Οι Μαρξ και Ένγκελς για την επανάσταση του 182127/03/2018

ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Γράφει η Βασιλική Σιούτη –

Πώς αντιμετώπιζαν οι Κάρολος Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς το Ανατολικό Ζήτημα πριν την ελληνική επανάσταση και ποιος, κατά τους ίδιους, υποκίνησε τους Έλληνες να εξεγερθούν; Μια σειρά από δημοσιογραφικά άρθρα και ένα μέρος από την αλληλογραφία των δύο πολιτικών φιλοσόφων, είναι αρκετά ώστε να προσεγγίσουμε τις θέσεις τους, αλλά και για να αποκαλυφθεί ότι το πιο πάνω ζήτημα βασάνιζε αρκετά τον Μαρξ, ώστε να ζητάει τη βοήθεια του Ένγκελς.

«Μέχρι την Ελληνική εξέγερση, η Τουρκία ήταν από όλες τις απόψεις terra incognita και οι συνήθεις ιδέες του κόσμου γι’ αυτή στηρίζονταν περισσότερο στα παραμύθια από τις “Χίλιες και μία νύχτες” παρά στα οποιαδήποτε ιστορικά γεγονότα…» έγραφε τον Απρίλιο του 1853 στη New York Daily Tribune ο Ένγκελς με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα.

Μερικά χρόνια νωρίτερα, αναφερόμενος και πάλι στην ελληνική επανάσταση του 1821, στην εφημερίδα The Northern Star, έγραφε για την Ιερή Συμμαχία ότι υποστήριζε «ακόμα και το δικαίωμα του μεγάλου Τούρκου να κρεμάει και να κομματιάζει τους Έλληνες υπηκόους, αλλά η περίπτωση αυτή ήταν πολύ χτυπητή και οι Έλληνες πήραν την άδεια να ξεγλιστρήσουν από τον τουρκικό ζυγό».

40 χρόνια άρθρα για την Ελλάδα

Τα άγνωστα σε πολλούς κείμενα του Μαρξ και του Ένγκελς για την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα, γράφτηκαν σε ένα διάστημα περίπου 40 ετών. Πρόκειται κυρίως για δημοσιογραφικά άρθρα του Μαρξ, τα οποία δημοσιεύθηκαν σε διάφορες εφημερίδες της Δύσης. Επίσης πρόκειται και για κείμενα αλληλογραφίας με τον Ένγκελς).

Φ.Ένγκελς: Ο ανατρεπτικός χαρακτήρας του πρώιμου χριστιανισμού

Σπύρος Κουτρούλης 

Ενώ οι απόψεις των κλασσικών του μαρξισμού ταυτίζονται με την επιγραμματική φράση "θρησκεία το όπιο του λαού", που βεβαίως χρήζει πολλών ερμηνειών, ο Ένγκελς στην εισαγωγή στο έργο του Μάρξ "Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία από το 1848 ως το 1850" θεωρεί τον πρώιμο χριστιανισμό ως επαναστατικό κίνημα:

"Έχουν περάσει τώρα σχεδόν ακριβώς 1600 χρόνια από τότε που στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία δρούσε επίσης ένα επικίνδυνο ανατρεπτικό κόμμα. Το κόμμα αυτό υπόσκαφτε τη θρησκεία και όλα τα θεμέλια του κράτους. Αρνιόταν ορθά-κοφτά ότι η θέληση του αυτοκράτορα ήταν ο υπέρτατος νόμος, ήταν χωρίς πατρίδα, διεθνές απλωνόταν πάνω σ' όλες τις χώρες της αυτοκρατορίας, από τη Γαλατία ως την Ασία, και πέρα από τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δρούσε μυστικά, υπόγεια. Από καιρό όμως κιόλας ένιωθε τον εαυτό του αρκετά γερό για να κάνει ανοιχτά την εμφάνισή του. Το ανατρεπτικό αυτό κόμμα που ήταν γνωστό με το όνομα των χριστιανών είχε πολλούς οπαδούς και στο στρατό. Λεγεώνες ολόκληρες ήταν χριστιανικές. Όταν διατάζονταν να παραβρίσκονται στις τελεές των θυσιών της κυρίαρχης ειδωλολατρικής εκκλησίας για να αποδώσουν εκεί τις τιμές, οι ανατροπείς στρατιώτες αποθρασύνονταν ως το σημείο να καρφιτσώνουν στο κράνος τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ιδιαίτερα σύμβολα-σταυρούς. Έμεναν άκαρπες ακόμα και οι συνηθισμένες πιέσεις των ανωτέρων στους στρατιώτες. 

Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός δε μπορούσε πια άλλο να μένει απαθής όταν έβλεπε πως υποσκαφτόταν η τάξη, η υπακοή και η πειθαρχία μες στο στρατό του. Εξέδοσε ένα αντισοσιαλιστικό, ήθελα να πω αντιχριστιανικό νόμο. Οι συγκεντρώσεις των ανατρεπτικών στοιχείων απαγορεύτηκαν, οι χώροι των συγκεντρώσεων τους κλείστηκαν ή και γκρεμίστηκαν ακόμα, τα χριστιανικά σύμβολα, σταυροί κλπ, απαγορεύτηκαν, όπως απαγορεύτηκαν στη Σαξωνία τα κόκκινα μαντήλια. Οι χριστιανοί στερήθηκαν το δικαίωμα να κατέχουν δημόσιες θέσεις, δεν τους επιτρέπανα ούτε και δεκανείς να γίνουν...

Τότε ο αυτοκράτορας εκδικήθηκε με το μεγάλο διωγμό των χριστιανών στο 303 μ.Χ. Ο διωγμός αυτός ήταν ο τελευταίος στο είδος του. Και ήταν τόσο αποτελεσματικός, που δεκαεφτά χρόνια αργότερα το στρατό αποτελούσαν στην πλειοψηφία χριστιανοί και ο αμέσως επόμενος μονάρχης ολόκληρης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Κωνσταντίνος, που οι παπάδες τον ονόμασαν Μεγάλο, ανακήρυξε τον χριστιανισμό θρησκεία του κράτους".

Κ.Μάρξ-Φ.Ένγκελς, Διαλεχτά έργα, α' τόμος, έκδοση ΚΚΕ, σελ. 147,148.

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/MyUyYDkWbHEo68yH/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ Φ.ΕΝΓΚΕΛΣ!!

Τον 17χρονο Ένγκελς είχε συνεπάρει ο ηρωικός αγώνας του υπόδουλου ελληνικού Έθνους, τον οποίο αποτύπωσε το 1837, στο διήγημά του: «Οι κουρσάροι (A tale pirate)». Τόσο γλαφυρά μάλιστα, που θα έσπερνε μένος και ντροπή στους σημερινούς Έλληνες αριστερούς ιστορικούς, που θέλουν να αποδομήσουν το ΄21. 

Ήταν το ίδιο έτος, όταν σε γιορτή του Γυμνασίου, απάγγειλε στα ελληνικά το ποίημα που είχε γράψει ο ίδιος και αναφερόταν στη μονομαχία του Ετεοκλή με τον αδερφό του, Πολυνίκη. Ενώ σε γυμνασιακό του τετράδιο η εργασία του έχει τίτλο: «Από τη δημιουργία του κόσμου ως την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.X.)», γοητευμένος πάντα από την αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου π.Χ αι και τον «Επιτάφιο» του Περικλή». (σ.σ. τον οποίο οι ιδεολογικοί του απόγονοι θέλουν να εκτοπίσουν από την παιδεία των παιδιών μας).Άλλωστε, η αγάπη του Ένγκελς για την αρχαία ελληνική ιστορία είναι δεδομένη και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του μαρξισμού.

 Ο μικρός Ένγκελς μεγάλωσε με την ελληνική μυθολογία και τη μελέτη των αρχαίων κλασσικών που διάβαζε στην αρχαιοελληνική γλώσσα.

