Γροθιά στο στομάχι το σκίτσο του Solomon.

του Άρη Δάγλα

Γροθιά στο στομάχι το σκίτσο του Solomon.

Όλο αυτό το διάστημα του "εγκλεισμού" των παιδιών και της αναστολής λειτουργίας των σχολείων, μιλάμε για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση (που εξαρτάται κυρίως από την πρωτοβουλία ορισμένων φιλότιμων δασκάλων) θεωρώντας αυτονόητη την άνεση όλων των γονέων να εφοδιάσουν τα παιδιά τους με τα απαραίτητα για αυτόν τον σκοπό. 

Καθενας από μας σίγουρα γνωρίζει περιπτώσεις παιδιών που στερούνται τα βασικά και δεν έχουν πρόσβαση σε Η-Υ. 

Εστιάζοντας στο θέμα της πανδημίας μας διαφεύγει ότι οι συνέπειές της, δεν είναι το ίδιο επώδυνες για όλους. Ακόμα και εδώ υπάρχουν οι κοινωνικές ανισότητες και μάλιστα οξυμένες. 

Για να μην ξεχνιόμαστε...

Τα αξημέρωτα βάγια

«Μωρέ τι κορακοσύννεφο είναι τούτο;», μουρμούρισε ο Τρελονικολός σαν αντίκρισε μια γνωστή παρέα από μαυροφορεμένες γριές να βγαίνουνε ολοφυρόμενες απ’ τη μάντρα του νεκροταφείου. Άλλος κανένας δεν ήταν στην περιοχή, μιας και το σκοτάδι του Απρίλη είχε αρχίσει να πέφτει δροσερό πάνω απ’ το μικρό χωριουδάκι, εκτός του Τρελονικολού, που όταν τον ζόριζε κανείς για τις αθυροστομίες ή τις προσβολές του, έβγαζε με σπουδή ένα διπλωμένο κομμάτι χαρτί απ’ το σελάχι του, κι αφού το ξετύλιγε με προσοχή, έκανε πως διάβαζε με επισημότητα σαν τίτλο τιμής, μια φράση που ήταν αποτυπωμένη σ’ αυτό : «Ο κύριος Νικόλαος Κ, έχει το ακαταλόγιστο». Και συνέχιζε με κεκτημένη ταχύτητα: «Μη με πολυσκοτίζετε το λοιπόν γιατί θα ακούσετε κι άλλα. Άμετε παραπέρα γιατί έχω επίσημη άδεια με σφραγίδα και υπογραφή κοτζάμ καθηγητή να σας σιχτιρίζω όποτε θέλω», συμπλήρωνε, και πότε εισέπραττε τα γέλια κάποιων ακροατών του, πότε προκαλούσε τη φούρκα και τα νεύρα άλλων, λιγότερο ψύχραιμων που δεν ήξεραν πόσο αθώος ήτανε ο μισότρελος ετούτος νέος.

"Τυραννόγρια"

του Άρη Δάγλα

«Και δε μου λες κοπελιά, η φέτα ετούτη, είναι σίγουρα Καλαβρύτων;» 

τσίριξε τσαμπουκαλεμένη η γριά, ανασηκωμένη στα νύχια των ποδιών της, ώστε να φτάνει να δει πίσω απ’ τον πάγκο των τυριών την ταλαίπωρη πωλήτρια, που προσπαθούσε να καταπιεί την αγανάκτηση απ’ τα καψώνια στα οποία την υπέβαλε η υπέργηρη ευτραφής κυρία. 

«Άει να χαθείς από μπροστά μου παλιοθερμοσίφωνα» σκέφτηκε η αποκαλούμενη «κοπελιά», -παρότι τα είχε τα χρονάκια της- και με μια κίνηση επιβεβλημένης επαγγελματικής δεοντολογίας, πρόσφερε κάπως απειλητικά ένα κομμάτι φέτα, καρφωμένο στην άκρη ενός μαχαιριού, στη δύσπιστη πελάτισσα για την απαραίτητη δοκιμή.

