Του Ν. Τόσκα
(υποστρατήγου ε.α.) στις 12/12/2013. Σήμερα πώς να σκέφτεται την εξάρτηση της πατρίδας μας συνεργαζόμενος με τους αποικιοκράτες ο κύριος Υπουργός;
Υπάρχουν διάφορες μορφές αποικιοκρατίας από την αρχαιότητα, με ιδιαίτερη ένταση την περίοδο των ανακαλύψεων νέων χωρών και ηπείρων τον 15ο αιώνα, την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης και της ΄΄πρωταρχικής συσσώρευσης΄΄ του κεφαλαίου (τον 19ου αιώνα). Η αποικιοκρατία μειώθηκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε ότι αφορά την μορφή απόκτησης εδαφών και άρχισε να επανεμφανίζεται με νέα μορφή την εποχή της παγκοσμιοποίησης, μετά την παύση του ψυχρού πολέμου και ειδικά στις μέρες μας όπου μετά την κρίση του 2008 παίρνει μορφές όχι εδαφικής επέκτασης και στρατιωτικής επιβολής αλλά εξάρτησης χωρών μέσω του χρέους. Ας δούμε όμως ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις αποικιοκρατικής πολιτικής:
• Το 1095 άρχισαν οι σταυροφορίες για την ανάκτηση των Αγίων Τόπων από τους μουσουλμάνους. Η Βενετία είχε συμφέρον να ανταγωνιστεί τη μουσουλμανική εμπορική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα εγκλήματα άρχισαν πριν ακόμη αποπλεύσουν από την Ευρώπη, με τη σφαγή των Εβραίων της Ρηνανίας. Στη συνέχεια κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ όπου ΄΄στο ναό του Σολομώντα το αίμα έφτανε μέχρι τα γόνατα των ανθρώπων και τα χαλινάρια των αλόγων΄΄. Το 1204 δεν γλύτωσε ούτε η Κωνσταντινούπολη.
Η Γερμανία απλώνει την κυριαρχία της στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του νότου στο όνομα του ΄΄εκπολιτιστή΄΄. Αύξησε όμως το ΑΕΠ της στα χρόνια της κρίσης (από 2008 μέχρι 2012) κατά 8%, μείωσε την ανεργία της στο 5,6% ενώ η Ελλάδα μείωσε το εισόδημά της κατά 30% και αύξησε την ανεργία της στο 29%.
• Τον 16ο αι. οι Ισπανοί Κορτές και Πιθάρο κατέκτησαν τις αυτοκρατορίες των Αζτέκων και των Ίνκα στο Μεξικό και Περού αντίστοιχα, με ελάχιστους στρατιώτες αλλά με απίστευτη βία. Ο Πιθάρο με 180 στρατιώτες σκότωσε τον βασιλιά των Ίνκα μπροστά σε 40.000 στρατιώτες του. Ο λόγος ήταν ο χρυσός και τα πλούτη που αντίκρισαν αλλά και η καλοπιστία και αδράνεια των αυτοχθόνων. (Εξουσία & Απληστία, Phillipe Gigantes).
• Οι βρετανοί αποικιοκράτες τον 19ο αι. επέβαλαν στους κατοίκους της μαύρης Αφρικής φόρο 2 λίρες για την κάθε καλύβα ετησίως. Πέραν του χρηματικού ποσού εξανάγκαζαν έτσι τους γεωργούς και κτηνοτρόφους να εγκαταλείψουν τα χωράφια και τα ζώα τους και να βρουν δουλειά στα ορυχεία, προκειμένου να βρουν λεφτά για την αποπληρωμή του φόρου. Αντικαθίστατο έτσι ο παλιός φυλετικός βίος που προσέφερε αλληλεγγύη και κάποια αυτάρκεια με τη μισθωτή εργασία και την αντίστοιχη εκμετάλλευση φυσικά. Αυτό πυροδότησε βέβαια και τις εξεγέρσεις για την αποτίναξη της αποικιοκρατίας, στην επόμενη φάση.