«Οι κουρσάροι», εμπεριέχουν απαγορευμένες λέξεις και νοήματα για τη σημερινή κλίκα που στρογγυλεύει την ιστορία και τη μνήμη. Η ελληνική συνέχεια με την αναφορά αρχαιοελληνικών και χριστιανικών ονομάτων – και με τον αρχηγό που λέγεται Λεωνίδας – όσο και η ταύτιση θρησκείας και εθνικοτήτων είναι εμφατικά παρόντα. Ο Έλληνας είναι ταυτόχρονα ο χριστιανός και ο μουσουλμάνος είναι Τούρκος. Η μοχθηρία των βάρβαρων Τούρκων και των αρναούτηδων αντικρίζει το πάθος και τη γενναιότητα των Ελλήνων. Πάρτε ένα ενδεικτικό δείγμα:

Πρώιμος χριστιανισμὸς και ἐργατικὸ κίνημα

Ἡ ἱστορία τοῦ πρώτου Χριστιανισμοῦ ἔχει σημαντικὰ σημεῖα ὁμοιότητας μὲ τὸ σύγχρονο ἐργατικὸ κίνημα. Ὅπως τὸ τελευταῖο, ὁ Χριστιανισμὸς ἦταν ἀρχικὰ ἕνα κίνημα τῶν καταπιεζομένων: πρωτοεμφανίστηκε σὰν θρησκεία τῶν δούλων καὶ τῶν χειραφετημένων δούλων, τοῦ φτωχοῦ λαοῦ ποὺ εἶχε στερηθεῖ κάθε δικαιώματος, τῶν λαῶν ποὺ εἶχαν ὑποταχθεῖ ἢ διασκορπιστεῖ ἀπὸ τὴ Ρώμη. Τόσο ὁ Χριστιανισμὸς ὅσο καὶ ὁ ἐργατικὸς σοσιαλισμὸς κηρύσσουν τὴν προσεχῆ σωτηρία ἀπὸ τὴ δουλεία καὶ τὴν ἀθλιότητα. […]

Πραγματικά, ὁ ἀγώνας ἐνάντια σ’ ἕνα κόσμο ποὺ ἀρχικὰ ἦταν ἀνώτερος σὲ δύναμη καὶ ταυτόχρονα ἐνάντια στοὺς ἴδιους τοὺς ἀνακαινιστές, εἶναι κοινὸς στοὺς πρώτους Χριστιανοὺς καὶ τοὺς Σοσιαλιστές. […]

Τὶ εἴδους ἄνθρωποι ἦσαν οἱ πρῶτοι στρατολογημένοι Χριστιανοί; Κύρια εἶχαν στρατολογηθεῖ ἀπὸ τοὺς «ἐργαζόμενους καὶ ἐπιβαρυμένους», μέλη τῶν κατώτερων στρωμάτων τοῦ λαοῦ, ποὺ εἶχαν γίνει ἐπαναστατικὸ στοιχεῖο. […]

Ἡ φορολογικὴ πίεση καὶ ἡ ἀνάγκη γιὰ χρήματα ποὺ προκαλοῦσε σὲ περιοχὲς ὅπου κυριαρχοῦσε μονάχα ἢ κυρίως ἡ φυσικὴ οἰκονομία, βύθιζε τοὺς χωρικοὺς σ’ ἀκόμα βαθύτερη δουλεία στοὺς τοκογλύφους, δημιουργοῦσε μεγάλες περιουσιακὲς διαφορές, ποὺ ἔκαναν τὸν πλούσιο πλουσιώτερο καὶ ἀπογύμνωνε τέλεια τὸν φτωχό. Κάθε ἀπόπειρα ἀντίστασης ἀπομονωμένων μικρῶν φυλῶν ἢ πόλεων, στὴ γιγαντιαία Ρωμαϊκὴ παγκόσμια δύναμη ἦταν χωρὶς ἐλπίδα. Ποῦ ὑπῆρχε ἡ διέξοδος, ἡ σωτηρία, γιὰ τοὺς ὑπόδουλους, τοὺς καταπιεζόμενους καὶ ἐξαθλιωμένους, μιὰ διέξοδος κοινὴ γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνθρώπινες ὁμάδες ποὺ τὰ συμφέροντά τους ἦσαν ἀμοιβαία ξένα ἢ κι ἀκόμα ἀντιτιθέμενα; Κι ὅμως ἔπρεπε νὰ βρεθεῖ ἕνα μεγάλο ἐπαναστατικὸ κίνημα ποὺ νὰ τοὺς ἀγκαλιάσει ὅλους αὐτούς. 

