24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ

Η εικοστή τετάρτη Απριλίου σηματοδοτεί δύο ιστορικά γεγονότα τεράστιας σημασίας που αφορούν όχι μόνο τους Αρμενίους, τους Κυπρίους ή τους Έλληνες, αλλά ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.

του Λεωνίδα Κουμάκη*

Το πρώτο αφορά την καθιέρωση της 24ης Απριλίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ως «Γενοκτονία των Αρμενίων» ή και «Ολοκαύτωμα των Αρμενίων» αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σφαγές Αρμενίων άρχισαν επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ (1894-1896), με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και συνεχίστηκαν με πρωτοφανή βιαιότητα από το κίνημα των Νεότουρκων (1908-1918) και την σφαγή 1.500.000 συνολικά Αρμενίων.

Ως έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915 διότι την ημέρα εκείνη, ολόκληρη η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι απαγχονίστηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων – ένας από τους βασικούς συντελεστές του κινήματος ήταν και ο Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος από το 1907 υπηρετούσε στο Τρίτο Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη και ο οποίος αργότερα ονομάστηκε ο «πατέρας των Τούρκων», δηλαδή Ατατούρκ.

Όπως είναι γνωστό, η Τουρκία αρνείται πεισματικά την ύπαρξη Γενοκτονίας και ισχυρίζεται ότι οι Αρμένιοι απλώς εκτοπίστηκαν. Παρ΄όλα αυτά, τουρκικές πηγές αποδέχονται πως ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν μεταξύ 600.000 και 800.000 ανθρώπων, αλλά οι πιο έγκυρες Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους στους 1.500.000 ανθρώπους.

Το φρικτό έγκλημα της Γενοκτονίας όχι μόνο 1,5 εκ. Αρμενίων, αλλά και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης, Ασσυρίων κ.α. είναι πλέον ιστορικά αποδεδειγμένο.

Η πρώτη εκδήλωση στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων έγινε από μια ομάδα επιζώντων της Γενοκτονίας στην αρμενική εκκλησία της Αγίας Τριάδας της Κωνσταντινούπολης το έτος 1919. Πολλές σημαντικές  προσωπικότητες της Αρμενικής κοινότητας συμμετείχαν στην εκδήλωση και έκτοτε η ημερομηνία αυτή έγινε Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Στις μέρες μας, η 24η Απριλίου, Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, είναι αργία σε ολόκληρη την Αρμενία και την Δημοκρατία του Αρτσάχ, μνημονεύεται στην Αρμενική Διασπορά σε ολόκληρο τον κόσμο ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται στο Τζιτζερνακαμπέρντ, στην πρωτεύουσα της Αρμενίας Γερεβάν,  αφήνοντας λουλούδια στην αιώνια φλόγα που δεν σβήνει ποτέ.

Μετά από αγώνες ολόκληρων δεκαετιών της αρμενικής κυρίως διασποράς, η Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους έχει αναγνωριστεί σε παγκόσμιο επίπεδο από πλήθος χωρών (Αργεντινή, Βέλγιο, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λίβανος, Ολλανδία (μαζί με την Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων), Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία, Σουηδία (μαζί με την Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων), Ελβετία, Ουρουγουάη, Βατικανό, Βενεζουέλα, Αυστρία (μαζί με την Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων), Βολιβία, Τσεχία, Συρία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Βραζιλία, Βουλγαρία, Λιβύη, Λουξεμβούργο, Παραγουάη και Πορτογαλία).

Τη Γενοκτονία των Αρμενίων έχουν επίσης αναγνωρίσει τέσσερις περιοχές της Ισπανίας (Βασκονία, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι, Ναβάρρα), η Μεγάλη Βρετανία (Σκωτία, Ουαλία και Βόρειος Ιρλανδία), καθώς και δύο Πολιτείες της Αυστραλίας (Νέα Νότια Ουαλία και Νότια Αυστραλία – μαζί με την Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων). Τέλος, αναγνώριση της Γενοκτονίας υπάρχει από διεθνείς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), το Συμβούλιο της Ευρώπης, η Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur) καθώς και η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών – International Association of Genocide Scholars, IAGS (μαζί με την Γενοκτονία Ελλήνων και Ασσυρίων).

Το δεύτερο γεγονός τεράστιας ιστορικής σημασίας υπήρξε η απόρριψη των Βρετανικών και Τουρκικών σχεδιασμών επίσημης διχοτόμησης της Κύπρου η οποία παρουσιάστηκε με την μορφή του «Σχεδίου Ανάν» και τέθηκε σε δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια, στις 24 Απριλίου 2004.

