ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ Τ’ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ

Της Νίνα Αγγελικής Γεωργιάδου 

Όπως όλα δείχνουν, το σύστημα, ο αδηφάγος καπιταλισμός, βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

• Το συσσωρευμένο, σε λίγες τσέπες, κεφάλαιο έχει φτάσει στα αδιέξοδά του, μη μπορώντας να ανατροφοδοτήσει την κερδοφορία του. 

Η γεωπολιτική σκακιέρα συγκλονίζεται από πολέμους και γενοκτονίες σε δημόσια θέα, αναδιάταξη συνόρων και συντριβή χωρών, καθώς το σύστημα επιχειρεί να τροφοδοτήσει τα κέρδη του, κάνοντας τα παιδιά του κιμά, τους κρατικούς προϋπολογισμούς, οικονομία πολέμου και τις εύφορες πεδιάδες, πεδία φονικών μαχών. 

" Τουρκία - η "ψυχική αποικία των Ευρωπαίων" "

 

            " Ο ΕΥΡΩΤΟΥΡΚΙΣΜΟΣ " 12/3/96

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗΣ      

Κάτι τό ἐξόχως περίεργο συμβαίνει µέ τήν Τουρκία καί τούς Δυτικοευρωπαίους. Ὅσο περισσότερο ἡ Τουρκία περιφρονεῖ τή διεθνή νομιμότητα καί ὅσο πιό βάρβαρῃ δείχνεται πρός τούς ἀντιπάλους τής, τόσο ἀγαπητότερῃ γίνεται ἀπό τούς δυτικούς, Εὐρωπαίους καί Ἀμερικανούς. Γι’ αὐτό καί ἐπιδεικνύει αὐτάρεσκα τήν ἀνομία τῃς καί τήν ἀγριότητά τῃς.

Ἡ Τουρκία εἶναι µέλος τοῦ ΝΑΤΟ καί διατηρεῖ µιά ἀποβατική στρατιά µέ τρεῖς χιλιάδες ἀποβατικά σκάφη στά σύνορα µέ ἕνα ἄλλο µέλος τοῦ αὐτοῦ στρατιωτικοῦ ὀργανισμοῦ, τῆς Ἑλλάδος. Καί γιά τούς δυτικούς ἰθύνοντες εἶναι σά νά µή συμβαίνει τίποτε. Τί θά γινόταν ὅμως, ἄν µιά τέτοια ἀποβατική στρατιά διατηροῦσε ἡ Γαλλία ἤ ἡ Γερμανία ἔναντι τῆς Μεγάλης Βρετανίας; Ἡ Μεγάλη Βρετανία δεν ἀπειλεῖ τη Γαλλία ἤ τή Γερμανία. Μήπως ἡ Ἑλλάδα ἀπειλεῖ τήν Τουρκία; Καί ὅμως, αὐτή ἡ τερατώδης κατάσταση γίνεται ἀποδεκτή ἀπό τούς Εὐρωπαίους.

Ἡ Τουρκία δέν ἀναγνωρίζει τίς διεθνεῖς συνθήκες και τίς παραβιάζει ὅπου τήν συμφέρει. Δέν ἀναγνωρίζει τά ἀνθρώπινα δικαιώµατα οὔτε τά δικαιώµατα τῶν μειονοτήτων. Τέλος, δέν ἀναγνωρίζει τίς ἀποφάσεις τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν.

Αλαίν ντε Μπενουά, «Οι Ευρωπαίοι είναι οι άρρωστοι του πλανήτη»

*

«Οι Ευρωπαίοι είναι οι άρρωστοι του πλανήτη σήμερα. Δεν έχουν ιδέα ποια μπορεί να είναι η μοίρα της Ευρώπης, γιατί η λέξη πεπρωμένο δεν έχει κανένα νόημα για αυτούς. Κυβερνούμενη από εκτοπλάσματα ή υπνοβάτες, που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να πολεμήσουν, αλλά τώρα είναι έτοιμοι να εμπλέξουν τον λαό τους σε έναν πυρηνικό πόλεμο, η Ευρώπη βρίσκεται σε κατάσταση πολιτισμικής εξάντλησης, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Σπένγκλερ. Αυτά τα τρομερά λόγια του Σιοράν έρχονται στο μυαλό: “Μάταια η Δύση αναζητά μια μορφή αγωνίας αντάξια του παρελθόντος της”».

Η πρόσφατη αυτή συνέντευξη του Γάλλου πολιτικού στοχαστή Αλαίν ντε Μπενουά παραχωρήθηκε στον ιστότοπο Breizh-info.com.

 Η μετάφραση είναι του Κώστα Χατζηαντωνίου.

///

Πώς ερμηνεύετε τις εξελίξεις στις διεθνείς σχέσεις μετά τις πρόσφατες δηλώσεις Τραμπ και Βανς για την Ουκρανία και τις επιπτώσεις τους στις σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών;

Έχω βιώσει μόνο ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός στη ζωή μου: την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος. Σκέφτομαι πως θα ζήσω και σε δεύτερο τώρα. Οι «παρατηρητές», ως συνήθως, δεν το είδαν να έρχεται. Η ιστορία ξαφνικά επιταχύνεται. Είμαστε σε σημείο που οι καθημερινές ειδήσεις παίρνουν την όψη δυστοπίας.

Σέ δοκιμασία ἡ δημοκρατία στήν Εὐρώπη Συλλαμβάνονται ὑποψήφιοι Πρόεδροι

Εφημερίς Εστία Μαρ 12, 2025

Ὁ Καλίν Γκεοργκέσκου.

Σύγκρουσις τῶν Βρυξελλῶν μέ τήν Οὐάσιγκτων μέσῳ Ρουμανίας – Ἡ ἀπαγόρευσις τῆς ὑποψηφιότητος Γκεοργκέσκου Οἱ προειδοποιήσεις Βάνς γιά τήν ἀπομάκρυνση τῆς ΕΕ ἀπό τίς ἀξίες τῆς δημοκρατίας καί τῆς ἐλευθερίας

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ἡ κατάστασις στήν Ρουμανία ἐπιβεβαιώνει τούς χειρότερους φόβους τοῦ Ἀμερικανοῦ ἀντιπροέδρου Τζαίυ Ντί Βάνς, ὅτι ἡ Εὐρώπη ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τίς κοινές ἀξίες πού τήν συνδέουν μέ τίς ΗΠΑ. Ἀπό τίς θεμελιώδεις ἀρχές τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δημοκρατίας. Δέν ἄρεσε στό διοικητικό σύστημα τῆς χώρας τό γεγονός ὅτι ὁ Καλίν Γκεοργκέσκου, ἕνας Ρουμᾶνος Πατριώτης, ἦλθε πρῶτος στίς προεδρικές ἐκλογές καί τίς ἀκύρωσαν. Καί ἐπειδή οἱ δημοσκοπήσεις δείχνουν ὅτι εἶναι πρῶτος καί μέ διαφορά ἐν ὄψει τῶν νέων ἐκλογῶν πού θά διεξαχθοῦν τόν Μάιο, τώρα τόν συλλαμβάνουν καί τοῦ ἀπαγορεύουν νά εἶναι ὑποψήφιος.