Ἡ διέξοδος εἶχε βρεθεῖ πράγματι.

 

Φρειδερίκου Ἔνγκελς, Σχετικὰ μὲ τὴν ἱστορία τοῦ πρώτου Χριστιανισμοῦ

«Κουρσάροι»- το ελληνοκεντρικό διήγημα του Ένγκελς για το 1821

του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από το Κοινωνικό Οδόφραγμα

Τον 17χρονο Ένγκελς είχε συνεπάρει ο ηρωικός αγώνας του υπόδουλου ελληνικού Έθνους, τον οποίο αποτύπωσε το 1837, στο διήγημά του: «Οι κουρσάροι (A tale pirate)». Τόσο γλαφυρά μάλιστα, που θα έσπερνε μένος και ντροπή στους σημερινούς Έλληνες αριστερούς ιστορικούς, που θέλουν να αποδομήσουν το ΄21. Ήταν το ίδιο έτος, όταν σε γιορτή του Γυμνασίου, απάγγειλε στα ελληνικά το ποίημα που είχε γράψει ο ίδιος και αναφερόταν στη μονομαχία του Ετεοκλή με τον αδερφό του, Πολυνίκη. Ενώ σε γυμνασιακό του τετράδιο η εργασία του έχει τίτλο: «Από τη δημιουργία του κόσμου ως την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.X.)», γοητευμένος πάντα από την αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου π.Χ αι και τον «Επιτάφιο» του Περικλή». (σ.σ. τον οποίο οι ιδεολογικοί του απόγονοι θέλουν να εκτοπίσουν από την παιδεία των παιδιών μας).

Άλλωστε, η αγάπη του Ένγκελς για την αρχαία ελληνική ιστορία είναι δεδομένη και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του μαρξισμού. Ο μικρός Ένγκελς μεγάλωσε με την ελληνική μυθολογία και τη μελέτη των αρχαίων κλασσικών που διάβαζε στην αρχαιοελληνική γλώσσα.

Το διήγημα

«Οι κουρσάροι», εμπεριέχουν απαγορευμένες λέξεις και νοήματα για τη σημερινή κλίκα που στρογγυλεύει την ιστορία και τη μνήμη. Η ελληνική συνέχεια με την αναφορά αρχαιοελληνικών και χριστιανικών ονομάτων – και με τον αρχηγό που λέγεται Λεωνίδας – όσο και η ταύτιση θρησκείας και εθνικοτήτων είναι εμφατικά παρόντα. Ο Έλληνας είναι ταυτόχρονα ο χριστιανός και ο μουσουλμάνος είναι Τούρκος. Η μοχθηρία των βάρβαρων Τούρκων και των αρναούτηδων αντικρίζει το πάθος και τη γενναιότητα των Ελλήνων. Πάρτε ένα ενδεικτικό δείγμα:

«Το καράβι ετοιμαζόταν να σαλπάρει από την Κούλουρη, τη Σαλαμίνα της αρχαιότητας, τόπος που εκτυλίχθηκε η Αθηναϊκή Ανδρεία. Ένα ελληνικό εμπορικό καράβι, με πολυάριθμο πλήρωμα που είχε φέρει στην Αθήνα μαστίχα, αραβική κόμμι και άλλα…} (…)

Ο Φρίντριχ Ένγκελς και η Ελληνική Επανάσταση του ’21

 

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα 
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια

Φρίντριχ Ένγκελς (Friedrich Engels, 1820-1895, Γερμανός): γιoς βιομηχάνου, αμφισβητίας του καπιταλισμού, φιλόσοφος, δημοσιογράφος, κοινωνικός επιστήμονας που επεξεργάστηκε μαζί με τον Καρλ Μαρξ την θεωρία του επιστημονικού κομουνισμού και συνέγραψε επίσης μαζί του το Κομουνιστικό Μανιφέστο και το Κεφάλαιο.

