Η πτώση του Ν. Ανδρουλάκη ετέθη στην Μπίλντερμπεργκ του Καστρίου

Του Μανώλη Κοττακη 

Διεργασίες για... αποστασία απέναντι από την ιστορική βίλα «Γαλήνη» του Γεωργίου Παπανδρέου στα βόρεια προάστια

H Ελληνική Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, ενώπιον της οποίας παρουσιάστηκε και έδωσε τα διαπιστευτήριά του την περασμένη εβδομάδα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέφανος Κασσελάκης, ιδρύθηκε μέσα στην καρδιά της κρίσης των Μνημονίων. Στο Belle Helene της Πολιτείας. Ο ιδρυτής της ήταν εκείνη την εποχή πρόεδρος μεγάλου τραπεζικού ομίλου και οι σαββατιάτικες συναντήσεις είχαν μεγάλο πολιτικό, οικονομικό και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον.

Σε μία από εκείνες τον Οκτώβριο του 2011 κάλεσε τα μέλη της στο τηλέφωνο ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος και τους έδωσε την είδηση, έπειτα από επικοινωνία που είχε μαζί του, ότι «έρχεται ο Λουκάς». Οπου «Λουκάς», εννοείται Παπαδήμος βεβαίως. Οχι ο… Κουφοντίνας, ο οποίος είχε αυτό το ψευδώνυμο στη 17 Νοέμβρη. Ερχόταν για πρωθυπουργός «ο Λουκάς» κατευθείαν από τις ΗΠΑ με ανταπόκριση και μόλις έκανε στάση σε αεροδρόμιο της Γερμανίας ενημέρωσε την «οργάνωση».

Ερχόταν για πρωθυπουργός κατόπιν εισηγήσεως γνωστού εκδότη της διαπλοκής, ο οποίος δεν ζει πια. Για την ιστορία, ο ίδιος εκδότης εργάστηκε για το σενάριο της πρωθυπουργίας στον επίσης θανόντα Βασίλη Μαρκεζίνη, ο οποίος είχε αρχίσει τη συγκρότηση δωδεκαμελούς κυβέρνησης, αλλά το σενάριο αυτό «κάηκε». Ο αρχηγός μικρού κόμματος επέβαλε τον «Λουκά» ως πρωθυπουργό στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η παρέα συνέχισε τις καθιερωμένες συναντήσεις της και η λέσχη λειτουργούσε «υβριδικά». Η συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ ήταν συμβατή με τα συμφέροντα των μελών της. Ωστόσο, μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία οι εργασίες της απέκτησαν μια συστηματικότητα. Η σύνθεση διευρύνθηκε με παλαιούς πολιτικούς κυρίως από το ΠΑΣΟΚ αλλά και τη Ν.Δ., από επιχειρηματίες, από αναλυτές των ΜΜΕ, από δημοσκόπους και από άλλες δημοκρατικές δυνάμεις. Το κέντρο βάρους της, πάντως, ήταν πάντοτε το εκσυγχρονιστικό ρεύμα και οι απολήξεις του στην ελεύθερη αγορά. 

Οχι ο Σημίτης απαραιτήτως.

Το ρεύμα του, όμως, ναι.

ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΛΟΙΩΝ - ΒΑΦΑΙ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

Η αμερικανοποίηση της ελληνικής αριστεράς αποτελεί ένα παγκοσμίου ενδιαφέροντος πείραμα. Δεν αναφέρομαι στην προσωπική διαδρομή του γνωστού υποψηφίου αλλά σε μια γενικότερη ηθική, κοσμοθεωρητική, οντολογική θα τολμούσα να πω, μεταβολή. 

Δεν ήταν τυχαία η επιλογή του τόπου πειράματος.

Ένας ιστορικός λαός που βρίσκεται σε αποδρομή, αδυνατώντας να συντηρήσει παραγωγικά τη δανεική ευημερία του, εκμαυλισμένος από τα ΜΜΕ ακόμη και όταν τα βρίζει, είναι έτοιμος να παραδοθεί στη μεταπολιτική και τη μεταδημοκρατία. Λαός με χαρίσματα αλλά ενδιάθετη εμφυλιοπολεμική και δοσιλογική ροπή (πόσο έξυπνα αποκρύψαμε το εύρος της ροπής αυτής, από τη ρωμαιοκρατία και την τουρκοκρατία ως την ιταλογερμανική Κατοχή...), με πάθος για την εξουσία και άγχος για την επιβίωση, με βαριά επίκτητα χαρακτηριστικά από τη δουλεία τετρακοσίων ετών (να φταίει άραγε αυτό και για το γεγονός ότι οι όποιες αντιδράσεις λαμβάνουν σχήματα γελοία;), αποδέχεται τη μοίρα του προτεκτοράτου και του απέραντου ξενοδοχείου. 

Τά θελήματα τῶν ἄλλ

Μανώλης Κοττάκης

Η ΕΛΛΑΣ, ἡγέτιδα χώρα τῶν Βαλκανίων. Τόν ἔχουμε ξαναδοκιμάσει αὐτόν τόν ρόλο τοῦ 2003. Πράγματι. Ἐπί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη.

Πρόκειται γιά ἐξωτερική πολιτική βενιζελικῆς ἐμπνεύσεως: Μπαίνουμε μπροστά γιά νά ἐξυπηρετήσουμε ὡς περιφερειακοί ἀτζέντηδες τά συμφέροντα τῶν συμμάχων καί δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θεωροῦμε ὅτι ἐξυπηρετοῦμε καί τά δικά μας συμφέροντα. Ἦταν μία πολιτική πού ἄρεσε πάρα πολύ καί στόν Γεώργιο Παπανδρέου, ἀλλά διαφωνοῦσε μέ αὐτήν, μολονότι λεηλάτησε τήν λοιπή βενιζελική πολιτική κληρονομιά στίς προεκλογικές περιόδους ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου. (Αὐτό προκύπτει ἀπό τίς διηγήσεις του στόν Θανάση Λάλα.) Τό νά ἡγεῖται ἡ Ἑλλάς ὅταν μπορεῖ καί νά διευρύνει ντέ φάκτο τά σύνορά της μέ ὅπλο τήν οἰκονομική ἰσχύ, καί θεμιτό εἶναι καί σκόπιμο. Γιά τόν ἑαυτό της ὅμως.

Τό ζήτημα πού προκύπτει, ἄν κάνουμε μιά πρόχειρη ἀναδρομή στήν ἐξωτερική μας πολιτική, εἶναι τί κατάφερε νά κερδίσει ἡ Ἑλλάς κάθε φορά πού ἡγήθηκε στήν εὐρύτερη περιοχή μας γιά λογαριασμό ἄλλων. Ὡς λαγός ἄλλων. Τό 2003, πράγματι, ὁ Κώστας Σημίτης μέ τήν σύνοδο τῆς Χαλκιδικῆς θέλησε νά τεθεῖ ἐπί κεφαλῆς τῆς προσπάθειας διευρύνσεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως στά Βαλκάνια. Πρόκειται γιά μία τεράστια λωρίδα γῆς πού ξεκινᾶ δυτικά ἀπό τήν Ἀδριατική, καταλήγει ἀνατολικά στόν Βόσπορο καί τήν Μαύρη Θάλασσα καί πάντοτε ἐνδιαφέρει γεωπολιτικά τόσο τήν Ἀμερική ὅσο καί τήν Γερμανία. Τήν Ἀμερική, γιατί τά Βαλκάνια εἶναι τό προγεφύρωμά της ἀπό τόν βορρᾶ πρός τόν νότο, πρός τήν Μέση Ἀνατολή, ἀλλά καί ἀνάποδα. Ἀπό τόν νότο πρός τόν βορρᾶ πρός τήν Ἀνατολική Εὐρώπη. Τήν Οὐκρανία καί τίς λοιπές βαλτικές χῶρες πού βρίσκονται στήν αὐλή τῆς Ρωσσίας. Τήν Γερμανία τήν ἐνδιαφέρουν τά Βαλκάνια, γιατί ἀποτελοῦν ζωτικό οἰκονομικό χῶρο γιά τήν διεύρυνση τῆς κυκλοφορίας τοῦ εὐρώ καί γιά τίς ἐμπορικές ἐξαγωγές της. Βεβαίως καί τήν Ἰταλία (καί τό Βατικανό) ὅπως ἔδειξαν οἱ διακοπές πού ἔκανε στήν Αὐλῶνα ἡ Πρωθυπουργός τῆς γείτονος Τζώρτζια Μελόνι.

Σέ κάθε περίπτωση, ἡ περιοχή αὐτή εἶναι στρατηγικῆς σημασίας γιά τήν Δύση, γιατί σέ αὐτήν ἀνακόπτεται παραδοσιακά ἡ ἐπιρροή τῆς Ρωσσίας πρός τόν Νότο. Ἡ Ἑλλάδα λίγο πρίν ἀπό τήν εἴσοδό της στήν ΟΝΕ, ἔπαιξε ὅλα της τά χαρτιά ὑπέρ τῆς ἀμερικανικῆς καί τῆς γερμανικῆς πολιτικῆς στά Βαλκάνια. Τά στρατεύματα τοῦ ΝΑΤΟ πρός τήν Γιουγκοσλαβία χρησιμοποίησαν τό ἑλληνικό ἔδαφος γιά τήν εἰσβολή τους σέ αὐτήν, κατά παράβαση τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος. Χωρίς ἄδεια τῆς ἑλληνικῆς Βουλῆς. Μετά τούς βομβαρδισμούς ἡ Ἑλλάδα ἀνέλαβε γιά λογαριασμό τῶν Ἀμερικανῶν νά προωθήσει τά συμφέροντα τῆς Δύσεως στά Βαλκάνια. Μεγαλοπιανόμασταν τότε ὅτι ἐμεῖς ἤμασταν ἡ κυρίαρχη χώρα στήν περιοχή. Καί ἤμασταν. Ἀλλά πῶς ἤμασταν! Φτάσαμε νά ἀναμειγνυόμαστε γιά λογαριασμό τῶν ΗΠΑ στά ἐσωτερικά βαλκανικῶν κρατῶν καί νά μετέχουμε ἀκόμα καί σέ ἀνατροπές κυβερνήσεων, ὅπως στήν Σερβία! Νά μή θυμηθοῦμε ποιός συνεργάτης τοῦ Γιώργου Παπανδρέου πρωταγωνίστησε σέ αὐτά.

Στό πλαίσιο αὐτό διεξήχθη καί ἡ «ἱστορική» σύνοδος τῆς Θεσσαλονίκης, τά γενέθλια τῆς ὁποίας ἑόρτασε χθές μέ ἡγεσίες γειτονικῶν χωρῶν ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης. Τό ἐπίμονο ἐρώτημα πού θέτουμε κάθε φορά πού πᾶμε νά κάνουμε πάνω στήν σκακιέρα τίς βρωμοδουλειές τῶν ἄλλων, εἶναι τί ἀνταλλάγματα κερδίζουμε ἐμεῖς. Τό τί ἀνταλλάγματα κερδίσαμε στήν μικρασιατική ἐκστρατεία ὅταν ἀναλάβαμε τίς βρωμοδουλειές τῶν Ἄγγλων, τό γνωρίζουμε. Ἀκόμη τά συζητᾶμε μέχρι τίς μέρες μας. Ὁ πόνος τῆς προσφυγιᾶς διαρκεῖ, καί οἱ ἀναμνήσεις δέν φεύγουν.

Μια φωτογραφία…

Του Ρούντι Ρινάλντι

«Παρακαλώ τον αναγνώστη να προσέξει τη φωτογραφία που παρατίθεται. Και να σκεφτεί λίγο περισσότερο για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Γιατί μπορεί να έχει αλλάξει το πολιτικό τοπίο στη χώρα μετά τις πρόσφατες εκλογές, μπορεί τώρα, ενόψει των επόμενων, τα κόμματα να τσακώνονται για τη φορολογία και την κοστολόγηση των προγραμμάτων τους, η Ν.Δ. να θέλει να κλειδώσει την αυτοδυναμία, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην χάσει κι άλλο, το ΠΑΣΟΚ να πλησιάσει λίγο τον ΣΥΡΙΖΑ, η Ελ. Λύση και το ΚΚΕ να σταθεροποιήσουν τη θέση τους και τα τρία μικρότερα να μπουν στη Βουλή… αλλά το «βαθύ σύστημα» δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα. 

Η άνεση του κ. Τσούνη, πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, να βρίσκεται στη Βουλή την ημέρα που ορκίστηκε μόνος του ο Α. Σαμαράς (επειδή έλειπε στις ΗΠΑ για να βραβευθεί από το Χάρβαρντ…), σε μια άδεια Βουλή, έχει ολόκληρο συμβολισμό. Και υπογραμμίζει κάποιες αλήθειες. Η σπορ ενδυμασία του, η χαλαρότητα, σαν να βρίσκεται σε ένα φιλικό σπίτι ή ένα κέντρο διασκέδασης, στα κατατόπια του τέλος πάντων, δείχνουν ένα «αμερικάνικο» πραγματιστικό στιλ, ένα «αμερικάνικο» πρακτικό πνεύμα. Μια επίδειξη της επικυριαρχίας σε μια χώρα με ειδικό καθεστώς. 

Άλλωστε ο ίδιος έχει δηλώσει ότι η συνεργασία της Πρεσβείας με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις είναι άριστη. Είπε μάλιστα στο Φόρουμ των Δελφών πριν μερικές εβδομάδες πως «η Ελλάδα είναι κόμβος εμπορίου, logistics, ενέργειας, αλλά και κόμβος του ΝΑΤΟ». Με δυο λόγια, συνόψισε το ειδικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη χώρα μας».

ΜΕ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΑ κ κουλούρια

Του Νίκου Σταθόπουλου

ΜΕ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΑ και κουλούρια Θεσσαλονίκης, οι αρχές του τόπου υποδέχθηκαν ένα κρουαζιερόπλοιο στη συμπρωτεύουσα!...οι γλειφτες για ένα "γερό φιλοδώρημα", αρνητές ενός ευκλεούς πολιτισμού, χόρευαν σαν σε αρπαχτή σε επαρχιακό σκυλαδικο, μπας κι ανοίξει καμιά σαμπάνια!

............κλασική αποικιοκρατική ευτέλεια με τον κονσερβαρισμένο φολκλορικό ιθαγενισμό να δίνει στην πρώην Ελλάδα το προφίλ ενός "προορισμού" κατάμεστου από λιγούρια και αυτοδιασυρομενες μάζες κόμπλεξ...ολοφάνερη η "λογική ανάπτυξης" που κάνει τον τόπο "ζώνη υπηρετικής τουριστικοτητας", εξηγώντας τώρα τις επιλογές παραγωγικής απορρύθμισης επί δεκαετίες ..σε αντίθεση με τις κομπλεξικες μαλακίες των μαρξιστών, ο καπιταλισμός και σχέδιο έχει και ανάλυση και πρόγραμμα!...

..............λίγες μέρες πριν, ο Σερίφης της Πρεσβείας καθότανε στη Βουλή σαν πιωμένος νταής σε κωλόμπαρο του Τέξας...κάνουμε τους θυμωμένους αλλά κατά βάθος θαυμάζουμε και αντιγράφουμε την "cool ανευλάβεια" του αλαζόνα περιφρονητή....γιατί ξεχάσαμε το Φονιάδες των λαών, καθώς εξοικειωθήκαμε με τη Χυδαιότητα, το Ασήμαντο, τον Θάνατο, την Αδικία...

Το κόμπλεξ του να είσαι Έλληνας

Από τα πρώτα μετεπαναστατικά κόμματα (τα επονομαζόμενα και ως το «γαλλικό», το «αγγλικό», και το «ρωσικό» ― το καθένα με βάση τη ξένη δύναμη τα συμφέροντα της οποίας υπηρετούσε), έως το σχέδιο Μάρσαλ, το μετεμφυλιακό κράτος και τα σύγχρονα μνημόνια, οι σοβαρότερες παθολογίες μας αποτελούν προϊόντα εξάρτησης. Κάτι που ισχύει σε όλες τις αποικίες, τα προτεκτοράτα, και τα κράτη-δορυφόρους.

Νίκος Βεντούρας

13 Φεβρουαρίου 2022/ Πάντα επίκαιρο

Ο πρόσφατα αποθανών Χρήστος Σαρτζετάκης, λοιδορήθηκε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας από πολλούς, και αμφισβητήθηκε από ακόμη περισσότερους. Αλλά, αν και η θητεία του άφησε μικρή κληρονομιά, ο χαρακτηρισμός, εκ μέρους του, του ελληνισμού ως «έθνος ανάδελφον», παρέμεινε ως κοινόχρηστη έκφραση.

Όπως άλλες νεοελληνικές ρήσεις («στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι», «στη χώρα αυτή είμαστε όλοι τραγικά αυτοδίδακτοι», «άλλος γαμάει, άλλος πληρώνει», κ.α.), έμεινε, επειδή εκφράζει με δυο λέξεις, μια ιστορική αλήθεια: η Ελλάδα δεν αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης κοινότητας εθνών, όπως αποτελούν τα σλαβικά, τα λατινογενή, τα νορδικά, και άλλα έθνη.

Ορισμένοι, βέβαια, ισχυρίζονται ότι «ανήκομεν στη Δύση», και έχουν δίκιο, αλλά με τρόπο ο οποίος δεν αναιρεί το «ανάδελφον». Η «απέραντη παράγκα» που στήσαμε «ανήκει στη Δύση» με την ίδια έννοια που και η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά ανήκε στο αφεντικό του (και όχι, πάντως, με την έννοια της οικογένειας).

Το περίεργο είναι ότι πολλοί από όσους απορρίπτουν τον χαρακτηρισμό περί «ανάδελφου έθνους» ως έκφραση εθνικιστικής υπεροψίας, υιοθετούν ταυτόχρονα με ενθουσιασμό την ίδια ακριβώς ιδέα με ανεστραμμένο πρόσημο. Ισχυρίζονται δηλαδή πως ασφαλώς και είμαστε ανάδελφο έθνος ― αλλά μόνο σε ό,τι αφορά τα κουσούρια μας.

Ο οικτιρμός τους, δε, των εθνικών κουσουριών εκφράζεται πολλαπλώς. Από το θρήνο για την Ελλάδα που «δεν πέρασε Διαφωτισμό» (άραγε η Ιαπωνία πέρασε;), έως τον κοπετό για φαινόμενα που «μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν» (αλλά που, περιέργως, ήρθαν εισαγόμενα), και από τις συνεχείς προτροπές να «γίνουμε ευρωπαίοι», έως το (εξίσου συνεχές) αυτομαστίγωμα επειδή δεν γίναμε ακόμα.

Ελληνικός Εμφύλιος: Πολλοί Νικητές – Ένας Ηττημένος

Χρήστος Τσοπόκης

Η πιο πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία μετά το τέλος ενός πολέμου είναι να αποτιμήσει κανείς τους νικητές και τους ηττημένους· και αυτό όχι λόγω ιδεοληψίας αλλά γιατί μια τέτοια αξιολόγηση προϋποθέτει μια έγκυρη θεωρία περί νίκης.

