Θέμης Τζήμας:Η επάνοδος του Τραμπ η πολιτική αβεβαιότητα και η "αφασία" της πολιτικής σκηνής

Ο Θέμης Τζήμας δικηγόρος, διδάκτορας δημοσίου δικαίου και πολιτικής επιστήμης του ΑΠΘ και μεταδιδακτορικός ερευνητής, μιλάει στον 98.4 για το τι σηματοδοτεί η μετάβαση στις ΗΠΑ στην εποχή Τράμπ, για το εσωτερικό τους, την Ευρώπη, τις μεγάλες πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία και την Μέση Ανατολή, αλλά και ποια διάταξη ισχύος διαμορφώνεται σε χώρες με γεωστρατηγική βάθους και χώρες , όπως λέει και για την δική μας, που ετεροκαθορίζονται από το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό χωρών όπως οι ΗΠΑ. 

Μιλάει για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το Κυπριακό, αλλά και τις νέες αβεβαιότητες παγκόσμια σε οικονομία και ενέργεια.
Αναφορικά τέλος με την εικόνα που παρουσιάζει η εγχώρια πολιτική σκηνή, ακτινογραφεί μία εικόνα "αφασίας" όπως την αποκαλεί στην αντιπολίτευση από τα αριστερά της ΝΔ συνολικά και μια εικόνα περιορισμένης στα μικρά και όχι στα μεγάλα όπου εκεί μπαίνουν όρια, στις δυνάμεις από τα δεξιά του κυβερνώντος κόμματος.

 
Ο Θέμης Τζήμας, διατυπώνει την άποψη ότι χωρίς άλλοθι "πάτρωνα" όπως στα μνημόνια , η ελληνική πολιτική ελίτ αντιλαμβάνεται πως η νέα επερχόμενη κρίση , θα "σκάσει" στα χέρια όποιου θα βρίσκεται εκείνη την στιγμή στα πράγματα και υπό αυτή την έννοια, όλοι με διαφορετικό τρόπο βέβαια, προσπαθούν να πάρουν αποστάσεις από αυτό.

«Το πολιτικό μας σύστημα θα καταρρεύσει με μια τραγωδία όπως το 1974» - Θέμης Τζήμας

Το Ισραήλ σύμφωνα με τα στοιχεία που το ίδιο δημοσιοποιεί , σκοτώνει 10 αμάχους, προκειμένου να εξοντώσει έναν μαχητή! Είναι αυτό «νόμιμο δικαίωμα στην αυτοάμυνα»; Τη Δευτέρα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την επίθεση της Χαμάς στο Ισρασήλ. Επίθεση που καταδικάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη. Δεν συνέβη το ίδιο με όσα έχει κάνει το Ισραήλ. Η πολιτισμένη Δύση έφθασε στο σημείο να εκφράζει σχεδόν το …θαυμασμό της για τις επιχειρήσεις κρατικής τρομοκρατίας του Ισραήλ.

Ο δικηγόρος και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Θέμης Τζήμας, αναλύει τα γεγονότα, όπως πάντα χωρίς φόβο και πάθος. 

Εξηγεί γιατί η Δύση συμπεριφέρεται με τόσο απαράδεκτο τρόπο.Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην καταλήξει στην αμήχανη Ελλάδα και σε όσα απίθανα συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας. Μια παραπαίουσα κυβέρνηση και μια διαλυμένη αντιπολίτευση! «Το πολιτικό μας σύστημα θα καταρρεύσει με μια εθνική τραγωδία ,όπως το 1974», λέει ο κ.Τζήμας. Η άποψη του δεν νομίζουμε πως τρομάζει κανέναν, γιατί όλοι μας πλέον έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε αυτό που ο κ.Τζήμας τολμά να πει.

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής - Συνάντηση - Συζήτηση

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής Συνάντηση - Συζήτηση | 2η ημέρα

Η Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – ‘Ιδρυμα Γεωργίου και Αρτεμισίας Καψωμένου και η Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Επαρχίας Κισάμου (ΕΠΟΦΕΚ), συνεπείς προς την πατροπαράδοτη σχέση αλληλεγγύης μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου, που στα δημοτικά τραγούδια αποκαλούνται «αδερφές», οργανώνουν στην πόλη των Χανίων, στο Αμφιθέατρο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων (Ελευθ. Βενιζέλου 28), Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, ώρα 17.30, και Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου 2024, ώρα 18.00, εκδήλωση Μνήμης για τη θλιβερή επέτειο των 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή και κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, με θέμα: «Το Κυπριακό σε κρίσιμους καιρούς. Συνάντηση – συζήτηση».

  Στην εκδήλωση μετέχουν εξέχουσες προσωπικότητες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, πανεπιστημιακοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και ειδικοί ερευνητές:

  Γεώργιος Αϊφαντής, Διπλωμάτης, Πληρεξούσιος Υπουργός Α' επί τιμή, Μέλος της Επιτροπής για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο (ΕΠ.Ε.Κ.Κ).

  Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Διδάσκων στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α.

  Διονύσης Δρόσος, Ομότ. καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης  

Θέμης Τζήμας: Η επιστροφή Τραμπ - Η αναζήτηση του επόμενου "πρόθυμου Μητσοτάκη"

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/iKcGe_Nwawo?si=mPcyYrCIzo6_VGzF

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το σύστημα εξουσίας σε μετάβαση

Θέμης Τζήμας

Οι Ευρωεκλογές πέρασαν. Ο ελληνικός λαός φρόντισε να πετύχει κάτι που δεν είχε συμβεί (μάλλον) ποτέ στο παρελθόν: έχασαν όλοι.

Οι Ευρωεκλογές πέρασαν. Πολύ σοφά ο ελληνικός λαός φρόντισε να πετύχει κάτι που δεν είχε συμβεί (μάλλον) ποτέ στο παρελθόν: έχασαν όλοι και περισσότερο από όλους οι τρεις πρώτοι ή αλλιώς οι τρεις συνένοχοι. Η εξέλιξη αυτή συγχρονίζεται με τα τεκταινόμενα στα ενδότερα του συστήματος εξουσίας.

Η ηγεσία του γνωστού πατριάρχη της γνωστής οικογένειας μέσα στην ελληνική ολιγαρχία, οδεύει στη λήξη της για βιολογικούς λόγους. Η συνθήκη αυτή διαμορφώνει μετατοπίσεις και ευκαιριακές συμμαχίες τόσο στο εσωτερικό της ολιγαρχίας όσο και μεταξύ ολιγαρχών και κυβέρνησης. Η ολιγαρχία μέχρι ενός σημείου είχε βρει μια απρόσμενη σταθερότητα με την οικογένεια Μητσοτάκη και τον γόνο αυτής στην πρωθυπουργία αλλά δεν έμενε αδιάφορη για τα τεκταινόμενα στην αντιπολίτευση. Όσο η τελευταία βολοδέρνει στην εκλογική ανυποληψία, τόσο το σύστημα γίνεται όλο περισσότερο ασύμμετρο και ανισόρροπο. Εξ ου και η ολιγαρχία πέρα από την περίπτωση των ηγεσιών των τριών κομμάτων (όπως και μικρότερων) ποντάρει και σε άλλα στελέχη είτε πρόκειται για αυτοδιοικητικούς, είτε για βουλευτές, ευρωβουλευτές κλπ., σε συνδυασμούς μονοκομματικούς ή πολυκομματικούς.

Επιπλέον, εδώ και καιρό δε λείπουν οι εντάσεις με επίκεντρο τη μοιρασιά για τις αγαπημένες δουλειές της ολιγαρχίας και του παρασιτισμού (απορρίμματα, υποδομές. προμήθειες κλπ.). Η σύγκρουση Μητσοτάκη και Μαρινάκη δεν πέρασε απαρατήρητη και φαίνεται ότι οδηγήθηκε σε μια πρόσκαιρη ανακωχή με εκατέρωθεν παραχωρήσεις. Για παράδειγμα, στην υπόθεση της δολοφονίας Λυγγερίδη έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα μάθουμε ποια ακόμα τηλέφωνα χτύπησαν τη βραδιά της δολοφονίας και αντιστοίχως γιατί μπήκε (άνω;) τελεία στις αποκαλύψεις των ΜΜΕ συμφερόντων Μαρινάκη σχετικώς με τα Τέμπη. Οι υποθέσεις (ή για να είμαστε ακριβέστεροι τα «άπλυτα») των ολιγαρχών, των συμμάχων τους επιχειρηματιών μικρότερου εκτοπίσματος και των πολιτικών προσώπων με τα οποία διαπλέκονται δεν έχουν τέλος ούτε ως προς την έκταση, ούτε ως προς τη δυσωδία της διαφθοράς, όπως άλλωστε αρμόζει σε κάθε αποικία, ιδιότυπη ή μη. Αν το ένα αγαπημένο τους σπορ είναι η λεηλασία της χώρας, το άλλο είναι οι εκατέρωθεν εκβιασμοί, οι οποίοι ενίοτε διεκπεραιώνονται από τα εκτελεστικά όργανα της μαφίας και του παρακράτους.

Το ουδέτερο και η (νεοφιλελεύθερη, αντικοινωνική) «θρησκεία» της ατομικής επιθυμίας

Θέμης Τζήμας

Μερικά όλως συμπληρωματικά σχόλια για την Eurovision 2024.

