Ο Λουκάνικος έγινε μπυραρία στη Μαδρίτη

Μέχρι και την Μαδρίτη έφτασε η αγωνιστική φήμη του Λουκάνικου ο οποίος έγινε μπυραρία και στέκι πολιτικών και πολιτιστικών συζητήσεων. Η μπυραρία βρίσκεται κοντά σε γνωστό υπό κατάληψη χώρο της πόλης και οι τοίχοι του μαγαζιού έχουν διακοσμηθεί από φωτογραφίες του γνωστού σκύλου αλλά και από τα όσα πραγματοποιήθηκαν στο Σύνταγμα την περίοδο των Αγανακτισμένων.

Αναδημοσίευση από? http://www.topontiki.gr/

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ "ΛΟΥΚΑΝΙΚΟΥ" ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΝΤΙΚ...

 

Πέθανε ο “Λουκάνικος”, ο σκύλος – διαδηλωτής, ο σύντροφος στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις του Συντάγματος. Έφυγε σε ηλικία 10 ετών. Η δράση του “Λουκάνικου” στο πλευρό των Αθηναίων διαδηλωτών έκανε πολλές φορές το γύρο του κόσμου, με αφιερώματα και φωτογραφίες του στις έντυπες εκδόσεις, τα site και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ των μεγαλύτερων εφημερίδων και τηλεοπτικών δικτύων.  Σύμφωνα με τον κτηνίατρο που τον παρακολουθούσε, η υγεία του ήταν αρκετά επιβαρυμένη, κυρίως λόγω των χημικών και των δακρυγόνων που είχε εισπνεύσει όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων.

Ο "Λουκάνικος", Θόδωρος το πραγματικό του όνομα μας θυμίζει την ιστορία του Ντικ, το σύντροφο των εξορίστων της Λήμνου.  Ο Ντικ αγαπούσε και προστάτευε τους εξόριστους στο Μούδρο. Μισούσε τους χωροφύλακες και το μίσος του αυτό το έδειχνε πάντα. Κάθε φορά που βρισκόταν κοντά σε έναν απ' αυτούς, γρύλιζε απειλητικά και του έδειχνε τα δόντια του.

Ηταν καλός ο Ντικ

ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο

Δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι

Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι

Να γαβγίζει χαρούμενός σε μια διαδήλωση

Περνοδιαβαίνοντας κάτου απ' τις σημαίες μας

Έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι

Μια μικρή πινακίδα «κάτω οι τύραννοι»

Ήταν καλός ο Ντικ

Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος.

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος.

Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη & Σάκης Μπουλάς.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΝΤΙΚ από το  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ  Κυριακή 25 Ιούλη 2004

 Του Φοίβου ΤΣΕΚΕΡΗ

Ο σκύλος μας ο Ντικ αγαπούσε και προστάτευε τους εξόριστους στο Μούδρο. Μισούσε τους χωροφύλακες και το μίσος του αυτό το έδειχνε πάντα. Κάθε φορά που βρισκόταν κοντά σε έναν απ' αυτούς, γρύλιζε απειλητικά και του έδειχνε τα δόντια του.