Το χρονικό του μακεδονικού ζητήματος

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ
τεύχος 2349

Μέρος Δεύτερο: Η δημιουργία του κράτους των Σκοπίων (1944)

Η βουλγαρική Οχράνα, μια αυτονομιστική οργάνωση με αρχηγό τον κομιτατζή Άντον Κάλτσεφ, στόχευε στην κατάληψη της Θεσσαλονίκης και της Δυτικής Μακεδονίας υπό την ιταλική και τη γερμανική κατοχή. Προς επίτευξη του σκοπού της, ένα τμήμα του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο) συντονίζει τη δράση του εναντίον των ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας. Τα θύματα από ελληνικής πλευράς υπολογίζονται στους 3.000 ανθρώπους και σφαγιάστηκαν στο όνομα… της ενιαίας κομμουνιστικής Μακεδονίας.

1944: Το 1944 το ΚΚΕ στράφηκε ανοιχτά κατά των αποσχιστικών κινήσεων του ΣΝΟΦ όπως και κατά των σλαβόφωνων ταγμάτων Αριδαίας – Έδεσσας και Φλώρινας – Καστοριάς που ελέγχονταν από το Γενικό Επιτελείο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας.

1945: Σαν διάδοχη κατάσταση του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου) ιδρύεται στα Σκόπια τον Απρίλιο του 1945 το ΝΟΦ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Η δράση των ένοπλων ομάδων του ΝΟΦ στο Βίτσι και το Καϊμακτσαλάν έφερε το ΚΚΕ σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση. Το 1945 ο Ζαχαριάδης στρέφεται εναντίον του ΝΟΦ που προπαγάνδιζε τη συνένωση του «μακεδονικού λαού» και δρούσε ανεξέλεγκτα στην ελληνική Μακεδονία.

Στους λόγους του ο Ζαχαριάδης αναφερόταν τώρα πια στην ελληνικότητα της Μακεδονίας και στο απαραβίαστο των ελληνικών συνόρων. Η στάση αυτή του Ζαχαριάδη αποδείχτηκε βραχύβια, αφού δεν έκλεισε χρόνο. Ο ίδιος είχε αρχίσει να σκέπτεται σοβαρά το ενδεχόμενο της ένοπλης σύγκρουσης, πράγμα που θα απαιτούσε τη βοήθεια των γειτονικών χωρών και κυρίως της Γιουγκοσλαβίας. Έτσι, έπρεπε να εξομαλυνθούν οι σχέσεις ΚΚΕ και ΝΟΦ. Εδώ να θυμίσουμε ότι πριν από λίγους μήνες οι οργανώσεις του ΚΚΕ προέτρεπαν τους κατοίκους να καταδώσουν στην αστυνομία και στα κρατικά όργανα τους πράκτορες του ΝΟΦ, αν εμφανίζονταν στην περιοχή τους. Τώρα το ΝΟΦ από φασιστική οργάνωση, όπως είχε χαρακτηρισθεί από τον Ζαχαριάδη, έγινε αίφνης μια δημοκρατική οργάνωση, ένα αντίστοιχο σλαβομακεδονικό ΕΑΜ.

Το χρονικό του μακεδονικού ζητήματος

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ
τεύχος 2348

Μέρος Πρώτο

Μια ιστορία με πολύ παρελθόν και δύσκολο μέλλον

Στη Συνθήκη του Βερολίνου, που υπεγράφη μεταξύ της 13ης Ιουνίου και της 13ης Ιουλίου 1878, αναθεωρήθηκε η βεβιασμένη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, που υπεγράφη στις 3 Μαρτίου 1878 μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βασικό δημιούργημα της οποίας ήταν η «Μεγάλη Βουλγαρία».

Η Συνθήκη προέβλεπε την ίδρυση εκτεταμένης αυτόνομης βουλγαρικής ηγεμονίας, που θα περιλάμβανε εδάφη από τον Δούναβη ώς το Αιγαίο πέλαγος και από τον Εύξεινο Πόντο ώς το Δρίνο και τις λίμνες Πρέσπες και την Αχρίδα. Να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή, ανύπαρκτη στον παγκόσμιο χάρτη, η Βουλγαρία δεν ήταν υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου – ούτε και οι Βούλγαροι. Το Μακεδονικό ως πρόβλημα έγινε γνωστό διεθνώς αμέσως μετά τη Συνθήκη του Βερολίνου τον 19ο αιώνα, και αφορούσε στη διευθέτηση των συνόρων στην περιοχή της Μακεδονίας μεταξύ των κρατών της περιοχής: Ελλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και των διευθετήσεων που έγιναν στο λεγόμενο Ανατολικό Ζήτημα, ως επί μέρους θέμα φάνηκε να έχει τακτοποιηθεί, για να επανεμφανιστεί εκ νέου μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτή τη φορά μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας και της Ελλάδας, και τα τελευταία χρόνια ως ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων.

Μακεδονία: ένα όνομα με πολλούς κληρονόμους

Η επαναφορά του Μακεδονικού θέτει το ζήτημα της «μακεδονικής» εθνότητας, μέρος της οποίας είναι και η «γλώσσα». Η νέα αυτή εκδοχή του Μακεδονικού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και προφανώς δεν αντιμετωπίζεται με εθνικιστικές κορώνες και πλειοδοσίες πατριωτισμού. Κυρίως όμως αποτελεί έγκλημα να αντιμετωπίζεται με κομματικά – ιδεολογικά κριτήρια, που κατά κανόνα εμπορεύονται το εθνικό συμφέρον.

ΚΚΕ: "Να απελευθερωθεί άμεσα ο Φ. Μπελέρης"

Τρίτη 23 Γενάρη 2024

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Να απελευθερωθεί άμεσα ο Φ. Μπελέρης

Παρέμβαση στην 17η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Σταθεροποίησης και Σύνδεσης ΕΕ - Αλβανίας (SAPC), που διεξήχθη στις Βρυξέλλες και συμμετείχε σ' αυτήν ο Αλβανός υπουργός Ευρωπαϊκών και Εξωτερικών Υποθέσεων, Igli Hasani, πραγματοποίησε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ. Ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, Κώστας Παπαδάκης, στην ομιλία του τόνισε ότι είναι απαράδεκτη η φυλάκιση του Φρέντι Μπελέρη και ζήτησε την άμεση απελευθέρωση του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας.

«Δεν αποτελεί ένα προσωπικό ζήτημα, όπως είπε ο κ. υπουργός Hasani, ένα ζήτημα στα όρια της Αλβανίας, με την έννοια ότι η υπόθεση Φρέντι Μπελέρη έχει πάρει διεθνείς διαστάσεις. Από την πρώτη στιγμή καταγγείλαμε τη σύλληψη και φυλάκιση του εκλεγμένου πλέον δημάρχου κ. Μπελέρη από τις αλβανικές αρχές του, λίγες μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές στη Χειμάρρα.

