Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΥΜΗΣ Ι.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΥΜΗΣ Ι.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024

Αναδημοσίευση: Η σύντομη ζωή του αδικοχαμένου Ιάκωβου Κουμή

Αν δεν σηκώσουμε ξανά
το λασποκυλισμένο γαλανόλευκο
δε θα μπορέσουμε ποτές!
να δούμε το κόκκινο χρώμα του ήλιου

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, Λάρνακα, Δευτέρα 29. 1.‘79



Στο ντοκιμαντέρ "Πολυτεχνεο1980 - Ιάκωβος Κουμής" μιλούν για τη δολοφονία του Ιάκωβου οι φίλοι του Λουκάς Αξελός, Λευτέρης Ριζάς, Δημήτρης Παπαχρήστος 

 Κουμής: 30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσει κανείς

Από τη Μαρία Ψαρά 


(αναδημοσίευση από το μπλογκ της It's all Greek to me, 22-05-2011).

 Εκδήλωση στην Αθήνα ζωντάνεψε την εν ψυχρώ δολοφονία του Κύπριου Ιάκωβου Κουμή από τα ΜΑΤ Θύματα βίας μετρά κάθε μέρα η Αθήνα. Ένα 44χρονο πατέρα που έτρεξε να πάρει το αυτοκίνητό του για να μεταφέρει την ετοιμόγεννη γυναίκα του στο μαιευτήριο, μετανάστες με χτυπήματα στο κεφάλι από ρατσιστικές επιθέσεις, εργαζόμενους στη λαϊκή αγορά Εξαρχείων από μολότοφ... Και ο κύκλος βίας δεν λέει να κλείσει... Μέσα σε αυτό το κλίμα, πιο επίκαιρη από ποτέ, ήταν η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε αρχές Μαϊου στην Αθήνα για τον Κύπριο φοιτητή της Νομικής Ιάκωβο Κουμή, ο οποίος το 1980 δολοφονήθηκε από τα ΜΑΤ κατά την πορεία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Με τίτλο «Ιάκωβος Κουμής 1956-1980, Τριάντα χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσεις», που διοργάνωσαν το περιοδικό «Τετράδια», ο σύλλογος «Φίλοι του Πυριτιδοποιείου», η «Πρωτοβουλία για την Εθνική Αυτοδιάθεση και την Κοινωνική Αλληλεγγύη» και το βιβλιοπωλείο της συζύγου του, Μαρία Κουμή «Το Παραμύθι» κάλεσαν φίλους, γνωστούς και αγνώστους, να μιλήσουν για το σύντομο βίο του νεαρού φοιτητή που χάθηκε τόσο άδικα. 

Αφορμή για την εκδήλωση στάθηκε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στον Ιάκωβο Κουμή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου Έρευνας και Κριτικής». Για τον Κουμή μίλησαν ο συγγραφέας και διευθυντής του περιοδικού Λουκάς Αξελός, ο συγγραφέας, εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου Δημήτρης Παπαχρήστος και ο σύντροφος του Κουμή, Παύλος Χατζηπαύλου. Τη συζήτηση συντόνισε ο γιατρός Πέτρος Παπανικολάου

«Τριάντα χρόνια μετά τη δολοφονία του, θελήσαμε να ασχοληθούμε με τον βραχύ βίο και τα πυκνά γεγονότα του Ιάκωβου Κουμή», μας λέει ο Λουκάς Αξελός. «Ασχοληθήκαμε σε βάθος με τον αδικοχαμένο Κουμή και διαπιστώσαμε μια εικόνα ενός αξιόλογου, σκεπτόμενου και πολιτικοποιημένου νέου, με αρκετά διαυγή ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό, ταγμένο απερίφραστα στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου, με κριτική σχέση και στάση απέναντι στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, και δίψα και όρεξη για γνώση, αλλά -ταυτόχρονα- ενός νέου με σαφείς ποιητικούς λογοτεχνικούς προσανατολισμούς, που μπορούν να κριθούν χωρίς postfestum επιείκειες, όχι ως τα τετριμένα δείγματα ενός συμπαθούς νέου στιχοπλόκου, αλλά ως πρωτόλεια δείγματα ενός δυνητικά αξιόλογου δημιουργού, όπως τουλάχιστον αποτυπώνεται στα πράγματά του που διασώθηκαν...» 

