Δεν είναι τα χωρικά ύδατα σαν τις πατάτες στη Λαϊκή, κυρία Γαβουνέλη

ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ ΗΡΑΚΛΗ

Την 12 Οκτωβρίου, ο Ταγίπ Ερντογάν, μετά την επίσκεψή του στη Σερβία δήλωσε ότι «είναι σημαντικό να υπάρχει βούληση και από τις δύο πλευρές να ορίσουν τα προβλήματα και να βρουν συγκεκριμένες λύσεις» και επίσης ξεκαθάρισε ότι «θα υπάρξει συζήτηση για όλα τα θέματα στη βάση της ολιστικής μας προσέγγισης της Τουρκίας για το Αιγαίο». Επίσης ανέφερε πως ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν θα μεταβεί στην Ελλάδα και θα έχει συνομιλίες για τα θέματα αυτά.

Ο Ερντογάν ανέφερε για πολλοστή φορά πως «Οι δύο χώρες μπορούν να επιδείξουν βούληση για λύση και να αφήσουν πίσω τους τα προβλήματα. Ζητάμε ανέκαθεν τον καθορισμό των περιοχών δικαιοδοσίας του θαλάσσιου και του εναέριου χώρου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ως χώρες της περιοχής, μπορούμε να αυξήσουμε την ασφάλεια και τη σταθερότητα και να μειώσουμε τους κινδύνους συγκρούσεων μόνο μέσω του διαλόγου και της συνεργασίας. Επιδιώκουμε τη δικαιοσύνη. Δεν επιβουλευόμαστε τα εδάφη κανενός και είμαστε πλήρως αποφασισμένοι να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας μέχρι τέλους».

Όμορφα λόγια μόνο που στη πράξη δεν επιβεβαιώνονται. Στις Μικρασιατικές ακτές, όχι μόνο παραμένουν οι Τουρκικές αποβατικές δυνάμεις, αλλά οι βάσεις τους εκεί ενισχύονται και το δόγμα τους είναι καθαρά επιθετικό, αφού και το αεροπλανοφόρο που ήθελαν να έχουν, είναι για μεταφορά μιας αποβατικής δύναμης.


Επιβουλεύονται λοιπόν νησιωτικά εδάφη που δεν τους ανήκουν, αφού με βάση το άρθρο 6 της Συνθήκης της Λωζάνης η κυριαρχία τους περιορίζεται όχι στα τρία ναυτικά μίλια που λένε, αλλά στα τρία μίλια που η σύμβαση λέει, δηλαδή στα 2,6 ναυτικά μίλια. Επίσης για ότι νησιά υπάρχουν πέρα από την απόσταση αυτή, πάλι με το άρθρο 16 της συνθήκης η Τουρκία έχει παραιτηθεί «παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως» εκτός από τα νησιά Ίμβρου, Τενέδου και Λαγουσών. Ενόψει λοιπόν αυτής της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας το Νοέμβριο, πολλά λέγονται από την τουρκική πλευρά και πολύ λίγα από την ελληνική.

Χωρική θάλασσα και αμφισβήτηση κυριαρχίας

Το ΕΛΙΑΜΕΠ «βλέπει» ως «λύση» τα 8 με 9 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα στο Αιγαίο-Βίντεο

Αποκαλυπτική η κυρία Μαρία Γαβουνέλη ,γενική διευθύτρια του ΕΛΙΑΜΕΠ σε συνέντευξη της στην ΕΡΤ. Η συζήτηση είχε να κάνει με τα ελληνοτουρκικά και τις συζητήσεις που κάνει η ελληνική κυβέρνηση. Η κα. Γαβουνέλη αφού επανέλαβε ότι σε μια διαπραγμάτευση πάντα υπάρχουν υποχωρήσεις, ρωτήθηκε μέχρι που θα φθάνουν τα χωρικά μας ύδατα.«Στα 12 ,στα 6 ναυτικά μίλια, που θα είναι », την ρώτησε ο δημοσιογράφος και εκείνη απάντησε :«Στα 8 , στα 9 μίλια, να μια διαπραγμάτευση».

Αποκάλυψε επίσης ότι αυτό το θέμα το συζητούν αποκλειστικά οι ΥΠΕΞ των δύο χωρών, χωρίς να μιλάνε με κανέναν άλλο. Δηλαδή είναι στα χέρια του κ.Γεραπετρίτη το Αιγαίο…

Δείτε το βίντεο :

 

ΠΗΓΗ:https://www.militaire.gr/to-eliamep-vlepei-os-lysi-ta-8-me-9-naytika-milia-chorika-ydata-sto-aigaio-vinteo/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

12 ναυτικά μίλια: ο εκφυλισμός ενός εθνικού δικαιώματος

Δημήτρης Μάρτος

Έχουμε κορεστεί από την επανάληψη διακηρύξεων για τα εθνικά μας δικαιώματα στις θάλασσες, του τύπου της πρόσφατης δήλωσης του υπουργού Άμυνας από τη Λέρο ότι «…τα νησιά της Δωδεκανήσου έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα, σε ΑΟΖ και σε χωρικά ύδατα έως 12 μίλια, όπως ακριβώς προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία αποτελεί και εθιμικό Δίκαιο και δεσμεύει τους πάντες…». Το ζήτημα δεν είναι να διακηρύττεις συνεχώς και με σθένος ένα εθνικό σου Δικαίωμα αλλά να το εφαρμόζεις.

Μήπως, αντί για την εφαρμογή του «εθιμικού Δικαιώματος, που δεσμεύει τους πάντες», η κυβέρνηση προσχωρεί, έστω και ακούσια, στο εθιμικό δικαίωμα που προσπαθεί να επιβάλλει στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο το Τουρκικό κράτος;

Ως αντίλογο σε αυτήν την κατηγορία η κυβέρνηση, όταν δεν προβάλλει την εκφυλιστική θέση ότι τα «12 μίλια είναι ένα ισχυρό διπλωματικό χαρτί», τότε διαβεβαιώνει ότι η εφαρμογή θα γίνει στον κατάλληλο χρόνο όταν κρίνει αυτή και πάντοτε στο πνεύμα του διαλόγου.

Ο χρόνος, όμως, δεν είναι ουδέτερος σχετικά με την εφαρμογή των δικαιωμάτων σου, γιατί η αργοπορία μπορεί να δημιουργήσει νέο εθιμικό Δίκαιο, όπως προσπαθεί να κάνει η Τουρκία και με την κατοχή της Κύπρου. Και, επιπλέον, οι ευκαιρίες όταν παρουσιάζονται δεν αξιοποιούνται, όπως δεν αξιοποιήθηκε η πρόσφατη ευκαιρία ‘’Μενέντεζ’’.

Η εφαρμογή του Δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων οφείλει να γίνει μονομερώς και όχι σε συμφωνία με την Τουρκία, όπως έχουν κάνει όλες οι χώρες του κόσμου και όπως έγινε και με την εφαρμογή αυτού του Δικαιώματος στην πλευρά του Ιονίου πελάγους.

