το ΕΛΙΑΜΕΠ γνωρίζει...

Νίκος Παστελάκος

Στην χώρα μας έχουμε μια οργάνωση που ονομάζεται ΕΛΙΑΜΕΠ, στην οποία Γενική Διευθύντρια είναι η κα Μαρία Γαβουνέλη, Καθηγήτρια Νομικής στο ΕΚΠΑ. Με τις συχνές παρεμβάσεις μελών της οργάνωσης αυτής στον δημόσιο βίο της χώρας μας, παίρνουμε, εμείς οι ανίδεοι γηγενείς, μια γεύση από τις κλειστές συναντήσεις Γεραπετρίτη και Φιντάν. 

Φαίνεται ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ, γνωρίζει περισσότερα για τις συζητήσεις αυτές από τα μέλη της Κυβερνήσεως, τα κόμματα και την ίδια την Βουλή των Ελλήνων. Η ως άνω κυρία συνέκρινε τις διαπραγματεύσεις για την αιγιαλίτιδα ζώνη μας (!!!!!) με την τιμή αγοράς κάποιων κιλών πατάτας από την Λαϊκή Αγορά της γειτονιάς μας (!!). 

Αυτές δεν είναι φράσεις ή λέξεις που ξεφεύγουν, εν τη ρύμη του λόγου, από μια Καθηγήτρια του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Δυστυχώς στις κλειστές συναντήσεις των δύο Υπουργών Εξωτερικών, συζητούνται όχι μόνο θέματα καθορισμού της ΑΟΖ, στο Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο, αλλά θέματα ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ της χώρας μας. 

Όπως άλλωστε δήλωσε η ως άνω κυρία σε συνέντευξη στην ΕΡΤ, μπορεί να διαπραγματευτούμε με την γείτονα χώρα το ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ μας (σύμφωνα με τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας) , των ορίων της αιγιαλίτιδας ζώνης μας, δηλαδή των χωρικών υδάτων μας, σε 8 ή 9 μίλια, αντί των 12. Τα ίδια και για τον εναέριο χώρο μας.(!!!) 

Δηλαδή, μας ζητούν, εμείς οι ίδιοι, να παραβούμε τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, θέτοντας προς διαπραγμάτευση, ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ μας δικαίωμα, γεγονός που θα οδηγήσει και σε οριοθέτηση μικρότερης ΑΟΖ από την διεθνώς προβλεπόμενη για την χώρα μας. 

Επίσης, μας ζητούν, εμείς οι ίδιοι να παραβιάσουμε την Συνθήκη της Λωζάννης, που ορίζει για τα μη ρητώς κατονομαζόμενα νησιά πέραν των 3 μιλίων από τις Μικρασιατικές ακτές, ότι ρητώς ανήκουν στην Ελλάδα, καθώς και την Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας, που ορίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη και το Αιγαίο Πέλαγος δεν ονομάζεται Θάλασσα των Νήσων όπως με δόλο το ονομάζουν οι Τούρκοι.

Θέλω να ελπίζω ότι τελευταία στιγμή θα έλθουν οι υπεύθυνοι των συζητήσεων στα συγκαλά τους, γιατί νέα εθνική τραγωδία, μετά την Μικρασία και την Κύπρο, δεν αντέχει ο τόπος....

Για την υπεράσπιση της μνήμης...

Του Νίκου  Παστελάκου

Απόσπασμα από πρόταση του, νομίζω βουλευτή, της ΝΕΑΡ Νάσου Ηλιόπουλου.

"Η μετονομασία της οδού Γλάδστωνος σε “Ζακ Κωστόπουλου / Zackie oh” είναι η ελάχιστη πράξη μνήμης και δικαιοσύνης που μπορεί να κάνει το δημοτικό συμβούλιο. Οι πόλεις και οι γειτονιές μας είναι πιο ασφαλείς χωρίς το μίσος, τον ρατσισμό την ομοφοβία και κάθε μορφή κοινωνικών αποκλεισμών. Η Γλάδστωνος παραμένει ένα ανεπούλωτο τραύμα στο σώμα της πόλης. Έχουμε χρέος να θυμόμαστε, είναι στοιχείο μιας δημοκρατικής πόλης. Το χρωστάμε στην μνήμη του Ζακ, το χρωστάμε για να δείξουμε ότι η Αθήνα δεν έχει καμία ανοχή στο μίσος...."