 Σύντομη η παραμονή στην Αθήνα... 

«Κατά το βραχύ διάστημα εγκατάστασής του στην Αθήνα, γνωριστήκαμε μέσα από το εγχείρημα των "Τετραδίων". Προλάβαμε και κάναμε μια εκδρομή στη Νέα Μάκρη, όταν μια εβδομάδα προτού δολοφονηθεί μαζί με τον φίλο μας Παύλο Χατζηπαύλου και τις γυναίκες μας, Αγγέλα, Δάφνη και Μαρία, περιδιαβαίνοντας τις πορτοκαλιές και λεμονιές του πατρικού μου κτήματος,» θυμάται ο διευθυντής του περιοδικού. «Μαζί με άλλους συντρόφους μας ζήσαμε εκείνη τη χρονιά το τριήμερο της επετείου του Πολυτεχνείου, στο "τραπεζάκι" των "Τετραδίων" και της "Εργασίας".

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2024

Η (άγνωστη...) ιστορία του Ιάκωβου Κουμή

Ιάκωβος Κουμή, απόφοιτος της Τεχνικής Σχολής Αμμοχώστου, 1974


Της Θέκλας Κίττου


Αν δεν σηκώσουμε ξανά
το λασποκυλισμένο γαλανόλευκο
δε θα μπορέσουμε ποτές!
να δούμε το κόκκινο χρώμα του ήλιου


ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, Λάρνακα, Δευτέρα 29. 1.‘79

Η πρωτοβουλία που πήραμε απόψε, σαν Κέντρο Λόγου και Τέχνης ΑΕΙΠΟΛΙΣ, ανταποκρίνεται σε μια εσωτερική ανάγκη της δικής μου γενηάς, της γενηάς που συνηθίσαμε να ονομάζουμε: γενηά του Πολυτεχνείου. Αυτή η ίδια γενηά υπήρξε και η γενηά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Είναι, επίσης η γενιά, που ενώ ώφειλε, δεν μπόρεσε να ανακόψει για την πατρίδα μας τον όλεθρο, αντίθετα βυθίστηκε η ίδια στην παρακμή και την φθορά. Η αποψινή βραδυά ξεχρεώνει τρία χρέη:

Α: Το χρέος προς εκείνους απ” τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έδωσαν τη ζωή τους στην αντίσταση κατά της Χούντας του 1967
Β: Το χρέος προς εκείνους από τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έπεσαν στον αγώνα για την υπεράσπιση της Κυπριακής Ελευθερίας το 1974
Γ: Το χρέος προς τον Κύπριο πατριώτη Ιάκωβο Κουμή που συνεχίζοντας μια αρχαία παράδοση, έδωσε τη ζωή του στον κοινό αγώνα Ελλάδας-Κύπρου



Είμασταν πολλοί οι Κύπριοι που σαν νέοι, κυρίως φοιτητές, βρεθήκαμε στην Ελλάδα των συνταγματαρχών. Ωριμάσαμε μέσα στη δικτατορία και μάθαμε τί σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ο καθένας μας πρόσφερε στον αγώνα, σύμφωνα με τις ψυχικές και πνευματικές του δυνάμεις. Την ώρα της Λαϊκής Εξέγερσης, που έμελλε να συνδυασθεί με την προδοσία της Κύπρου, της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είμασταν πάλι εκεί. Πολλοί, πάρα πολλοί ήταν οι Κύπριοι που συμμετείχαν στην κατάληψη και οι ψυχικοί δεσμοί που αναπτύχθηκαν εκείνες τις μέρες μάς κράτησαν ζωντανούς, όταν γέμισαν ξανά οι φυλακές κι όταν σε λίγο η Χούντα επετέλεσε το έσχατο και πλέον μακάβριο έργο της: να παραδώσει την Κύπρο στους Τούρκους.

