Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας

Του Ανδρέα Σταλίδη

Το 2012 εκδόθηκε το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου για το Κρυφό Σχολειό με πάρα πολλές πηγές, οι οποίες εξέπληξαν όχι μόνο τους αποδομητές (διότι δεν είχαν ποτέ τους ασχοληθεί σοβαρά, αλλά μόνο οι ιδεοληψίες τους απετέλεσαν τη βάση των απόψεών τους), αλλά και τους σοβαρούς Ιστορικούς, διότι ένα τμήμα πηγών εμφανιζόταν για πρώτη φορά στο βιβλίο.

Επειδή είχα δημοσιεύσει στο Αντίβαρο από το 2008 τα πρώτα κείμενα του Κεκαυμένου για το θέμα και έψαχνα να βρω εκδότη για το έργο του, έγραψα και τον πρόλογο στο βιβλίο. Το βιβλίο εκδόθηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις του Καραμπελιά και αποτελεί σταθμό.

https://www.antibaro.gr/article/6553

Ανατροπή στην «αποδόμηση μύθων». Ο πρόλογος του βιβλίου: «Το Κρυφό Σχολειό. Το χρονικό μιας Ιστορίας»

28 November 2012

Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας

Το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου, παλαιού συνεργάτη του Αντίβαρου, «Το Κρυφό Σχολείο, το χρονικό μιας ιστορίας» αποτελεί μία ανατρεπτική παρέμβαση στην καρδιά του άξονα σκέψης της σχολής των αναθεωρητών. Πλέον, δεν μπορούν να ακροβατούν και να συνεχίσουν να καλλιεργούν μία στερεοτυπική ανάγνωση της Ιστορίας με μοναδικό θεμέλιο ένα βιβλίο χωρίς πηγές (Άλκης Αγγέλου: «Το Κρυφό Σχολειό, το χρονικό ενός μύθου»). Παραπέμπονται λοιπόν στις εκατοντάδες πηγές, τις οποίες αγνοούν και τις οποίες ανασύρει στο προσκήνιο ο Γιώργος Κεκαυμένος στην εξαιρετική του μελέτη. Η έκδοση του βιβλίου από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις του Γ. Καραμπελιά, είναι το επιστέγασμα προσπαθειών ετών από την πλευρά μας. Ακολουθεί ο πρόλογος του βιβλίου.

Πρόλογος του Ανδρέα Σταλίδη στο βιβλίο του Γ. Κεκαυμένου, Το Κρυφό Σχολείο, το χρονικό μιας ιστορίας, που θα κυκλοφορήσει από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012.

Οι πηγές της μελέτης του Κεκαυμένου

Μία από τις φράσεις που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, όταν την άκουγα μικρός, ήταν «μα εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;» Δικαίως, νομίζω, αναρωτιόμουν: «και γιατί όχι;» Από τότε λοιπόν απαντούσα στους γύρω μου ότι «η σωστή απάντηση στην ερώτηση “εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;” είναι “ναι”». Ανεξάρτητα, βέβαια, από το τι θα πετύχει κανείς στο τέλος.

Η ανά χείρας μελέτη είναι όντως ανατρεπτική! Ο Γιώργος Κεκαυμένος, τον οποίο ποτέ δεν γνώρισα εκ του σύνεγγυς, όμως μου στέλνει τα τελευταία χρόνια ορισμένα άρθρα του σε ηλεκτρονική μορφή για δημοσίευση στο «Αντίβαρο», επιχειρεί «να αλλάξει τον κόσμο». Να αλλάξει τα δεδομένα. Η αλλαγή είναι μία λέξη. Όμως να επιτύχει κανείς την αλλαγή είναι άθλος.

Το θέμα του μελετητή είναι το κρυφό σχολειό (πρώτη του δημοσίευση http://www.antibaro.gr/article/436 και δεύτερη http://www.antibaro.gr/article/3441).

