Εκοιμήθη στις 6 Μαρτίου στις 3 τα ξημερώματα ο «άγιος των φυλακών» σε ηλικία 89 ετών, αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος. Είχε μεταφερθεί νωρίτερα σε ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης, καθώς αισθάνθηκε αδιαθεσία. Μια φωτισμένη μορφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας που αγκάλιασε με αγάπη χιλιάδες φυλακισμένους.
Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεστεί αύριο 7 Μαρτίου στις 11:30 στον Ιερό Ναό Αγίας Φοίβης της Διακόνου, ο οποίος βρίσκεται στον προαύλιο χώρο της χριστιανικής αδελφότητας «Η Οσία Ξένη» (20χλμ επαρχιακής οδού Θεσσαλονίκης – Ν. Μηχανιώνας)
Το προσωπικό του σύνθημα ήταν:
«Η ζωή μας είναι σύντομη. Ας βιασθούμε
να κάνουμε το καλό στον κόσμο».
Και η προσευχή του: «Κύριε,
Μάθε μας ν’ αγαπήσουμε αυτούς που δεν αγαπήθηκαν.
Κάνε μας να υποφέρουμε με τον πόνο των άλλων.
Μην επιτρέψεις πια να ευτυχούμε μόνοι μας…
Δος μας την αγωνία της παγκόσμιας δυστυχίας
και φύλαξέ μας από τη λησμονιά των άλλων».
Στα χρόνια δράσης, ο γέροντας έχει επισκεφτεί ως υπεύθυνος κλιμακίου της διακονίας των κρατουμένων, συνολικά 102 φυλακές- ανδρικές, γυναικείες αλλά και ανηλίκων: οι 66 επισκέψεις έγιναν εντός Ελλάδας και οι άλλες 36 στο εξωτερικό- Αίγυπτο, Αλβανία, Βουλγαρία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιορδανία, Ισραήλ, Ιταλία, Κύπρος, Μαδαγασκάρη, Νέα Ζηλανδία, Νησιά Φίτζι, Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσία, Ολλανδία, Ουζμπεκιστάν, Λιθουανία, Ιαπωνία και Βραζιλία.
Άλλοι τον αποκαλούσαν «παπά των φτωχών» ή «άγγελο για τους γιους του ασώτου». Από το 1987 που ξεκίνησε η δράση της Διακονίας των Κρατουμένων «Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά» αποφυλάκισε περισσότερους από 16.000 άπορους φυλακισμένους, πληρώνοντας τα πρόστιμά τους και δίνοντας πάνω από 5.000.0000 ευρώ, χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τις συνεισφορές συνανθρώπων.
Δεν δίστασε, μάλιστα, πριν από λίγα χρόνια να ταξιδέψει 25.000 χιλιόμετρα έως τα νησιά Φίτζι προκειμένου για να μεταφέρει τον λόγο του Θεού στους εκεί φυλακισμένους.
Η πρώτη επίσκεψη σε φυλακές του εξωτερικού πραγματοποιήθηκε το 1999 στην Αίγυπτο, όπου τον κάλεσαν οι τρεις καταδικασμένοι εις θάνατον διά αγχόνης Έλληνες ναυτικοί του μότορ σιπ «Θανάσης», που κρατούνταν στις φυλακές Ελ Κανάτερ.
«Πηγαίνουμε σε όλους, άσχετα από θρησκεία, φυλή ή χρώμα. Βαρυποινίτες, φονιάδες, ληστές, όλοι είναι παιδιά του Θεού, που πήραν τον κακό τον δρόμο γιατί… γιατί… γιατί… Για διαφορετικό λόγο ο καθένας»... «Εάν πεθάνω σε κάποια φυλακή θα είναι για μένα το μεγαλύτερο κέρδος. Θέλω να πεθάνω πάνω στο καθήκον, είτε στο δρόμο για κάποιο σωφρονιστικό ίδρυμα ή κατά την επιστροφή μου προς το σπίτι. Ο Χριστός πέθανε από αγάπη για τον άνθρωπο. Αυτό είναι το τέρμα, το τέλειο και το άριστο»,