Είναι πολύ δύσκολο για την σημερινή νέα γενιά των Κυπρίων, να αντιληφθεί το ψυχικό τραύμα, το συναισθηματικό κενό και το πνευματικό χάος, στο οποίο μας είχε σπρώξει η ιστορική μοίρα. Μπροστά στα άπειρα μάτια μας γκρεμίστηκε το νεαρό μας κράτος, μόλις δεκατεσσάρων ετών. Είμασταν νέοι. Αριστεροί ή δεξιοί, γριβικοί ή μακαριακοί, εθνικιστές ή διεθνιστές. Η εθνική ταπείνωση και η αγωνία εγκαταστάθηκαν στην ψυχή μας. Η ζωή μας έγινε φτωχή και μίζερη μέσα σε μιά νύχτα.

Πολυτεχνείο 1980 - Ιάκωβος Κουμής!



Στο ντοκιμαντέρ "Πολυτεχνείο 1980 - Ιάκωβος Κουμής" μιλούν για τη δολοφονία του Ιάκωβου οι φίλοι του Λουκάς Αξελός, Λευτέρης Ριζάς, Δημήτρης Παπαχρήστος.

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/3wTCztP63BM?si=FY2EwAf1mpJ7rgkw
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2023

Η (άγνωστη...) ιστορία του Ιάκωβου Κουμή






















Αν δεν σηκώσουμε ξανά
το λασποκυλισμένο γαλανόλευκο
δε θα μπορέσουμε ποτές!
να δούμε το κόκκινο χρώμα του ήλιου

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, Λάρνακα, Δευτέρα 29. 1.‘79


Της Θέκλας Κίττου



Η πρωτοβουλία που πήραμε απόψε, σαν Κέντρο Λόγου και Τέχνης ΑΕΙΠΟΛΙΣ, ανταποκρίνεται σε μια εσωτερική ανάγκη της δικής μου γενηάς, της γενηάς που συνηθίσαμε να ονομάζουμε: γενηά του Πολυτεχνείου. Αυτή η ίδια γενηά υπήρξε και η γενηά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Είναι, επίσης η γενιά, που ενώ ώφειλε, δεν μπόρεσε να ανακόψει για την πατρίδα μας τον όλεθρο, αντίθετα βυθίστηκε η ίδια στην παρακμή και την φθορά. Η αποψινή βραδυά ξεχρεώνει τρία χρέη:

Α: Το χρέος προς εκείνους απ” τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έδωσαν τη ζωή τους στην αντίσταση κατά της Χούντας του 1967
Β: Το χρέος προς εκείνους από τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έπεσαν στον αγώνα για την υπεράσπιση της Κυπριακής Ελευθερίας το 1974
Γ: Το χρέος προς τον Κύπριο πατριώτη Ιάκωβο Κουμή που συνεχίζοντας μια αρχαία παράδοση, έδωσε τη ζωή του στον κοινό αγώνα Ελλάδας-Κύπρου


Είμασταν πολλοί οι Κύπριοι που σαν νέοι, κυρίως φοιτητές, βρεθήκαμε στην Ελλάδα των συνταγματαρχών. Ωριμάσαμε μέσα στη δικτατορία και μάθαμε τί σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ο καθένας μας πρόσφερε στον αγώνα, σύμφωνα με τις ψυχικές και πνευματικές του δυνάμεις. Την ώρα της Λαϊκής Εξέγερσης, που έμελλε να συνδυασθεί με την προδοσία της Κύπρου, της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είμασταν πάλι εκεί. Πολλοί, πάρα πολλοί ήταν οι Κύπριοι που συμμετείχαν στην κατάληψη και οι ψυχικοί δεσμοί που αναπτύχθηκαν εκείνες τις μέρες μάς κράτησαν ζωντανούς, όταν γέμισαν ξανά οι φυλακές κι όταν σε λίγο η Χούντα επετέλεσε το έσχατο και πλέον μακάβριο έργο της: να παραδώσει την Κύπρο στους Τούρκους.