Έτσι και στο Αιγαίο, αφού εφαρμόσει η Ελλάδα τα 12 ν.μίλια, θα ενημερώσει τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς αλλά και τα παράκτια κράτη (Τουρκία), για να συμφωνήσουν ως προς τη «μέση γραμμή», δηλαδή, για τα τεχνικά ζητήματα της διευθέτησης του συνόρου, σε περιοχές που η απόσταση δύο εθνικών ακτών είναι κάτω από 24 ν.μ. Επόμενα, δεν καλείς, την Τουρκία να συμφωνήσει για το εύρος της επέκτασης των 12 ν.μιλίων, όπως δολίως αφήνουν να υπονοηθεί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, με το «έως και 12 μίλια», αλλά μόνον και όχι υποχρεωτικά, για τη «μέση γραμμή».

Η απεμπόλιση του δικαιώματος για τα 12 ν.μίλια

Quo vadis, κύριε υπουργέ των Εξωτερικών; - Γιατί έχει η Ελλάδα ξεγράψει την ΑΟΖ με

 Παναγιώτης Παύλου

Ειλικρινά, αναρωτιέμαι σε τι είδους αναγκαιότητα έχει υποταχθεί η ελληνική εξωτερική πολιτική, ώστε να ξεφεύγει από τον επικεφαλής της τέτοια συγκλονιστική ομολογία - Να αποκαλύπτει δηλαδή, άθελά του προφανώς, ότι η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο αυτή τη στιγμή θα πρέπει να θεωρείται ως ολική και τελική

Αργά χθες το βράδυ ενημερώθηκα για τη ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε την Παρασκευή ο υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας, Γιώργος Γεραπετρίτης, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και τον Παύλο Τσίμα, ανήμερα των εορτασμών για τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας.

Η ενημέρωση αυτή με εξέπληξε, καθώς περιλάμβανε μια κατακλείδα δήλωση στην οποία προέβη ο κ. Γεραπετρίτης προς το πέρας της συζήτησης με τον δημοσιογράφο, που με συγκλόνισε και σας την παραθέτω αυτούσια: «Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου για τις επόμενες γενιές, να είναι μια γειτονιά η οποία θα είναι ήρεμη, μια Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας, της υπερηφάνειας, ας χαρακτηριστώ και μειοδότης».

Όπως καταλαβαίνετε, ήταν τέτοια η έκπληξή μου στο άκουσμα τοιαύτης δήλωσης εκ στόματος του υπουργού των Εξωτερικών, που αναγκάστηκα να ξενυχτίσω για να ακούσω προσεκτικά ολόκληρη τη συνέντευξη του κ. Γεραπετρίτη και να καταλάβω τι εννοεί. Στην πορεία αποδείχτηκε ότι το ξενύχτι άξιζε τον κόπο. Διότι μου έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσω το δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Μητσοτάκης Κωνσταντίνος για Αιγαίο....

Σάββας Καλεντερίδης: Ακούστε τι λέει ο μπαμπάς Μητσοτάκης για τις σχέσεις του με τους Τούρκους. Δείτε ποιοι μας κυβέρνησαν και ποιοι μας κυβερνούν. Τούρκος δεν θα έλεγε τέτοια λόγια. Θα ένιωθε ντροπή!

Αν είναι να καταντήσουμε έτσι, καλύτερες οι λυχνίες

του Παντελή Σαββίδη

Χθες έγραψα για το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση με το οποίο απαγορεύει την ανάπτυξη σε μικρονησίδες που βρίσκονται στο Ανατολικό Αιγαίο, στερώντας τες έτσι- και κατά συνέπεια και τη χώρα- απο υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Στο σχόλιο αυτό υπήρξαν δύο ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις.

Η μια έλεγε να δούμε συνολικά την συμφωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν, αν υπάρξει τέτοια συμφωνία. Μήπως παραχωρούμε αλλά και παίρνουμε. Φυσικά, αν πάρουμε θα πάρουμε απο αυτά που δικαιούμαστε και θα παραχωρήσουμε δικά μας. Υπάρχουν, λοιπόν, συμπολίτες μας σε αυτήν την λογική.

Δεν νομίζω πως έχουμε φθάσει στο σημείο αυτό και δεδομένης της υποχωρητικής διάθεσης της κυβέρνησης η μυστική διπλωματία που ακολουθείται είναι επικίνδυνη.

Δημοσίευμα στο protagon επικαλούμενο διπλωματικές πηγές ρητά ανέφερε πως στο τέλος η όλη υπόθεση θα καταλήξει, πάλι, σε επίπεδο εμπειρογνομώνων.

Η άλλη απο τις παρατηρήσεις παρέθετε έναν σύνδεσμο που παρέπεμπε σε σελίδα της ΤΕΡΝΑ και αναφερόταν στην κατασκευή ενός αιολικού πάρκου στην βραχονησίδα Άγιος Γεώργιος στο κέντρο του Αιγαίου.

Βλέπετε το πάρκο στην φωτογραφία.

Η απαγόρευση ανάπτυξης στις μικρονησίδες που προανέφερα μιλούσε και για απαγόρευση τουριστικής ανάπτυξης.

Μήπως οι μικρονησίδες και οι βραχονησίδες του Αιγαίου απο το βόρειο ως το νότιο προορίζονται εκτός απο …”αξιοποίηση του παραθύρου ευκαιρίας με την Τουρκία” και για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών;

Το σχετικό κείμενο στην ιστοσελίδα της ΤΕΡΝΑ που προανέφερα λέει στην εισαγωγή του:

“Καταμεσής του Αιγαίου Πελάγους, ανάμεσα στον Σαρωνικό Κόλπο και τις Δυτικές Κυκλάδες, η ακατοίκητη νησίδα των 4.300 στρεμμάτων του Αγίου Γεωργίου (ή Σαν Τζώρτζης) που βρίσκεται σε απόσταση 12 μιλίων από το Σούνιο και 20 από την Ύδρα, έμελλε να αποτελέσει το σημείο όπου θα πραγματοποιούνταν ένα έργο-ορόσημο για τον ενεργειακό μετασχηματισμό και την εξέλιξη της Ελλάδας”.

Πάντως, αν είναι να καταντήσουμε την εικόνα της χώρας όπως φαίνεται στη φωτογραφία, ίσως είναι προτιμότερη η επιστροφή στις λυχνίες.

Έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ τα “μικρονήσια”;29/09/2024

ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Ερωτηματικά δημιουργεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Ενέργειας που παραφράζει τις διατάξεις του δικαίου της θάλασσας εισάγοντας τον νεολογισμό “μικρονήσια” και αφήνει σειρά νησιών δίχως υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.


Η νήσος Δοκός, μεταξύ Ύδρας , Ερμιόνης και Σπετσών στο Μυρτώον πέλαγος που κατοικείται από την εποχή του χαλκού, πρέπει, μόλις φύγει από εκεί η Κυρά της Ειρήνη, να χάσει την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της, συμφώνως προς νομοσχέδιο του υπουργείου… Ενεργείας (!) περί… “χωροταξικού σχεδίου του Τουρισμού”(!) το οποίον καλείται να ψηφίσει η ελληνική βουλή.


