Ο σφαγέας Μλάντιτς και οι ευθύνες της Ευρώπης

του Βαγγέλη Γεωργίου -  Συντετριμμένες Γερμανίδες και Γερμανοί βάδιζαν ο ένας πίσω από τον άλλον δίπλα από τα αποσυντεθειμένα πτώματα. Ήταν μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Σύμμαχοι, στο πλαίσιο της γερμανικής από-ναζιστοποίησης, εξανάγκασαν πολλούς Γερμανούς να «παρελαύνουν» δίπλα από τα πτώματα θυμάτων των στρατοπέδων συγκέντρωσης, για να συνειδητοποιήσουν τι διέπραξε το κράτος τους και με τη … Έκτακτη Συνεργασία Διαβάστε περισσότερα...

Ο ρόλος της Γερμανίας στο αποσχιστικό κίνημα της Καταλονίας

Χαρακτηριστικός χαρτης της EFA

Μπίζνες που κερδίζουν από την απώλεια

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην γερμανική ιστοσελίδα german-foreign-policy.com πριν από πέντε χρόνια (17/10/2012) όταν και τότε πάλι το θέμα της ανεξαρτησίας της Καταλονίας ήταν σε έξαρση. Φωτίζει μια παράμετρο του ζητήματος που ελάχιστα έχει φωτιστεί, δηλαδή τον ρόλο της Γερμανίας στην υποδαύλιση του ανεξαρτησιακού κινήματος και πώς συνδυάζεται αυτό με τις γενικότερες επιδιώξεις της Γερμανίας για το μέλλον της Ευρώπης. 

Άρδην

(Μαδρίτη/Βαρκελώνη/Βερολίνο) Καθοδηγούμενες από την κρίση του Ευρώ και την γερμανική επιβολή λιτότητας, οι αποσχιστικές διαθέσεις της ισπανικής επικράτειας της Καταλονίας γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Έπειτα από μια μεγάλη διαδήλωση που απαίτησε την απόκτηση κυρίαρχου κράτους, το περιφερειακό κοινοβούλιο και ο πρωθυπουργός του ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να διοργανώσουν ένα αποσχιστικό δημοψήφισμα κατά την επόμενη κοινοβουλευτική θητεία. Νέες πρόωρες εκλογές έχουν προγραμματιστεί στα τέλη Νοεμβρίου. Σύμφωνα με την Βαρκελώνη, η απόσχιση από την Ισπανία πρέπει να προκύψει ακόμα και αν κάτι τέτοιο συνεπάγεται την παραβίαση των ισχύοντων νόμων. Οι Καταλανοί αποσχιστές λαμβάνουν γερμανική υποστήριξη εδώ και πάρα πολύ καιρό. Το κόμμα των Πρασίνων βρίσκεται στην ίδια ευρωπαϊκή παράταξη που συμμετέχουν και τα αποσχιστικά κόμματα. Η οργάνωση-ομπρέλα τους έχει δημοσιοποιήσει χάρτες στους οποίους η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών εθνών παρουσιάζονται κατακερματισμένες σε μικρότερες οντότητες –χάρτης που περιλαμβάνει και το έθνος της Καταλονίας. Σύμφωνα με αυτόν, η Γερμανία έχει προσαρτήσει την Αυστρία, την γερμανόφωνη περιοχή της Ελβετίας και αρκετές άλλες περιοχές. Η συνεργασία με την Καταλονία, που συνδιοργάνωσε, την κορυφαία Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης το 2007, έδωσε μεγάλη ώθηση στους αποσχιστές. Η ειδική συνεργασία του γερμανικού κρατιδίου της Βάδης Βυρτεμβέργης παρέχει οικονομική στήριξη στις αποσχιστικές προσπάθειες –και καταδεικνύει μια προοπτική διάσπασης της Ευρώπης μεταξύ ενός οικονομικά επιτυχημένου πυρήνα, και περιθωριοποιημένων ζωνών χτυπημένων από την φτώχεια, η οποία εξάλλου αποκρυσταλλώνεται και μέσα στην Ευρωζώνη.