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

16 Νοέμβρη 1980. Δεκάδες οι τραυματίες απ' τα ρόπαλα των ΜΑΤ. ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ: ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗ και ΜΑΤΙΝΑ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΥ.



Αποτυπώνοντας την ατμόσφαιρα της εποχής:
Εφημερίδα «Ο Πενταδάκτυλος», Λευκωσία 30 Απριλίου 1982, αρ. φύλλου 1.


Κοντεύει ενάμισυ χρόνος από τότε που οι μπάτσοι των ΜΑΤ της Αθήνας δολοφόνησαν τον συν. ΙΑΚΩΒΟ ΚΟΥΜΗ.
16 Νοέμβρη 1980. Αμέτρητες χιλιάδες κόσμου διαδηλώνουν στους δρόμους της Αθήνας στην 7η επέτειο του λαϊκού ξεσηκωμού του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ οι διαδηλωτές έχουν την πρόθεση να διαδηλώσουν τον αντιιμπεριαλισμό τους έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία. Η κυβέρνηση Ράλλη δεν δέχεται να κακοφανιστούνε τα υπερατλαντικά της αφεντικά. Θέλει να κτυπήσει το λαϊκό κίνημα, που εχτός από ψωμί και λευτεριά, ζητάει κιόλας πολύ περισσότερα πράγματα. Κατεβάζει στους δρόμους τους ροπαλοφόρους μπάτσους των ΜΑΤ που ματοκυλίσανε την διαδήλωση. Δεκάδες οι τραυματίες απ' τα ρόπαλα των ΜΑΤ.
ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ: ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗ και ΜΑΤΙΝΑ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΥ.
Τους δολοφόνησαν ψυχρά και κτηνώδικα οι μπάτσοι των ΜΑΤ, σπάζοντάς τους τα κεφάλια.

Οι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ παραμένουν «άγνωστοι» και συνεπώς ατιμώρητοι. Οι μηνύσεις των συγγενών του συν. Ιακώβου, ξεχαστήκανε σε κάποια συρτάρια της εξουσίας. 
Και ήρθε η «αλλαγή» του ΠΑΣΟΚ. Ο ελληνικός λαός που γεύτηκε στο κεφάλι του τα ρόπαλα των ΜΑΤ διαδηλώνει ζητώντας την κατάργησή τους:

«ΤΑ ΜΑΤ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ. ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ. ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ».
Για καιρό μετά την «αλλαγή» της 18 Οκτώβρη, 81, η ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση κράτησε μακρυά από το κέντρο της Αθήνας τους δολοφόνους. Όμως τους ξανακατέβασε τελικά για να ξεπαστρέψει από τους καταληψίες της Βαλτετσίου και του Ν. Ηράκλειου. Για να επιβάλει την κρατική τρομοκρατία στο κίνημα των φυλακισμένων.

Για μας εδώ οι λογαριασμοί δεν κλείσανε. 

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

ΜΝΗΜΗ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΟΥΜΗ


Αφιέρωμα στη Σταματίνα Κανελλοπούλου και τον Ιάκωβο Κουμή, θύματα των ΜΑΤ
Αν δεν σηκώσουμε ξανά
το λασποκυλισμένο γαλανόλευκο
δε θα μπορέσουμε ποτές!
να δούμε το κόκκινο χρώμα του ήλιου


ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, Λάρνακα, Δευτέρα 29. 1.‘79



Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ είναι ο τελευταίος Κύπριος πατριώτης που προσέφερε τη ζωή του στον κοινό αγώνα Ελλάδας-Κύπρου.”