Γνωστά όλα αυτά για τον Φ. Ένγκελς που πρόσφατα Γερμανός γλύπτης δημιουργός γλυπτού του Ένγκελς τον χαρακτήρισε ‘καπιταλιστή επαναστάτη’ που το πρωί μπορούσε να τρώει γαρίδες πίνοντας σαμπάνια ενώ το βράδυ γύριζε με την Ιρλανδή σύντροφο του στις εργατικές συνοικίες του Μάντσεστερ, εμείς όμως και με αφορμή τους εορτασμούς της επετείου των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 θα ασχοληθούμε με τον Φρίντριχ Ένγκελς ως… συγγραφέα λογοτεχνίας.

Ναι, ο Ένγκελς έγραψε και λογοτεχνία και ποίηση. Ένα από τα λογοτεχνικά του δημιουργήματα είναι το: «A tale Pirate»/1837.  Τότε (το 1837) είναι μαθητής Γυμνασίου και στο σχολείο του γράφει μελέτη με τίτλο: «Από την δημιουργία του κόσμου έως την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.Χ.)», μια ακόμη απόδειξη της μεγάλης αγάπης και θαυμασμού του φιλοσόφου στην αρχαία Ελληνική ιστορία. Εξ άλλου ο Ένγκελς διάβαζε από μικρός τους κλασσικούς μας συγγραφείς στην αρχαιοελληνική γλώσσα.

Το «A tale Pirate» ο Ένγκελς το εμπνεύστηκε από τους αγώνες των Ελλήνων κουρσάρων κατά των Τούρκων. Το έργο με τίτλο «Κουρσάροι» μεταφράστηκε και δημοσιεύτηκε το 1936 στην εφημερίδα Ριζοσπάστης σε συνέχειες. Το Αγγλικό πρωτότυπο θα το βρείτε στο: Fr.Engels, A Pirate tale, Marxists.org. Προσωπικά όταν μου ζητήθηκε η μετάφραση του στην Ελληνική για την μεταφορά του στην θεατρική σκηνή Χιακού Συλλόγου στα πλαίσια του εορτασμού των 200 ετών της Επανάστασης το αναζήτησα στην Ρωσική γλώσσα που κατέχω πολύ καλύτερα από την Αγγλική αλλά κράτησα τον πρώτο τίτλο αυτό της θαυμάσιας μετάφρασης-μεταφοράς του στην Ελληνική από τον Ριζοσπάστη του 1936: «Κουρσάροι».

Ιβάν Αϊβαζόφσκι(1817-1900): Η πυρπόληση της Τούρκικης Ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη/1881, Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη

Φρίντριχ Ένγκελς: Κουρσάροι. Περίληψη

Τόπος δράσης. Ελλάδα-Αιγαίο. Χρόνος δράσης: 1820.

Στην Τουρκοκρατούμενη Αθήνα του 1820 ο έμπορας Γρηγόριος Πάππος συγκρούεται με τον Πασά της Αθήνας και κατόπιν προσπαθεί να φύγει από την πόλη με την οικογένεια του για να σωθούν. Όμως ο στρατός του Πασά με επικεφαλής τον Μουσταφά Μπέη κυνηγάει και φτάνει την οικογένεια – ο πατέρας Γρηγόριος, η μητέρα Άρτεμις, ο Λέων, η δίδυμη αδελφή του Ζωή και ο μικρός αδελφός Αλέξης- . Βιώνοντας την άγρια δολοφονία του πατέρα του ο 16χρονος και στην προσπάθεια του να τον σώσει παλεύει με τον Τούρκο φονιά που τον κτυπάει στο μέτωπο με ένα σφυρί που έβγαλε από το ζωνάρι του. Ο μικρός Λέων πέφτει αναίσθητος κι ίσως αυτό να τον έσωσε εφόσον οι Τούρκοι θα τον πέρασαν για νεκρό κι έφυγαν ενώ όλοι οι άλλοι της οικογένειας είναι νεκροί. Από τον τόπο της σφαγής τον μάζεψε ένας χωρικός που με το κάρο του τον πήρε στο σπίτι του τον περιέθαλψε και κατόπιν με βάρκα τον μετέφερε στην Κούλουρη (της αρχαίας Σαλαμίνας όπως σημειώνει ο Ένγκελς). Εδώ, είναι αγκυροβολημένα εμπορικά Ελληνικά καράβια που μεταφέρουν εμπορεύματα και τρόφιμα από την Ελλάδα στην Μεσόγειο και το αντίθετο. Ανάμεσα τους και το καράβι του καπετάν Λεωνίδα Σπετσιώτη από τις Σπέτσες.