Αὐτό ξεπερνᾶ ἀκόμη καί τίς μεθοδεύσεις τῶν συνασπισμῶν τῶν ἡττημένων πού κρατοῦν μακρυά ἀπό τήν Κυβέρνηση κόμματα πού κερδίζουν συνεχῶς ἔδαφος στήν λαϊκή ψῆφο, ὅπως συμβαίνει στήν Αὐστρία καί τήν Γερμανία. Ξεπερνᾶ τήν κατάσταση στήν Γαλλία ὅπου ὁ Πρόεδρος Μακρόν συνείργησε μέ τήν ἀριστερά, προκειμένου νά στερήσει τήν κοινοβουλευτική πλειοψηφία ἀπό τό κόμμα τῆς Μαρίν Λέ Πέν πού ἦλθε πρῶτο σέ ψήφους. Εἶναι ὅμως μιά ἔνδειξις τοῦ σημείου στό ὁποῖο προτίθενται νά φθάσουν οἱ γραφειοκράτες τῶν Βρυξελλῶν καί τά κατά τόπους ἐνεργούμενά τους, προκειμένου νά ἐπιβάλλουν τά σκοταδιστικά καί ἀνελεύθερα πρότυπα, τά ὁποῖα ψευδεπιγράφως ἔχουν ὀνομάσει «φιλελευθερισμό». Ὅταν ἡ δημοκρατία ὁδηγεῖ σέ λύσεις πού δέν τούς εἶναι ἀρεστές, ἁπλῶς καταργοῦν τήν δημοκρατία.

Σταύρος Λυγερός - Ρουμανία και Συρία αποκαλύπτουν την ευρωπαϊκή φιλελεύθερη υποκρισία

Οι ελληνορθοδοξοι εγκαταλελειμενοι της Συριας ψαχνουν ματαιως ελληνικη κυβερνηση.

Η πραγματική «Σαγήνη του Αλλόκοτου» είναι οι Σφαγές Χριστιανών και Αλαουιτων στη Συρία,

οι επιλεκτικές ευαισθησίες των προοδευτικών και η σιωπή της Δύσης!

Ελευθερία στην έκφραση και στην Τέχνη αλλά και 

Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α για Ζ Ω Η  αδερφοί!

Ας κάνουμε κάτι...

Γερομοριάς 

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

https://x.com/christsyrians/status/1873036316964995371?s=46&t=Pmq6tZGgOI_7ezSy2SUDHg

"Τα Τέμπη είναι μόνο μια πτυχή  της σαπίλας....

  Οι Ελληνορθόδοξοι Ρωμιοί της Συρίας λόγω των σφαγών από τους τζιχατζιστές κατσαπλιάδες του Ερντογάν  διακηρύττουν : 

"2 είναι οι λύσεις , ο Σταύρος και το τουφέκι" 

Στο βίντεο απευθύνονται στον πατριάρχη και του περιγράφουν πως οι Τσετσένοι και οι κατσαπλιαδες της Τουρκίας  αφού κατασκευάσουν κατηγορίες επιτίθονται σε αμάχους, τους σκοτώνουν, τους διώχνουν από τα σπίτια τους και έχουν εγκαταστήσει Εμιράτα σε αμιγώς χριστιανικές Ελληνορθόδοξες πόλεις. 

Την ίδια στιγμή ο Γεραπετρίτης , ως εκφραστής των νεο-κοτζαμπάσηδων και η ΕΡΤ με κατάπτυστες ανακοινώσεις στη γραμμή της ΕΕ ,  εξισώνει σφαγείς με σφαγιασθέντες.  Καθησυχάζουν τον Ελληνικό λαό, αντί να τον προετοιμάζουν και αδιαφορούν πλήρως για τα αδέρφια μας στη Συρία. Τους ελληνορθόδοξους που οι ίδιοι και όλοι στην περιοχή αποκαλούν  Έλληνες Ρωμιούς  εκτός από το ελληνικό ΥΠΕΞ και την ΕΡΤ. Αυτούς που αν γενοκτονήσει η Τουρκία με τους κατσαπλιάδες μετά μάντεψτε ποιοι ακολουθούμε σε Κύπρο, Νησιά,Θράκη...

Η Εκκλησία της Ελλάδας γιατί σιωπά αυτές τις μαρτυρικές μέρες; Ο Βαρθολομαίος είναι υπό κράτηση στην ουσία από το ισλαμοφασιστικό κράτος της Τουρκίας και δεν μπορεί να μιλήσει. Οι δικοί μας ρασοφοροι στην Αθήνα από ποιον κρατούνται; 

Γιατί δεν παίρνουν πρωτοβουλία αφού υπάρχουν και καθολικοί ελληνόφωνοι στη Συρία να επιδιώξουν κοινή δράση με το Βατικανό να προστατευτεί ο χριστιανισμός της Συρίας; Γιατί δεν στέλνουν επιστολές σε Γεραπετρίτη και λοιπούς ΥΠΕΞ να ζητήσουν προστασία, κυρώσεις κατά του ισλαμικού καθεστώτος και να  σταλούν πλοία υπό σημαία ΕΕ να παραλάβουν  τους πρόσφυγες στα παράλια; Μόνοι οι Πακιστανοί και οι Αφγανοί μεταναστες που στέλνει ο Ερντογάν έχουν δικαιώματα και όχι οι αλαουιτες και χριστιανοί πραγματικοί πρόσφυγες; 

Κατά τα άλλα στην Ελλάδα πρώτος ο Σαμαράς και στο εξωτερικό ο Αμερικανός ΥΠΕΞ και ο Ισραηλινός ήταν οι μόνοι που καταδίκασαν απερίφραστα τους τζιχαντιστές και μίλησαν για σφαγές χριστιανών και αλαουιτων στη Συρία.

