Το δίπολο “εθνικό – διεθνικό” και η προοπτική επαναστατικής ενοποίησης της ανθρωπότητας

Μια πρόκληση ζωής ή θανάτου για το κίνημα, πέρα από φραστικές υπεκφυγές.

Του Δημήτρη Πατέλη

Το θέμα της συσχέτισης του διπόλου “εθνικό – διεθνικό” με την επαναστατική προοπτική, με την κομμουνιστική ενοποίηση της ανθρωπότητας, δεν προσφέρεται για αφορισμούς, επιφανειακή συνθηματολογία και εντυπωσιασμό με όρους εξαρτημένων αντανακλαστικών.

Η όποια αναφορά στη θέση και το ρόλο του εθνικού ζητήματος και των συνδεόμενων με αυτό θεωρητικών και πρακτικών (ιδεολογικοπολιτικών) ζητημάτων, είναι αφηρημένη και ανεδαφική, στο βαθμό που δεν εκκινεί από: 

1 τη συγκεκριμένη διερεύνηση του σύγχρονου σταδίου της κεφαλαιοκρατίας όπως κι αν το αποκαλούμε (ολοκληρωτικό καπιταλισμό, ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση κ.ο.κ.) και της νέας εποχής, 

2 τη διακρίβωση της κοινωνικοοικονομικής ιστορίας και της δομής (επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, επίπεδα και μορφές των σχέσεων παραγωγής, ταξική διάρθρωση κ.ο.κ.) της κοινωνίας στην οποία γίνεται αναφορά., 

3 τη διακρίβωση της θέσης και του ρόλου της σε περιφερειακό και σε παγκόσμιο επίπεδο, το είδος και το βαθμό της συμμετοχής της σε ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις, συνασπισμούς κ.ο.κ. και στον παγκόσμιο μηχανισμό απόσπασης υπεραξίας-εκμετάλλευσης, το εάν στην περιφερειακή ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση και στο παγκόσμιο σύστημα έχει -λόγω ανισoμέρειας- εξαρτημένη σχέση έναντι των ισχυρότερων ως προς το κεφάλαιο χωρών (άρα: α. υπόκειται η ίδια σε εκμετάλλευση σε διακρατικό επίπεδο από τις πλέον ισχυρές ως προς το κεφάλαιο χώρες και β. συμμετέχει η ίδια και ως υποκείμενο διακρατικής εκμετάλλευσης στο παγκόσμιο σύστημα μέσω της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης στην οποία συμμετέχει και της ειδικής θέσης της σε αυτήν, μέσω του μεριδίου υπερεκμετάλλευσης μεταναστευτικών ροών εργασιακής δύναμης που της αντιστοιχεί κ.ο.κ.)., 4 το χαρακτήρα, τις κινητήριες δυνάμεις της δεδομένης ιστορικής εποχής και συγκυρίας (π.χ. το συγκεκριμένο στάδιο του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, την ύπαρξη δομικής κρίσης και πολέμου) και τα διακυβεύματα σε “εθνικό”, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο, 

Τι είναι οι αυτόκλητοι «φίλοι του λαού», και πως ψαρεύουν στα θολά νερά της «αποϊδεολογικοποίησης»...

Τι είναι οι αυτόκλητοι «φίλοι του λαού», και πως ψαρεύουν στα θολά νερά της «αποϊδεολογικοποίησης»...

Του Πατέλη Δημήτρη. 08.02.2016

Είναι γεγονός ότι η σημερινή φάση της κρίσης έχει οδηγήσει και σε πρωτοφανή υποβάθμιση του επιπέδου του ιδεολογικού και πολιτικού διαλόγου. Δεν αναφέρομαι στο θεωρητικό-επιστημονικό διάλογο, διότι είναι μάλλον ανύπαρκτος. Η οργή και η αγανάκτηση του λαού από αλλεπάλληλες απάτες και χειραγωγήσεις, με κορυφαία αυτήν της «1ης & 2ης φοράς αριστεράς» και του ιουλιανού πραξικοπήματος του 2015 (όπου το μεγαλειώδες ΟΧΙ του δημοψηφίσματος μετετράπη σε ΝΑΙ παράδοσης άνευ όρων στον ευρωατλαντικό άξονα) στρέφεται κατά του συνόλου του πολιτικού φάσματος. Όπως και κατά τις προηγούμενες δεκαετίες με το ΠΑΣΟΚ, έτσι και σήμερα με το ΣΥΡΙΖΑ, η άρχουσα τάξη έχει κάθε λόγο να προβάλλει το πολιτικό προσωπικό που εξυπηρετεί το καθεστώς αποικίας χρέους του ευρωατλαντικού άξονα με όρους συστηματικής εξαπάτησης του λαού ως «αριστερά».