Οι αντιφάσεις των Μάρξ-Ένγκελς για το Εθνικό Ζήτημα

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε την ανάρτηση...

Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και μετανάστευση

Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και μετανάστευση

Ορισμένοι που θεωρούν ότι κρατούν το «αριστερόμετρο» και το «δημοκρατικόμετρο», καταγγέλλουν ως «ακροδεξιούς», «φασίστες» και «εθνικιστές» όσους τολμούν να ορθώσουν λόγο ενάντια στη λαθρομετανάστευση. Επειδή αυτοί οι τύποι εκθέτουν και διαστρεβλώνουν το σοσιαλισμό, την Αριστερά και την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη, πρέπει να αποκαλυφθούν.

Ουδέποτε ο μαρξισμός ή ο κανονικός σοσιαλισμός (όχι αυτός του νεοΠΑΣΟΚ) ήταν υπέρ της παράνομης μετανάστευσης. Όλοι οι κύριοι και κυρίες που θέλουν ανοιχτά σύνορα και παριστάνουν τους «αριστερούς», τους «σοσιαλιστές» και τους «δημοκράτες», όπως θα διαβάσετε στα αποκαλυπτικά κείμενα που ακολουθούν, στην πραγματικότητα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των εργατών και των μη προνομιούχων!

Αυτοί οι σύγχρονοι μεταμοντέρνοι «σοσιαλιστές» έχουν συγχέουν προφανώς το διεθνιστικό σοσιαλισμό του μαρξισμού με το διεθνισμό της παγκοσμιοποίησης του σύγχρονου καζινο-κλεπτοκρατικού χρηματιστηριακού καπιταλισμού. Διαβάστε τι έλεγε ο Μάρξ και οι Μαρξιστές για την αποκατάσταση της αλήθειας :

Ο ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ που έχει πει τη χαρακτηριστική φράση ότι

«δε θα υπήρχαν καλοί Σαμαρείτες αν δεν υπήρχαν ληστές», αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής : 

• Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας. 

• Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά αναγάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου. 

Ο Μάρξ,ο Ένγκελς για την Ελλάδα, την Τουρκία και το ανατολικό ζήτημα

                                                       

               Ο Μάρξ και ο Ένγκελς για την Ελλάδα, την Τουρκία και το ανατολικό ζήτημα

                                               

                    Ρήξη φ.89,φ.90.
                                                              Α’

                                   

       Το 1985 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Γνώση», σε εισαγωγή- μετάφραση-υπομνηματισμό του Π.Κονδύλη, η συλλογή από άρθρα των Μάρξ και Ένγκελς με τον τίτλο: Η Ελλάδα, η Τουρκία και το ανατολικό ζήτημα, τα οποία δημοσιεύθηκαν σε ένα χρονικό ορίζοντα σαράντα ετών, σε διάφορες εφημερίδες της εποχής τους.[1]

Πρόκειται  για σημαντικά και ενδιαφέροντα κείμενα, διότι μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα, τον τρόπο που προσέγγισαν το εθνικό ζήτημα  και τους γεωπολιτικούς παράγοντες, οι κλασσικοί του μαρξισμού,  καθώς και τον χαρακτήρα της κοινωνίας που διαμορφώθηκε στην οθωμανική αυτοκρατορία.

