Ευγενία Σαρηγιαννίδη: "Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία"

Με την δημοσιογράφο Άννα Δοντά και την ψυχολόγο Ευγενία Σαρηγιαννίδη
"Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία"
19 Μαρτόυ 2025

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/VDvnOUuSMuE?si=AieVvroW-m31G8CP

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Έρωτας, σεξ, εκπόρνευση και εμπορευματοποίηση των σχέσεων

Κλικ στην εικόνα ή ΕΔΩ

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Με αφορμή τα porta potty party που διοργανώνονται στο Ντουμπάι και πήραν το φως της δημοσιότητας, λόγω μεταξύ άλλων του σοβαρού τραυματισμού ενός μοντέλου από την Ουκρανία που συμμετείχε σε αυτά τα sex event – ​​parties, θυμηθήκαμε πως σχεδόν ακριβώς έναν χρόνο πριν, με αφορμή το φαινόμενο των sugar babies είχα συζητήσει με τον κ. Ο Αλέξανδρος Τσίγγο στην εκπομπή του «Πριν λαλήσει το μαύρο πρόβατο» για τις μορφές της σεξουαλικότητας στον άνθρωπο και τη σχέση της με τη δημιουργία του ανθρώπινου πολιτισμού. Ξεκινώντας τη συζήτηση με θεωρητική φύση ζητήματα και φροϋδικούς προβληματισμούς περί της libido αναφερθήκαμε στις ερωτικές σχέσεις και στο πως έχουν εξελιχθεί σήμερα:

Πως συντελέστηκε η «ζαχαροποίηση» της κοινωνίας και πως από τους έρωτες και τα μεγάλα πάθη περάσαμε στην εκπόρνευση και στην εμπορευματοποίηση των σχέσεων;

Όπως γνωρίζουμε αποδομήθηκαν τα μεγάλα πάθη, οι μεγάλοι έρωτες, τα έντονα συναισθήματα, όπως αποδομήθηκαν τα μεγάλα ιδανικά, οι υπερβάσεις και οι θυσίες. Στο βωμό του lifestyle εκπορνεύονται σώματα, συνειδήσεις, νοοτροπίες, αξίες, εμπορευματοποιείται ο ίδιος ο άνθρωπος και μετατρέπεται σε ένα κυριολεκτικό αντικείμενο προς χρήση – και κατάχρηση – στα χέρια του κάθε «αγοραστή του».

Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία

Με την δημοσιογράφο Άννα Δοντά και την ψυχολόγο Ευγενία Σαρηγιαννίδη

"Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία"

Συνέντευξη στην κ. Δοντά Άννα για την συγκροτητική σχέση της γλώσσας με τη νοημοσύνη, τη σκέψη και την προσωπικότητα.

Ο τρόπος που μιλάμε και γράφουμε δεν αντανακλά μόνο τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αλλά και τον διαμορφώνει.

19 Μαρτίου 2025

Ευγ. Σαρηγιαννίδη : Μια ψυχολόγος για τα "νέα ευαγγελικά" στην Εθνική Πινακοθήκη

Γράφουν και ξαναγράφουν για τα νέα "ευαγγελικά" στην Εθνική Πινακοθήκη, εκεί φτάσαμε ως κοινωνία , βολικό για το σύστημα, τις εξουσίες, άγνωστους βουλευτές, καλλιτέχνες και νομικούς με στασίδι στη τηλεόραση, ομού μετά κάποιων άλλοτε "συνδικαλιστών" της αστυνομίας, αλλά και της ιατροδικαστικής που έχουν καταστεί "εθνικοί ειδικοί σχολιαστές" για "πάσα νόσον και μαλακίαν (με την αρχαία σημασία του όρου παρακαλώ πολύ την λογοκρισία του σουσουδισμού). 

Κι όμως επειδή το θέμα άγεται πλέον στην ψυχανάλυση, που είναι το νέο "εθνικό μας σπορ" στα όρια της "ενσυναίσθησης" μέχρι έμετου ενηλίκων (το έχουμε παραξεφτιλίσει με τον όρο για κάθε δράση") ο 98.4 σας παραπέμπει στο εξόχως εύστοχο στα βασικά του σημεία το σκεπτικό της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη , ψυχολόγου και επιστημονικής διευθύντριας του Δικτύου Psy-Counsellors, που έγραψε άρθρο με τίτλο “Το σκατό του καλλιτέχνη” μ ε αφορμή το επεισόδιο στην Εθνική Πινακοθήκη . Χωρίς άλλο σχόλιο η κ. Σαρηγιαννίδη απλά διαβάζει στη συχνότητα το άρθρο της . 

«Το σκατό του καλλιτέχνη»: Μια καλλιτεχνική σάτιρα

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Ήμουν δευτεροετής φοιτήτρια όταν ο αείμνηστος Καθηγητής Φιλοσοφίας και Αντιπρύτανης Αιμίλιος Μεταξόπουλος σε ένα από τα τελευταία του μαθήματα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μιλώντας μας για την φιλοσοφία της Τέχνης, είχε δώσει το παράδειγμα της περίφημης έκθεσης «Το σκατό του Καλλιτέχνη».

