Διαβάστε το 69ο τεύχος του Όναγρου

Διαβάστε ΕΔΩ το 69ο τεύχος του Όναγρου

Εφ. Όναγρος | τεύχος 63

Διαβάστε ΕΔΩ το 63ο τεύχος του Όναγρου

Θέλω να κάνω εμετό

Του Βάσου Φτωχόπουλου από το ιστολόγιο vasosftohopoullos.wordpress.com/

Όταν είδα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Κωνσταντινούπολη να χαριεντίζεται με τους άλλους ηγέτες στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών, μου ήρθε να ξεράσω. Τι γυρεύει ο Πρόεδρός μας στην Κωνσταντινούπολη, εάν δεν είναι για να υπενθυμίσει στον Ερντογάν και στον ΟΗΕ ότι η Τουρκία κατέχει τη μισή Κύπρο; Ποιο νόημα είχε η αποχώρησή του, επειδή ήταν εκεί ο φίλος του ο Ακιντζί; Ποιος περιπαίζει ποιον; Δεν είναι ο ίδιος ο Αναστασιάδης που μας παρουσιάζει τον Ακιντζί ως τον συνέταιρό μας στο νέο κρατίδιο που κυοφορούν; Δεν είναι ο Αναστασιάδης που τον πήρε στο Νταβός και σε άλλα φόρα; Γιατί ξαφνικά τον έπιασαν τα εθνικιστικά του; Προφανώς το αποτέλεσμα των εκλογών δεν άφησε αδιάφορο τον Αναστασιάδη. Ξέρει πότε πρέπει να βγάζει προς τα έξω την ελληνική σημαία και τις φουστανέλες ο Αναστασιάδης. Μόλις στριμώχνεται, αντί να δέρει το σάμα και να φωνάξει Όχι στην κατοχή και Έξω οι Τούρκοι από την Κύπρο, φοράει τα τσαρούχια και παριστάνει τον Έλληνα. Κάνω εμετό χωρίς να έχω πάρει «εμετικό», όπως έπαιρναν οι παρακμιακοί Ρωμαίοι για να ξαναφάνε και να σπάσουν απ’ το πολύ φαΐ.

Χωρίς αυταπάτες

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Παρότι ηττημένοι, κουρασμένοι και εξαθλιωμένοι ψυχικά, οικονομικά και υπαρξιακά, είμαστε υποχρεωμένοι να επανέλθουμε στο πολιτικό προσκήνιο μιας και η ηγεσία μας, μαζί με όλον τον γνωστό ξένο και ντόπιο συρφετό, έπιασαν δουλειά για να τελειώσουν αυτό που δεν κατάφεραν το 2004, δηλαδή την ομοσπονδιοποίηση-τουρκοποίηση της Κύπρου.

Οι συνομιλίες που αρχίζουν μπορεί αυτή τη φορά να ευοδώσουν και να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα που εδώ και χρόνια επιδιώκει το ΔΗΣΑΚΕΛ και η Τουρκία. Σήμερα οι συνθήκες είναι πολύ πιο ιδανικές από ό,τι το 2004. Γι’ αυτό, λοιπόν, επιστρέφουμε με μια μικρή διαδικτυακή εφημερίδα άτακτη, άσεμνη και αντάρτικη. Θα κτυπάμε στο ψαχνό και μετά θα εξαφανιζόμαστε. Θα ανασυγκροτούμε τις δυνάμεις μας, για να μην αφήσουμε κανένα σε χλωρό κλαρί. Η εφημερίδα ΟΝΑΓΡΟΣ είναι γέννημα θρέμμα της αιματηρής ανάγκης να κρατηθούμε σε αυτόν τον τόπο, έστω κι αν αυτό σημαίνει πως το γαίμαν μας θα γινεί αυλάτζιν. Δεν θα είναι, όμως, μόνο το δικό μας αίμα που θα γίνει αυλάτζιν.

ΕΟΚΑ, η πιο λαμπρή όψη της ιστορίας μας

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Αφαίρεσε την ΕΟΚΑ από την ιστορία μας και ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ τίποτα. Χωρίς την ΕΟΚΑ αυτός ο τόπος θα ήταν προ πολλού τουρκo-κυπριακός ή, στην καλύτερη περίπτωση, Φραγκολεβαντινικός. Ως μικρός λαός αντιστεκόμαστε έως τώρα, διότι η ΕΟΚΑ μάς έκανε περήφανους, η ΕΟΚΑ προβάλλει τον καλό μας εαυτόν, και ανθρωποποιεί τα γαιδουρίσια γνωρίσματα του λαού μας. Η ΕΟΚΑ είναι η αστείρευτη πηγή έμπνευσης, μύθου, περηφάνιας και αντίστασης. Χωρίς την ΕΟΚΑ, πιθανόν σήμερα να σερνόμαστε χαμαί με τα τέσσερα. Είναι θαύμα θεού που ακόμη υπάρχουμε. Σιέπει μας που τ’ άψη ο Θεός μας, ξεπληρώνοντας την ΠΙΣΤΗ που είχαν τα παιδιά της ΕΟΚΑ προς αυτόν. Είμαστε ΕΔΩ, διότι η ΕΟΚΑ πότε κρυφά, πότε μέσα στο φως της ημέρας, κυκλοφορεί στα στενά των πόλεων και στα λημέρια των βουνών μας. Η ΕΟΚΑ υπάρχει ακόμη μέσα στη ψυχή μας, μέσα στο συλλογικό μας ΕΓΩ.  Χωρίς την ΕΟΚΑ το κυπριακό πρόβληµα, εάν υφίστατο έως τις µέρες µας, θα είχε λυθεί οριστικώς. Η CYPRUS, ως µία άλλη Μάλτα, θα άντεχε στις τρικλοποδιές των Τούρκων ελάχιστα χρόνια. Σήµερα η Κύπρος θα ήταν ένα προτεκτοράτο της Τουρκίας ή ακόµη και µία τουρκική επαρχία.