Επειδή κάνω προσπάθεια να μην εκραγώ και να είμαι ευγενής με αυτά που διαβάζω στον τύπο, θα απαντήσω ενθυμούμενος την καλή ανατροφή που μου έδωσαν οι γονείς μου και οι δάσκαλοί μου.

 

Πάμε. Ο Γλάδστων ήταν υπουργός της Μεγάλης Βρετανίας που προώθησε την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Επίσης για το Κυπριακό, τότε στα τέλη του 19ου αιώνα είχε γράψει: "Αναλογίζομαι τι ικανοποίηση θα αισθανόμουν αν είχα την τύχη πριν από το τέρμα της μικρής μου ζωής να δω τον πληθυσμό αυτής της Ελληνικής Νήσου (της Κύπρου) να ενσωματωθεί ύστερα από φιλικό διακανονισμό με τους αδελφούς του, του Βασιλείου της Ελλάδος”. Αρκούν για να έχει κεντρικό δρόμο της Αθήνας στο όνομά του. Κατηγορηματικά όχι.

Αλλά ο ανιστόρητος Ηλιόπουλος δεν γνωρίζει τίποτε από την ιστορία του δρόμου αυτού πλην της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου. Να του θυμίσω εγώ λοιπόν:

Πατησίων και Γλάδστωνος ήταν στην κατοχή τα γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ. Είχε συσταθεί με σκοπό την διάδοση στην ελληνική κοινωνία των ναζιστικών ιδεωδών και την συγκρότηση σώματος Ελλήνων που θα πολεμούσε στο Ανατολικό Μέτωπο στο πλευρό των ναζί.

Τέλος στην δράση τους έβαλε η αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ, με επικεφαλής τον αξιωματικό της Αεροπορίας Κώστα Περρίκο, που ανατίναξε το κτίριο, σκοτώνοντας αρκετά μέλη της ναζιστικής αυτής οργάνωσης. Προτομή του υπάρχει στην αρχή της οδού Γλάδστωνος και το όνομά του έχει δοθεί σε μεγάλο δρόμο του Δήμου. Υπάρχει όμως και η ηρωική Ιουλία Μπίμπα που καρατομήθηκε από τους Γερμανούς, καθώς και τα υπόλοιπα ονόματα των μελών της ΠΕΑΝ που συμμετείχαν στην παράτολμη αυτή αντιστασιακή πράξη. 

Αν λοιπόν πρέπει να αλλάξει η ονοματοδοσία της οδού αυτής, και πρέπει, ας ονομαστεί Ιουλίας Μπίμπα ή αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ. Στη μνήμη πραγματικών αγωνιστών κατά του φασισμού.

Δεν αρέσει στους νεοαριστερούς αυτό; Έχω κι άλλο. Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης, ετών 45, δικηγόρος. Επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου επί της οδού Πατησίων άρματος ετραυματίσθη θανασίμως. Άλλο ένα θύμα των φασιστών. Του 1973 αυτό. Δικαιούται ο Κωστόπουλος δρόμο και όχι ο Κυριάκος Παντελάκης; 

Μάθετε ιστορία κύριοι της woke ατζέντας και της ΝΕΑΡ. Αλλά δεν θέτε....

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/SJggZQD6pibzDD1Z/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Του Νίκου Παστελάκου

Ο Γιάννης Βαληνάκης και ο Άγγελος Συρίγος είναι άνθρωποι προερχόμενοι από την συντηρητική παράταξη με άριστες γνώσεις στα εθνικά θέματα. Μάλιστα πολλές φορές ήταν καλεσμένοι σε εκδηλώσεις-συζητήσεις για τα θέματα αυτά που οργανώνονταν ακόμη και από την Πατριωτική Αριστερά. 

Και ξαφνικά, χωρίς εμφανή λόγο για εμάς, ο Άγγελος Συρίγος δηλώνει ακατανόητα πράγματα, τα οποία μετά από λίγο τα παίρνει πίσω, λειτουργώντας ως λαγός μελλοντικών συμφωνιών και όχι ως Καθηγητής που εξέφραζε τις πάγιες εθνικές θέσεις. Δεν αρχίζουμε καλά στο νέον έτος που βαδίζουμε.