Πράγματι, το 1961, ένας νεαρός Ιταλός καλλιτέχνης, o Piero Manzoni, παρουσίασε και εξέθεσε το έργο του, που ήταν 90 αριθμημένες και από τον ίδιο υπογεγραμμένες κονσέρβες, κάθε μια 30 γρ., με τα κόπρανά του.

Τότε σκεφτόμουν πως όλοι οι υπόλοιποι πλην των Ελλήνων θα μπορούσαν να αναφωνήσουν: «Τι πρωτότυπη δημιουργία! Τι ρηξικέλευθη ιδέα! Η τέχνη χωρίς όρια! Να τι διευρύνει τα όρια της τέχνης!» και άλλα παρόμοια, προοδευτικά «φιλότεχνα». Η λαϊκή ελληνική θυμοσοφία όμως, που ήξερε να σατιρίζει τα πάντα, χωρίς να παραλείπει να σέβεται ότι θεωρούσε καλώς ή κακώς αξιοσέβαστο, γνωρίζοντας πως δεν πρέπει να διαβεί το στάδιο της ύβρεως, πρωτοπόρος στο θέμα, ως γνωστόν ισχυριζόταν ανέκαθεν πως «ο καλύτερος καλλιτέχνης είναι ο κ…..λος της κατσίκας, διότι φτιάχνει τα κόπρανά του ολοστρόγγυλα» - και μάλιστα, χωρίς διαβήτη.

Περί συνωμοσιολογίας και εργαλειοποίησης

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Συνέντευξη στον κ. Μπογδάνο Κωνσταντίνο στο ραδιοφωνικό σταθμό ΜΑΧΗ, από τη συχνότητα του 99.8.

28 Φλεβάρη: Για τη Δικαιοσύνη

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σε σχετικό άρθρο μας αναρωτιόμασταν αν αυτό το δυστύχημα – έγκλημα που σόκαρε, θύμωσε και προκάλεσε την οργή της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, ώστε να απειληθεί πραγματικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι απολήξεις του μέσα στην κοινωνία.

 Αναρωτιόμασταν επίσης, αν η ξεδιαντροπιά, το θράσος, η πολιτική και κοινωνική ανηθικότητα, η μαφιοποίηση του πολιτικού συστήματος, η εξόφθαλμη και επικίνδυνη ανευθυνότητα, η μετατροπή του πολιτικού κόσμου σε υπόκοσμο, η εγκληματική ασχετοσύνη των ιθυνόντων, μαζί με την απληστία των ιδίων και των παρατρεχάμενών τους, τα ρουσφέτια και το πελατειακό κράτος, θα έφταναν την κοινωνία στα όρια της ανοχής και αντοχής της.

 Αναρωτιόμασταν επίσης αν το δυστύχημα στα Τέμπη θα καθίστατο η τραγική αφορμή για να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, παραιτημένες, εξοικειωμένες με το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο, άνευρες συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων. Δύο χρόνια μετά, όλα όσα αναρωτιόμασταν τείνουν να πάρουν σάρκα και οστά.

“Παλιά κυβερνούσαν τα τζάκια, τώρα τα κούτσουρά τους”! – Με αφορμή την ψήφο της Λατινοπούλου

16/02/2025

EPA/CHRISTOPHE PETIT TESSONΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

Κατά πως φαίνεται είναι μέγιστο κατόρθωμα, ενώ δεν υπάρχεις, η πολιτικά ανύπαρκτη ύπαρξη σου να καθορίζει το αν θα συζητηθεί η όχι στο Ευρωκοινοβούλιο, το ζήτημα του εγκλήματος των Τεμπών. Γιατί «η κατάσταση είναι απελπιστική, αλλά όχι σοβαρή» στην πολιτική σκηνή της χώρας της φαιδράς πορτοκαλέας, όπως έγραφε ο Φρέντυ Γερμανός στα ευθυμογραφήματά του. Είναι επίσης εκτός από απελπιστική, δύσοσμη, ζοφερή και σάπια.

Γιατί καλά γελάσαμε, όσοι γελάσαμε, γιατί κάποιοι πήραν στα σοβαρά τη φαρσοκωμωδία με τίτλο “εσύ τώρα από που ξεφύτρωσες;”. Πλέον, όμως, εκτραχύνεται προς το γελοιότερο, γλοιωδέστερο και θρασύτατο το όλο σκηνικό των υπαρκτών ανύπαρκτων προσώπων, τύπου “ξεράσογλου” (όπως τους αποκαλεί ο Νίκος Μουρατίδης σε σχετική ανάρτησή του), που μπαίνουν στα σπίτια του κάθε Έλληνα από τις πολλαπλές οθόνες που παίζουν στο σπίτι του. Του Έλληνα που ισχυρίζεται πως πια δεν βλέπει τηλεόραση! Γιατί, παρεμπιπτόντως, “κανείς μας πια δεν βλέπει τηλεόραση”! Ωστόσο, φαίνεται πως τα συμβατικά ΜΜΕ εξακολουθούν να καθορίζουν την ημερήσια διάταξη του δημόσιου διαλόγου και των πολιτικών επιλογών μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού.