 Ο τίτλος, «Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας», είναι παράφραση ενός παλαιότερου συγγράμματος, της μίας και μοναδικής πηγής στην οποία παραπέμπουν όλοι ανεξαιρέτως οι θιασώτες της άποψης ότι το κρυφό σχολειό είναι απλά ένας μύθος και τίποτα παραπάνω. Το σύγγραμμα εκείνο είχε μόνο μία ιστορική πηγή προ του 1821. Από αυτήν, χρησιμοποιήθηκε μόνο ο τίτλος. Η ραχοκοκαλιά της σχολής σκέψης, την οποία παρήγαγε εκείνο το βιβλίο και τελικά κυριάρχησε οριζόντια σε όλες τις γωνιές της κοινής γνώμης, είναι περίπου η εξής:

«Κρυφό σχολειό δεν υπήρξε ποτέ, διότι δεν υπήρξε ποτέ η ανάγκη του κρυφού σχολειού. Δεν υπήρξε η ανάγκη του κρυφού σχολειού, διότι ποτέ δεν διώχθηκε η παιδεία των υπόδουλων Ελλήνων. Δεν διώχθηκε ποτέ η παιδεία διότι αυτός ο τομέας δεν βρισκόταν στο ενδιαφέρον των Οθωμανών κατακτητών. Το ενδιαφέρον τους εστιάζονταν μόνο στη φορολογία. Επίσης, δεν υπάρχει καμία πηγή για το κρυφό σχολειό, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουμε ορισμένα ονομαστά σχολεία της εποχής. Το ότι ήταν λιγοστά είναι αποτέλεσμα έλλειψης χρημάτων και όχι αποτέλεσμα διωγμών. Παρόλο λοιπόν που δεν υπήρξε ποτέ κρυφό σχολειό, βόλευε να πλάσουμε τον μύθο του, διότι έτσι εμφανίζεται η Εκκλησία ως ευεργέτιδα του έθνους. Συνεπώς, συντελεί ο μύθος στη δημιουργία της εθνικής μας ταυτότητας. Ήρθε όμως η ώρα να τον αποδομήσουμε. Μπορούμε σήμερα να ζούμε και χωρίς μύθους».

Αυτά λένε λίγο-πολύ, με διάφορες παραλλαγές, ανάλογα με τον βαθμό αντικληρικαλισμού, αναθεωρητισμού, μεταμοντερνισμού ή, έστω, αδιαφορίας, του καθενός.

Η απάντηση του Γιώργου Κεκαυμένου, στην παρούσα μελέτη του, είναι εν περιλήψει η εξής:

«Υπάρχει πληθώρα πρωτότυπων ιστορικών πηγών, σύμφωνα με τις οποίες η παιδεία των υποδούλων πράγματι διώκονταν και αυτό συνέβαινε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια των αιώνων της Τουρκοκρατίας. Συνεπώς, ανάγκη πράγματι υπήρξε, και μάλιστα ανάγκη μεγάλη και επιτακτική σε όλη τη γεωγραφική έκταση της οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι μεμονωμένα ή αποσπασματικά. Επίσης, υπάρχουν δεκάδες γραπτές μαρτυρίες αμερόληπτων ιστορικών και ξένων περιηγητών της εποχής που συνηγορούν σε αυτό. Υπάρχουν μαρτυρίες για κρυφά σχολειά, ακόμα και για κρυφές εκκλησιές. Η αγριότητα των Τούρκων ήταν πασιφανής για τους ανθρώπους της εποχής».

Πριν δώσω μία σύνοψη των πηγών της παρούσης μελέτης, θα δώσω ένα τεκμήριο της έλλειψης αυτοπεποίθησης της λεγόμενης αναθεωρητικής σχολής. Σε μία εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, ο Αλέξης Παπαχελάς ρώτησε τον Θάνο Βερέμη για το κρυφό σχολειό. Στο πάνελ βρισκόταν και ο Χρήστος Γιανναράς, ενώ σε τηλεοπτικό «λινκ» βρισκόταν και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Απαντώντας λοιπόν ο Θάνος Βερέμης, παραδέχτηκε ότι «το κρυφό σχολειό υπήρξε σε περιόδους συγχρονισμένων εξισλαμισμών, όπως για παράδειγμα στην Ήπειρο κατά την περίοδο του Κοσμά του Αιτωλού». Προσέξτε τον πληθυντικό αριθμό των «περιόδων». («Νέοι Φάκελοι», ΣΚΑΙ 28.02.2011 http://www.youtube.com/watch?v=tV05BClVfoY ).

Ακολουθεί κατά χρονολογική σειρά μία ενδεικτική λίστα των μαρτυριών, οι οποίες παρουσιάζονται στο βιβλίο. Οι μαρτυρίες είναι πολυάριθμες και έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και βαρύτητα.

Περί απαγόρευσης της παιδείας και της θρησκευτικής ελευθερίας από τους Τούρκους

• 1460, Πατριάρχης Γεννάδιος. Επιστολή του παραθέτει ο Θεοδόσιος Ζυγομαλάς προς τον Μαρτίνο Κρούσιο, περίπου 100 χρόνια αργότερα.