Πράγματι, το σχέδιο νόμου παραφράζει τις διατάξεις της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών, για το δίκαιον των θαλασσών του Μοντέο Μπέϋ της Τζαμέηκα το 1982 και συγχέει την έννοια της “βραχονησίδας ή του βράχου” – που αδυνατεί να στηρίξει ανθρώπινη διαβίωση ή όταν χάσει τους κατοίκους ότι παύει να έχει “χωρική” θάλασσα, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδα – με πλειάδα Ελληνικών νήσων του Αιγαίου πελάγους και κατά μήκος της Ελληνικής ακτογραμμής, μεταξύ των οποίων τα νησαία εδάφη Παναγιά, Μπαρμπαλιάς, Άσπρη και Μαύρη Πλακούδα, ΄Αγιος Βασίλης της Λέσβου, Παναγιά των Οινουσών, Αντίψαρα των Ψαρών (δυτικώς της Χίου) και Στρογγύλης του Καστελλορίζου (βλ. σχ. ερώτηση του βουλευτού Λέσβου κ. Παναγιώτη Παρασκευαϊδη.

Σημειωτέον, ότι ο όρος “μικρονήσια” του νομοσχεδίου δεν υπάρχει στους ορισμούς του δικαίου των θαλασσών και είναι νεολογισμός των νομοκανόνων του υπουργείου Ενεργείας. Όλα τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου από το 1982.


Μάλιστα, το ανθελληνικό νομοσχέδιο περιορίζει τα δυνητικά, ελληνικά χωρικά ύδατα στα δέκα μίλια (έναντι των 12 του Διεθνούς Δικαίου) και δεν επιτρέπει την τουριστική, ηπία ανάπτυξη των μικρών νήσων, τα οποία ευρίσκονται εις απόστασιν πέραν των 10 μιλίων από των ελληνικών συνόρων, όταν δεν συνδέονται ακτοπλοϊκώς με την ενδοχώρα (βλ. σχ. πρωτοσέλιδο της εφημερίδος ΕΣΤΙΑΣ 23.9.24).
Η καλή εφημερίς απορεί εάν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο του υπουργού Ενεργείας κ. Θεοδώρου Σκυλακάκη «είναι δώρον του πρωθυπουργού κ. Κυρ. Μητσοτάκη στον Τούρκο πρόεδρο Ταγήπ Ερντογάν και (νέα) συναντίληψη για τις θαλάσσιες ζώνες», που συζητήθησαν κατά την συνάντηση των δύο ηγετών στη Νέα Υόρκη προ ολίγων ημερών.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στην υπηρεσία της «Γαλάζιας Πατρίδας»

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Ο πρώτος χάρτης είναι του Απριλίου 2024 όταν ο Πρωθυπουργός ανακοίνωνε την δημιουργία δύο θαλάσσιων πάρκων, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο.

Ο δεύτερος είναι σημερινός, αναθεωρημένος.

Σύμφωνα με το νέο χάρτη φαίνεται ότι τα πάρκα αυτά θα περιορίζονται στα εθνικά μας ύδατα (6 ν.μ. στο Αιγαίο και 12 ν.μ. στο Ιόνιο).

Δέν είναι δε τυχαίο και το γεγονός, οτι με την τροπολογία πού κατέθεσε ο υπουργός Ενέργειας κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης γιά τήν ἠλεκτρική διασύνδεση Ελλάδος – Κύπρου, «ακρωτηριάζονται» τά δικαιώματα των νησιών μας.

Με το νομοσχέδιο το υπουργείο Ενέργειας παραφράζει τις διατάξεις του δικαίου της θάλασσας εισάγοντας τον νεολογισμό “μικρονήσια” και αφήνει σειρά νησιών δίχως υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Έτσι όμορφα συνεχίζεται η ελληνοτουρκική προσέγγιση που μόνο σκοπό έχει να εξυπηρετήσει την αναθεωρητική ατζέντα της «Γαλάζιας Πατρίδας»

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΥΠ.ΕΞ. από εφ. «ΝΕΑ» 30.09.2024

"...Αναφορικά με το κατά πόσο η ελληνική πλευρά έχει λάβει υπόψη στον σχεδιασμό της τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν από την τουρκική πλευρά, η οποία κάνει λόγο για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και «νησιά, νησίδες, βράχους των οποίων η κυριαρχία δεν έχει εκχωρηθεί στην Ελλάδα από τις διεθνείς συνθήκες» – το ελληνικό ΥΠΕΞ απαντά ότι

 - «πολιτικοποιείται ένα αμιγώς περιβαλλοντικό ζήτημα» –,

 αρμόδιες πηγές σχολιάζουν στα «ΝΕΑ» 30.09.2024:

 - «Εμείς προχωρούμε ακάθεκτοι να κάνουμε ό,τι πρέπει στο κομ"μάτι της περιβαλλοντικής προστασίας. Δεν έχουμε κάτι να μοιράσουμε με τους Τούρκους, δεν πάμε σε διεθνή ύδατα, πάμε σε εθνικά ύδατα, εντός των 6 ν.μ. όσον αφορά το Αιγαίο και εντός των 12 ν.μ. όσον αφορά το Ιόνιο»..."

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΑΟΖ Ή ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΠ

ΔΕ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ για το χθεσινό ντιμπέϊτ, αλλά σε θέσεις.

Οι διατυπώσεις που ακούστηκαν ήταν πολλές. Κάποιες θετικές (με χαρά άκουσα για "πατριωτικό ΠΑΣΟΚ") και κάποιες ιδιαιτέρως προβληματικές.

Για την ώρα θα αναφερθώ μόνο στην κουβέντα: "υπάρχει μία και μόνο διαφορά (με την Τουρκία), η οριοθέτηση ΑΟΖ ΚΑΙ υφαλοκρηπίδας και όχι μόνο ΑΟΖ"

Και αυτή την κοτσάνα την πέταξε αυτός, ο οποίος κατά τα άλλα με εξέπληξε θετικά, διότι σε όλα τα υπόλοιπα θα συμφωνούσα απολύτως μαζί του!

ΕΔΩ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αυτό που δεν γνωρίζουν οι Έλληνες σήμερα είναι ότι υπάρχει μία ισχυρή εσωτερική διένεξη μεταξύ των επιστημόνων, διπλωματών και πολιτικών μας ως προς τη σωστή  εθνική στρατηγική χάραξης των θαλασσίων ορίων της Ελλάδας. 

Από την μία πλευρά υπάρχει μία ομάδα που προτάσσει την ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) ως την «σωστή» προσέγγιση του θέματος, ενώ από την άλλη πλευρά βρίσκεται μία άλλη ομάδα, η οποία προβάλει την γεωλογική υφαλοκρηπίδα ως τη σωστή εθνική πρακτική.

Ή ΤΟ ΕΝΑ Ή ΤΟ ΑΛΛΟ. Και τα δύο μαζί, δε γίνεται. 

Ίσως είμαστε και η μοναδική χώρα στον κόσμο που θέτει στο τραπέζι ταυτόχρονα την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Δε βγάζει νόημα αυτή η διπολική στρατηγική. 

Να πάει σπίτι του! Χθες...

Του Θανάση Κ. 