Στην χώρα της διαφθοράς, των συγκαλύψεων, του ακαταδίωκτου, της ασυλίας βουλευτών, της ατιμωρησίας, της διαβρωμένης και διεφθαρμένης Δικαιοσύνης (που ήδη από τα μνημόνια είχαμε δει ποιος είναι ο ρόλος της και τι μεταλλάξεις έχουν συμβεί στο εσωτερικό της), τα “απόλυτα τίποτα με μπόλικο καθόλου”, οι υπερπροβεβλημένοι, φυτευτοί διάττοντες αστέρες της τηλεοπτικής δημοσιογραφικής επικαιρότητας, τα “νέα πρόσωπα” σε φθαρμένα συστήματα με σπόνσορες και χρηματοδότες, να ιδρύουν κόμματα και να κατεβαίνουν στις εκλογές – και μάλιστα να εκλέγονται.

Είναι η “δυσφορία φύλου” διαταραχή της μόδας;

12/02/2025

ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

Ποιος ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων σε αυτό που ονομάζεται “δυσφορία φύλου”;Είναι η δυσφορία φύλου διαταραχή της εποχής ή όχι; Ποιες οι αιτίες της αύξησης αιτήματος φυλομετάβασης στους εφήβους; Ποιος ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων σε αυτό που ονομάζεται δυσφορία φύλου; Ποιες οι ιδεολογικές, κοινωνικές και ψυχοπολιτικές προεκτάσεις μιας τέτοιας ψυχοκοινωνικής κατάστασης;

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε την ύπαρξη “ιδεολογικής στρατολόγησης σεκταριστικού τύπου” από κοινότητες που προωθούν την διεμφυλική ατζέντα; Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως η έξαρση των περιστατικών δυσφορίας φύλου συνδέεται με ένα μεταδοτικό φαινόμενο από ομάδες συνομηλίκων που επηρεάζονται από τα social media;

Την εποχή που πολλοί άνθρωποι εφευρίσκουν ιδιαιτερότητες για να διαφέρουν και να διακρίνονται μέσα από αυτές, θα μπορούσε η δυσφορία φύλου σε κάποιο βαθμό να συνδέεται με την κατασκευή μιας lifestyle ταυτότητας; Θα μπορούσαν τα παιδιά και οι έφηβοι που επικαλούνται τρανς, queer και διεμφυλικές ταυτότητες, στην πραγματικότητα να είναι σε ένα μεγάλο μέρος θύματα του ιδεολογικού διεμφυλικού marketing;

Δυσφορία φύλου και ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων στη διαμόρφωσή της

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

05/02/2025

Ποιος ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων σε αυτό που ονομάζεται δυσφορία φύλου;

Είναι η δυσφορία φύλου διαταραχή της εποχής ή όχι; Ποιες οι αιτίες της αύξησης αιτήματος φυλομετάβασης στους εφήβους; Ποιος ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων σε αυτό που ονομάζεται δυσφορία φύλου; Ποιες οι ιδεολογικές, κοινωνικές και οι ψυχοπολιτικές προεκτάσεις μιας τέτοιας ψυχοκοινωνικής κατάστασης;

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε την ύπαρξη «ιδεολογικής στρατολόγησης σεκταριστικού τύπου» από κοινότητες που προωθούν την διεμφυλική αντζέντα;

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως η έξαρση των περιστατικών δυσφορίας φύλου συνδέεται με ένα μεταδοτικό φαινόμενο από ομάδες συνομηλίκων που επηρεάζονται από τα social media;

Την εποχή που πολλοί άνθρωποι εφευρίσκουν ιδιαιτερότητες για να διαφέρουν και να διακρίνονται μέσα από αυτές, θα μπορούσε η δυσφορία φύλου σε κάποιο βαθμό να συνδέεται με την κατασκευή μιας lifestyle ταυτότητας;

Θα μπορούσαν τα παιδιά και οι έφηβοι που επικαλούνται τρανς, queer και διεμφυλικές ταυτότητες, στην πραγματικότητα να είναι σε ένα μεγάλο μέρος θύματα του ιδεολογικού διεμφυλικού marketing;

Ποιες οι συνέπειες της ιατρικοποίησης και της βιολογίζουσας αναγωγής ενός τέτοιου lifestyle σε δήθεν έμφυτες κλίσεις, δηλαδή σε ένα επιστημονοφανές και επιφανειακά εξορθολογοποιημένο αφήγημα κοινωνικής καταστολής των «ατομικών ελευθεριών επιλογής φύλου», αλλά και των ατομικών «φυσικών ροπών», από όσους «αντιδραστικούς, τρανσφοβικούς σκοταδιστές» επιμένουν «σε πείσμα του δικαιωματισμού και του ορθολογισμού», ότι τα φύλα είναι αντικειμενικά και από την φύση τους μόνο δύο; Ποιές οι συνέπειες δηλαδή του αφηγήματος περί της «ανορθόλογης θυματοποίησης των φυσικώς και ψυχολογικώς δυσφορούντων», το οποίο επιβεβαιώνεται και βιώνεται όχι απλώς σαν μία εκλογικευμένη χρηστοήθεια της μόδας, αλλά επίσης με την αρωγή και την υποστήριξη των διάφορων γιατρών και ψυχολόγων, ενσαρκώνεται για τα δυσφορούντα νεαρά άτομα σε μια βιολογική, ψυχοσωματική και κοινωνική πραγματικότητα;

