Σκέψεις (και) πάνω στην αυριανή απεργία

Πιτσιρίκο, έχω πάει σε πολλές απεργίες, διαδηλώσεις κτλ. Έχω φάει τα κυνηγητά μου, τα χημικά μου και όσα άλλα ευχάριστα μπορεί κανείς να ζήσει σε μια πορεία. Πήγα σε πορείες με πολύ κόσμο, με λίγο κόσμο και με καθόλου κόσμο.

Ήμουν σε διαδηλώσεις που οι ενδιαφερόμενοι ήταν λιγότεροι από τους αλληλέγγυους, λες και δεν απόλυαν αυτούς αλλά κάποιους άλλους.

Ήμουν στο Σύνταγμα όπου σχεδόν κανένας κλάδος δεν στήριξε την προσπάθεια, παρά μόνο κάποια κόμματα της αριστεράς που είδαν φως και μπήκαν (ως συνήθως).

Είδα τον γιατρό που μου ζήτησε φακελάκι να διαδηλώνει για ένα καλύτερο σύστημα υγείας (προφανώς, τόσα χρόνια ήταν ικανοποιημένος).

Βρέθηκα ανάμεσα σε κλάδους που όταν το πρόβλημα έφτασε στην πόρτα τους ζητούσαν παλλαϊκό ξεσηκωμό και συσπείρωση όλων γύρω τους, αλλά σύντομα αυτοί οι ίδιοι πουλούσαν τον “αγώνα” τους (αχ αυτή η λέξη “αγώνας”, πιο βιασμένη λέξη δεν υπάρχει). Φυσικά, όταν άλλοι κλάδοι πλήττονταν αυτοί έπιναν τον εσπρέσο τους.

Είδα πολιτικά κόμματα να μεταλλάσσονται. Από αριστερά να γίνονται κεντρώα, από δεξιά αριστερά και το ανάποδο.

Διαδηλωτές που κατηγορούσαν άλλους διαδηλωτές ως “περιπατητές” να έχουν γίνει χειρότεροι και από τον Ιωάννη τον Περιπατητή.

Είδα εργαζόμενους να κατεβαίνουν στον δρόμο με τον φραπέ και το γυαλάκι, λες και πήγαιναν εκδρομή. Άνθρωποι που έλεγαν πώς τους ισοπεδώνει η κυβέρνηση αλλά δεν είχαν καμία όρεξη να ξεσηκωθούν απλά έκαναν την απεργιακή τους περατζάδα.

ΑΠΟΦΑΣΗ 15 ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ ΓΙΑ «ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝO ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ»

ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ & ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Σύσκεψη των Ομοσπονδιών δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 28/8/2013 στα γραφεία της ΟΛΜΕ, μετά από πρόσκληση της, με στόχο τον συντονισμό τους. Το ΔΣ της ΟΛΜΕ, κάλεσε τις ομοσπονδίες των κλάδων που βρίσκονται σε κινητοποίηση αυτή την περίοδο, αλλά και όλες τις ομοσπονδίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σε συνάντηση για να οργανωθεί από κοινού ο αγώνας ενάντια στις διαθεσιμότητες - απολύσεις αλλά και συνολικά ενάντια στην πολιτική της Κυβέρνησης - Τρόικας. Ξεκάθαρη ήταν η απόφαση της σύσκεψης για απεργία διαρκείας.

Στη σύσκεψη πήραν μέρος οι εκπρόσωποι των παρακάτω Ομοσπονδιών:

ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ, ΔΟΕ, ΠΟΠΟΚΠ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟΣΠΕΡΤ, ΕΜΔΥΔΑΣ, ΠΟΕ-ΔΟΥ, ΠΟΕΔΗΝ, ΟΕΝΓΕ, ΟΔΠΤΕ, ΠΟΣΕΕΔΙΠ ΑΕΙ, ΠΟΣΕ ΙΚΑ, ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΑΕΔ, ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΑΕΕ, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΡΟ.