Μια μικρή ιστορική επισήμανση. Που είναι, όμως, σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρη:

Μεταξύ 2013 και 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε δύο "γεωπολιτικά ανοίγματα" (που προσέχθηκαν ελάχιστα τότε, αλλά αποδείχθηκαν πολλαπλής σπουδαιότητας αργότερα - και για να είμαστε δίκαιοι, τα σεβάστηκε η επόμενη κυβέρνηση Τσίπρα): 

-- Έκανε το στρατηγικό άνοιγμα στο Ισραήλ το 2013 (τον "άξονα": Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) όπως ονομάστηκε τότε. 

-- Και το στρατηγικό άνοιγμα στην Αίγυπτο το 2014 (το "τρίγωνο": Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος). 

Καλές διμερείς σχέσεις και με τις δύο χώρες υπήρχαν κι από πριν. Και Πρωθυπουργική επίσκεψη στο Ισραήλ είχε κάνει και ο Γιώργος Παπανδρέου λίγα χρόνια νωρίτερα)...

Εκείνο που διαφοροποιούσε, όμως, τις κινήσεις επί εποχής Σαμαρά ήταν ότι πήραν χαρακτήρα όχι απλώς "αναβάθμισης" διμερών σχέσεων, αλλά ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ σύγκλισης συμφερόντων - δηλαδή πρόπλασμα συμμαχιών - κάτι δηλαδή πιο μόνιμο και πιο ουσιαστικό...

Πράγμα που υπογραμμιζόταν με την προσθήκη - και στις δύο περιπτώσεις - και της Κύπρου. Τότε η Ελλάδα δεν "ξεχνούσε" την Κύπρο, αλλά την έβαζε ρητά στα διπλωματικά της "ανοίγματα"...

Στην Αίγυπτο μάλιστα, ο Σαμαράς έφτασε με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος ΜΑΖΙ με τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη...

Κι ήταν προφανές ότι και στις δύο περιπτώσεις οι νέες αυτές "συμμαχίες" στρέφονταν - εμμέσως τουλάχιστον - κατά της Τουρκίας. Γιατί και το Ισραήλ του Νετανιάχου (τότε και τώρα) όπως και η Αίγυπτος του Σίσι (επίσης τότε και τώρα) είχαν πολύ σοβαρές αντιπαλότητες με την Τουρκία του Ερντογάν (τότε και τώρα)...

* Τα ανοίγματα αυτά του Σαμαρά προκάλεσαν και κάποιες "αντιδράσεις". 

-- Το άνοιγμα στο Ισραήλ και η συγκρότηση άξονα Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ δεν άρεσε σε ένα τμήμα του διπλωματικού κατεστημένου της Αθήνας (και, φυσικά, σε κύκλους του ΕΛΙΑΜΕΠ). Ο πραγματικός λόγος ήταν γιατί στρεφόταν κατά της Τουρκίας. Ο λόγος που επικαλέστηκαν τότε ήταν ότι αυτή η "μονομερής" πρόσδεση της Ελλάδας (και της Κύπρου) με το Ισραήλ θα προκαλούσε τις αντιδράσεις των... Αράβων - λόγω Παλαιστινιακού - και θα επέφερε, λέει, "αντίποινα" των Αράβων σε βάρος της Κύπρου (κυρίως με αναγνώριση, εκ μέρους τους, των "κατεχομένων"...)

Σταύρος Λυγερός - Σουρωτήρι έχουν κάνει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα οι Τούρκοι & η Αθήνα σιωπά!

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/dRaJuYecenw?si=rhgKMNetWZproF4d

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σκηνές του νεοελληνικού δράματος

Από Γιώργος Τασούδης

Παραθέτω σκέψεις πηγαίες, σχεδόν ανεπεξέργαστες. Σκέψεις που προέκυψαν περισσότερο από την εμπειρική θεώρηση των πραγμάτων, παρά από κάποια ενδελεχή επιστημονική ανάλυσή τους, μετερχόμενος π.χ. μεθόδους από την τέχνη της ιστορίας ή της κοινωνιολογίας. Σκέψεις παρ’ όλα αυτά δημόσιες, συνεπώς ανοιχτές στην αμφισβήτηση, τη διόρθωση, τον εμπλουτισμό. Σκέψεις σχετικά με τις, υποκειμενικά καθορισμένες από τον γράφοντα, που όμως δε διεκδικεί την πρωτοτυπία, τέσσερις σημαίνουσες, άρα συντελεσμένες και στο συλλογικό χαραγμένες, σκηνές του νεοελληνικού δράματος, καθώς και για μία επιπλέον, πέμπτη, εν εξελίξει, που φαίνεται να λαμβάνει στις μέρες μας την τελική της μορφή.

Σκηνή 1η

Το νεοελληνικό κράτος, όπως αυτό προέκυψε από την Επανάσταση του 1821, δομήθηκε πάνω στη δολοφονία Καποδίστρια και τα επακόλουθά της. Τη λεγόμενη περίοδο της αναρχίας, τη βαυαρική κηδεμονία, τον σταδιακό εκπροτεσταντισμό δομών και κοινωνίας, που οι «λαμπρές» τους συνέπειες, γίνονται όλο και πιο ευδιάκριτες στο απτό του ελλαδικού βίου.

Σκηνή 2η

Τον διπλασιασμό του ελλαδικού κράτους, κυρίως με τους βαλκανικούς πολέμους, ακολούθησε ο υποδιπλασιασμός του μείζονος ελληνισμού, γεγονός που οριστικοποίησε τον περιορισμό της «οπτικής» μας, το στένεμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το γίγνεσθαι, τον υποβιβασμό της οικουμενικής πολίτευσης του ελληνισμού σε επαρχιωτισμό. Ως προς τα προαναφερόμενα συνηθίζω να λέω, ότι ο βασικός πολιτικός πρωταγωνιστής την εν λόγω περιόδου, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, συνέβαλε καθοριστικά στο μεγάλωμα της Ελλάδας και στον αφανισμό του ελληνισμού.

Σκηνή 3η

Η μεταπολίτευση, δηλαδή η περίοδος από την αποκατάσταση της δημοκρατίας μετά τη στρατιωτική χούντα κι εντεύθεν, εδράστηκε πάνω στην απώλεια του 36% της Κύπρου, με την τουρκική εισβολή. Απώλεια τραγική και εξοργιστική συνάμα, την ευθύνη της οποίας μοιράζονται πολλοί: το καθεστώς Ιωαννίδη, ο Μακάριος, οι αποκαταστάτες της δημοκρατίας, ο ξένος παράγοντας. Ζήτημα μέγα που είναι αδύνατον και αδιανόητο να ψηλαφηθεί μόνο μέσα σε λίγες γραμμές.

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ Ο ΡΟΖΑΚΗΣ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΤΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Οι Ελληνοτουρκικές Σχέσεις και το Κυπριακό

Χρήστος Ροζάκης

Ηαποχώρηση του πλοίου δεν ανταποκρίνεται προς τις ημερομηνίες που είχαν θέσει οι Ελληνικές αρχές, αλλά ας δεχτούμε ότι το πλοίο ολοκλήρωσε το έργο του.

Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις που ήταν ήρεμες τα τελευταία χρόνια κινδύνευσαν τις τελευταίες μέρες μέσα από το επεισόδιο ανάμεσα στα Κύθηρα και στην Κάσο στα διεθνή ύδατα που βρίσκονται εκεί. Αιτία του επεισοδίου ήταν η έρευνα για την πόντιση καλωδίου από το Ιταλικό πλοίο Levoli Relume, που έχει αναλάβει το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας- Κύπρου. Αυτό είχε, ως συνέπεια, τη συγκέντρωση πέντε πολεμικών πλοίων του Τουρκικού ναυτικού, τα οποία παρακολουθούσαν τις εργασίες του Ιταλικού πλοίου και την αποστολή δυο Ελληνικών πολεμικών σε απάντηση για την Τουρκική αυτήν πρόκληση. Σημειωτέον ότι το Ιταλικό πλοίο είχε ενημερωθεί από την Τουρκία ότι βρίσκεται εντός Τουρκικής υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με το Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο, το οποίο, όμως , δεν αναγνωρίζεται από την Ελλάδα, και μάλιστα επικαλύπτεται από την Ελληνο-Αιγυπτιακή συμφωνία στα θαλάσσια αυτά σημεία.

Η νομική πραγματικότητα έχει ως εξής: Το Δίκαιο της Θάλασσας θεωρεί ότι η τοποθέτηση υποθαλάσσιων καλωδίων ή αγωγών αποτελεί μια από τις προστατευόμενες ελευθερίες των θαλασσών, όπως και η σχετική έρευνα για την τοποθέτηση τους. Αυτές οι ελευθερίες εξασφαλίζονται και στην περίπτωση των υδάτων της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), όπου η ελευθερία των θαλασσών εξακολουθεί να ισχύει, με τον περιορισμό της μη παρεμπόδισης των νόμιμων δραστηριοτήτων του παράκτιου κράτους σε αυτές. Ειδικότερα για την ΑΟΖ οι ελευθερίες που παραμένουν σε σχέση με τη γενικότερη δικαιοδοσία που έχει το παράκτιο κράτος σε αυτήν περιλαμβάνει εκτός από την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και την ελευθερία τοποθέτησης υποθαλάσσιων καλωδίων και αγωγών, που όπως προείπαμε δεν πρέπει να παρεμποδίζουν την άσκηση των δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους σε αυτήν.

Το επεισόδιο έληξε με την αποχώρηση του Ιταλικού πλοίου, το οποίο ολοκλήρωσε πρόωρα το έργο του και μετά από έντονες παρασκηνιακές ανταλλαγές ανάμεσα στους Υπουργούς των Εξωτερικών των δυο κρατών . Η αποχώρηση του πλοίου δεν ανταποκρίνεται προς τις ημερομηνίες που είχαν θέσει οι Ελληνικές αρχές, αλλά ας δεχτούμε ότι το πλοίο ολοκλήρωσε το έργο του.

«Η Κάσος κείται μακράν» και τα κυβερνητικά «τρολάκια» που κάποιος επιτέλους πρέπει να μαζέψει

Από το neostrategy.gr

Ενώ η Τουρκία, με το τελευταίο «επεισόδιο» σε Κάσο – Κάρπαθο, επιχειρεί να ακυρώσει στην πράξη τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου και το δικαίωμα της χώρας μας, βάσει του διεθνούς Δικαίου, να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια, ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, όχι μόνο δεν απαντά στις επικρίσεις περί «υποχωρητικότητας» της κυβέρνησης Μητσοτάκη και «κατευνασμού» της Τουρκίας, αλλά αντίθετα συσκοτίζει και παραπλανά. Στο μεταξύ, οργιάζει ο κυβερνητικός στρατός των τρολ κατά δημοσιογράφων.

Τη στιγμή που αυξάνονται οι πληροφορίες και μεγαλώνουν οι υποψίες ότι, με τον τρόπο που χειρίστηκε η κυβέρνηση το «επεισόδιο» στην Κάσο, και τις «συνεννοήσεις» του ελληνικού με το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, ουσιαστικά άλειψε βούτυρο στο ψωμί των τουρκικών αβάσιμων διεκδικήσεων επί περιοχών ελληνικής κυριαρχίας, ο Γ. Γεραπετρίτης επιμένει να αποκρύπτει τι ακριβώς συνέβη στις 22, 23 και 24 Ιουλίου νοτίως των Κάσου και Καρπάθου, όταν στην περιοχή βρέθηκαν τουρκικά πολεμικά πλοία, προκειμένου να εμποδίσουν τις έρευνες του ιταλικού πλοίου, «Ievoli Relume».

Με αντίστοιχες γενικολογίες αντιμετώπισε το θέμα και ο υπουργός Αμυνας, Νίκος Δένδιας, αφού σε ανακοίνωση του υπουργείου, γίνεται γενικώς και αορίστως λόγος περί του ότι οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις αντιμετώπισαν στην Κάσο και θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον κάθε τουρκική απαίτηση. Φαίνεται ότι, για Γεραπετρίτη και Δένδια, και συνολικότερα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η Κάσος κείται μακράν, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να συσκοτίσουν την πραγματικότητα και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.

Τώρα του φταίει το Ιντερνετ

Αντί να απαντά επί της ουσίας του περιστατικού, ο υπουργός Εξωτερικών, ωσάν να επρόκειτο για σχολιαστή στο Facebook ή στο Τwitter, ασχολείται με το εάν διαδικτυακοί ιστότοποι που καταγράφουν τις κινήσεις των εμπορικών πλοίων διεθνώς, όπως το MarineTraffic, έδωσαν σωστά τα στίγματα των κινήσεων και ερευνών του «Ievoli Relume».

Γιατί όσα έγιναν στην Κάσο είναι πολύ σοβαρά κι όχι «μια ταλαιπωρία από τους φίλους μας» όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός-Παν.Γερογλής

Συμβαίνουν ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ πράγματα στη χώρα»! Ταξίαρχος ε.α Παναγιώτης Γερογλής στο «Μαύρο Πρόβατο», Αλέξανδρο Τσίγγο (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο πρωθυπουργός σε συνομιλία του με τους Αρχηγούς χθες βράδυ στο Προεδρικό Μέγαρο περιέγραψε την ιταμή πρόκληση των Τούρκων στην Κάσο ως εξής: «Μας ταλαιπώρησαν λίγο οι φίλοι μας αλλά τελικά όλα καλά»…

Η απάντηση 

στο άρθρο του Παναγιώτη Γερογλή*

Το εν λόγω σκηνικό έντασης που στήθηκε στο στενό Κάσου – Καρπάθου, τις προηγούμενες τρεις ημέρες και η πολυδιάστατη τουρκική πρόκληση, είναι πολύ πιο σοβαρό θέμα, από ότι παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση, αλλά και με τον τρόπο που καλύφθηκε από μεγάλη μερίδα των ελεγχομένων ΜΜΕ…
Για να αντιληφθούμε καλύτερα το τι συνέβει και τι διακυβεύεται πίσω από αυτή τη νέα πρόκληση,, καλό θα είναι να πάμε λίγο πιο πίσω χρονικά, από το πρόσφατο επεισόδιο.