Ας επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά τα διεθνώς ισχύοντα για τις νήσους του Αιγαίου.

Στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, 13 Φεβρουαρίου 1914, οι Κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων αποφάσισαν να αναγνωρίσουν την κυριαρχία της Ελλάδας επί, «όλων των νησιών του Αιγαίου που έχουν καταληφθεί από αυτήν, με την εξαίρεση της Ίμβρου, της Τενέδου και του Καστελόριζου». Ως εκ τούτου, το εν λόγω άρθρο αποτέλεσε την de jure αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας επί του συνόλου των νησιών του Αιγαίου, καθώς επίσης και επιστροφή στην Τουρκία των νήσων Ίμβρου, Τενέδου και Καστελόριζου.

Το καθεστώς των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης διέπεται από τη Σύμβαση της Λοζάνης για τα Στενά του 1923, η οποία αντικαταστάθηκε σε κάποια σημεία με τη Σύμβαση του Montreux του 1936. 

Το καθεστώς των νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάνης του 1923 και το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. 

Η αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης- η οποία μαζί με την αποστρατιωτικοποίηση των Δαρδανελίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προεβλέπετο από τη Σύμβαση της Λοζάνης για τα Στενά του 1923, καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Montreux του 1936 η οποία, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της, αντικατέστησε στο σύνολό της την προαναφερόμενη Σύμβαση της Λοζάνης. 

ο Εθνικός Ύμνος και η Σημαία. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.....

Διάβασα στις ειδήσεις ότι η άπατρις Δόμνα Μιχαηλίδου συμφωνεί με την απόφαση των Φίλη, Τάκη Κατσαρού να μην υπάρχει έπαρση και υποστολή της Σημαίας στα σχολεία μας. Θυμάμαι 50 χρόνια πριν και ανατριχιάζω τι σήμαινε για εμάς τα τότε δεκαπεντάχρονα παιδιά ο Εθνικός Ύμνος και η Σημαία. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.....

Του Νίκου Παστελάκου 

"......16-11-1973. Ξεκινήσαμε κατά τις 5 το απόγευμα και μόλις φτάσαμε Στουρνάρα και Πατησίων, το αδιαχώρητο. Συνθήματα, τραγούδια από μεγάφωνα, φωνές και σημαίες, πολλές ελληνικές σημαίες. Σταθήκαμε μπροστά στο θέατρο ΑΛΦΑ. Τα συνθήματα που επαναλάμβαναν τα διπλανά μας πηγαδάκια ήταν το «έξι χρόνια αρκετά δεν θα γίνουνε εφτά» και «δεν σε θέλει ο λαός παρ’τη Δέσποινα και μπρος».

Τέτοιο ενθουσιασμό δεν τον έχω ζήσει ποτέ από τότε. Ποτάμια ο κόσμος να χαίρεται, να τραγουδά, να φωνάζει, να υπάρχει μια αισιοδοξία και μια σιγουριά ότι από την επόμενη μέρα όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Κάποιος δίπλα μας είπε ότι «όπου νάναι ξεκινάμε».

Εμείς προχωρώντας στο πεζοδρόμιο της Πατησίων, παράλληλα με την πορεία προς Ομόνοια, στο ύψος της οδού Χαλκοκονδύλη, συναντήσαμε πολλούς αστυνομικούς με κράνη, στρογγυλές ασπίδες και κάτι στειλιάρια στα χέρια.

Θορυβημένοι, στρίψαμε αμέσως δεξιά και κατεβαίναμε προς τη γειτονιά μας. Όταν φτάναμε στην οδό Ακομινάτου, ακούστηκαν οι πρώτοι ήχοι από σειρήνες και κάποιοι ξεροί κρότοι σαν πυροβολισμοί. Χώθηκα σπίτι και από το μπαλκόνι έβλεπα τον κόσμο να τρέχει προς διάφορες κατευθύνσεις, χωρίς να γνωρίζει ούτε πού βρίσκεται, ούτε προς τα πού να πάει.

Η μυρωδιά από τα δακρυγόνα έκαιγε τα ρουθούνια και τα μάτια, αυτοκίνητα κόρναραν δαιμονιωδώς και οδοφράγματα με φωτιές στους γύρω δρόμους. Είδα ακόμη να μεταφέρουν στην αγκαλιά ανθρώπους λιπόθυμους ή χτυπημένους.