Ντόμινο αλλαγής συνόρων στην Ευρώπη από την Καταλονία;

Του Χρήστου Καπούτση

Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της ισπανικής Καταλονίας (ακολουθούν οι Βάσκοι), είναι εξαιρετικά σύνθετη υπόθεση, που αφορά πολλές χώρες της Ευρώπης, τα Βαλκάνια και φυσικά και την Ελλάδα.

Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη , έχουν στο έδαφός τους συμπαγείς εθνομειονοτικούς πληθυσμούς. Για παράδειγμα το Βέλγιο, που συνυπάρχουν  δύο εθνικές κοινότητες. Το Βέλγιο πληθυσμιακά αποτελείται από  τους Φλαμανδούς (6.450.000) και τους Βαλλόνους (3.790.000), που ζουν σε διαφορετικές περιοχές, με τους Φλαμανδούς να επιθυμούν  να έχουν το δικό τους ανεξάρτητο κράτος και μάλιστα προετοιμάζουν Δημοψήφισμα.  Επίσης, αποσχιστικές τάσεις της Βόρειας Ιταλίας έχουν καταγραφεί και  στο πρόγραμμα  του ιταλικού κόμματος «Λίγκα του Βορρά», για εθνοτικούς και οικονομικούς λόγους.

Στα Βαλκάνια, οι εξελίξεις σε Ισπανία- Καταλονία, επαναφέρουν στο προσκήνιο,  το ακανθώδες θέμα των εθνικών μειονοτήτων των Κρατών και φυσικά του Κοσσόβου.   

  Πέντε είναι οι χώρες της Ε.Ε. που αρνούνται, παρά τις πιέσεις,  να αναγνωρίσουν το Κόσσοβο, που αποσχίστηκε από τη Σερβία με πόλεμο: Ελλάδα, Κύπρος, Ισπανία, Ρουμανία και Σλοβακία. Και η άρνηση αυτή είναι ευεξήγητη διότι:  Η Ελλάδα,  έχει αξιολογήσει ως θανάσιμους εθνικούς κινδύνους το αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, τον σκοπιανό αλυτρωτισμό και τον τουρκικό επεκτατισμό.   Η Κυπριακή Δημοκρατία, διότι αν αναγνωρίσει το Κόσσοβο, τότε θα είναι υποχρεωμένη να αναγνωρίσει και το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος δικαιώνοντας τον Αττίλα!  Η Ρουμανία διότι έχει ισχυρή ουγγρική μειονότητα στο έδαφός της. Η Σλοβενία διότι στο έδαφος της κατοικούν περίπου 700.000 Ούγγροι. Και η Ισπανία,  διότι αν αναγνώριζε το Κόσσοβο, θα έπρεπε να κάνει το ίδιο για την Καταλονία και τους Βάσκους.

Catalunya

#Catalunya

H Ευρωπαϊκή Επιτροπή πήρε τελικά σαφή θέση κατά του δημοψηφίσματος της Καταλονίας, διαμηνύοντας ότι το δημοψήφισμα που διεξήχθη ήταν παράνομο, δεδομένου ότι είναι αντισυνταγματικό.

 Η Κομισιόν ξεκαθαρίζει μάλιστα, ότι και σε ενδεχόμενο που το δημοψήφισμα ήταν νόμιμο, η επαρχία θα βρισκόταν εκτός Ένωσης.

Γιατί η λέξη Καταλανός ήταν κάποτε βρισιά για τους Έλληνες. Η συγγνώμη του καταλανικού κοινοβούλιου για τις λεηλασίες των αδίστακτων μισθοφόρων στο Άγιον Όρος, τη Θράκη και τη Φθιώτιδα

Η Καταλανική Εταιρεία υπήρξε μια στρατιωτική οργάνωση που πολέμησε τους Άραβες κατά τον 13ο αιώνα. Τα επόμενα χρόνια ξεκίνησε να προσφέρει μισθοφορικές στρατιωτικές υπηρεσίες. 