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: «Από τις δηλητηριάστριες στους γυναικοκτόνους»

Η Ευγενία Σαρηγιαννίδη καλεσμένη στην εκπομπή του κ. Βαθιώτη Κωνσταντίνου «Μαθήματα Εφαρμοσμένης Προπαγάνδας», 10ο μάθημα, με θέμα: «Από τις δηλητηριάστριες στους γυναικοκτόνους».

Στα πρώτα 40 λεπτά της εκπομπής ο κ. Βαθιώτης εισάγει το θέμα αναφερόμενος σε εγκλήματα που έχουν λάβει χώρα στην ελληνική πραγματικότητα.

Ακολουθεί η δική μου παρέμβαση και στη συνέχεια συζήτηση περί των θεμάτων αυτών. Ενδεικτικά συζητάμε για την καταγγελία της πατριαρχίας από το νεοφεμινισμό. Τη διάκριση φεμινισμού νεοφεμινισμού. Το νεολογισμό γυναικοκτονία και που αποσκοπεί η χρήση του. Τον έμφυλο εμφύλιο πόλεμο κλπ.

Από την Ισλαμική απειλή στον «πόλεμο όλων εναντίον όλων»

Της
 

 Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*

 

Είναι πλέον όλο και περισσότερο αντιληπτό πως ζούμε την γενίκευση ενός κατακερματισμένου, έμπρακτου πλέον και όχι πια μόνο συμβολικού εμφυλίου πολέμου.  Αυτός ο πόλεμος φαίνεται να παίρνει τις απεχθείς μορφές μιας σύγκρουσης μεταξύ ατόμων, μειονοτήτων ενδεχομένως και πολιτισμών που συμβιώνουν, παρά τις αντιθέσεις τους, επί ενός εδάφους που οι αυτόχθονες μέχρι πρότινος θεωρούσαν αποκλειστικά δική τους πατρίδα.

  

Σε όλη τη δυτική Ευρώπη προφανώς ένας από τους βασικότερους μοχλούς πυροδότησης τέτοιων συγκρούσεων προέρχεται από την μετανάστευση μουσουλμανικών πληθυσμών προς την Ευρώπη. Γι’ αυτό, θα έπρεπε ίσως να αντιμετωπιστεί το Ισλάμ σαν αυτό ακριβώς που είναι. Τόσο στη χώρα μας, όσο και άλλες δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες: ένας, ας τον ονομάσουμε απρόσκλητο πολιτισμικό επισκέπτη, που μοιάζει εκ των πραγμάτων με προσκεκλημένο, αφού δεν διέρχεται ως φιλοξενούμενος, αλλά εγκαθίσταται και διαμένει δίπλα στους εγχώριους πληθυσμούς. Αξίζει τον σεβασμό μας, ίσως και την συμπάθειά μας. Όμως, για το πως λειτουργεί ο οίκος μας, η χώρα, η ήπειρος που τον φιλοξενεί, δεν θα έπρεπε να έχει λόγο, μέχρι τουλάχιστον να αφομοιωθεί πλήρως, συνεπώς, να πάψει να υφίσταται ως παρείσακτη πολιτικοπολιτισμική μειονότητα. Όπως ξέρουμε κάτι τέτοιο δεν έγινε. Και είναι ίσως πλέον αργά για να γίνει. Διότι, όπως το αναφέρει ο Παπαμιχαήλ στο «Ανυπόφορο Βουητό του Κενού»
(εκδ. Αγγελάκης, 2016, σ.σ. 354-355):«Οι φονταμενταλιστικοί κύκλοι των μειονοτικών ομάδων του μουσουλμανικού κόσμου που ζει στις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες δεν κινούνται τρομοκρατικά μόνο για λόγους εκδίκησης ή ως παραδείγματα αυτοθυσίας. Αποσκοπούν πολύ περισσότερο στην εκβιαστική δημιουργία ενός ευνοϊκού για τις ισλαμικές κουλτούρες πολεμικού κλίματος μεταξύ αντίθετων πολιτισμικών παραδειγμάτων. Οι ισλαμιστές στηρίζονται στις καταστάσεις της κοινωνιοοικονομικής περιθωριοποίησης της νεολαίας που κατάγεται από οικογένειες μεταναστών μουσουλμανικής κουλτούρας και που κατοικούν συνήθως στα λίγο ή πολύ υποβαθμισμένα προάστια των δυτικοευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων. Ο πολιτικοθρησκευτικός ισλαμικός ριζοσπαστισμός επιχειρεί σε αυτές τις συνθήκες μια μειονοτική κοινωνική επιρροή. Να ανάψει δηλαδή την σπίθα  που θα δημιουργούσε τις κοινωνικές πυρκαγιές που θα μπορούσαν να κατακαύσουν το δυτικό πολιτισμό και τις αξίες του. Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν μια πατριωτικού τύπου πολιτισμική αντίδραση  στα έγκατα των δυτικών κοινωνιών και της πρώην χριστιανικής – άθεης πλέον κουλτούρας τους στον ισλαμικό νόμο της σαρίας. Μια αντίδραση που θα μπορούσε να αποτρέψει κάθε ειρηνική διαπραγμάτευση του ευρύτερου μουσουλμανικού κόσμου με τον εχθρό - και συνεπώς, θα καταστούσε ανέφικτη κάθε αφομοιωτική πολιτική και πολιτισμική δυναμική της ευρωπαϊκής κουλτούρας. Οι ακραίοι ισλαμιστές επιχειρούν συνεπώς, να δημιουργήσουν με την καθημερινή δράση τους κάποια αγεφύρωτα χάσματα, κάποιες εστίες ρήξης που δεν θα επιδέχονται πλέον διαπολιτισμικούς διαλόγους και εξισορροπιστικούς εξωραϊσμούς. Επιδιώκουν μια σύγκρουση πολιτισμών κάνοντας έκκληση στις θρησκευτικές συλλογικές ταυτότητες που ο κάθε μουσουλμάνος οφείλει να επιβεβαιώνει σε όλες τις συνθήκες, έτσι ώστε η μουσουλμανική κουλτούρα εκείνων που επιδιώκουν να ζήσουν προς το παρόν ειρηνικά, έστω στο περιθώριο των δυτικοευρωπαϊκών πολυπολιτισμικών κοινωνιών να τους εξαναγκάσει εκ των πραγμάτων να ριζοσπαστικοποιηθούν.» 