Στην Ελλάδα κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αναπτύχθηκε ένα ιδιαίτερα ευρύ σε μέγεθος ένοπλο δίκτυο αντίστασης και πληροφόρησης με δεκάδες οργανώσεις, χωρίς αυτό να έχει ουσιαστική έξωθεν υλική, οικονομική και τεχνική βοήθεια (σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το παρτιζάνικο κίνημα των Γιουγκοσλάβων). Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του δικτύου ήταν άμεσα ή έμμεσα επηρεαζόμενο από το Κ.Κ.Ε. (Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ.). Η επί τόπου κατάσταση δημιουργούσε μια εξαντλητική αντίφαση με τη διεθνή πραγματικότητα: στη χώρα που σε επίπεδο ηγετών κρατών ήταν συμφωνημένα υπό «δυτική επιρροή», είχε αναπτυχθεί ένα μαζικότατο ένοπλο κίνημα «αντιδυτικής υφής». Μια προσεκτική ματιά μπορεί να διακρίνει ότι αυτή η αντίφαση μετατράπηκε σε κομβική λαβίδα μόχλευσης. 

Αναπόφευκτα, μια αποκεντρωμένη ματιά μελέτης του Ψυχρού Πολέμου και των «προεόρτιών» του παρατηρεί πολλές συμπτώσεις. Οι μεγάλες ενδο-αντιστασιακές συγκρούσεις και οι περιστασιακές εκεχειρίες μεταξύ τους (κυρίως μεταξύ Ε.Λ.Α.Σ. και Ε.Δ.Ε.Σ.) κατά την περίοδο 1943-1944 συχνά συμπίπτουν με τις διπλωματικές αντιθέσεις και συμβιβασμούς μεταξύ Μεγάλης Βρετανία και Σοβιετικής Ένωσης για τις ζώνες επιρροής στον ευρωπαϊκό χώρο. Ταυτόχρονα, χάρη στην μαχητική δύναμη των Ελλήνων Ανταρτών του Ε.Α.Μ., οι Σοβιετικοί κατάφεραν να ανασχέσουν τις βρετανικές αντιδράσεις για την εγκατάσταση φιλο-σοβιετικής κυβέρνησης στην Πολωνία πριν τη διάσκεψη της Γιάλτας. Γενικότερα, οι πολιτικοί βίοι των δύο χωρών (Ελλάδας και Πολωνίας) ήταν παράλληλοι για ένα μεγάλο διάστημα, αφού η Σοβιετική Ένωση κατάφερε να χρησιμοποιήσει τη δυναμική του Ε.Α.Μ. για να επιβάλλει τους όρους της στην Πολωνία (και για μια μεταβατική περίοδο και στη Ρουμανία) [1, 2][1]. Η κάμψη της δυτικής πίεσης στα βαλκανικά μέτωπα απαιτούσε την κατ’ εξακολούθηση μόχλευση της ελληνικής κατάστασης με κλιμακούμενους μηχανισμούς. Βέβαια η μαζικότητα και δυναμική του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν μεγάλη και διαρκής, και μέσα στην ιδιαίτερη πορεία του απέκτησε πολλαπλά σημεία επαφής με την ευρωπαϊκή-βαλκανική πολιτική.

Έτσι και η στερέωση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο στη Γιουγκοσλαβία θα ήταν σαφώς δυσκολότερη χωρίς το ελληνικό αντάρτικο, ενώ η μετέπειτα ρήξη του με το Στάλιν θα ήταν αδύνατη. Ο Τίτο φρόντιζε πολύ περίτεχνα να μεγιστοποιεί τα οικονομικά κέρδη και να σταθεροποιεί πολιτικά τη θέση της Γιουγκοσλαβίας, πιέζοντας τους δυτικούς στα βουνά της Μακεδονίας και λειτουργώντας ως ο παραμετροποιήσιμος βηματοδότης του ελληνικού αντάρτικου [3]. Προκειμένου σταδιακά να κλείνει την κάνουλα των ελληνο-γιουγκοσλαβικών συνόρων για τους Έλληνες αντάρτες, ελάμβανε προμήθειες σε πρώτες ύλες και δανειακές διευκολύνσεις από τις Η.Π.Α., οι οποίες με συστηματικό τρόπο εργάζονταν τόσο για τη σταθεροποίηση φιλο-δυτικού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας, όσο και για τη διάσπαση του ανατολικού μπλοκ, μέσω της απόσχισης της Γιουγκοσλαβίας από την Cominform. Η ελληνική εμφύλια σύγκρουση συνεισέφερε καθοριστικά στην επιτυχή αποκόλληση της Γιουγκοσλαβίας από το ανατολικό μπλοκ.

Αντίστοιχα το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα χρησιμοποιήθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Όπως εξαιρετικά επισημαίνεται σε σχετικό πόνημα: «Το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα ήταν ένα πιόνι, πολύ ισχυρό, στη σκακιέρα. Εχρησιμοποιείτο ανάλογα με την περίσταση για να προστατέψει ένα άλλο πιόνι  (Αλβανία), έναν πύργο (Πολωνία) ή έναν αξιωματικό (Ρουμανία) ή ένα άλογο (Βουλγαρία), την ίδια τη βασίλισσα (Γιουγκοσλαβία) και σε τελευταία ανάλυση το βασιλιά (ΕΣΣΔ)». [4]

Τα ισραηλινά λογισμικά και η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία δεδομένων

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Pegasus και Predator συνιστούν τομή στη χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας, με τον ίδιο τρόπο που τα drones συνιστούν τομή στην τέχνη του πολέμου.
Μιλώντας στον Νίκο Χατζηνικολάου, ο πρωθυπουργός είπε ότι τα ισραηλινής προελεύσεως προγράμματα παρακολούθησης Pegasus και Predator, που χρησιμοποιήθηκαν στην Ελλάδα, είναι δύο από εκατοντάδες κακόβουλα λογισμικά που «κυκλοφορούν» διεθνώς.


Κάνει λάθος. Τα δύο αυτά λογισμικά και ορισμένα ακόμα συναφή, της ίδιας «οικογενείας», που εμφανίζονται σταδιακά τώρα, συνιστούν τομή, «ποιοτικό άλμα» στη χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας τόσο για μαζικές παρακολουθήσεις σε βάθος και οικοδόμηση μιας ολοκληρωτικής τάξης πραγμάτων, όσο και στους πολέμους για τον έλεγχο, την κατασκόπευση και τη χειραγώγηση ολόκληρων χωρών, κοινωνιών, πολιτικών και κρατικών συστημάτων, με τον ίδιο τρόπο που τα drones συνιστούν τομή στην τέχνη του πολέμου. «Ο κόσμος περνάει μια επανάσταση στον τομέα των κατασκοπευτικών τεχνολογιών», διαπιστώνει το Foreign Affairs. Τα λογισμικά αυτά είναι επίσης η αιχμή του δόρατος της ισραηλινής προσπάθειας για επικράτηση και κυριαρχία στους παγκόσμιους, ακήρυκτους πολέμους των δεδομένων και των πληροφοριών.