Πάνε οχτώ μήνες και μέχρι σήμερα οι κατηγορίες για τη σύλληψή του παραμένουν αναπόδεικτες, έωλες και ο κ. Μπελέρης παρόλα αυτά συνεχίζει να είναι κρατούμενος και με ευθύνη της αλβανικής κυβέρνησης. Η υπόθεση προστίθεται και εντάσσεται στο πλέγμα παραβιάσεων, από την αλβανική κυβέρνηση, των δικαιωμάτων των Ελλήνων ομογενών στην Αλβανία, ιδιαίτερα όσον αφορά την άσκηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων, την απρόσκοπτη λειτουργία των σχολείων, την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας καθώς και την προστασία της περιουσίας τους. Υπογραμμίζουμε ότι αυτά τα δικαιώματα παραβιάζονται και κατά τη διάρκεια της λεγόμενης "ενταξιακής διαδικασίας" της Αλβανίας στην ΕΕ, την οποία όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, και στην Ελλάδα, εξωραΐζουν, την ώρα μάλιστα που μιλάμε και για μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ.

Οπως δείχνει και η πείρα από άλλες χώρες, τόσο η ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ όσο και η ενταξιακή πορεία της στην ΕΕ οξύνουν τα προβλήματα και του λαού της Αλβανίας και των μειονοτήτων. Γι' αυτό εναντιωνόμαστε στην ένταξή της σε αυτές τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που αποτελούν παράγοντα προώθησης αντιλαϊκών μέτρων και επικίνδυνης όξυνσης των αντιθέσεων ανάμεσα στις αστικές τάξεις, όπως άλλωστε φανερώνει και η υπόθεση για τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

Με ελλαδικές ψήφους το Κόσσοβο μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης- αρνητική εξέλιξη για την Κύπρο: Θα δημιουργήσει προηγούμενο με την αποσχιστική οντότητα, το κατοχικό καθεστώς

Ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης (2Δ) χαιρετάει την εκπρόσωπο της ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη (Δ), κατά τη διάρκεια της σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής υπό την προεδρία του, στο υπουργείο Εξωτερικών, Αθήνα, Πέμπτη 11 Απριλίου 2024. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ 

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Λευκωσία

Μια σοβαρή, αρνητική εξέλιξη για την Κύπρο έχει σημειωθεί στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετά την υπερψήφιση της Εισήγησης της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, να γίνει μέλος το Κόσσοβο. Πρόκειται για μια εξέλιξη, που μπορεί να δημιουργήσει προηγούμενο και για την περίπτωση της Κύπρου.


Η ολομέλεια της ΚΣΣΕ ενέκρινε χθες την Έκθεση Μπακογιάννη και το θέμα θα αχθεί πλέον ενώπιον των υπουργών. Δύσκολα, όμως, θα ανατραπεί το αποτέλεσμα.

Το θέμα αυτό, μετά τη στροφή- την υστάτη- που έκανε η εισηγήτρια και την πρότασή της να καταστεί μέλος το Κόσσοβο, που ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι κράτος-μέλος των Ηνωμένων Εθνών, είχε ως γνωστό, προκαλέσει αναταράξεις και αντιδράσεις. Κυρίως από την Κύπρο, αλλά και τη Σερβία καθώς και από μια σειρά κρατών, που θα επηρεασθούν.

Πρόκειται για μια εξέλιξη, που αναμένεται να βρούμε μπροστά μας ως Κυπριακή Δημοκρατία. Πρόκειται για μια εξέλιξη, που αναμένεται να αξιοποιήσει το έπακρο η κατοχική πλευρά. Σημειώνεται ότι τόσο οι Κοσσοβάροι όσο και οι Τουρκοκύπριοι έχουν καθεστώς παρατηρητή στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Οι εκ του Κοσσόβου θα είναι μέλη μετά που θα εγκριθεί και από τους υπουργούς.Περαιτέρω σημειώνεται ότι πριν να υπάρξει αλλαγή από πλευράς της εισηγήτριας, ετίθεντο προϋποθέσεις και όροι για να γίνει το Κόσσοβο δεκτό στην ΚΣΣΕ. Αυτές οι προϋποθέσεις τέθηκαν μερικώς.

Για την ιστορία να αναφέρουμε πως εναντίον της Έκθεσης ψήφισαν οι δυο εκπρόσωποι της Κύπρου, Γιώργος Λουκαίδης του ΑΚΕΛ και Χριστιάνα Ερωτοκρίτου του ΔΗΚΟ, που έδωσαν μάχη αποτροπής καθώς και η Νίνα Κασιμάτη (ΣΥΡΙΖΑ) από ελλαδικής πλευράς. Αποχή τήρησαν οι Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου.

Οι υπόλοιποι της ελλαδικής αντιπροσωπείας, προερχόμενοι από τη Νέα Δημοκρατία, υπερψήφισαν ακολουθώντας την κ. Μπακογιάννη.


Η έκθεση ψηφίστηκε με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά και 11 αποχές. Πρέπει να αναφερθεί πως η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, που απουσίαζε για λόγους υγείας, είχε αποστείλει επιστολή σημειώνοντας πως επειδή η ψηφοφορία «είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτό, ας μείνει η θέση μου κενή για να μην αλλοιωθεί η αρνητική μου ψήφος».

ΝΙΝΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ - ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΗ ΚΑΙ ΚΚΕ: Σχετικά με την ψηφοφορία για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Τελικά, και όπως αναμενόταν, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της ένταξης του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το μη αναγνωρισμένο από τη χώρα μας κρατίδιο, με τα πολλά θέματα σχετικά με την τήρηση του κράτους Δικαίου και της προστασίας των δικαιωμάτων των ανθρώπων παράλληλα με τους αλβανικούς αλυτρωτισμούς και τις θεωρίες περί Μεγάλης Αλβανίας, περνά την πόρτα της Ευρώπης όχι απλά με ελληνικό “πράσινο φως” αλλά με την Ελλάδα σε ρόλο… τροχονόμου…

Η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη και τα όσα μετά υποστήριξε, προκειμένου να διευκρινήσει την πρόταση της κόντρα στην πάγια εθνική θέση, υπερψηφίστηκε από 131 βουλευτές, 29 καταψήφισαν και 11 (ανάμεσα τους Τσίπρας, Παπανδρέου) ήταν απόντες.

Από ελληνικής πλευράς καταψήφισε μόνο η βουλευτής τους ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη ενώ υπέρ οι βουλευτές της ΝΔ. Απούσα, λόγω προβλήματος υγείας, ήταν και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία είχε στείλει όμως επιστολή στην γραμματεία της ελληνικής αντιπροσωπείας. “Το θ
έμα του Κοσόβου που θα συζητηθεί αύριο, 16/4/24, είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό” ανέφερε η κα. Κανέλλη.

