Ανησυχεί ο τουρκικός τύπος από τα «περίεργα» γεγονότα στην Αγία Σοφία.

Posted by olympiada στο Μαρτίου 1, 2015

Τα τελευταία χρόνια ορισμένα γεγονότα με επίκεντρο την Αγία Σοφία και με αποκορύφωμα την απροσδόκητη εμφάνιση το καλοκαίρι του 2008 του Άγγελου στον Τρούλο, έχουν δημιουργήσει στους Τούρκους ένα κλίμα καχυποψίας και φόβου για κάποια «άγνωστα» μελλούμενα. Παράλληλα επανήλθαν στην επιφάνεια όλοι εκείνοι οι θρύλοι που κατά καιρούς είχαν συγκλονίσει και είχαν προκαλέσει στους μουσουλμάνους μια χαρακτηριστική φοβία για την εκ νέου ανάδυση της ορθόδοξης χριστιανικής ταυτότητας του ναού και τις κοσμογονικές συνέπειες αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος, παρά του ότι λειτουργούσε μέχρι το 1934 σαν μουσουλμανικό τέμενος.

Θρύλοι,θρήνοι και Παραδόσεις για την Άλωση της Πόλης.

Απόσπασμα

επιμέλεια:πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

                                   
Ω Πόλις, Πόλις πόλεων πασών κεφαλή!
Ω Πόλις, Πόλις κέντρου των τεσσάρων του κόσμου μερών!
Ω  Πόλις, Πόλις Χριστιανών καύχημα και βαρβάρων αφανισμοί.
Ω  Πόλις, Πόλις άλλη παράδεισος φυτευθεισα πρὸς δυσμάς,
έχουσα ένδον φυτὰ πάντοτα βρίθουσα καρποὺς πνευματικούς!
Ποῦ σου το κάλλος, παράδεισε;

Θρήνοι  

Θρήνοι για την καταστροφή και την άλωση πόλεων ή χωρών σώζονται και σε παλιότερα λογοτεχνικά δημιουργήματα. Ιδιαίτερα όμως αναπτύσσονται μετά την πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Το πάρσιμο της Πόλης, που αποτελούσε το κέντρο του Ελληνισμού, είχε βαθιά και οδυνηρή απήχηση στην ψυχή του λαού και θεωρήθηκε ως τραγικό σημάδι για τη μοίρα ολόκληρου του Έθνους. Ήταν επόμενο η λαϊκή μούσα και η λόγια ποίηση να θρηνήσουν την απώλεια, με ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο. Παράλληλα όμως με την ψυχική συντριβή, οι θρήνοι εκφράζουν και τις ελπίδες του έθνους ότι δε θα αργήσει η μέρα για την απελευθέρωση: «Πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας είναι». Έτσι ο λαός, μέσα στα τραγικά χρόνια της σκλαβιάς, έβρισκε κάποια παρηγοριά για τα δεινά του.

Το συγκλονιστικό άρθρο ενός Τούρκου για την ΑΕΚ…

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΤΑΚΗ, ΤΟ ΛΕΥΤΕΡΗ, ΤΟ ΘΟΔΩΡΟ, ΤΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΔΕΣ, ΤΟ ΣΩΚΡΑΤΗ... 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ "Ο ΘΡΥΛΟΣ" ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ...

ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΟΥΝΤΑ,  ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ ΧΩΡΙΣ "ΟΠΙΟ".

Ο ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ, ΤΟ ΓΟΥΕΜΠΕΛΕΥ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΑΣ...

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΑΕΚ! ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΖΙ ΣΤΗ Β΄ΕΘΝΙΚΗ!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ

Με ένα συγκινητικό άρθρο ο Τούρκος δημοσιογράφος Νταγχάν Ιράκ, γράφει για την ΑΕΚ και όσα τραγικά βιώνει: «Σύμβολο η Ένωση – Υπάρχει για να εμπνέει, να επιμένει και να επιβιώνει», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Για τα δύο τελευταία χρόνια, δεν ήμουν ένας άπληστος φίλος του ποδοσφαίρου. Ναι, είναι μία παράξενη εξομολόγηση για έναν αθλητικό συντάκτη, το ξέρω, αλλά έτσι είναι. Στην Τουρκία, το ποδόσφαιρο πάντα λίγο-πολύ συνδυαζόταν με την πολιτική, τη διαφθορά και κάθε άλλου είδους βρωμοδουλειά που θα μπορούσε κάποιος ποτέ να σκεφτεί. Ωστόσο, με την επιχείρηση των στημένων παιχνιδιών του 2011, η οποία παρεπιπτόντως ήταν καθαρά πολιτική και άδειασε το περιεχόμενο της επιθυμίας (για ένα καθαρό ποδόσφαιρο) όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις (για παράδειγμα, οι ηγέτες της χούντας του 1980 να τεθούν σε δίκη) και μετατράπηκε σε μια τεράστια πολιτική βεντέτα που επιδείνωσε το ολοένα και πανταχού παρόν κοινωνικό τραύμα της κοινωνία μας. Τώρα, κανείς δεν πιστεύει σε ένα καθαρό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, η τελευταία προσπάθεια ήταν τόσο νευρικά καταστροφική, ώστε κανείς δεν θέλει να προσπαθήσει να μπλέξει με τα σκατά ποτέ ξανά. Το ποδόσφαιρο είναι τώρα σε μία “να το αγαπήσεις” ή “να το εγκαταλείψεις” κατάσταση. Αποφάσισα να το αφήσω. Πραγματικά, δεν αξίζει τον κόπο, ακόμα και όταν το καλύπτεις επαγγελματικά. Όπως λέγεται εδώ στην Τουρκία, αντ ‘αυτού μπορείς να πουλάς λεμόνια στη λαχαναγορά.