Τρίτη 24 Ιουνίου

Έκδοση τουρκικής NAVTEX (0592/24), για εργασίες πόντισης καλωδίου, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ρόδου και Κρήτης,, εντός δυνητικής ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ (σύμφωνα με τo Δ.Δ.Θ., την UNCLOS/1982), αλλά και ΕΝΤΟΣ ελληνικής ΑΟΖ, κατόπιν της καθ’ όλα νόμιμης συμφωνίας για καθορισμό ΑΟΖ, μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου (8/2020).
Με την υπόψη συμφωνία για καθορισμό ΑΟΖ, μεταξύ της χώρας μας και της Αιγύπτου, η χώρα μας, δέχτηκε μειωμένη επήρρεια μέχρι και της ν. Κρήτης, προκειμένου να επιτευχθεί η συμφωνία και να ανατραπεί νομικά κατά το Δ.Δ.Θ., το τουρκολυβικό σύμφωνο καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης (11/2019).

Η τουρκική NAVTEX, επικαλείται , ότι ο χώρος ανήκει στη δικαιοδοσία της, κατόπιν του ανωτέρω τουρκολυβικού συμφώνου.

Ακολουθεί την ίδια ημέρα ελληνική (ANTI)NAVTEX, από την υδρογραφική υπηρεσία σταθμού Ηρακλείου (NAVWARN 576/24), με την οποία προειδοποιεί τους ναυτιλομένους στην περιοχή, για τον παράνομο χαρακτήρα της τουρκικής NAVTEX λόγω μη αρμοδιότητας βάσει των παραπάνω αιτιάσεων, πλην όμως αναγγέλουν τις εργασίες του ειδικού πλοίου πόντισης καλωδίων στην υπόψη περιοχή, η οποία βρίσκεται εντός ελληνικής δικαιοδοσίας και υφαλοκρηπίδας.

Κατά παρόμοιο τρόπο , ενεργεί και η αρμόδια αρχή της Κύπρου (JRCC LARNACA) για το χρονικό διάστημα 22 Ιουνίου-3 Ιουλίου…
Υπόψιν, ότι το ποντιζόμενο καλώδιο αφορά τηλεπικοινωνίες και διαδίκτυο μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου, Ιταλίας, Γαλλίας (ιδιωτικές εταιρείες, Elletra TLC-SPA)
Σάββατο 28 Ιουνίου- Τρίτη 23 Ιουλίου.

Το ιταλικό ειδικό πλοίο C/S Telliri, ποντίζει το ειδικό καλώδιο, τόσο εντός Κυπριακής ΑΟΖ, εντός δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ και εντός καθορισμένης ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ.

Εάν η Ελλάδα επιτρέψει, δια της αδράνειας της, την αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, θα απαξιωθεί από την διεθνή κοινότητα

• 
  
  
  

Κωνσταντίνος Γρίβας:

 Εξόχως παρανοϊκό αφήγημα! Ποιά ήρεμα νερά; Όλα αυτά ήταν καραγκιοζιλίκια και τώρα κατέρρευσαν παταγωδώς. Γιατί είχαμε μία δια των όπλων αμφισβήτηση και αποδόμηση της ελληνικής ΑΟΖ, όπως έχει συμφωνηθεί με την Αίγυπτο. Το βασικό είναι, ότι είχαμε πολεμική απειλή από πλευράς Τουρκίας σε έναν χώρο αναντίρρητης ελληνικής κυριαρχίας. Ενέργεια που δεν πρέπει να εξεταστεί ξεχωριστά, αλλά ως κομμάτι μιας συνεχούς προσπάθειας να αποδομήσει την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο.

 Γιατί είναι πολύ σοβαρή; Γιατί έστειλε πολεμικά πλοία σε χώρο μεταξύ 6 και 12 ν.μ. Αυτός ο χώρος δεν παύει να αποτελεί δυνάμει εθνικός χώρος, τον οποίο έχεις δικαίωμα και νομική υποχρέωση να τον υπερασπιστείς. Νομικά αμφισβητεί και την κυριαρχία επί του εδάφους.

Δεν είναι απλά πρόκληση. Είναι κομμάτι ενός ευρύτερου ολοκληρωτικού πολέμου που ασκεί η Τουρκία στην Ελλάδα. Είναι προσπάθεια της Άγκυρας να εξασφανίσει την Ελλάδα. Αμφισβητεί την ύπαρξή της χώρας μας, αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΙΒΑ

Φιλοξενούμενος του newshub ειναι ο Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών στη Σχολή Ευελπίδων, Κώστας Γρίβας.

Οι ελληνικές χίμαιρες απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό

ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Το σοβαρό επεισόδιο έξω από τη νήσο Κάσο, όπου πέντε πολεμικά τουρκικά πλοία κατέφτασαν στο χώρο όπου ιταλικό πλοίο το Levoli Relume διενεργούσε έρευνες βυθού για την ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης – Κύπρου, κατά βάση εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων (αιγιαλίτιδα ζώνη) νοτίως της Κάσου και επ’ ολίγον εκτός αυτής, εντός όμως της οριοθετημένης ΑΟΖ Ελλάδος – Αιγύπτου, που νόμιμα καταρτίστηκε και έχει αναγνωριστεί από την ΕΕ, καταδεικνύει πέραν πάσης πλέον αμφιβολίας τα εξής:

Πέραν των φληναφημάτων της εγχώριας κατευναστικής πολιτικής τάξης και της σημερινής κυβέρνησης περί επωφελούς ελληνοτουρκικού διαλόγου και της συνάψεως του νομικά ανίσχυρου Σύμφωνου Φιλίας των Αθηνών, η Τουρκία απεργάζεται συστηματικά την προσβολή και καταπάτηση των νομίμων εθνικών κυρ5ιαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Μέσω του παράνομου και άκυρου τουρκο-λιβυκού συμφώνου για καθορισμό δήθεν της ΑΟΖ μεταξύ δύο χωρών που αντικειμενικά δεν συνορεύουν γεωγραφικά παρά μόνο με βάση τις αδιανόητες και εξωπραγματικές θέσεις της Τουρκίας ότι τα νησιά στο Αιγαίο δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα διότι δήθεν επικάθονται επί της υφαλοκρηπίδας της Μικράς Ασίας – Ανατολίας (κατασκεύασμα περί γαλάζιας πατρίδας), αμφισβητούν ευθέως και καθαρά τα ελληνικά νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα. Δικαιώματα που απορρέουν από τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου για τη δυνατότητα της χώρας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη σε 12 ν.μ. από έξι που είναι σήμερα και περαιτέρω ότι τα νησιά έχουν αυτοτελή ΑΟΖ.

Πρόκειται για τον πυρήνα του διεθνούς δικαίου της θαλάσσης και ειδικότερα της συνθήκης Unclos για το δίκαιο της θάλασσας, σε συνδυασμό με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Χάγης, το οποίο με πρωτοφανή κυνικό και επιθετικό τρόπο κονιορτοποιεί ευθέως το τουρκικό καθεστώς μέσα από έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, στηριζόμενο στις επιεικώς αποκαλούμενες ελληνικές αβελτηρίες, που διαπράττει διαχρονικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το φοβικό και κατευναστικό ελληνικό κατεστημένο. Για να κατανοηθεί το τερατούργημα της τουρκικής προκλητικότητας και η αδιανόητα κατευναστική ελληνική στάση το σημείο όπου έπλεε το ιταλικό πλοίο βρισκόταν μόλις επτά ν.μ νότια της Κάσου, εντός της νομίμως οριοθετημένες ΑΟΖ Ελλάδος – Αιγύπτου και σχεδόν 300 ν.μ. από τις μικρασιατικές ακτές.