Το έκτρωμα που παρουσίασε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αγνοώντας τις αποφάσεις του ιδίου του Οργανισμού (όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ από το 1963 τονίζουν την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας):

Κύριε Κεμάλ… για να ξέρεις!

του Λεωνίδα Κουμάκη*

Μέσα στο πλαίσιο της διαχρονικής πολιτικής αρπακτικού που ακολουθεί η σύγχρονη Τουρκία και ανεξάρτητα από ποια απόχρωση νεότουρκων, ισλαμιστών ή παντουρκιστών βρίσκεται κάθε φορά στην εξουσία, ο προσανατολισμός και οι στόχοι απέναντι στον Ελληνισμό δεν μεταβάλλονται.

Μπορεί έκτακτες ανάγκες να αναγκάζουν σε μερικά «βήματα πίσω» και σε άνετη αντικατάσταση καθημερινών ύβρεων και προκλήσεων με γλυκόλογα (δήθεν) φιλίας και συνεργασίας – όπως ακριβώς συμβαίνει μετά τους καταστροφικούς σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου 2023 και την εντεινόμενη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας.

Έτσι, και μετά τις επερχόμενες Εκλογές… αλατούρκα που έχουν εξαγγελθεί για τις 14 Μαΐου 2023, η μακροπρόθεσμη στρατηγική της Τουρκίας απέναντι στον Ελληνισμό ουδόλως θα μεταβληθεί.

Εάν, όπως είναι και το πιθανότερο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ηττηθεί στις εκλογές, αλλά αρνηθεί να παραδώσει την εξουσία και αυτό-ανακηρυχθεί νικητής μέσω των διορισμένων και ελεγχόμενων μελών του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου (Yüksek Seçim Kurulu – YSK) το οποίο θα «νομιμοποιήσει» αναγκαστικά το νοθευμένο αποτέλεσμα που θα παρουσιάσει το παλάτι της Άγκυρας, μια περίοδος μεγάλης εσωτερικής αναστάτωσης μέσα στην Τουρκία είναι αναπόφευκτη.

Σε μια τέτοια περίπτωση, οι όποιες αντιδράσεις θα αντιμετωπιστούν με εντεινόμενη καταστολή και ακόμα μεγαλύτερο αυταρχισμό. Το καθεστώς ισλαμιστών, φασιστών και μαφίας, θα περιμένει υπομονετικά να κοπάσει η κρίση, πριν επανέλθει πλήρως στις γνωστές πολιτικές, αμέσως μόλις θεωρήσει ότι σταθεροποιήθηκε η εσωτερική κατάσταση.

Κυπριακό: Το (Αγγλικό) παραμύθι της Διζωνικής - Γιατί δεν πρέπει να καταληθεί η Κυπριακή Δημοκρατία

Λεωνίδας Κουμάκης

Το «Κυπριακό πρόβλημα» αποτελεί χωρίς αμφιβολία, τον πλήρη εξευτελισμό της διεθνούς νομιμότητας από τις ίδιες τις «μεγάλες δυνάμεις» που επέβαλαν την ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο, μετά το τέλος του αιματηρού Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου των 60 εκατομμυρίων νεκρών.

Χάρη στην επίμονη εργασία ολόκληρων δεκαετιών ορισμένων καταξιωμένων ερευνητών όπως η Κύπρια δημοσιογράφος – ερευνήτρια (και μέλος του ΙΗΑ) Φανούλα Αργυρού, σε Βρετανικά και άλλα απόρρητα αρχεία που σταδιακά αποχαρακτηρίζονται και επιτρέπεται η πρόσβαση σε αυτά, μπορούμε πλέον να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το λεγόμενο «Κυπριακό πρόβλημα».

Για τους νεότερους που δεν έζησαν ή δεν έμαθαν τις πικρές αλήθειες, υπάρχει πλέον η δυνατότητα να έχουν μια πλήρη εικόνα ώστε όταν θάρθει η κρίσιμη ώρα των αποφάσεων να επιλέξουν συνειδητά.

Πολύ περιληπτικά, το «Κυπριακό πρόβλημα» οξύνθηκε ουσιαστικά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο την εποχή που οι Βρετανοί υμνούσαν τους Έλληνες διότι πρώτοι γκρέμισαν τον μύθο των «ανίκητων» δυνάμεων του φασιστικού άξονα Μουσολίνι-Χίτλερ.