Τη Eurovision που μας πέρασε μπορούμε να τη θυμόμαστε για αρκετά: πρώτα και κύρια για τη χυδαία, αιματοβαμμένη υποκρισία της με την οποία όσο μπορούσε ξέπλυνε το γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ. Δεύτερον για την αφόρητη (καθόλου καλτ) κακογουστιά, η οποία ήταν τόσο μεγάλη ώστε σκέπασε ακόμα και το πόσο κακή είναι μουσικώς, αυτή η εκδοχή ευρωπαϊκής ποπ. Τρίτον, για το γεγονός ότι η Μαρίνα Σάττι χασμουρήθηκε και αυτό εξόργισε την πρεσβεία του Ισραήλ και τους ουκ ολίγους Ελληνόφωνους υπερασπιστές της στην πολιτική και στα ΜΜΕ. Και τέταρτον, γιατί το ουδέτερο ξαναήρθε στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης ως σηματωρός ενός κάποιου «προοδευτισμού».

  Ο Βασίλης Ξυδιάς σε ένα προηγούμενο άρθρο του έδωσε την πλήρη εικόνα του θέματος με το άρθρο του

 «Δικαιωματισμὸς: ἡ μεταφυσικὴ οὐτοπία τοῦ ἀπόλυτου αὐτοπροσδιορισμοῦ». 

Ας μας επιτραπούν μερικά όλως συμπληρωματικά σχόλια.

Πρώτον, έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι πλέον δε μιλούμε για ομοφυλοφιλικό κίνημα αλλά για ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Πρόκειται για μια υπόρρητη δήλωση εγκατάλειψης του όποιου παλαιότερου ριζοσπαστικού και απελευθερωτικού χαρακτήρα του αγώνα των ομοφυλοφίλων (πολύ περισσότερο των γυναικών) μέσα στο δεδομένο κοινωνικό πλαίσιο και προς την κατεύθυνση της επαναστατικοποίησής του και ανατροπής του, προς όφελος της τόσο αγαπημένης από το σύστημα εξουσίας απόπειρας δόμησης πολλών, μικρών, εναλλακτικών κοινοτήτων, με τη μία να βρίσκεται δίπλα στην άλλη αθροιζόμενη, χωρίς να συνθέτουν σε καμία περίπτωση στην πραγματικότητα οτιδήποτε το ενιαίο, σταθερό και συνεκτικό. Κάθε κοινότητα στα δικά της, με τον καθωσπρεπισμό της και την πολιτική της ορθότητα, τα δε άτομα να μετακινούνται κάθε ημέρα, μήνα ή χρόνο, από τη μια στην άλλη, χωρίς ποτέ να στρατεύονται σε οτιδήποτε επαρκώς μεγάλο ώστε να μπορεί να γίνει όντως επικίνδυνο για το σύστημα εξουσίας.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη και η ανόητη σιωπή της αριστεράς

Θέμης Τζήμας

Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ 2024: ειπώθηκαν πολύ ενδιαφέροντα, έως και εντυπωσιακά πράγματα (ή για να το θέσουμε με άλλους όρους, εξόχως ανησυχητικά).

Η ετήσια σύνοδος του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ ολοκληρώθηκε στις 19 Ιανουαρίου, συγκεντρώνοντας, όπως συνήθως, την προσοχή των μεγαλυτέρων διεθνώς μέσων ενημέρωσης. Η αλήθεια είναι ότι ειπώθηκαν πολύ ενδιαφέροντα, έως και εντυπωσιακά πράγματα (ή για να το θέσουμε με άλλους όρους, εξόχως ανησυχητικά). Ανάμεσα σε άλλα ζητήματα αξίζει να δει κανείς τις συζητήσεις για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ).

Το 2023, στο αντίστοιχο Φόρουμ του Νταβός είχε παρουσιαστεί ένα σύντομο βίντεο για το πώς η ήδη υπάρχουσα τεχνολογία ΤΝ μπορεί να αποκωδικοποιεί τα εγκεφαλικά μας κύματα και προφανώς θα το κάνει πολύ καλύτερα στο μέλλον. Όπως κάθε νέα τεχνολογία, η ΤΝ διαθέτει μια τουλάχιστον τριπλή εκδοχή στην επίδρασή της: η πιο θετικώς αποδεκτή, η οποία πάντα προτάσσεται, είναι αυτή η οποία σχετίζεται με τη θεραπεία βλαβών στον οργανισμό και ασθενειών. Η δεύτερη εκδοχή αφορά τις παντελώς αχρείαστες πλην όμως συστηματικώς προωθούμενες καθημερινές χρήσεις: δεν θα έχουμε πια ποντίκι στον υπολογιστή, δεν θα έχουμε πληκτρολόγια και περιττές οθόνες, αλλά θα κουνάμε τα χέρια μας προκειμένου να σερφάρουμε στο διαδίκτυο, να ενεργοποιούμε τις συσκευές μας και να κάνουμε άλλα εξωτικά πράγματα. Η τρίτη, ωστόσο, εκδοχή έχει να κάνει με κάπως πιο ενοχλητικές και απειλητικές καταστάσεις: με την επιτήρηση και με τον έλεγχο απευθείας στον εγκέφαλό μας και πρώτα από όλα με τον έλεγχο στο εργασιακό περιβάλλον και στο πεδίο της αστυνόμευσης.