Ο πίνακας με τη ψηφοφορία των βουλευτών για την ένταξη του Κοσόβου

Την υπερψήφιση της ένταξης του Κοσόβου πανηγύρισε ο υπουργός Εξωτερικών του, περνώντας και τη γραμμή πως η Πρίστινα δεν είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει κάποια από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει (11 σημεία για δημοκρατίες και ατομικές ελευθερίες) πριν την ένταξη. Αντίθετα, ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ντάντσιτς μίλησε για “ημέρα ντροπής σήμερα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE). Για πρώτη φορά στην ιστορία, συστήθηκε η ένταξη σε κάτι που δεν είναι κράτος και δεν πληροί τις βασικές απαιτήσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών”.

Πλέον ο αλβανικός εθνικισμός μπορεί να ρέει ανενόχλητος στα Βαλκάνια με δυο “ευρωπαϊκά κράτη”. Άλλωστε το “ΟΚ” έχουν δώσει και οι “αμυνόμενοι” Ουκρανοί, όπως ο βουλευτής Ο. Γκοντσαρένκο που έδωσε συγχαρητήρια στο Κόσοβο με μια ομιλία στα αλβανικά, επιτιμώντας το Βελιγράδι που “ονειρεύεται σερβική αυτοκρατορία” παραλληλίζοντας την με την “αυτοκρατορία Πούτιν”. Για τη Μεγάλη Αλβανία… τσιμουδιά. Άντε τώρα να του εξηγήσεις πως για τους Σέρβους οι “Θερμοπύλες” τους είναι το Κοσσυφοπέδιο , όταν ο ίδιος ο πρόεδρος του έχει πει πως δεν θέλει να δει την Μαριούπολη σύγχρονες Θερμοπύλες…

Σχετικά με την ψηφοφορία για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Το ΚΚΕ έχει καταδικάσει αποφασιστικά τον πόλεμο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην Γιουγκοσλαβία και την διάλυση της χώρας, τη δημιουργία του προτεκτοράτου του Κοσόβου και τις μεθοδεύσεις αναγνώρισής του. Το τελευταίο διάστημα επιχειρείται η ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης και ως προς αυτό έχει μεγάλες ευθύνες η κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο Α. Τσίπρας, που έχει αναλάβει το ρόλο του Προέδρου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, σε σχετική ψηφοφορία στην Πολιτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης τοποθετήθηκε με “παρών”.

Σήμερα, στη Συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, θα γίνει ψηφοφορία για την ένταξη ή μη του Κοσόβου και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, εκπρόσωπος του κόμματος στο Συμβούλιο της Ευρώπης, απέστειλε στην Γραμματεία της Ελληνικής Αντιπροσωπείας την ακόλουθη επιστολή:

”Κυρία Καραστεργίου,

Καθώς απουσιάζω για λόγους υγείας απ’ αυτή τη σύνοδο του Συμβουλίου της Ευρώπης και το θέμα του Κοσόβου που θα συζητηθεί αύριο, 16/4/24, είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτό, ας μείνει η θέση μου κενή για να μην αλλοιωθεί η αρνητική μου ψήφος.

Λιάνα Κανέλλη
Βουλευτής ΚΚΕ”

Η «επανεκκίνηση» των Ελληνοτουρκικών γίνεται στο επικίνδυνο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών για οδυνηρές διευθετήσεις

Παρασκευή 8 Δεκέμβρη 2023

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν:

«Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να καλλιεργηθεί κλίμα εφησυχασμού περί "ήρεμων νερών", η αλήθεια είναι ότι η αποκαλούμενη "επανεκκίνηση" των ελληνοτουρκικών σχέσεων πραγματοποιείται πάνω στο πολύ επικίνδυνο πλαίσιο που διαμορφώνουν οι ΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί για οδυνηρές διευθετήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα αν αποτυπώνεται πάντα σε επιθετικές ή ακραίες ρητορικές εκφράσεις. Από αυτήν την άποψη ο λαός επιβάλλεται να ανησυχεί και να επαγρυπνά.

Στην πράξη, με την παρέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, επιχειρείται να επιταχυνθεί το "παζάρι" για την προώθηση του λεγόμενου "Οδικού Χάρτη", με στόχο την ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και τη συνεκμετάλλευση - συνδιαχείριση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο προς όφελος των ενεργειακών και άλλων ομίλων, αλλά με σοβαρούς κινδύνους για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στο πλαίσιο ενός οδυνηρού συμβιβασμού και του "καζάν - καζάν", της μοιρασιάς που προβάλλει το τουρκικό κράτος.

Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσσονται η Κοινή Διακήρυξη και οι οικονομικές, εμπορικές και άλλες συμφωνίες που υπογράφηκαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του "Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας". Υπηρετούν τα συμφέροντα των ελληνικών και των τουρκικών επιχειρηματικών ομίλων και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών των δύο χωρών. Ενώ οι συνομιλίες για το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα γίνονται στη βάση της Κοινής Δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας σε βάρος των ξεριζωμένων από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους.

Αλλωστε, οι τοποθετήσεις της τουρκικής πλευράς και ιδιαίτερα η συνέντευξη Ερντογάν στην εφημερίδα "Καθημερινή" διέψευσε αβάσιμες προσδοκίες, ιδιαίτερα αυτές που καλλιεργήθηκαν για την παραπομπή μόνο του θέματος της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ενώ, από την άλλη μεριά, ερωτηματικά προκαλεί η αναφορά του κ. Μητσοτάκη ότι υπάρχει "μία διαφορά που μπορεί να υπαχθεί σε διεθνή δικαιοδοσία", αφήνοντας χώρο για ερμηνείες ότι υπάρχουν επιπλέον διαφορές που μπορούν να διευθετηθούν με άλλο τρόπο.

Το ΚΚΕ για το Βορειοηπειρωτικό πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο

Στοϊλόπουλος Βασίλης
24/10/2023

Η υπόθεση Μπελέρη ξαναέφερε –ομολογουμένως με δυσάρεστο τρόπο– στην επικαιρότητα το Βορειοηπειρωτικό και την υποτονική στάση της ελληνικής κυβέρνησης και συνολικά του πολιτικού συστήματος απέναντι στις αλβανικές μεθοδεύσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αθήνα τηρεί τέτοια στάση απέναντι στον δυναμικό αλβανικό εθνικισμό, γεγονός που εντάσσεται στους σχεδιασμούς των Δυτικών. Εξίσου “περίεργη” είναι όμως και η σιωπή της ελληνικής Αριστεράς για ένα “προνομιακό” γι’ αυτήν ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο συνεχίζεται να υφίσταται εδώ και δεκαετίες.