Συγχρόνως είχα ανοιχτό το ραδιόφωνο και ο ραδιοσταθμός των παιδιών απεγνωσμένα ζητούσε γιατρούς και φάρμακα στο χώρο του Πολυτεχνείου.

Έξω, στο γνωστό πια σημείο από τα Ιουλιανά του 1965, Ακομινάτου και Φαβιέρου, εργάτες και άλλοι νέοι είχαν ανάψει φωτιές με λάστιχα και σανίδες από οικοδομές και σποραδικά πέρναγαν κλούβες που τις ονόμαζαν «αύρες» και πετούσαν δακρυγόνα...

Κοιμήθηκα γύρω στη μία και νόμιζα ότι όταν ξυπνούσα θα είχαν όλα αλλάξει προς το καλύτερο. Ξημερώματα με ξύπνησε η μάνα μου για να μου πει ότι κατέβηκαν τα τανκς!

Τους έστειλαν στο στόμα του λύκου

Του Νίκου Παστελάκου

Οι ανεκδιήγητοι Δένδιας και Φλώρος, απέστειλαν 19 Έλληνες στρατιωτικούς στην Λιβύη για προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας. Στη Λιβύη, που πλέον ελέγχεται στο σύνολό της (Ανατολική εμμέσως και Δυτική αμέσως) από την Τουρκία. 

Τους έστειλαν στο στόμα του λύκου χωρίς να λάβουν τα μέτρα προφύλαξης της αποστολής που απαιτούνταν. Σιγή επικρατούσε τις πρώτες ώρες για το "ατύχημα" από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, και έπρεπε να αρχίσουν τις ανταποκρίσεις τα διεθνή μέσα ενημέρωσης για τις συνθήκες της τραγωδίας και τον πραγματικό αριθμό των Ελλήνων νεκρών και τραυματιών.

Πιθανότατα, όπως υποστηρίζουν και τα διεθνή ΜΜΕ, πρόκειται για επίθεση καμικάζι αυτοκτονίας ή ντρον, εναντίον της ελληνικής αποστολής, η οποία ταξίδευε χωρίς ελληνική προστασία από κομάντος των ειδικών δυνάμεων της χώρας μας. Τι θα πουν στους συγγενείς των νεκρών και των τραυματιών; 

Με την διακρίβωση των πραγματικών αιτίων της τραγωδίας, από Έλληνες εμπειρογνώμονες, εάν τα γεγονότα είναι έτσι όπως υποστηρίζουν τα διεθνή ΜΜΕ, πρέπει να βρουν λαγούμι να κρυφτούν. 

Λαός και Στρατός δεν πρέπει να ανεχθούν άλλο αυτήν την καταστροφική πορεία της πατρίδας μας προς πλήρη φινλανδοποίησή της από την Τουρκία, με την επικουρία προς τούτο των ΗΠΑ, που φροντίζει να μην υπάρχει καμία άλλη φωνή αντίδρασης και αντίστασης στα άνομα σχέδιά τους. 

Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης και συντακτική εθνοσυνέλευση είναι η μόνη λύση. Ελλάς-Κύπρος-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος, είναι ενιαίος εθνικός χώρος και κάθε προσπάθεια εκχώρησης κυριαρχίας του ή κυριαρχικών δικαιωμάτων, είναι εθνική προδοσία και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοια.

Δεν είναι δικά σας αυτά για να συζητάτε παραχωρήσεις. Είναι δανεικά από τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Dura veritas, sed veritas.

______________

ΠΩΛΕΙΤΑΙ

Νίκος Παστελάκος

Οι παλιοί θα την θυμάστε. Ήταν μια αφίσα του ΠΑΣΟΚ, με τον χάρτη της Ελλάδας και την λέξη ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Ο χάρτης της Ελλάδας ήταν δημιούργημα του ΕΜΠ και είχε σημειωμένο επάνω, με κάθε δυνατή ακρίβεια, τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας.

Μπήκαμε στην ΕΟΚ, ΕΕ και με τους νόμους των μνημονίων η αφίσα δικαιώθηκε. Δημιουργήθηκε το Υπερταμείο (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας με τον Ν. 4389/2016. Σκοπός της η διαχείριση και η αξιοποίηση του χαρτοφυλακίου του Δημοσίου, η αξιοποίηση και η εύρυθμη λειτουργία των ΝΠΔΔ που του ανήκουν. Μία από τις πολλές θυγατρικές του εταιρείες είναι και το ΤΑΙΠΕΔ που ιδρύθηκε με τον Ν. 3986/2011 και μεταξύ των σκοπών του είναι και η αξιοποίηση της γης της πατρίδας μας.

Τα δημόσια δάση ΔΕΝ ανήκουν στα κοινόχρηστα πράγματα αλλά στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και έτσι μεταβιβάστηκαν μια χαρά στο ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή στο Υπερταμείο. Βεβαίως αυτό δεν συνεπάγεται , από μόνο του οιαδήποτε μεταβολή στον δασικό τους χαρακτήρα. 

Όμως, σύμφωνα με την με αριθμό 1421/2013 απόφαση του ΣτΕ, υπό την συνδρομή επιτακτικών λόγων δημοσίου συμφέροντος επιτρέπονται, κατ’ εξαίρεση του Συντάγματος ,επεμβάσεις που μεταβάλλουν ή αλλοιώνουν τον δασικό χαρακτήρα μιας περιοχής. Είχε προηγηθεί και η με αριθμό 2499/2012 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου που επέτρεπε την ανάπτυξη αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες περιοχές.

Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αγνοεί το πραγματικό καθεστώς που βρισκόμαστε ως χώρα και όλα τα ανωτέρω που μόλις ανέφερα. Στις εκλογές δεν έχουμε δυνατότητα επιλογής κυβέρνησης αλλά προσώπων με πολύ περιορισμένες δυνατότητες κινήσεως και παραγωγής πολιτικής. Γιατί εμείς το δεχθήκαμε τότε που δεν έπρεπε να το δεχθούμε.

Κύπρος 1955-2923

Του Νίκου Παστελάκου 

1 Απριλίου 1955. Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και Στρατηγός Γρίβας καθόρισαν την έναρξη της εξέγερσης στην Κύπρο για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα. 

Οι κατοχικές Αγγλικές δυνάμεις υπέστησαν πλήρη αιφνιδιασμό με τις ταυτόχρονες επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια και στρατόπεδα σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Μεγαλονήσου. 

Δεν ενθουσιάστηκαν όλοι στην Κύπρο με τις επιθέσεις. Ο κρατικός ραδιοσταθμός Αθηνών αμήχανα αποσιώπησε τα γεγονότα. Η κυβέρνηση της Αθήνας, με βαριά ασθενή τον Παπάγο βρισκόταν σε κατάσταση πλήρους κατάρρευσης. Οι σχέσεις με Αγγλία αλλά και Τουρκία ήταν πια στο ναδίρ. 

_____________________

Το άρθρο είναι το κεντρικό της ΑΥΓΗΣ, επ’ αφορμή διαδήλωσης που αναμένεται να λάβει χώρα στη Λευκωσία. Η ΕΔΑ έχει ξεκάθαρη θέση για το Κυπριακό: Η Κύπρος είναι ελληνική, πρέπει να αποτινάξει τον βρετανικό ζυγό και να ενωθεί με την Ελλάδα. Η γραμμή αυτή είχε απήχηση στη νεολαία, με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις για το Κυπριακό να αποτελέσουν την αιχμή του κινηματικού δόρατος της Αριστεράς στα χρόνια που ακολούθησαν.

_____________________

«Οι πνευματικοί άνθρωποι σαν άτομα και σαν εθνική δύναμη έχουν μπροστά τους σήμερα το βαρύ και ωραίο χρέος να πάρουν στα χέρια τους τη σημαία του Αγώνα για την Ένωση». 

Τα παραπάνω έγραφε το βαρύ πυροβολικό των διανοούμενων της Αριστεράς στην δεκαετία του 50, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Τεύκρος Ανθίας κ.α. 

Ενδεχομένως, εκπλήσσει εύλογα η στάση αυτή των αριστερών διανοουμένων στις ημέρες μας, καθώς και το ίδιο το εξώφυλλο της Αυγής, που αναφέρεται σε λέξεις, όπως "έθνος" ή "πατριώτης" γιατί είναι αναντίστοιχο με τις σημερινές θέσεις των κατεστημένων κομμάτων του χώρου αυτού. 

Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι εκείνη την περίοδο η ΕΔΑ, η τότε νόμιμη πολιτική έκφραση της Αριστεράς στην Ελλάδα, ακολουθούσε την πατριωτική παράδοση του ΕΑΜ γεγονός εντελώς ξεχασμένο στις ημέρες μας από την δικαιωματική προσφυγομάνα νατοϊκή "αριστερά" του Τζωρτζ Σόρος. 

Στις 9 Μαΐου του 1956 έγινε στην Αθήνα μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά των Άγγλων και υπέρ του Κυπριακού αγώνα για ένωση με την Ελλάδα και κατά των εκτελέσεων αγωνιστών της ΕΟΚΑ από τους Βρετανούς. 

Η διαδήλωση στρεφόταν και κατά των ΗΠΑ που υποστήριζαν στο θέμα αυτό τους Βρετανούς. Στην διαδήλωση αυτή ενώθηκαν νέοι από όλες τις τότε πολιτικές παρατάξεις με πρωταγωνιστές τους νέους της ΕΔΑ. Σκοτώθηκαν τρεις διαδηλωτές και ένας αστυνομικός. Ήταν οι πρώτοι νεκροί στην Αθήνα μετά τα Δεκεμβριανά του 1944. 

Ο αγώνας 1955-1959 για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, καταλήγει σε μια κολοβή ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου με εγγυήσεις και υπέρογκα δικαιώματα στην μειοψηφία των Τουρκοκυπρίων. Έτσι στα 1963, Νοέμβριο-Δεκέμβριο, με την υποκίνηση πάντοτε των Άγγλων, έχουμε την Τουρκανταρσία στην Κύπρο. 

Πρώτη χάραξη της λεγόμενης πράσινης γραμμής από τα καθάρματα τους Άγγλους και δημιουργία τουρκικών θυλάκων στο έδαφος της Κύπρου. Οι Τούρκοι της Κύπρου για την ανταρσία αυτή, εξοπλίστηκαν κρυφά με βαρύ και σύγχρονο οπλισμό, που δεν διέθεταν οι Έλληνες της Κύπρου. 

Στην Ελλάδα μόλις είχαν γίνει εκλογές, σχηματίζεται κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου, αλλά χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αστάθεια πολιτική. Καμία αντίδραση από την ΕΛΔΥΚ, που έλαβε εντολές να κλειστεί στο στρατόπεδό της. 

19 Ιουνίου 1827. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Του Νίκου Παστελάκου 

"Εις τον καιρό του προσκυνήματος εφοβήθηκα μόνο δια την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά, ούτε εις τας αρχάς, ούτε εις τον καιρό του Δράμαλη, όπου ήλθε με τριάντα χιλιάδες στράτευμα εκλεκτό, ούτε ποτέ, μόνο εις το προσκύνημα εφοβήθηκα. 

Η Ρούμελη ήτον όλη προσκυνημένη, η Αθήνα πεσμένη, τα ρουμελιώτικα στρατεύματα διαλυμένα, μόνον η Πελοπόννησος ήταν μεινεμένη με τα δυο νησιά Ύδρα και Σπέτσαις, οπού είχαν δύναμιν. 

Ο Κιουταχής είχε πάρει προσκυνοχάρτια, επάσχιζε να πάρη κι ο Ιμπραϊμης δια να στείλη εις την Κωνσταντινούπολιν, και όταν ή ο μινίστρος της Αγγλίας ή άλλης δυνάμεως εμεσίτευαν εις τον Σουλτάνον δια την Ελλάδα, να τους αποκριθή, ποιά Ελλάδα; Η Ελλάς είναι προσκυνημένη, και να τα προσκυνοχάρτια τους. Εκτός από μερικοί κακοί άνθρωποι, ιδού οι άλλοι επροσκύνησαν. Τότε αι δυνάμεις δεν είχαν τίποτε να αποκριθούν, και ημείς εχανόμεθα."

''Εγώ όντας εβγήκα εις τον Άγιον Γεώργιον, έγραψα γράμματα εις τον Γενναίον και εις τον Κολλιόπουλον, οπού ήταν συνταγμένοι, και επετάχθηκσν εις το Λιβάρτζι, την επαρχία την προσκυνημένη (Καλαβρύτων), και τους διέταξα: 

«Τσεκούρι και φωτιά εις τους προσκυνημένους!» 

Και έτσι επέρασαν εις το Λιβάρτζι. Τότε έστειλεν ο Μπραϊμης καταπατητάδες, να ιδή που είμαι και τί ασκέρι έχω, και έδωσε ενός Ρωμιού τριακόσια μπαρμπούτια, δια να μάθη πού είμαι και να μου ριχθή επάνω, και εγώ τον έπιασα και έστειλα εις την δημοσιά και τον εκρέμασα, εις τα Καλάβρυτα, δύο ώρες απ' έξω. 

Ήρθε η ώρα των σχεδίων Κίσινγκερ;

Νίκος Παστελάκος 

Το έτος 2008 ο Αλέξης Παπαχελάς στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ δημοσίευσε αποχαρακτηρισμένο απόρρητο έγγραφο με προτάσεις του Χένρυ Κίσσινγκερ του Μάϊου του 1976 που αποσκοπούσαν σε συνολική επίλυση, τότε, των διαφορών Ελλάδας - Τουρκίας. 

Το απίστευτο είναι ότι διαβάζοντας τις προτάσεις (το κυρίως κείμενο είναι πολύ μεγάλο για το φου μπου) είναι το πόσο λίγο έχουν αλλάξει τα πράγματα 47 χρόνια μετά. Οι προτάσεις ήταν:  

"Ενα πρώτο βήμα θα μπορούσε να είναι το εξής:

* Και οι δύο χώρες θα επαναδιατυπώσουν την απόφασή τους να συνεχίσουν τις σχέσεις τους βάσει της συμφωνίας του 1923. Θα αποκηρύξουν ρητά κάθε εδαφική διεκδίκηση, ασφαλώς και κάθε ηγεμονική βλέψη. Έτσι θα διασφαλισθεί το στάτους κβο γύρω από την ελληνική μειονότητα και το Πατριαρχείο στην Τουρκία.

* Και οι δύο πλευρές θα δηλώσουν ότι σέβονται τη συνθήκη του 1947 για τη μεταβίβαση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, η οποία προέβλεπε τη μη στρατιωτικοποίησή τους. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να υλοποιήσει τη δέσμευση αυτή αμέσως αλλά θα δώσει κάτι στην Τουρκία με σχετική αξία.

Γεώργιος ο Α' και το Μακεδονικό

Του Νίκου Παστελάκου

Μετά τον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) μια ακόμη σελίδα, η τελευταία του ίσως, ήταν, κατά την γνώμη μου, η δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α' η οποία παραμένει ως σήμερα ανεξιχνίαστη. 

Δράστης ήταν ο, σε μόνιμη ένδεια ευρισκόμενος, Αλέξανδρος Σχινάς. Ο συγκεκριμένος δράστης μάλιστα έχει αποδειχθεί ότι είχε, παρ' όλα αυτά, ταξιδέψει σε Βερολίνο και Κωνσταντινούπολη και είχε έλθει σε επαφές με Γερμανοαυστριακούς διπλωμάτες. 

Οι φάκελοι της ανάκρισης κάηκαν όταν πήρε φωτιά το ατμόπλοιο που μετέφερε το ανακριτικό υλικό από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ο δε μοναδικός αυτόπτης μάρτυς, ο υπασπιστής του δολοφονηθέντος βασιλέως, διετάχθη να μεταβεί στην Αμερική και να μην επιστρέψει ποτέ. 

Η επικρατούσα άποψη στους ιστορικούς ερευνητές είναι ότι ο Αλέξανδρος Σχινάς δεν ενήργησε μόνος του, δεν ήταν καθόλου τρελός, αλλά υπήρξε όργανο γερμανοαυστριακών συμφερόντων στα Βαλκάνια, που εξυπηρετούνταν εκείνη την περίοδο από την δολοφονία.

Η πιθανότερη εκδοχή, σύμφωνα με όλους τους ερευνητές, είναι ότι ο βασιλιάς έπεσε θύμα της γερμανικής διπλωματίας, μιας και η πολιτική του Γεωργίου που συνέπιπτε με εκείνη του Ελευθερίου Βενιζέλου, δηλαδή την επέκταση του ελληνικού κράτους σε Μακεδονία και Θράκη και πλήρη έλεγχο της σπουδαιότερης πόλης των Βαλκανίων (πλην της Κων/Πολης) Θεσσαλονίκης, ήταν αντίθετη με τα σχέδιά τους στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. 