Στη συνέχεια με retweet του Ρούμπιο , κρυπτόμενος πίσω από τον Αμερικανό ΥΠΕΞ ο Δένδιας διαφοροποιήθηκε και χτες ο Γεραπετρίτης , μόνον στα λόγια άλλαξε λίγο τροπάρι.... 

Ανύπαρκτη Εξωτερική πολιτική, ούτε καν από τα  lidl και τρία αυγά Τουρκίας...."

Και η τζιχαντιστικη Ευρωπη τιμα τον αποκεφαλιστη:

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/1H9JVgDsh7/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η ήττα της Δύσης και το εξοπλιστικό αμόκ της Ευρώπης

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Κάθε λογικός άνθρωπος στον πλανήτη δεν μπορεί παρά να χαιρετίσει την απόφαση Τραμπ να τερματίσει τη σύρραξη στην Ουκρανία και να ελπίσει ότι θα οδηγήσει όντως στη διακοπή ενός πολέμου που προκάλεσε τρομακτικές καταστροφές σε αυτή τη χώρα αλλά και μεγάλες ζημιές στην Ευρώπη, μας εξέθεσε σε σοβαρό κίνδυνο ευρωπαϊκού ή και παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου και προκάλεσε πολύ μεγάλες οικολογικές καταστροφές.

Μια σύρραξη που θα είχε αποφευχθεί αν δεν είχαν περιληφθεί στην ανεξάρτητη Ουκρανία περιοχές κατοικούμενες κατά τη συντριπτική πλειοψηφία τους, από ρωσικούς στην εθνότητα πληθυσμούς, αν δεν είχε γίνει το πραξικόπημα της CIA στο Κίεβο το 2014, αν το καθεστώς που ανέλαβε την εξουσία εκεί δεν έπαιρνε μέτρα κατά των ρωσικών και ρωσοφόνων πληθυσμών (περιλαμβανομένων και των ελληνικών), αν είχαν εφαρμοστεί οι συμφωνίες του Μινσκ και αν το ΝΑΤΟ δεν επεδίωκε, επεκτεινόμενο διαρκώς, να κατακτήσει όλη την Οικουμένη και να εγκαταστήσει πυρηνικά όπλα σε απόσταση επτά λεπτών από το Κρεμλίνο.

Η ήττα της Δύσης

Κατ’ ουσίαν αυτό που έκανε ο Τραμπ ήταν να αναγνωρίσει ότι η Δύση ηττήθηκε και ότι τυχόν εμμονή της σε ανέφικτες επιδιώξεις στην Ουκρανία βλάπτει τη συγκέντρωση της δυτικής ενέργειας στη σύγκρουση με την Κίνα, όπως και την προσπάθεια του μέντορά του, του πρωθυπουργού του Ισραήλ, να καταπιεί όλη τη Μέση Ανατολή, ει δυνατόν. Επιπλέον η διαιώνιση της σύγκρουσης και των κυρώσεων πολλαπλασιάζει τα κίνητρα των αντιδυτικών συσπειρώσεων, της φυγής από το δολάριο κλπ.

Ηττήθηκε η Δύση στην Ουκρανία υπό την έννοια ότι δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις της που ήταν η ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν, η μετατροπή της Ρωσίας σε μια Μπανανία πολύ χειρότερη και από αυτή που ήταν επί Γέλτσιν και ο διαμελισμός της (που ρητά επεδίωκε ο Μπρζεζίνσκι στη δεκαετία του 1990). Εξηγήσαμε στην αρθρογραφία μας, ευθύς εξ αρχής, από τον Μάρτιο του 2022 δηλαδή, ότι οι επιδιώξεις αυτές ήταν ανέφικτες, ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί στρατιωτικά και, ακόμα κι αν πλησίαζε όντως η Δύση να πετύχει κάτι τέτοιο, θα είχαμε πυρηνική απάντηση της Μόσχας, κάτι που αντιμετωπίστηκε όντως, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, ως ενδεχόμενο, το φθινόπωρο του 2022. Τα γράψαμε αυτά και σε μια διεθνή έκκληση να διακοπεί η αιματοχυσία, έκκληση που υπογράψαμε, μια σειρά διανοούμενοι από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, το καλοκαίρι του 2022, όταν κανείς δεν τολμούσε να ανοίξει το στοματάκι του και να πει μια κουβέντα κατά του ΝΑΤΟ.

Ευρώπη: Μεταξύ υποτέλειας και ηθικολογίας

*

του ΗΛΙΑ ΜΑΛΕΒΙΤΗ

Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ, κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας (2017-2020) παρείχε φονικά όπλα στην Ουκρανία, κάτι που είχε αρνηθεί να πράξει ο προκάτοχός του Ομπάμα, (τους πυραύλους Javelin που υπενθύμισε στον Ζελένσκι, όταν άναψαν τα αίματα προχθές), ήταν φιλο-Ουκρανός, ηθικά ανεπίληπτος, ακριβοδίκαιος και υπέρμαχος της δημοκρατίας;

Και τώρα, κατά τη δεύτερη θητεία του, που έχει ξακαθαρίσει σε κάθε τόνο ότι θέλει να φέρει την ειρήνη στο πολεμικό μέτωπο, και ότι δεν προσφέρει στρατιωτικές εγγυήσεις που απαιτεί ο Ζελένσκι ως αντάλλαγμα της συμφωνίας για την εκμετάλλευση των ουκρανικών σπανίων γαιών, είναι ανάλγητος, φιλο-Ρώσος, κυνικός και στυγνός εκμεταλλευτής;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο, ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη περίπτωση. Τόσο πριν όσο και τώρα, τα συμφέροντα των ΗΠΑ θεωρεί ότι εξυπηρετεί και την πολιτική της, όπως αυτά διαμορφώνονται ήδη από την περίοδο Ομπάμα και όπως τα αντιλαμβάνεται πλέον ο ίδιος. 

Τότε ως προσπάθεια επέκτασης της αμερικανικής σφαίρας επιρροής και περικύκλωσης της Ρωσσίας, μα και αποκοπής της Ευρώπης από τη Ρωσσία, τώρα (που έχει κιόλας εξασφαλιστεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ) ως απεμπλοκή της Ρωσσίας από έναν σφιχτό εναγκαλισμό με την Κίνα και αναγνώριση εν τοις πράγμασι της ύπαρξης ενός πολυπολικού κόσμου.