Επιτέλους να ξυπνήσουμε: Την ελληνική ΑΟΖ παραβίασε στην Κάσο η Τουρκία… Για πόσο θα συνεχίζεται ο «ωραίος διάλογος» του Πρωθυπουργού με τον Ερντογάν;

Σκηνικό πολέμου στήνει η κατοχική Τουρκία στο Αιγαίο. Φωτογραφία από βίντεο, via Open TV 24/07/2024

 Του καθηγητή ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ
Ουάσιγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες

Η Τουρκία παραβίασε χθες την ελληνική ΑΟΖ νότια των νήσων της Κάσου και της Καρπάθου και η ελληνική κυβέρνηση κοιμάται.

Διαβάστε την ντροπιαστική απάντηση της Ελληνικής κυβέρνησης:

«Το ιταλικό πλοίο Levoli Relume πραγματοποιεί έρευνα για την πόντιση υποβρυχίων καλωδίων πλησίον της Κάσου. Η ανάπτυξη πλοίων του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στην περιοχή, σε συνέχεια πλεύσης του ερευνητικού πλοίου σε διεθνή ύδατα, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη και ελληνικών πολεμικών πλοίων. Λαμβάνουν χώρα οι δέουσες συνεννοήσεις ενόψει ολοκλήρωσης της έρευνας βάσει του υφιστάμενου προγραμματισμού».

Η Άγκυρα με πρόσχημα την παραβίαση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας (δεν μιλάει ποτέ για ΑΟΖ) ανάπτυξε πολεμικά πλοία στην θαλάσσια περιοχή της Κάσου και Καρπάθου στην περιοχή που πλέει το Ιταλικό ερευνητικό πλοίο εκτός χωρικών μας υδάτων. Δηλαδή, εντός ελληνικής ΑΟΖ.

Κοιτάξτε την αντίδραση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας. Ανακοίνωσε ότι μονάδες του πολεμικού μας ναυτικού έχουν αναπτυχθεί στην θαλάσσια περιοχή της Κάσου για να αντιμετωπίσουν τα πέντε τουρκικά πολεμικά πλοία, τονίζοντας ότι βρίσκονται εκτός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Ο κύριος Δένδιας, ξεχνάει να μας πεί ότι αφού τα τουρκικά πολεμικά πλοία βρίσκονται εκτός των χωρικών μας υδάτων, βρίσκονται εντός της ελληνικής ΑΟΖ και το πολεμικό μας ναυτικό απλώς χαζεύει τα τουρκικά πολεμικά πλοία να κάνουν βόλτα στην ΑΟΖ του Αιγαίου μας!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΧΑΡΤΩΝ

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΙΑΣ

Δημήτρης Α. Ιωάννου

Η Ελλάδα υπέστη στην λανθάνουσα συγκρουσή της με την Τουρκία την μεγαλύτερη ήττα της τελευταίας πεντηκονταετίας. Αυτό συνέβη, λόγω του τρόπου με τον οποίο “επιτεύχθηκε” η “αποκλιμάκωση” της “έντασης” που είχε προκληθεί μεταξύ Κάσου και Καρπάθου, με αφορμή τις ερευνητικές εργασίες του ιταλικού σκάφους Levoli Lerume.

Διότι έτσι, τουλάχιστον, με αυτή την απίστευτη φρασεολογία (“αποκλιμάκωση”, “ενταση”, “εκτόνωση” κλπ), παρουσίασε ο πλήρους σοβιετικής νοοτροπίας ως προς την ευθυγράμμισή του και την υποταγή του στην κυβέρνηση, ελληνικός τύπος την, εντός ολίγων ωρών, ουσιαστική κατάρρευση, εν τοις πράγμασι, όλων των εγχειρημάτων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Όπως ήδη έχει επισημανθεί από πολλές πλευρές, με την “αποκλιμάκωση”, δηλαδή με την εσπευσμένη αποχώρηση του ερευνητικού πλοίου από την περιοχή της Κάσου-Καρπάθου, λόγω της εκεί παρουσίας των πέντε τουρκικών πολεμικών σκαφών, η Ελλάδα έδειξε να αποδέχεται στην πράξη το τουρκολιβυκό Μνημόνιο, να απεμπολεί την Συμφωνία με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση ΑΟΖ και -το κυριότερο- να συναινεί με την στάση της, και να αποδέχεται με την συμπεριφορά της, τον τουρκικό ισχυρισμό πως δεν υπάρχει ελληνική ΑΟΖ πέραν των 6 μιλίων της αιγιαλίτιδας ζώνης των νησιών του Αιγαίου.

Εκείνο βέβαια που δεν έχει επισημανθεί επαρκώς είναι πως το σημαντικό εδώ δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η αποχώρηση του ερευνητικού πλοίου πριν την ολοκλήρωση των εργασιών του-παρά τους ισχυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης ότι αυτές είχαν ολοκληρωθεί. Το σημαντικό στοιχείο είναι πως αυτό έγινε όχι με ολόπλευρη καταγγελία της Τουρκίας, αλλά με “φιλικό τρόπο”, μέσω διαβουλεύσεων, στο πνεύμα διαλόγου που έχει εγκαινιασθεί, μεταξύ των δύο πλευρών, μετά την “Διακήρυξη των Αθηνών”!

Δηλαδή η εγκατάλειψη όλων των σταθερών της εξωτερικής πολιτικής μας έναντι της Τουρκίας, τα τελευταία πενήντα χρόνια, γίνεται, χωρίς παράπονο κανένα από την πλευρά μας, στο πλαίσιο της διαδικασίας προσέγγισης και αλληλοκατανόησης με την γείτονα! Την οποία, μάλιστα προσέγγιση, θυμίζουμε, οι ενθουσιώδεις χειροκροτητές της, μας είχαν καλέσει να υποστηρίξουμε και εμείς όλοι με γενναιότητα, αλλά και ανοιχτό μυαλό, διότι ελάμβανε χώρα σε μία στιγμή που ο Ερντογκάν ήταν διεθνώς αποδυναμωμένος, και, συνεπώς, οι οιωνοί ήταν με το μέρος μας!