Σύντομα, όμως, έγιναν ανεξέλεγκτοι και ο Φρειδερίκος της Αραγονίας θέλησε να απαλλαγεί οριστικά από τους τυχοδιώκτες της Καταλανικής Εταιρίας. Η ευκαιρία ήρθε όταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ανδρόνικος Β’ Παλαιολόγος ζήτησε την βοήθεια της Καταλανικής Εταιρείας, για να σταματήσει την επέκταση των Σελτζούκων Τούρκων στα Μικρασιατικά παράλια. 

Η Καταλανική Εταιρεία στη Μικρά Ασία 

Αρχηγός της Καταλανικής Εταιρείας ήταν ο Ροζέ ντε Φλορ, πρώην Ναϊτης Ιππότης, κουρσάρος και αντιναύαρχος του βασιλιά της Σικελίας. Οι μισθοφόροι αποφάσισαν να βοηθήσουν τον Ανδρόνικο ζητώντας ως αντάλλαγμα να πληρωθούν αδρά και ο Ντε Φλορ να παντρευτεί μια πριγκίπισσα του οίκου του Βυζαντινού Αυτοκράτορα. Οι Καταλανοί διέλυσαν τους Σελτζούκους στο πέρασμά τους, έλυσαν την πολιορκία της Φιλαδέλφειας κι έφτασαν ως την περιοχή της Φρυγίας. Χωρίς αμφιβολία ήταν οι καλύτεροι πολεμιστές της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ήταν όμως γνωστοί και για την αγριότητά τους κι ο Ανδρόνικος με την σειρά του δεν επιθυμούσε την παρουσία του μισθοφορικού στρατού στα παράλια της Μικράς Ασίας. 

ΝΑΙ, ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ! ΚΥΠΡΟΣ-ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ...

"ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

Το δημοψήφισμα διεξήχθη σε δύο συνεχόμενες Κυριακές,­ στις 15 και 22 του Γενάρη 1950.Συγκεντρώθηκαν 215.108 υπογραφές επί συνόλου 224.757 ατόμων που είχαν δικαίωμα ψήφου. Το εκπληκτικό αυτό ποσοστό αντιπροσώπευε το 95,7% του εκλογικού σώματος.

Καταλονία. No Pasaran!

Του Αλέκου Μιχαηλίδη· 

No Pasaran!

----------------

Τις ώρες που η μικρή Κύπρος γιορτάζει την 57η επέτειο της (κάλπικης) ανεξαρτησίας της και καμαρώνει τη λειψή της ολοκλήρωση, στην Καταλονία συντελείται ένα τεράστιο έγκλημα κατά της αυτοδιάθεσης των λαών. Η ισπανική κυβέρνηση ασελγεί εις βάρος μιας ντε φάκτο σκλαβωμένης εθνότητας και της απαγορεύει το δικαίωμα να προβάλει το δίκαιο αίτημά της. 10.000 αστυνομικοί εισβάλλουν σε εκλογικά κέντρα, καταστέλλοντας την ανάγκη ενός λαού να κερδίσει την ανεξαρτησία του. Καταστέλλοντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτό της ελευθερίας της έκφρασης, καθώς το δημοψήφισμα δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για την ισπανική κυβέρνηση, μα αποτελεί το βήμα για την έναρξη των διαπραγματεύσεων, όπως εξηγούν οι αυτονομιστές. Λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα στο ιρακινό Κουρδιστάν, λοιπόν, στην Καταλονία ζουν μέρες φρανκικής δικτατορίας. Οι άνθρωποι της επαρχίας, που αποτελούν σήμερα το 16% του ισπανικού πληθυσμού, είναι δέσμιοι μιας κυβερνητικής παράκρουσης που αρνείται το αδιαφιλονίκητο δικαίωμα της ψήφου.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 
(αναδημοσίευση από το f/b)

[φωτογραφία: Μεσαιωνικά Cortes Catalanas]

Η περίπτωση της Καταλωνίας είναι ένα ακόμη τεκμήριο πώς το έθνος είναι μια πολιτισμική ταυτότητα που γεννά την πιο ισχυρή κοινωνική πραγματικότητα και σχηματίζεται πολύ πριν αυτό καταστεί κοινή συνείδηση. 

