Μπαμπά 1 πως γίνονται τα παιδιά;;

(Πιθανός διάλογος γονέα 1 και παιδιού.......)

ΠΑΙΔΙ: Μπαμπά 1 πως γίνονται τα παιδιά;;

ΓΟΝΈΑΣ 1 : Με αγάπη παιδί μου

ΠΑΙΔΙ: Δλδ εγώ  που αγαπάω τη φίλη μου την Ευτέρπη και τον φίλο μου τον Βρασίδα στο σχολείο και κάνουμε παρέα  θα κάνουμε παιδιά; 

ΓΟΝΈΑΣ 1 : Ε όχι παιδί μου. Δεν κάνεις παιδί έτσι. 

ΠΑΙΔΊ: Αλλά πως; Εγώ πως έγινα;  Από πού με πήρατε; Από τι φτιάχτηκα;

ΓΟΝΕΑΣ1: Έγινες από την ένωση ενός ωαρίου κι ενός σπερματοζωαρίου.

ΠΑΙΔΊ: Τί είναι πάλι αυτά; Πού τα βρίσκει κάποιος .....Στο σούπερ μάρκετ έχει;;;; Αν έχει θα πάω ν αγοράσω και θα κάνω παιδί με τους φίλους μου.

ΓΟΝΈΑΣ 1: Όχι δεν έχει στο σούπερ μάρκετ. Αυτά βρίσκονται στο σώμα των ανθρώπων

ΠΑΙΔΊ: Αααα δλδ εσύ και ο μπαμπάς 2 τα έχετε στο σώμα σας; 

ΓΟΝΈΑΣ 1 : Εγώ και ο μπαμπάς 2 έχουμε σπερματοζωάρια στο σώμα μας παιδί μου....

ΠΑΙΔΙ: .....α.....Ναι.....Αλλά πριν είπες ότι εγώ έγινα με την ένωση σπερματοζωάριο και ...ωάριο;;; Σωστά;;;

ΓΟΝΈΑΣ 1: Ναι σωστά....

ΠΑΙΔΊ: Ναι αλλά .....αν δεν έχεις ούτε εσύ ωάριο ούτε ο μπαμπάς 2....σε ποιόν άνθρωπο το βρήκατε;;; Ποιος σας το έδωσε; Μήπως ο γείτονας ο Μπάμπης; Πήγατε και του ζητήσατε ωάριο όπως ζητάτε ζάχαρη;;;

ΓΟΝΈΑΣ 1 : Όχι παιδί μου από μία γυναίκα  το πήραμε .

ΠΑΙΔΊ: Από άνθρωπο δεν είπες ότι το παίρνεις το ωάριο; Δεν έχουν  όλοι οι άνθρωποι και τα δύο;;;;;;;;;;;

ΓΟΝΈΑΣ 1: Όχι....Υπάρχουν δυο ειδών άνθρωποι.....Αυτοί που έχουν τα ωάρια και τις λέμε γυναίκες και αυτοί που έχουν τα σπερματοζωάρια και τους λέμε άντρες. 

ΠΑΙΔΙ: Και ποιά είναι η γυναίκα αυτή που σας έδωσε το ωάριο της και έγινα εγώ;;; 

ΓΟΝΈΑΣ 1: Δεν την ξέρουμε.... 

ΠΑΙΔΊ: Δηλαδή εγώ έγινα από το ωάριο αυτής της γυναίκας....;

ΓΟΝΈΑΣ 1: Από το ωάριο της και το σπερματοζωάριο του μπαμπά 2. 

: 😕 Εσύ μπαμπά 1 δεν έδωσες τίποτε;;;;;

ΓΟΝΈΑΣ 1: Όχι...

ΠΑΙΔΊ: Άρα δεν έγινα.από σένα.....Τότε γιατί σε.λέω μπαμπά;;;;;;;;;;

Αποκαθηλωμένη Ρωμιοσύνη

Από  Κατερίνα Αθηνιώτη-Παπαδάκη

0

“Σκυλοκοῑτες καί νεκρόσιτοι κι ἐρεβομανεῖς κοπροκρατοῦν τό μέλλον”

(Ὀ. Ἐλύτης, Ἄξιον Ἐστί)