Ο Μάρξ δεν αγνοεί την πραγματικότητα των εθνών, ούτε τις φιλοδοξίες των κρατών για κυριαρχία και διεύρυνση της  ισχύος τους. Επίσης  δεν θεωρεί τα έθνη, σε όλες τουλάχιστον τις περιπτώσεις, ως πρόσφατες δημιουργίες  του Διαφωτισμού, αλλά αντίθετα είναι πρόθυμος να αναγνωρίσει την ιστορικότητά τους. Όμως τα εθνικά ζητήματα τα υπαγάγει στο κοσμοϊστορικό γεγονός που πρόκειται να τμήσει τον χρόνο κάθετα: την προλεταριακή επανάσταση. Η επιλογή αυτή έχει ένα   κατ’ αρχήν παράδοξο αποτέλεσμα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι αναγκασμένος να προτείνει την αναστολή  των κινημάτων εθνικής χειραφέτησης, να υπερασπίζεται έναν εθνικισμό ή ακόμη μια αυτοκρατορία εναντίον μίας άλλης, αν όλα αυτά, θεωρεί ότι υπηρετούν την προλεταριακή σκοποθεσία. Συγχρόνως μια εξαιρετικά ρεαλιστική προσέγγιση της γεωπολιτικής πραγματικότητας συγχέεται με τις προκαταλήψεις του Μάρξ για τα έθνη που δεν έχουν εισέλθει ακόμη στην βιομηχανική επανάσταση. Στην οπτική αυτή, θεώρησαν την  τσαρική Ρωσία την κατ’ εξοχήν αντεπαναστατική δύναμη. Μάλιστα αντιμετωπίζουν ευμενώς την επέμβαση των ΗΠΑ στην Ευρώπη, διότι «είναι ο νεότερος και ρωμαλεότερος εκπρόσωπος της Δύσης»[2], ο οποίος προστίθεται στις δυνάμεις που μπορούν να ανακόψουν τις ρώσικες ηγεμονικές φιλοδοξίες.

Οι απόψεις των Μαρξ-Ένγκελς για τη μετανάστευση

Η προσπάθεια για την οικοδόμηση μιας αλληλέγγυας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο συνεχίζεται αλλά μετά από 150 χρόνια δράσης του εργατικού κινήματος. Τα προβλήματα και οι στάσεις απέναντί τους επαναλαμβάνονται. Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι το θεωρητικό μοντέλο της Αριστεράς και οι πολιτικές απαντήσεις της εμπεριέχουν εγγενείς δομικές δυσλειτουργίες, που δύσκολα κατανοούνται και ακόμα δυσκολότερα ξεπερνιούνται. 

Καλά είναι όμως να διδασκόμαστε από τις εμπειρίες του παρελθόντος και κυρίως να μην ερμηνεύουμε τα κλασικά κείμενα των πρωτεργατών του παγκόσμιου εργατικού κινήματος κατά βούληση...

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

Φρ. Ένγκελς 

Η ΙΡΛΑΝΔΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ. 

Έχουμε ήδη αναφερθεί, με άλλες ευκαιρίες, στους Ιρλανδούς που έχουν μεταναστεύσει στην Αγγλία και θα πρέπει τώρα να ερευνήσουμε περισσότερο τις αιτίες και τα αποτελέσματα αυτής της μετανάστευσης. 

Η ραγδαία επέκταση της αγγλικής βιομηχανίας δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί εάν η Αγγλία δεν είχε στην διάθεση της, σαν εφεδρεία, τον πολυάριθμο και εξαθλιωμένο πληθυσμό της Ιρλανδίας. Στην πατρίδα τους οι Ιρλανδοί δεν είχαν τίποτα να χάσουν, ενώ στην Αγγλία είχαν πολλά να κερδίσουν. Και απ’ την ώρα που έγινε γνωστό στην Ιρλανδία ότι στη ανατολική ακτή του καναλιού του Αγίου Γεωργίου προσφέρεται σταθερή δουλειά και καλό μεροκάματο για γερά χέρια, χρόνο με το χρόνο το διαβαίνουν στρατιές Ιρλανδών. 

Υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο έχει ήδη μεταναστεύσει, και συνεχίζουν ακόμα να περνούν κάπου πενήντα χιλιάδες το χρόνο, και σχεδόν όλοι κατευθύνονται στις βιομηχανικές ζώνες, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, συγκροτώντας την πιο παρακατιανή τάξη του πληθυσμού. 120.000 φτωχοί Ιρλανδοί ζουν στο Λονδίνο, στο Μάντσεστερ 40.000, στο Λίβερπουλ 34.000, στο Μπρίστολ 24.000, στην Γλασκόβη 40.000, στο Εδιμβούργο 29.000. Αυτοί οι άνθρωποι, που μεγάλωσαν σχεδόν χωρίς πολιτισμό, εξοικειωμένοι απ’ την νεαρή τους ηλικία σε κάθε είδους στερήσεις, απελέκητοι, αχαλίνωτοι και αδιάφοροι για το μέλλον, φέρνουν όλες τις βάναυσες συνήθειές τους μέσα σε μια τάξη του αγγλικού πληθυσμού που, είναι αλήθεια, λίγο κίνητρο έχει να καλλιεργήσει τη μόρφωση και την ηθική. Ας ακούσουμε τον Τόμας Καρλάιλ πάνω σε αυτό το θέμα: 

«… καθίστε πρώτα και μάθετε τα ελληνικά… »

Σεπτεμβρίου 13, 2013 από seisaxthiablog

 Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Απέναντι στο δικό τους «κήρυγμα», εμείς θυμόμαστε τον Ελύτη που έλεγε στους Ελληνες μετανάστες της Σουηδίας, το 1979:

«Κι αν μου το συγχωρείτε να σας δώσω μια γνώμη – ακούστε την: όσο καλά κι αν ζείτε σ’ αυτή τη φιλόξενη, την ευγενική χώρα, όσο κι αν νιώθετε καλά και στεριώνετε, και κάνετε οικογένεια – μην ξεχνάτε την πατρίδα μας, και προ παντός, τη γλώσσα μας. Πρέπει να ‘σαστε περήφανοι, να’ μαστε όλοι περήφανοι, εμείς και τα παιδιά μας για τη γλώσσα μας. Είμαστε οι μόνοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό “ουρανό” και τη θάλασσα “θάλασσα” όπως την έλεγαν ο Ομηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια. Χαίρομαι κι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω σ’ αυτή τη γλώσσα και σας χαιρετώ, σας αποχαιρετώ μάλλον, αφού η στιγμή έφτασε να φύγω».

*

Και τον Γκάτσο:

«Μια χούφτα είν’ ο άνθρωπος από στυφό προζύμι/ γεννιέται σαν αρχάγγελος πεθαίνει σαν αγρίμι/ του μένει μόνο στη ζωή μια γλώσσα μια πατρίδα/ η πρώτη του παρηγοριά και η στερνή του ελπίδα/ Ολο το βιος κι η προίκα του ένας καημός στα στήθια/ κι ο τόπος που τον γέννησε η δυνατή του αλήθεια/ Για δέστε κείνο το παιδί με τα γερά τα χέρια/ πώς οδηγεί τ’ αδέρφια του ν’ ανέβουν ως τ’ αστέρια/ κι απ’ τα βουνά της Ρούμελης και τα νησιά του νότου ένας πανάρχαιος παππούς κοιτάει τον εγγονό του».

*

Και τον Αισχύλο:

«βορβόρω δ’ ύδωρ λαμπρόν μιαίνων ούποθ’ ευρήσεις ποτόν» (με βούρκο αν το μολύνεις από πού θα πιεις καθαρό νερό).

Και τον Ενγκελς που τόνιζε ότι

«οι πολυποίκιλες μορφές της ελληνικής φιλοσοφίας περιέχουν σε έμβρυο, εν τω γεννάσθαι τρόπους θεώρησης του κόσμου»

και που απευθυνόταν με τα παρακάτω «τρυφερά» λόγια στους «πνευματώδεις εξυπνάκηδες» της εποχής του:

«Ω Φιλισταίοι καθίστε πρώτα και μάθετε τα ελληνικά κι όταν τελειοποιηθείτε σ’ αυτά, τότε ελάτε να τα πούμε. Μόνον εκείνοι που ξέρουν ελληνικά μπορούν να συζητούν σωστά».

*

Αλλά ένα τέτοιο σχολείο, όπου θα προάγεται το «φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» δεν είναι στις προθέσεις εκείνων που υπηρετούν και αναπαράγουν ένα σύστημα που έχει «άρχοντες» και «δούλους».

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: