Η ιστορική διαδρομή των Ελλήνων του Πόντου πριν τη Γενοκτονία

ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ ΚΡΙΝΙΩ

Κάθε που θυμάμαι τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου να τραγουδά τα λυπητερά τραγούδια του Πόντου σκέφτομαι πως οι Πόντιοι – είτε αυτοί που έχουν τις ρίζες τους στις βορειοανατολικές ακτές της Μικράς Ασίας είτε οι άλλοι από τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας (”Καρά-Ντενίζ”, τουρκιστί) και τις εκβολές του Σαγγάριου ως τις παρυφές του Καυκάσου – ήταν και είναι ένα ηρωικό και βασανισμένο ελληνικό φύλο το οποίο βιώνει την ιστορία και το ένδοξο παρελθόν του μέσα απ’ τη μνήμη. Μέσα από την ιστορική μνήμη, που μαρτυρά το έπος του Ποντιακού Ελληνισμού. Το έπος της διαχρονικής παρουσίας Ελλήνων οι οποίοι έδεσαν τη ζωή και τη μοίρα τους με τις υψηλές και απρόσιτες οροσειρές του Πόντου, φυσικό οχυρό τους μέσα στους αιώνες με σημαίνουσα συμβολή στη διατήρηση της δυναμικής κοινωνικής συνοχής και του ακραίου φρονήματός τους.

Ενός φρονήματος άρρηκτα συνδεδεμένου με τις συνθήκες ζωής, τις παραδόσεις (ήθη, έθιμα, θρύλους και παραμύθια), τη γλώσσα (που κυοφορούσε ανέκαθεν τον ανεξάντλητο αρχαιοελληνικό πλούτο της πολιτισμικής της παράδοσης) και την ιστορία των Ποντίων από την αρχαιότητα μέχρι την απομάκρυνση από τις εστίες τους, μετά τον μωαμεθανικό προσηλυτισμό και τις βιαιοπραγίες των Οθωμανών Τούρκων οι οποίες τους αποδεκάτισαν (δια της Γενοκτονίας) πληθυσμιακά μετατρέποντάς τους σε ανέστιους πρόσφυγες δια βίου.

Τους σκόρπισαν στους πέντε ανέμους μακριά από τη γενέθλια γη τους. Τη γη των Αμαζόνων της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, η οποία εξέπεμπε αρχαιόθεν (1300 πΧ) την ελληνικότητά της. Τη γη που συνδύαζε την αγριάδα της Μαύρης Θάλασσας βορειοανατολικά με το ”σφιχτό” κρύο και το άγονο έδαφος των απροσπέλαστων οροσειρών Σκυσίδη – Παρυάδρη – Αντίταυρου, τους οποίους διασχίζουν οι ποταμοί Άλυς, Ίρις, Μελάνθιος, Θερμώδοντας, Χαρσιώτης, Πρύτανης, Πυξίτης και Καλοπόταμος.


Συνδύαζε το ήπιο κλίμα του παράλιου Πόντου (Σινώπη, Αμισός, Κοτύωρα, Κερασούντα, Τραπεζούντα, Σαμψούντα, Ριζούντα, Όφη, Οινόη, Σούρμενα, Τρίπολη κλπ) με το εύκρατο κλίμα του μεσογειακού (Χαλδία [η αρχαία Χαλύβη ή Χαλυβία], Αμάθεια, Λαοδίκεια, Αργυρούπολη, Νικόπολη, Σεβάστεια, Νεοκαισάρεια κλπ), σε περιοχές που διακρίνονταν για το πλούσιο σε χάλυβα και άργυρο υπέδαφός τους και τα ορεινά λιβάδια τους (”παρχάρια”).

Η νοητική υστέρηση και οι ”Φόρεστ Γκαμπ” της διαφορετικότητας

Μέχρι να μπω σε τάξη για πρώτη φορά, είχα σαν γενική οδηγία στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου τη συμβουλή των δασκάλων γονιών μου: «Ο καλός εκπαιδευτικός πρέπει να είναι ανυπόκριτος, φυσικός απέναντι στους μαθητές του, χωρίς να επιδεικνύει τις γνώσεις του και να τους καλοπιάνει με βαθμούς που δεν τους αξίζουν για να κερδίσει τη συμπάθειά τους. Πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους με την ειλικρίνειά του και να τους δώσει τα εφόδια που χρειάζονται ώστε να γίνουν ικανοί να σταθούν στα πόδια τους και να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους… ».

Ακολούθησα πιστά αυτόν τον ”κανόνα” στην αρχή και βγήκα κερδισμένη, μέχρι που σκόνταψα στις ”ειδικές περιπτώσεις” μαθητών οι οποίοι δεν καλύπτονταν πλήρως απ’ τις συμβουλές των γονιών μου. Και δεν καλύπτονταν πλήρως γιατί μέσα σ’ αυτούς υπήρχαν και “διαφορετικοί’ μαθητές: Μαθητές με μειονεξία -για παράδειγμα- λόγω νοητικής υστέρησης, τους οποίους εντάσσαμε στην ίδια κατηγορία με εκείνους που είχαν μαθησιακές δυσκολίες.