Επιστρέφοντας στη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βλέπουμε πως το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, με απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων βρέθηκε σε “φάση εκκρεμότητας”, παρότι η Ελλάδα συγκαταλέγονταν στους νικητές και μάλιστα στα πεδία μαχών επί της Βορείου Ηπείρου. Και στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του πολέμου, είχε γίνει σαφές ότι «στη Βόρειο Ήπειρο ο ιμπεριαλισμός της Δύσης αποκαλύφθηκε χωρίς κανένα πρόσχημα. Ένας ολόκληρος λαός, αδιαμφισβήτητα ελληνικός από την αυγή της πρωτοϊστορίας, στερήθηκε των φυσικών του δικαιωμάτων διότι έτσι όριζαν οι γεωπολιτικές προτεραιότητες και τα γεωοικονομικά συμφέροντα των Δυτικών δυνάμεων» (Κώστας Χατζηαντωνίου, “Χιμάρα, το άπαρτο κάστρο της Βόρειας Ηπείρου).



Σημειωτέον, ότι η επιστροφή της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα είχε «καθορισθεί και με την Ιταλοελληνική συμφωνία Τιτόνι-Βενιζέλου στα 1919, την οποία κατόπιν αρνήθηκε να εκτελέση η Ιταλία», η οποία εκείνη την περίοδο ήταν σαφώς εχθρική απέναντι στην Ελλάδα, όπως φάνηκε ιδιαίτερα και στο Μικρασιατικό (“Οι εθνικές μας διεκδικήσεις”, εκδ. “Δημοκρατική Ομάδα” 1-10-1944).

Με την πεποίθηση ότι η Ελλάδα θα βρίσκεται από την πλευρά των νικητών του πολέμου ήδη στις πρώτες μέρες της απελευθέρωσης τον Οκτώβριο 1944, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ξεκαθάρισε ότι «η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ελλάδος και έχει προφανώς καθαγιασθεί και από τους τάφους των ηρώων μας».(“Ιστορία του Ελληνικού Έθνους”, τόμος 36, σελ. 90). Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια όμως η Βόρειος Ήπειρος σχεδόν ξεχάστηκε μέσα στην αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου ακόμα και από την Αθήνα.

Οι επιστολές Ζαχαριάδη

Αναθερμαίνεται το παζάρι με «ομπρέλα» ΝΑΤΟ

Αναθερμαίνεται το παζάρι με «ομπρέλα» ΝΑΤΟ

Συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν και επανέναρξη των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης

Eurokinissi

Από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2021

Με «ομπρέλα» ΝΑΤΟ αναθερμαίνεται το παζάρι στα Ελληνοτουρκικά, δρομολογώντας επικίνδυνες διευθετήσεις, με εξελίξεις να αναμένονται μέσα στη βδομάδα, καθώς στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της λυκοσυμμαχίας προγραμματίζεται συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, όπως και των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας των δύο χωρών.

Στα προεόρτια αυτών των συναντήσεων, αποφασίστηκε από βδομάδα οι δύο πλευρές να ξεκινήσουν εκ νέου τις συζητήσεις για τα περιλάλητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), ενώ νωρίς το πρωί της Τετάρτης έγινε αιφνιδιαστικά επιχείρηση εκκένωσης του κέντρου προσφύγων στο Λαύριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο κέντρο διέμεναν 58 άνθρωποι κουρδικής καταγωγής, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην προσφυγική δομή της Μαλακάσας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ δικαιολογεί το κλείσιμο του κέντρου με πρόσχημα προβλήματα στατικότητας του κτιρίου και την απόδοση του χώρου στον δήμο. Ωστόσο το όλο θέμα σχετίζεται με τις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, καθώς η Αγκυρα κατ' επανάληψη είχε ζητήσει να κλείσει το κέντρο, ισχυριζόμενη ότι φιλοξενεί Κούρδους πρόσφυγες που συνδέονται με το PKK.

Διόλου τυχαία η είδηση έκανε τον γύρο των τουρκικών ΜΜΕ, όπου κοινή επωδός ήταν ότι «η Αθήνα έκανε το βήμα που περίμενε η Τουρκία», ζεσταίνοντας το κλίμα για τη συνάντηση με τον Ερντογάν. Επέμεναν δε ότι υπάρχει πλέον «παράθυρο ευκαιρίας», κάνοντας λόγο για «ισχυρές κυβερνήσεις» που προέκυψαν μετά τις πρόσφατες εκλογές, επομένως μπορούν να προχωρήσουν τις διαπραγματεύσεις.

Από την πλευρά του ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας την Πέμπτη στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις, είπε μεταξύ άλλων ότι «δεν θα γυρίσουμε την πλάτη στην Ιστορία αν έχουμε την ευκαιρία να τη διαμορφώσουμε, πολύ περισσότερο αν αυτή η διαφορά, αυτή η παγωμένη διαφορά 40 και πλέον ετών, αντί να παγιωθεί μπορεί να μετατραπεί σε μια ειρηνική και δημιουργική λύση».

Μόνο που κριτήριο της όποιας διευθέτησης δεν είναι οι αγωνίες των δύο λαών να ζήσουν ειρηνικά και με αλληλεγγύη, αλλά οι σχεδιασμοί και οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου στην περιοχή, με θεματοφύλακες της όποιας «λύσης» αυτούς που είναι μέρος του προβλήματος, δηλαδή τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης μεταβαίνοντας στη Λευκωσία έκανε λόγο για «ιστορική ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού», ενώ μόλις την Πέμπτη διαβεβαίωνε από την Αθήνα ότι η κυβέρνηση «είναι έτοιμη να αξιοποιήσει το θετικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί με την Τουρκία ώστε να διαμορφωθούν συνθήκες διαλόγου, στη βάση βεβαίως του Διεθνούς Δικαίου και ιδίως του Δικαίου της Θάλασσας».

Αναζητείται η Κύπρος στον χάρτη!

Χαρακτηριστική είναι, τέλος, η προσπάθεια των Αμερικανών στην έδρα του ΝΑΤΟ να περάσουν νέο πακέτο αποφάσεων που ικανοποιούν απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς πάνω σε ζητήματα που μόνο «ονοματολογικά» δεν είναι.

Ειδικότερα, προκειμένου να υπάρξει απεμπλοκή από το αδιέξοδο που αποτρέπει μέχρι στιγμής την ομοφωνία των κρατών - μελών για την ενεργοποίηση των νέων χαρτών για τα περιφερειακά σχέδια («regional plans») ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων σε όλη την έκταση ευθύνης και - κυρίως - στην Ανατολική Μεσόγειο, η αμερικανική αντιπροσωπεία κατέθεσε «συμβιβαστική πρόταση» που περιλαμβάνει τη δυνατότητα διπλής ονομασίας των Στενών από τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, προσθέτοντας στα όσα προβλέπονται στη Σύμβαση του Μοντρέ (του 1936 - ρυθμίζει το καθεστώς των Στενών και αποτελεί διεθνώς αναγνωρισμένη Συνθήκη) τη δυνατότητα να υπάρχει στα σχέδια σαφής αναφορά ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί τη δική της ονομασία για τα Στενά («Turkish Straits»).

Πέρα από τη διπλή ονομασία, η αμερικανική πρόταση προβλέπει και απαλοιφή των βασικών ονομασιών στους χάρτες, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχει η ανάγκη αναφοράς της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά αυτή να περιγράφεται με ...συντεταγμένες. Και αυτό μείζον θέμα, για το οποίο στην Αθήνα επικρατεί σιγή ιχθύος από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου.

Προγραμματικές δηλώσεις για τα εθνικά του Γ.Γ. του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα

Στο video όλη η ομιλία του Γ.Γ.

Κυρίες και κύριοι,

Όταν μιλάμε βέβαια για τις προγραμματικές δηλώσεις μιλάμε και για τους σχεδιασμούς σας σ' αυτό που ονομάζουμε «εξωτερική πολιτική», που δεν είναι βέβαια μόνο εξωτερική.

Δύο λόγια μόνο... Έχετε ως κυβέρνηση, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και άλλων κομμάτων, έχετε σπρώξει τη χώρα μας σε βαθιά εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις επιπτώσεις του στην Ουκρανία.

Μπορεί πλέον, ως θέμα να μη μονοπωλεί, όμως ο πόλεμος κλιμακώνεται επικίνδυνα και με τη δική σας συμβολή, γιατί στέλνετε πυρομαχικά και όπλα στη «φωτιά» του πολέμου αποψιλώνοντας την όποια άμυνα των ελληνικών νησιών, και επιπλέον μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό πολεμικό προγεφύρωμα.

Δρόμο, που άνοιξε, βέβαια, δεν το ξεχνάμε ούτε αυτό, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με την επέκταση των αμερικάνικων βάσεων και το άνοιγμα του δρόμου για την νέα επαίσχυντη συμφωνία. Η χρήση της Σούδας, της Αλεξανδρούπολης, της Λάρισας και του Βόλου και άλλων υποδομών στην υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών, βάζουν τον λαό μας σε πολύ μεγάλες περιπέτειες. Περιπέτειες που θα μεγαλώσουν, μετά και τις αποφάσεις που θα πάρει το ΝΑΤΟ στη Σύνοδο Κορυφής της Λιθουανίας, σε λίγες μέρες με τη συμμετοχή του Ελληνα πρωθυπουργού.

Συνεχίζετε όμως την κοροϊδία του ελληνικού λαού και των στρατευμένων παιδιών του, ότι δήθεν η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην Ουκρανία, ή στην Αφρική στη ζώνη του Σαχέλ, ή αύριο στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, δήθεν, γίνεται για την «ασφάλεια» της χώρας, για τη διασφάλιση της εδαφικής της ακεραιτότητας!

Ο Καποδίστριας προετοιμάζει την Επανάσταση – Η θέση της Αριστεράς

Αξελός Λουκάς

09/01/2023

Views: 1.646

Έχοντας αναφερθεί στο προηγούμενο σημείωμα στο βιβλίο του Σκλαβούνου θα σταθώ, όπως προείπα, στο ακανθώδες ζήτημα των απόψεων της Αριστεράς απέναντι στο φαινόμενο Καποδίστριας. Είναι η έρευνα των πηγών που έσπρωξε τον Σκλαβούνο να αναδείξει στοιχεία της αρνητικής αυτής στάσης. Θεωρώντας ως κεκτημένο τα όσα γράφει, θα προβώ σε έναν εμπλουτισμό και ανάλυση με βάση και τις δικές μου έρευνες την τελευταία 15ετία στο έργο του Γεωργίου Σκληρού, που θα κυκλοφορήσουν σε βιβλίο.

Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι απόψεις που διατυπώνει για τον Καποδίστρια ο Σκληρός, πρώτος εισηγητής του μαρξισμού στην Ελλάδα με το περίφημο βιβλιαράκι του “Το Κοινωνικόν μας Ζήτημα” και στην συνέχεια με το κύκνειο άσμα του “Τα σύγχρονα προβλήματα του Ελληνισμού”. Από το προοίμιο κιόλας τοποθετείται αρνητικά στις όποιες θετικές γνώμες ιστορικών για τον Καποδίστρια τονίζοντας ότι: «Εννοείται όχι μόνον καμιά σημασία δεν πρέπει να δώσουμε στη γνώμη των συντηρητικών ιστορικών μας, αλλά να τόχωμε και κανόνα απαράβατο να ζητούμε την αλήθεια ακριβώς στο αντίθετο μ’ εκείνα που διαβεβαιώνουν αυτοί».

Δεν θεωρώ αναγκαίο να σταθώ αναλυτικά στην παραπάνω λογική, διατυπώνοντας το αυτονόητο, ότι αρχής γενομένης από τον Θουκυδίδη, όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε πια ότι η αλήθεια δεν βρίσκεται στα πολιτικά φρονήματα του ιστορικού, αλλά στο αν έχει το επιστημονικό ήθος να σεβαστεί τα αυθεντικά στοιχεία, χωρίς να τα αποσιωπήσει, στρεβλώσει ή αλλοιώσει με βάση την ιδεολογία του. Ο αυτοεγκλωβισμός του Σκληρού, είναι, λοιπόν, προφανής.

O Σκληρός για τον Καποδίστρια

Έχοντας ήδη εκ των προτέρων τοποθετηθεί, μας δίνει μιαν αρκετά ουσιαστική περιγραφή της άποψής του: «Το σύστημα του Καποδίστρια είχε περίπου την εξής βάση: Να στηριχθή στη μεγάλη πλειοψηφία του μεσαίου και κατωτέρου λαού φροντίζοντας κυρίως για τις οικονομικές ανάγκες του, και να χτυπήση εν ανάγκη την ως τα τώρα κυριαρχούσα τάξη που θα ήθελε τυχόν να φέρη εμπόδια στη φωτισμένη δικτατορία του. Η κυριαρχούσα αυτή μειονοψηφία αποτελείτο από τις μεγάλες οικογένειες του τόπου και τους αγωνιστάς εν γένει, τους μορφωμένους ευρωπαΐζοντας πολιτικούς και τους λοιπούς ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων.