Πως δεν είναι το κράτος ή ο εθνικισμός που γεννάνε το έθνος (όπως ισχυρίζονται οι μεταμοντέρνοι απολογητές της νεοφεουδαρχίας) αλλά το αντίστροφο: είναι η Ιστορία και η Ζωή κι όχι η ιδεολογία που κατέστησαν πανίσχυρη σταθερά της ανθρώπινης κοινότητας το έθνος, πολύ πριν η ιδεολογία το προσεγγίσει. 

Το έθνος είναι δημιούργημα αρχέγονης ζωτικής ορμής που θέλει η κοινωνική και πολιτειακή οργάνωση να υπακούει σε ιστορικά και πολιτισμικά δεδομένα, να στηρίζεται σε κοινές μνήμες και παραστάσεις διότι μόνον έτσι είναι εφικτή η κοινωνική ενότητα. Για τούτο, όπως πρώτιστο φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου είναι η ατομική αυτοδιάθεση, εξίσου αναφαίρετο δικαίωμα ενός λαού είναι η εθνική του αυτοδιάθεση, όταν οι ιστορικοί/ προγονικοί δεσμοί αυτού του λαού με ορισμένο έδαφος είναι ισχυρότεροι παντός άλλου.

 Το ζήτημα της Καταλωνίας λοιπόν είναι ιστορικό και μόνον: αποτελούν έθνος οι Καταλανοί; Αν ναι (και η καταλανική nationalidad έχει αναγνωριστεί ακόμη και από το ισπανικό Σύνταγμα), καμιά δύναμη δεν μπορεί να στερήσει αυτό το έθνος από την αυτοδιάθεσή του. Όχι απλώς διότι αυτό επιβάλλει η αρχή της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των ανθρώπων αλλά και γιατί μόνο έτσι θεμελιώνεται σταθερά η ευρωπαϊκή ενοποίηση πάνω σε φυσικές αρχές ως μια κοινοπολιτεία ελευθέρων εθνών.

Υπόθεση δύο ψυχιάτρων…

Του Διονύση Ελευθεράτου

Καταλονία και ΕΕ, Eldorado και εκδοχές σχιζοφρένειας.

Μήπως μπορείς να βοηθήσεις, καλέ μας ψυχίατρε, εσύ που εξειδικεύτηκες σε θέματα του «κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού»; Μπερδευόμαστε, διάβολε… Η ΕΕ που ωρύεται, μετρώντας παραβιάσεις της «δημοκρατικής τάξης πραγμάτων» στη Βενεζουέλα, είναι …η ίδια; Είναι αυτή που παρακολουθεί ατάραχη την ενεργοποίηση του φρανκισμού στο DNA της ισπανικής, κυβερνώσας δεξιάς; Είναι αυτή που τα βρίσκει όλα «ΟΚ» με τις συλλήψεις στην Καταλονία, την επιδρομή της  εθνοφυλακής στο καταλανικό υπουργείο Οικονομικών, την παρεμπόδιση εκδηλώσεων, την κατάσχεση έντυπου υλικού, τις εφόδους σε γραφεία εφημερίδων, την απόπειρα εκφοβισμού εκατοντάδων δημάρχων;

Τι είπες ευρω-ειδικευμένε μας ψυχίατρε; Ότι «έχουμε μια λογική εξέλιξη των πραγμάτων»; Πως καλό είναι «να θυμηθούμε ότι η ΕΕ, ούτε παλιότερα είχε βγάλει «κιχ», ας πούμε όταν το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας αποφάσιζε να θέσει εκτός νόμου, άρα και να αποκλείσει από τις εκλογές που έγιναν την 1η Μαρτίου του 2009 στη Χώρα των Βάσκων, αριστερά κόμματα, που αντιπροσώπευαν το 10%, 15% -ενίοτε και παραπάνω- του βασκικού εκλογικού σώματος»; Α, γιατρέ, δεν με βοηθάς επαρκώς. Εγώ σε ρωτάω πώς εξηγείται η σχιζοφρενική «αλά καρτ» δημοκρατική ευαισθησία κι εσύ μου κάνεις αναδρομή στο ιστορικό της σχιζοφρένειας.

Η αξιολύπητη ιστορία των Καταλανών!

Οι χθεσινές τοπικές εκλογές στην Καταλονία ανέδειξαν νικητές τα δύο κόμματα που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Καταλονίας, τα οποία συγκέντρωσαν συνολικά 72 από τις 135 έδρες του τοπικού κοινοβουλίου, με το 47,8% των ψήφων. Για τους νικητές, που ήδη κήρυξαν ανυπακοή στους «άδικους νόμους» της Μαδρίτης, το ιστορικό αυτό εκλογικό αποτέλεσμα ισοδυναμεί με την έναρξη της διαδικασίας της απόσχισης από το ισπανικό κράτος, με στόχο να ολοκληρωθεί σε 18 μήνες. Αντίθετα, η κυβέρνηση Ραχόι διατυμπανίζει με κάθε τρόπο ότι δεν θα επιτρέψει την διατάραξη της «ενότητας του έθνους» που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Η συνέχεια του «ισπανικού δράματος» θα δοθεί στις εθνικές εκλογές του ερχόμενου Δεκεμβρίου, που πιθανότατα θα αλλάξουν το εσωτερικό σκηνικό της Ισπανίας. Το ζήτημα αποκτά όμως και ευρωπαϊκές διαστάσεις, καθώς η ισπανική κυβέρνηση, με την στήριξη των «ευρωπαϊκών θεσμών», απειλεί τους Καταλανούς με εκδίωξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο πλαίσιο ενός πανευρωπαϊκού διαλόγου για το «Καταλανικό Ζήτημα», δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο του Καταλανού ανθρωπολόγου και συγγραφέα Albert Sánchez Piñol, ο οποίος στο τελευταίο βιβλίο του «Η πτώση της Βαρκελώνης» πραγματεύεται τον πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής (1701-1714) και τις συνέπειές του για τους Καταλανούς. 

Άρδην – Ρήξη

Η αξιολύπητη ιστορία των Καταλανών!

Γιατί άραγε η Καταλονία ανήκει ακόμα στην Ισπανία;

του Albert Sánchez Piñol *

Μόλις έγινα 50 ετών, και σε αυτόν το μισό αιώνα δεν έχει περάσει ένας χρόνος που η ισπανική κυβέρνηση να μην έχει ψηφίσει ένα νόμο κατά της καταλανικής γλώσσας και του πολιτισμού ή τουλάχιστον που δεν άσκησε πολιτική εναντίον. Αυτό που αυτή τη στιγμή ενοχλεί περισσότερο τους Καταλανούς είναι οι νέοι νόμοι για την εκπαίδευση, που έχουν σκοπό να καταστρέψουν το καταλανικό σχολικό μοντέλο. Ακόμη και εάν μόνο ένα παιδί (στην σχολική αίθουσα) μιλάει καστιλιάνικα, οι δάσκαλοι πρέπει να αλλάξουν τη γλώσσα του μαθήματος από τα καταλανικά στα καστιλιάνικα. Από αυτή την άποψη το πραγματικό ερώτημα δεν είναι: «Γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί Καταλανοί που δεν θέλουν να είναι Ισπανοί;» αλλά «γιατί η Καταλονία είναι ακόμα στην Ισπανία;»