Η θυσία του Ιάκωβου αποτελεί θυσία ενός ακόμη Κύπριου, στην εκατόμβη των θυσιασθέντων που ο κυπριακός ελληνισμός έδωσε για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της κοινής πατρίδας. Ο Ιάκωβος υπήρξε, στη σύγχρονη εποχή, ο μόνος Κύπριος αγωνιστής που έπεσε στον αγώνα κατά του καθεστώτος της ξένης εξάρτησης του Ελληνικού Έθνους. Πλάι στον ΛΑΜΠΡΑΚΗ, τον ΠΕΤΡΟΥΛΑ, τον ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ, τον ΤΣΑΡΟΥΧΑ, τον ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ, την ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ.

Ο Ιάκωβος Κουμής, κατά το σύντομο πέρασμά του από το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, μας έχει αφήσει σαν παρακαταθήκη δύο πράγματα: το αγωνιστικό ήθος μιας αθώας νεότητας και αξιόλογα γραπτά ψυχής από τα προσωπικά του τετράδια. Τα κείμενά του είναι δύο ειδών: ημερολόγιο και ποιήματα. Και τα μέν και τα δε χαρακτηρίζει μια εδραία πνευματική κατεύθυνση, της οποίας η απελευθερωτική ιδεολογία, κοινωνική και εθνική, αποτελεί την πηγή. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός, πως ο έντονος προσωπικός του λυρισμός παραμένει πάντα κριτικός και πολιτικός. Από τα κείμενα αυτά, μια ανθολόγηση έκανε ο Λουκάς Αξελός στο τεύχος 5 του περιοδικού ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗΣ, τον Ιούλιο του 1982.


…. Στην Αθήνα ο Ιάκωβος συμμετέχει ενεργά στις αντιϊμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις. Είναι μόλις 6 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο και η τότε Ελληνική Κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη, αποφασίζει να επανεντάξει την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Η χώρα συγκλονίζεται από μαζικές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Στις 16 Νοεμβρίου, ημέρα Κυριακή, παραμονή της Επετείου της Λαϊκής Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η Αθήνα δονείται από την μεγάλη αντινατοϊκή Πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία, με κύρια συνθήματα εναντίον της επανένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και κατά της Τουρκικής κατοχής της Κύπρου. Ο Ιάκωβος Κουμής συμμετέχει στην πορεία. Στην Πλατεία Συντάγματος γίνεται θύμα άγριας επίθεσης των ΜΑΤ, η οποία τον αφήνει επί τόπου βαρειά τραυματισμένο. Τα όργανα της ΜΑΤ, λίγα λεπτά αργότερα, αφήνουν επί τόπου νεκρή την εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου. Ο Ιάκωβος μεταφέρεται στο Λαϊκό Νοσοκομείο και το βράδυ της Κυριακής είναι ήδη κλινικά νεκρός.
Αποτέλεσμα εικόνας για ιακωβοσ κουμησ
Εδώ στην Κύπρο μάθαμε πως υπήρχαν τραυματίες. Δεν φανταστήκαμε, ούτε καν μια υποψία. Πρωί-πρωί της Δευτέρας, βρίσκομαι στο περίπτερο της Πλατείας για να μάθω περισσότερα νέα. Στην εφημερίδα, πάνω δεξιά, μια φωτογραφία ανθρώπινου κεφαλιού σχεδόν λυωμένου. ΄Αγνωστος. Και ξαφνικά από κάτω το όνομα του συντρόφου μας: 
ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ από την Κύπρο… Την Κυριακή 23 Νοεμβρίου αφήνει την τελευταία του πνοή στο Λαϊκό.

