Το τελευταίο κείμενο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Το τελευταίο κείμενο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, λίγες ώρες πριν φύγει από αυτή τη ζωή, ήταν για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Θράκη....

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ

ΗΘΙΚΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΕΥΓΕΝΗ

ΑΛΛΟ FORUM ΑΛΛΟ ΛΟΓΟΣ

Τους τελευταίους καιρούς παρατηρείται ένας πληθωρισμός,

επιδρομή θα έλεγα forum. Τα φόρα όπως τα ονομάζω.

FORUM Δελφών, forun εδώ, fοrum εκεί. 

Τελευταία το forum στην γενέτειρα πόλη μου την Αλεξανδρούπολη.

Ο μεγάλος Χαιρωνεύς και Δελφικός Πλούταρχος θα είναι οργισμένος για ευνόητους λόγους.

Ίσως για αυτό με παροτρύνει σε μια Αριστοφανική αντιμετώπιση της επιδρομής των forum. Θα μείνω όμως στον δικό του τρόπο, ήθος αναφερόμενος στην Θράκη.  Εξ ου και το ηθικά, διδακτικά ευγενή.

Βέβαια είναι σίγουρο ότι οι σκηνοθέτες των forum δεν γνωρίζουν τον Πλούταρχο και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αναφορά μου σε αυτόν. Δυστυχώς όμως ο Πλούταρχος απουσιάζει από την Ελληνική εκπαίδευση. Είτε με τους προ προηγούμενους, είτε τους προηγούμενους, είτε με του νυν Υπουργούς Παιδείας. Να επανέλθουμε στο θέμα μας.

Πρώτον. Μία έντιμη σοβαρή διανοητικά και πολιτικά συζήτηση για την Θράκη – αγορά όχι το κακοχωριάτικο FORUM – αρχίζει από το γνωστό σχέδιο μου για την περιοχή. Ότι καλύτερο παρήγαγε η ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική. Ξεδιπλώθηκε έξυπνα με πολλές πράξεις επί δύο δεκαετίες. Έπρεπε να διδάσκεται.

Όταν δεν αρχίζει από αυτό η συζήτηση και εφαρμογή τότε αποτελεί συνέχεια της πολιτικής ως φτηνός ηλεκτρονικός λαϊκισμός. Για να είμαι περισσότερο ακριβής επιστημονικά, ως συνέχεια της πολιτικής ως απάτη. Ας μην καταφύγω προς το παρόν στον Αριστοφάνη με ένα λογοτεχνικό ή κινηματογραφικό τίτλο.

Εφαρμόστε λοιπόν αυτά τα μικρά και μεγάλα που πρότεινα.

Η γη, οι τόποι, οι άνθρωποι της κατακρεουργημένης Θράκης – έγραψε ο Χέμινγουεϊ γι΄αυτό – αξίζουν σεβασμό και όχι ύβρεως. Αλλά και οι πολίτες και οι εκπρόσωποι των τοπικών και περιφερειακών θεσμών οφείλουν να υπερασπίσουν τον αυτοσεβασμό τους, την δυναμική του τόπου τους. 

Ευτοπία όπως ξέρουν την ονόμασα.

Δεύτερον. Ο Αλέξης – το όνομα είναι Τραπεζουντίνο – ήταν έντιμος διανοητικά. Άρχισε αυτήν την συζήτηση αλλά δεν την προχώρησε. Περισότερο δεν την οικοδόμησε. Τι εννοώ στο “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ σελίδα 162. Αλλά ρωτήστε τον πρώην Δήμαρχο Ευάγγελο Λαμπάκη, τον πρώην Πρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο. Διαβάστε επίσης την ομιλία μου στο εσωτερικό του ναού Αγίου Ελευθερίου Αλεξανδρουπόλεως τον προηγούμενο Δεκέμβριο στο Πόλις- Αγορά.

Αν προχωρούσε ο Αλέξης αυτό που ακύρωσε αντιδημοκρατικά, πλεγματικά και ανεύθυνα ο Σημίτης θα ήμασταν αλλού.

Τρίτον. Προς τους ευγενείς εμπλεκόμενους: διαβάστε το κείμενο Αλεξανδρούπολης Πετρελαιούπολης ή Νέα Πολυκεντρική Πόλη στο “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ.

Τέταρτον. Τέλος επί μία και πλέον εικοσαετία οικοδόμησα ένα σχέδιο από την Αλεξανδρούπολη, το Μπουργκάς, τον Δούναβη, την Οδησσό, όλο τον Εύξεινο.

Δεν είπα “ κορίτσια ο στόλος ˮ. Σοβαρευτείτε λοιπόν

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Μάρτιος 24

Υ.Γ. Ένα πολύ επίκαιρο αποκαλυπτικό του κενού του συστήματος χώρα από τον πρόλογο του βιβλίου “μία Ελλάδα με Δέκα Λιμάνια θα ήταν μία άλλη Ελλάδα. Αντί ένα και αυτό ανολοκλήρωτο. Ανύπαρκτης διασυνδεσιμότητας και στερούμενου οδικής και σιδηροδρομικής προέκτασης στην εθνική και ευρωπαϊκή ενδοχώρα… ˮ

Άλλο FORUM άλλο Λόγος.

ΠΗΓΗ:https://malkidis.blogspot.com/2024/05/blog-post_49.html
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ “Αγροφιλία - Αρχαιοφιλία: Η ύπαιθρος στο νέο αιώνα Η περίπτωση της Ελλάδας” ( 2017)

ΓΑΙΑ - Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Γυναικών Τριγώνου 

Αντί μνημοσύνου οι γυναίκες του συνεταιρισμού αποχαιρετούν τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη κοινοποιώντας την ομιλία που πραγματοποίησε στο τριήμερο εκδηλώσεων που διοργανώσαμε το 2017 στο Σπήλαιο' «ΓΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ, ΧΩΡΟΓΡΑΦΙΚΟ, ΜΟΥΣΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ» 

Ήταν χαρά και προνόμιό μας να έχουμε κοντά μας όλα αυτά τα χρόνια μία τόσο σπουδαία προσωπικότητα.