Η βραχύσωμη υπερήλιξ με αντανακλαστικά σκούνας, πήρε το δείγμα και το εναπόθεσε με ευλάβεια στις μυλόπετρες της μασέλας της, δίνοντας στο ρυτιδιασμένο της πρόσωπο μια έκφραση συγκρατημένης ευδαιμονίας. Ανάμεσα απ’ τους παφλασμούς, τις χασμωδίες και τα πλαταγίσματα που ξεπηδούσαν από τη μπάντα που έκρυβε στο στόμα της, κατόρθωσε να αρθρώσει με μια τσιριχτή φωνή την επιθυμία της για μισό κιλό φέτα, μιας και τελικώς, τη βρήκε περίφημη. 

Στο μεταξύ, πίσω της, είχε σχηματιστεί μια μεγάλη ουρά πελατών, που στωικά περίμεναν τη σειρά τους και υπέμεναν την παραξενιά της γριάς με ολοένα και αυξανόμενη δυσφορία. Η τελική έκβαση του «δρώμενου», με τη συγκατάθεση της τελευταίας να αγοράσει λίγο απ’ το τυρί, άφησε ένα βουητό ανακούφισης να διαχυθεί γύρω απ’ τα ψυγεία του super market, κάνοντας την πρωταγωνίστρια να γυρίσει πίσω, ψάχνοντας την αιτία της ομαδικής επιδοκιμασίας. Χωρίς να πάρει χαμπάρι τίποτα, έβαλε τη σακούλα στο καρότσι της και τράβηξε αργά- αργά για τους χαλβάδες.

Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα και προβλέποντας το τι θα επακολουθούσε εκεί, με νωπή στ’ αυτιά μου την εντολή της πεθεράς μου για «χαλβά με φιστίκι και γρήγορα», επιχείρησα να χωθώ από δίπλα παίρνοντας το προβάδισμα. Λογάριαζα όμως χωρίς την… ξενοδόχο, η οποία με κατακεραύνωσε με το γνωστό κλισέ, περί της νεολαίας που δε σέβεται τίποτα και με τρόπο επιδεικτικό άλλαξε τον τόνο της φωνής της, απευθυνόμενη στον αρμόδιο νεαρό : 

«Ένα τέταρτο χαλβά με κακάο και να τον δοκιμάσω παρακαλώ»… 

Ο λευκοντυμένος υπάλληλος, της πρόσφερε ένα μικρό κομμάτι απ’ το χαλβά και η γριά άρχισε να το πιπιλάει βγάζοντας απόκοσμους ήχους και κρότους υπόκωφους, ώσπου ξαφνικά διέκοψε τη συντελούμενη ιεροτελεστία και απευθύνοντας στο νεαρό ψευδίζοντας, μια αιχμηρή μομφή για την αξιοπιστία του, είπε:

 «Με γέλασες παλιόπαιδο! Σου ζήτησα εγώ χαλβά αμυγδάλου; Με κακάο σου είπα. Κουφός είσαι ή χαζός;». 

Το παιδί, προσβεβλημένο μπροστά σε τόσο κόσμο που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον το πικάντικο γεγονός, δικαιολογώντας μέσα του το Ρασκόλνικωφ, προσπάθησε να εξηγήσει με κόσμιο τρόπο στη γιαγιά, ότι ο χαλβάς που της έδωσε να δοκιμάσει ήταν αυτός ακριβώς που ζήτησε, εισπράττοντας όμως την αποστομωτική όσο και αηδιαστική «εμπράγματη» απάντηση της γριούλας, η μισή από την οποία δόθηκε προφορικά και η άλλη μισή βρισκόταν φρεσκοφτυσμένη στην παλάμη της: 

«Και αυτό το αμύγδαλο τότε πού βρέθηκε στο στόμα μου αναιδέστατε;», απάντησε με θριαμβευτικό στόμφο, κοιτάζοντας τον εμβρόντητο νεαρό. 