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: Νόμοι για το θεαθήναι την εποχή της ψηφιακής αποχαύνωσης

Η Ευγενία Σαρηγιαννίδη,  μιλάει στο 98.4 , με αφορμή τα αναμενόμενα μέτρα και το περίφημο "Kids Wallet", αναφορικά με τον εθισμό των ανηλίκων στο διαδίκτυο.

 Αφού επισημαίνει ότι νόμοι και απαγορεύσεις για το "θεαθήναι" έρχονται ως προπέτασμα καπνού δήθεν κρατικών παρεμβάσεων, σε μια εγκατεστημένη λογική προς τις κοινωνίες, όπου ο προσωπικός και κοινωνικός χώρος, έχει παραδοθεί στις ρυθμίσεις 5-6 μεγάλων ιδιωτικών κολοσσών παγκόσμια, τονίζει την ανάγκη μίας άλλης αφήγησης με πρακτικούς τρόπους, από τους ίδιους τους ενήλικες, πρώτιστα στο κοινωνικό και οικογενειακό τους χώρο, ως πρότυπο για τις δράσεις των ανηλίκων. 

Αφού αναλύει με παραδείγματα τις επιδράσεις του εθισμού στη ψηφιακή εποχή στους ανηλίκους, τονίζει ότι παρά την αναγκαιότητα φίλτρων και περιορισμών, ιδίως για τις τρυφερές ηλικίες, η λύση βρίσκεται σε μια νέα επαναδιατύπωση στις σχέσεις των ενηλίκων τόσο στο κοινωνικό και ιδιωτικό τους χώρο , όσο και με τα παιδιά, βγαίνοντας από τα αδιέξοδα και την χειραγώγηση μιας κατάστασης που οδηγεί σε μαζική "ψηφιακή αποχαύνωση".

Η Ευγενία Σαρηγιαννίδη, είναι ψυχολόγος και συντονίστρια του Δικτύου «psy-counsellors», κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας και μεταπτυχιακού με αντικείμενο την Ψυχολογία και το Διαδίκτυο

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στην εκπαίδευση και ο ρόλος της στη διαμόρφωση του νέου είδους ανθρώπου

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Διάλεξη με αντικείμενο τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων στην Εκπαίδευση, τμήμα των οποίων είναι και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.

• Τι ισχύει αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα;
• Πρόκειται άραγε για κατήχηση στις αξίες μιας νέας θρησκείας;
• Ποιοι οι απώτεροι στόχοι;

Διευκρινίστηκαν ορισμένα αμφιλεγόμενα ζητήματα αναφορικά με την υπέρ και παραπληροφόρηση που επικρατεί στο δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει περί του θέματος.

Αναφέρθηκαν τρόποι αντιμετώπισης που προάγουν την σύμπνοια μεταξύ διαφόρων κοινωνικών ομάδων που αντιστέκονται, όπως οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί.