Γαστρονομία & Μάρκετινγκ – Από το Παρελθόν στο Μέλλον - του Βασίλη Σπόκου

"...Όμως, το μάρκετινγκ δεν είναι μόνο η πώληση ενός προϊόντος. Είναι η αφήγηση μιας ιστορίας...

Πρέπει να αφηγηθούμε την ιστορία της γεύσης του τόπου μας – την αγάπη και την προσοχή που διακρίνουν την παραγωγή των τοπικών προϊόντων...

Ας ανακτήσουμε την ταυτότητα μας, την ταυτότητα του τόπου μας..."

Οι επισκέπτες αναζητούν την ταυτότητα του τόπου, την ψυχή του, την ιστορία του που μέσα από τα προϊόντα του μπορούν να τον γνωρίσουν, το άψυχο δεν πουλά

Η Ελλάδα με πλούσια ιστορία και πολιτισμό που εκτείνεται αιώνες πίσω, δεν είναι μόνον ένας προορισμός για τους λάτρεις της ιστορίας και του φυσικού κάλλους. Είναι επίσης ένας προορισμός για τους λάτρεις της γαστρονομίας, με μια εκπληκτική ποικιλία γευστικών εμπειριών που αναδεικνύουν τα τοπικά προϊόντα και τις παραδόσεις μας.

Με τη σύγχρονη ανάπτυξη του τουρισμού, το γαστρονομικό μάρκετινγκ έχει αναδειχθεί ως ένα σημαντικό εργαλείο για την προβολή των γαστρονομικών προϊόντων, προσφέροντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να ανακαλύψουν τις γεύσεις και τις αρώματα που καθιστούν αυτό το νησί τόσο ξεχωριστό.

Η Ελλάδα είναι ευλογημένη με μια πληθώρα φυσικών πόρων και παραδοσιακών προϊόντων, όπως ελιές, ελαιόλαδο, τυριά, μέλι, κρασί και πολλά άλλα. Η επιτυχής προώθηση αυτών των προϊόντων δεν αποτελεί μόνον μια οικονομική ευκαιρία για τους τοπικούς παραγωγούς, αλλά και έναν τρόπο να διατηρηθούν και να αναδειχθούν οι τοπικές γευστικές παραδόσεις.

Ένας από τους πυλώνες του γαστρονομικού μάρκετινγκ είναι η προώθηση των τοπικών προϊόντων. Στο πλαίσιο του τουρισμού, η προώθηση αυτών των προϊόντων μέσω του μάρκετινγκ αποτελεί καίρια στρατηγική για την προβολή της χώρας ως γαστρονομικό προορισμό. Στο παρόν άρθρο, εξετάζουμε τη σημασία του μάρκετινγκ γαστρονομικών προϊόντων στον τουρισμό της Ελλάδας.

Γαστρονομική Πολυπολιτισμικότητα:

 Η ελληνική γαστρονομία αντικατοπτρίζει την πολυπολιτισμική φύση της χώρας. Από τα τυπικά ελληνικά πιάτα όπως ο μουσακάς και το σουβλάκι, μέχρι τοπικά εδέσματα και παραδοσιακά προϊόντα, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει την ποικιλία και την πλούσια γευστική κληρονομιά της χώρας.

Προβολή των Τοπικών Προϊόντων: Το μάρκετινγκ των γαστρονομικών προϊόντων συμβάλλει στην προβολή των τοπικών παραγωγών και προϊόντων. Μέσω της προώθησης τοπικών εδεσμάτων, κρασιών, τυριών και ελαιόλαδου, ο τουρισμός δίνει έμφαση στην αυθεντικότητα και τη γεύση του τόπου. Οι γαστρονομικές εκδηλώσεις, οι οινογνωστικές διαδρομές, μπορούμε να αναδείξουμε τις Μινωικές διαδρομές του κρασιού, τα μαγειρικά σεμινάρια για την Μινωική κουζίνα και οι επισκέψεις σε αγροκτήματα και οινοποιεία αποτελούν δημοφιλείς δραστηριότητες που προσφέρουν στους επισκέπτες την ευκαιρία να εξερευνήσουν την κρητική γαστρονομία και τα προϊόντα μας μέσα από μια πραγματική και αυθεντική εμπειρία, την ιστορία και τους μύθους.

Δημιουργία Αναζήτησης Αυθεντικών Εμπειριών: 

Γιατί δεν περπάτησε ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Το 2010 η Ελλάδα χρεοκόπησε. Η ήττα αυτή είναι κομβικής σημασίας. Στη διάρκεια της 2ης εκατονταετίας από την Επανάσταση του 1821, με σημείο αφετηρίας την τομή του 1922, είναι αντίστοιχη της ήττας του 1944 που οδήγησε στο 1946-1949, της ήττας του 1967 που οδήγησε στο 1974. Είναι ανάλογων διαστάσεων και σημασίας. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, αν θέλουμε να την υπερβούμε. Αλλά και να βγάλουμε, ως κοινωνία εκ των υστέρων έστω κάποια συμπεράσματα, γιατί εκ των προτέρων σταθήκαμε ανίκανοι να το πράξουμε. Και πληρώνουμε στην Ελλάδα τον λογαριασμό από το 2007-2008 και μετά και μέχρι σήμερα.

Σε μια περίοδο διεθνούς και εγχώριας κρίσης που εκτείνεται σημειολογικά για τη χώρα μας από τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο τον Αύγουστο του 2007 με την απώλεια δεκάδων ανθρώπων στην Ηλεία, τη δολοφονία ενός εφήβου στα Εξάρχεια τον Δεκέμβριο 2008 και καταλήγει (;) στην τραγωδία του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος τον Φεβρουάριο 2023 και την απώλεια δεκάδων, νέων στην πλειοψηφία τους, ανθρώπων.

