Αν αποπειραθεί κανείς να καταγράψει τους χαρακτηρισμούς του όποιου κίτρινου τύπου (συστημικού και μη) για το δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα ΝΙΚΗ, είτε πριν, είτε μετά τις δύο εκλογικές διαδικασίες, θα παρατηρήσει έκπληκτος ότι βαθιές αντιφάσεις αποκαλύπτουν την κακή προαίρεση και εμπάθεια ορισμένων. Και, κυρίως, θα διαπιστώσει ότι οι κατηγορίες οι οποίες εξαπολύονται εναντίον του νέου αυτού κόμματος είναι αλληλοαναιρούμενες. Ρωσόφιλους τους αποκαλούν οι μεν, χρηματοδοτούνται από κύκλους συστημικούς αποφαίνονται οι δε. Αντιεμβολιαστές και «ψεκασμένοι» είναι, λένε κάποιοι, «στελέχη της έκαναν το εμβόλιο», κάποιοι άλλοι. Ακροδεξιούς τους ονομάζουν οι γνωστοί μιντιακοί κύκλοι, ως ύποπτο σχηματισμό την καταγγέλλουν σε όλους τους τόνους και παντού στελέχη της ακροδεξιάς. Δεκανίκι της ΝΔ θεωρούν πολλοί αυτό το κόμμα, «οι θέσεις που εκφράζει είναι σκοταδιστικές και μας γυρνούν σε άλλες εποχές»
[1] αποφαίνονται οι κυβερνώντες διά του πρωθυπουργού.
Παρά την ύπαρξη του αντιρατσιστικού νόμου, οι ανοίκειες επιθέσεις είναι ασταμάτητες, με χαρακτήρα εμπάθειας και διακρίσεων. «Ταλιμπάν» για παράδειγμα. Ή «διάβολοι» (νυν υπουργός). Στο μεταξύ, τιμητές και κριτές του ορθόδοξου βιώματος και της θρησκευτικής αυθεντικότητας γίνονται κάποιοι που φωτογραφίζονται ευκαιριακά σε εκκλησίες -πάντα on camera- απολύτως αστοιχείωτοι για τα εκκλησιαστικά ζητήματα. Επιπλέον, συστηματική τακτική, η «ακροδεξιοποίηση» της διαφωνίας. Βαφτίζουν λαϊκιστή, ψεκασμένο, ομοφοβικό και ακροδεξιό όποιον δεν τους αρέσει. Φυσικά, το εξαιρετικό προνόμιο να αντιλαμβάνονται τι είναι δημοκρατικό, το έχουν μόνον αυτοί. Ως αυτόκλητοι αληθινοί δημοκράτες κουνάνε το δάχτυλο στους άλλους οι οποίοι ζουν στην πλάνη. Τώρα, το γεγονός ότι η ΝΙΚΗ είναι ένα από τα λίγα κόμματα στον ευρωπαϊκό χώρο που ακολουθεί νηφάλιους τόνους και διαφοροποιείται ξεκάθαρα από τα υπόλοιπα αντισυστημικά – ακροδεξιά κόμματα λίγο τους ενδιαφέρει.
Η διολίσθηση σε τακτικές ολοκληρωτικού χαρακτήρα και οι πόλεμοι λάσπης δεν περιορίζονται, όμως, στο πολιτικό πεδίο. Οι μανδαρίνοι της εξουσίας (δημοσιογραφικό λόμπι και σέχτες πολύχρωμων κινημάτων ή και εκδοτικών συγκροτημάτων) κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Η δημοκρατία στα καλύτερά της! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προφανής προσπάθεια γελοιοποίησης ανθρώπων που λένε το «Χριστός Ανέστη» για σαράντα μέρες ή κάνουν προσευχή, πριν ξεκινήσουν μία εκδήλωση ή όποτε άλλοτε θέλουν. Το πώς αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία οι εν λόγω κατήγοροι το αφήνουμε στην κρίση κάθε σοβαρού και σκεπτόμενου δημοκράτη πολίτη.