Τα πρώτα δείγματα γραφής του Τραμπ – Ο Ριζοσπαστικός Συντηρητισμός στην πράξη

23/01/2025

ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑΝΝΗΣ

Φαίνεται ότι με την εκλογή και την ορκωμοσία του Τραμπ, ο νεοταξίτικος δυτικός κόσμος, εκείνος ακριβώς που εδώ και δεκαετίες χρηματοδοτεί ο Σόρος με τις ΜΚΟ και τις “ανοικτές κοινωνίες” του, απέκτησε κάποιες νέες “αντιιμπεριαλιστικές” ευαισθησίες και συγκινητικές “δημοκρατικές αντιστάσεις”. Η επάνοδος στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο του παραδοσιακού Αμερικανού καουμπόι και σερίφη, το δίδυμο δηλαδή Τραμπ και Μασκ, τρομοκρατεί με τον σκληρό κυνισμό του τους Ευρωπαίους και Καναδούς “προοδευτικούς” αναλυτές.

Λες και τα γεωπολιτικά σύνορα ήταν ανέκαθεν δεδομένα και απαραβίαστα. Λες και δεν υπάρχουν αναρίθμητες πολιτικές και στρατιωτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, συνήθως μάλιστα με πρωτοβουλία των δημοκρατικών κυβερνήσεων. Λες και η Αλάσκα, η 49η αμερικανική πολιτεία, δεν αγοράστηκε από τους Αμερικανούς όταν πουλήθηκε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα από την τσαρική Ρωσία. Λες και για πρώτη φορά ακούγεται το θέμα της Γροιλανδίας για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, σχετικούς με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Λες και το θέμα της προσάρτησης του Καναδά στις ΗΠΑ, με ή χωρίς το γαλλόφωνο τμήμα του που τόσο απασχόλησε κάποτε τον Ντε Γκωλ, ακούστηκε για πρώτη φορά. Λες και δεν έγινε αιματηρή αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στον Παναμά το 1989, ούτε φυλακίστηκε ποτέ ο Νοριέγκα. Λες και η μετονομασία του κόλπου του Μεξικού είναι κάτι πρωτάκουστο, καθώς και η πιθανή μελλοντική παράκαμψη της διώρυγας του Παναμά από ένα νέο «μεξικανικό» πέρασμα από τον ένα ωκεανό στον άλλο.

Η παρακμή της Δύσης...

Με το βρακί στο μετρό του Λονδίνου, με 6 βαθμούς Κελσίου

Ακομπλεξάριστοι μπήκαν στο Μετρό φορώντας τα πάντα εκτός από παντελόνια και φούστες, τηρώντας ευλαβικά το έθιμο που έγινε λατρεία.

Τη «Μέρα Χωρίς Παντελόνι» φορώντας μόνον το αγαπημένο τους εσώρουχο τίμησαν σήμερα και φέτος χιλιάδες Λονδρέζοι που αψήφησαν το κρύο και τις σεμνοτυφίες βγαίνοντας στους δρόμους φορώντας από τη μέση και κάτω…κυριολεκτικά τα άκρως απαραίτητα!

Θαυμάστε τους στην και σε video ΕΔΩ σε ανάρτηση από το ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ

Είναι το ίδιο έθνος που μια βδομάδα νωρίτερα στο κοινοβούλιό του   καταψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία (364 - 111) το νομοσχέδιο για τη διεξαγωγή εθνικής έρευνας για τις συμμορίες παιδοβιαστών.

Μπορεί να ηττηθεί η Ρωσία; Νίκος Σίμος

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Κάποιοι «μεγαλόσχημοι» του δυστοπικού στρατοπέδου της – «άγριας» πλέον – Δύσης ισχυρίζονται ότι δεν μας ενδιαφέρει η Ουκρανία, η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί!!!

Πως όμως θα ηττηθεί η στρατιωτική υπερδύναμη του 21ου αιώνα;

Μια τέτοια δύναμη για να την φθείρεις πρέπει να αναλώσεις πόρους

Πόσους πόρους πρέπει να εξαντλήσει η Δύση για να φθείρει την Ρωσική υπερδύναμη;

Υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι τόσοι, ώστε να φθείρεις μια δύναμη, της οποίας το βάθος της τεχνολογίας των όπλων της εν πολλοίς αγνοείς σαν συλλογική Δύση;

Η απάντηση είναι πως όχι, δεν υπάρχουν ανεξάντλητοι πόροι, ούτε καν διαθέσιμοι στο μεσοπρόθεσμο μέλλον για την Δυτική οικονομία, που καταρρέει και παραγωγικά και χρηματοπιστωτικά.

Πως θα φθείρεις μια υπερδύναμη όταν οι οικονομίες της (άλλοτε) Δύσης είναι σε προοδευτική κατάρρευση, αφού έγιναν εξάρτημα της τυχοδιωκτικής Αμερικανικής πολιτικής;

Διαθέτοντας ,αφρόνως, οικονομικούς πόρους δισεκατομμυρίων, πως θα αντισταθμίσεις τις οικονομικές απώλειες όταν οι αγορές σου – μέσα από την ολέθρια ενεργειακή πολιτική και την προφανή διάθεση να βγάλεις εκτός αγοράς τον ενεργοτροφοδότη (Ρωσία) της Ευρώπης – κυριολεκτικά και μεταφορικά παγώνουν;

Το χρηματοπιστωτικό – παγκοσμιοποιητικό «πάρτι» του φαινόμενου χρήματος φαίνεται ότι τελείωσε, φαινόταν δηλαδή από καιρό για όσους μπορούσαν να το δουν και κυρίως να το ερμηνεύσουν!

Τελείωσε το «πάρτι» του φαινόμενου πλούτου και παρόλα αυτά οι παγκοσμιοποιητές επιμένουν στο συγκρουσιακό σχέδιό τους, με στόχο την τελική αναμέτρηση με τις δυνάμεις που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία τους

Επιλέγουν στις καίριες πολιτικές θέσεις πολιτικούς – ενέχυρα, προκειμένου να μην διαταραχθεί η πορεία που κατατείνει στην αναμέτρηση με τις Ευρασιατικές δυνάμεις, που σωρεύουν εμπράγματο πλούτο και τους αμφισβητούν

Ο απερίγραπτος πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας και εκ των «πολιτικών ενέχυρων» της νέας φεουδαρχίας, νέος ΓΓ του ΝΑΤΟ Mark Rutte, είπε σε συνέδριο στις Βρυξέλλες ότι παρόμοια γεγονότα με τα ουκρανικά θα μπορούσαν επίσης να συμβούν στο έδαφος των χωρών της συμμαχίας, και ως εκ τούτου κάλεσε τις χώρες του ΝΑΤΟ να ενισχύσουν την άμυνα, να ξοδέψουν περισσότερα για την ασφάλεια και να στραφούν στη σκέψη εν καιρώ πολέμου.