Η ήττα του 2010, έχει μια προϊστορία, μια περίοδο προετοιμασίας δύο δεκαετιών. Το 1989-1990 αλλάζει ο κόσμος. Οι όροι κίνησης, οι κανόνες των οικονομικών και θεσμικών συστημάτων, οι κυβερνήσεις, τα κράτη και οι υπερεθνικές οντότητες, οι κινήσεις των πολιτών, τα κινήματα, η εργασία, ο τρόπος πρόσληψης και κατανόησης μιας ραγδαία μεταβαλλόμενης πραγματικότητας, εξελίσσονται με ταχύτατες μεγάλες. Αλλαγές ραγδαίες σε αντικειμενική και υποκειμενική βάση. Αυτό που ονομάστηκε παγκοσμιοποίηση.Παράλληλα, το εγχώριο μεταπολεμικό αναπτυξιακό μοντέλο, όπως είχε διαμορφωθεί, έφτασε στα όρια του. Είχε ήδη “μπλοκάρει” μία δεκαετία πριν από το 1989. Χρειαζόταν μια μεγάλη τομή, ένας συγχρονισμός με τις νέες δυναμικές συνθήκες. Αυτό ήταν πολύ ορατό. Εφικτό και αναγκαίο ταυτόχρονα. Στη χώρα μας όμως κυριάρχησε και επιβλήθηκε μέσω της τηλεκρατίας – με αφετηριακό σημείο τον Αύγουστο του 1989 και τον ν. 1866/89 – μια πολιτική κοινωνία, ένα κομματικό σύστημα με όλα τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος καρτέλ, όπως ονομάζει και αναλύει τα συστήματα αυτά διεθνώς η πολιτική επιστήμη.

Η συνέχεια ΕΔΩ

ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/koinonia/giati-den-perpatise-o-sidirodromos-stin-ellada/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

√ Πρώτον: Θα απαγορεύεται να ονομάζονται εκσυγχρονιστές οι επίσημοι πρώην και νυν αριστεροδεξιοί ψευτοεκσυγχρονιστές. Θα πρέπει δηλαδή να παρουσιάζονται και να ονομάζονται με το αληθινό τους όνομα. Ψευδόεκσυγχρονιστές όπως τους αποκάλεσα από την αρχή της διείσδυσης τους.

Ψεύτικες ταυτότητες έχουν και προβάλουν μόνο οι παράνομοι, οι λούμπεν και οι απατεώνες.

Ο Πλάτων θα ήταν σήμερα πολύ αυστηρός μαζί τους. Ο Σωκράτης θα τους ειρωνεύονταν με τον γνωστό του τρόπο.

Το ίδιο ισχύει και για τους “Οικολόγους”, “Πράσινους” σήμερα, αλλά ας μην επεκταθούμε.

Το πόπολο, ο όχλος να μην τους αποκαλεί ηλιθίως έστω και χειραγωγούμενος εκσυγχρονιστές.

√ Δεύτερον: Θα τους απαγορεύεται επίσης να εκφέρουν τις λέξεις “σιδηρόδρομος” και “Τρένο” γιατί είναι γνωστή όχι μόνο η αδιαφορία τους αλλά η εχθρότητα τους προς αυτό. Δεχόμουν πολλές κατσαπλιάδηκες επιθέσεις όταν το θεωρούσα έργο προτεραιότητας και το υπερασπιζόμουν. Όταν μιλούσα για την διαχείριση των “πακέτων”. Είναι γνωστό τι εννοώ. Επανήλθα και το 2019 με την νέα κυβέρνηση.

√ Τρίτον: Η κάθαρση προϋποθέτει Ήθος, Πολιτικό Ήθος, Πολιτικό Λόγο, Επιστήμη, Αγάπη για τον Τόπο. Υπέρβαση και όχι Λίφτινγκ ενός καταρρεύσαντος ψευτοκατεστημένου Βαλκανικού τύπου, με την χρήση μισθωτών ψευτοκαθηγητών στον τύπο. Κάθε εφημερίδα έχει από ένα ή δύο μασκότ αυτού του τύπου. Με την χρήση σμήνους από έμμισθα παπαγαλάκια. Τελευταία επέδραμαν άγρια επάνω στον Κυπριακό Ελληνισμό. Έγραφα προχθές στο (polis - agora).

Μια συμβουλή προς τους εξωελλαδικούς και “εγχώριους” εργοδότες τους. Τους Κάπους τους. Εξ ου και το DA CAPO.

Να τους μαζέψετε.

√ Τέταρτον: Η Κάθαρση, η Αναγέννηση της Πολιτικής, της Δημόσιας Σφαίρας θα είναι έργο μιας νέας Κοινωνίας Πολιτών και Παραγωγών. Οι δεύτεροι να επιταχύνουν τον βηματισμό τους. Θα είναι έργο των Νέων Γενεών που επιθυμούν μια άλλη Ελλάδα. Μια άλλη Ελλάδα άξια της Ιστορίας της, του Ονόματος της, των Τεράστιων Σύγχρονων Δυναμικών της.

Η Ιστορία και η Γεωγραφία ήταν και είναι μαζί μας.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Μάρτιος 23

https://polis-agora.blogspot.com/2023/03/blog-post_56.html?m=1

ΠΗΓΗ:https://polis-agora.blogspot.com/2023/03/blog-post_56.html?m=1

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η Ελλάδα διεθνές κέντρο ανθρωπιστικών σπουδών – Μια πρόταση

του Βασίλη Ασημακόπουλου

Τον Μάιο του 1992, το Πανεπιστήμιο Αθηνών διοργάνωσε ημερίδα με θέμα “Η θέση της Ελλάδας απέναντι στις νέες εξελίξεις”, όπου μετείχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η ομότιτλη εισήγησή του αποτελεί το 1ο κείμενο μιας συλλογής κειμένων του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Αιχμή” το 1992. Μετείχε επίσης και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, μέλος τότε της Κεντρικής Επιτροπής, με μια πρόταση. Η εισήγησή του “Νέο Εθνικό Σχέδιο” δημοσιεύθηκε τότε στην ελληνική έκδοση του Monthly Review (56/1992).