Γιώργος Φλωρίδης για το κόμμα ΝΙΚΗ: «Αυτοί δεν είναι χριστιανοί, είναι διάβολοι»

Του Ανδρέα Σταλιδη

Ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης!

Κάλεσαν τον Γιώργο Φλωρίδη να μιλήσει για το κόμμα του το ΠΑΣΟΚ (όπως ομολογεί ο δημοσιογράφος στο τέλος), αλλά αυτός και τα 10 λεπτά της συνέντευξης μιλάει για την Νίκη. Μα και τα 10 λεπτά. Με πλήθος κοσμητικών επιθέτων, όπως: (με τη σειρά που τα ανέφερε)

"Περιτρίμματα, θραύσματα, μουτζαχεντίν, Ταλιμπάν, τζιχαντιστές, μουτζαχεντίν, σκοτεινά πρόσωπα, φανατισμό, αντιχριστιανικά, μίσος που κουβαλάνε, θρησκοληψία. διάβολοι, δεν είναι Χριστιανοί, φορείς μίσους, διαβολοπαπάδες, συνωμοτική λειτουργία αυτών των Ταλιμπάν, νοσταλγοί της χούντας, σκοταδιστές, διαβρωτικό κίνημα στα θεμέλια της χώρας, φανατισμός, θρησκοληψία, διαβρωτικό ρόλο, συνωμοτικό τρόπο, συνωμοτισμός, φονταμενταλιστές."

"Τους δίνουν τα ψηφοδέλτια μέσα στην εξομολόγηση"

(Μιλάμε για αυτόπτη μάρτυρα, έτσι;)

Και βεβαίως, επειδή το θέμα είναι ο Νατσιός, αυτόν έβαλε ο δημοσιογράφος στην εικόνα.

Εχθές λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος, ο Γιώργος Φλωρίδης έγινε υπουργός Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας!

Πού θα έβρισκε καλύτερο; 

Τι ήθος, τι καλλιέργεια!

Ακούστε τον:

Στον σύνδεσμο ΕΔΩ η απάντηση του σκοταδιστή, Ταλιμπάν, τζιχαντιστή, μουτζαχεντίν, φονταμενταλιστή, διαβόλου, αντιχρίστου.

-Γιατί δεν απαντάτε σε όσους σας καθυβρίζουν; 

-Δεν μίλησα γιατί δεν θέλω να καταλήξουμε σε κυρακατινισμούς και σε αήθη ξεμαλλιασματα όπως τα βλέπουμε! Και όπως έχω πει επειδή με βλέπουν και οι μαθητές μου...με βλέπουν τα παιδιά... δεν θέλω να ξεφτυλιστώ μπροστά τους!!

.............................................

(Για όσους δεν έχουν καταλάβει το ήθος του ανδρός ...)!

Έρχονται οι Πρέσπες του Αιγαίου.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Σταχυολόγηση ορισμένων πρόσφατων γεγονότων και δηλώσεων με παράθεση των σχετικών πηγών. Πράγματα που ευθέως παραπέμπουν στο ότι διανύνουμε ένα μονοπάτι που οδηγεί σε μία επώδυνη συμφωνία «Πρεσπών του Αιγαίου» πολύ σύντομα/

16 Δεκεμβρίου 2022 – Συνάντηση της Διευθύντριας του Διπλωματικού Γραφείου του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη (Άννα-Μαρία Μπούρα) με τον Εκπρόσωπο του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Ιμπραχίμ Καλίν) στις Βρυξέλλες και ειδικότερα στα γραφεία της Γεμανικής αντιπροσωπείας. Η συνάντηση έγινε παρουσία του διπλωματικού συμβούλου του Γερμανου Καγλεκαρίου Όλαφ Σόλτς (Γενς Πλέτνερ). Πηγή [1]

27 Δεκεμβρίου 2022 – Συνέντευξη του Αμερικανού υφυπουργού εξωτερικών Τζέφρι Πάιατ (και πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα) στην Real News όπου ξεκάθαρα καλεί την Ελλάδα και Τουρκία σε συνεργασία και συνεκμετάλλευση. Αντιγράφω μία φράση του: «οι ΗΠΑ εστιάζουν στο πώς θα δημιουργήσουν μια εταιρική δυναμική για να αποφύγουμε τις διαμάχες που συνοδεύονται με ένα οικονομικό κόστος». [πηγή 2]

Σημείωση: η «εταιρική δυναμική» πιθανώς αναφέρεται σε κάποια εταιρεία στην οποία θα συμμετέχουν οι εμπλεκόμενες χώρες, δηλαδή η Ελλάδα, η Τουρκία, πιθανώς η Κύπρος, το Ισραήλ, και – προφανώς – και οι ίδιες οι ΗΠΑ. Όποιος καταλαβαίνει κάτι άλλο, ας το πει.

