Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ Δ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ Δ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2023

Μάικλ Βέντρις έδωσε στην χώρα μας 7 αιώνες περισσότερη Ιστορία!



Του Δημήτρη Σταματάκη


Έζησε μόνο 34 χρόνια, στην σύντομη ζωή του ο ιδιοφυής νεαρός Μάικλ Βέντρις και έδωσε στην χώρα μας 7 αιώνες περισσότερη Ιστορία! Από μικρός είχε κλίση στην εκμάθηση γλωσσών, 9 χρονών γνώριζε αρχαία ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά.

Το 1936, σε ηλικία 14 ετών έτυχε να ξεναγηθεί από τον ανασκαφέα της Κνωσού Σερ Άρθουρ Έβανς σε μια έκθεση Μινωικής τέχνης και εντυπωσιάζεται, ακούει για πρώτη φορά για την άγνωστη γραφή των Μινωιτών, ο Έβανς την ονόμασε Γραμμική Β, επειδή χρησιμοποιούσε γραμμικούς χαρακτήρες, όχι εικονιστικούς, όπως τα ιερογλυφικά και διέφερε από την ακόμα παλιότερη γραφή, την Γραμμική Α, ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα επηρεασμένη από το κύρος του Έβανς δέχεται την γνώμη του ότι δεν είναι Ελληνική, αλλά ξεχωριστή γλώσσα, του Βέντρις γίνεται έμμονη ιδέα να την διαβάσει.

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχτηκε στη Βασιλική Βρετανική Αεροπορία και διέπρεψε στο να σπάζει μυστικούς κώδικες των Γερμανών, το να λύσει το μεγάλο αίνιγμα, το αποκαλούμενο «Έβερεστ» της Αρχαιολογίας που ταλάνιζε ειδικούς πάνω από 30 χρόνια ήταν πια θέμα χρόνου. Το γεγονός ότι δεν ήταν αρχαιολόγος, αλλά αρχιτέκτονας αλλά ούτε και πανεπιστημιακός, τον βοήθησε να διατηρήσει το μυαλό του καθαρό και να ρισκάρει κάνοντας τολμηρές υποθέσεις ότι πράγματι η Γραμμική Β είναι Ελληνική γλώσσα, χωρίς το φόβο της απόρριψης από ένα χώρο, τον Ακαδημαϊκό όπου ούτως ή άλλως δεν ανήκε.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023

«Οἰωνός» Παπαδιαμάντης Ἀλέξανδρος



Του Δημήτρη Σταματάκη

ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ...

Ένα καταπληκτικό κείμενο του 1896 από τον Αλ.Παπαδιαμάντη για το Νέο Έτος - όχι πολύ γνωστό φιλολογικό σημείωμα - υπό μορφή πρωτοχρονιάτικου άρθρου. Δημοσιεύθηκε πριν από 127 χρόνια στην αθηναϊκή εφημερίδα «Ακρόπολις».

Έχει τον τίτλο «Οἰωνός», τίτλος ο οποίος σχετίζεται με τον περίφημο ομηρικό στίχο –αποφθεγματική ρήση/ομολογία φιλοπατρίας- (στο Μ 243) της Ιλιάδος: ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ (=Ένα είναι το καλύτερο σημάδι, ο καλύτερος οιωνός: το να πολεμάει κανείς υπερασπιζόμενος την πατρίδα του).

Σε αυτό το πρωτότυπο και απίστευτα επίκαιρο δημοσίευμα, ο Σκιαθίτης ενώ ξεκινά με μια διάθεση φιλολογική (στην εισαγωγή του κάνει τρείς κειμενικές αναφορές σε αντίστοιχους κλασσικούς συγγραφείς, Όμηρο, Κικέρωνα και Πλάτωνα), συνεχίζει με μια σύντομη διήγηση, την οποία χρησιμοποιεί ως παράδειγμα (λίαν τολμηρό και στην σύλληψη και στην διατύπωση) –ειδικά στο β’ μέρος του - για το άστοχο της αναζήτησης «οιωνών, καλών δηλ. σημαδιών και ευνοϊκών προβλέψεων.
«Οι μόνοι αληθείς οιωνοί είναι τα πράγματα» επισημαίνει ο Παπαδιαμάντης και κλείνει το άρθρο του με μια σύντομη αναφορά στα εθνικά ζητήματα.

Σ’ αυτό το κομμάτι (που αναδεικνύει το όλο δημοσίευμα σε μαρτυρία μνημειώδους για τον μέγα συγγραφέα πολιτικής τόλμης) με μια σειρά ρητορικών ερωτήσεων και κατάλληλων κριτικών τοποθετήσεων σε γλώσσα που σφύζει από το πάθος της φιλοπατρίας, αποδεικνύει πως «το αμύνεσθαι περι πάτρης» δεν συγκινεί την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας.
Αντίθετα, για την πνευματική και κοινωνική παρακμή, τον ηθικό εκφυλισμό, την πολιτική φαυλότητα ακόμα και αυτήν την οικονομική καταστροφή με την συντελεσθείσα (και ακόμα πρόσφατη τότε) χρεοκοπία της ορφανεμένης από φιλοπάτριδες ηγέτες χώρας μας, καταδεικνύει ως υπεύθυνους τους άστοργους (σαν …τις μητριές! -όπως λέει) πολιτικούς.