Μάλιστα στο βίντεο στο οποίο αναφερόμαστε, η μελλοντολόγος και νομικός (“futurist and legal ethicist”, για να μη νομίζετε ότι χλευάζουμε την επιστημόνισσα) όλως τυχαίως αναφέρθηκε σε ένα θανατηφόρο δυστύχημα, που είχε προκληθεί από έναν κουρασμένο επαγγελματία οδηγό και το οποίο θα είχε προληφθεί, αν ο οδηγός φορούσε ένα καπέλο αποτύπωσης των εγκεφαλικών του κυμάτων, που θα μετέδιδε πληροφορίες στο αφεντικό του, ώστε ο τελευταίος να μην τον αφήσει να οδηγήσει. Επίσης παρουσιάστηκε το υποθετικό παράδειγμα ενός υπαλλήλου γραφείου, του οποίου οι απάτες θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν χάρη στην πρόσβαση της αστυνομίας στο εγκεφαλικό του αποτύπωμα. (Για να το κάνουμε πιο δελεαστικό: φανταστείτε να μπορούσαμε να εντοπίσουμε τα εγκεφαλικά κύματα σεξουαλικών εγκληματιών και να τους τσακώσουμε προληπτικώς. Καλό;) Μάλιστα η επιστήμων στο εν λόγω πάνελ μας ενημέρωσε ότι ως κοινωνία θέλουμε να έχουμε δυνατότητες παρέμβασης, προκειμένου να αποτρέπουμε ατυχήματα και συμφορές, όπως και για να μην κουραζόμαστε πολύ. Θα μου πείτε υπάρχει και ο απλούστερος τρόπος για λιγότερη κούραση και ατυχήματα, που είναι να δουλεύουμε λιγότερο και να ξεκουραζόμαστε περισσότερο. Η απάντησή μας είναι απλή και μονολεκτική: boomers.

Θέμης Τζήμας: Τι ακριβώς συζητάς με όποιον αμφισβητεί την εθνική σου κυριαρχία;

Θ. ΤΖΗΜΑΣ: Αγγίζουμε τα όρια μιας γενικευμένης κλίμακας περιφερειακής σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή

Οι συντετριμμένες προσδοκίες μας θα οδηγήσουν σε εθνική κρίση - Θ. Τζήμας

Πότε σταματήσαμε να μιλάμε για την οικονομία;

Θέμης Τζήμας

Όταν θα υπάρξουν κόμματα τα οποία θα μιλούν για την πραγματική οικονομία, τότε θα αμφισβητηθεί η Δεξιά.

Ακούει κανείς την τρέχουσα συζήτηση στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου και απορεί για το μέγεθος της ήττας των κομμάτων της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης έναντι της ΝΔ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το ελληνικό ΑΕΠ ήταν το 2007 σε σταθερές τιμές δολαρίων 265,97 δισ. δολάρια. Το 2021 ήταν 201,2 δισ. δολάρια, δηλαδή η Ελλάδα είχε γίνει περίπου κατά 25% φτωχότερη, μετά από 14 χρόνια και μετά από τρία «σωτήρια» μνημόνια (με κάθε ένα εκ των τριών πρώτων κομμάτων να είναι ένοχο για τουλάχιστον ένα). Το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης, το 2009 ήταν 144% του ΑΕΠ, ενώ το 2021 ήταν 237,1%. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, τον Φεβρουάριο του 2023 το ποσοστό του ιδιωτικού χρέους ήταν 120,7% του ΑΕΠ. Το δε 63,4% του ιδιωτικού χρέους είναι ληξιπρόθεσμο. Το συνολικό (δημόσιο και ιδιωτικό χρέος) στην ελληνική οικονομία είναι 357% του ΑΕΠ. Έχουμε λοιπόν μια οικονομία που φτωχαίνει, η οποία παράγει σταθερά λιγότερο πλούτο από όσο πριν τα μνημόνια και ένα μεικτό χρέος το οποίο πνίγει τις παραγωγικές δυνάμεις στη χώρα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 2023, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός δεν ξεπερνά το 52% του συνολικού πληθυσμού. Πρόκειται για μια από τις χαμηλότερες επιδόσεις σε επίπεδο Ε.Ε. Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, «το 2021 η Ελλάδα ανέκαμψε από το σοκ της πανδημίας, αν και το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ υπολειπόταν του επιπέδου του 2019 κατά περίπου 1%. Ωστόσο, συνυπολογίζοντας και το κόστος διαβίωσης, η Ελλάδα είχε το δεύτερο χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ε.Ε. Επιπλέον, ήταν το μόνο κράτος-μέλος στο οποίο το συγκεκριμένο μέγεθος βρισκόταν χαμηλότερα του αντίστοιχου επιπέδου του 2007 […] τον Μάρτιο του 2021 κατά μέσο όρο οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης απασχολούνταν το 76% του χρόνου εργασίας των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης, αλλά αμείβονταν μόλις με το 38% της αμοιβής των τελευταίων».»

O Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία τί;

O Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία τί;: Το βιβλίο του Θέμη Τζήμα, "Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία, τι;" έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Στην Τουρκία χαρίζει την Ρωσία ο Μητσοτάκης

"... Τί ωθεί τον Έλληνα πρωθυπουργό να ακολουθεί σχεδόν πολιτική… Σαακασβίλι απέναντι στην Ρωσία; Ίσως κάποιες υποσχέσεις από τις ΗΠΑ, ίσως ο ανόητος υπολογισμός πως αν φανούμε “βασιλικότεροι του βασιλέως” προς την Ουάσιγκτον, θα ανταμειφθούμε οικονομικώς και διεθνοπολιτικώς έναντι της Τουρκίας. 

Πρόκειται για δύο αφελείς, μη ρεαλιστικούς υπολογισμούς. Όπως αποδείχτηκε με την Γεωργία το 2008, με τους Κούρδους της Συρίας, με τους Αφγανούς συμμάχους των Αμερικανών, με τον Ζελένσκι τώρα, οι ΗΠΑ ασχέτως του ποιες υποσχέσεις δίνουν στα κρυφά, όταν έρθει η κρίσιμη ώρα επιμένουν σε όσα έχουν πει δημοσίως.

Στην περίπτωση Ελλάδας-Τουρκίας έχει ξεκαθαριστεί επανειλημμένως ότι το μεν ΝΑΤΟ δεν θα παρέμβει σε σύγκρουση μεταξύ δύο χωρών-μελών, οι δε ΗΠΑ έχουν επί δεκαετίες αρνηθεί να δώσουν εγγυήσεις ασφαλείας στην Ελλάδα εναντίον της Τουρκίας. Όσο καλά παιδιά κι αν δείξουμε, όσο κι αν συμπεριφερθούμε “βασιλικότεροι του βασιλέως”, οι ΗΠΑ δεν θα πολεμήσουν μαζί μας εναντίον της Τουρκίας, δεν θα επιβάλλουν κυρώσεις (οι οποίες ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αποτρέψουν μια επίθεση) δεν θα “αρπάξουν από το αυτί” τον Ερντογάν, ούτως ώστε να σταματήσουν μια στρατιωτική επιχείρηση την οποία ενδεχομένως θα αποφασίσει εναντίον μας.

Η τουρκική εθνική πολιτική

Αντίθετα προς την Ελλάδα, η Τουρκία χτίζει την δική της εθνική πολιτική εδώ και περισσότερο από 20 χρόνια. Η πολιτική που εκφράζεται σε ηγετικό επίπεδο από τον Ερντογάν δεν αποτελεί παράδειγμα πρωτοτυπίας ή μοναδικότητας. Αν κοιτάξουμε την ελληνική πολιτική της δεκαετίας του 1980 θα βρούμε προφανείς αναλογίες, παρότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πολύ λιγότερο χρόνο και σταθερότητα μπροστά του από ό,τι είχε ο Ερντογάν. Έχοντας περιορίσει τον ρόλο των ανθρώπων των ΗΠΑ μέσα στο βαθύ τουρκικό κράτος, ή τουλάχιστον έχοντας εξαναγκάσει τους τελευταίους να σιωπούν, ο Ερντογάν επέβαλε έναν μη δυτικοκεντρικό νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό, σε διαφοροποίηση από τον δυτικοκεντρικό νεοοθωμανισμό του Οζάλ.

Η Τουρκία επέλεξε, λοιπόν, να αποτελέσει δύσκολο μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά προφανώς να μείνει στο ΝΑΤΟ..."

Όλο το άρθρο....

Στην Τουρκία χαρίζει την Ρωσία ο Μητσοτάκης: Στην υποτυπώδη διεθνοπολιτική ανάλυση που εξελίσσεται στην χώρα μας, εντοπίζεται μια θεμελιώδης παρεξήγηση:

Σύντροφοι, τελικά είμαστε κατά ή υπέρ του ΝΑΤΟ;

Θέμης Τζήμας

Τελικά ας μας πούνε το ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ25, ο ΣΥΡΙΖΑ ή όσοι δηλώνουν συνεχιστές του Ανδρέα Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ: είναι όντως κατά του ΝΑΤΟ;

