Ισίδωρος Ζουργός | «Περί της εαυτού ψυχής»

Το βίντεο από την παρουσίαση του πρόσφατου βιβλίου του Ισίδωρου Ζουργού, "Περί της εαυτού ψυχής", εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2021. 

Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο Ιανός της Αθήνας το Σάββατο 13 Νοεμβρίου. Το «Περί της εαυτού ψυχής» είναι ένα εσωτερικό χρονικό για τον τρόπο που ένας αντιγραφέας γίνεται συγγραφέας, ένα μυθιστόρημα οικογένειας, περιπέτειας και ελευθερίας, για το άλλο Βυζάντιο. Ένα βιβλίο για τη δύναμη της γραφής και της μνήμης, γι’ αυτήν την ορμή που απαιτεί να ονοματίσουμε τα πράγματα του κόσμου εξαρχής με ανάδοχο τη δική μας ψυχή. 

Ο συγγραφέας συνομιλεί με τον Δημήτρη Αγγελή, ποιητή, διευθυντή του περιοδικού «ΦΡΕΑΡ», και τον Σταύρο Γιαγκάζογλου, επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.

ΠΗΓΗ: Σταύρος Γιαγκάζογλου

Ισίδωρος Ζουργός: «Σπορές της Βίβλου στο νεοελληνικό μυθιστόρημα»

Στα πλαίσια του επιστημονικού συνεδρίου «Αγία Γραφή και Ελληνική Λογοτεχνία» της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας τον Δεκέμβριο του 2015 στο Πολιτιστικό κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών ο συγγραφέας Ισίδωρος Ζουργός μίλησε με θέμα:

«Σπορές της Βίβλου στο νεοελληνικό μυθιστόρημα».

Οι ζωές των άλλων είναι ο πλούτος μας (must read)

Ιουλίου 10, 2014 από seisaxthiablog

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί ομιλία του συγγραφέα (και εκπαιδευτικού) Ισίδωρου Ζουργού προς τους τελειόφοιτους της Ελληνογαλλικής Σχολής Καλαμαρί. Εκφωνήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Ιουνίου 2014.

Βρίσκομαι καλεσμένος εδώ απόψε από τη διεύθυνση του σχολείου για να απευθυνθώ ιδιαίτερα σε σας, νεαρές κυρίες και κύριοι, και να προσθέσω κι εγώ μερικά λόγια σε μια ιδιαίτερη στιγμή της ζωής σας, ξένος ανάμεσά σας είναι η αλήθεια, όμως δάσκαλος κι εγώ, ένας από τους πολλούς που ζούνε για χρόνια ανάμεσα σε παιδιά και νέους, με τη μυρωδιά του σχολείου και της αυλής πάνω στο δέρμα, με το χτύπημα του κουδουνιού να επανέρχεται σ’ εκείνο το διάκενο, που αφήνουν καμιά φορά τα όνειρα της νύχτας.

Σήμερα όμως παρίσταμαι όχι ως δάσκαλος αλλά ως συγγραφέας, ως γεννήτορας βιβλίων ο οποίος νομίζει πως έχει κάτι να σας πει. Ίσως να το έχετε σκεφτεί κι εσείς μερικές φορές ότι μια επιπρόσθετη δυσκολία στους αποχαιρετισμούς είναι η έγνοια μήπως το τυπικό που τους περιβάλλει απορροφήσει την ουσία, μήπως τα «πρέπει» τους αλυσοδέσουν αυτά που αισθανόμαστε, μήπως με άλλα λόγια η φροντίδα της κορνίζας υποκαταστήσει το ίδιο το κάδρο. Σας διαβεβαιώ πως η στόχευσή μου είναι να σας πω δυο λόγια με την πυξίδα της καρδιάς, χωρίς κορνίζες, όπως ταιριάζει όταν μιλάς σε νέους ανθρώπους.