Ας ευχηθούμε όλοι πώς η ήττα αυτή δεν θα είναι η στιγμή δυσμενούς καμπής που όλοι φοβόμαστε ότι θα ερχόταν σε κάποιο χρονικό σημείο στις σχέσεις μας με τον κακό μας γείτονα, Δυστυχώς όμως είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει κάτι τέτοιο διότι πραγματικά πρόκειται για την μεγαλύτερη ήττα που έχουμε υποστεί μετά την κατάληψη της Κύπρου. Εάν κάποιος θεωρεί σοβαρή ήττα την έκβαση της κρίσεως των Ιμίων πρέπει να σκεφτεί ότι εκεί φαινομενικά, τουλάχιστον, πέραν του γεγονότος ότι η κρίση αφορούσε μία συγκεκριμένη και πολύ μικρή περιοχή εκείνο που χάθηκε από εμας δεν κερδήθηκε από τους αντιπάλους μας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως της Κάσου, είναι η πρώτη φορά που εγκαταλείπουμε, -και μάλιστα κατά τα φαινόμενα περιχαρείς για την αποτελεσματική λειτουργία των “διαύλων επικοινωνίας” με την Αγκυρα-, ακόμη και την υποστήριξη του Διεθνούς Δικαίου ως μέσου για την επίλυση των διαφορών μας με τις όμορες χώρες. Και αν βέβαια η κυβέρνηση πιστεύει ότι με την προσπάθεια να υποβαθμίσει στα μάτια της κοινής γνώμης, σχεδόν παρασιωπώντας το γεγονός, την σημασία της ελληνικής υποχώρησης, πλανάται πλάνην οικτράν. Με τον τρόπο που έγινε αυτή, την συγκεκριμένη στιγμή, και στο συγκεκριμένο θέμα, έχει ήδη δώσει στο τουρκικό καθεστώς την θαυμάσια ευκαιρία, είτε άμεσα είτε σε βάθος χρόνου, την κατάλληλη πολιτικά στιγμή, να διατυμπανίσει το όλο θέμα ως μία πλήρη δικαιωση της πολιτικής της κυβέρνησης Ερντογκάν έναντι της Ελλάδας.

Αυτό που συνεβη δημιουργεί ένα εξαιρετικά δυσμενές προηγούμενο. Δυστυχώς τα γεγονότα έχουν μία δυναμική την οποία η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να αγνοεί, όταν χαράσσει πολιτική -εαν συμβαίνει, βέβαια, κάτι τέτοιο. Η ύπαρξη ενός προηγουμένου επιβολής στον αντίπαλο με πειθαναγκασμό και απειλή βίας, δημιουργεί για τον εν δυνάμει επιτιθέμενο, δηλαδή για την εκάστοτε τουρκική κυβέρνηση, από τούδε και εις το εξής, την δέσμευση πως την επόμενη φορά, σε μία ανάλογη κατάσταση, θα πρέπει να είναι ακόμα περισσότερο επιθετική. Από την άποψη αυτή, συνεπώς, η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας που, με υπερατλαντική παρότρυνση, από διετίας ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντί να επιτύχει τον στόχο της, επιφέρει μέχρι στιγμής το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: ωθεί την Τουρκία στο να καθίσταται περισσότερο επιθετική και απειλητική απένταντι στην χώρα μας. Ωθεί, επίσης τους τρίτους που επιθυμούν να είναι ρυθμιστές της όλης κατάστασης να προσαρμόζουν αναλόγως την συμπεριφορά τους: να πιέζουν, δηλαδή, λιγότερο τους εμφανώς αποφασισμένους να κυριαρχήσουν και περισσότερο τους “σώφρονες” και “νουνεχείς” που δείχνουν πρόθυμοι να υποχωρήσουν και, -γιατί όχι- και να κυριαρχηθούν.

Βέβαια εδώ ο φιλοκυβερνητικός πραγματιστής θα θέσει το ερώτημα: και τι να έκανε δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στα πέντε τουρκικά πολεμικά; Να ξεκινούσε την νέα ναυμαχία της Κάσου και μετά τον νέο ελληνοτουρκικό πόλεμο;

Η απάντηση σε αυτό είναι πάρα πολύ απλή: εκείνο που θα έπρεπε να είχε κάνει η ελληνική κυβέρνηση, εφ’ όσον δεν επιθυμούσε την σύγκρουση, είναι πως θα έπρεπε να είχε προνοήσει και να μην είχε στείλει το ερευνητικό σκάφος, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, δίνοντας την ευκαιρία στο Τούρκους να κάνουν επίδειξη δύναμης και να επιβάλουν όχι, πλέον, μόνο συμβολικά, αλλά και ουσιαστικά την κυριαρχία τους στην περιοχή.

Το να περιδιαβαίνει το Oruc Reis την (δυνητικά) ελληνική ΑΟΖ και εσύ να το παρακολουθείς και να το καταγγέλεις δεν είναι μία αναμφίσημη στάση αδυναμίας: μπορεί να είναι και δείγμα σοβαρότητας και σταθερότητας. Όμως όταν είσαι εσύ που, παίρνοντας μία άστοχη πρωτοβουλία, προσφέρεις την δυνατότητα στον αντίπαλο να προκαλέσει επεισόδιο επιδεικνύοντας τα στοχεία που εσύ δεν διαθέτεις, (αποφασιστικότητα, επιθετικότητα κλπ), αναγκάζοντας σε να υποχωρήσεις κατά καταστροφικό τρόπο, τότε έχεις υποπέσει σε σοβαρό σφάλμα ακρισίας. Δυστυχώς αυτό κάναμε εμείς και το πληρώσαμε με την μεγαλύτερη ήττα μετά από το 1975, τις συνέπειες της οποίας τώρα πρέπει να επανορθώσουμε, όσο δύσκολο και να είναι αυτό .

ΠΗΓΗ:https://www.anixneuseis.gr/%ce%b7-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b7-%ce%b7%cf%84%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%b1%cf%83/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Άτυπος πόλεμος και όχι πρόκληση το επεισόδιο στην Κάσο

24/07/2024

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Η Τουρκία στην Κάσο αμφισβητεί, όχι ρητορικώς, αλλά δια των όπλων, όχι κάποια κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Αυτό το πράττει, καταρχάς, δια της ένοπλης παρουσίας της μέσα σε χώρο ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων.

Ακόμη και αν η Ελλάδα δεν έχει προβεί στην (επιβεβλημένη από το διεθνές δίκαιο αλλά και τη διεθνή πρακτική) επέκταση των χωρικών της υδάτων, ο χώρος μεταξύ έξι και δώδεκα ναυτικών μιλίων δεν παύει να αποτελεί αναντίρρητο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η Τουρκία, δια της ένοπλης παρουσίας της και όχι απλώς δια ρητορικών διακηρύξεων, αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Προσοχή, δεν αμφισβητεί το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά γενικώς το να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, επιδιώκοντας να επιβάλει το παρανοϊκό αφήγημά της ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν προέκταση της μικρασιατικής ακτής και “κάθονται” πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας, σαν να ήτανε πλωτές εξέδρες.


Περιττεύει να πούμε ότι οι τουρκικές θέσεις παραβιάζουν προκλητικά, ολοκληρωτικά και απόλυτα το διεθνές δίκαιο. Τόσο τη συνθήκη UNCLOS για το Δίκαιο της Θάλασσας, όσο και την ιστορικής σημασίας απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης το Καλοκαίρι του 2016, κατόπιν προσφυγής σε αυτό των Φιλιππίνων, που “πακτώνει” τα δικαιώματα των νήσων και κονιορτοποιεί τα, έτσι και αλλιώς ανύπαρκτα, επιχειρήματα της Άγκυρας και άλλων “χερσαίων” Δυνάμεων του πλανήτη, περί “ανωτερότητας” της ηπειρωτικής ακτής έναντι των νήσων.