Έφτασε στο σημείο αυτός, ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, να προτείνει τη διοχέτευση μέρους των κονδυλίων που προορίζονται για συντάξεις και κοινωνικές παροχές στην Ευρώπη στην παραγωγή όπλων, καθιστώντας σαφές ότι οι στρατιωτικές δαπάνες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας θα πρέπει να υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ, μια θέση που ανέπτυξε πρόσφατα κατά την ομιλία του στο ευρωπαϊκό γραφείο του Carnegie Endowment.

Δρ. Μάνος Δανέζης «Κάποια από τα βασικά αίτια της κατάρρευσης του Δυτικού Πολιτισμού» Άλιμος 08.04.24

Διάλεξη – συζήτηση του Δρ Μάνου Δανέζη, Αστροφυσικού, μέλους του Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Κάποια από τα βασικά αίτια της κατάρρευσης του Δυτικού Πολιτισμού» στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Αλίμου

Ανθρωπισμός με τις εικόνες της Μέσης Ανατολής –αλλά και της Ουκρανίας– δεν γίνεται.

Του Παντελή Σαββίδη 

Στα δύο μεγάλα μέτωπα, Ουκρανία και Γάζα, διαμορφώνεται το άμεσο μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν προμηνύεται ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Διεξάγεται. Αν ολοκληρωθεί θα σημάνει τη δύση της Δύσης. Η φιλοσοφική βάση της Δύσης υπήρξε ο αρχαιοελληνικός ανθρωπισμός. Στη Δύση αναπαρήχθη με την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό και εδώ και καιρό ολοκληρώνει τον κύκλο του.

Στο πρώτο μέτωπο, την Ουκρανία, διακυβεύεται το όριο της αντιπαράθεσης και το εάν θα ξεπεραστεί το πυρηνικό κατώφλι. Στο δεύτερο, εάν θα υπάρξει ίχνος ανθρωπισμού ως συστατικό της νέας παγκόσμιας κοινωνίας. Καλύτερα, του νέου ανθρωπολογικού είδους.

Το πυρηνικό κατώφλι δεν θα ξεπερασθεί, προσώρας, διότι οι Αμερικανοί αισθάνονται την απειλή στο σπίτι τους.

Το Ισραήλ, οδήγησε την αντιπαράθεση στο πλέον απάνθρωπο σημείο. Αφήνει παιδιά να πεθάνουν της πείνας για να εκλείψει το είδος ανθρώπου που εκπροσωπούν.

Οι εγκυρότεροι Αμερικανοί διεθνολόγοι θεώρησαν, απολύτως, προβλέψιμη την αντίδραση της Μόσχας σε μια αμερικανική προσπάθεια υποβάθμισης, ελέγχου και δυτικής ομογενοποίησης της Ρωσίας στο όνομα του φιλελευθερισμού.

Η Ουκρανία αποτέλεσε το μέσον σ’ αυτήν την επιχείρηση. Η διαφαινόμενη ολοκλήρωσή της, ουσιαστικά, είτε βγάζει την Ουκρανία από τον χάρτη είτε διαμορφώνει μια άλλη Ουκρανία. Το 20% των εδαφών της σήμερα βρίσκεται υπό ρωσική κατοχή και έλεγχο και ό,τι μέσα μετέλθουν οι Ουκρανοί από εδώ και πέρα, η εδαφική πραγματικότητα δεν μεταβάλλεται.

Η μελλοντική ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ βρίσκεται στον πολύ μακρινό ορίζοντα και η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι τώρα θαμμένη βαθιά.

Ο τυφώνας Τραμπ και η αμερικανική τραγωδία

Αθήνα, 14/11/2024

Του Γεωργίου Παπασίμου

Ο εκλογικός θρίαμβος του επανακάμψαντος Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, αλλά και η πλήρης υπερίσχυση του ρεπουμπλικανικού κόμματος στη Γερουσία και πιθανότατα στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ενώ ελέγχεται ήδη το ανώτατο δικαστήριο από ισχυρή συντηρητική πλειοψηφία, που είχε τοποθετηθεί στη προηγούμενη προεδρική περίοδο Τραμπ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προβλέψεις των δημοσκόπων, των διαφόρων ακαδημαϊκών και των κεντρικών ΜΜΕ που προέβλεπαν αν όχι νίκη των Δημοκρατικών, ένα εκλογικό θρίλερ. Τελικά το αποτέλεσμα αυτό αποτελέσε συντριπτικό χτύπημα σε όλους αυτούς και κυρίως στρατηγική ήττα του Δημοκρατικού κόμματος, αφού για πρώτη φορά ο Τραμπ κέρδισε όχι μόνο τους εκλέκτορες, αλλά και τη λεγόμενη λαϊκή ψήφο με 50,8% επί του συνόλου των ψηφοφόρων.

Επανέρχεται συνεπώς στην προεδρία των ΗΠΑ πανίσχυρος για όλη την προεδρική του θητεία και τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές, που θα κριθεί η τότε πλειοψηφία στη Γερουσία. Αποτελεί πραγματικά για κάποιον που δεν έχει πληροφόρηση για την πραγματική κατάσταση και τις διαμορφούμενες ισορροπίες στην αμερικανική κοινωνία λόγω της παγκοσμιοποίησης, που επέφερε αποβιομηχάνιση σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά και της μεγάλης ακρίβειας που κατατρώει τα εισοδήματα των μεσαίων και κατωτέρων στρωμάτων, έκπληξη η συντριπτική αυτή νίκη ενός αμφιλεγόμενου προσώπου, που φαινόταν να έχει τελειώσει πολιτικά όταν στις προηγούμενες εκλογές του 2020 οι φανατικοί οπαδοί του είχαν εισβάλει στο Καπιτώλειο και κατέλυσαν έστω και λίγη ώρα τον σπουδαιότερο αντιπροσωπευτικό θεσμό του αμερικανικού πολιτικού συστήματος.

