Ἡ ἐκδημία τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ φέρνει στὴ μνήμη τὴν ἐπεισοδιακὴ ἐκλογή του ὡς καθηγητῆ τῆς Παντείου Σχολῆς πρὶν 42 χρόνια. Ἡ ὁποία ἔγινε τελικά, ἀλλὰ ἐπιχειρήθηκε νὰ ἐμποδιστεῖ ἀπὸ ἐκπροσώπους φοιτητικῶν παρατάξεων, σὲ προφανῆ συνεννόηση μὲ εκύκλους καθηγητῶν, μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἦταν ἀσύμβατη ἡ ἰδιότητα τοῦ θεολόγου μὲ αὐτὴ τοῦ καθηγητῆ τῆς φιλοσοφικῆς καὶ ὅτι προϋπόθεση κάποιος νὰ διδάσκει φιλοσοφία, ἦταν νὰ διδάσκει ὑλισμό. Ἐμφάνίστηκαν φοιτητὲς ὅταν ματαιώθηκε ἡ ἐκλογή, άλλὰ ἦταν προφανὴς ἡ σύμπραξη μὲ ὁρισμένους καθηγητές, τοὺς ὁποίους κατονόμαζε τὸ ρεπορτὰζ τῆς “Χριστιανικῆς” τότε. Ἡ καταγγελία αὐτῆς τῆς διαπλοκῆς ἀναδεικνύει τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἀποτέλεσε προάγγελο ἑνὸς καθεστῶτος ποὺ ἐπικράτησε στὴ συνέχεια. Καὶ συνδυάστηκε μὲ τὴν παρακμὴ τοῦ Φοιτητικοῦ Κινήματος ποὺ ἀκολούθησε.
Η θέση τῆς ΧΔ καὶ τῆς νεολαίας της ΕΧΟΝ βασίστηκε σὲ δύο κατευθύνσεις: Στὴν ἐπιβεβλημένη ὑπεράσπιση τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἐλευθερίας καὶ στὴν ἀντίσταση ἐνάντια στὴν ἀπόπειρα ποὺ ἔγινε στὸ πρόσωπο τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ, νὰ ἀποκλειστεῖ ὁ όρθόδοξος χριστιανικὸς λόγος ἀπὸ τὸν τομέα τῆς Φιλοσοφίας καὶ συνακόλουθα νὰ περιθωριοποιηθεῖ.
Στὶς 28 Ἀπριλίου 1982, ὅταν συνεδρίασαν οἱ καθηγητὲς, ἡ προγραμματισμένη ἐκλογὴ ματαιώθηκε μὲ παρέμβαση δύο μελῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ φοιτητικοῦ συλλόγου τῆς Σχολῆς ποὺ μὲ τὰ τότε δεδομένα ἐλεγχόταν ἀπὸ τὶς φοιτητικὲς παρατάξεις τοῦ ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΠ) καὶ τοῦ ΚΚΕ (Πανσπουδαστική σ.κ.), ποὺ μπῆκαν στὴν αἴθουσα καὶ δήλωσαν ὅτι δὲν θὰ ἀποχωροῦσαν ἂν δὲν ματαιωνόταν ἡ ἐκλογή. .
Τὴν ἐνέργεια αὐτὴ χαρακτήρισε τὸ περιοδικὸ τῆς Ἀριστερᾶς ΑΝΤΙ (19.6.1982) ὡς “Τὸ προκλητικότερο καὶ ἀποκαλυπτικότερο ἴσως περιστατικὸ ἀπερόφραστης ἀστυνόμευσης τῶν προσωπικῶν ἰδεῶν”. ἀφοῦ τὸ επιχείρημα ἦταν “ἡ ἀντίθεση τοῦ Συλλόγου στὴ φιλοσοφικὴ κατεύθυνση ποὺ ἐκπροσωπεῖ ὁ κ. Γιανναρᾶς”
ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