Βάζω τα σπίρτα, βάζετε τα τσιγάρα;

Από Νίκο Παστελάκο

Την θεατρική περίοδο 1964-1965, στο θέατρο Γκλόρια ο Ντίνος Ηλιόπουλος είχε ανεβάσει το θεατρικό έργο "Το έκτο πάτωμα". Σε αυτό είχε βασιστεί το επόμενο έτος, το σενάριο του κινηματογραφικού έργου "Οι κυρίες της αυλής", όπου ο Ηλιόπουλος έλεγε την γνωστή ατάκα," βάζω τα σπίρτα, βάζετε τα τσιγάρα;" 

Ο Κωνσταντίνος παρακολούθησε την παράσταση και μετά πήγε να τον συγχαρεί στα καμαρίνια. Τότε ο Ηλιόπουλος του είπε, "Βάζω το τσιγάρο, βάζετε τα σπίρτα;" Βεβαίως ο Κωνσταντίνος σπίρτα δεν είχε, αλλά του άναψε το τσιγάρο με τον αναπτήρα του και η σκηνή απαθανατίστηκε από φωτογράφο....

Βεβαίως ο νεαρός τότε βασιλεύς θα άναβε  άλλες σημαντικότερες φωτιές κατά την περίοδο της βασιλείας του, που θα επηρέαζαν δραματικά την πορεία του τόπου. 

Όρκισε με πραξικοπηματικό τρόπο το καλοκαίρι του 1965, κυβερνήσεις, που δεν στηρίζονταν στην εκπεφρασμένη βούληση του λαού (53% η Ένωση Κέντρου), αλλά σε μια δράκα βουλευτών, πολλοί εκ των οποίων είχαν εξαγοραστεί, όπως ποτέ δεν έχει διαψευστεί αυτό. 

Και λόγω της απειρίας του και της λειτουργίας του ως μονάρχης, οδήγησε τα πράγματα έτσι ώστε να ενισχυθούν οι δυνάμεις της ανωμαλίας, οι οποίες στις 21-4-1967 έδρασαν κεραυνοβόλα. 

Συγκεκριμένα μια δράκα αξιωματικών, μέλη ή επίγονοι του παλιού ΙΔΕΑ με αποφασιστικές κινήσεις και με την ανεπίσημη, αλλά σαφή έγκριση του κλιμακίου της ΣΙΑ, που δεν έβλεπε με καθόλου καλό μάτι την αναμενόμενη επικράτηση της ΕΚ στις εκλογές του Μαΐου του 1967, και ιδίως την ισχυροποίηση της αριστερής της πτέρυγας, έδεσε σε ένα βράδυ, κυβέρνηση, κόμματα και χιλιάδες πολίτες, με ελάχιστη έως καθόλου αντίσταση. 

Να φύγετε ρε! Να πάτε αλλού!!!

Του Νίκου Παστελάκου 

Λυκούργου και Απελλού. 

Στην πίσω πλευρά του Λαμπρόπουλου (Νotos πλέον). Το κατάστημα παιχνιδιών "Δαμίγος" ετών 97. Το κατάστημα των ονείρων των παιδικών μου χρόνων. 

Από εκεί μου αγόραζε ο πατέρας όλα τα παιχνίδια μου. Στρατιωτάκια ΑΘΗΝΑ και ΠΑΛ, τραινάκια, αυθεντικά εγγλέζικα αυτοκινητάκια μάτσμποξ. Κι εγώ κατόπιν στις κόρες μου. Κουκλίτσες, κουζινούλες, λούτρινα, κουκλοθέατρο......

Χθες μεσάνυχτα και κάτι, κοίταζα με ανάμεικτα συναισθήματα συγκίνησης, πικρίας αλλά και οργής, τις βιτρίνες του. Σύντομα θα είναι κι αυτό παρελθόν, όπως τόσα και τόσα τοπόσημα της Αθήνας που χάθηκαν.

 

Αλλάζει λέει η χρήση του μεγάρου και το κατάστημα, φαντάζομαι και άλλα που ευρίσκονται στο μέγαρο αυτό όπως ο Μοσχονάς με τα καπέλα που αγόραζε ο πατέρας, παύουν να υπάρχουν στην θέση αυτή.