Η πανηγυρική επάνοδος όμως του Τραμπ πέραν της ισχυρής προσωπικής του ιδιοσυγκρασίας οφείλεται στην κατάρρευση της οικονομικής δύναμης των μεσαίων κυρίως στρωμάτων, που λόγω του μεγάλου πληθωρισμού και της ακρίβειας έχουν φτάσει σε οριακό σημείο επιβίωσης. Το βασικό συνεπώς κριτήριο της ψήφου αποτέλεσε η οικονομία. Και ενώ κατά την προηγούμενη τετραετία με τις πολιτικές Μπάιντεν που ήταν ο δανεισμός και η μεγάλη κρατική ενίσχυση των επιχειρήσεων με συνέπεια να υπάρχουν πολύ καλοί δείκτες για την ανεργία, αλλά και την ανάπτυξη έναντι του παγκόσμιου ανταγωνισμού, αυτό δεν ήταν απτό στην πλειοψηφία των πολιτών που με τη μεγάλη ακρίβεια και τις τεράστιες ανισότητες βιώνουν καθημερινά μια σκληρή πραγματικότητα.

Πέραν όμως της οικονομίας, τομείς που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ψήφο υπέρ Τραμπ αποτέλεσαν οι υπερβολές της woke ατζέντας , που υιοθετήθηκε με φανατισμό και ως πρώτιστη προτεραιότητα από μεγάλη μερίδα του Δημοκρατικού Κόμματος, καθώς και το μεταναστευτικό που έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στις ΗΠΑ με χαρακτηριστικότερο σημείο την υποστήριξη αυτού, παρά τις ρατσιστικές και ακραίες δηλώσεις του, από τους Ισπανόφωνους. Σημαντική τέλος δήλωση που φωτογραφίζει την ανατροπή των κοινωνικών ισορροπιών είναι αυτή του Γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς, ηγέτη της αριστερής πτέρυγας το Δημοκρατικού Κόμματος, που εξελέγη για τέταρτη φορά ότι «δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη που οι ψηφοφόροι της εργατικής τάξης εγκατέλειψαν το κόμμα, αφού η ηγεσία των Δημοκρατικών υπερασπίζεται το κατεστημένο και ο αμερικανικός λαός είναι θυμωμένος και ήθελε αλλαγή. Και σε αυτό έχουν δίκιο».

Όλα τα παραπάνω όμως αποτελούν επιμέρους πτυχώσεις και απόρροια της μεγάλης εικόνας του αμερικανικού δράματος, που έχει δύο κυρίαρχες συνιστώσες, αφενός την βαθιά εσωτερική κοινωνική διαίρεση μεταξύ των ελίτ πάσης φύσεως και της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, που τελεί υπό οικονομική κατάρρευση και αισθάνεται περιθωριοποιημένη και απομονωμένη και αφετέρου την επιταχυνόμενη καθοδική πορεία της αμερικανικής ισχύος.

Η οξύτατη αυτή πολιτική και κοινωνική κρίση φωτογραφίζει την μεγάλη παρακμή των ΗΠΑ, που δεν μπορούν πλέον να διεκδικούν τον ρόλο της ηγέτιδας δύναμης στον πλανήτη. Η αμερικανική πλανητική ηγεμονία, που ξεκίνησε από το 1945 και κορυφώθηκε το 1989, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, μέσω της προσπάθειας επιβολής σε παγκόσμιο επίπεδο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, και μέσα από την διατύπωση των θεωριών περί του «τέλους της Ιδεολογίας» και του «τέλους της Ιστορίας του ανθρώπου», έφτασε στο τέλος της. Η νεοφιλεύθερη παγκοσμιοποίηση, που επέβαλαν ως νικητές το 1989, αποτέλεσε τον «δούρειο ίππο» για την αυτοαναίρεση τους.

Δίκοπη η αρχοντιά

Χρήστος Γιανναάς| 15 Jan 2023

«Ταπεινά φρονώ», έλεγαν οι Έλληνες σοφοί (όταν και όσο υπήρχαν), προκειμένου να εκφράσουν γνώμη, άποψη, εμπειρική βεβαιότητα. Όποιον αποφαινόταν εκφέροντας τη γνώμη του σαν ισχυρισμό, δεν τον εμπιστεύονταν – λογάριαζαν επιπόλαιη και πιθανόν εσφαλμένη κάθε ατομική βεβαιότητα. Γίνεται έγκυρη γνώση η ατομική βεβαιότητα, μόνο όταν «κοινωνείται» – όταν «πάντες ομοδοξούσι (έχουν ομού την δόξαν – γνώμη – εμπειρική πιστοποίηση) και έκαστος επιμαρτυρεί». Η «α-λήθεια» (η μη λήθη – απόκρυψη, η λογική φανέρωση – εμφάνεια) προϋποθέτει κοινωνούμενη τη σημαινόμενη εμπειρία.

Μια τέτοια γνωσιοθεωρία (διάκριση της έγκυρης – ορθής γνώσης από την πλάνη ή το ψεύδος) βρίσκεται στους αντίποδες του τρόπου οργάνωσης και πραγμάτωσης του συλλογικού βίου, αλλά και της ατομικής ανθρώπινης ύπαρξης σήμερα. Σήμερα, στον παγκοσμιοποιημένο τρόπο του βίου ή πολιτισμό, αλήθεια είναι η γνώση, που την εγκυρότητά της την εγγυάται μια υπέρτατη, αλάθητη αυθεντία ή μια κοινή των ανθρώπων συμφωνία – σύμβαση. Μπορούμε να συν-εννοηθούμε, σήμερα, όχι με βάση την εμπειρία της άμεσης σχέσης με την πραγματικότητα, αλλά μόνο με μια βουλητική, ατομική συγκατάθεση ή άρνηση – απόρριψη της κοινής σύμβασης που αφορά στη σημαινόμενη από τις λέξεις εμπειρία.