«Σκοπός της συνάντησης ήταν ο συντονισμός των αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων το επόμενο κρίσιμο διάστημα. Αναπτύχθηκε πλούσιος διάλογος για το εύρος των κινητοποιήσεων, που πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά της πανεργατικής διαρκούς δράσης.

Στη σύσκεψη εκτιμήθηκε ότι αναπτύσσεται μια πρωτοφανής επίθεση ενάντια στην κοινωνία και τους εργαζόμενους από Κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ. Αν υλοποιηθεί αυτή η πολιτική, το αποτέλεσμα θα είναι ερείπια για τις κοινωνικές δομές, διάλυση υπηρεσιών που καλύπτουν βασικές ανάγκες των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, φόρτωμα της κρίσης στις πλάτες εργαζομένων-ανέργων, ανεργία, απολύσεις, ανέχεια, φτώχεια, πλειστηριασμοί…

Κανείς δεν μπορεί να μείνει απαθής ή ακίνητος αντικρίζοντας το «κεφάλι της μέδουσας», την πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Με συντονισμένους, οργανωμένους, αποφασιστικούς αγώνες θα τους σταματήσουμε.

Εμείς που συμμετείχαμε στη σύσκεψη δεσμευόμαστε να ανοίξουμε διαδικασίες γενικών συνελεύσεων στους χώρους μας με σκοπό, περί το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη, μια γενικευμένη απεργιακή κινητοποίηση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης-Τρόικας.

Καλούμε και τα υπόλοιπα συνδικάτα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και τις τριτοβάθμιες Συνομοσπονδίες να ανταποκριθούν σ’ αυτή την απαίτηση των καιρών.»

ΠΕΜΠΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013

Από τις Εξεγέρσεις και τις …«Εξεγέρσεις» στην επιτακτική ανάγκη πάλης για Παλλαϊκά Μέτωπα Αυτοδύναμων Οικονομιών

Παλεύουμε για την ανάδειξη Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου

Σήμερα γίνεται παντού λόγος για τις αυθόρμητες, βασικά, εξεγέρσεις που ξέσπασαν πρόσφατα, από την Τουρκία, ως τη Βραζιλία και τώρα την Αίγυπτο, τις οποίες κάποιοι «υπερ-επαναστάτες» αναλυτές ή και κονδυλοφόροι του κατεστημένου, τις παρουσιάζουν ακόμα και ως επαναστάσεις! Όμως τόσο η πρώτη Αραβική «Άνοιξη» όσο και η σημερινή «Δεύτερη» που επεκτάθηκε σε «Τουρκική Άνοιξη» και «Βραζιλιανική Άνοιξη», μετατρέπονται σε «Χειμώνες» για τα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα, που συνθλίβονται κάτω από τον ζυγό της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης. Σε ό,τι αφορά δε τις προσχεδιασμένες από την Υπερεθνική Ελίτ ένοπλες «εξεγέρσεις» σε Λιβύη και Συρία, που με τη βοήθεια «εξεγερμένων» και μισθοφόρων που καλούσαν το ΝΑΤΟ σε βοήθεια τους (και τους οποίους οι ποικιλώνυμοι «αριστεροί» της Παγκοσμιοποίησης ανέδειξαν σε Επαναστάτες!), μετατρέποντας τις χώρες αυτές σε απέραντα πεδία σφαγής δεκάδων χιλιάδων λαού και εμφυλίων πολέμων, τα λόγια είναι περιττά καθώς ακόμη και δυτικές ΜΚΟ έχουν καταδείξει εδώ και καιρό τι είδους «Άνοιξη» επέφεραν…