Μετά τον μεγάλο πόλεμο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε λαού να ρυθμίζει ελεύθερα το πολιτικό του μέλλον καθιερώθηκε από τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρα 1 & 55) τον οποίο επέβαλαν οι ίδιοι οι νικητές του Β΄ΠΠ.


Η Κύπρος, με διαχρονικό Ελληνισμό από την εποχή ακόμα του Τρωικού πολέμου (12ος αιώνας π.Χ), πέρασε από διάφορες περιόδους πρόσκαιρων κατακτητών χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητα της. Όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς στο ποίημα ΚΥΠΡΟΣ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1901 Πολλούς αφέντες άλλαξες. Δεν άλλαξες καρδιά.

Η συνέχεια ΕΔΩ...

Economist: «Η εκκολαπτόμενη δικτατορία της Τουρκίας».

Κουμάκης Λεωνίδας 

O Βρετανικός Economist ξεμπροστιάζει πολύ χοντρά τον ψευτο - σουλτάνο της ΄Άγκυρας με ένα άρθρο που έχει τον τίτλο «Η εκκολαπτόμενη δικτατορία της Τουρκίας».

 Βέβαια όλος ο κόσμος τόχει τούμπανο, αλλά το παλάτι της Άγκυρας κρυφό καμάρι! Το περιοδικό σημειώνει πως  «Ο Ερντογάν είναι ένας νταής που επιβάλει τη σκληρότητά του για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της Τουρκίας».  

Αποφεύγει να αναφέρει ότι δεν πρόκειται να αφήσει την εξουσία γιατί θα χάσει το κεφάλι του & ολόκληρη την "Φαμίλια" που δημιούργησε εδώ και δυο δεκαετίες.   Έτσι χρησιμοποιεί πιο κομψές εκφράσεις αναφέροντας πως ο Ερντογάν "αφομοιώνει" σταδιακά τους ρόλους πρωθυπουργού, προέδρου ΑΚΡ, κεντρικού τραπεζίτη κλπ μετατρέποντας, καθ΄ οδό προς τις εκλογές,  «μία βαθιά ελαττωματική δημοκρατία εκτός ορίων, σε μία πλήρη δικτατορία». Ο φασίστας-συνέταιρος του Ερντογάν προανήγγειλε πρόωρες εκλογές τον μήνα Μάιο. Σύμφωνα όμως με το σύνταγμα που έφτιαξε ο ίδιος ο Ερντογάν "η απόφαση πρόωρων εκλογών πρέπει να εγκριθεί από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση με αυξημένη πλειοψηφία τουλάχιστον 360 μελών της". Τέτοια πλειοψηφία ο συνασπισμός ισλαμιστών-φασιστών-τουρκικής μαφίας δεν διαθέτει στην εθνοσυνέλευση. Άρα, οι εκλογές πρέπει να γίνουν  στην κανονική τους ημερομηνία που είναι ο Ιούνιος 2023. Σε μια τέτοια όμως περίπτωση, σύμφωνα πάντα με το σύνταγμα που έφτιαξε ο ίδιος ο Ερντογάν, "Ένα πρόσωπο μπορεί να είναι πρόεδρος της τουρκικής δημοκρατίας μόνο για δύο θητείες.

Κανάλι Κωνσταντινούπολης: Μεγάλο φαγοπότι & γεωπολιτικά όνειρα

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Ένα φαραωνικό έργο το οποίο σχεδιάζεται από τα πρώτα κιόλας χρόνια εξουσίας των τούρκων ισλαμιστών, επισπεύδεται τώρα εν όψει συμπλήρωσης εκατό χρόνων από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας το 2023.

Ήδη, έχει πλέον διαφανεί πως η διαρκής τοποθέτηση εξωπραγματικών στόχων και η απόπειρα εσπευσμένης επίτευξης τους, οδηγεί αναπόφευκτα την Τουρκία σε οδυνηρές ήττες και σε επικίνδυνη εσωστρέφεια. Είναι πλέον κοινή η πεποίθηση πως η κάθοδος της Τουρκίας προς την συντριβή άρχισε  και πλησιάζει ολοένα και περισσότερο.

Ανάμεσα στα τεράστια προβλήματα και στα αδιέξοδα που έχει συσσωρεύσει η συγκυβέρνηση ισλαμιστών και ακραίων φασιστών στην σημερινή Τουρκία, ήρθε στην επιφάνεια και η άμεση αναγκαιότητα πραγματοποίησης του σχεδίου «Κανάλι Κωνσταντινούπολης» (Kanal Istanbul) το οποίο μετατρέπει ουσιαστικά την Πόλη του Κωνσταντίνου σε ένα νησί το οποίο περιβάλλεται γύρω-γύρω από νερά.

Στο σχέδιο αυτό έχει «επενδύσει» πολλά χρήματα σύσσωμη η άρχουσα ισλαμο-φασιστική τάξη των αξιωματούχων της τουρκικής εξουσίας, καθώς και οι Καταριανοί «υποστηρικτές» της τουρκικής οικονομίας: Εδώ και μια τουλάχιστον δεκαετία σχεδόν όλα τα κτήματα, όλα τα ακίνητα που συνορεύουν με το νέο «Κανάλι Κωνσταντινούπολης» μήκους 45 περίπου χιλιομέτρων, εξαγοράστηκαν από τους ιδιοκτήτες τους για ένα κομμάτι ψωμί. Πόσοι άλλωστε πίστευαν πριν από μερικά χρόνια πως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο φαραωνικό έργο; Τώρα, όσα κτήματα απαλλοτριωθούν για την κατασκευή του καναλιού, δικαιούνται αστρονομικές αποζημιώσεις τις οποίες καθορίζουν συνήθως οι ίδιοι αξιωματούχοι οι οποίοι είναι και οι (νέοι) ιδιοκτήτες των ακινήτων!

Η κάθοδος προς την συντριβή άρχισε…

Η τοποθέτηση εξωπραγματικών στόχων και η απόπειρα εσπευσμένης επίτευξης τους, οδηγεί αναπόφευκτα την Τουρκία σε οδυνηρές ήττες και σε επικίνδυνη εσωστρέφεια.

Του Λεωνίδα Κουμάκη** από την huffingtonpost.gr

Σε όσους παρακολουθούν για ολόκληρες δεκαετίες την πορεία της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρο πως οι νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις του ισλαμο-φασιστικού μείγματος που ελέγχει την εξουσία στην Άγκυρα οδηγεί σταθερά, εδώ και χρόνια, την Τουρκία στα βράχια.

Η πορεία της σύγχρονης Τουρκίας, υπό τον απόλυτο έλεγχο των πιο ακραίων παντουρκιστών* μπορεί να συγκριθεί μόνο με την περίοδο που προηγήθηκε του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν επικράτησε το κίνημα των νεότουρκων που αποπειράθηκε να επιβάλει ανάλογες φαντασιώσεις με την ένοπλη βία.

Οι σύγχρονοι παντουρκιστές εμπνέονται από τον στόχο ανασύστασης νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας στον εικοστό πρώτο αιώνα και χτίζουν μεθοδικά Νέο-οθωμανικά παλάτια στην άμμο τα οποία όμως δεν έχουν καμιά ελπίδα μακροημέρευσης από οικονομικής, στρατιωτικής, πολιτιστικής και γεωπολιτικής σκοπιάς.

Η εσπευσμένη επιμονή στην επίτευξη εξωπραγματικών στόχων σηματοδοτεί και την έναρξη της καθοδικής πορείας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προς την συντριβή. Η επιμονή αυτή ενισχύεται από την πίεση του επερχόμενου 2023 (κανονικές «εκλογές» και συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας) και χαρακτηρίζεται από την αντικειμενική αδυναμία επιβολής των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων με στρατιωτική βία.

Επί πλέον, οι κρίσεις μεγαλομανίας, οι παθολογικές καταστάσειςπου συγχέουν την εικονική με την σκληρή πραγματικότητα, καθώς και οι κρίσεις ανασφάλειας που έχουν πλημμυρίσει τις τουρκικές φυλακές με «αντιφρονούντες», απειλούν όλους όσους δεν υποκλίνονται ταπεινά και χωρίς αντιρρήσεις στην απόλυτη εξουσία του.