Aς δούμε τι οφείλουµε στην ΕΟΚΑ.

Η κυπριακή κοινωνία εισέρχεται στον µοντερνισµό λόγω της ΕΟΚΑ. Η κυπριακή κοινωνία αρχίζει να λειτουργεί ως δηµοκρατία και κάνει τα πρώτα της βήµατα στην απελευθέρωση των µαζών και την συνειδητοποίηση των δικαιωµάτων τους µαζί µε την ΕΟΚΑ. Η κοινωνική έκρηξη και η κοινωνική αλλαγή, από τη δεκαετία του 50 έως τα πρώτα χρόνια της κολοβής ανεξαρτησίας, οφείλονται στη δυναµική της ΕΟΚΑ, ως κίνηµα όχι µόνο εθνικό, αλλά και ως κίνηµα λαϊκό . Τον ρόλο µιας απούσας ριζοσπαστικής αριστεράς τον παίζει η ΕΟΚΑ. Η µεγάλη κινητοποίηση της νεολαίας και των γυναικών, όπως και των πάµπτωχων στρωµάτων της υπαίθρου και των πόλεων, µαζί µε την απουσία των εµπόρων αστών και γαιοκτηµόνων αφυπνίζει όλο τον λαό και θέτει τα θεµέλια για µια σύγχρονη δηµοκρατική πολιτεία. Η ΕΟΚΑ ήταν μαζικό λαϊκό κίνημα, ανεξαρτήτως προδοτών, ανεξαρτήτως του μικρό αριθμό ανταρτών που διέθετε. Αυτά ας τα ξεκαθαρίσουμε στη συζήτηση.

Πιερίδης vs Γκέμπελς

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Ο Κυριάκος Πιερίδης του ΡΙΚ είναι γνωστός γλείφτης της εξουσίας. Το ξέρουμε αυτό χρόνια και έγινε φως φανάρι από τον ρόλο του στο σχέδιο Ανάν. Αυτό που δεν ξέραμε, όμως, είναι ότι θα μεταβαλλόταν στον επίσημο προπαγανδιστή της κυβέρνησης και πως με γκεμπελική μαεστρία θα προωθούσε τις θέσεις της. Στο νέο του ντοκιμαντέρ «ΕΙ ΕΙΣΙ ΒΩΜΟΙ, ΕΙΣΙ ΚΑΙ ΘΕΟΙ…», το οποίο υπογράφει με κάποια Μαρία Χάρη, είναι ένα αριστουργηματικό δείγμα υποβαλλόμενης προπαγάνδας, τέτοια που σκατά να φάει το ντοκιμαντέρ του άλλου αστεριού του ΡΙΚ, της σκύλας* της Σούλας Χατζηκυριάκου.

Το ντοκιμαντέρ φτιάχτηκε κατά παραγγελία, για να ενισχυθούν, μέσα από τις αφηγήσεις των προσφύγων που επιστρέφουν στα χωριά τους για ξεναγήσεις, οι θέσεις του ΔΗΣΑΚΕΛ και των άλλων πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν μίαν ομοσπονδιακή διζωνική λύση του κυπριακού προβλήματος. Με μαεστρία ο Πιερίδης εθελοτυφλεί – ή, μάλλον, βλέπει μόνο μέσα από τα μάτια που έχει στον κώλο του. Βλέπει την ερημιά, αλλά δεν βλέπει ποιος την επέφερε. Μιλούν επί μίαν ώρα οι προσκυνητές στα χωριά τους και η λέξη «ΚΑΤΟΧΗ» ή «ΤΟΥΡΚΟΣ» σαν να μην υπάρχουν, λες και κάποιοι εξωγήινοι έκαναν το μεγάλο κακό. Ο Πιερίδης δεν είναι βλάκας όμως. Επιστρατεύει το θρησκευτικό αίσθημα του λαού για να αποσπάσει με τον γνωστό γκεμπελικό τρόπο δηλώσεις του κόσμου, προσφύγων και νεαρών συγγενών τους, δηλώσεις υπέρ της επιστροφής υπό οποιεσδήποτε συνθήκες για να μπορούν να εκκλησιάζονται.

