ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΣΥ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΛΕΥΡΗ-ΓΚΑΓΚΑ
*του Γιώργου Κρανιδιώτη
Αντί να καταργήσει το παλαιόθεν «προνόμιο» των πανεπιστημιακών και στρατιωτικών ιατρών να μπορούν να ασκούν και ιδιωτικό επάγγελμα, με το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Υγείας για τη Δευτεροβάθμια Περίθαλψη, η Κυβέρνηση, επεκτείνει τη δυνατότητα αυτή στους ιατρούς του ΕΣΥ. Ταυτόχρονα, νομοθετεί την πρόσληψη στο ΕΣΥ ιδιωτών ιατρών σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Πρόκειται, κατ’ ουσίαν, για απροκάλυπτη ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και πλήρη εμπορευματοποίηση των σχέσεων ιατρών – ασθενών.
Φυσικά, στον καπιταλισμό, η εμπορευματική μορφή είναι η «πραγματική μορφή κυριαρχίας της συνολικής κοινωνίας», η μορφή που συγκροτεί και διαμορφώνει καθολικά την κοινωνία (Λούκατς). Ωστόσο, λόγω των αγώνων του εργατικού κινήματος, διασώζονταν κάποιες νησίδες μέσα στον ωκεανό της «πραγμοποίησης» (ΕΣΥ, δημόσια παιδεία κ.α.). Τώρα, το Κράτος έχει βαλθεί να εντάξει στη σφαίρα των εμπορευματικών σχέσεων κάθε πτυχή της ζωής των ανθρώπων. Να σημειωθεί ότι το νοσοκομείο γεννήθηκε τον Μεσαίωνα ως εκκλησιαστικός-μοναστηριακός θεσμός και αποτέλεσε εξαρχής χώρο ανιδιοτελούς προσφοράς και φιλανθρωπίας.
Ειδικά στην Ελλάδα, το ΕΣΥ υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές κοινωνικές κατακτήσεις, προϊόν μακρόχρονων αγώνων του εργατικού και δημοκρατικού κινήματος. Το νομοσχέδιο μάς γυρίζει πρακτικά στην κατάσταση που επικρατούσε στην υγεία πριν τη δεκαετία του 1980· δεν συνιστά απλώς μια αντιδραστική πολιτική, αλλά μια κυριολεκτική οπισθοδρόμηση.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Άρθρο 10, «δεν συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα για τους ιατρούς του Ε.Σ.Υ. […] η λειτουργία ιδιωτικού ιατρείου ή η παροχή ιατρικών υπηρεσιών με οποιαδήποτε σχέση, περιλαμβανομένης και αυτής του συμβούλου, σε ιδιωτική κλινική ή ιδιωτικό διαγνωστικό ή θεραπευτικό εργαστήριο και γενικότερα σε κάθε είδους ιδιωτικές επιχειρήσεις που παρέχουν ή καλύπτουν υπηρεσίες υγείας».[1] Επίσης, σύμφωνα με το Άρθρο 7, «οι θέσεις ιατρών κλάδου Ε.Σ.Υ. που αποβαίνουν άγονες μετά από την προκήρυξή τους δύνανται […] να προκηρύσσονται ως θέσεις μερικής απασχόλησης». Ομοίως, «ως θέσεις μερικής απασχόλησης δύνανται να προκηρύσσονται οι θέσεις σε άγονες και προβληματικές περιοχές της χώρας […] καθώς και οι θέσεις σε ειδικότητες που χαρακτηρίζονται ως άγονες».[2]