Κοντογιώργης: Πουθενά στήν Δύση καί στόν κόσμο δέν παράγεται σήμερα μία, ἔστω, νέα ἰδέα

του Γιώργου Κοντογιώργη

Ἐν ὄψει τοῦ ἀρρήτου παραδόξου πού παρουσίασε στόν ἑλληνικό λαό τό ἀποτέλεσμα τῶν τελευταίων βουλευτικῶν ἐκλογῶν –τοῦ παραδόξου χαρακτῆρα τοῦ γεγονότος ἔτι περαιτέρω πολλαπλασιαζομένου ἀπό τήν ἐκ τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ προέλευση τῶν ἀνεξήγητων ἀποτελεσμάτων–, πολλοί ἀνατρέχουμε στίς αἰτίες καί τούς παράγοντες διαμορφώσεως τῶν συλλογικῶν ἀποφάσεων. Ἕνας ἀπό τούς πλέον προβεβλημένους στήν ἐποχή μας εἶναι αὐτός τῶν περιβόητων «διανοουμένων»: ἐκεῖνοι εἶναι πού, ἐφοδιασμένοι μέ τίς γνώσεις τους, μέ τά «φῶτα τῆς ἐπιστήμης», θά παρέμβουν στίς κρίσιμες στιγμές προκειμένου νά καθοδηγήσουν τόν λαό. Ἤ καί νά προστρέξουν τῶν ἐξελίξεων, νά ἡγηθοῦν τῆς διαμαρτυρίας. Ἀπό κοντά τους οἱ «καλλιτέχνες» εἶναι ἐκεῖνοι πού μέ τήν ἔμπνευσή τους θεωροῦνται σήμερα ὡς ἑρμηνευτές αὐθεντικοί τῆς ἐθνικῆς ζωῆς μας, πρῶτοι ἐκφραστές τῆς ἀγανάκτησης. Αὐτούς τούς δύο πόλους τῆς σύγχρονης πνευματικῆς ζωῆς, ἔτσι, ἀναζητήσαμε στήν ἑπόμενη ἡμέρα τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων: «Ὑπάρχουν»; Καί, ἄν ναί, τί πιστεύουν; Ὁ ὁμ. Καθηγητής τῆς Παντείου κ. Γεώργιος Κοντογιώργης ἀναδιατύπωσε «ἐπί τό ὀρθότερον» τήν ἐρώτηση ὡς ἑξῆς: «Γιατί δέν ὑπάρχει γενιά Ἑλλήνων διανοουμένων καί καλλιτεχνῶν μέ προοδευτική σήμανση σήμερα;». 

Εξηγεί, ἔτσι, στήν «ΕτΚ» τό κενό τῆς διανόησης ὄχι μόνο στήν «ἑτερόφωτη» Ἑλλάδα ἀλλά καί στήν «φωτοφόρα» Δύση, ἕνα κενό πού ἐπιδεινώνει δραματικά τό ἀδιέξοδο τοῦ συγχρόνου πολιτικοῦ συστήματος, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος ἔχει χαρακτηρίσει ὡς «αἱρετή μοναρχία». Τό δυσοίωνο εἶναι ὅτι ὁ κ. Κοντογιώργης ἐπιβεβαιώνεται στίς προβλέψεις του –τόν ἐπαληθεύουν τά οἱονεί μοναρχικά ποσοστά τῶν ἐκλογῶν…

του Γιώργου Κοντογιώργη,
Ἡ ἰδεολογική ἐπιδρομή τῆς διανόησης

1 Θά φανεῖ παράδοξος ὁ ἰσχυρισμός ὅτι δέν ὑπάρχει οὔτε ψῆγμα ἑλληνικῆς διανόησης σήμερα πού νά ἔχει νά πεῖ κάτι γιά ὅ,τι συμβαίνει στήν Ἑλλάδα καί στόν κόσμο. Γιά νά εἶμαι ἀκριβής, τέτοια γενιά διανοουμένων δέν ὑπῆρξε ποτέ στήν Ἑλλάδα, τοὐλάχιστον τῆς μεταπολίτευσης [1].

Το τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας

*

του ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Από τις αρχές του 21ου αιώνα, όλα τα κράτη της Δύσεως και κατ’ εξοχήν οι ΗΠΑ περιήλθαν υπό την κυριαρχία μιας αλαζονικής ολιγαρχίας, με τους πολιτικούς να γίνονται, ο ένας μετά τον άλλο, υποτελείς της και τους λαούς απλώς να αγωνιούν για τον επιούσιο, να πληρώνουν φόρους και να τρέμουν το αύριο.

«Από τότε που το κράτος έπεσε στην εξουσία και την κυριαρχία λίγων ισχυρών ανδρών, οι βασιλιάδες και οι κυβερνήσεις έγιναν υποτελείς και οι λαοί και τα έθνη απλώς πληρώνουν φόρους. Όλοι οι υπόλοιποι, όσο δραστήριοι και άξιοι και αν είναι, είτε ευγενείς είτε πληβείοι, συγκροτούμε έναν όχλο χωρίς επιρροή, χωρίς βάρος, υποταγμένοι σε αυτούς στους οποίους, σε ένα ελεύθερο κράτος, θα ήμασταν αντικείμενο φόβου»

Αυτό το απόσπασμα δεν προέρχεται από μια πρόσφατη ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ ή της Μαρίν Λεπέν, αλλά από τον Ρωμαίο συγγραφέα Σαλλούστιο (Η συνωμοσία του Κατιλίνα, 20). Μπορεί η δεξιά να έχει εμμονή με τους παραλληλισμούς μεταξύ της τρέχουσας μεταναστευτικής κρίσης και της μετανάστευσης των λαών τον 5ο αιώνα μ.Χ., όμως η εποχή μας δεν θυμίζει τόσο την ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όσο την παρακμάζουσα Ρωμαϊκή Δημοκρατία του 1ου αιώνα π.Χ., που έζησε ο Σαλλούστιος όταν η Ρώμη βυθιζόταν στην διαφθορά, την εξαθλίωση, την ανεργία, την μαζική μετανάστευση, την διάλυση της οικογένειας, απώλεια ταυτότητας, την δημογραφική παρακμή, την παγκοσμιοποίηση (μεσογειακή τότε), την υποχώρηση της προγονικής θρησκείας και την έλευση ανατολίτικων λατρειών, για να μην αναφέρουμε τον φιλοσοφικό ηδονισμό, την χρηματοοικονομική κερδοσκοπία, τις ελίτ που απομονώνονταν από την πραγματικότητα, την απολιτική στάση από την πλευρά των μαζών, την βιοτική ανασφάλεια, τους ασύμμετρους πολέμους, την κουλτούρα του «άρτος και θεάματα».

Το πολιτικό σύστημα είχε παραλύσει από τον νεποτισμό, την διαφθορά, τις αναξιόπιστες δικαστικές αρχές και τις φατριακές αντιπαλότητες και ήταν αδύνατες πλέον οποιεσδήποτε σοβαρές μεταρρυθμίσεις χωρίς κίνδυνο εμφυλίου πολέμου, με αποτέλεσμα η αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων να αναβάλλεται διαρκώς. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι οι Ρωμαίοι πολίτες, όπως ακριβώς βλέπουμε σήμερα, αποφάσιζαν σταδιακά να αρνηθούν να συμμετάσχουν σε ένα πολιτικό σύστημα που ευνοούσε σαφώς μια περιορισμένη ελίτ και να γίνονται όλο και πιο δεκτικοί στον λόγο της νέας πολιτικής ομάδας που είναι γνωστή ως populares, ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο.

