Του Νίκου Ιγγλέση
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση τσακώνονται πάνω στις στάχτες της Ελλάδας ποιος μπορεί να κάνει καλύτερη πρόβλεψη των πυρκαγιών ή ποιος μπορεί να επιτύχει καλύτερα συντονισμό πυρόσβεσης. Για την ουσία του προβλήματος, δηλαδή για τα πυροσβεστικά μέσα, ιδιαίτερα τα εναέρια, κανένας δε λέει κουβέντα.
Η χώρα μας διαθέτει, τυπικά, 18 αεροσκάφη Canadair, από αυτά τα 11 είναι CL-215 ηλικίας περίπου 40 ετών και τα 7 είναι CL-415 νεότερης ηλικίας περίπου 15 ετών. Από το σύνολο αυτό στις τελευταίες πυρκαγιές, του Αυγούστου, μπορούσαν να επιχειρήσουν μόνο 6 αεροσκάφη. Τα υπόλοιπα βρίσκονταν σε συντήρηση ή μακροχρόνια επισκευή.
Γιατί κανείς από τους πολιτικούς που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια δε σκέφτηκε να αγοράσουμε π.χ. 40 έως 50 Canadair, ώστε να «βομβαρδίζουμε» ανελέητα και συνεχώς κάθε μέτωπο πυρκαγιάς; Σημειώνουμε ότι κάθε ρίψη ενός Canadair είναι 6 τόνοι νερού.
Εναλλακτικά και συμπληρωματικά θα μπορούσαμε να είχαμε αγοράσει και μια δεκάδα του μεγαλύτερου αμφίβιου πυροσβεστικού, του ρωσικού Be-200 που ρίχνει διπλάσια ποσότητα νερού από ένα Canadair, δηλαδή, 12 τόνους νερού.
Επίσης απαραίτητη θα ήταν η προμήθεια και 2 έως 3 από τα θηριώδη ρωσικά Ιλιούσιν-76 που δεν είναι αμφίβια (εφοδιάζονται σε αεροδρόμιο) αλλά σε κάθε έξοδό τους ρίχνουν 40 τόνους νερού και μπορούν να επιχειρούν ανεξάρτητα της έντασης των ανέμων και κατά τη διάρκεια της νύκτας, οπότε αναζωπυρώνονται οι μεγάλες πυρκαγιές. Το θηριώδες αυτό αεροσκάφος μπορεί να επιχειρεί σε ύψος μόλις 50 μέτρων από το έδαφος.
Τέλος, ο εναέριος στόλος πυρόσβεσης θα έπρεπε να ενισχυθεί με π.χ. 20 ελικόπτερα EricssonS-64E κάθε ένα από τα οποία μεταφέρει 10 τόνους νερό και είναι πολύ χρήσιμα σε στοχευμένες ρίψεις.