«Οἰωνός» Παπαδιαμάντης Ἀλέξανδρος


Tὸ ἐκήρυξεν ὁ θεῖος Ὅμηρος πρὸ ἐτῶν τρισχιλίων: Εἷς οἰωνὸς ἄριστος !...Εὗρεν εὐκαιρίαν νὰ βάλῃ εἰς τὸ στόμα τοῦ Ἕκτορος ὅλην τὴν ἀηδίαν, ὅσην τοῦ ἐνέπνεον κατὰ βάθος οἰωνοὶ καὶ οἰωνοσκόποι, καίτοι, λόγῳ τοῦ ἐπικοῦ ἀξιώματος, ἦτο ἠναγκασμένος, ὁ θεσπέσιος, νὰ περιγράφῃ μετὰ μεγάλης σοβαρότητος ὅλας τὰς τελετὰς καὶ τὰς ἀσκήσεις τῶν θυσιῶν, καὶ τῶν οἰωνῶν, καὶ τῶν μαντευμάτων. Καὶ ὁ Κάτων, ὁ ἄκαμπτος Ρωμαῖος, εἶπε, χίλια ἔτη ὕστερον: Si augur augurem...Δηλαδή, ἐὰν οἰωνοσκόπος συναντήσῃ οἰωνοσκόπον, δὲν ἠμπορεῖ νὰ κράτησῃ τὰ γέλια...

Τετάρτη 1 Μαΐου 2019

Πως θάθελα να ήξερα τι σκέφτεσαι, Ποιητή... ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

Η εικόνα ίσως περιέχει: 3 άτομα, γένι και εσωτερικός χώρος

Του Δημήτρη Σταματάκη


Πως θάθελα να ήξερα τι σκέφτεσαι, Ποιητή...

Όταν στις 02:5' το πρωί της Πρωτομαγιάς 1976 το Μιραφιόρι Φίατ 131 S του Αλέκου προσέκρουσε στο τσιμεντένιο στηθαίο, που βρίσκεται στον αριθμό 272 της λεωφόρου Βουλιαγμένης, ήταν φυσικό ο κρότος να αναστατώσει την ελληνική και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Οι αντιδράσεις υπήρξαν άμεσες από κάθε κατεύθυνση, τα ερωτηματικά, που πλήθαιναν ώρα με την ώρα και οι επιπτώσεις πολιτικές και άλλες γινόντουσαν πλέον φανερές. Κλιμακώνονταν από απλές υποψίες, μέχρι σαφείς δηλώσεις περί δολοφονίας.
Ο νεκρός βουλευτής συσπείρωνε για μία ακόμα φορά γύρω του όλους τους δημοκρατικούς πολίτες.
Ήταν φυσικό να θυμηθούν όλοι αμέσως τις δολοφονίες προσώπων όπως ο Ματεόττι, ο Σαράφης, ο Λαμπράκης. Και όλοι είχαν ένα κοινό: ανήκαν στον προοδευτικό πολιτικό χώρο, χωρίς να είναι μέλη κομμουνιστικών κομμάτων.
Και το καίριο ερώτημα τέθηκε από την πρώτη στιγμή που μαθεύτηκε ο θάνατος του βουλευτή: Ο Αλέξανδρος Παναγούλης σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα όπως ανέφεραν οι πρώτες ανακοινώσεις των κρατικών μέσων ενημερώσεως ή δολοφονήθηκε; Εκείνος ο περίφημος Στέφας και πρώην οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων (!) ''έχασε τον έλεγχο'' του αυτοκινήτου του και ''κτύπησε κατά λάθος'' μοιραία τον Παναγούλη;
Οι Έλληνες πολίτες δεν είχαν ξεχάσει πως 13 χρόνια πριν, η δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, του "ζωηρού ειρηνιστή" στη Θεσσαλονίκη - που έγινε μπροστά σε χιλιάδες κόσμο - είχε χαρακτηρισθεί στην αρχή σαν "τροχαίο ατύχημα....

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

ΤΙ ΘΑ ΑΠΕΚΑΛΥΠΤΕ Ο ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ;



Του Δημήτρη Σταματάκη

UN UOMO (...Μα τι Άντρας!, ήταν ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε η φίλη του Οριάνα Φαλλάτσι γι' αυτόν.)

Περιμένω με περιέργεια αύριο να δω, πόσα από τα καθάρματα της πολιτικής νομενκλατούρας και όχι μόνο της συριζαίϊκης σαπίλας βέβαια, θα θυμηθούν ότι την πρώτη Μαίου 1976 έχασε τη ζωή του σ' ένα αμφιλεγόμενο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης ο βουλευτής Αλέξανδρος Παναγούλης, ο άνθρωπος που είχε στα χέρια του το μυστικό αρχείο του ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Το αρχείο που αποδείκνυε, μέσα από γράμματα και ντοκουμέντα, τις στενές σχέσεις που είχαν με την Χούντα επιφανείς πολιτικοί της Μεταπολίτευσης και το οποίο θα το κατέθετε την επόμενη μέρα στη Βουλή.
Περιμένω να δω, πόσοι από τους μαλάκες της πολιτικής κονίστρας θα θυμηθούν τον άνθρωπο που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, που άντεξε σαν υπεράνθρωπος τα σκληρά βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθη και που απέδειξε, με την όλη του πορεία και στάση, τι σημαίνει αγωνιστής της Δημοκρατίας και όχι σουλατσαδόρος για την καρέκλα και την κονόμα.
-Τι ψάχνεις να βρεις ρε, στη χρεωκοπημένη Ελλάδα του τίποτα, μου λέει ο άλλος. Κι έχει δίκιο, δυστυχώς...