Μπορείτε να δείτε το video στο https://youtu.be/MEpMV59VfjM?si=anMfnLHC8EuMISrw

Πορεία προς έναν ήπιο ολοκληρωτισμό η woke κουλτούρα

20/12/2024

ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

Στο δυτικό κόσμο όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε, νιώθουμε, καταλαβαίνουμε, πως καλούμαστε να ζήσουμε σε μια εποχή trans. Όπου βεβαίως το trans συμβολίζει τη διαρκή και αέναη μετάβαση από κάτι σε κάτι άλλο.

Η εργαλειακή και ψηφιακή μετα-μόρφωση του ανθρώπου συντελείται σε όλα τα επίπεδα (όπως αυτά αναφέρονται από τον κοινωνικό ψυχολόγο Doise (ενδοατομικό, διατομικό, διομαδικό, ιδεολογικό). Αυτή η μετα-βαση, αυτή η trans υπαρξιακή κατάσταση νομιμοποιείται στις συνειδήσεις των ανθρώπων ως κάτι υποτίθεται καλό και προοδευτικό που στοχεύει να βελτιώσει όχι μόνο τις συνθήκες διαβίωσης, αλλά και το μοντέλο του ανθρώπου. Και βεβαίως όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ή του πλανήτη φορούν σχεδόν πάντα τον φερετζέ των καλών προθέσεων. Η μετανεωτερική εποχή λοιπόν και η μεταμοντέρνα ιδεολογία της φέρνουν τα «μετά» τους: μετα-βαση, μετα-μόρφωση, μετα-νθρωπος, μετα-σχηματισμός, μετα-λλαξη, μετα- κοινωνία, μετα-δημοκρατία κλπ.

Ο «παλαιός κόσμος», έτσι όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα, με τα ήθη και τα έθιμα του, τις θρησκείες του, τα έθνη και τις συλλογικότητες του, τα πάθη, τις σχετικά σταθερές ταυτότητες και τις αντιστάσεις που εκπορεύονταν από αυτές είναι για κάποιους δήθεν εκσυγχρονιστές, κάτι αναχρονιστικό που οφείλουμε, αν θέλουμε να «προοδεύσουμε», οι πιο ρομαντικοί να τον πενθήσουμε και όλοι τελικά να τον ξεχάσουμε εντελώς.

Αυτά μας διδάσκει η woke κουλτούρα, η οποία, όπως υποτίθεται, διαρρηγνύει τα ιμάτια της για την συνειδησιακή μας «αφύπνιση» και η αδελφή της, ακυρωτική κουλτούρα, η οποία καταδικάζει συλλήβδην όλη την ιστορία μετατρέποντας την σε ένα αναξιόπιστο αφήγημα, που θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί και να ξαναγραφεί από την woke «ηθική» των πολιτικά και πολιτισμικά επικυρίαρχων.

Η ακυρωτική κουλτούρα

Η Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Οι Στόχοι και οι Συνέπειες - Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Η Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.

 Οι Στόχοι και οι Συνέπειες 

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Διάλεξη με αντικείμενο τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων στην Εκπαίδευση, τμήμα των οποίων είναι και η σεξουαλικη διαπαιδαγώγηση. Τι ισχύει αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα; 

Πρόκειται άραγε για κατήχηση στις αξίες μιας νέας θρησκείας; Ποιοι οι απώτεροι στόχοι;

 Διευκρινίστηκαν ορισμένα αμφιλεγόμενα ζητήματα αναφορικά με την υπέρ και παραπληροφόρηση που επικρατεί στο δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει περί του θέματος. Τρόποι αντιμετώπισης που προάγουν την σύμπνοια μεταξύ διαφόρων κοινωνικών ομάδων που αντιστέκονται, όπως οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί.

Ε. Σαρηγιαννίδη: Πώς χειραγωγείται η κοινωνία - "Η λογική ως κίνηση αντίστασης"

Η ψυχολόγος και επιστημονική διευθύντρια του δικτύου Psy-Counsellors Ευγενία Σαρηγιαννίδη αναλύει στο Viewpoint το ζήτημα της ταυτότητας και πώς η δημόσια συζήτηση για αυτό το θέμα χρησιμοποιείται για την χειραγώγηση και τον κατακερματισμό της κοινωνίας.

 Συζητά επίσης τον κεντρικό ρόλο της γλώσσας στη δομή της σκέψης μας και το πώς τα σύγχρονα κινήματα στη δύση παίρνουν τα χαρακτηριστικά θρησκείας. Ποια είναι τα πολιτισμικά μας εργαλεία για να διατηρήσουμε τη συνοχή της σκέψης και της κοινωνίας μας; Πώς φτάσαμε να μιλάμε για την επανάσταση του αυτονόητου; 

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/kABdeUzIpjo?si=ErZunufaMOh9lzuP
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η ψηφιακή αποβλάκωση: μια μαζική παιδοκτονία

Μετάφραση, Προσαρμογή στα Ελληνικά και Επιμέλεια, Γιάννης Παπαμιχαήλ, τ. Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου.