Εκατό χρόνια «Το μαγικό βουνό»!

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Εκατό χρόνια «Το μαγικό βουνό»!

Πριν από 100 χρόνια, Νοέμβριο του 1924, κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα σταθμός στην παγκόσμια λογοτεχνία: «Το μαγικό βουνό» του Γερμανού νομπελίστα συγγραφέα Τόμας Μαν. 

Πρόκειται, πανθομολογουμένως, για ένα σπάνιο «λογοτεχνικό θαύμα» στο οποίο περιγράφονται αριστοτεχνικά οι διαχρονικές παθολογίες της νεωτερικότητας: «ένας χαλαρός κόσμος της κατάπτωσης και μια απελπισμένη δίψα για ζωή μιας κοινωνίας που περιστρέφεται με αυτολύπηση γύρω από τον εαυτό της». 

Πίσω από τους συναρπαστικούς στοχασμούς, τις συζητήσεις βάθους, τα άφθονα αποφθέγματα, τις ευθύβολες αναφορές, τις μοναδικές συνομιλίες, τους δεικτικούς υπαινιγμούς και τις μακροσκελείς διαλέξεις που παραθέτει ο Τόμας Μαν στο «βιβλίο του αιώνα», «αναδύεται το άσχημο πρόσωπο ενός τυφλωμένου, απερίσκεπτου, ηδονιστικού και κυρίως υποχονδριακού κόσμου». 

Ένα αριστούργημα που ακουμπά στο σήμερα του δυτικού κόσμου! Γιατί - μεταξύ πολλών άλλων - ο αναγνώστης διαπιστώνει στο «μαγικό βουνό» κι ένα αλληγορικό «παραμύθι» για τη νεωτερικότητα, που «ξεκίνησε στα πεδία των μαχών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τώρα πλησιάζει σπασμωδικά στο φινάλε». Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που «Το μαγικό βουνό» είναι συγχρόνως και «μια τραγωδία, μια κωμωδία, ένα σατυρικό έργο και μια άρνηση του κλασικού εξελικτικού μυθιστορήματος». 

Το έργο διαδραματίζεται στον διακριτικά δυσοίωνο κόσμο ενός πνευμονολογικού σανατόριου, στο Berghof του Νταβός της Ελβετίας, που συγχρόνως είναι και ένα απόκοσμο, απόμακρο και άτονο καταφύγιο για πλούσιους και εύπορους. Μιας υποτιθέμενης ελίτ που «πανηγυρίζει την ανικανότητά της να ζήσει και απολαμβάνει με λαγνεία την πτώση της».

Πως εξαφανίστηκε η Αρχαία Σπάρτ

Θησαυροί της αρχαίας Ελληνικής τέχνης καταστραφήκαν και λεηλατηθήκαν, όπως είναι γνωστό, από ρωμαίους, φράγκους σταυροφόρους, από τον ενετό στρατηγό Μοροζινι και από τον Άγγλο (Σκωτο για την ακρίβεια) Έλγιν.

Εξίσου μεγάλη καταστροφή επήλθε από περιηγητές και απεσταλμένους μουσείων, πανεπιστημίων και βασιλιάδων της Ευρώπης, που ηλθαν στην Ελλάδα στους χρόνους της τουρκοκρατίας, για να αποθησαυρίσουν νομίσματα, χειρόγραφα, επιγραφές και έργα τέχνης.

Όλους αυτούς υπέρβαλε σε απληστία και σε καταστροφές που προκάλεσε στους προγονικούς θησαυρούς της Ελλάδας ο αββας Michel Fourmont (1690/1746), απεσταλμένος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου IE’. Ο αββάς Fourmont ξεπερνάει και τον Έλγιν όσο αφορά στο βάναυσο τρόπο της καταστροφής των μνημείων, που κυριολεκτικά αφάνισε, αλλά και στον απίστευτο αριθμό των αρχαιοτήτων που κατάστρεψε.

Στην προσπάθειά του να φανεί αρεστός στο βασιλιά του και να εξασφαλίσει αποκλειστικά για εκείνον μονό το δικαίωμα της μελέτης και της ερευνάς επιγραφών και μνημείων, μετά την καταγραφή τους επιδιδόταν με, παρανοϊκή στην κυριολεξία, μανία στην καταστροφή τους επιχαίροντας μάλιστα γι’ αυτήν. Ο Fourmont αναζήτησε επιγραφές στην Αθηνά, στη Σαλαμίνα, στα Μέγαρα και στην Πελοπόννησο, οπού διείσδυσε ακόμη και στα αγριότερα μέρη της Μάνης.

Ο ίδιος ομολογεί σε χειρόγραφο του, που σώζεται μαζί με το ημερολόγιο του, ότι συγκέντρωσε πάνω από 1.500 επιγραφές στην περιήγηση του το 1729 στην Ελλάδα. Σε επιστολή του προς τον κόμη Maurepas, o Fourmont καυχιέται ότι κατέστρεψε(!) τις επιγραφές, για να μην αντιγραφούν από μελλοντικό περιηγητή!

Π. Νικόλαος Λουδοβίκος:Η άνοδος του βελούδινου ολοκληρωτισμού

Η υπαρξιακή κρίση της Δύσης και το σπέρμα του ολοκληρωτισμού τον 21ο αιώνα

Πως παίζεται σήμερα το παιχνίδι του ολοκληρωτισμού στις σύγχρονες κοινωνίες;
Γιατί δεν μας αφορούν πια οι παραδόσεις ;

Πως προκαλείται η νέκρωση της ελευθερίας μας και η ψυχική αδρανοποίηση ;
Σε τι έφταιξε ο Διαφωτισμός;

Πως διαμορφώθηκε το Χωρίς- εμείς -Εγώ;
Πως σχετίζεται η μετάληψη τους καιρούς της πανδημίας με τα Χριστολογικά βάθη του εαυτού;

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος συζητά με τη δημοσιογράφο Μαρία Αναγνωστίδου , και αναλύει σημαντικές προβληματικές που πραγματεύεται ο ίδιος στο βιβλίο του , “Η ανοικτή ιστορία και οι εχθροί της , Η άνοδος του Βελούδινου Ολοκληρωτισμού”.