Οι  αρχές της δεκαετίας του ’90, το 1992,  ήταν μια περίοδος που έπρεπε να διατυπωθούν προτάσεις, σχέδια, στρατηγικές για τη θέση του “συστήματος χώρα”, τη γεωπολιτική-γεωοικονομική, παραγωγική-αναπτυξιακή, κοινωνική, θεσμική και την παρουσία του στο δυναμικά μεταβαλλόμενο κόσμο, που οριζόταν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, την παγκοσμιοποίηση, την εκρηκτική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Στο επίκεντρο των μεγάλων αλλαγών βρίσκονταν οι ευρύτερες περιοχές, στις οποίες η Ελλάδα αποτελεί τμήμα τους: Ευρώπη-ΕΕ, Βαλκάνια-Εύξεινος Πόντος και Ανατολική Μεσόγειος. Τα μηνύματα εκπέπονταν ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, «η βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» σύμφωνα με τον ποιητή. Το εθνικό θα συναντιόταν για μια ακόμα φορά με τις διεθνικές τάσεις σε έντονη κινητικότητα.

Για πολλούς λόγους, όπως λ.χ. η κεντρικότητα της πολιτικής σε έναν ημιπεριφερειακό εθνικό κοινωνικό σχηματισμό όπως ο ελληνικός, ο τρόπος συμμετοχής και παρέμβασης του “συστήματος χώρα” στις νέες συνθήκες, κρινόταν στην εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ και στα χαρακτηριστικά που θα λάμβανε, μετά την αντοχή την οποία επέδειξε στην επίθεση που δέχθηκε την περίοδο 1988-1991.

“Σύστημα χώρα”

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΕΝΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΕΝΑ

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Άλλο το δάσος της Πλατείας Συντάγματος και άλλο διαμόρφωση, καλύτερα Κόσμηση της Πλατείας, του αστικού χώρου.

Στο τέλος της δεκαετίας του 90’ πριν ή μετά την αποχώρηση μου από το ΚΚΚΑΣΟΡ πρότεινα την δημιουργία Αρχιτεκτονικής Σχολής του αστικού και αγροτικού τοπίου στην Καστοριά. Ο ψευτοεκσυχρονισμός όμως δεν ήταν για αυτά. Είχε άλλες μανίες ικανοποίησης ταπεινών ενστίκτων. Εξάλλου όλοι εκ δεξιών και εξ αριστερών δεν τα πάνε καλά με τον εκσυχρονισμό.

Μπορεί όμως αυτή η σχολή να δημιουργηθεί σήμερα. Υπάρχουν πολλοί Έλληνες Αρχιτέκτονες στην διασπορά, άνδρες και γυναίκες που θα μπορούσαν να την θεμελιώσουν.

Αρκετά επιτέλους με την ασχήμια του ΒαλκανοΤουρκοΜπαρόκ, τον κακοχωριατισμό 200 χρόνια από την Παλιγγενεσία.

Στα βιβλία μου “Αγροφιλία”, “Αναστήλωση - Ο τουρισμός ως Πολιτιστική Οικονομία”, “Νέα Αναπτυξιακή Παιδεία - η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου”, προτείνω την θεραπεία και την πρόληψη αυτής της αριστεροδεξιάς ασθένειας.

Τι θα σκέφτονταν βλέποντας αυτό το αισθητικό χάλι η μεγάλη Ελληνίδα και μεγάλη Βασίλισσα, η Αμαλία.

Ο μεγάλος θεμελιωτής Δήμαρχος μιας από τις ωραιότερες νεοκλασικές πόλεις στον κόσμο, της Οδυσσού Γρηγόριος Μαρασλής (ΟΔΥΣΣΟΣ – ΠΕΙΡΑΙΑΣ - αναζητώντας την Ελληνική μορφή της πόλης – ανάμεσα στην παλιά και την νέα Παλιγγενεσία. Στο “Νέα Αναπτυξιακή Παιδεία”)

Ο μεγάλος Δάσκαλος Πικιώνης. Τον τιμώ όπως και άλλους που πρόλαβα να τους γνωρίσω στο “Αναστήλωση”

Χάρι στον Πικιώνη και άλλους δύο έχω δρόμους να περπατήσω στην Αιξωνή Γλυφάδα. Αλλού δεν έχουμε όπως λέει ο Νίκος Γκάτσος. “Δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά να περπατήσω…”

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Ιούνιος 22

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

TORNATE NELLE FOGNE

Την 18η Μαΐου του 2022 ήμουν στην Κωστάντζα.

Ήταν επόμενο να έρθει στην μνήμη μου το δισδιάστατο σχέδιο Νέα Πόλη στην Θράκη – Ρωμανία και οδικός – σιδηροδρομικός άξονας, Αλεξανδρούπολη – Πύργος – Βάρνα – Κωστάντζα – Οδησσός. Σε αυτόν τον άξονα δημιούργησα σχολή όχι μόνον Θρακική και Ελληνική αλλά Ευρωπαϊκή και Παγκόσμια.

Βλέποντας την πόλη και το λιμάνι της μετά την επίσκεψη μας στην αρχαία Ίστρια έφθασε σε υψηλά επίπεδα η γνωστή περιφρόνηση μου προς τους πολιτικούς ενόχους που το ακύρωσαν παρ΄ όλο που το ψήφισε σύσσωμο το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα παρατήρησα ότι οι ένοχοι βγήκαν από τα κρησφύγετα τους και επανεμφανίσθηκαν. Είναι γνωστή η γνώμη μου για αυτούς δεκαετίες τώρα. Μια τελευταία μου αναφορά έγινε με τα λόγια του Διόδωρου Σικελιώτη (Στο Ελληνική Πολιτική Παιδεία Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη. Εκδόσεις Στράβων).