Για τους περισσότερους ανθρώπους η χρήση οθονών είναι κομμάτι της καθημερινότητας τους. Αποτελεί συχνά την «παρέα τους», το περιβάλλον μέσα από το οποίο αλληλεπιδρούν, ψυχαγωγούνται, εργάζονται, επικοινωνούν, διασκεδάζουν στα πλαίσια της κατοικιδιοποιημένης συνθήκης της καθημερινής τους ζωής.

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτή η συνθήκη καθημερινής ζωής αφορά παιδιά προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας; Ποιες οι συνέπειες στην ψυχοδιανοητική και σωματική τους ανάπτυξη; Ποιες οι επιρροές της πολλαπλής χρήσης οθονών στην προεφηβεία και την εφηβεία; Πόσο θα έχουν αλλάξει τα παιδιά του παρόντος ως ενήλικες του μέλλοντος μέσα από την συστηματική αλληλεπίδρασή τους με τα κινητά, τα ταμπλετ, τους υπολογιστές και τις smart τηλεοράσεις;

Είναι πλέον ευκόλως εμπειρικά διαπιστώσιμη, ακόμα και στην ελληνική πραγματικότητα, η έντονη ενασχόληση των παιδιών με τις οθόνες. Όπως πληροφορούμαστε συζητώντας με ψυχολόγους που ασκούν κλινικό έργο, ένα από τα συχνότερα ζητήματα που φέρνει τους γονείς στην πόρτα ενός ειδικού ψυχολόγου για βοήθεια είναι α) η αδυναμία των γονέων να αποσπάσουν τα παιδιά τους από τις οθόνες, β) οι δυσκολίες στην οριοθέτηση των παιδικών συμπεριφορών και απαιτήσεων. Συνδυάζοντας τα δυο συχνότερα αιτήματα για υποστήριξη και συμβουλευτική θα λέγαμε πως οι σημερινοί γονείς δυσκολεύονται να οριοθετήσουν την χρήση, από την πλευρά των παιδιών τους, των κινητών και των τάμπλετ (σε επίπεδο ωρών χρήσης, περιεχομένου κλπ).

Δυστυχώς, η μη χρήση οθονών από τα παιδιά σε καθημερινή βάση αποτελεί στις μέρες μας μια εξαιρετικά σπάνια συνθήκη για τις περισσότερες οικογένειες. Βεβαίως, να σημειώσουμε πως τα παιδιά δεν βρέθηκαν από μόνα τους μπροστά σε οθόνες. Η ευκολία της «οθόνης – νταντάς» αυτοπαγίδευσε πολλούς γονείς, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να απασχολήσουν εύκολα, γρήγορα και με «ασφάλεια» τα παιδιά, τους έδωσαν πρόσβαση σε έναν αχανή κόσμο, γεμάτο παιχνιδιάρικες, πολύχρωμες «παιδικές σειρήνες» που τα καλεί «να μην αφήσουν δευτερόλεπτο το κινητό από τα χέρια τους»…

Ούτε ο Μυστικός Δείπνος δεν γλίτωσε από τους ταλιμπάν της woke κουλτούρας!

Λ

ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

«Σκεφτόμαστε όλους τους Χριστιανούς σε όλες τις ηπείρους που έχουν πληγωθεί από αυτές τις σκηνές», αναφέρει η ανακοίνωση της Γαλλικής Καθολικής Εκκλησίας, αναφερόμενο στο δρώμενο στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών, όπου trans χορεύτριες πραγματοποίησαν αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου, με βάση τον φημισμένο πίνακα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Για «χλευασμό του Χριστιανισμού» έκανε λόγο η Γαλλική Επισκοπική Διάσκεψη, ενώ το ζήτημα έχει προκαλέσει και πολιτικές αντιδράσεις στην Γαλλία. «Θα τολμούσαν ποτέ να κοροϊδέψουν το Ισλάμ με τέτοιο τρόπο; Αυτή η βαθιά λαϊκιστική και μεταμοντέρνα κοινωνία ξέρει ποιος είναι ο εχθρός της και θα πρέπει να τους πιστέψουμε», ανέφερε ο Αμερικανός προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας Robert Barron, με τον Έλον Μασκ να δηλώνει διατεθειμένος ακόμα και να… μεταναστεύσει στον Άρη μετά την παρακολούθηση της Τελετής, την οποία πολλοί χαρακτήρισαν ως μία «κακόγουστη επίδειξη της woke κουλτούρας». Ας σημειωθεί πως η ίδια η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή απέσυρε το βίντεο με την επίμαχη αναπαράσταση.

Όλα ξεκίνησαν από την αρχική διδασκαλία του “πολιτικά ορθού”: Να υποπτεύονται οι άνθρωποι οτιδήποτε έρχεται από το παρελθόν και την ιστορία των κοινωνιών. Πλέον βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση, σε μια περίοδο παραληρήματος, όπου το πολιτικό γυρνάει –θα τολμούσαμε να ισχυριστούμε– στο ψυχιατρικό. Επιχειρώντας να περιγράψουμε το εσωτερικό περιεχόμενο του παραληρήματος, θα σημειώναμε πως εκφράζεται μέσα από δύο εσωτερικούς λόγους-αντικείμενα. Πιο αναλυτικά, το πολιτικά ορθό στηρίζεται σε δύο βιολογικές παραμέτρους-πυλώνες που τις χρησιμοποιεί ρατσιστικά και σεξιστικά αντιστοίχως, αναστρέφοντάς τες. Το πρώτο αφορά έναν νεοφυλετισμό, έμμονη ιδέα το δέρμα: Να κατηγορηθεί η λευκότητα (whiteness) στο όνομα μιας “μαύρης ανωτερότητας”. Με άλλα λόγια, πρόκειται για έναν ρατσιστικό “αντιρατσισμό”.