Έτσι, παρόλη τη λαϊκή και αρκετά αυθόρμητη συμμετοχή στις περιπτώσεις των εξεγέρσεων που έγιναν ενάντια σε πελατειακά καθεστώτα (σε αντιδιαστολή με τα μη-πελατειακά της Λιβύης και Συρίας), μπορεί να δειχτεί ότι κατά την πρώτη μεν «Αραβική Άνοιξη» και συγκεκριμένα σε Αίγυπτο και Τυνησία, η Υπερεθνική Ελίτ είχε προετοιμάσει από πριν το έδαφος σε τεχνικό και οργανωτικό επίπεδο για τη χειραγώγηση των εξεγέρσεων προς ανώδυνες κατευθύνσεις (βλ. π.χ. την ομιλία Ομπάμα το 2008 όπου περιέγραφε εύγλωττα τη νέα στρατηγική «εκδημοκρατισμού» στη Μ. Ανατολή). Αυτό έγινε σε συνεργασία τόσο με τα διεθνή ΜΜΕ (δυτικά- BBC, CNN κλπ, όσο και Αραβικά – Al Jazeera, Al Arabiya κλπ.), όσο και με τα όργανα της διεθνούς εκφυλισμένης «Αριστεράς» (Guardian, Le Monde κλπ.), καθώς και με την καταλυτική βοήθεια των social media (Facebook, Twitter), τα οποία καλούσαν σε μαζική κινητοποίηση τον λαό που «έβραζε» από κάτω. Δεκάδες νέοι λογαριασμοί στο Facebook και το Twitter, πολλές φορές με «έτοιμους» 1000άδες «ακόλουθους», οι οποίοι δημιουργήθηκαν στα κοινωνικά ηλεκτρονικά μέσα, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα με τη βοήθεια και μυστικών υπηρεσιών της Δύσης, καθώς και από σκιώδεις Αραβικές «Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», που πολλές φορές αποτελούνταν από…1 ή 2 άτομα –συνήθως αυτό-εξόριστους φιλο-δυτικούς «ακτιβιστές», που είχαν την έδρα τους πάλι στη Δύση (!)–, καπέλωσαν τα κινήματα αυτά με ανώδυνα και «πιασάρικα» αιτήματα («Να πέσει» ο Μουμπάρακ ή ο Μπεν Άλι κτλ.)!

Παρέμβαση του Δημήτρη Παπαδόπουλου στην εκδήλωση του Συλλόγου”Γ.Κορδάτος”,24/5/2013

Μαΐου 25, 2013 από seisaxthiablog

                          

Θα ήθελα να ξεκινήσω την παρέμβασή μου με μία προτροπή: να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, να τολμήσουμε να βγούμε, από το μικρόκοσμό μας, και να κοιτάξουμε τριγύρω, τον τόπο στον οποίο ζούμε.

Στην Ελλάδα των 11.000.000 κατοίκων & λιγότερων από 4.500.000 εργαζόμενων, 1.500.000 είναι άνεργοι, άλλο 1.000.000 είναι απλήρωτοι εργαζόμενοι, 30.000 είναι άστεγοι κι αναρίθμητοι οι αυτόχειρες αλλά και οι νέοι που μεταναστεύουν καθημερινά στο εξωτερικό λες και μας περίσσευαν…

Κάθε μέρα καταστήματα κι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, τα αφεντικά «εξαφανίζονται», οι άνεργοι πληθαίνουν ενώ για τους «τυχερούς» εργαζόμενους, δεν υπάρχει πια ούτε κατώτατος μισθός, ούτε ωράριο, ούτε ασφάλιση.

Άλλωστε, στο όνομα της οικονομικής κρίσης, οι εργαζόμενοι πληρώνονται και εργάζονται όποτε και όπως αποφασίσει το αφεντικό, απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες, αποδέχονται τις μειώσεις μισθών και υπογράφουν ατομικές συμβάσεις.

Η ογκούμενη ανεργία λειτουργεί σαν πολιορκητικός κριός απέναντι σε κάθε είδους δικαιώματα και παραδίδει τους εργαζόμενους δέσμιους, στις ορέξεις των αφεντικών, κυριολεκτικά υποζύγια δίχως ανθρώπινη υπόσταση.