Ήρθε όμως στην μνήμη μου επίσης ένα σύνθημα των διαδηλώσεων των νέων στην Ιταλία την δεκαετία του 70’, tornate nelle fogne που ταιριάζει στην περίπτωση των επαναεμφανισθέντων ενόχων.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Ιούνιος 22

Υ.Γ. Η Ιστορία είναι φιλαλήθης και αποκαλύπτει το κενό. Αποκαλύφθηκε ότι η χώρα στερούνταν πολιτικής για την Ευξείνια Θάλασσα. Έτσι προχθές επιστρατεύτηκε η πονηρία και η κωμικότητα σε ένα φιλοψευδές αρθρίδιο. Παραχαρακτικό και προσβλητικό της Πολιτικής Μνήμης και Νοημοσύνης μας. Μία έξοδος της ενοχής είναι η θρασύτητα. Δεν απευθύνεται σε πολίτες αλλά σε υποβαθμισμένες κατηγορίες.

Οι πολίτες όμως στην Θράκη, την Μακεδονίας, την Ήπειρο και την Θεσσαλία γνωρίζουν ότι η Εγνατία Οδός έπρεπε να ολοκληρωθεί το 1993 -1994. Έγινε όμως γεφύρι της Άρτας.

Η λεγόμενη αριστερά δεν καταλάβαινε από αυτά τα πράγματα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Ν.Δ. την θεωρούσαν έργο τετάρτης και πέμπτης προτεραιότητας.

Η κατάσταση σήμερα στον κάθετο στρατηγικό άξονα Αλεξανδρούπολης – Ορμένιο. Ας μην πάμε μέχρι τον Πύργο (Μπουργάς) ή παραπέρα. Μίλησα για αυτόν πρώτη φορά τον Μάιο ή τον Σεπτέμβριο του 1985. Ο Σεραφείμ Φυντανίδης το σημείωσε, το έδειξε στην Ελευθεροτυπία. Μέχρι σήμερα ο δρόμος είναι ημιτελής. Πέρασαν 37 χρόνια περίπου, μισό αιώνα.

Το φιλοψευδές σε αρθρίδια είναι υπονομευτικό του μέλλοντος μας. Αρκετά κράτησε αυτή η δύσοσμη κολόνια των θαμώνων του κιτς πεζοδρομίου της Βουκουρεστίου και του da capo.

ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ - αγροτική αναγέννηση - νέα αγροτικότητα

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Είναι ένα από τα βιβλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, του 2002 μάλιστα, εκδόσεις Γόρδιος, το οποίο, δυστυχώς, αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα. Η επικείμενη επισιτιστική κρίση το κάνει να διαβάζεται, όχι απλά με άλλη ματιά αλλά ως μια ιδιαίτερη πρόταση, έστω και καθυστερημένα, προς τους υπεύθυνους πολιτικούς, συνδικαλιστές και τους ασχολούμενους με τον αγροτικο-κτηνοτροφικό χώρο.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ένας σύγχρονος πολιτικός φιλόσοφος με όραμα, αποκαθιστά το νόημα των λέξεων, εισάγει νέους όρους και δίνει εμφατικά ιδέες και προτάσεις προς όλους, όσους τουλάχιστον έχουν διάθεση να δουν την πραγματικότητα από μια άλλη εναλλακτική οπτική. Το μοντέλο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων για την «αγρανάπαυση» των χωραφιών και των καλλιεργειών το πληρώνουμε διαρκώς. Όμως, αντί να συνέλθουμε συνεχίζουμε την ίδια πολιτική, αντικαθιστώντας μάλιστα καλλιέργειες με φωτοβολταϊκά!!! Αυτή είναι μία από τις σημερινές στρεβλώσεις.

Σ’ όλο το βιβλίο πλανάται το ερώτημα:

«Γιατί η Ελλάδα να μην είναι από τις πρώτες χώρες εξαγωγής αγροτικών προϊόντων και αντίθετα να είναι μια χώρα εισαγωγής; Γιατί οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι ευρωβουλευτές δεν υπεράσπισαν τα συμφέροντα του ελληνικού αγροτικού τομέα στους θεσμούς της Ε.Ε.; Είναι γνωστό ότι, αν δεν υπήρχαν ευρωβουλευτές άλλων χωρών, σήμερα θα ήμασταν ακόμη στα νοθευμένα κρασιά. Θα ήμασταν, αντίστοιχα, στα σπορέλαια αφού ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου πρότεινε να κόψουμε τις ελιές (εννοεί τον κ. Σημίτη). Οι εκπρόσωποί μας απουσιάζουν από τις μεγάλες μάχες της Μεσογειακής Γεωργίας και κτηνοτροφίας στις Βρυξέλλες».

Στο πόνημά του αποσαφηνίζει όρους, όπως για παράδειγμα αγρότης και γεωργός. Νοηματοδοτεί άλλους, όπως αγροφιλία, νέα αγροτικότητα, προσωποποιημένα προϊόντα, πολιτιστικοποίηση των αγορών, πολυτομεακότητα και πολυκεντρικότητα και κυρίως βάζει στο μεγάλο πλάνο την σύνδεση του χώρου, του χρόνου και του προϊόντος. Συνδυάζει την πολιτιστική κληρονομιά με την διατροφή, σχεδιάζει λεωφόρους σύνδεσης ιστορίας-γαστρονομίας-περιβάλλοντος ως μια νέα σύνθεση οικονομικής δραστηριότητας. Εστιάζει στις Περιφέρειες για τον κεντρικό ρόλο σ’ όλον αυτόν τον σχεδιασμό και τονίζει την αξία της αισθητικής στην συσκευασία του προϊόντος.