«Ὕπάρχει ἕνα δράμα αἵματος πολύ πιό ὀργανικό (σῶμα καί ψυχή)… ὑπάρχει τό τρομακτικό μαῦρο… ὅλοι εἴμαστε παιχνίδια αὐτοῦ τοῦ μαύρου… Αὐτό τό τέλος δέν εἶναι συναίσθηση τοῦ θανάτου, εἶναι γνώση τῆς ἀβύσσου. Ξέρω πώς μέ τό φῶς πρέπει νά ζήσω. Παρακάτω δέν ξέρω, δέν ξέρω ἄν θά τά καταφέρω». Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ (ἀπό τό ΧΑΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ τοῦ Ζήσιμου Λορεντζάτου)

Αὐτό τό δράμα, αὐτή  ἡ πάλη μέ τό «ἀγγελικό καί μαῦρο φῶς» θά ἔπρεπε νά μᾶς εὐαισθητοποιεῖ, νά μᾶς συνετίζει καί νά μᾶς φέρνει κοντύτερα τόν ἕναν πρός τόν πόνο καί τήν ἀγωνία τοῦ ἄλλου. Ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητας καί οἱ ἐκατέρωθεν ἀφορισμοί ἐξυπηρετοῦν τή διαβολή ἑνός συστήματος πού στοχεύει στόν ἀποπροσανατολισμό καί τόν ἀπανθρωπισμό μας.

Ἡ στρατηγική τοῦ ἀντιπερισπασμοῦ ἀπορροφᾶ τήν προσοχή μας μακριά ἀπό τό πραγματικό δυστύχημα τῆς ἐποχῆς, ἀπό τό ὁποῖο πηγάζουν ὡς ἀναπόφευκτη συνέπεια  ὅλες οἱ ἀλογίες καί ἀστοχίες μας. Καί τό δυστύχημα αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἀπώλεια τοῦ κέντρου, τήν ἅλωση τοῦ πνευματικοῦ ἄξονα πάνω στόν ὁποῖο θεμελιώθηκε ὁ Ἑλληνισμός.

«Ξεμακραίνουμε ἀπό τή ρίζα τῆς φυλῆς μας… κρυώνει μέσα μας τό ζεστό καί καθαρό αἷμα πού πήραμε ἀπό τούς πατεράδες μας». ( Φώτης Κόντογλου)

Ὡς ἀνθρώπινα ὄντα δέν προσδιοριζόμαστε ἀπό τή σεξουαλικότητά μας. Ζευγαρώνουν καί τά ζῶα. Οὔτε προσδιοριζόμαστε κοινωνικά ἀπό τό φύλο μας ἀλλά ἀπό τό πρόσωπό μας. «Τὸ παρὰ φύσιν δὲν καθίσταται κατὰ φύσιν µὲ νοµικὲς διατάξεις» (Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος). Θά πρέπει ὅμως νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ θεσμοθέτηση γάμου γιά ὁμοφυλόφιλους μέ τή χρηστική ἀσέλγεια παρένθετης μητέρας, καθώς καί ἡ νομική κάλυψη γιά ἀλλαγή φύλου στά 15, δέν στοχεύουν στόν δικό μας χρόνο ἀλλά στόν χρόνο τῶν ἀπογόνων μας.

«Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀνησυχοῦμε. Ἐδῶ πιά εὐημερία πνευματική δέν ὑπάρχει. Δέν ἐνδιαφέρονται νά ἀναρρωτηθοῦν ἀπό ποῦ ἔρχονται, γιατί ζοῦν, ποῦ πηγαίνουν; » (Κ. Τσιρόπουλος)

Ἤδη οἱ νέοι μας ἔχουν ἐξοικειωθεῖ σέ ἀλλότρια θεάματα, ἀλλότριες ἀντιλήψεις καί στάσεις ζωῆς καθώς ὁ κοινός μας τρόπος δέν καθορίζεται πλέον ἀπό τήν παράδοση ἀλλά ἀπό τίς μεθοδευμένα θελκτικές καί ἐμπαθεῖς σειρήνες τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (ΜΜΕ).  Ἀπό λαός γίναμε μάζα καί ἡ μοναδικότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ξαφνικά, ἔγινε διαφορετικότητα. Διαφορετικότητα ὄχι ὡς πρός τήν ὑποταγή στή χειραγώγηση -ἀλίμονο-  ἀλλά διαφορετικότητα ὡς πρός τόν ἀνθρωπισμό μας. Διαφορετικότητα ὡς πρός τή φυσιολογία καί τήν ὀντολογία τῆς ὕπαρξης. Νά προσδιοριζόμαστε πιά ὄχι ἐν ἀληθείᾳ ἀλλά ἐν ἐπιθυμίᾳ.