Οι μεταμοντέρνοι μύθοι που καταργούν την «Αριστερά» και «Δεξιά»

Το ιστολόγιο «Σίβυλλα» αναδημοσίευσε μια εξαίρετη επιστημονική εργασία του Δημήτρη Πατέλη, με τον τίτλο: 

Τι είναι οι αυτόκλητοι «φίλοι του λαού», και πως ψαρεύουν στα θολά νερά της «αποϊδεολογικοποίησης»... 

Η εργασία είναι γραμμένη το Φεβρουάριο του 2016 και γκρεμίζει όλους τους σύγχρονους μύθους του ΥΠΕΡ-εθνικού κεφαλαίου που εμπεριέχονται στα ιδεολογήματα: 

Περί του «Τέλους των Ιδεολογιών», «των ιδεολογικοπολιτικών διαχωριστικών γραμμών» και του «Τέλους της Ιστορίας», περί της ανυπαρξίας της «Αριστεράς» και της Δεξιάς» (έννοιες επινοημένες!!!) κ.λπ… 

Είναι γνωστές και διατυμπανισμένες, με ποικιλία φωνών, οι μεταμοντέρνες αξιώσεις και επιταγές των πλανητικών χρηματιστηριακών μαφιών: «Κάτω οι ιδεολογίες», «κάτω η Ιστορία», «κάτω η κοινωνική και πολιτική επιστήμη», «κάτω τα κόμματα», κάτω οι διαχωρισμοί Αριστεράς-Δεξιάς (αποτελούν «επινοήσεις», όπως και το «έθνος»), «κάτω τα συνδικάτα», «κάτω» κάθε συλλογικότητα ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ και ΣΥΝΕΚΤΙΚΗ. 

Ο Δημήτρης Πατέλης κατεδαφίζει αυτούς του μύθους. 

Διαβάστε το εξαιρετικό κείμενό του εδώ: 

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2017/11/blog-post_48.html 

Και εδώ: 

http://epanastatikienopoiisi.blogspot.gr/2016/02/blog-post.html 

Επειδή θεωρούμε αυτά τα ζητήματα εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας και σπουδαιότητας θα συγκεντρώσουμε διάφορα κείμενα που έχουμε γράψει γύρω από αυτά. 

«Κατασκευή», «διόρθωση» ή ολική καταστροφή της ταυτότητας του ανθρώπου; (του Δημήτρη Πατέλη)

Πηγή : epanastatikienopoiisi.blogspot.gr via alfavita.gr

του Δημήτρη Πατέλη*

Τείνει να γίνει κοινά αποδεκτό δόγμα στο λόγο που αρθρώνεται στα ΜΜΕ, στα αμφιθέατρα και τελευταία στη Βουλή η αντίληψη για την ύπαρξη πολλών και ρευστών ταυτοτήτων των ανθρώπων. Αυτό αφορά και το ίδιο το φύλο, που αντιμετωπίζεται πλέον σαν να εξαϋλώνεται.

Το φύλο λοιπόν χωρίζεται - βάσει των κηρύκων του παραπάνω δόγματος - σε τουλάχιστον πέντε διαφορετικούς παράγοντες: 

1. σε αυτό που ορίζει και περιγράφει η βιολογία (γονότυπος και φαινότυπος), 

2. σε αυτό που «κατασκευάζεται» κοινωνικά και συμβολικά, 

3. σε αυτό που βιώνει το κάθε άτομο, 

4. σε αυτό που επιθυμεί και 

5. σε αυτό που καταχωρείται νομικά. 

Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ισχύουν αυτός ο επιμερισμός σε παράγοντες, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας τεκμηριώσει επιστημονικά τα γενεσιουργά αίτιά τους, την ιεράρχησή τους, τα είδη και τα επίπεδα των αλληλεπιδράσεών μεταξύ τους αλλά και με άλλους παράγοντες. Από αυτό το δόγμα, που στερείται παντελώς επιστημονικής και μεθοδολογικής βάσης, εμφορείται και το πρόσφατο σχέδιο νόµου «Νοµική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου – Εθνικός Μηχανισµός Εκπόνησης, Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης για τα Δικαιώµατα του Παιδιού».  

Προφανώς, από τον τίτλο ακόμα του νομοθετήματος φαίνεται η διάθεση να προβληθεί η «σπουδή του νομοθέτη» για φροντίδα προς το παιδί άρα και για τον παιδευτικό ρόλο της όλης θεσμικής παρέμβασης...

Δ.Πατέλης(αν.καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης)-Ο άνθρωπος δεν είναι κοινωνική σύμβαση ή κοινωνική κατασκευή-Η άποψή του για το θέμα της αλλαγής φύλου και επίκαιρα φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα

ΗΧΗΤΙΚΟ

Του Γιώργου Γκόντζου (ggontzos@yahoo.gr)

—«Υπάρχει ένας βιολογικός προσδιορισμός του φύλου.Διότι ο άνθρωπος δεν είναι κοινωνική σύμβαση ή κοινωνική κατασκευή ,όπως νομίζουν κάποιοι.Ο άνθρωπος εξελικτικά προέκυψε από την φύση ,την βιολογία,είναι συγκεκριμένο βιολογικό είδος,γένος.Ως εκ τούτου υπάρχει ένας βιολογικός προσδιορισμός του φύλου και από την άλλη υπάρχουν οι εκάστοτε ιστορικές ,πολιτισμικές μορφές, με τις οποίες αντιλαμβάνονται  οι άνθρωποι τις θέσεις και τους ρόλους του κάθε φύλου,αντιλαμβάνονται τον προσδιορισμό τους,αντιλαμβάνονται τους τρόπους που δραστηριοποιούνται  και συμπεριφέρονται  στην   κοινωνία.Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα.Η όποια απόπειρα αποκοπής του ενός από το άλλο και αντιπαράθεσης του ενός με το άλλο ,οδηγεί σε τραγελαφικές καταστάσεις που μπορεί να καταστρέψουν ζωές σε ατομικό επίπεδο ,αλλά μπορεί να υπονομεύσει και συνολικότερα κοινωνίες και ιδιαίτερα να υπονομεύσει την προοπτική της κοινωνίας…»

Αυτά υπογράμμισε αρχικά  ο Δημήτρης Πατέλης αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος),στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων. Στη συνέχεια σημείωσε: « Δεν θεωρώ επιστημονικό το να αποσπάς την κοινωνική θέση και τον ρόλο ,την κοινωνική σημασία ,και νοηματοδότηση του φύλου,φερ’ ειπείν, και την γενικότερη κοινωνική σημασία και νοηματοδότηση από τους αντικειμενικούς όρους βάσει των οποίων αυτά προσδιορίζονται.Στην επιστήμη, σε αντιδιαστολή με άλλα πεδία της ζωής του ανθρώπου στην καθημερινότητα,δεν πρέπει να κυριαρχεί ο υποκειμενισμός και η αυθαιρεσία.Πρέπει να υπάρχει τεκμηρίωση, απόδειξη,πρέπει να υπάρχει μια αξιοπιστία της αντλούμενης, με την έρευνα , γνώσης»

Θεματική Εβδομάδα-Έμφυλες ταυτότητες: Οφείλουμε να μάθουμε για να αντισταθούμε

1) Ο Καθηγητής Φιλοσοφίας Δημήτρης Πατέλης τσακίζει την θεωρία του κοινωνικού φύλου

Ειδικότητα: Φιλοσοφία και Ιστορία της Επιστήμη

Εκπαίδευση: Πτυχίο και Διδακτορικό Δίπλωμα Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας "Μ. Β. Λομονόσοφ" (1988 και 1991 αντίστοιχα). Τομέας: Επιστημών.

Απόσπασμα από ομιλία του Εισηγητή αν. Καθ. Πολυτεχνείου Κρήτης Δημήτρη Πατέλη στο 4ο μάθημα από τη σειρά "10 απλά μαθήματα Σύγχρονης Επαναστατικής Θεωρίας. Κλασικός μαρξισμός και Λογική της Ιστορίας." Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Νοέμβριος του 2015.

Απομαγνητοφωνημένο σε γραπτό κείμενο σχεδόν ολόκληρο το απόσπασμα στο παρακάτω link:

“Η τεχνολογία αλλαγής φύλου δεν ξέρω πόσο χειραφετική διάσταση μπορεί να έχει. Για να είμαι ακριβέστερος ξέρω ότι είναι μια μορφή χειρίστου τύπου χειραγώγησης. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό ας δει σήμερα ποιοί είναι υπέρμαχοι αυτών των πολιτικών επιλογών. Αυτοί που είναι πιο ρατσιστές στην παγκόσμια πολιτική τους, αυτοί που πάνε να επιβάλλουν την δική τους νοοτροπία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον πλανήτη, αυτοί που επιβάλλουν με όρους γενοκτονίας τα οικονομικά, πολιτικά και λοιπά γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, αυτοί είναι που πάνε να μας επιβάλλουν όλη την προβληματική των LGBTQ κι όλα τα υπόλοιπα που ξέρουμε.

Πρωτοβουλία υπέρ του κοινωνικού και πολιτικού Μετώπου, ή μία απ’ τα ίδια;

Του Δημήτρη Πατέλη

Την Κυριακή 3.6.2016 πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική συνέλευση της «Πρωτοβουλίας «διΕΕξοδος».

Στο ενδιαφέρον κείμενο υπογραφών (βλ. εδώ) καταδεικνύεται ότι τα Μνημόνια είναι συνώνυμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανασκευάζονται τα βασικά ιδεολογήματα του καθεστώτος περί Ε.Ε., δηλώνεται ότι «Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο, αρχίζουμε τη συγκρότηση μιας Πρωτοβουλίας που θα συμβάλλει ώστε μέσα στο μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα να δυναμώσει η αντίληψη ότι «υπάρχει εναλλακτική, έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση»» και προτείνονται δράσεις σε αυτή την κατεύθυνση.

Θα μπορούσε κανείς να διατυπώσει σειρά προτάσεων, αλλαγών σε διατυπώσεις και κριτικών παρατηρήσεων. Άλλωστε, η αναζήτηση, ανεύρεση και απολυτοποίηση πραγματικών ή/και φανταστικών διαφορών, είναι μια συνηθισμένη και εύκολη πρακτική, που τροφοδοτεί και αναπαράγει το τόσο βολικό για το καθεστώς «διαίρει και βασίλευε», μαζί με ένα κακοφορμίζον πλέον κλίμα αμοιβαίων προκαταλήψεων, γενικευμένης δυσανεξίας και απέχθειας μεταξύ ατόμων και ομάδων της αριστεράς. Το κλίμα επιτείνεται με την παγιωμένη εν πολλοίς εκφυλιστική πρακτική μηχανισμών και ανθρώπων με θητεία σε αυτούς, άλλα να δηλώνουν-διακηρύσσουν, άλλα να εννοούν-επιδιώκουν και άλλα τελικά να πράττουν…

Δ.Πατέλης (αν.Καθηγητής Φιλοσοφίας)-Άνδρας και γυναίκα και γεννιέσαι και γίνεσαι

Από:Γιώργος Γκόντζος—Ζητήματα  που αφορούν το φύλο και γενικότερες θεωρίες προσέγγισε ο Δημήτρης Πατέλης αν.Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης,σε συνέντευξη στην εκπομπή «ότι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος ) στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων.Αρχικά τόνισε τα εξής:

  «Το πρόβλημα είναι αρκετά περίπλοκο για να προσφέρεται για εύκολες απαντήσεις και συνθηματολογική αντιμετώπιση.Η περιπλοκότητα συνίσταται στο ότι αν μιλήσουμε επιστημονικά το θέμα του φύλου έχει βιολογική βάση ,βιολογικές ρίζες βιολογικό πυρήνα και κοινωνικές ,πολιτισμικές προεκτάσεις.Ο άνθρωπος έχει μια βιολογική προέλευση .είναι συνέχεια του homo sapiens ,η βιολογική αυτή ιδιότητα τον συγκαταλέγει στην κατηγορία εκείνων των ζώων τα οποία αναπαράγονται με πολύ  συγκεκριμένο τρόπο ,ο οποίος αντανακλάται στα ανατομοφυσιολογικά ,ορμονικά κ.λ.π. χαρακτηριστικά των φύλων .Αυτό έχει να κάνει με τον βιολογικό πυρήνα της οικογένειας ,ο οποίος δεν ταυτίζεται με τις εκάστοτε ιστορικές ,πολιτισμικές μορφές της οικογένειας.Οι τελευταίες πατούν πάνω σ΄αυτό αλλά έχουν μια σειρά περίπλοκων άλλων χαρακτηριστικών που συνδέονται με οικονομικά ,ιστορικά ,κοινωνικά ,πολιτισμικά στοιχεία της κάθε εποχής ..»

