Ποιοι είμαστε εμείς οι «μουλούδες». Να συστηθούμε, λοιπόν

Η αριστερή αντιπολίτευση σε ΕΔΑ και ΚΚΕ

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ 

ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»

Η Αριστερά στη χώρα μας μετρά σχεδόν έναν αιώνα ζωής. Υπάρχει όμως ένα κομμάτι της που διαφοροποιήθηκε τα τελευταία πενήντα χρόνια, μην κερδίζοντας ποσοστά και δημοσιότητα, παίρνοντας όμως πόντους από τη συμμετοχή στους αγώνες. Είναι αυτό που κάποιοι το αποκαλούν, με σαφή προσπάθεια υποβιβασμού, «κινεζόφιλο». Αντεξε αντίξοες συνθήκες, πέρασε από διασπάσεις επί διασπάσεων, όμως διεκδικεί το μερίδιό της, όχι μόνο στην ιστορία της Αριστεράς, αλλά και της Ελλάδας

Του Ορέστη Σχινά

Αυτές τις μέρες κλείνουν 50 χρόνια από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε, τον Οκτώβρη του 1964, το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Αναγέννηση». Οι διάδοχοι και συνεχιστές της, αυτοχαρακτηριζόμενοι ως «συνεπής Αριστερά», αποφάσισαν να τιμήσουν αυτή την επέτειο.

Από την εκδήλωση στο «Ακροπόλ»

Και παρ' όλο που ο βασικός κορμός αυτού του ρεύματος αποτελείται από δύο κόμματα και δύο διαφορετικές εφημερίδες [το ΚΚΕ (μ-λ) με την «Προλεταριακή σημαία» και το Μ-Λ ΚΚΕ με τον «Λαϊκό Δρόμο»], άφησαν στην άκρη τις διαφορές τους, επικεντρώθηκαν στα σημεία που συμφωνούν και, αντί να ερίζουν για το ποιος αποτελεί τον γνησιότερο εκφραστή αυτής της συνέχειας (συνηθισμένη στάση στην Αριστερά), αποφάσισαν να συνδιοργανώσουν εκδηλώσεις μνήμης, τιμής, αλλά και απολογισμού. Η πρώτη στην Αθήνα (έγινε τη Δευτέρα που μας πέρασε στο θέατρο «Ακροπόλ»), και οι επόμενες σε Γιάννενα και Ηράκλειο, για να ολοκληρωθούν στις 16 Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη.

Ας δούμε όμως πώς ξεκίνησαν όλα αυτά

Η προϊστορία

Το 1953 πεθαίνει ο Ιωσήφ Στάλιν και αρχίζει μια οξύτατη αντιπαράθεση στα ηγετικά κλιμάκια του ΚΚΣΕ και της ΕΣΣΔ για το πώς θα πορευτούν το κόμμα, η χώρα, το κομμουνιστικό κίνημα. Στο 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ επικρατεί ο Νικίτα Χρουστσόφ και αρχίζει μια εποχή «αποσταλινοποίησης». Στην Ελλάδα, με την 6η πλατιά ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ, επιβάλλεται νέα καθοδήγηση, από τους Παρτσαλίδη-Κολιγιάννη, αφού πρώτα έχει παραμεριστεί ο μέχρι τότε γ.γ. Νίκος Ζαχαριάδης. Ηταν το πρώτο πραξικόπημα που επέβαλε στα κομμουνιστικά κόμματα η νέα ηγεσία στην ΕΣΣΔ.

Για το έθνος και το εθνικό ζήτημα

Εισαγωγή

Τελευταία ­και μ’ αφορμή την ξενοκρατική μνημονιακή σύμβαση­ αναζωπυρώθηκαν οι συζητήσεις γύρω από το ζήτημα του έθνους, του εθνοκράτους της εθν. ανεξαρτησίας. Oρισμένοι διανοούμενοι θεώρησαν, αξιοποιώντας τα θεωρητικά και πολιτικά όπλα της αντίπαλης προπαγάνδας, ότι το ζήτημα του έθνους θάφτηκε κάτω από το βάρος της αγοράς ενώ η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση εξώθησε τη θεωρία για τον ιμπεριαλισμό στ’ αζήτητα της ιστορίας. Άλλοι πάλι περισσότερο θρασείς (τώρα κουρνιάζουν στις φτερούγες της ΔΗΜΑΡ ή του ΣΥΡΙΖΑ) προσπάθησαν να υποβάλλουν στην αριστερά την ιδέα πως το έθνος είναι μία... φαντασίωση, ένα κατασκεύασμα που το εφηύραν οι αστοί (στην πατρίδα μας ο αστός ιστορικός Κ. Παπαρηγόπουλος). Ένα τρίτο κομμάτι που ασχολείται με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον τροτσκισμό υποστήριζε, άλλοτε δειλά άλλοτε σθεναρά, πως το εθνικό ζήτημα της ανεξαρτησίας έχει λυθεί προ πολλού (πότε άραγε;) και ως εκ τούτου αυτό που απομένει είναι το πρόβλημα της «αντικαπιταλιστικής ανατροπής». Όλοι όμως συμφωνούν σ’ ένα κοινό τόπο. Πως η προβολή του αιτήματος - συνθήματος για εθνική ανεξαρτησία είναι «ντεμοντέ» και παλιομοδίτικο. Στη γωνία τους περίμενε η αποικιοκρατική σύμβαση ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός αλλά και οι εθνικιστές που μίλησαν για το προφανές όπως άλλωστε και ο Α. Παπανδρέου πριν 30 χρόνια όταν έκλεβε συστηματικά και, απ’ ότι αποδείχτηκε αποτελεσματικά, τα συνθήματα της ρεφορμιστικής αριστεράς.

Το έθνος

Τι είναι το έθνος; Το έθνος σύμφωνα με τον «αριστοτελικά» συμπυκνωμένο ορισμό του Στάλιν είναι ομάδα ανθρώπων με κοινή γλώσσα καταγωγή και παράδοση, που ζει σ’ ένα ορισμένο χώρο και έχει κοινό οικονομικό τρόπο ζωής κι έχει ίδια συνείδηση για το είναι του. Όπως εύκολα διαπιστώνουμε ο Ι.Β. Στάλιν θέτει ως προσδιορισμό του έθνους τον «κοινό οικονομικό τρόπο ζωής» εμμένοντας στον υλικό τρόπο παραγωγής κι αποφεύγοντας έτσι τα ιδεαλιστικά σχήματα περί ηθών και εθίμων που αφήνουν κολοβό τον ορισμό του έθνους.