Θέκλα Κίττου

ΠΗΓΗ:Anna Staikou

Η γαλάζια σου μορφή με τυραννά…


ΜΝΗΜΗ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΟΥΜΗ

" Η γαλάζια σου μορφή με τυραννά…
Γυρεύω μια σταγόνα λευτεριάς στα βήματά σου
και συ μ’ αρνήθης για τα συμφέροντά σου…"

Στίχοι για την Ελλάδα του Κύπριου φοιτητή Ιάκωβου Κουμή που γράφτηκαν στις 22 Οκτωβρίου 1980. Πριν περάσει μήνας, ο Ιάκωβος Κουμής δολοφονήθηκε από τα ΜΑΤ της κυβέρνησης Ράλλη, κατά την πορεία για το Πολυτεχνείο του 1980.

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017

«Δεν έχουν τον Θεό τους, με φάγανε». Η πρώτη και τελευταία πορεία του Κύπριου Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου που τους δολοφόνησαν τα Ματ στην πορεία του Πολυτεχνείου το 1980



Στις 16 Νοεμβρίου 1980, δύο διαδηλωτές πέφτουν θύματα της αστυνομικής βίας. Ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η Αθηναία εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλλου είναι οι δύο νεκροί της πιο αιματηρής πορείας του Πολυτεχνείου. 

Ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης δήλωσε για τους δύο νεκρούς :»Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη». 



Η αιματοβαμμένη πορεία 


Εφτά χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η πορεία για να τιμηθούν οι ήρωες της εξέγερσης, υπήρξε μία από τις πιο αιματηρές. Η επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, οι διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την παραμονή των αμερικανικών βάσεων και ο έντονος αντιαμερικανισμός είχαν δημιουργήσει ένα μαχητικό κλίμα. Η κυβέρνηση Ράλλη, απαγόρευσε στην ΕΦΕΕ να φθάσει η πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία. «Οι διαδηλωτές μπορούν να φτάσουν μέχρι το Σύνταγμα κι εκεί να διαλυθούν», ήταν η εντολή. Οι περισσότεροι υπάκουσαν. 




Περίπου στις 9 το βράδυ 3 χιλιάδες άτομα προσπάθησαν να φθάσουν στην πρεσβεία. 

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Από τον αιώνιο Ιάκωβο Κουμή στους πρόσκαιρους «εθνικάφρονες»…

koumis2

Από τον αιώνιο Ιάκωβο Κουμή στους πρόσκαιρους «εθνικάφρονες»…

του Αλέκου Μιχαηλίδη, από το ιστολόγιο «…Είναι η Κύπρος, που οι εμπόροι τη μισούνε…»

Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδία
και με τυφλή μανία ξέσκιζα τον εχθρό.

Τώρα με χειρουργεί μια αλλήθωρη νεολαία,
μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική.