Επιτρέπουν την εις βάθος παρακολούθηση με μαζικό τρόπο ακόμα και προστατευμένων κυβερνητικών και στρατιωτικών επικοινωνιών, δεν εντοπίζονται εύκολα, είναι σε θέση να «ρουφήξουν» κυριολεκτικά τα δεδομένα μιας χώρας, του πολιτικού, εκδοτικο-δημοσιογραφικού, οικονομικού και κρατικού της προσωπικού, όχι μόνο το τι λένε στο τηλέφωνο, αλλά όλα όσα αφορούν την προσωπική ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους, τις νόμιμες και παράνομες οικονομικές τους συναλλαγές, την ψυχολογική κατάσταση και τις ιδέες τους. Αποσπούν από τα κινητά όλο το πλήθος των πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες (κωδικοί, εφαρμογές, κοινωνικά δίκτυα κλπ.), αλλά και τα καθιστούν μαγνητόφωνα των συνομιλιών στον χώρο όπου βρίσκονται και φωτογραφικές μηχανές για λογαριασμό των παρακολουθούντων – οι οποίοι αποκτούν έτσι πρωτοφανείς δυνατότητες χειραγώγησης, ελέγχου και εκβιασμού ολόκληρων χωρών, που γίνονται τελικά εσωτερικά «δικτατορίες» και εξωτερικά «αποικίες δεδομένων» των παγκόσμιων «νταβατζήδων», για να χρησιμοποιήσουμε και εμείς την «μπαϊρακτάρειο» έκφραση του Κώστα Καραμανλή.

Απόσπασμα από την ραδιοφωνική εκπομπή του Νίκου Μπογιόπουλου με τη συνέντευξη της Κας Μαρίας Σταφυλίδου, μητέρας της 14χρονης

Απόσπασμα από την ραδιοφωνική εκπομπή του Νίκου Μπογιόπουλου με τη συνέντευξη της Κας Μαρίας Σταφυλίδου, μητέρας της 14χρονης:

Η μητέρα της 14χρονης που δέχτηκε επίθεση από τους αμερικανονατοϊκούς ναύτες μέσα στο δωμάτιο που νοίκιαζε στο ξενοδοχείο, περιγράφει τα πραγματικά περιστατικά και την τακτική της ετεροδικίας που επιφύλαξαν στις καταγγελίες της οικογένειας και από την αστυνομία και από την εισαγγελία, η οποία τελικά «φυγάδευσε» τους Αμερικάνους.

«Συγχαρητήρια υπουργέ!» Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με επήρεια ΗΠΑ

Η τρέχουσα μεταρρύθμιση του υπουργείου Παιδείας ανοίγει τον δρόμο για την υλοποίηση των αμερικανικών στόχων σχετικά με την εκπαίδευση στην Ελλάδα, όπως περιγράφονται σε Έκθεση Στρατηγικής του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ από το 2018. Οι στόχοι αυτοί αντανακλούν συγκεκριμένες γεωπολιτικές επιδιώξεις, ενώ δεν συνάδουν με τον υφιστάμενο προσανατολισμό της ελληνικής ακαδημαϊκής κοινότητας προς τον ευρωπαϊκό χώρο.

«Συγχαρητήρια υπουργέ! Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνουμε από κοινού σε αυτό το πεδίο, χτίζοντας ευκαιρίες για νέους ανθρώπους στις χώρες μας και βαθαίνοντας τους ακαδημαϊκούς δεσμούς που θα μας βοηθήσουν να οικοδομήσουμε το μέλλον».

Με αυτό το μήνυμα στο Twitter, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ συνεχάρη τη νέα υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως για την ανάληψη των καθηκόντων της, στις 10 Ιουλίου 2019, πρώτη μέρα της στο υπουργείο.

Πρόσφατα, η προσπάθεια του υπουργείου Παιδείας να αναδιαρθρώσει ριζικά την τριτοβάθμια εκπαίδευση κορυφώθηκε με το νομοσχέδιο «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις», που ψηφίστηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 11/2/2021. Το νομοσχέδιο οδήγησε σε αντιδράσεις από την αντιπολίτευση αλλά και από στελέχη της κυβερνώσας παράταξης, από τη σύνοδο των πρυτάνεων, καθώς και από φοιτητές που έχουν διαδηλώσει επανειλημμένα εναντίον του, κυρίως εξαιτίας της θέσπισης σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας αλλά και για άλλες διατάξεις του.

Όπως προκύπτει από μια παράλληλη εξέταση της τρέχουσας μεταρρύθμισης και της πιο πρόσφατης ICS (Integrated Country Strategy) για την Ελλάδα, δηλαδή της Έκθεσης Στρατηγικής του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, την οποία παρουσιάζουμε πιο κάτω, το υπουργείο Παιδείας ανοίγει τον δρόμο για την υλοποίηση των αμερικανικών στρατηγικών στόχων σχετικά με την εκπαίδευση στην Ελλάδα. Οι στόχοι αυτοί αντανακλούν συγκεκριμένες γεωπολιτικές επιδιώξεις — εξ ου άλλωστε και το mention του κ. Πάιατ στον αναπληρωτή γραμματέα Παιδείας και Πολιτισμού του State Department, στο συγχαρητήριο tweet του προς την κ. Κεραμέως.

Την ίδια στιγμή, οι αμερικανικοί στόχοι δεν μοιάζει να βρίσκονται σε συμφωνία με τον υφιστάμενο προσανατολισμό της ελληνικής ακαδημαϊκής κοινότητας προς τον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς πολλά ελληνικά ανώτατα ιδρύματα ετοιμάζονται να συμπράξουν με ευρωπαϊκά στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια». Κρίσιμο στοιχείο της ασυμφωνίας αποτελεί το γεγονός ότι ενώ το αμερικανικό μοντέλο, στο οποίο ανοίγει δρόμο η μεταρρύθμιση Κεραμέως, βασίζεται κυρίως σε συμπράξεις ιδιωτικών πανεπιστημίων, η ευρωπαϊκή πρωτοβουλία ευνοεί τις συμπράξεις δημοσίων.

Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Πιέζοντας για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση»

Η συνέχεια ... 
«Συγχαρητήρια υπουργέ!» Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με επήρεια ΗΠΑ

ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΑ ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Τασιόπουλος Γιώργος

Μέσα από τους δύο γύρους «Στρατηγικού Διαλόγου» μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας - ΗΠΑ (το 2018 και το 2019) και τη νέα, επικαιροποιημένη Συμφωνία για τις βάσεις (υπεγράφη Οκτώβρη 2019), τις επιμέρους συμφωνίες με άλλες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ ή χώρες «εταίρους» της λυκοσυμμαχίας, διαμορφώνεται ένα χάρτης όπου κυριολεκτικά δεν υπάρχει γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας, από βορρά προς νότο και από ανατολή προς δύση, όπου να μην εντοπίζεται στρατιωτική παρουσία Αμερικανών, Γάλλων, Ισραηλινών και άλλων.

Επιπλέον, Τουρκία-Γερμανία-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ θέλουν να μας καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς να έχουν αλλάξει οι παράλογες απαιτήσεις της Άγκυρας. Σύρουν τον Πρόεδρο της Κύπρου, εκβιαζόμενο για οικονομικά σκάνδαλα, σε πενταμερή ως κοινοτάρχη των Ελληνοκυπρίων με εγγυητή την Αγγλία και την Τουρκία ορεγόμενη την ελεύθερη Κύπρο λίγο μετά την είσοδο του Ερντογάν ως πορθητή στην Αμμόχωστο.

Ομονοούν οι ισχυροί "σύμμαχοι" για την επίλυση των προβλημάτων, εννοώντας φυσικά την συζήτηση εφ’ όλης της ύλης που περιλαμβάνει όλα τα απαράδεκτα τουρκικά αιτήματα σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο, Κύπρο ώστε να βρεθούμε προ τετελεσμένων.

Είναι τα αποτελέσματα της "υπερήφανης" εξωτερικής πολιτικής του πολιτικού προσωπικού της χώρας, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ.

Να δούμε τι θα πουν οι Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο.

Ελληνική Παγκοσμιοποιητική «Δημοκρατία»

Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ)

Ελληνική Παγκοσμιοποιητική «Δημοκρατία»

 

Η ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ είναι μια μεγάλη νίκη της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), η οποία χρησιμοποίησε κάθε μέσον για την εκλογή του (πιθανότατα και εκτεταμένη νοθεία) αλλά και το πραξικόπημα-οπερέτα[1], και σηματοδοτεί την ακόμα μεγαλύτερη αντεπίθεσή της[2] εναντίον των λαών σε όλον τον πλανήτη. Ο στόχος της είναι τώρα να συντρίψει τα κινήματα για την εθνική κυριαρχία, παρόλη την τελική επίτευξη του ιστορικού Brexit των Βρετανών.[3] Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση, με πρόσχημα το «αντιδημοκρατικό κίνημα του Τραμπ» (!), στοχεύει να θεσμοθετήσει άμεσα τη λογοκρισία του Διαδικτύου και των Κοινωνικών Μέσων για την «προστασία της Δημοκρατίας», δηλαδή της παγκόσμιας ολιγαρχίας της Υπερεθνικής Ελίτ, που ανατέλλει (βλ. αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στους Times με τον τίτλο «Χαλιναγωγήστε τα κοινωνικά μίντια για να προασπίσετε τη δημοκρατία από το μίσος, εντέλλεται η ΕΕ», 20/1/2021).[4] Η Υ/Ε, μέσω των εκπροσώπων της, δεν κρύβει τα λόγια της και αναθαρρημένη από την ανάδειξη του εκλεκτού της Τζο Μπάιντεν και της Δημοκρατικής «αριστερής» αλητείας από πίσω του, που έχει διαπρέψει σε όλους σχεδόν τους εγκληματικούς πολέμους της Υ/Ε, επιτίθεται ευθέως και με σφοδρότητα κατά των κινημάτων εθνικής κυριαρχίας και των χωρών εκείνων που δεν είναι ενταγμένες ολοκληρωτικά στη Νέα Διεθνή Τάξη της Παγκοσμιοποίησης.

Στην πατρίδα μας, η Αμερικάνικη Πρεσβεία διάλεξε ως τόπο για την εκδήλωση που διοργάνωσε την Αρχαία Αγορά, με αφορμή την ορκωμοσία του νέου προέδρου των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της καμπάνιας με το όνομα «ΗΠΑ και Ελλάδα: Γιορτάζοντας 200 χρόνια φιλίας» (προσπαθώντας, δηλαδή, με το σύνθημα αυτό–διά της μεθόδου της «προσκολλήσεως»–να δημιουργήσουν και εντυπώσεις για τον απελευθερωτικό αγώνα που ξεκίνησε το 1821, παρόλο βέβαια που οι Αμερικανοί δεν είχαν –ευτυχώς!– καμιά σχέση με αυτόν!).

«Κανονικό» προτεκτοράτο…

Η κανονικότητα της υποτέλειας αδυνατίζει κι άλλο την υπόσταση της Ελλάδας εν μέσω σημαντικών εξελίξεων

Από Δημήτρης Γκάζης

Π

 συμπληρωθεί ο πρώτος μήνας του 2020, έχουν δοθεί αρκετά δείγματα ότι η χώρα αντιμετωπίζεται από συμμάχους και εχθρούς ως αμελητέα ποσότητα και ποιότητα. Κατά δήλωσή μάλιστα της ίδιας της πολιτικής «ηγεσίας» της, είναι προβλέψιμη και πιστή (δηλαδή υποτελής) στις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Έχουν εμπεδώσει ότι πρέπει να παραδοθεί μέρος της μέχρι σήμερα κυριαρχίας της χώρας. Για να μπορεί να υπάρχει ως «νησίδα ασφαλείας» ή «ορμητήριο για την διατήρηση της ειρήνης», αλλά και ως κοιτίδα της μικροπολιτικής, του ραγιαδισμού και της υποτέλειας. Αυτή είναι άλλωστε η «κανονικότητα» που της προσφέρεται.

Σε αυτή την τροχιά στήνεται κι ένας πίνακας συναίνεσης και ομοψυχίας του πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ. Ο μεν πολιτικός κόσμος συναγωνίζεται στο ποιος συνέβαλε περισσότερο στην οικοδόμηση αυτής της «κανονικότητας», τα δε ΜΜΕ έχουν αναλάβει να παραποιούν την πραγματικότητα και να ψευδολογούν συστηματικά.

Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Αποκλεισμός από τη διάσκεψη του Βερολίνου για το Λιβυκό, συμφωνία για τις αμερικάνικες βάσεις, επιστολές Πομπέο, γεώτρηση του Γιαβούζ στο οικόπεδο 8 της Κύπρου, αναγνώριση από την Ιταλία της συμφωνίας Ερντογάν-Σάρατζ, αναστάτωση από το προσφυγικό ζήτημα.

Όταν λέμε ότι αναζητείται ελληνική εξωτερική πολιτική, εννοούμε πως η τρέχουσα πολιτική απέχει πολύ από αυτό το ζητούμενο: Είναι απλά και μόνο η προσαρμογή στο πλαίσιο και τις πιέσεις που επιβάλλουν άλλοι. Άλλοι οι οποίοι γνωρίζουν τη δηλωμένη «προβλεψιμότητα» του εγχώριου πολιτικού προσωπικού.

Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο: Αποκλεισμός της Ελλάδας από Γερμανία και Τουρκία, νομιμοποίηση της τουρκικής παρουσίας στην Λιβύη και στήριξη στην πτέρυγα Σάρατζ

«Πόρτα» από το Βερολίνο

Με πολύ προκλητικό τρόπο η Ελλάδα αποκλείστηκε από την διάσκεψη. Δεν καλέστηκε και η δικαιολογία ήταν πως εκπροσωπείται από την παρουσία της Ε.Ε. Επιχείρημα αστείο. Οι λόγοι είναι απλοί:

α) Η Ελλάδα δεν υπολογίζεται σοβαρά ως χώρα με κυριαρχία και ενεργητική πολιτική.

β) Ο Ερντογάν έθεσε ζήτημα να μην πάρει μέρος η Ελλάδα.

γ) Η Γερμανία συνεχίζει την προκλητική ανθελληνική τιμωρητική στάση απέναντι στην Ελλάδα.

Πίσω από αυτά τα ολοφάνερα, χτίζεται ένας γερμανικός-τουρκικός άξονας (παραδοσιακά σύμμαχες χώρες). Αυτό ήταν αρκετό για να μην φτάσει ποτέ πρόσκληση για συμμετοχή της Ελλάδας. Ενώ, για παράδειγμα, από τους διοργανωτές της διάσκεψης θεωρήθηκε πιο σημαντική η συμμετοχή του Κονγκό.

Σύμβαση Cooper: Ελλάδα, η Πλουσιότερη Χώρα του Πλανήτη

Η Σύμβαση «Cooper» υπάρχει στο Yπουργείο Bιομηχανίας (άγνωστο αν έχει περιέλθει τώρα στο υπουργείο Οικονομικών ή το Ανάπτυξης) και παραδίδεται – σαν “ιερό κείμενο”- από υπουργό σε υπουργό! Στην Σύμβαση αυτή, δεσμεύονται τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδος, μαζί με τον υδάτινο μας πλούτο, από ένα Αμερικανικό consortium εταιρειών!

Η Ελλάδα έχει υπογράψει και δεσμεύεται από την Σύμβαση «Cooper» της οποίας η χρονική ισχύς, εληξε την 31η Δεκεμβρίου του 2010, ενώ η διάρκειά της ήταν για 70 έτη!Αν, μάλιστα, η σημερινή κυβέρνηση δεν προβεί στις ανάλογες ενέργειες, δηλαδή αν δεν απαντήσει αρνητικά στην εταιρεία Hugh Cooper & Co Inc Chemical Construction Corporation, προβλέπεται αυτόματη ανανέωση της σύμβασης για άλλα 25 έτη!!!Διαβάστε μερικά ορυκτά που έχει το ελληνικό υπέδαφος που στο ρεπορτάζ θα έχετε την ευκαιρία να δείτε λεπτομέρειες…..

Λιγνίτη – Αλουμίνιο – Βωξίτη – Μαγγάνιο – Νικέλιο – Σμηκτίτες – Μαγνήσιο – Χρωμίτη – Ουράνιο – Οσμιο και φυσικά Πετρέλαιο και Φυσικό αέριο. Εύστοχος ήταν ο τίτλος της Αθηναϊκής το 1999 όταν χαρακτήρισε τη Βόρεια Ελλάδα «Θησαυροφυλάκιο». Βέβαια αφήσαμε τελευταίο τον Χρυσό που εκμεταλλεύεται ως ένα σημείο ο Τζώρτζ Σόρος.

Τώρα, όμως γεννάται, ένα ερώτημα: Τώρα που λήγει αυτή η επαχθής σύμβαση Cooper θα την ανανεώσουμε; Θα βρεθούν πολιτικοί που θα συναινέσουν σε επανάληψη του εγκλήματος ή θα πάρουμε τον πλούτο μας στα χέρια μας και θα ξεχρεώσουμε και διαολοστείλουμε ΔΝΤ και Τοκογλύφους στον αγύριστο;

Το θέμα έφερε στη βουλή ο Κυριάκος Βελόπουλος που ερωτά τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου: Η 70ετής ισχύς της Συμβάσεως, αληθεύει ότι εκπνέει, την τελευταία ημέρα του επομένου μηνός Δεκεμβρίου; Ποιοι απαρτίζουν αυτό το Αμερικανικό «consortium» εταιρειών; Τι προτίθεται να πράξει η κυβέρνηση;

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΤΣΗ

Γη και ύδωρ στους Αμερικανούς

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. συνεχίζει και ολοκληρώνει την «καλή δουλειά» του ΣΥΡΙΖΑ

Η εφημερίδα «Το Βήμα», την περασμένη Κυριακή, με ένα εξαιρετικό αποκλειστικό ρεπορτάζ (Άγγελος Αθανασόπουλος) αποκαλύπτει λεπτομερώς την πρόοδο των ελληνοαμερικανικών συνομιλιών για την υπογραφή νέας επικαιροποιημένης συμφωνίας για τις στρατιωτικές βάσεις που οι ΗΠΑ διατηρούν στη χώρα.

Το εν λόγω ρεπορτάζ αποκαλύπτει και επιβεβαιώνει επίσης ότι η εξέλιξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων προχωρά απρόσκοπτα, χωρίς να επηρεάζεται από τις ανακατατάξεις στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει και ολοκληρώνει την «καλή δουλειά» που ξεκίνησε η «αριστερή» κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ για τη μετατροπή της χώρας σε απέραντη βάση της αμερικανικής στρατιωτικής μηχανής και εξάρτημα της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα», αυτήν ακριβώς την περίοδο βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή επικαιροποιημένης Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (ΣΑΑΣ) η οποία θα αντικαταστήσει την αντίστοιχη του 1990. Σχετικά με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι:

Διεξάγονται στο πλαίσιο του Στρατηγικού Διαλόγου ΗΠΑ-Ελλάδος.

