Ο Μένιος του Αλέξη και η Τουρκάλα…

Του Κώστα Στούπα από το capital.gr

1) Ο Μένιος του Αλέξη και η Τουρκάλα Μάτα Χαρι…

Την εβδομάδα που πέρασε κατατέθηκε στη Βουλή η πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής που θα διερευνήσει ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Παππά, για την υπόθεση Καλογρίτσα με τις τηλεοπτικές άδειες…

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν η πρόταση αφορά στα αδικήματα της δωροληψίας και της παράβασης καθήκοντος.

Το κακούργημα της δωροληψίας πολιτικού αξιωματούχου θα αφορά στα 3 εκατ. ευρώ που φέρεται πως έλαβε ο Καλογρίτσας από την CCC για τη συμμετοχή του στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, ενώ θα εξεταστούν και σχετικές καταγγελίες από επιχειρηματίες…

Η υπόθεση μοιάζει να είναι “καρμπόν” με τις παλαιότερες υποθέσεις Πώποτα, Κοσκωτά κατά τις οποίες το πρώιμο ΠΑΣΟΚ μεθόδευε να ελέγξει τον Τύπο τις δεκαετίες του ’80 και ’90. 

Ο Μένιος Κουτσόγιωργας, άλλοτε δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου που είχε εμπλακεί στην υπόθεση Κοσκωτά, δεν πρόλαβε να καταδικαστεί καθώς απεβίωσε κατά την ώρα της δίκης του εντός της αιθούσης του δικαστηρίου.

Στη στήλη αυτή είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα από τον Οκτώβριο του 2015 την κατάληξη του όλου εγχειρήματος της πραξικοπηματικής μεθόδευσης ελέγχου του Τύπου και του παράπλευρου πλουτισμού των εμπλεκομένων.

Συγκεκριμένα: “Όλες οι κυβερνήσεις, τουλάχιστον της μεταπολίτευσης προσπαθούσαν να ελέγξουν τον Τύπο και να εξασφαλίσουν μια επαρκή με αμοιβαία συμφέροντα διαπλοκή με την οικονομική ολιγαρχία σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας.

Αρκεί να θυμίσουμε τις περιπτώσεις Πώποτα και Κοσκωτά οι οποίες ήταν οι αντίστοιχες κινήσεις του πρώιμου ΠΑΣΟΚ να ελέγξει τον Τύπο και να δημιουργήσει φιλικά επιχειρηματικά τζάκια.

Τεχνολογία, ο «δούλος» της μελλοντικής δημοκρατίας

Του Νίκου Παππά, Πολιτικού Επιστήμονος

Ένα βασικό ερώτημα για την τεχνολογία και την εποχή που ζούμε, είναι το κατά πόσο θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ατομική, την κοινωνικo-οικονομική και την πολιτική δομή των κρατών. Η απάντηση είναι διττή, καθώς τα θετικά και τα αρνητικά αλληλοσυγκρούονται, πολλές φορές συνυπάρχοντας. Για την ατομική και την οικονομική βλέπουμε ήδη τα αποτελέσματα της. Για την κοινωνικο-πολιτική της όψη, όμως, δεν θα λέγαμε ότι έχουμε δει ακόμη και πολλά.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το πρώτο κομμάτι στο οποίο η τεχνολογία έχει οδηγήσει σε κολοσσιαίες αλλαγές είναι η οικονομία. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η δυνατότητα να μεταφερθούν τεράστια κεφάλαια σε ένα δευτερόλεπτο από μία χώρα σε μια άλλη, η δυνατότητα γενικότερα των εταιριών να εγκαθιστούν θυγατρικές εταιρίες σε όποια χώρα επιθυμούν, έχει οδηγήσει σε μια αλλαγή η οποία βρίσκεται πάνω από τις δυνάμεις των κρατών. Η οικονομία κινείται υπεράνω των κυβερνήσεων, με αποτέλεσμα τα κράτη να αδυνατούν να ελέγξουν τις διεθνείς αγορές.

Όμως ακόμη και σε αυτόν τον τομέα, η τεχνολογία δεν έχει αλλάξει τόσο την ζωή μας όσο θα την αλλάξει στο μέλλον. Το μέλλον αναπτύσεται ήδη σε ορισμένες περιοχές στην Ασία. Ήδη στην Ιαπωνία λειτουργούν εργοστάσια τα οποία λειτουργούν χωρίς ανθρώπινο δυναμικό στο εσωτερικό τους. Η τεχνολογία λοιπόν σε μερικές δεκαετίες θα έχει σχεδόν αντικαταστήσει το εργατικό δυναμικό. Μια τέτοια εξέλιξη θα συνέφερε πολύ τους ανθρώπους των αγορών, καθώς θα τους γλίτωνε από τα συνδικάτα και τα όρια που πιθανών θα τους έβαζαν οι κυβερνήσεις. Ταυτόχρονα η παραγωγή θα αυξανόταν, οι μηχανές θα λειτουργούσαν επί 24ώρου βάσεως, και τα κέρδη θα ήταν πολλαπλάσια. Όσο αυτή η εξέλιξη θα προχωράει, η κοινωνία θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην απόγνωση και στην φτώχεια.

Εδώ όμως μπαίνει και ο κοινωνικο-πολιτικός τομέας, για τον οποίο είπαμε ότι η τεχνολογία δεν έχει ακόμη οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές. Το βασικό ερώτημα είναι το πώς θα μπορέσει η κοινωνία να αντιδράσει στην παντοδυναμία των αγορών και στην μελλοντική αντικατάστασή της ως εργατικό δυναμικό από τις μηχανές. Στο πρώτο ερώτημα, η απάντηση είναι η είσοδος της κοινωνίας στο πολιτικό σύστημα. Όπως υποστηρίζει ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης, το ζήτημα της παντοδυναμίας των αγορών έναντι των κρατών είναι πρωτίστως πολιτικό. Η πολιτική αδυναμία της κοινωνίας, είναι ο λόγος για τον οποίο οι αγορές μπορούν και την εκμεταλεύονται χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν. Η είσοδος της κοινωνίας στο πολιτικό σύστημα, θα ανάγκαζε τις αγορές να εναρμονιστούν με τις πολιτικές που αυτή θα επέβαλλε, κι έτσι θα ερχόταν η ισορροπία δυνάμεων. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι δέσμιο της διεθνούς των αγορών και ως εκ τούτου πολιτικά αδύναμη.