Εκποιώ την ράτσα σας, εκποιώ…

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Η σημερινή σήψη και παρακμή δεν είναι φαινόμενο που αρχίζει με τον Χριστόφια και συνεχίζεται με τον Αναστασιάδη. Είναι ένα φαινόμενο με ρίζες στην ήττα του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα και του «αγώνα» μετά για την εδραίωση του ανεξάρτητου κυπριακού κράτους. Η ελίτ που ανέλαβε να καθοδηγήσει τον κυπριακό λαό μετά την ΕΟΚΑ είχε βασικά δύο στόχους: αφ’ ενός να ιδρύσει κράτος με βάση τα γνωστά ευρωπαϊκά πρότυπα (βλέπε αγγλικά) και αφ’ ετέρου σταδιακώς να αποεθνικοποιήσει τις μάζες και να τις απομακρύνει από τη γραμμή της Ενώσεως. Πέτυχε και στα δύο μόνο ως έναν βαθμό. Οι ρίζες του ενωτικού κινήματος ήταν βαθιές, χύθηκε πολύ αίμα για την Ένωση και ο πόθος του λαού για ελευθερία δεν θα μπορούσε κατ’ ουδέναν λόγο να ταυτιστεί με το έκτρωμα της Ζυρίχης. Άλλωστε, ο Μακάριος ο ίδιος επέμενε πως η ανεξαρτησία ήταν ένα στάδιο, ένα αναγκαίο στάδιο πριν από την Ένωση.Ρίχτηκε, λοιπόν, ηγεσία και λαός, στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. Οι σημερινοί μας ηγέτες, και όχι μόνο οι πολιτικοί, είναι παιδιά και μαθητές αυτών των πρώτων σκαπανέων της Νέας Κύπρου. Οι σκαπανείς αυτοί ήξεραν μόνο έναν δρόμο. Τον δρόμο του χρήματος, του κέρδους και του υψηλότερου βιοτικού επιπέδου. Ήξεραν μόνο τον δρόμο του συμβιβασμού και της υποτέλειας. Άφησαν την ανεξαρτησία τους στα χέρια των αγγλικών βάσεων, των αδέσμευτων κρατών και του ΟΗΕ, τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία δεν ήταν ο γίγαντας που είναι σήμερα. Έχτιζαν τον κυπριακό «παράδεισο», ενώ οι Τουρκοκύπριοι, που σιγά σιγά γίνονταν και αδελφοί μας, ετοίμαζαν την εισβολή με την εισαγωγή όπλων και άλλου υλικού από την Τουρκία.

Υπάρχει κατοχή;

Τι μ’ ωφελούν οι άνοιξες


κι οι ομορφιές του κόσμου,
 αφού ο κόσμοςχάνεται,
 ψεύτη ντουνιά,


έξαφνα από εμπρός μου…

Μάρκος Βαμβακάρης

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Δεν μου αρέσουν οι έξυπνες και βαθυστόχαστες αναλύσεις, αυτές δηλαδή που, διά μέσου της λογοτεχνίας ή της τέχνης, προσπαθούν να ερμηνεύσουν το Κυπριακό ή τον κόσμο της Κύπρου. Ούτε μου αρέσουν οι «γεωστρατηγικές αναλύσεις», αυτές που γνωρίζουν δήθεν τι θα κάνει η Αμερική σε πέντε χρόνια, η Kίνα σε δύο και η Pωσία τώρα. Πέραν ίσως κάποιων αρετών και των δύο τρόπων αναλύσεως των φαινομένων της πολιτικής ζωής, στην ουσία οι οπαδοί αυτού του είδους γραψίματος πέφτουν EΞΩ στις αναλύσεις τους. Oι διανοουμενίστικες, οι επιστημονικές και οι θεολογικές αναλύσεις των προβλημάτων μας ΔEN κατάφεραν ούτε να πείσουν κάποιους να αλλάξουν πορεία στην πολιτική ζωή του τόπου ούτε και να προσθέσουν τίποτα στον πιο γενικό προβληματισμό περί του εθνικού μας προβλήματος και βίου. Σαράντα χρόνια αναλύσεων και καλής θέλησης και σπουδαίων ψηφισμάτων στους διεθνείς οργανισμούς και εντάξεων σε ευρωπαϊκές και άλλες ενώσεις και συνομιλιών με όλους τους παράγοντες δεν κατάφεραν τίποτα. Oι ηγέτες μας, όλοι, μοιάζουν μεταξύ τους. Μαζί με τους ηγέτες της άλλης πλευράς και τον λεγόμενο «διεθνή παράγοντα» κάνουν χειραψίες, χαμογελούν, δηλώνουν αισιοδοξία, κάποτε επιμένουν κιόλας πως έγινε πρόοδος, χωρίς όμως να φτάνουν στην πολυπόθητη λύση παρά τις τολμηρές και άλλες υποχωρήσεις μας. Γιατί άραγε; Ποιες σκοτεινές ή και μυστήριες δυνάμεις δεν αφήνουν όλους αυτούς τους καλοπροαίρετους κυρίους να βρουν μία λύση; Πώς γίνεται OΛOI, Έλληνες, Τούρκοι, Αγγλοαμερικανοί, Ευρωπαίοι και Εγγλέζοι (ναι, αυτούς τους βάζω και μόνους τους), OHEδες, κόμματα, κόμματοι, κομιτάτα και η κουτσή Μαρία, να θέλουν τη λύση και να μην τα καταφέρνουν; Yπάρχουν πολλές απαντήσεις, μένω όμως μόνο σε μία που υποψιάζομαι ότι είναι και η μόνη λογική. H απάντηση είναι ότι ΔEN YΠAPXEI ΠPOBΛHMA, πως το Κυπριακό δεν υφίσταται, βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας –τη λέξη αυτήν τη χρησιμοποιώ όπως λέμε «αυτή είναι φαντασμένη»– και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να λυθεί κάτι που δεν υπάρχει. Aυτή είναι η μεγάλη δυσκολία και γι’ αυτό δυσκολεύονται τόσες και τόσες σοβαρές δυνάμεις. Δεν υπάρχει πρόβλημα, όπως δεν έγινε εισβολή, όπως δεν υπάρχει συνεχιζόμενη κατοχή. H απόδειξη πως δεν υπάρχει κατοχή είναι ολοφάνερη. Kανένας δεν φωνάζει εναντίον της κατοχής, κανένας δεν διεκδικεί την απελευθέρωση του νησιού και κανένας ή σχεδόν κανένας δεν ξοδεύει έστω και μία ώρα στις 20 του Iούλη να αναλογιστεί τι έχουμε πάθει. Aκόμη και το συλλαλητήριο εναντίον της κατοχής στις 20 του Iούλη το καταργήσαμε, όπως καταργήσαμε και τις διαδηλώσεις στην πράσινη γραμμή. Mόνο κάποιοι νέοι, ρομαντικοί και «φαιδροί», επιμένουν κάθε χρόνο να μας θυμίζουν πως ναι, οι TOYPKOI είναι AKOMH EΔΩ.Mερικοί μάλιστα μπαινοβγαίνουν στα κατεχόμενα χωρίς κανένα πρόβλημα. Άλλοι κάνουν χρυσές δουλειές με τα κατεχόμενα και ακόμα και η κυπριακή κυβέρνηση επισήμως ψωνίζει και εμπορεύεται με τα κατεχόμενα. Ποια κατεχόμενα, ρε ππεζεβέγκηδες; Γι’ αυτό λέω πως η κατοχή είναι στη σφαίρα της φαντασίας μας. Aπό φαντασία και άππωμα κάνουμε τις δοσοληψίες μας με τους Τούρκους. Τόσο φαντασμένοι είμαστε, που νομίζουμε πως ο κόσμος και κατ’ επέκταση οι Τούρκοι είναι δικοί μας.

Η Ορθοδοξία ως στάδιο τουρκοποίησης

 

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Εθνικωλογικόν Εκδοτικόν Σημείωμα

Το έχω ξαναγράψει και το επαναλαμβάνω: Mπορει κάποιος να είναι OPΘOΔOΞOΣ και να μην είναι EΛΛHNAΣ, αλλά είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος Έλληνας χωρίς να είναι Ορθόδοξος. Aς τελειώνουμε, λοιπόν, με τις θεωρίες που θέλουν την Ελλάδα και την Κύπρο κοσμικά κράτη, όπου όποιος έχει κι ένα διαβατήριο ταυτοχρόνως γίνεται και Έλληνας. Aς τελειώνουμε και με τις θεωρίες που θέλουν τον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας, για να μπορούν πιο εύκολα να λεηλατούν το πολιτισμικό και υπαρξιακό μας πρόσωπο. Έλληνες δεν μπορούν να είναι οι αλλοδαποί οι οποίοι για ποικίλους λόγους κατα- φέρνουν να αποκτήσουν ελληνικά διαβατήρια και ως εκ τούτου μπορούν πια, ως πολίτες, να φέρνουν ένσταση εάν οι φαντάροι μας, οι βουλευτές μας ή και τα παιδιά μας στα σχολεία ορκίζονται ενώπιον της Αγίας Τριάδας. Δεν αποδεχόμαστε τον πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό χαρακτήρα της πολιτείας μας. O κάθε πολίτης δικαιούται να προσκυνά ακόμη και τον διάβολο, όμως, ως σύνολο, το ελληνικό έθνος και οι πολιτείες του είναι πολιτείες OPΘOΔOΞEΣ και ως τέτοιες πρέπει να τις διαφυλάξουμε. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού για να ικανοποιείται η πολτοποιητική μηχανή του καπιταλισμού που θέλει τους ανθρώ- πους ομοιόμορφα νούμερα χωρίς ταυτότητα, χωρίς πρόσωπο, χωρίς αντιστάσεις.

Είναι 1η Απριλίου…

Και τι θα γίνει τώρα,
Θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια
Που΄ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»
Θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια
Που΄ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένα με γιασεμιά και
Λεμονανθούς και μαργαρίτες,
Θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας
Με τις ελληνικές σημαίες.
Θα πετάξουμε τα’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου
Με την «Ένωση» στο γείσο
Θα πετάξουμε το χάρακά τους
Και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο
Που γράφαν «Ένωση»;
Αλήθεια, Πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

Η ΕΟΚΑ είναι το γαίμαν μας, το οξυγόνο μας, η ζωή μας, ο καλύτερός μας εαυτός. Είναι η ΕΟΚΑ που σταματάει την εθνική κατρακύλα, είναι η ΕΟΚΑ που δεν αφήνει τους ενδοτικούς να κοιμούνται ήσυχα τα βράδια και κάνει τον λαό μας να αντιστέκεται έστω και με αυτούς τους υπόγειους τρόπους. Είναι η ΕΟΚΑ που κρατάει τη φλόγα αναμμένη στα στήθια της νεολαίας μας, στις καρδιές των ζωντανών ανθρώπων αυτού του νησιού. Είναι η ΕΟΚΑ που καθορίζει το μέλλον μας, είναι η ΕΟΚΑ το ροκ του μέλλοντός μας, και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει…

Β.Φ.

 

από:  http://vasosftohopoullos.wordpress.com

Γιατί δεν πρέπει να ψηφιστεί το νομοσχέδιο που θα δίνει στους Τουρκοκύπριους δικαίωμα ψήφου στις ευρωεκλογές

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Mόνο και μόνο που η Bουλή θα συζητήσει αυτό το νομοσχέδιο είναι ένα μεγάλο ατόπημα. Oι Τουρκοκύπριοι με κυπριακά διαβατήρια θα είχαν δικαίωμα να ψηφίζουν μαζί μας τους αντιπροσώπους τους στην Eυρωβουλή εάν ήταν όντως ισότιμα μελή της οικονομίας και όχι οι προνομιούχοι άρχοντες. Θα είχαν δικαίωμα εάν αναγνώριζαν επισήμως, γραπτώς και προφορικώς, την Kυπριακή Δημοκρατία και εάν τηρούσαν τους νόμους και τις αρχές και αξίες αυτής. Θα είχαν δικαίωμα εάν έκαναν την στρατιωτική τους θητεία (δεν είμαστε ηλίθιοι να τους δώσουμε όπλα, θα έκαναν εναλλακτικές θητείες) και εάν πλήρωναν τους φόρους τους στην Δημοκρατία. Θα είχαν δικαίωμα εάν αρνιόντουσαν την κατοχή των σπιτιών και των περιουσιών μας, εάν παρέδιδαν τα κλειδιά των οικιών στους νόμιμους κατοίκους τους και εάν έφευγαν από τα κατεχόμενα καταγγέλλοντας την κατοχή και επέστρεφαν στα δικά τους σπίτια, εμείς θα πρέπει να ήμασταν όχι μόνο έτοιμοι να τους τα παραδώσουμε αλλά να βοηθήσουμε ποικιλοτρόπως να τα ξαναφτιάξουν για να είναι κατοικήσιμα. Θα είχαν δικαίωμα να συμμετέχουν και μάλιστα να αναδείξουν τους δικούς τους δημοκρατικούς υποψηφίους εάν αναγνώριζαν το δικαίωμα όλων των υπηκόων να έχουν μια ψήφο ο κάθε πολίτης οπουδήποτε και αν κατοικεί και οποιασδήποτε εθνοτικής ομάδας και αν είναι. Eάν η Bουλή αποφασίσει να δώσει δικαίωμα στους 90000 Τουρκοκύπριους να συμμετέχουν στις εκλογές χωρίς τις πιο πάνω προϋποθέσεις τότε σκάβει το λάκκο της Kύπρου και κάνει ακόμη ένα βήμα προς την τουρκοποίηση της νήσου. H ίδια η Bουλή θα βάλει ακόμη μια πετρά στο οικοδόμημα που σιγά σιγά μετατρέπει την πλειοψηφία του λαού σε μειονότητα και την μειονότητα σε κυρίαρχο λαό OΛΩN των Kυπρίων.

Ανάρτηση από: http://vasosftohopoullos.wordpress.com

Δεν ξεχνὠ

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Κάθε χρόνο, στην επέτειο της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, θα έπρεπε χίλιοι από εμάς, γονατιστοί, να πηγαίναμε στον Μαχαιρά για να ολοκληρώσουμε το τάμα μας, να ανάψουμε ένα κεράκι στο μοναστήρι και να ζητήσουμε συγγνώμη που δεν καταφέραμε να κρατήσουμε αυτόν τον τόπο ελληνικό. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Τώρα, μάλιστα, χιλιάδες ρεβανσιστές του ΝΑΙ του 2004 ακονίζουν τα μαχαίρια για τη μεγάλη σφαγή. Θέλουν να πάρουν το αίμα τους πίσω, ωσάν και το ΟΧΙ του 2004 πήρε το φαΐ από το στόμα των παιδιών τους.

Ευρώπη και Ελληνισμός, Γ’ Μέρος (ΕΝΩΣΙΣ Οκτωβρίου)

Είναι ήττα του Ελληνισμού που οι μεγάλες πόλεις απέκτησαν ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, είναι μεγάλη ήττα του Ελληνισμού που τα αγγλικά έχουν σταδιακώς κατακλύσει όλες τις πτυχές της ζωής μας, είναι ήττα του Ελληνισμού που οι Έλληνες γνωρίζουν όλα τα παγκόσμια κινήματα και ιδεολογικά ρεύματα του κόσμου, είναι ήττα του Ελληνισμού που η ευρωπαϊκή φασίζουσα Χρυσή Αυγή και η οικουμενική, πάλι ευρωπαϊκή, ΑΝΑΡΧΙΑ είναι τα μόνα πολιτικά ρεύματα που γοητεύουν τη νεολαία μας. Είναι μεγάλη ήττα του Ελληνισμού που η ελληνική σημαία χλευάζεται και περιφρονείται σαν κάτι το ασήμαντο ή ακόμη και εχθρικό από μεγάλα στρώματα του πληθυσμού. Είναι μεγάλη ήττα του Ελληνισμού που κανείς στο κέντρο της Αθήνας δεν τολμά να αναρτήσει την ελληνική σημαία. Είναι μεγάλη ήττα του Ελληνισμού που ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας είναι καθημερινό φαινόμενο, όχι μόνο από την αριστερά, αλλά και από την ίδια την πατριδοκάπηλη δεξιά. Είναι ήττα του Ελληνισμού που μιλάμε για μεσογειακή διατροφή και όχι για ελληνική διατροφή, είναι ήττα του Ελληνισμού που όλοι οι Έλληνες παθαίνουν αμόκ με τη γιουροβίζιον και άλλους τέτοιους διαγωνισμούς. Είναι μεγάλη ήττα του Ελληνισμού που οι πόλεις μας σκέφτονται να κάνουν GAY PARADE. Είναι ήττα του Ελληνισμού τεραστίων διαστάσεων που οι νέοι μας δεν θέλουν να υπηρετήσουν στον στρατό. Είναι μεγάλη ήττα του Ελληνισμού που αναπτύσσει καλές σχέσεις με την Τουρκία. Είναι μεγάλη ήττα του Ελληνισμού που η χώρα έχει μετατραπεί σε πολυπολιτισμική πολιτεία. Είναι μεγάλη ήττα που η χώρα γέμισε μετανάστες, νόμιμους και παράνομους. Μπορώ να γράφω ώρες για τις ήττες του Ελληνισμού, όμως σταματώ μέχρι εδώ.

ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, Β’ ΜΕΡΟΣ (ΕΝΩΣΙΣ Σεπτεμβρίου)

Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, δεν θέλω να πω πως είμαστε ανώτεροι των Άγγλων και των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Ούτε πιστεύω πως η δική μας γαϊδουροσύνη είναι λιγότερο απεχθής σ’ αυτούς. Λέω μόνο ότι ο δικός μας πολιτισμός, ναι, είναι ανώτερος και, ναι, αντιπαλεύει τον ευρωπαϊκό. Δηλαδή δεν μπορείς να είσαι Έλληνας Ορθόδοξος και να είσαι ταυτοχρόνως και Ευρωπαίος. Ο καθένας από μας ας διαλέξει τι θέλει να είναι.

Η Ευρώπη δεν είναι ένα μονολιθικό πράγμα. Δεν είναι μόνο οι Εγγλέζοι και οι Γερμανοί που κατακλύζουν την Αγία Νάπα και τα ελληνικά νησιά. Είναι και οι πλατείες τους οι πεντακάθαρες, με τα πεζοδρόμιά τους και τα σπουδαία κτήρια, είναι οι ιστορικές τους πόλεις αλησμόνητης ομορφιάς, είναι και οι νόμοι τους και ο σεβασμός τους προς την ιστορία τους και τους θεσμούς τους, είναι και τα ρολόγια τους που δουλεύουν όλα ρολόι, είναι και τα μνημεία τους και η περιβόητη ευγενική τους αστική τάξη με τις παραδόσεις της και τον δικό της κόσμο που τόσο γοητεύει εμάς τους άξεστους, λαϊκούς αστούς. Η άλλη Ευρώπη είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης του πλούτου που κέρδισαν οι χώρες αυτές από τις αποικίες και από το εμπόριο των μαύρων δούλων της Αφρικής. Ας μην ξεχνάμε ότι το εμπόριο των μαύρων δεν το έκανε κανένας ελληνικός πολιτισμός, παρά οι Εγγλέζοι, οι Ολλανδοί και άλλοι της Δύσης και οι Άραβες της Ανατολής. Εμείς, ως καθυστερημένοι, παλεύαμε για κάποια ιδανικά ελευθερίας κτλ. κτλ. Αυτή η συσσώρευση κεφαλαίων και αγαθών και τέχνης άλλων λαών δεν αρχίζει από τον καιρό του δουλεμπορίου, αλλά από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Ευρωπαίους και στα χρόνια που ακολούθησαν όλης της Ανατολικής Μεσογείου, με πρόσχημα την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ. Εμάς έσφαξαν πρώτα οι Ευρωπαίοι κι εμάς υποδούλωσαν. Η αποικιοκρατία στον ελληνικό χώρο αρχίζει με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1204. Όσοι θαυμάζουν τις ευρωπαϊκές πόλεις, ας μην ξεχνούν ότι είναι χτισμένες με τα λάφυρα πολλών σφαγών. Όσοι θαυμάζουν όλα τα επιτεύγματα των ευρωπαίων αστών, που είναι όντως πολλά και πολλές φορές εντυπωσιακά, ας ρίξουν και μια ματιά στους λαούς της Ευρώπης. Ας ρίξουν μια ματιά στους αριθμούς, για να δουν πως οι μισοί Ευρωπαίοι είναι χωσμένοι στα ναρκωτικά και στα χάπια, πως η νεολαία αρχίζει τις καταχρήσεις από την ηλικία των δέκα, πως εκατομμύρια νέοι μπαίνουν στην παρανομία, σε κλοπές, σε κατοχή όπλων, σε διαρρήξεις, σε απάτες από πολύ νεαρή ηλικία. Ας ρίξουν μια ματιά στις διαλυμένες οικογένειες και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις των νέων, ας δουν τις εκατοντάδες χιλιάδες των αλκοολικών και των κακοποιημένων γυναικών, ας δουν μια τυπική μέρα της μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Θα πουν αμέσως προς Θεού, μια χαρά είμαστε εμείς.

Ευρώπη και Ελληνισμός – Α’ μέρος

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Υπήρξα πάντοτε θιασώτης της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πίστευα και πιστεύω πως η Κύπρος πρέπει να βρίσκεται σε όλους τους οργανισμούς στους οποίους ανήκει και η Ελλάδα. Ακόμη και σε οργανισμούς που είναι γνωστοί για τη δράση τους, όπως είναι το ΝΑΤΟ. Έτσι κι εγώ πάλεψα για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γνωρίζοντας πολύ καλά τι είναι αυτή η Ένωση και γνωρίζοντας πολύ καλά τις παγίδες που κρύβει και έκρυβε αυτός ο ευρωπαϊκός συνασπισμός κρατών. Η ανυπαρξία ενός εθνικού κινήματος στην Κύπρο μα και στην Ελλάδα και η συνεχιζόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας με έπεισε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι έπρεπε να ταυτίσουμε τη μοίρα μας με αυτήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την ελπίδα αλλά και τον ευσεβοποθισμό πως τουλάχιστον αυτή η ένταξή μας θα μας εξασφάλιζε τις ελεύθερες περιοχές και δεν θα επέτρεπε στην Τουρκία ν’ αλωνίζει εις βάρος μας, όπως έκανε κατά τα προηγούμενα της ένταξης χρόνια. Παρ’ όλες τις αδυναμίες της Ένωσης, είναι ταυτοχρόνως γεγονός πως η Τουρκία ΔΕΝ τόλμησε έως τώρα ν’ ασκήσει ουσιώδη πολιτική άγριου στριμώγματος προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Εάν δεν ήμασταν μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνεχίζαμε την πορεία μας ως αδέσμευτοι και αποστρατικοποιημένοι, τώρα με το φυσικό αέριο η Τουρκία, γνωρίζοντας τα χάλια της Ελλάδας μα και της Κύπρου, θα έφτανε έως τα περίχωρα της Πάφου, ούτως ώστε να μην υπάρχει καμμία αμφιβολία για το πού φτάνει η ΑΟΖ της.Σήμερα, όμως, οφείλουμε να ρίξουμε καινούργιες ματιές προς τους «συμμάχους» μας, οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας μαζί τους και να δούμε ξανά τι ακριβώς είναι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε τα δικά μας εθνικά συμφέροντα, έστω και αν αυτό σημαίνει πως θα είμαστε συνεχώς τα μαύρα πρόβατα αυτού του συνασπισμού.

Είναι γεγονός πως αυτή η σχέση είναι μια σχέση υποτέλειας και όχι ισότιμη. Απόδειξη αυτού είναι και η σημερινή τραγική μας οικονομική κατάσταση, που δεν οφείλεται ούτε στην Τουρκία ούτε στους εχθρούς του Βορρά, αλλά στην ίδια την ευρωπαϊκή οικογένεια και στην υποταγή μας στο ευρωπαϊκό μοντέλο διαχείρισης του βίου μας.

Αραβική «Άνοιξη» – Τουρκική Άνοιξη;

Ιουνίου 9, 2013 από seisaxthiablog

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πολλοί αναλυτές μιλούν σήμερα για μια «Τουρκική Άνοιξη» κατά το πρότυπο της δήθεν Αραβικής «Άνοιξης» που ήδη αποδείχθηκε Αραβικός …χειμώνας, παρά τον μαζικό αποπροσανατολισμό των διεθνών ΜΜΕ που ελέγχονται από την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), με την αγαστή σύμπνοια της  εκφυλισμένης «Αριστεράς». Δηλαδή, τους μεταμοντέρνους «Μαρξιστές», «αναρχικούς» κ.λπ. που βασικά εμπνέονται από τις αρχές της ιδεολογικής παγκοσμιοποίησης και άμεσα υποστήριξαν τους δήθεν «επαναστάτες» στη Λιβύη και  Συρία, έμμεσα στηρίζοντας και τις ΝΑΤΟϊκές σφαγές στις χώρες  αυτές. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και γνήσιες εξεγέρσεις στο πλαίσιο της Αραβικής «Άνοιξης» (π.χ. Τυνησία, Αίγυπτος), σε αντίθεση με τις προσχεδιασμένες από την Υ/Ε, καθώς και τη Σιωνιστική ελίτ, ένοπλες εξεγέρσεις στη Λιβύη και τη Συρία.

Όμως, για να κατανοήσουμε τι πραγματικά συνέβη στην Αραβική «Άνοιξη», που έχει απόλυτη συνάφεια με το τι συμβαίνει στη Τουρκία σήμερα, πρέπει να κάνουμε την βασική διάκριση μεταξύ εξεγέρσεων εναντίον αποτυχημένων πελατειακών καθεστώτων (Τυνησία, Αίγυπτος, Μπαχρέιν κ.λπ.) και μη πελατειακών καθεστώτων που στηρίζονται σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, όπως το Γκανταφικό καθεστώς στη Λιβύη και το Μπααθικό καθεστώς στη Συρία. Και στις δύο περιπτώσεις καθεστώτων ο απώτερος σκοπός της Υ/Ε είναι η πλήρης ενσωμάτωση των χωρών αυτών στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), η οποία ανέτειλε με την ανάδυση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ―που προκάλεσε η μαζική εξάπλωση των πολυεθνικών εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια― και την σχεδόν ταυτόχρονη κατάρρευση του «υπαρκτού». Η ενσωμάτωση αυτή προϋποθέτει την πλήρη ένταξη στους διεθνείς θεσμούς της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κ.λπ.) και το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών, ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικές εργασιακές σχέσεις κ.λπ., καθώς και την εφαρμογή κάποιας μορφής αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» που θα οδηγούσε σε κάποια κοινοβουλευτική Χούντα. Είναι φανερό ότι στη ΝΔΤ οι κοινοβουλευτικές Χούντες έχουν αντικαταστήσει παντού τις στρατιωτικές, εφόσον είναι πολύ πιο αποτελεσματικές στην απορρόφηση των λαϊκών κραδασμών από την εφαρμογή των άγριων νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