Το δεύτερο αφορά έναν “πολιτικά ορθό” παραισθησιόπληκτο νεοφεμινισμό. Το ανδρικό φύλο κατηγορείται. Η ετεροαιχμαλωσία (heterocaptivity στην αμερικανική φεμινιστική διάλεκτο, δηλαδή η αιχμαλωσία από την ετερότητα στο πεδίο του φύλου), συνδέεται με ένα είδος έκδηλης μισανδρίας (αντιπάθειας για το αντρικό φύλο από τον νεοφεμινισμό). Η ιδέα συνυφαίνεται με την συμπληρωματική της ιδέα ότι η διάκριση αρσενικού-θηλυκού δεν αντιστοιχεί σε τίποτα. Το σύνολο των παραπάνω αναδεικνύει την απόλυτη δαιμονοποίηση του συνδυασμού: Ντόπιος-Λευκός-Ετεροφυλόφιλος Άνδρας. Τώρα μπήκε στο στόχαστρο και θρησκευτικό σύμβολο.

Εσείς από ποια ψυχική διαταραχή πάσχετε; – Παιδιά και έφηβοι στο στόχαστρο!

Ευγενία Σαρηγιαννίδη *

Τα διαγνωστικά εργαλεία ICD και DSM υπόκεινται σε διαρκείς αναθεωρήσεις, επιβεβλημένες, όπως υποτίθεται, από τις επιστημονικές εξελίξεις. Πέραν, όμως, αυτής της προφανούς εξήγησης, θα μπορούσε ο ειδικός, ψυχίατρος ή ψυχολόγος, να διερωτηθεί εύλογα:Που αποσκοπεί αυτός ο πολλαπλασιασμός των ψυχικών διαταραχών;
Ποια η σχέση της αύξησης των διαφόρων διαγνώσεων με τον εναγκαλισμό της φαρμακοβιομηχανίας με την ψυχιατρική;
Γιατί τα συμπτώματα, που αποτελούσαν εκδηλώσεις-εκφράσεις δυσφορίας και εντάσσονταν σε ευρύτερες διαγνωστικές κατηγορίες, τείνουν να αποτελούν στις πρόσφατες αναθεωρημένες εκδόσεις των Διαγνωστικών Εργαλείων, αυτόνομες και ανεξάρτητες διαταραχές;
Πώς εξηγείται ο όλο και αυξανόμενος αριθμός διαγνώσεων σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας, πέραν από την κάπως γλυκανάλατη και προσχηματική ερμηνεία, η οποία ισχυρίζεται πως πλέον υπάρχουν οι δομές και οι ειδικοί για να διαγνώσουν αυτό που σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους υπήρχε εξίσου, αλλά παρέμενε αδιάγνωστο;
Πώς ακριβώς θα μπορούσε να λειτουργήσει “ψυχοθεραπευτικά” μια κλινική παρέμβαση που αντιμετωπίζει την ανθρώπινη ψυχική κατάσταση αποσπασματικά, κατακερματισμένα και εργαλειακά;
Η ψυχιατρικοποίηση της καθημερινής ζωής δεν οδηγεί εξ ορισμού σε παθολογικοποίηση όλων των ψυχικών διακυμάνσεων του ατόμου, που συνδέονται με δυσκολίες, αλλαγές, απώλειες, ματαιώσεις και απογοητεύσεις, με τις οποίες όλα τα άτομα θα έρθουν αντιμέτωπα κάποιες (ενδεχομένως και πολλές) φορές στη ζωή τους;
Ποιο το διαγνωστικό όριο, πέραν από το οποίο, πραγματοποιούνται καταχρηστικές διαγνώσεις που βαφτίζουν “διαταραχές” φυσιολογικές εκφάνσεις των ατομικών συμπεριφορών;
Ποιες οι σχέσεις της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας με τις επικρατούσες ιδεολογίες περί των σχέσεων του ατόμου με την κοινωνία;

Παιδιά και έφηβοι στο στόχαστρο

Πιο συγκεκριμένα και μέσα από παραδείγματα θα μπορούσαμε να αναλογιστούμε διερωτώμενοι με πόση ευκολία, αντιεπαγγελματική και αντιεπιστημονική προχειρότητα μπορεί η απείθαρχη, εκτός ορίων και ιδιαζόντως ζωηρή συμπεριφορά ενός παιδιού στο νηπιαγωγείο να λάβει διάγνωση Υπερκινητικότητας ή και Διάσπασης Προσοχής;