»Όλους αυτούς τους περιφρονούσε και φανερά τους κατηγορούσε ο Καποδίστριας. Τους προύχοντες ως τουρκομαθημένους κοτσαμπάσηδες, εγωϊστάς και εχθρούς του λαού, τους μορφωμένους φαναριώτες πολιτικούς ως φιλοδόξους ραδιούργους και ταραχοποιούς, τους φιλελεύθερους μορφωμένους ανθρώπους και δημοσιογράφους ως κούφους φρασεολόγους και βλαβερούς δημαγωγούς. Δεν καταλάμβανε ότι και σωστά αν ήταν όλα αυτά, πάλιν ήταν μια πραγματικότης, που έπρεπε να τη λάβη υπ’ όψη του και όχι να την πολεμήση άκριτα και αψυχολόγητα. Τον γελούσε πολύ το γεγονός ότι οι μεσαίες γεωργικές τάξεις, ιδίως της Πελοποννήσου, και ο κατώτερος λαός είχαν μοναρχικά φρονήματα και πήραν στην αρχή το μέρος του. Αυτό τονίζουν συνήθως και οι συντηρητικοί ιστορικοί μας, ότι ο λαός ζητούσε διαρκώς “αυθέντη” (“Πότε θάλθη ο αφέντης μας;”) και προσκολλήθηκε στον Καποδίστρια.

»Πολύ σωστό αυτό, αλλά ανεπαρκές και ανωφελές. Γιατί στις αμόρφωτες και ασύνταχτες ακόμα κοινωνίες δεν έχει σημασία το τι γνώμη έχει ο κατώτερος λαός, που είναι συνήθως συντηρητικός, χωρίς ξεκαθαρισμένες ιδέες και χωρίς καμιά διοργάνωση, όσον η κυριαρχούσα τάξη, που αποτελείται από τους ισχυρούς και εξέχοντας παράγοντας του τόπου, είτε σε οικογενειακό όνομα, είτε σε πλούτο, είτε σε στρατιωτική και πολεμική αξία, είτε σε μόρφωση και πολιτισμό. Και βέβαια, η γνώμη ενός Πετρόμπεη, ενός Κουντουριώτη, ενός Μιαούλη και ενός Μαυροκορδάτου την εποχή εκείνη είχε περισσότερη δύναμη, παρά η θέληση χιλιάδων ανθρώπων του λαού. Αναλόγως της εποχής και του τόπου πρέπει να λογαριάζεται και να κρίνεται η αναλογία της πραγματικής αξίας των κοινωνικών δυνάμεων».

Στην ίδια λογική αναπτύσσει και το υπόλοιπο της κριτικής του για τον Καποδίστρια και το έργο του, που το θεωρεί ολέθριο και με εξαιρετικά αρνητικές πολιτικές επιπτώσεις στην ελληνική πολιτική σκηνή. «Ο αναγνώστης θα απορήση ίσως γιατί να εκταθούμε τόσον πολύ για την ολιγόχρονο κυβέρνηση του Καποδίστρια. Το κάνομε γιατί δίδομε μεγάλη σημασία στην εμφάνισή του στην ελληνική πολιτική σκηνή και θεωρούμε την επίδρασή του, εν αντιθέσει με τους άλλους ιστορικούς μας, που όλοι σχεδόν τον εκθειάζουν, εξαιρετικώς ολέθρια. Πρώτος ο Καποδίστριας έκανε την απόπειρα να στρεβλώση τη φυσική αστική εξέλιξη της νεώτερης ιστορίας μας και να καταστρέψη τη φιλελεύθερη δημοκρατική παράδοση της επαναστάσεως! Το λάθος του εστοίχισε στην Ελλάδα ακριβά και την έκανε να χάση πολύτιμο καιρό για να ξαναύρη πάλιν το φυσικό της δρόμο.

»Υπάρχει και ένας άλλος λόγος, που μας έκανε να σταματήσωμε περισσότερο στο πρόσωπο του Καποδίστρια. Η περίοδος της κυβερνήσεώς του, είναι σχετικώς η πιο δύσκολη να κριθή και απαιτεί την πιο λεπτή ψυχολογική και κοινωνιολογική ανάλυση, γιατί η μεγάλη του φυσιογνωμία, τα πολλά του προτερήματα, και το ενιαίο και συμμετρικό διοικητικό του σύστημα είναι ικανά να σκοτίσουν το μυαλό κάθε κριτικού, και του όχι κοινού ακόμα. Εάν ένας Καποδίστριας, άνθρωπος αναμφιβόλως ανώτερος, μυαλό εξαιρετικό και Έλλην επί τέλους στα φρονήματά του και την αντίληψή του, έκανε τέτοια λάθη και παρεγνώρισε τέλεια την ελληνική πραγματικότητα της εποχής του και το πνεύμα της Επαναστάσεως, μπορούμε να φανταστούμε εύκολα τι τερατώδη διαγωγή έδειξε η νέα βαυαρική Δυναστεία του Όθωνος».

Οι συνεχιστές της θεώρησης Σκληρού

Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στον Κεμαλισμό

Αξελός Λουκάς

16/01/2023

Views: 1.734

Η κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε ως αποτέλεσμα –μαζί με την σταθεροποίηση ή και επέκταση της παρουσίας των υπαρχόντων κρατών και την δημιουργία νέων κρατών ή κρατικών μορφωμάτων– την ανάδυση της Νέας Τουρκίας, η οποία σε κάθε περίπτωση αποτέλεσε στην πρώτη της φάση το κίνημα (Νεότουρκοι και Κεμαλισμός) και στην δεύτερη φάση τον κρατικό σχηματισμό που ήταν ο σημαντικότερος κληρονόμος της.

Στην νέα κατάσταση, που οι ρίζες της ξεκινούν από τους Νεότουρκους για να καταλήξουν στον Κεμάλ, υποστηρικτής και αρωγός στάθηκαν Ευρωπαίοι που θεωρούσαν –στα πλαίσια της αναγκαστικής ανάδυσης των εθνικών κινημάτων– την ύπαρξη του αντίστοιχου τουρκικού (νεοτουρκικού και κεμαλικού) ως τον κατάλληλο φορέα για την πραγμάτωση του εθνικού και αστικού εκσυγχρονισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Προφανώς η επιλογή δεν ήταν τυχαία, ούτε τυχαίο ήταν το γεγονός ότι οι πλείστοι των υποστηρικτών της  εν λόγω άποψης κατ’ ουσίαν ετάσσοντο υπέρ της διατήρησης εν ζωή του “Μεγάλου Ασθενούς”, ακόμα και υπό την νέα τουρκική ηγεσία, που ορθά διέβλεπαν ότι θα αποτελούσε συνέχεια της οθωμανικής. Την αλήθεια της διαπίστωσης μαρτυρεί η δράση και η στάση Ιταλίας και Γαλλίας, αλλά ιδιαιτέρως  την επιβεβαιώνει η στάση της νεαρής τότε Σοβιετικής Ένωσης.