31 Δεκεμβρίου 2022 – Η Εστία αποκαλύπτει ότι ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπτρίτης συναντιέται με τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα Οζουγκεργκίν και μάλιστα «τακτικά σε ουδέτερο έδαφος σε οικία γνωστής προσωπικότητας των Αθηνών με βαρύ ιστορικό όνομα και συνομιλούν για τα πάντα κάτω από τα ραντάρ.» Πηγή [3]

+Χρήστος Σαρτζετάκης

Από Ανδρέας Σταλίδης

Απεβίωσε σήμερα ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης, σε ηλικία 93 ετών.

Δεν μπορώ βέβαια να αποτιμήσω τον άνθρωπο και τη ζωή του. Θα αναφερθώ όμως σε ένα περιστατικό.

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης είχε συνυπογράψει το αίτημα για απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της Στ' Δημοτικού, που είχαμε ξεκινήσει στο Αντίβαρο την 1η Δεκεμβρίου 2005. Ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό η ηλεκτρονικό περιοδικό με 4.5 χρόνια λειτουργίας, σε μία περίοδο που πολύ λιγότεροι άνθρωποι από σήμερα είχαν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Έπρεπε όμως να επιβεβαιώσω την υπογραφή του (όπως και σε άλλα δημόσια πρόσωπα). Έτσι, είχαμε μία σύντομη ηλεκτρονική επικοινωνία.

Τον Μάιο του 2006 συνέβη η θλιβερή πτώση του Σμηναγού Ηλιάκη σε απόπειρα αναχαίτησης τουρκικού αεροσκάφους στον ελληνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου Πελάγους.

Τις αμέσως επόμενες ημέρες, ο έτερος πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος πήρε την ευκαιρία και έγραψε ένα άρθρο υπέρ της παραπομπής στη Χάγη, κυλυόμενος σε θέσεις υποχωρητικές. Συγκεκριμένα, η πρότασή του ήταν προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα χωρικά ύδατα, την υφαλοκρηπίδα και την αποστρατωτικοποίηση των νησιών! Το άρθρο του δημοσιεύθηκε μετά χαράς στην Καθημερινή και απετέλεσε σημείο αναφοράς για πολλούς.

Τότε, ο Χρήστος Σαρτζετάκης έγραψε κι αυτός ένα άρθρο και το δημοσίευσε στον ιστοχώρο που διατηρούσε ο ίδιος. Ήταν κι αυτός πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας άλλωστε, οπότε το. έστειλε το άρθρο του σε όλες τις μεγάλες ελληνικές εφημερίδες. Μία προς μία. Όλες του απάντησαν αρνητικά.

Απαντήσεις στο κίνημα δυσπιστίας του κορωνοϊού.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Θεωρώ θετική την εξέλιξη της επιχειρηματολογίας του κινήματος δυσπιστίας απέναντι στον κορωνοϊό, διότι αρκετά από όσα έλεγαν τότε, σήμερα τα σταμάτησαν.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ

Ποια είναι αυτά;

1ον, η αμφισβήτηση της ύπαρξης του ιού
2ον, η αμφισβήτηση των θανάτων από τον ιό
3ον, το ότι ο ιός είναι κατασκευασμένος από άνθρωπο για ύποπτους σκοπούς

Αυτά που συνεχίζουν να λένε μέχρι και σήμερα είναι δύο πράγματα

4ον, ότι ο ιός είναι απλώς μία γρίπη, δηλαδή με επιπτώσεις θνησιμότητας σαν κι αυτές της εποχικής γρίπης
και
5ον, ότι τα μέτρα προφύλαξης είναι αχρείαστα, δηλαδή μάσκες και μείωση της κοινωνικής απόστασης με διάφορους τρόπους που φτάνουν μέχρι και κλείσιμο καταστημάτων και καραντίνας. Ή μάλλον, δεν είναι απλώς αχρείαστα, αλλά έχουν και επιπτώσεις μεγαλύτερες από τον ιό (είπαμε: τον υπαρκτό, πλέον, ιό, τον φυσικά εξελιγμένο και όχι κατασκευασμένο από άνθρωπο ιό, και με τους υπαρκτούς θανάτους που επιφέρει).

Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο 4ο και 5ο σημείο.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ – ΟΡΟΛΟΓΙΑ –

Ξεκινώ με την ορολογία. Σε σοβαρό διάλογο, πρέπει οι έννοιες να είναι ξεκαθαρισμένες.