Αναδεικνύει το τοπίο, το ελληνικό αστικό και αγροτικό τοπίο, το οποίο συνδέει αρμονικά με όλες τις ενέργειες και δραστηριότητες της γης και ξαναφέρνει στην επιφάνεια το έδαφος, το ευλογημένο ελληνικό έδαφος, για την σημασία που έχει στην γεωργία και την κτηνοτροφία. Μιλάει για τα «κοιτάσματα» της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, των πόρων, τα «κοιτάσματα» της ελληνικής γεύσης.

Την σχέση αυτού του τοπίου με το σημερινό, το γεμάτο γιγάντια αιολικά στα βουνά μας και άπειρα «καθρεφτάκια» στον κάμπο, πρέπει να την βρούνε και να την απαντήσουν οι σημερινοί υπεύθυνοι πολιτικοί! Άλλωστε όπως λέει σε άλλο σημείο του βιβλίου: 

«Οι καριερίστες, οι γραφειοκράτες δεν αγαπούν αυτό που κάνουν, ούτε αγαπούν τον τόπο τους. Κλέβουν διάφορες ιδέες, χρόνια κλέβουν τις ιδέες μας. Μας έκλεβαν οι πράσινοι, τώρα μας κλέβουν και οι μπλε. Όχι για να κάνουν κάτι ολοκληρωμένο αλλά για να συντηρούνται στις καρέκλες τους. Έτσι ο τόπος έμεινε, μένει στάσιμος. Βουλιάζει σε ένα περιβάλλον ανηθικότητας. Χρειάζονται άνθρωποι με άλλο διανοητικό και πολιτικό ήθος».

Παρ’ όλα αυτά οι ιδέες του παραμένουν διαυγείς τόσο για την περιφερειακή ανάπτυξη, όσο και για τους οδικούς άξονες, την σύνδεση λιμανιών και αυτοκινητοδρόμων, την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου, τα τοπικά προϊόντα, την γαστρονομία και πολλές άλλες, που έχουν κατατεθεί στο παρελθόν αλλά μάλλον σνομπαρίστηκαν από τους αποδέκτες.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν η κοινωνία μας, οι πολίτες, είχαν τον ίδιο τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη υλοποιητή κι όχι μόνο εκφραστή των ιδεών του!!! Έστω και έτσι αξίζει να διαβαστεί και να προσεχτεί ως ένα βιβλίο παρακαταθήκη για την ανάπτυξη του τόπου μας και τις παραγωγικές μας δυνατότητες.

Συνέντευξη: Μιχάλης Χαραλαμπίδης

«Aπό τις δεκαετίες του ’80 και ’90, οι Έλληνες υφίστανται μια αντί-εκπαίδευση. Έχουν μπει σε μια σφαίρα υποβάθμισής τους – ηθικής και νοητικής…»

 Hellenic NEXUS: Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το 1996, είχατε κάνει μια δήλωση που πολλοί θεώρησαν προφητική. Είχατε πει ότι «στο τέλος του κύκλου το 2010, θα έχουμε μια Ελλάδα που θα μοιάζει με αυτό που ονομάζουμε Ελλάδα “Tουρκομπαρόκ”. Θα είναι, δηλαδή, ένα φτωχό βιλαέτι ή ένα γερμανικό λαντ». Ποια σημάδια βλέπατε τότε και πώς καταλήξαμε στη σημερινή κατάσταση;

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το απόσπασμα αυτό της ομιλίας μου, που κυκλοφόρησε ευρέως στο Διαδίκτυο, έχει δύο πλευρές. Η μια πλευρά αφορά την πολιτική. Στην Ελλάδα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από το τέλος της δεκαετίας του ’80, έχουμε απομακρυνθεί από την πολιτική ως κατηγορία αναλυτική και, κύρια, ως κατηγορία πρόβλεψης. Η πολιτική είναι πρόβλεψη, η πολιτική είναι πρόλογος. Αυτή η εκτίμηση για την πολιτική ήταν πολύ συνειδητοποιημένη και στους κλασικούς Έλληνες, αλλά και σε κάθε άνθρωπο που είναι ενεργός πολίτης – πολύ περισσότερο, σε αυτούς που θέλουν να έχουν ένα ρόλο στη διεύθυνση μιας χώρας.

Όλα αυτά τα χρόνια, πρότεινα έναν διαφορετικό δρόμο που οδηγούσε σε μια διαφορετική Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα, η οποία θα ανακτούσε τη θέση της στη Γεωγραφία και στην Ιστορία της περιοχής, και θα είχε ένα ρόλο στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια σφαίρα. Δυστυχώς, δεν υπήρξε η πολιτική ως πρόβλεψη. H πολιτική υπήρξε ως μικρή διαχείριση και κύρια πελατειακή ή, απλώς, ως διαμοιρασμός των δημόσιων εσόδων – μια πολιτική μικρών οριζόντων, ας το πούμε έτσι… Tον τελευταίο καιρό, ζούμε την πολιτική ως επίλογο και, μάλιστα, ως έναν παρακμιακό επίλογο.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑΣ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης (Μιλώντας στον Δήμο Νέστου)

ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑΣ

              Τέσσερα νέα Πολεοδομικά και Αρχιτεκτονικά Συστήματα Ποιότητας

Τί σημαίνει η σημερινή συνομιλία μας. Ήρθα για να ξαναπάρουμε την αναπτυξιακή Σκυτάλη της γνωστής σε πολλούς από εσάς Αναπτυξιακής Σκυταλοδρομίας. Κάποιοι την ακύρωσαν. Μιλώ για την νέα πόλη την ΡΩΜΑΝΙΑ. Την μπλοκάρισαν. Αυτούς στις ΗΠΑ τους παραπέμπουν. 

Ήρθα με την εξής πρόταση. Να κάνουμε την Χρυσούπολη – Κεραμωτή μια ενιαία πόλη, με δύο πόλους, δύο κέντρα. Έξυπνους πολεοδόμους θέλει. Θα είναι το ένα από τα τέσσερα πολεοδομικά αρχιτεκτονικά συστήματα ποιότητας που πρέπει να δημιουργηθούν στην Θράκη, την Θρακομακεδονία. Το άλλο είναι τα Άβδηρα του Δημόκριτου. Μίλησα χρόνια πριν στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Τα Πολυτεχνεία μας, το προσωπικό τους και το ΤΕΕ είναι πίσω σ’ αυτά τα ζητήματα. Το άλλο είναι η ΜΑΡΩΝΕΙΑ – ΡΩΜΑΝΙΑ. Το τέταρτο οι Μεταξάδες. Από το 2000 έδειξα αυτόν τον νέο πολεοδομικό σχεδιασμό (στο Αγροφιλία). Θα επανέλθω σ’ αυτόν τον όμορφο ιστορικό οικισμό.

Μαζί έχουμε δύο ακόμη ραντεβού. Το ένα άμεσα στην Κεραμωτή με θέμα « πώς οικοδομούμε ένα ποιοτικό τοπικό τουριστικό σύστημα». Το άλλο στην κατεδάφιση του παραπήγματος της ALPHA BANK και των πολεμικών κτιρίων του πρώην ΟΤΕ και της αστυνομίας στην Χρυσούπολη. Θα πρόκειται για πράξη μεγάλης ΗΘΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ. Πανελλήνιου Μηνύματος.

Η ανάπτυξη μίας περιφέρειας, μίας χώρας είναι μία ιδιαίτερα απαιτητική διανοητικά και πολιτικά, πολυδιάστατη διαδικασία. Έχω μεγάλο σεβασμό προς τους δημιουργικούς ανθρώπους, τους σοφούς. Αποφεύγω αυτήν την λέξη και γιατί ο Πλάτων έλεγε ότι σοφός είναι ο θεός αλλά και γιατί αυτήν την επικοινωνιακή πονηρία για να καλύψουν τις ανεπάρκειές τους οι κυβερνώντες, την έζησαν οι Έλληνες πολλές φορές τις άσχημες εποχές.

Από τον γνωστό ένοικο του Μαξίμου που ήθελε να κόψει τις ελιές και τους προηγούμενους. Χειρονομίες χειραγωγήσεων που αποδείχθηκαν ότι δεν ήταν καθόλου σοφές. Ήρθε όμως ο καιρός το σημερινό σύστημα χώρα να σοβαρευθεί και να εκπολιτισθεί.

ΑΡΚΕΤΑ

Όταν θεωρείς το γνωστό φέουδο μάλλον τσιφλίκι ή αμαρτολίκι του ΠΑΣΟΚ -  ΚΚΚΑΣΟΡ εκσυγχρονιστικό, σημαίνει ότι αγνοείς τί σημαίνει στις πολιτικο-κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες εκσυγχρονισμός. Ή έχεις ρόλο έμμισθου καθεστωτικού προπαγανδιστή.

Όταν μάλιστα θεωρείσαι και καθηγητής πανεπιστημίου τότε προκύπτει ζήτημα αξιολόγησής σου. Κατά πόσο δηλαδή είσαι ικανός να διδάξεις στους φοιτητές.

Αυτή η συνομοταξία των καθηγητών μη καθηγητών – είναι αρκετοί – έκανε και κάνει πολύ κακό. Ένα είδος αδήλωτου κομπογιαννιτισμού ή μαγείας.

Για το τι σημαίνει εκσυγχρονισμός στην Ελλάδα κυρίως στο "ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ Αγροτική Αναγέννηση-Νέα Αγροτικότητα", 5η έκδοση, αλλά και στα: 

"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη", 

"ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ ΚΚΚΑΣΟΡ - Ο Εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος", "ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ - Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου" και βεβαίως στο "ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ Ο Τουρισμός ως Πολιτιστική Οικονομία". 

Εμβαθύνει στο ελληνικό πρότυπο. 

Για τους ενόχους του Κορακοχωρίου είναι γνωστή η φράση που δανείσθηκα από τον Διόδωρο Σικελιώτη 

«ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΖΕΙΣ…» στο "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ".

ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΕΚΑΝΑΝ. ΑΡΚΕΤΑ.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Σεπτέμβριος 2019

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ - ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Προϊόν της Αληθινής Επιστήμης της Αληθινής Πολιτικής
Της αγάπης μου για τη Αθήνα

Θεραπευτικό Σημείωμα Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Εάν οι συνθήκες στη δημόσια ζωή μας ήταν φυσιολογικές δεν θα υποχρεωνόμουν λόγω φιλίας, αγάπης προς την πόλη να γράψω αυτές τις γραμμές. Οι συνθήκες όμως έχουν μεγάλες παθολογίες. Γι’ αυτό, αυτό το θεραπευτικό σημείωμα. Η δημόσια θεραπεία είναι έργο της αληθινής πολιτικής όχι της ιατρικής.

Η υιοθέτηση από την νέα κυβέρνηση δύο προτάσεων που διατυπώθηκαν χρόνια πριν θα έπρεπε να προκαλέσει μια πλούσια, γόνιμη, πολυδιάστατη συζήτηση. Ένα ευγενές πεδίο. Αυτό δεν γίνεται γιατί τόσο τα υπαρκτά πολιτικά κόμματα όσο και τα πανεπιστήμια είναι αδύνατα διανοητικά να την κάνουν. Τα αντικείμενα σπουδών, οι τομείς σπουδών απουσιάζουν. Η βιβλιογραφία είναι ανύπαρκτη. Παραδείγματος χάριν απουσιάζουν τα βιβλία για τις πόλεις. Απουσιάζουν ως θεματολογία της πολιτικής. Επομένως ο τύπος είναι χωλός, φτωχός επιστημονικά για να ανταποκριθεί. Είναι γνωστή η γνώμη μου. Η χώρα δεν σκέπτεται. Μάλλον οι ψευτοελίτ δεν σκέπτονται.