«Δέ μ’ ἐνοχλεῖ ὁ λαός, μ’ ἐνοχλεῖ αὐτό τό ἀφάνταστο προστύχεμα πού προοδεύει καί ἀποβλακώνει τό λαό». (Γ.Σεφέρης)

«Ὅσο εἴχε πίστη ὁ Ἑλληνας, οἱ διάφορες προπαγάνδες δέν κάνανε τίποτα. Τώρα μονάχα, πού μπῆκε ἡ ἀπιστία σέ πολλές ἑλληνικές ψυχές, κι ὁ ὑλισμός καί ἡ καλοπέραση καταστρέψανε τήν πνευματική εὐαισθησία τους, τώρα οἱ διάφορες προπαγάνδες ἀπλώσανε στό ἔθνος μας… Γιατί πρέπει νά καταλάβουμε πώς ὁ Ἑλληνισμός δέν χάνεται μονάχα σάν χάσει τήν πολιτική ἐλευθερία του, ἀλλά σάν χάσει τήν πνευματική ἐλευθερία του. Στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ὅσοι ἀλλαξοπιστούσανε, τό ἔθνος τούς λογάριαζε γιά χαμένους. Μά τώρα τί εἶναι ἄλλο ἀπό ἀλλαξόπιστοι ὅσοι ἀρνοῦνται τή μάνα τους καί τό σπίτι τους καί καταφρονοῦνε τά δικά τους καί θέλουνε νά τά θάψουν καί νά πάρουν αἰσθήματα καί φερσίματα ξένα ὁλότελα στόν χαρακτήρα τους; Ἐξέλιξη γι’ αὐτούς δέν εἶναι ὁ πλουτισμός τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης μέ ἑλληνικά στοιχεῖα μέσα στόν αἰώνιο χαρακτήρα της, ἀλλά μία ρούσικη σαλάτα ἀπό λογιῶν-λογιῶν ἀποφάγια… κοράκια πού τσιμπᾶνε τήν ἐτοιμοθάνατη ἑλληνική παράδοση, σκουλήκια πού ροκανίζουν τήν ἑλληνική κιβωτό»,  γράφει ὁ Φ. Κόντογλου  στό βιβλίο Πονεμένη Ρωμιοσύνη, πού στίς μέρες μας, μέ τήν ἔντεχνη ἀποκοπή ἀπό τίς ρίζες μας, μπορεῖ νά προδιαγράφεται πιά ὡς Ἀποκαθηλωμένη  Ρωμιοσύνη.

Άλντους Χάξλεϋ- Η δαιμονοποίηση της μητρότητας (απόσπασμα από τον "Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο")

«Μα είναι φρικτό», ψιθύρισε η Λενίνα, «είναι φοβερό. Δεν θα έπρεπε να έχουμε έρθει εδώ». Έψαξε στην τσέπη της να βρει καμιά ταμπλέτα «σόμα», μα ανακάλυψε πως, από κάποια ασυγχώρητη αφηρημάδα, είχε αφήσει το φιαλίδιο στον Ξενώνα. Ο Μπέρναρντ έψαξε τις δικές του τσέπες, μα ήταν το ίδιο αδειανές.

Κι έτσι η Λενίνα ήταν υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει τη φρίκη του Μαλπαί, χωρίς την παρηγοριά της παστίλιας. Όλα την πλακώσανε με μιας. Να, εκεί, ήταν δυο νέες γυναίκες, και είχαν γυμνώσει το στήθος τους και βύζαιναν τα μωρά τους.
Η Λενίνα απέστρεψε το πρόσωπο, κατακόκκινη από ντροπή. Δεν είχε δει τέτοια αισχρότητα σ' όλη τη ζωή της.
Εκείνο, όμως, που την εξόργισε, ακόμα περισσότερο, ήταν πως ο Μπέρναρντ, αντί ν' αγνοήσει το θέαμα με κάποια διακριτικότητα, άρχισε να σχολιάζει αυτό το φρικαλέο φαινόμενο του ενδομητρογενούς βίου. Τώρα, που οι παστίλιες είχαν πάψει πια να επενεργούν, ένιωθε και ο ίδιος ντροπιασμένος για την αδυναμία που του είχε δείξει εκείνο το πρωί στο ξενοδοχείο, και λες και έκανε το παν για να παρουσιάζεται μπροστά της ισχυρός και καινοτόμος.
«Για κοίταξε μια όμορφη στιγμή ανθρώπινης οικειότητας», και η φωνή του έμοιαζε σκόπιμα προκλητική. «Τί έντονα συναισθήματα θα πρέπει να γεννάει! Συχνά συλλογίζομαι πως κάτι στερείται κανείς, με το να μην έχει μητέρα – και ίσως και συ κάτι να στερήθηκες, Λενίνα, με το να μην νιώσεις τη μητρότητα. Το σκέφτεσαι; Να 'χες και συ ένα μωρό, δικό σου, να το βυζαίνεις...».
«Μπέρναρντ, πώς τολμάς!».
Ανάμεσά τους πέρασε μια γριά με οφθαλμία και δερματίτιδα και το θέα μα την έκανε να δώσει τόπο στην οργή της.
«Πάμε να φύγουμε», τόν παρακάλεσε. «Δεν μ' αρέσει καθόλου εδώ»