Το παρόν κείμενο δεν απευθύνεται στους (α)συνεπείς, νεοσυντηρητικούς, νεοφιλελεύθερους και λοιπούς οπαδούς του ατλαντισμού εδώ και δεκαετίες. Αποτελούν μειοψηφία μέσα στον ελληνικό λαό, αλλά ελέγχουν την ελληνική εσωτερική και διεθνή πολιτική εδώ και δεκαετίες (με λαμπρά αποτελέσματα, όπως το Κυπριακό και τα Ίμια) και είναι λογικό να ταυτίζονται πλήρως με την επιδίωξη της διαρκούς επέκτασης του ΝΑΤΟ εις βάρος της Κίνας και της Ρωσίας, όπως και εις βάρος των ελληνικών λαϊκών και εθνικών συμφερόντων. Είναι γνωστό ότι η συγκεκριμένη πλευρά δεν έχει κανένα δισταγμό να χειροκροτεί τις επεμβάσεις στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη, στην Υεμένη, στο Σαχέλ και αλλού, αλλά να εξεγείρεται για την Ουκρανία.

Απευθύνεται το παρόν κείμενο στο ΜΕΡΑ25, στο ΚΚΕ, στον ΣΥΡΙΖΑ και σε όσους από το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι έχουν κάποια, την οποιαδήποτε, σχέση με την 3η του Σεπτέμβρη και όχι με το «Ευχαριστούμε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής» του Κώστα Σημίτη. Αν θυμάμαι καλά, ένα κοινό σημείο, έστω διακηρυκτικώς, όλων αυτών είναι η ανάγκη διάλυσης του ΝΑΤΟ.

Τόσα χρόνια, το ΝΑΤΟ ήταν είτε ελέω ψυχρού πολέμου, είτε λόγω υπαρκτής ή φαινομενικής μονοκρατορίας των ΗΠΑ, ακλόνητο και διαρκώς επεκτεινόμενο. Μπορούσε άμεσα ή έμμεσα να επεμβαίνει όπου ήθελε, όποτε ήθελε, χωρίς ουσιαστικά εμπόδια. Έχουμε λοιπόν σήμερα, για πρώτη φορά, έναν πόλεμο ο οποίος στρέφεται ευθέως κατά του ΝΑΤΟ και της περαιτέρω επέκτασής του. Έναν πόλεμο ο οποίος είναι πιθανό να ωθήσει (υπό μια σειρά όρων που θα πρέπει να εκπληρωθούν, φυσικά) το ΝΑΤΟ σε αναδίπλωση και ίσως σε εξισορρόπηση ή παρακμή, όπως ελπίζουμε.

Πού οδηγεί ο τυφλός αντιρωσισμός – Ο Πούτιν και η δυτική υποκρισία

 

Τζήμας Θέμης

Από χθες το βράδυ και ενώ η ο πλανήτης θυμίζει επικίνδυνα το 1914, καταβάλλεται μια συντονισμένη προσπάθεια από τα διεθνή συστημικά ΜΜΕ, όπως και από τα εγχώρια, να βρούμε το νέο Χίτλερ στο πρόσωπο του Πούτιν και ο αντιρωσισμός να αναγορευθεί σε νέο δόγμα. Δεν είναι η πρώτη φορά βεβαίως: οι ΗΠΑ και οι υποτακτικοί τους είχαν ανακαλύψει τον Χίτλερ, παλιότερα στο πρόσωπο του Σαντάμ Χουσεϊν, του Μουαμάρ Καντάφι, του Χομεϊνί, του Άσαντ και πολλών άλλων. Λίαν συντόμως σε νέο Χίτλερ θα αναγορευτεί και ο πρόεδρος της Κίνας, Σι.

Αν ακούσει κανείς μάλιστα τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, όπως και μεγάλου μέρους της εδώ αντιπολίτευσης, είναι λες και ξαφνικά το διεθνές δίκαιο καταλύθηκε χθες. Σε λίγο θα νομίζουμε ότι μέχρι χθες ζούσαμε σε έναν κόσμο χωρίς ξένες επεμβάσεις, αλλαγές καθεστώτων, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, παράνομης χρήσης βίας και πολλά άλλα σχετικά.

Ο αντιρωσισμός υπαγορεύει όλοι να συνασπιστούμε για να αντιμετωπίσουμε την απειλητική ρωσική αρκούδα, που πάει να κατασπαράξει αυτό το πρότυπο δημοκρατίας που υπάρχει στην Ουκρανία! Μάλιστα, στα καθ’ ημάς ευθέως λέγεται ότι αν δεν συμπαραταχθούμε στον αντιρωσισμό, τότε η αναγνώριση της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” θα τεθεί στην ημερήσια διάταξη. Σε λίγο έτσι όπως πάει το πράγμα, θα ακούσουμε ότι η ΕΣΣΔ ενορχήστρωσε τους δύο “Αττίλες” και ότι η Μόσχα ήταν που είχε διατάξει τον βομβαρδισμό Ελλήνων με ναπάλμ!