«Μα αυτό δεν είναι αμύγδαλο κυρία μου. Μου μοιάζει για δόντι!», την έκοψε εκδικητικά ο υπάλληλος, κάνοντας τη γριά να ανοίξει διάπλατα το στόμα της, εκθέτοντας σε κοινή θέα την τραυματισμένη της μασέλα…

Τη συνέχεια, τη φαντάζεστε…

Παρουσίαση του παιδικού βιβλίου "Φανταζώα" του συγγραφέα Αριστείδη Δάγλα

Οι Εκδόσεις "Υδροπλάνο" και ο συγγραφέας Αριστείδης Δάγλας σας προσκαλούν στην παρουσίαση του παιδικού βιβλίου "Φανταζώα".

13/10/2019 στο Polis Art Cafe, Πεσματζόγλου 5, Αθήνα.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Λιάνα Δενεζάκη, συγγραφέας / εικονογράφος

Αναστασία Κορινθίου, συγγραφέας

Γιώργος Τασιόπουλος, εκπαιδευτικός

Απόσπασμα από το βιβλίο θα διαβάσει η:

Μαρία Δερεμπέ, ηθοποιός / θεατρολόγος

Συντονίζει η Μαρία Σταμπουλή.

Σήμερα το πρωί, μια γυναίκα έχασε τη ζωή της...

Του Αριστείδη Δάγλα

Σήμερα το πρωί, μια γυναίκα έχασε τη ζωή της πηδώντας από το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου του νοσοκομείου της Νίκαιας, προσπαθώντας να αποφύγει τον έλεγχο των ανδρών ασφαλείας, γιατί εργαζόταν παράνομα ως αποκλειστική και δεν είχε να δείξει τα απαιτούμενα έγγραφα που της ζητήθηκαν.

Όταν χάνεται μια ζωή, είναι δευτερεύον να αναζητούνται οι νομικές παράμετροι, αλλά πρωτεύον και απαραίτητο να αναδειχθούν τα κοινωνικά και πολιτικά αίτια που αφαίρεσαν τη ζωή αυτής της άτυχης αλλοδαπής γυναίκας.

Προφανώς και δεν δούλευε για πλάκα, αλλά ήταν φτωχή και προσπαθούσε να ζήσει. Ασχέτως αν οι υπηρεσίες που πρόσφερε ήταν πλημμελείς, ασχετως αν φορολογούνταν ή όχι, ασχέτως αν είχε άδεια άσκησης επαγγέλματος, ο απολογισμός της ημέρας τη βρίσκει νεκρή. 

Το ελληνικό κράτος, απέτυχε παταγωδώς διαχρονικά να απαλείψει το φαινόμενο της παράνομης εργασίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

"Αυγουστιάτικα όνειρα", του Αριστείδη Δάγλα

Του Αριστείδη Δάγλα

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Νέα Σελίδα 12/8/18 . 

Ο Αγγέλης ο Λέλεκας, όπως τον φώναζαν στο νησί οι συγχωριανοί του εξαιτίας των ψηλών κι αδύνατων ποδιών του, ένας μεσόκοπος άντρας με αδρά χαρακτηριστικά, αφού έδεσε τις «απείθαρχες» κληματσίδες του αμπελιού του στους ξύλινους πασσάλους που είχε μπήξει στο νοτισμένο χώμα, έκατσε αναστενάζοντας κάτω από μια διπλανή συκιά κι άπλωσε τις αρίδες του με ανακούφιση για να ξαποστάσει. Έβγαλε απ’ το δισάκι του ένα ρομπόλι με κρύο νερό και αφού δροσίστηκε, κατέβασε τη σκούφια του χαμηλά κι ακούμπησε στον κορμό του δέντρου να πάρει έναν γρήγορο μεσημεριανό υπνάκο.

«Είναι άτιμο δέντρο η συκιά Αγγέλη, έχει βαρύ ίσκιο και πρόσεξε. Από συκιά κρεμάστηκε ο Ιούδας και τη μόλεψε», ακούστηκε η νεανική φωνή του Στάμου του βαρκάρη που εκείνη την ώρα κατηφόριζε το μονοπάτι προς το λιμανάκι του χωριού για να συγυρίσει τη βάρκα του. «Δε βαριέσαι ορέ Στάμο», αποκρίθηκε ο Λέλεκας, «Εγώ είμαι ατιμότερος από δαύτηνε», συμπλήρωσε κι ετοιμάστηκε να τεντωθεί για να βολευτεί καλύτερα πάνω στο πανωφόρι που’ χε απλώσει κάτω απ’ το δέντρο. «Μωρέ δεν πας να κουρευτείς ; Εγώ φταίω που ενδιαφέρθηκα» μονολόγησε ο ψαράς και τράβηξε το δρόμο του.