Πράγματι, η για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικό περιεχόμενο, επίθεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στους μπολσεβίκους, αλλά ως ένα βαθμό επιλεκτικά και στους κεμαλικούς, (η Ελλάδα ήταν και στα δύο μέτωπα παρούσα) διαμόρφωσε μια κοινή βάση ανάμεσα σε μπολσεβίκους και κεμαλικούς, με συγκολλητικά στοιχεία τον φόβο και την καχυποψία απέναντι στην Δύση.

Η Συνθήκη του 1921 ΕΣΣΔ-Τουρκίας

Ασφαλώς η ελληνική περίπτωση αποτελούσε παράμετρο της όλης συγκλίσεως, το βάθος της οποίας κατ’ αρχήν αποτυπώθηκε στο Α’ Συνέδριο των Λαών της Ανατολής στο Μπακού που οργάνωσε τον Σεπτέμβριο 1920 η Τρίτη Διεθνής. Η οριστική όμως αποτύπωση της στρατηγικής αυτής σύγκλισης αποτυπώθηκε οριστικά τον Μάρτιο 1921 στην ιστορική Συνθήκη Ειρήνης και Αδελφοσύνης ανάμεσα σε Σοβιετική Ένωση και Τουρκία. Συνθήκη για την οποία ουσιαστικά είχαν εργαστεί και συνεισφέρει τα δίδυμα Ράντεκ-Ενβέρ Πασά και Λένιν-Κεμάλ.

Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στο Μακεδονικό

Αξελός Λουκάς

17/01/2023

Views: 733

Η Μικρασιατική Καταστροφή και η αποτύπωση των συνεπειών της στην Συνθήκη της Λωζάννης και την Ελληνοτουρκική Σύμβαση για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησαν, διαμόρφωσε μια νέα διαφορετική πραγματικότητα όσον αφορά  τον χώρο της υπό ελληνική, πλέον, διοίκηση Μακεδονίας και Θράκης. Ας δούμε μέσα από ένα κείμενο εποχής που δημοσίευσε ο Α. Α. Πάλλης πώς αποτυπώνεται η πραγματικότητα αυτή.

«Ύστερα ήλθε η Ελληνο-Τουρκική Σύμβαση για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών που κλείνει τη σειρά των μεγάλων ομαδικών μεταναστεύσεων της εποχής 1912-1924. Η Σύμβαση αυτή είχε ως αποτέλεσμα ν’ αλλάξει πέρα πέρα την εθνολογική σύνθεση όλων των χωρών που βρίσκονται τριγύρω από το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα. Η Μακεδονία άδειασε πια οριστικά από Τούρκους και στη θέση τους μπήκε διπλάσιος αριθμός από Έλληνες της Θράκης και της Μικράς Ασίας. Οι Τούρκοι πήγαν και εγκατεστάθηκαν στην Ιωνία, στον Πόντο, στα περίχωρα της Πόλης και σ’ άλλα μέρη άλλοτε Ελληνικά.

»Η περίοδος αυτή είναι απ’ εκείνες που σημειώνουν το τέλος μιας πράξης στην ιστορία. Έπειτα απ’ αυτήν, η σκηνή παρουσιάζεται εντελώς διαφορετική. Τελειώνει ένας κύκλος στην ιστορία των τριών αυτών λαών, του Ελληνικού, του Τουρκικού και του Βουλγαρικού. Για μας τους Έλληνας, ο κύκλος αυτός αρχίζει στο δέκατο αιώνα π.Χ., όταν οι πρώτοι Ίωνες άποικοι, ακολουθώντας τον Άνδροκλο τον Κοδρίδη, βγήκαν στη Μικρά Ασία, και τελειώνει, ύστερα από τριάντα αιώνες, την ημέρα (17 Δεκεμβρίου 1924) που έφυγε η τελευταία καραβιά ανταλλάξιμους, με το ατμόπλοιο “Αμπάζια”, απ’ τη Μερσίνα.

»Για τους Τούρκους ο κύκλος είναι συντομότερος. Αρχίζει στο 1371, οπότε οι πρώτοι Τούρκοι εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία, μετά την νίκη του Σουλτάν Μουράτ του Α΄ στο Κερμένι της Θράκης, και τελειώνει την 26 Δεκεμβρίου 1924 (ύστερα από 553 χρόνια) την ημέρα που ανεχώρησαν από τη Θεσσαλονίκη, με το ατμόπλοιο “Τσαρ Φερδινάντ”, οι τελευταίοι
ανταλλάξιμοι Μουσουλμάνοι της Μακεδονίας. Επίσης, η ιστορική πάλη μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων για τη Μακεδονία που άρχισε στους Βυζαντινούς χρόνους, πλησιάζει προς το τέλος, χάρι στην ανταλλαγή των πληθυσμών.

»Εάν σήμερα, μετά την καταστροφή του 1922, η Μικρά Ασία και η Ανατολική Θράκη έμειναν έρημες από Ελληνισμό, η μόνη μας παρηγοριά είναι το ότι τουλάχιστο η Μακεδονία έγινε πια καθαρά Ελληνική. Αρκεί να πω –και αυτό θα φανεί από τις στατιστικές που δημοσιεύω παρακάτω– ότι, ενώ, στο 1912, σαν πρωτοπήραμε τη Μακεδονία, η αναλογία μεταξύ Ελλήνων και αλλοφύλων ήτο 43% με 57% (μολονότι και τότε υπερτερούσαμε απέναντι κάθε άλλης εθνικότητας χωριστά), σήμερα έχομε 88% με 12%. Είναι ανάγκη να τονισθεί η ριζική αυτή μεταβολή, ιδίως στο εξωτερικό, όπου πολλοί εξακολουθούν ακόμη να μιλούν για τη Μακεδονία ωσάν να επρόκειτο πάντοτε για την προ του 1912 κατάσταση. Σήμερα καμιά άλλη χώρα δεν μπορεί να διεκδικήσει εθνικά δικαιώματα πάνω στη Μακεδονία βασιζόμενη στον πληθυσμό. Αθήναι, 29 Μαρτίου 1925».

Αυτή η αλήθεια, σκληρή και ανελέητη, τόσο γι’ “αυτούς”, που αναγκαστικά ξεριζώνονταν από τα πατρογονικά τους εδάφη σε Μακεδονία και Θράκη, όσο και για τους “άλλους”, που ξεριζωμένοι από τα δικά τους πατρογονικά εδάφη, σε Ιωνία και Πόντο, οδηγούντο σε αναγκαστική εγκατάσταση στη νέα τους πατρίδα, αποτελεί μια σπαρακτική αλλά απτή πραγματικότητα. Αυτή, λοιπόν, η πραγματικότητα ήταν και το αναγκαστικό πεδίο δράσης της τότε κομμουνιστικής και λοιπής Αριστεράς και πάνω σε αυτούς τους συμπαγείς πλέον ελληνικούς πληθυσμούς στην Μακεδονία και την Θράκη, ήταν υποχρεωμένη να στήσει το δικό της μέτωπο απέναντι στο κυρίαρχο συγκρότημα εξουσίας.