Οι  της νοητικής υστέρησης όμως απαιτούν περισσότερα σκαλοπάτια προσπάθειας εκ μέρους του εκπαιδευτικού σε κάθε περίπτωση και εποχή, για να μπορεί να τους προσαρμόσει αυτός — με γνώμονα τις δυνατότητές τους -στις απαιτήσεις του σχολείου. Η προσαρμογή φυσικά είναι δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη. Αρκεί ο εκπαιδευτικός να έχει υπομονή, επιμονή και θέληση για εξειδικευμένη προσέγγιση των ”διαφορετικών” παιδιών, καθώς και διάθεση να ανακαλύψει τις κρυφές ικανότητές τους. Ικανότητες που αποκτούν κατά την επαφή τους με ποικίλες πληροφορίες και ερεθίσματα. Ικανότητες που συνδέονται με τη συνειρμική μνήμη σε συνδυασμό με τις εγγενείς, ενστικτώδεις δυνάμεις τους και την ικανότητα πολλών εξ αυτών να αποστηθίζουν.

Η εκπαιδευτική εμπειρία 

Αυτά τα ανακάλυψα εμπειρικά στη ροή του χρόνου, γιατί δεν υπήρχαν στη διάθεση των εκπαιδευτικών δεδομένα των σχολικών επιδόσεών τους υπό μορφή διαγνωστικών τεστ (σταθμισμένων ψυχομετρικών και τεστ αξιολόγησης των ικανοτήτων τους). Το επιπλέον μάλιστα πρόβλημα, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται έως σήμερα, είναι ότι στην περίπτωση των παιδιών με νοητική υστέρηση δεν θεωρείται αυτονόητη η στενή συνεργασία εκπαιδευτικών-γονέων, γιατί πολλοί απ’ τους πρώτους αρνούνται να αποδεχθούν την περιορισμένη πνευματική λειτουργία των παιδιών τους, την ανεπαρκή προσαρμοστική συμπεριφορά τους στο σχολικό περιβάλλον και την αδυναμία τους να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του σχολικού προγράμματος.

Η συνέχεια ΕΔΩ: Η νοητική υστέρηση και οι ”Φόρεστ Γκαμπ” της διαφορετικότητας....

Ελλάδα και Κύπρος στο κάδρο της γεωπολιτικής αυταπάτης χωρίς ανταλλάγματα…

Αντίθετα με την Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρος έχουν μπει προ πολλού στο κάδρο της γεωπολιτικής αυταπάτης

Κρινιώ Καλογερίδου

Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες. Ανοίγουμε και κλείνουμε τα φτερά του ενθουσιασμού μας εν ριπή οφθαλμού. Μ’ ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων, ”ασκαρδαμυκτί”, όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας.

”Χθες” πανηγυρίζαμε με ενθουσιασμό την αγορά των Rafale και των Belharra, σίγουροι ότι θα πετύχουμε το λιγότερο ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, έτσι που να απλώσουμε ομπρέλα προστασίας στα νησιά μας από αέρα και θάλασσα.

Για τον χερσαίο χώρο (ελληνοτουρκική μεθόριος Έβρου) δεν υπήρχε και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, αφού η ελληνική Άμυνα είναι ικανοποιητική, αν και ο Στρατός Ξηράς δεν εφοδιάστηκε ακόμα με το οπλικό σύστημα ισχύος πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών MLRS (Multiple Launch Rocket System).

Ο χρόνος ωστόσο τρέχοντας αυγάτισε τις τουρκικές απειλές. Το ”χθες” έμεινε στο χθες και το ”σήμερα” έφερε κάτι καινούργιο. Μια νέα απειλή που υπερίπταται ήδη πάνω απ’ το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Και το ”υπερίπταται” δεν είναι μεταφορικό, γιατί έχει να κάνει με τον πύραυλο MAM-C που εκτοξεύθηκε για πρώτη φορά απ’ το εθνικό, μη επανδρωμένο αεροσκάφος UAV AKSUNGUR στο πλαίσιο Άσκησης των Τούρκων με την επωνυμία ”Γαλάζια Πατρίδα 2022” (βλ. defencenet.gr & el-aziz.com/haber).

Το νεότευκτο drone που ενισχύει το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό είναι της οικογένειας TAI Anka Drones με σύστημα TUAV, απ’ τα πιο προηγμένα εναέρια σχήματα (εξοπλισμένα με δορυφορική επικοινωνία) τα οποία διαθέτει η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία.

Αν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία για τη σιωπή της κυβέρνησης απέναντι στην θρασύτητα, προκλητικότητα και επιθετικότητα της Άγκυρας, γνωρίζουμε τώρα την αιτία. Το δυσάρεστο είναι μάλιστα ότι σε αυτήν προστέθηκαν ήδη και δυο επιπλέον.

Η πρώτη έχει να κάνει με την μετάλλαξη της Τουρκίας από χώρα-τρις εισβολέα (Κύπρος-Συρία-Ιράκ) σε ειρηνοποιό-διαμεσολαβητή στο Ουκρανικό και η δεύτερη με την αλλαγή στάσης των ”Μεγάλων” (Αμερικανών-Ευρωπαίων) υπέρ της, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν με όποιο τίμημα (γεγονός δυσοίωνο για τα συμφέροντα Ελλάδας-Κύπρου) την πρόσδεσή της στο άρμα του ΝΑΤΟ.