-Άλντους Χάξλεϋ, ο "Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος", σελ. 91-92, (μετάφραση: Β. Καζαντζή)

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/cZvDQwzXrkHZM73o/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Κασσελάκης και η παρένθετη Μητέρα

της Κατερίνας Μάτσα

Δυο αγόρια με παρένθετη μητέρα θέλει να αποκτήσει ο “αριστερός επιχειρηματίας” Στέφανος Κασσελάκης, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν επιθυμεί να είναι κορίτσια για να τα μεγαλώσουν μαζί με τον σύντροφό του. Η προτίμηση αποτελεί μια «ενσυναίσθηση»(!), όπως δήλωσε ο ίδιος στην τηλεοπτική εκπομπή του πρώην “Ποταμίσιου” και νυν δεξιότατου μητσοτακικού Σταύρου Θεοδωράκη. Ελπίζει, πρόσθεσε, ότι τα παιδιά θα πάρουν και την προσωπικότητα του ίδιου και του συντρόφου του.

Η παρένθετη μητέρα είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην Αμερική και σε πολλές χώρες μαζί και στην Ελλάδα από ασφαλιστικές εταιρείες, μεγαλογιατρούς και διεφθαρμένους δικηγόρους σαν μια εμπορευματική μηχανή, που δίνει τη δυνατότητα σε ευκατάστατα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί. Φτωχές γυναίκες από ρημαγμένες χώρες που βρίσκονται τώρα στη μαύρη προσφυγιά δέχονται να γονιμοποιήσουν ωάρια και να γεννήσουν παιδί για να πληρωθούν από αδίστακτους εκμεταλλευτές στην υπηρεσία πλούσιων ζευγαριών. Είναι γι’ αυτές ένα μέσον επιβίωσης. Γι’ αυτό και δέχονται τους όρους τού συμβολαίου που απαγορεύει οποιαδήποτε επαφή της βιολογικής μητέρας με το παιδί που θα γεννηθεί. Συχνά ο τοκετός γίνεται με καισαρική, ώστε όταν η μητέρα ξυπνήσει να έχει ήδη απομακρυνθεί από αυτήν το νεογέννητο. Η γυναίκα, αντιμετωπίζεται καθαρά ως μηχανή αναπαραγωγής, χωρίς κανένα δικαίωμα .

Σε κάποιες περιπτώσεις, για να μην δημιουργηθούν προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι μέλλουσες μητέρες υποχρεώνονται να παραμείνουν εσώκλειστες μέχρι τον τοκετό. Τα παιδιά που γεννιούνται συνήθως μεταφέρονται μακρυά από τη χώρα που γεννήθηκαν για να διοχετευθούν στην αναπαραγωγική αγορά ή ακόμα και στην αγορά ζωτικών οργάνων. Κανένας θεσμικός φορέας δεν εποπτεύει αυτές τις γεννήσεις, κανένας νόμος δεν προστατεύει αυτά τα παιδιά, που αντιμετωπίζονται σαν κοινά εμπορεύματα στην καπιταλιστική αγορά.

Πρόκειται για μια πολύ επικερδή επιχείρηση που αποφέρει τεράστια κέρδη σε όσους εμπλέκονται και διέπεται από ταξική και ρατσιστική λογική. Όπως λέει η γνωστή μαρξίστρια φεμινίστρια Σύλβια Φεντερίτσι, η παρένθετη μητέρα αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση οι άνθρωποι να μπορούν να αγοράζονται και να πωλούνται όπως κάθε άλλο εμπόρευμα και τα παιδιά να μπορούν να παράγονται ειδικά γι’ αυτόν το σκοπό.