Το Χόμπιτ-Η Ερημιά του Νοσφιστή και η Ποντιακή Γενοκτονία. (του Απόστολου Κόλκα* )

 

Η 19η Μαϊου είναι ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού . Ημέρα Μνήμης των 353.000 θυμάτων της που ζητούν δικαίωση . Κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες οργανώνονται σε όλη την Ελλάδα εκδηλώσεις για την ημέρα αυτή . Δυστυχώς για πολλά χρόνια οι εκδηλώσεις αυτές όσο και οι οργανώσεις-σύλλογοι που τις διενεργούσαν, πέρα από λίγες εξαιρέσεις, εξυπηρετούσαν κομματικά-πολιτικάντικα συμφέροντα.  Όχι απαραίτητα για το συμφέρον της ανώτατης πολιτικής ελίτ της χώρας αλλά και για θέσεις σε διοικητικά συμβούλια συλλόγων και δομών εκπροσώπησης του Ποντιακού Ελληνισμού, θέσεις δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων κλπ. Έτσι σε πολύ μεγάλο βαθμό πλέον αρκετοί σύλλογοι και σωματεία έμειναν στη μονοκαλλιέργεια της λύρας και των τραγουδιών ως μοναδικό παράδειγμα της Ποντιακής Παράδοσης.  Ο Ποντιακός Ελληνισμός όμως δεν είναι μόνο αυτό, είναι και αυτό αλλά είναι και πολλά άλλα. Επιστήμες, τέχνες, γράμματα, οικονομία, γαστρονομία, πολεμιστές είναι μόνο μερικά από αυτά τα οποία έχει προσφέρει ο Ποντιακός Ελληνισμός στην περιοχή και την υφήλιο.

Στο κείμενο αυτό θα προσπαθήσω να δώσω μια εναλλακτική πρόταση, μια άλλη οπτική για το πως οι Ποντιακοί Σύλλογοι και ειδικότερα οι Ποντιακές Νεολαίες μπορούν να προωθήσουν το Ποντιακό Ζήτημα, να το γνωρίσουν οι νέοι και οι νέες της χώρας και έξω από τα «στεγανά» της λύρας και του τραγουδιού.

Ο Μπαλτάκος, ο Κασιδιάρης και το εξαρτημένο περιφερειακό ελληνικό κράτος.

του Απόστολου Κόλκα *

Αναδημοσίευση από: http://eupolisgr.gr/

   Τον περασμένο μήνα αναβίωσε στα μέσα ενημέρωσης το θέμα της Χρυσής Αυγής. Αφορμή στάθηκε η δημοσιοποίηση ενός βίντεο από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη. Στο απόσπασμα του βίντεο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο παρακολουθούμε τον διάλογο του Ηλία Κασιδιάρη με τον Γενικό Γραμματέα της Κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκο, με τον τελευταίο να αναφέρει σαφή παρέμβαση της Κυβέρνησης στη Δικαστική Εξουσία για την δίωξη της Χρυσής Αυγής.

   Όπως ήταν αναμενόμενο, την δημοσιοποίηση του βίντεο ακολούθησαν πλήθος άρθρων, ρεπορτάζ και σχολίων στο διαδίκτυο και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στον έντυπο τύπο των επόμενων ημερών. Την ίδια περίπου αντιμετώπιση είχαμε και στα δελτία ειδήσεων και ειδησεογραφικές εκπομπές τόσο στις ραδιοφωνικές όσο και στις τηλεοπτικές τους εκδοχές, πολιτικές αναλύσεις για την αντοχή και συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αποτελέσματα σφυγμομετρήσεων και κριτική για τους χειρισμούς της κυβέρνησης.

   Αυτό το οποίο απουσίαζε από όλα τα μέσα ήταν μια σοβαρή προβληματική, η οποία θα μελετούσε το συγκεκριμένο περιστατικό εις βάθος και θα αναδείκνυε τα αληθινά αίτια του. Η ανάλυση αυτή θα έπρεπε να εστιάζει στον ιδιόμορφο χαρακτήρα του ελληνικού κράτους, ειδικότερα στο πως αυτό διαμορφώθηκε  την περίοδο μετά την Μεταπολίτευση .