Πριν λοιπόν σπεύσουμε ταχύτερα προς έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ας κάνουμε μια μικρή στάση για να δούμε ορισμένα στοιχεία: από το 1991 έως σήμερα μόνο, έχουμε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, παράνομες επιθέσεις στην Σερβία, στο Ιράκ, στην Συρία, στην Υεμένη, όπου διεξάγεται γενοκτονικός πόλεμος, για να θυμηθούμε μερικές μόνο, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες.

Η συνέχεια... Πού οδηγεί ο τυφλός αντιρωσισμός – Ο Πούτιν και η δυτική υποκρισία

Εννέα συμπεράσματα από την ήττα της Αρμενίας – Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα

Εννέα συμπεράσματα από την ήττα της Αρμενίας – Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα - slpress.gr: Η ήττα της Αρμενίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αποτελεί αρνητική εξέλιξη και για την Ελλάδα. Η Αρμενία ήταν ανέτοιμη να αντιμετωπίσει αυτό που ερχόταν.

Το θερμό επεισόδιο δεν θα γίνει, γίνεται ήδη σε δόσεις...

 

Τζήμας Θέμης

Στην κυρίαρχη, μάλλον ψοφοδεή ρητορική της ελληνικής πολιτικής ελίτ, η πιθανότητα πολέμου αποκαλείται θερμό επεισόδιο. Επομένως, αυτά που είναι όντως θερμά επεισόδια, αμφισβητήσεις της κυριαρχίας και των συνόρων δια της χρήσης ή της απειλής χρήσης βίας, απλώς δεν αποκαλούνται έτσι!

Χάρη στη μονοθεματική επικαιρότητα (κορονοϊός, τουρισμός) τα Μέσα Ενημέρωσης μπορούν απλώς να σιωπούν για οτιδήποτε άλλο, κάνοντας πολύ ευκολότερη τη ζωή τόσο της κυβέρνησης, όσο και της αντιπολίτευσης. Άλλωστε, στα βασικά συμφωνούν: σχέσεις με ΗΠΑ, Ισραήλ και Γερμανία, όπως και τη σταδιακή δορυφοριοποίηση από την Τουρκία, με την διολίσθηση της Ελλάδας σε κράτος μειωμένης κυριαρχίας.

Και όμως, όσο η σιωπή βασιλεύει και όσο ο ελληνικός λαός εθίζεται στην αντίληψη ότι η

Ελλάδα δεν μπορεί να ορθώνει ανάστημα και να ασκεί κυριαρχία, όχι μόνο απέναντι στις ΗΠΑ και στη Γερμανία, αλλά ούτε και απέναντι στην Τουρκία, (ίσως και για να μη χάσουμε τον επίζηλο ρόλο του "γκαρσονιού" της Ευρώπης) το θερμό επεισόδιο εξελίσσεται και οξύνεται.

Κατά μέτωπο επίθεση από την Τουρκία

Μόνο το τελευταίο διάστημα, η Ελλάδα ακύρωσε στρατιωτική άσκηση, υποτίθεται με

αντάλλαγμα την παύση των υπερπτήσεων των τουρκικών αεροσκαφών. Δηλαδή "αντάλλαξε" ένα νόμιμο, κυριαρχικό δικαίωμά της, με την παύση παρανόμων και επιθετικών πράξεων της άλλης πλευράς, μόνο και μόνο για να δει τις υπερπτήσεις να συνεχίζονται ακάθεκτες!

Από διάφορες πλευρές, η Τουρκία άνοιξε όλη την ατζέντα των μονομερών διεκδικήσεών της. Επεκτάθηκε, από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, μέχρι την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Κρήτης! Παραλλήλως, δηλώθηκε ότι το "άνοιγμα" των τουρκικών συνόρων προς τη χώρα μας θα επανέλθει, με την έννοια ότι θα ξαναστείλει μαζικά μετανάστες και πρόσφυγες.

Φάντασμα από τα παλιά ξύπνα… τρελάθηκαν (Ή πώς η αριστερά πνίγεται και στον Έβρο)

Του Θέμη Τζήμα

Συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια, για δεκαετίες στην πραγματικότητα: η αριστερά, σοσιαλιστική και κομμουνιστική, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, στο μεγαλύτερο μέρος της, έχει καταληφθεί είτε από νεοφιλελεύθερους δήθεν σοσιαλδημοκράτες, είτε από μικροαστούς διανοουμένους, που στην καλύτερη περίπτωση είναι αφελείς ιδεαλιστές- δηλαδή συντηρητικοί- στη χειρότερη, συνειδητοί υπέρμαχοι των επιδιώξεων του ιμπεριαλισμού, ενδύοντάς τις με «αριστερό» μανδύα. Κάτω από αυτήν τη διπλή κατάληψη της αριστεράς, που ακυρώνει άμεσα ή έμμεσα τις βασικότερες αρχές του μαρξισμού, κοινωνικές δυνάμεις και στελέχη που θα μπορούσαν να αναζωογονήσουν την αριστερά και να την καταστήσουν ηγεμονική δύναμη, «καίγονται» είτε παρασυρμένες/-α, είτε εκπαραθυρωνόμενες/-α.