ΕΟΚΑ και Δρουσιώτης

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Τώρα που δεν χωράει πια καμία αμφιβολία για το ποιοι είναι οι προδότες σ’ αυτόν τον τόπο, ας θυμηθούμε ξανά το πρώτο μεγάλο σκάνδαλο της κυβέρνησης Αναστασιάδη, που δεν είναι καθόλου άσχετο με την κατάρρευση της οικονομίας μας. Η κατάρρευση της οικονομίας μας αποτελεί το πρώτο στάδιο για τη συνθηκολόγησή μας και την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, διαμέσου ενός νέου σχεδίου Ανάν, το οποίο θα φτάσει σε μας πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι όλοι περιμέναμε. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και ό,τι δεν κατάφεραν οι ναινέκοι το 2004, θα προσπαθήσουν να το καταφέρουν τώρα με την πτώχευσή μας. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι όσοι βγήκαν να υπερασπιστούν τώρα τον Αναστασιάδη ήταν οι τότε ένθερμοι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν.

Χεσμένη την έχουμε την οικονομία…

Εθνικωλογικόν Εκδοτικόν Σημείωμα Μαρτίου

Από την εφ. ΕΝΩΣΙΣ που κυκλοφορεί…

Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να αναλύσει κανείς τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ούτε έχει νόημα να επιρρίψουμε ευθύνες. Προσωπικά ό,τι είχα να πω το είπα στο προηγούμενο τεύχος της εφ. ΕΝΩΣΙΣ, από αυτή τη στήλη, σε άρθρο μου με τίτλο «Έχετε γεια, βρυσούλες», πριν γίνει το μεγάλο κακό. Προτείνω κάποιοι τουλάχιστον να το ξαναδιαβάσουν.

Δεν είμαι προφήτης, ούτε ιδιαιτέρως έξυπνος, ούτε είμαι ειδικός, ούτε έχω πτυχία Πολιτικών επιστημών, Οικονομίας ή Κοινωνιολογίας, ούτε είμαι επιστήμονας απ’ αυτούς που η Κύπρος είναι γεμάτη και κατανοούν τους όρους της υψηλής πολιτικής και της οικονομίας. Ξέρω μόνο πολύ καλά πως, ως Γιαλουσίτης Έλληνας, δεν έχω τίποτα άλλο πλην της πατρίδας μου. Κατέχω μόνο τον κοινό νου για να ξεχωρίζω το κακό από το καλό. Αυτό το έμαθα από τους γονείς μου, την Εκκλησία μου, τους δασκάλους μου, κοινώς την ΠΑΤΡΙΔΑ μου. Οπότε δεν με ενδιαφέρει να σας παίξω κι εγώ τον έξυπνο.

Το Κούρεμα των Κωλοελλήνων

«Μελαμψές φυλέςκοντοπόδαρες,Σειλινοί του κράτουςπου ξερνάει και να `τους,τσιφτετέλληνεςμε γονείς ληστέςτων συντρόφων τους θύτεςγια αμνηστία αλήτεςτώρα διοικητές.Κράτος ασυστόλωνκαι πεσμένων κώλωνκωλοέλληνες. 

Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτηπου φτάνει στον γνωστό άγριο ρωμιόστο ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτηαπ’ ό,τι Ελληνικό στον κόσμο αυτό.»

του Βάσου Φτωχόπουλου από το προσωπικό του ιστολόγιο

Ο μέγας Σαββόπουλος μέσα σε λίγες γραμμές ευφυέστατα αναλύει τον μάταιο ελληνικό μας κόσμο. Ρίχνει αυγά στον τοίχο, κανείς δεν ακούει ούτε καν πια στην Βόρειο Ήπειρο (εξολοθρεύσαμε τους βορειοηπειρώτες) ούτε στην Κύπρο. Κουρέψαμε αντί την κεφαλή μας, τον νουν μας. Τώρα όλοι οι Έλληνες καλούμαστε να αποφύγουμε άλλες εθνικές τραγωδίες.

Πανούκλα και στους δύο οίκους σας!

Του Βάσου Φτωχόπουλου

A plaque o’ both your houses!

They have made worms’ meat of me.

Mercutio
(από το έργο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ)
Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα για το τι θα ψηφίσουμε την Κυριακή. Αναστασιάδης ή Μαλάς σημαίνει καρκίνος ή καρκίνος. Έχουμε υποστεί μία μεγάλη ήττα. Οι εκλογές ανέδειξαν τον πραγματικό εαυτό του λαού μας, αυτού του λαού του 85%, του ελεεινού εμπόρου, φοινικίζοντα λαού που εδώ και χιλιάδες χρόνια ζει εις βάρος των Ελλήνων του 15% που τυγχάνει κιόλας να είναι αυτοί που κάθε φορά καταφέρνουν να σώσουν αυτόν τον τόπο. Τώρα αναμένουμε να δρέψουμε τα αγαθά του προχθεσινού εκλογικού αποτελέσματος. Τώρα τα μνημόνια, οι απειλές των Τούρκων, οι πιέσεις των Ευρωπαίων και η καλή θέληση των Κυπρίων κρετίνων που καθοδηγούν αυτόν τον λαό, θα κουρελιάσουν σταδιακώς την αξιοπρέπειά μας, την εθνική συνείδησή μας και πρωτίστως θα μας οδηγήσουν στην οικονομική εξαθλίωση, ώστε δικαιολογημένα πια το πόπολο να θέλει να τα δώσει όλα και στους Τούρκους και στους τραπεζίτες, μόνο και μόνο για να μη χάσει το γεμάτο με σκουπίδια ψυγείο του.