Ο ναζισμός ως πατριωτισμός και ευρωπαϊσμός...

Αρθρογράφος: 

Δημήτρης Πατέλης

Ως εθνική εορτή, «ημέρα του υπερασπιστή της πατρίδας» θα τιμάται στην Ουκρανία η 14η Οκτωβρίου, ημέρα ίδρυσης του χιτλερικού ΟΥΠΑ.

Οι συνεργάτες των ναζί εθνικιστές-φασίστες υπό τον Μπαντέρα, θεωρούνται πλέον επισήμως «υπερασπιστές της πατρίδας», ενώ οι μαχητές του Σοβιετικού στρατού (μεταξύ των οποίων και 3 εκατομμύρια Ουκρανών) που τσάκισαν τον φασισμό - κατακτητές. Οι οπαδοί του Μπαντέρα, εορτάζουν από το 2005 την 14η Οκτωβρίου του 1942 ημέρα ίδρυσης της «Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών - Ουκρανικού Αντάρτικού Στρατού» (ΟΟΥΝ-ΟΥΠΑ).

Ο «πρόεδρος» της Ουκρανίας Πιότρ Ποροσένκο, υπέγραψε διάταγμα, βάσει του οποίου η φασιστική τελετή μετατρέπεται σε επίσημη «εθνική εορτή» με το εξής σκεπτικό: «διατάσσω την καθιέρωση στην Ουκρανία της εορτής: Ημέρα του υπερασπιστή της Ουκρανίας, η οποία θα τιμάται κάθε χρόνο την 14η Οκτωβρίου, ούτως ώστε να τιμάται η ανδρεία και ο ηρωισμός των υπερασπιστών της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, οι πολεμικές παραδόσεις και οι νίκες του ουκρανικού λαού, συνδράμοντας στην περαιτέρω ενίσχυση του πατριωτικού πνεύματος στην κοινωνία και υποστηρίζοντας σχετική πρωτοβουλία της κοινής γνώμης».

Κατ' αυτό τον τρόπο διασφαλίζεται η ιστορική συνέχεια ανάμεσα στους τότε και στους νυν προαγωγούς της “ευρωπαϊκής ιδέας”. Σύσσωμος ο “πολιτισμένος Δυτικός κόσμος” χαιρετίζει ως φορείς της νομιμότητας και του “κρατικού μονοπωλίου στη χρήση βίας” την εκεί “Χρυσή Αυγή” και τους ομοίους της, τα φασιστικά τάγματα εφόδου, τώρα πλέον και με τη βούλα του “προεδρικού διατάγματος”. Οργανώσεις και άτομα που απροκάλυπτα υπερηφανεύονται ότι είναι συνεχιστές των ταγμάτων ασφαλείας της κατοχής, του Μπαντέρα και της μεραρχίας Βάφφεν SS «Γκαλιτσινά» (η οποία είχε συσταθεί τον Απρίλιο του 1943 με προσωπική οδηγία του Γκίμλερ), σήμερα κατέχουν θέσεις κλειδιά στην ηγεσία του καθεστώτος του Κιέβου, στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας, απαρτίζουν την “εθνοφρουρά” και τα τάγματα μισθοφόρων που έχουν συγκροτηθεί με την ευγενική χορηγία επιφανών εκπροσώπων της ολιγαρχίας του κεφαλαίου. Η «Γκαλιτσινά» έχει καταδικαστεί και στις αποφάσεις της Δίκης της Νυρεμβέργης για τη δράση της, για ευρείας κλίμακας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις γενοκτονίας και απίστευτες θηριωδίες εναντίον ανταρτών και αμάχων στη Δ. Ουκρανία, στη Λευκορωσία, όσο και σε σειρά ευρωπαϊκών κρατών (στη Σλοβακία και τη Γιουγκοσλαβία).

Το κράτος, το παρακράτος, ο φονικός φασισμός και εμείς.

Η φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα – κρίσιμη ποιοτική καμπή.

Σεπτεμβρίου 20, 2013 από seisaxthiablog

Το κράτος, το παρακράτος, ο φονικός φασισμός και εμείς.

 Δημήτρης Πατέλης

Η φρικαλέα πολιτική δολοφονία στο Κερατσίνι, τη νύχτα από 17 προς 18 Σεπτεμβρίου του 2013, δεν είναι απλώς άλλο ένα περιστατικό στον κύκλο της βίας που κλιμακώνεται.

Ως προς την ιστορική του σημασία, αυτό το γεγονός αποκτά βαρύτητα αντίστοιχη, αν όχι ανώτερη, από αυτή της δολοφονίας π.χ. του Λαμπράκη πριν από μισόν αιώνα.

Η τελευταία δολοφονία, σηματοδοτεί μια καμπή της συγκυρίας. Η κρίσιμη ποιοτική καμπή της συγκυρίας -στην οποία αναφέρομαι εδώ και χρόνια, από την έναρξη της εν εξελίξει κρίσης (όπως και άλλοι σ. με στοιχειώδη κοινωνική ενάργεια), προειδοποιώντας για τους καταστροφικούς κινδύνους κάθε ολιγωρίας- όπου ο φασισμός από τα πάνω (του άξονα των θεσμικών-εξωθεσμικών διεθνικών οργάνων του κεφαλαίου, με επικεφαλής το χρηματοπιστωτικό) αρχίζει να ενώνεται με τον “κινηματικό” φασισμό των “κάτω” (τον αιμοσταγή ναζιστικό βραχίωνα με δήθεν “αντισυστημικό” μανδύα), σε μιαν αμεσότερη σύμφυση κράτους-παρακράτους, δείχνει να είναι γεγονός.

Επαγγελματίες ή ερασιτέχνες χομπίστες πολιτικοί φέρονται ως μαγαζάτορες

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΤΕΛΗ αν. καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης

Ακριβώς στην κρίση, τα καθιερωμένα μορφώματα εκπροσώπησης των κοινωνικών συμφερόντων στο εποικοδόμημα, ιδιαίτερα ό,τι έχει απομείνει από πάλαι ποτέ ριζοσπαστικές εκφράσεις κοινωνικών συμφερόντων στο εποικοδόμημα, δυσκολεύονται ή και αδυνατούν να συλλάβουν και να εκφράσουν καταλυτικά την ανερχόμενη πολιτικοποίηση-ριζοσπαστικοποίηση και την ανάγκη συγκρότησης νέων δυναμικών, νέων υποκειμένων. Σε αυτό συνέβαλλε και η εμμονή στη δημοσκοπική ή/και εκλογική κατίσχυση, ή έστω στη διατήρηση εκλογικών ποιμνίων, που προσλαμβάνει όλο και πιο πολύ χαρακτηριστικά αγοραίου ανταγωνισμού. Εδώ οι αλλοτριωμένοι γραφειοκράτες «ηγέτες»-ηγετίσκοι, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες-χομπίστες πολιτικοί, φέρονται ως μαγαζάτορες με αξιώσεις αποκλειστικότητας και χειρίζονται τους υπόλοιπους ως ανταγωνιστικά «μαγαζιά» ή/και ως πελάτες.

Όλα αυτά ενισχύονται και αναπαράγονται σε σχήματα ομαδικής-οπαδικής έως και αγελαίας αναφοράς και σε αμοιβαίους εκατέρωθεν διογκούμενους ετεροπροσδιορισμούς κομμάτων, ομάδων, φραξιών, σεκτών, συνιστωσών, ηγετίσκων-γκουρού, φανταστικών «επιτελικών καθοδηγητών» ανύπαρκτων ή μίζερων «στρατευμάτων», με αντίστοιχες κοινωνικοψυχολογικές φορτίσεις, με προεξάρχουσα τη (χαρακτηριστική για τη μικροαστικών διαθέσεων διανόηση) διαλυτική αμοιβαία απέχθεια μεταξύ των εγγύτερων ή μέχρι πρότινος ταυτόσημων… Οι ως άνω μονομέρειες και μεταφυσικές απολυτοποιήσεις, διογκώνονται μάλιστα σε βαθμό ευθέως ανάλογο της θεωρητικής και πρακτικής ανεπάρκειας και αναντιστοιχίας του υποκειμένου (ατομικού ή/και συλλογικού) προς την εποχή και τη συγκυρία, σε βαθμό που η απόσπαση-απογείωση από την πραγματικότητα, σηματοδοτούμενη από ιδιολέκτους που λειτουργούν σε επίπεδο εξαρτημένων αντανακλαστικών, εκλαμβάνεται από τους φορείς των σχετικών αυτοαναφορικών κύκλων ως φερέγγυο κριτήριο «επαναστατικής συνέπειας», «ταξικότητας» κ.ο.κ.