Στην Ελλάδα το ζούμε εδώ και μια δεκαετία εμφατικά. Σε κάθε φάση της πολύπλευρης κρίσης, σε κάθε στιγμή δυνατότητας βαθύτερης συνειδητοποίησης ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων γύρω από τους πραγματικούς υπευθύνους της κρίσης και την ανάγκη αλλαγής κοινωνικού μοντέλου, οι περισσότερες εκδοχές αριστεράς συνέβαλαν- σε διαφορετικό βαθμό και χρονική στιγμή– στον αποπροσανατολισμό, στην κατάπνιξη της κοινωνικής δυναμικής, στην προδοσία και στην άτακτη υποχώρηση. Έτσι, η αποτυχία της αριστεράς καθίσταται ο καλύτερος χορηγός της δεξιάς και της ακροδεξιάς.

Εύκολα τσιτάτα, μικροαστοί οικονομολόγοι και διανοούμενοι, γραφειοκρατίες, αποτυχημένα οργανωτικά σχήματα, εξουσιολαγνεία, ανύπαρκτες αναλύσεις, έλλειψη ζύμωσης αποθέωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, απόσταση από το λαό και από τις αγωνίες του, αλαζονεία, ιστορική άγνοια, τεράστια θεωρητικά κενά από μαρξικής άποψης-χωρίς καν να υπάρχει συνειδητοποίηση της ύπαρξής τους- είναι μερικά από εκείνα τα στοιχεία που συνέθεσαν μια αριστερά η οποία κατά τρόπο δραματικό για την κοινωνία εν μέσω κρίσης παρήκμασε.

Όσο μεγαλύτερη μάλιστα η αποτυχία αυτής της αριστεράς- και στην πραγματικότητα «αριστεράς»- τόσο μεγαλύτερη η αλαζονεία, η συλλήβδην απόδοση του τίτλου του ακροδεξιού- ώστε να ξεπλένονται οι πραγματικοί ακροδεξιοί εν τέλει- ο ελιτισμός, η εσωστρέφεια, το αγκάλιασμα κάθε βολικής φήμης ή είδησης και η εγκατάλειψη των θεμελιακών αρχών και διδαγμάτων, της σοσιαλιστικής και της κομμουνιστικής θεωρίας και της παράδοσης.

Το ίδιο και σήμερα: ενώ το παραμύθι της προστασίας της Ελλάδας από την ΕΕ, από τις ΗΠΑ, από το ΝΑΤΟ, από το Ισραήλ σβήνει, ενώ η ηγεμονευόμενη από την ακροδεξιά, δεξιά κυβέρνηση εκθέτει την Ελλάδα διεθνώς και δεν τολμά να τα βάλει με εκείνον που όντως δρα επιθετικά προς την Ελλάδα- την Τουρκία- η αριστερά, υπό την ηγεμονία νεοφιλελεύθερων και δικαιωματιστών, «πνίγεται» στα νερά του Έβρου και ξεκόβει από τις λαϊκές μάζες χαρίζοντάς τις χαιρέκακα στην ακροδεξιά. Ευτυχώς που ο λαός σε μεγάλο βαθμό είναι πολύ καλύτερος από ό,τι αυτό το στελεχιακό δυναμικό νομίζει, αλλιώς θα έπρεπε να έχουμε ήδη ναζιστική δικτατορία.

Είναι να αναρωτιέσαι με αυτήν την «αριστερά»: Έχει λησμονηθεί ότι από το γενικό πηγαίνουμε στο ειδικό και όχι το αντίστροφο, άραγε;

Όταν κανείς στα όσα διαδραματίζονται στον Έβρο και στο Αιγαίο επιλέγει να βλέπει μόνο το ανθρωπιστικό σκέλος- αγνοώντας τη γενική εικόνα, η οποία συμπεριλαμβάνει και το ανθρωπιστικό ζήτημα αλλά σε συνδυασμό με και ως μέρος των ευρύτερων διεθνοπολιτικών επιδιώξεων της Τουρκίας- ακολουθεί μια στρεβλή μεθοδολογία που δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Μπορεί να βλέπει κανείς μόνο το ανθρωπιστικό ζήτημα αν είναι καλός Χριστιανός και άρα έχει μια αντί- ιστορική ανάλυση αλλά όποιος μιλά στο όνομα της αριστεράς και πράττει τέτοια λάθη απλώς αφοπλίζεται και χαρίζει τον λογικά, ανήσυχο κόσμο, στη δεξιά και στην ακροδεξιά.