κυριαρχήσουν και περισσότερο τους “σώφρονες” και “νουνεχείς” που δείχνουν πρόθυμοι να υποχωρήσουν και, -γιατί όχι- και να κυριαρχηθούν.

Βέβαια εδώ ο φιλοκυβερνητικός πραγματιστής θα θέσει το ερώτημα: και τι να έκανε δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στα πέντε τουρκικά πολεμικά; Να ξεκινούσε την νέα ναυμαχία της Κάσου και μετά τον νέο ελληνοτουρκικό πόλεμο;

Η απάντηση σε αυτό είναι πάρα πολύ απλή: εκείνο που θα έπρεπε να είχε κάνει η ελληνική κυβέρνηση, εφ’ όσον δεν επιθυμούσε την σύγκρουση, είναι πως θα έπρεπε να είχε προνοήσει και να μην είχε στείλει το ερευνητικό σκάφος, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, δίνοντας την ευκαιρία στο Τούρκους να κάνουν επίδειξη δύναμης και να επιβάλουν όχι, πλέον, μόνο συμβολικά, αλλά και ουσιαστικά την κυριαρχία τους στην περιοχή.

Το να περιδιαβαίνει το Oruc Reis την (δυνητικά) ελληνική ΑΟΖ και εσύ να το παρακολουθείς και να το καταγγέλεις δεν είναι μία αναμφίσημη στάση αδυναμίας: μπορεί να είναι και δείγμα σοβαρότητας και σταθερότητας. Όμως όταν είσαι εσύ που, παίρνοντας μία άστοχη πρωτοβουλία, προσφέρεις την δυνατότητα στον αντίπαλο να προκαλέσει επεισόδιο επιδεικνύοντας τα στοχεία που εσύ δεν διαθέτεις, (αποφασιστικότητα, επιθετικότητα κλπ), αναγκάζοντας σε να υποχωρήσεις κατά καταστροφικό τρόπο, τότε έχεις υποπέσει σε σοβαρό σφάλμα ακρισίας. Δυστυχώς αυτό κάναμε εμείς και το πληρώσαμε με την μεγαλύτερη ήττα μετά από το 1975, τις συνέπειες της οποίας τώρα πρέπει να επανορθώσουμε, όσο δύσκολο και να είναι αυτό .

ΠΗΓΗ:https://www.anixneuseis.gr/%ce%b7-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b7-%ce%b7%cf%84%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%b1%cf%83/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ελληνοτουρκικά - Γρίβας Κων.: "Συνωμοσία Σιωπής και για την Κάσο. Η άρνηση να υπερασπιστούμε τον ...

Ο καθηγητής Κωνσταντίνος Γρίβας με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στην Κάσο και την τουρκική παρουσία στην περιοχή μίλησε για την υποβάθμιση του ζητήματος από την ελληνική πλευρά, για την έλλειψη ενημέρωσης του κοινού και την αδράνεια της Ελλάδας στην αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας.

Ο κ. Γρίβας εκφράζει τον φόβο του για μια "συνωμοσία της σιωπής" και την προβολή ισχύος της Τουρκίας μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα, υπογραμμίζοντας την έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Τονίζει την ανάγκη επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τη σημασία αυτής της ενέργειας για την ενίσχυση της ελληνικής κυριαρχίας.

Ο κ. Γρίβας αναφέρει την τουρκική θέση ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ, και την αντίληψη της Τουρκίας ότι τα νησιά αποτελούν προεκτάσεις της μικρασιατικής ακτής. Η διαμάχη και οι τουρκικές επεκτατικές βλέψεις χρονολογούνται από την εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Η Τουρκια ξεγυμνωνει την ελληνικη υποχωρηση στην Κασο απο τα ελληνικα κυριαρχικα δικαιωματα και την παραδοση τους στην Τουρκια.

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη

Ολοκληρη η ανακοινωση της Αγκυρας μετα την αποχωρηση του ερευνητικου πλοιου και των ελληνικων πολεμικων απο την Κασο χωρις να εχει ολοκληρωθει η εργασια ερευνας.

Η ανακοινωση μαρτυρα ανατριχιαστικα πώς η ελληνικη κυβερνηση απεμπολησε τα κυριαρχικα δικαιωματα της Ελλαδας στις θαλασσιες ζωνες της και πώς τα παρεδωσε στην τουρκικη ισχυ.