Οι διαρκώς επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές νεοπλουτισμού, η πέραν κάθε ορίου πολιτική διαφθορά και φαυλότητα, η ζωή ανείπωτης χλιδής από τις παράγκες του Κασίμ Πασά σε διάφορα παλάτια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, η αίσθηση ότι αποτελεί μετενσάρκωση σουλτάνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας και η εμφάνιση ανάμεσα σε αστυνομικούς ντυμένους με κοστούμια εποχής Οθωμανικών μεγαλείων, το αεροπλάνο-παλάτι αξίας 400 εκατομμυρίων ευρώ για τις μετακινήσεις του, τα φαραωνικά έργα για μεγαλύτερες προμήθειες της «φαμίλιας», η μετατροπή χριστιανικών ναών ή μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε τζαμιά συνοδευόμενη με θορυβώδεις πανηγυρισμούς και κιτς φιέστες για την «κατάκτηση» τους, καθημερινές, εμπρηστικές, αντιφατικές ή ασυνάρτητες πολλές φορές δηλώσεις – όλα αυτά και άλλα πολλά αποτελούν τα έκδηλα συμπτώματα των επικίνδυνων καταστάσεων στα άδυτα της Ερντογανικής εξουσίας.

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην: Ο Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται σε απελπιστική απόγνωση…

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΟΥΜΑΚΗ

Το απόφθεγμα του Σκοπελίτη Κωνσταντίνου (μετέπειτα Καισάριου) Δαπόντες (1713-1784) ταιριάζει απόλυτα στην κατάσταση που βρίσκεται ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Τ. Ερντογάν.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:

Στις 24 Φεβρουαρίου 2020 ο Τούρκος πρόεδρος ανακοίνωσε με τυμπανοκρουσίες «τετραμερή σύνοδο κορυφής» Τουρκίας, Ρωσίας, Γερμανίας, Γαλλίας για το Ιντίλμπ της Συρίας.  Αντ΄ αυτού, πήγε εσπευσμένα στην Μόσχα (5 Μαρτίου 2020) όπου ο Πούτιν του επεφύλαξε ένα χοντρό καψώνι: Ο μεγαλομανής Ερντογάν και σύσσωμη η ακολουθία του (Τσαβούσογλου, Καλίν, Ακάρ κ.ο.κ.ε.) περίμεναν τον οικοδεσπότη Βλαδιμίρ Πούτιν να τους υποδεχτεί επί 120 δευτερόλεπτα, σε αίθουσα διακοσμημένη με πορτρέτα Ρώσων στρατηγών από νικηφόρους για την Ρωσία πολέμους εναντίον των Τούρκων!

Ο οδυνηρός Τουρκικός συμβιβασμός έγινε με την μορφή «συμφωνίας εκεχειρίας» προκειμένου να σωθούν τα προσχήματα για την τουρκική πανωλεθρία στην Συρία και να σταματήσουν τα σχεδόν καθημερινά πρωτοσέλιδα των Τουρκικών εφημερίδων με φωτογραφίες αδικοχαμένων νέων στο βωμό της μεγαλομανίας των παντουρκιστών.

Ο «συμβιβασμός» περιλαμβάνει επίσημη παράδοση του 60% περίπου της ελεγχόμενης από τους Τούρκους περιοχής στο Ιντίλπ και υποχρέωση σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας. Αυτό σημαίνει συνολική αποχώρηση της Τουρκίας από την Συρία, με πίστωση χρόνου και χέρια λερωμένα με το αίμα αθώων Τούρκων που στάλθηκαν στην Συρία σαν ανθρωποθυσίες αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας.

• Ο οδυνηρός συμβιβασμός στην Συρία επέβαλε στους παντουρκιστές της Άγκυρας ένα εντυπωσιακό «αντιπερισπασμό» εναντίον της Ελλάδος.

Έτσι δύο μόλις εικοσιτετράωρα πριν από τον οδυνηρό συμβιβασμό της Τουρκίας στην Συρία, ξεκίνησε ο υβριδικός πόλεμος εναντίον της Ελλάδος με το «άνοιγμα» των τουρκικών συνόρων προκειμένου να προκληθεί μεταναστευτικό χάος στην Θράκη και στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου.

Ο στόχος ήταν διπλός: Ο πρώτος στόχος ήταν να πλημμυρίσει η Ελλάδα από εκατοντάδες χιλιάδες «επιλεγμένους» μετανάστες  από Πακιστάν, Αφγανιστάν, κεντρική και βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή κ.α.

Ως γνωστόν, δεν υπάρχουν πλέον μαζικές ροές προσφύγων από την Συρία προς την Τουρκία, δεδομένου ότι από το 2018 λειτουργεί πλήρως ένα τεράστιο τείχος από μπετόν, μήκους 764 χιλιομέτρων και ύψους 4 μέτρων, στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας που εμποδίζει την είσοδο στην Τουρκία «ανεπιθύμητων» Σύριων ή Κούρδων.