Ο πρώτος γύρος του εν λόγω διαλόγου πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον τον περασμένο Δεκέμβρη (επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ).

Ο δεύτερος γύρος, όπου πιθανότατα θα επισφραγιστούν τα συμφωνηθέντα, θα πραγματοποιηθεί το προσεχές φθινόπωρο στην Αθήνα όπου και αναμένεται να βρεθεί ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο.

Σε επίπεδο τεχνοκρατών αξιοσημείωτο είναι ότι πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις στις 20 Μαΐου 2019, πριν από τις εκλογές και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ,

και αμέσως μετά τις εκλογές και με τη Ν.Δ. κυβέρνηση στη χώρα, στις 31 Ιουλίου.

Τι θέλουν οι ΗΠΑ

Είναι, έχουμε την εντύπωση, προφανές ότι οι εναλλαγές στην εξουσία στις χώρες - προτεκτοράτα, όπως η Ελλάδα, δεν έχουν την παραμικρή σημασία και δεν επηρεάζουν στο ελάχιστο το χρονοδιάγραμμα των σχεδιασμών της Ουάσιγκτον.

Αυτό που η Ουάσιγκτον επιδιώκει με την ανανέωση της συμφωνίας για τις βάσεις είναι η λεπτομερής περιγραφή και θεσμική κατοχύρωση των όσων ήδη στην πράξη έχουν δοθεί από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις – ειδικότερα αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ – και ισχύουν στην πράξη. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι:

«Σιωπηρά» έχουν διευρυνθεί οι αμερικανικές δυνατότητες στην Κρήτη, με επίκεντρο τη βάση της Σούδας.

Έκθεση Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Ελλάδα: Σοκ «αριστερής» καταισχύνης και αμερικανοφροσύνης!

Ο «Ημεροδρόμος» παρουσιάζει το πλήρες κείμενο της αμερικανικής έκθεσης για τις σχέσεις κυβέρνησης Τραμπ – ΣΥΡΙΖΑ   

***

Η τιτλοφορούμενη ως «Ολοκληρωμένη Έκθεση («Integrated Country Strategy») του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα» αποτελεί κείμενο το οποίο εγκρίθηκε τον Αύγουστο του 2018 από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αποδεσμεύτηκε προς δημοσιοποίηση από την αμερικανική πλευρά πριν μερικούς μήνες στην αγγλική γλώσσα.

    Η έκθεση που η αποκάλυψή της έγινε από σειρά δημοσιευμάτων του «Ριζοσπάστη», αποτελεί ένα κείμενο – ντοκουμέντο που καταγράφει τις επιδιώξεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα, το ρόλο και την αποστολή της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, το επίπεδο συνεργασίας μεταξύ της ελληνικής και της αμερικανικής κυβέρνησης, το περιεχόμενου του λεγόμενου «Στρατηγικού Διαλόγου» μεταξύ των δύο κυβερνήσεων.

    Πρόκειται για κείμενο σοκαριστικό όσον αφορά την ωμότητα με την οποία καταγράφεται ο ρόλος της κυβέρνησης ως συνεταίρου και συνενόχου των σχεδίων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού καθώς και τον κυνισμό με τον οποίο περιγράφεται η προσφορά από μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της Ελλάδας σαν «οικόπεδο» για την επίτευξη των συμφερόντων των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή και σαν «πιόνι» για την προστασία της«Αμερικανικής πατρίδας»!

    Πρόκειται για ένα κείμενο ιστορικής σημασίας και ανείπωτης καταισχύνης που έλκει την καταγωγή του από τις εποχές του “Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας”, άκρως αποκαλυπτικό της αμερικανοφροσύνης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα (στρατιωτικό, γεωπολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό κτλ).

    Ιδιαίτερης, δε, σημασίας όσον αφορά τις τρέχουσες εξελίξεις, είναι το γεγονός ότι ο κυνισμός των συντακτών της έκθεσης δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας ως προς τον Αμερικανο-ΝΑΤΟικό χαρακτήρα της συμφωνίας των Πρεσπών ως μέρος της συνολικότερης αποστολής που έχει ανατεθεί στην Ελλάδα για την ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανίων.

    Ενδεικτικά, και μεταξύ άλλων, στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ γίνεται λόγος

• για την «ενθάρρυνση της ενεργούς συμμετοχής της Ελλάδας στην ενίσχυση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας για την προστασία της Αμερικανικής πατρίδας και των συμφερόντων της» (!)
• για την «Ελλάδα (που) είναι ένας αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας…» (!)
• για την μετατροπή της ολόκληρης της χώρας (λιμάνια, Drones, ελικόπτερα) σε ΝΑΤΟική βάση δεδομένου ότι «η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας και το υπουργείο Άμυνας πρόσφερε πρόσθετες εγκαταστάσεις, εκτός του Κόλπου της Σούδας…»
• για την δέσμευση της κυβέρνησης «να επενδύσει στην αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 και να συνεχίσει να στηρίζει και να φιλοξενεί ασκήσεις του ΝΑΤΟ, έχοντας δαπανήσει πάνω από 2 δις δολάρια από το 2015…»
• για την πρόθεση της Ελλάδας «να γίνει περιφερειακό κέντρο για την επιχειρησιακή ικανότητα των ελικοπτέρων του ΝΑΤΟ»,
• για την υπαγόρευση από την Αμερικανική πρεσβεία στην Ελλάδα «να υποστηρίξει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ» ώστε να περιορίσει την «κακοήθη επιρροή της Ρωσίας και την οικονομική εισβολή της Κίνας»
• για την αποστολή της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα να «προτρέψει την Ελλάδα να εφαρμόσει τη συμφωνία για το θέμα της ονοματοδοσίας της Μακεδονίας»

Στην απίθανη αυτή έκθεση γίνεται λόγος για την στόχευση της Πρεσβείας ακόμα και

• «να διαμορφωθεί μια νέα γενιά ηγετών φίλα προσκείμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αξίες που οι τελευταίες πρεσβεύουν» (!)

καθώς και για το πώς η πρεσβεία, πάντα σε συνεργασία με την κυβέρνηση, σκοπεύει για τις ΜΚΟ, τα ΜΜΕ αλλά και