Φθάσαμε σε μια εποχή όπου η βαθιά κρίση της κεφαλαιοκρατίας αδυνατεί να εξασφαλίσει στον εργαζόμενο ακόμη και τα ελάχιστα μέσα διαβίωσης, αφού η αμοιβή της εργασίας του δεν μπορεί πλέον να καλύψει ούτε καν τις βασικές ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του. Γι’ αυτό και η εργασία δεν αντιμετωπίζεται πλέον από το κράτος και την εργοδοσία ως μέσο βιοπορισμού, αλλά αποκλειστικά και μόνο ως στοιχείο του επιχειρηματικού κόστους. Η βιωσιμότητα της επιχείρησης είναι πέρα και πάνω από την βιωσιμότητα του εργατικού νοικοκυριού. Κι έτσι έχουμε την εξής απόλυτη διαστροφή: δεν είναι οι επιχειρήσεις και η οικονομία που πρέπει να προσαρμοστούν στις ανάγκες βιοπορισμού της εργαζόμενης κοινωνίας, αλλά ακριβώς το αντίθετο

Όλα όσα θέλετε να ξέρετε για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας αλλά φοβόσαστε να ρωτήσετε...

Όλοι έχετε ακούσει πλέον τα καλέσματα του Ε.ΠΑ.Μ. για Γενική Πολιτική Απεργία. Όμως είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας. Αυτό οφείλεται σε τέσσερις κύριους λόγους:
 

• Πρώτον, γιατί αυτοί που σήμερα οργανώνουν απεργίες, δεν ξέρουν γι αυτήν ή φοβούνται να εμπλακούν με αυτήν την ιδέα.
• Δεύτερον, γιατί τα μεγάλα συνδικάτα, ομοσπονδίες κλπ. πολύ απλά δεν θέλουν να ξέρει κανείς γι αυτήν.
• Τρίτον, γιατί σε πρακτικό επίπεδο, η Γενική Πολιτική Απεργία εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την θέση και διάφορες επαγγελματικές υποχρεώσεις που έχει ο καθένας μας στην κοινωνία.
• Τέταρτον, γιατί πολύ απλά την συγχέουν με την έννοια της απλής Γενικής Απεργίας.

Σε αυτό το κείμενο, θα επιχειρήσω να απαντήσω διεξοδικά σε όλα τα ερωτήματα που μου έχουν ερωτηθεί από διάφορους κατά την διάρκεια συζητήσεων, αλλά και που έχω επισημάνει γενικότερα ότι χρειάζονται απάντηση.

Ας αρχίσουμε λοιπόν:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΠΑΜ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τις εξελίξεις όπως αυτές διαμορφώνονται τόσο στο επίπεδο της διαπάλης εντός του πολιτικού εποικοδομήματος, όσο και στο μέτωπο των αντιδράσεων της κοινωνίας απέναντι στις πολιτικές που απορρέουν από την υποταγή της χώρας στο καθεστώς ξένης κατοχής και επικυριαρχίας.

Κάθε ημέρα που περνάει γίνεται και πιο καθαρό, ότι πλανώνται πλάνη οικτρά όσοι εξακολουθούν να βαυκαλίζονται, ότι μπορεί να υπάρξει η οποιαδήποτε ελπίδα στα πλαίσια αυτού του καθεστώτος.

Τα σημερινά επεισόδια έξω από το υπουργείο Εργασίας και οι μαζικές συλλήψεις συνδικαλιστών και άλλων στελεχών του ΠΑΜΕ δεν είναι τυχαία. Έρχονται σε συνέχεια της αστυνομικής, αλλά και δικαστικής καταστολής των κινητοποιήσεων των εργαζόμενων στα ΜΜΜ, μαζί με την καθόλου ανύποπτη ανακίνηση, μόλις σήμερα, της υπόθεσης Μαρφίν, αλλά και των «τρομοκρατικών» επεισοδίων που ζήσαμε πρόσφατα. Όλα αυτά αποδεικνύουν, ότι το καθεστώς δεν πρόκειται, να ανεχθεί απ’ εδώ και εμπρός τη παραμικρή παραφωνία στην εφαρμογή της δολοφονικής του πολιτικής απέναντι στο Λαό και την ίδια τη χώρα.