Το διανοητικό και όχι μόνο κενό καλύπτει όπως παρατηρεί κανείς μια σφαίρα μωρίας. Αυτή είναι φυσιολογικό να προκαλεί μια αντίδραση που μπορεί να εκφρασθεί με το γνωστό, τουλάχιστον στην Μεσόγειο « porca miseria ». Την ψυχική και διανοητική εννοώ.

Μιλώ για τις ιδέες-προτάσεις ενοποίησης του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Πολυτεχνείο και αυτήν της απομάκρυνσης των φυλακών Κορυδαλλού. Οι ιδέες, οι προτάσεις αυτές δεν είναι προϊόν κομματικών, υπουργικών, πρωθυπουργικών γραφείων, κέντρων ερευνών, ιδρυμάτων κλπ. Δεν είναι προϊόν του καφενείου, του πεζοδρομίου, του "μάγκες βγήκαν σε τηλεοπτικά σεργιάνια". Δεν μπορούν να υφίστανται αρπαχτές ή καταλήψεις. Όπως λέμε καταληψίες. Δεν είναι ανώνυμες. Το ανώνυμο δεν υπάρχει στους Έλληνες. Είναι το πεδίο των ολοκληρωτισμών ή των υπαλλήλων τους στον τύπο.

Για την διατήρηση μάλλον την επιβολή ενός πολιτισμένου πεδίου, είναι γνωστή η αντίθεση, η αλλεργία μου προς τις διάφορες μορφές εκβαρβαρισμού, για την υπεράσπιση του κύρους της Αληθινής Πολιτικής, και της Αληθινής Επιστήμης οφείλω να γράψω σύντομα τα εξής.

Η πρόταση για την ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Πολυτεχνείο πρωτοδιατυπώθηκε στο βιβλίο, "Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη – Η Νέα Συμμαχία , Εκδ. Στράβων, Αθήνα 2007, σ. 48". Σε αυτό ανέπτυσσα σύγχρονες επιστημονικές κατηγορίες και θεματολογίες που αφορούν αυτά τα ζητήματα.

Έχοντας συνείδηση της επικαιρότητας της πολιτικής βαρύτητας και της κεντρικότητας της πρότασης επέλεξα το απόσπασμα του βιβλίου που αναφέρονταν σε αυτήν ως παρουσίαση της πρώτης έκδοσης του. Έτσι δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «Επενδυτής» και «Παρόν». Υπήρξε μία αντίδραση ως προς την νέα χρήση δια χειρός Κώστα Σκανδαλίδη. Πρότεινε κάτι για την Μνήμη.

Το κεφάλαιο, "Η ΝΕΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ – Πολιτισμός, Γνώση, Έδαφος, Τόπος, Δίκτυα, Αισθητική/ Tα πολιτισμικά Συμπλέγματα", στο οποίο διατυπώνω την πρόταση της ενοποίησης περιλαμβάνεται και στην νέα έκδοση με τίτλο Νέα Αναπτυξιακή Παιδεία – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου, Εκδ. Στράβων, Αθήνα 2017. Τα ζητήματα αυτά συστηματοποιώ περισσότερο αναλυτικά και σχεδιαστικά στο βιβλίο μου "ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ Ο Τουρισμός ως Πολιτιστική Οικονομία, Εκδ. Στράβων, Αθήνα 2015".

Η χώρα στερείται βιβλίων και σπουδών για τον τουρισμό.

Η κάλυψη, η προστασία του μεγάλου διανοητικού και επιστημονικού κενού του πολιτικού και του πανεπιστημιακού προσωπικού γι’ αυτά τα ζητήματα συγκρούεται με την έννοια, με το αίσθημα του γενικού καλού αλλά και τις τεράστιες σύγχρονες δυναμικές και προσδοκίες της χώρας μετά το 1989-1990.

Μια σύγχρονη και πεφωτισμένη Αρχιτεκτονική Σχολή θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί στην ανάδειξη και επεξεργασία αυτού του σχεδίου και όχι να αντιδρά. Το γιατί αντιδρά είναι μια ενδιαφέρουσα δημόσια συζήτηση (στο Ελληνική Πολιτική Παιδεία – Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη ).

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το 1999 (ήταν η εποχή των 16 δις και της Siemens)

Η πρότασή μου για την ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Πολυτεχνείο δεν ήταν μία αποσπασματική πρόταση αλλά εντάσσονταν σε ένα σύγχρονο αναπτυξιακό σχέδιο για το κέντρο των Αθηνών. Συνοδεύονταν από την ιδέα των Εξαρχείων ως Βιβλιούπολη.

Διατυπώθηκε στο βιβλίο Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη – Η Νέα Συμμαχία, Εκδ. Στράβων, Αθήνα 2007. Είναι προϊόν μιας σύγχρονης επιστημονικής αναπτυξιακής θεωρίας.

Κείμενα που συνόδεψαν την έκδοση του βιβλίου και περιελάμβαναν αυτό το μέρος του δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες «Επενδυτής» και «Παρόν».

Η αγράμματη, βουβή ή φλύαρη νομενκλατούρα του ΚΚΚΑΣΟΡ (το εκφυλισμένο ΠΑΣΟΚ) με έναν από τους γραφειάδες της αντιπαρατέθηκε δια μέσου μιας ευτελούς αντιπρότασης περί μουσείου Μνήμης – Αντίστασης. Κάτι τέτοιο.

Το κείμενό μου επανεκδόθηκε στον νέο τόμο με τίτλο ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ, Αθήνα 2017. Μια περισσότερο ολοκληρωμένη πρόταση για το κέντρο των Αθηνών διατυπώθηκε στο ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ – Ο Τουρισμός ως Πολιτιστική Οικονομία , Εκδ. Στράβων, Αθήνα 2015.

Η πρόταση επανήλθε με την εμφάνιση των υποψηφίων δημάρχων και αυτό είναι θετικό. Είναι επίσης θετικό που γράφτηκε ότι η πρόταση δεν ανήκει στον υποψήφιο που την διατύπωσε.