Η Βουλγαρία και η Τρίτη Διεθνής

Είναι εσκεμμένες οι εσφαλμένες απόψεις της Διδώς Σωτηρίου, στα “Ματωμένα Χώματα”; (B΄ μέρος)

του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Συνέχεια από το πρώτο μέρος

Β΄ μέρος

Ματωμένα Χώματα, το κείμενο

     Για να εναρμονισθούμε με το πνεύμα του βιβλίου, πρέπει να θυμηθούμε την παρουσίαση του Μανώλη Αξιώτη από την Διδώ Σωτηρίου: «Κάτω απ’ τον Μανώλη Αξιώτη, τον κεντρικό αφηγητή του βιβλίου, υπάρχει ο Μικρασιάτης αγρότης που έζησε τα αμέλε ταμπούρια ’14-’18  (σημ. δική μου: τάγματα εργασίας / εκτοπισμού / εξόντωσης των Ελλήνων της Μικρασίας, ιδρυθέντα με γερμανική συνενοχή), που φόρεσε τη στολή του Έλληνα φαντάρου, που είδε την Καταστροφή, έζησε την αιχμαλωσία και που πρόσφυγας έφαγε πικρό ψωμί, σαράντα χρόνια λιμενεργάτης συνδικαλιστής, μαχητής της Εθνικής μας Αντίστασης … μου έδωσε ένα τεφτέρι με τις αναμνήσεις του, Συνταξιούχος έγραψε…» (σελ. 7). Απ’ το προλογικό φωτοστέφανο αυτό αντιλαμβάνεται κάθε αναγνώστης  ότι θα είναι έκπληξη αν το βιβλίο δεν ακολουθεί μια συγκεκριμένη  ιδεολογική γραμμή και τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες μυθοπλασίας και τα απαραίτητα εχέγγυα αντικειμενικότητας. Και βρίσκουμε νωρίς-νωρίς τα πρώτα σοβαρά στοιχεία, που εγείρουν αιτιολογημένες  υπόνοιες για τις προθέσεις του:

Κεφ. α: Ειρηνική ζωή

Γράφει η Δ.Σ., σ. 23: «Ο δάσκαλος μου έλεγε ότι την Έφεσο … την “ίδρυσε” ο Άνδροκλος, ο γιος του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Αλλά δεν είναι και σίγουρο, λέει, γιατί μπορεί να ήρθανε πρώτοι κάπου χίλιοι σκλάβοι απ’ την Σάμο που επαναστατήσανε, το σκάσανε απ’ τους αφεντάδες τους  και κοπιάσανε στα μέρη μας. Τούτο το δεύτερο το προτιμούσα…». Στοιχεία γι’ αυτούς τους «κάπου χίλιους σκλάβους» υπάρχουν; Στις εγκυκλοπαίδειες Ελευθερουδάκη, Πάπυρος, Ήλιος, δεν βρήκα κάτι σχετικό. Άλλωστε, κάνει δύο σοβαρά λάθη: α) η  Έφεσος πρωτο-ιδρύθηκε από ελλαδίτες της Θεσσαλίας, Λοκρίδας, Αργολίδας, περί το 2000 π.Χ, τουλάχιστον -ο Άνδροκλος  ήρθε περί το 1700 π.Χ. β) Σάμιοι «γεωμόροι», κι όχι «σκλάβοι»,  έγιναν δεκτοί στην ΄Εφεσο μετά τον Άνδροκλο, όταν το πολίτευμα έγινε δημοκρατικό.  «Γεωμόρος ή γημόρος ή γαμόρος (Αισχύλος, Ικέτιδες)» σημαίνει γεωργός μεσαίας τάξης, στην αττική διάλεκτο, αλλά μεγαλοκτηματίας, στην σαμιακή και αργολική (βλ. λεξικό Λίντελ -Σκοτ, Σταματάκου και www. academic dictionaries and encyclopedias).  Επιπλέον, υπάρχει αντίστοιχο προηγούμενο, ή επόμενο, σκλάβοι, και όχι άποικοι, να χτίζουν ελληνική πόλη /αποικία; Πώς η Δ.Σ. υιοθετεί  αυτήν την αμφισβητούμενη, τουλάχιστον, πληροφορία ή θεωρεί ότι την ευθύνη φέρει αποκλειστικά ο Αξιώτης;  Ή μήπως οι  «σκλάβοι» χρειάζονται για να πει ότι οι αρχαίοι είχαν σκλάβους, άρα, ο παρωθούμενος συλλογισμός, κι αν χάθηκαν με την Καταστροφή οι Μικρασιάτικες αρχαιότητες κι οι αρχαίες πόλεις μας, δεν είναι δα και για στενοχώρια. Δουλοκτήτες ήταν, αυτοί κι ο πολιτισμός τους. Γι’ αυτό, άραγε, ο δάσκαλος δεν τους λέει λέξη για τον Ηράκλειτο, τον Θαλή, τον Ιππόδαμο κ.λπ., κ.λπ., παρά μόνο για τους ανύπαρκτους (;) επαναστάτες σκλάβους; Η αρχαιότητα κι ο πολιτισμός της Μικρασίας, της γεννήτορος της παγκόσμιας φιλοσοφίας, μεταξύ άλλων, απουσιάζουν απ’ το βιβλίο. Δεν υπάρχει αναφορά σε άλλο πρόσωπο της αρχαιότητας, μόνο στον Προμηθέα (σ. 241) τον οποίο συνδέει με γνωστές «επαναστατικές» δοξασίες. Και μία άλλη, από Τούρκο (σ. 123), στην Κίρκη, την οποία παρουσιάζει ως alter ego του πολέμου. Ούτε στο Βυζάντιο υπάρχει παραπάνω από μια αναφορά, αν δεν κάνω λάθος. Διαδραματίζεται, η μαρτυρία Αξιώτη, σε κενό Ιστορίας, μέχρι το 1910 μ.Χ., για λόγους που μας αποκαλύπτονται συνεχώς.

     Στην  σ. 32  διαβάζουμε την συνομιλία του Αξιώτη με ένα τουρκάκι, φίλο του, τον Σιεφκέτ,  όταν του λέει ότι ο πατέρας του τον στέλνει στην Σμύρνη να γίνει έμπορας. Σιεφκέτ: «- Έμπορας, τι πάει να πει έμπορας; μ’ αρώτησε σεκλετισμένος. -Έμπορας θα πει να κλέβεις εσύ, αντί να σε κλέβουν οι άλλοι… -Και πώς την διάλεξε ο κύρης σου τέτοια χαμένη δουλειά;…».