Ξέρουν άραγε αυτοί που μιλούν και ξαναμιλούν για «μύθο του Πολυτεχνείου» (λες και θα πείσουν κανένα λογικό άνθρωπο) γιατί κατέβηκε ο Ιάκωβος Κουμής σ’ εκείνη την πορεία της 16ης Νοεμβρίου 1980, γιατί δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση της ελληνικής αστυνομίας, γιατί άφησε την τελευταία του πνοή 7 μέρες αργότερα; Μάλλον όχι.
Διότι αν ήξεραν, θα ένιωθαν την ελάχιστη ντροπή όταν μιλούσαν για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, θα προτιμούσαν να σιωπήσουν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Δεν συνέλαβαν στιγμή το νόημα της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου, δεν κατάλαβαν τίποτα από την επταετία της Χούντας. Συνεχίζουν να θεωρούν ότι επρόκειτο για «ανθρώπους» που αγαπούσαν την πατρίδα τους, αλλά παρασύρθηκαν. Παρασύρθηκαν και έδωσαν τη μισή Κύπρο;
Οι ίδιοι άνθρωποι που μιλούν για τον «μύθο» του Πολυτεχνείου, είναι οι ίδιοι που οργίζονται όταν αμφισβητηθεί η εισβολή (και καλά κάνουν, αλλά δεν είναι άραγε το ίδιο;), είναι οι ίδιοι που θέλουν μονοπώλιο στον «πατριωτισμό». Δεν τους χωράει ο τόπος όταν άλλοι αμφισβητούν τη «δική τους» ιστορία. Αλλά, «το Πολυτεχνείο δεν έγινε». Είναι προϊόν μυθοπλασίας. Μυθοπλασίας ποιών ρε εξυπνάκηδες; Των μασόνων;
Η μορφή του Ιάκωβου Κουμή, από τη Σωτήρα Αμμοχώστου, είναι ικανή να ξεγράψει όσους μιλούν έτσι για το Πολυτεχνείο. Μετουσιώνει ολόκληρη την ιστορία αυτού του τόπου. Ένας Κύπριος ενωτικός, μέλος της Επιτροπής Αυτοδιάθεσης Κύπρου, δολοφονείται από τις ελλαδικές αστυνομικές δυνάμεις ασφαλείας, ενώ ξεκουράζεται μετά την καθιερωμένη πορεία για το Πολυτεχνείο. Αφού ξεψυχά, μεταφέρεται στην Κύπρο. Πρώτα στη Φανερωμένη, μετά στη Σωτήρα του. Οι τότε «εθνικάφρονες», μάλλον σχεδιάζουν πως θα λασπολογήσουν εναντίον του Πολυτεχνείου. Όπως κάνουν άλλοι τώρα με την ΕΟΚΑ…

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΟΥΜΗ

…και όλων όσων έπεσαν στον κοινό αγώνα Ελευθερίας Ελλάδας – Κύπρου

Στις 15 Νοεμβρίου 2008, ο Δήμος Αγλαντζιάς, από τους μεγαλύτερους Δήμους της επαρχίας Λευκωσίας, τέλεσε Πολιτικό Μνημόσυνο στην Μνήμη ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΟΥΜΗ. Από την εκδήλωση εκείνη αντλούμε σήμερα την ομιλία της ΘΕΚΛΑΣ ΚΙΤΤΟΥ, στην οποίαν η Κυπρία σκηνοθέτις δίνει το μήνυμα της μεγάλης θυσίας, αλλά και καταθέτει την τραγωδία μιας γενιάς …

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΥΠΡΙΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ
ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ

Αν δεν σηκώσουμε ξανά
το λασποκυλισμένο γαλανόλευκο
δε θα μπορέσουμε ποτές!
να δούμε το κόκκινο χρώμα του ήλιου

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, Λάρνακα, Δευτέρα 29. 1.‘79

Η πρωτοβουλία που πήραμε απόψε, σαν Κέντρο Λόγου και Τέχνης ΑΕΙΠΟΛΙΣ, ανταποκρίνεται σε μια εσωτερική ανάγκη της δικής μου γενηάς, της γενηάς που συνηθίσαμε να ονομάζουμε: γενηά του Πολυτεχνείου.
Αυτή η ίδια γενηά υπήρξε και η γενηά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Είναι, επίσης η γενιά, που ενώ ώφειλε, δεν μπόρεσε να ανακόψει για την πατρίδα μας τον όλεθρο, αντίθετα βυθίστηκε η ίδια στην παρακμή και την φθορά. Η αποψινή βραδυά ξεχρεώνει τρία χρέη:

Α: Το χρέος προς εκείνους απ τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έδωσαν τη ζωή τους στην αντίσταση κατά της Χούντας του 1967
Β: Το χρέος προς εκείνους από τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έπεσαν στον αγώνα για την υπεράσπιση της Κυπριακής Ελευθερίας το 1974
Γ: Το χρέος προς τον Κύπριο πατριώτη Ιάκωβο Κουμή που συνεχίζοντας μια αρχαία παράδοση, έδωσε τη ζωή του στον κοινό αγώνα Ελλάδας-Κύπρου