Ουτε επι Σημιτη δεν υπεστη τετοιο εξευτελισμο η Ελλαδα. Αλλα δεν ειναι ισως τυχαιο οτι η κυβερνηση αποτελειται στο παρασκηνιο απο ολες τις δυναμεις του συστηματος Σημιτη.

Κατα τα άλλα, λοιδορηθηκαν Καραμανλης και Σαμαρας που κατηγγειλαν ευθεως τη δουλικη και φοβικη εξωτερικη και αμυντικη πολιτικη της κυβερνησης.

Ακολουθει αυτολεξι η επισημη ανακοινωση της Τουρκιας:

«Στις 21 Ιουλίου, η Ελλάδα εξέδωσε ανακοινώσεις ναυσιπλοΐας σχετικά με τις εργασίες που θα εκτελούσε το υπό ιταλική σημαία πλοίο R/V IEVOLI RELLUME για την τοποθέτηση καλωδίων, ορισμένες από τις οποίες εισέρχονταν στις Ζώνες Θαλάσσιας Δικαιοδοσίας μας. Για το θέμα αυτό εκδόθηκαν ανακοινώσεις ναυσιπλοΐας με αντιρρήσεις, ενώ δηλώθηκε ότι για την εκτέλεση εργασιών σε περιοχές που υπάγονται στη θαλάσσια δικαιοδοσία της Τουρκίας απαιτείται η λήψη άδειας.Το εν λόγω πλοίο προειδοποιήθηκε να μην εισέλθει στη θαλάσσια δικαιοδοσία της Τουρκίας στις 22 Ιουλίου και εμποδίστηκε από τουρκικά σκάφη».

«Ως αποτέλεσμα του συντονισμού που έγινε αργότερα, του επετράπη να εκτελέσει εργασίες στις συντεταγμένες που δηλώθηκαν και εγκατέλειψε την υφαλοκρηπίδα μας ολοκληρώνοντας τη δραστηριότητά του υπό τη συνοδεία των πλοίων που ανήκουν στις Ναυτικές μας Δυνάμεις. 

Οι δραστηριότητες του εν λόγω πλοίου παρακολουθούνται στενά από τα στοιχεία των Ναυτικών μας Δυνάμεων στην περιοχή. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις ελληνικές και ιταλικές αρχές για τον σεβασμό τους στη θαλάσσια δικαιοδοσία μας και τη συνεργασία τους».

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/4PheHf8eTxw4s8DS/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Άτυπος πόλεμος και όχι πρόκληση το επεισόδιο στην Κάσο

24/07/2024

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Η Τουρκία στην Κάσο αμφισβητεί, όχι ρητορικώς, αλλά δια των όπλων, όχι κάποια κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Αυτό το πράττει, καταρχάς, δια της ένοπλης παρουσίας της μέσα σε χώρο ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων.

Ακόμη και αν η Ελλάδα δεν έχει προβεί στην (επιβεβλημένη από το διεθνές δίκαιο αλλά και τη διεθνή πρακτική) επέκταση των χωρικών της υδάτων, ο χώρος μεταξύ έξι και δώδεκα ναυτικών μιλίων δεν παύει να αποτελεί αναντίρρητο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η Τουρκία, δια της ένοπλης παρουσίας της και όχι απλώς δια ρητορικών διακηρύξεων, αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Προσοχή, δεν αμφισβητεί το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά γενικώς το να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, επιδιώκοντας να επιβάλει το παρανοϊκό αφήγημά της ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν προέκταση της μικρασιατικής ακτής και “κάθονται” πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας, σαν να ήτανε πλωτές εξέδρες.


Περιττεύει να πούμε ότι οι τουρκικές θέσεις παραβιάζουν προκλητικά, ολοκληρωτικά και απόλυτα το διεθνές δίκαιο. Τόσο τη συνθήκη UNCLOS για το Δίκαιο της Θάλασσας, όσο και την ιστορικής σημασίας απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης το Καλοκαίρι του 2016, κατόπιν προσφυγής σε αυτό των Φιλιππίνων, που “πακτώνει” τα δικαιώματα των νήσων και κονιορτοποιεί τα, έτσι και αλλιώς ανύπαρκτα, επιχειρήματα της Άγκυρας και άλλων “χερσαίων” Δυνάμεων του πλανήτη, περί “ανωτερότητας” της ηπειρωτικής ακτής έναντι των νήσων.