Το λιμανάκι του χωριού ήταν κλειστό και όμορφο. Η Μαριορή, η βάρκα του Στάμου ήτανε μια γαΐτα καλοφτιαγμένη, σκαρί γερό με πανιά καινούργια που την κάνανε να πετάει πάνω απ’ τα κύματα με χάρη και σβελτάδα. Ο ατρόμητος κι επιδέξιος βαρκάρης ήτανε ένα παλικάρι κοντά στα εικοσιπέντε, με ωραία χαρακτηριστικά και κορμί γερό, ζυμωμένο με το αλάτι της θάλασσας. Σήμερα είχε σκοπό να ρίξει τα δίχτυα του μακριά, στο νότιο μέρος του νησιού και γι’ αυτό έρεπε να ξεκινήσει νωρίς ώστε να φτάσει πριν το σούρουπο στον προορισμό του. Πραγματικά, αφού έλυσε τα σκοινιά, ανοίχτηκε στο πέλαγος γυρίζοντας τα πανιά του προς το μαΐστρο. Ο ήλιος είχε αρχίσει από ώρα να κατεβαίνει, βάφοντας τη θάλασσα χρυσοκόκκινη. Ο Στάμος, σαν αντίκρισε στις σπηλιές του κάβου, ένα σημάδι που είχε μάθει απ’ τους παλιούς, άρχισε να αμολάει τα δίχτυα του στη θάλασσα και να κατευθύνει τη βάρκα του νότια προς τη στεριά. Η ακτογραμμή ήταν κακοτράχαλη και κατάφυτη από σκίνα και μυρτιές που φύτρωναν μέχρις εκεί που έσκαγε το κύμα. Το ακρωτήρι της Γοργόνας, όπως λεγόταν το νοτιότερο μέρος του νησιού, είχε αρχίσει να γκριζοφέρνει καθώς το φως της μέρας λιγόστευε. Ο επιδέξιος βαρκάρης, αφού έριξε και τις τελευταίες οργιές των διχτυών του στο νερό, φουντάρισε την άγκυρα και μ’ ένα σάλτο βρέθηκε έξω απ’ τη γαΐτα κρατώντας το καλάθι του με το κολατσιό του. Η θαλασσινή αύρα είχε αρχίσει να διώχνει την αυγουστιάτικη ζέστη κι έτσι ο Στάμος κάθισε σ’ ένα βραχάκι για να ξεκουραστεί, αφήνοντας τα δίχτυα του να ψαρεύουν. Αφού έφαγε, έγειρε τη ράχη του στην πλάτη του βράχου και άρχισε να σκέφτεται διάφορα. Η νύχτα είχε αρχίσει να απλώνει τα σκούρα φουστάνια της πάνω απ’ την πλάση, αφήνοντας ακόμα λίγο φως να ξεψυχάει πάνω στο ασημένιο σώμα της θάλασσας.

Παρουσίαση του νέου παιδικού βιβλίου "Ο Μύθος του Θησέα" του Αριστείδη Δάγλα

Σας περιμένουμε όλους στην παρουσίαση του νέου παιδικού βιβλίου 

"Ο Μύθος του Θησέα" του Αριστείδη Δάγλα 

σε εικονογράφηση Κώστα Φραγκιαδάκη.

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017, 19:00. Polis Art Cafe 

(Πεσμαζόγλου 5, Αίθριο Στοάς Βιβλίου).

Το βιβλίο θα προλογίσει ο Γεώργιος Τασιόπουλος, εκπαιδευτικός.

Αποσπάσματα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί

Χριστίνα Αλεξανιάν,Βασίλης Παλαιολόγοςκαι Βίκυ Πάστρα.