Το πλέγμα των υποχωρήσεων. [Ή, «πώς επιχειρήθηκε να εδραιωθεί ο εθνομηδενισμός στην Ελλάδα»]

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης από το Αντίβαρο

Πριν από ένα χρόνο κυκλοφόρησε ένα βίντεο του νυν βουλευτή της ΝΔ Δημήτρη Καιρίδη όπου από πανεπιστημιακή έδρα κατέκρινε την άποψή ότι οι Σκοπιανοί είναι «τεχνητό έθνος» και με σκωπτικό ύφος έλεγε ότι «εμείς είμαστε φυσικό, οργκάνικ (βιολογικό)». Σταμάτησε τον γέλωτα για να πει με σοβαρό ύφος ότι «εμείς όλοι στα πανεπιστήμια λέμε ότι όλα τα έθνη είναι τεχνητά, είτε 70, είτε 200 ετών».

Δεν θα σταθώ στο ανιστόρητο περιεχόμενο της φράσης και στις πηγές που επιβεβαιώνουν ότι ένα συγκροτημένο συλλογικό υποκείμενο που ονόμαζε τον εαυτό του «Έλληνες» με την ίδια γλώσσα, αλλά ενδεχομένως με διαφορετικό πολιτιστικό υπόδειγμα, περιπλανιέται σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά της Ευρώπης τουλάχιστον από την εποχή του Ηροδότου πριν 25 αιώνες. Θα σταθώ όμως στη δόση αληθείας που περιέχει η φράση «εμείς όλοι στα πανεπιστήμια». Πράγματι, υπάρχουν πολλοί (όχι «όλοι» όπως διατείνεται) στα πανεπιστήμια που λένε τέτοια πράγματα.

Ο Εμμ. Μικρογιαννάκης, διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Στην ημερίδα για το βιβλίο Ιστορίας το 2007, είπε ότι δέκα χρόνια νωρίτερα, φεύγοντας για εκπαιδευτική άδεια ενώ είχε συμφωνήσει να δεχθεί το τμήμα Ιστορίας δύο υποψήφιους διδάκτορες με θέμα την Ελληνκή Επανάσταση, όταν επέστρεψε βρήκε διακόσιους! Αυτό συνέβη τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτη. Δεύτερο κρατούμενο αυτό.

Ένα πετυχημένο παιδί στο σχολείο περνάει στο πανεπιστήμιο και ενδιαφέρεται για ανθρωπιστικές επιστήμες, ας πούμε Πολιτική, Ιστορία, Κοινωνιολογία. Περνάει από το Πάντειο, προωθείται από καθηγητές του που τηλεφωνούν αμέσως σε συναδέλφους που το πολιτικό σύστημα έχει εγκαταστήσει στο εξωτερικό μέσω κονδυλίων του υπουργείου εξωτερικών, πχ στο Λονδίνο ή στην Οξφόρδη και με ένα τηλέφωνο στον ημέτερο, γίνεται δεκτός. Εκθαμβωμένος, συνεχίζει τις σπουδές του εκεί. Κάποια στιγμή εκπονεί και μελέτες για το μοναδικό ελληνικό ίδρυμα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής. Αυτά ακούει, από «όλους» μάλιστα, αυτά λέει και ο ίδιος και με αυτό

Η Τουρκία έχει σε όλα άδικο.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 5 Φεβρουαρίου 2020.

 

Την περασμένη εβδομάδα αποκάλυψε η Εστία (28.1.2020) μία συνάντηση του πρωθυπουργού με πρέσβεις, αλλά και πολυμελή αντιπροσωπεία του ΕΛΙΑΜΕΠ για να αντιμετωπιστεί η κρίση με την Τουρκία. Το ΕΛΙΑΜΕΠ ανδρώθηκε επί Σημίτη και έγινε το κατευθυντήριο κέντρο εξωτερικής πολιτικής. Υπερασπίστηκε με λύσσα το Σχέδιο Ανάν προπαγανδίζοντάς το στην Κύπρο. Στο περιοδικό Επίκαιρα στις 23.12.2010, ο τότε Διευθυντής του Θ. Ντόκος παραδέχθηκε ότι το ίδρυμα έχει δεχθεί χρηματοδοτήσεις από το ίδρυμα Σόρος!

Το ΕΛΙΑΜΕΠ ανέκαθεν υϊοθετούσε άκρα υποχωρητική στάση στο Σκοπιανό. Ο Αλέξης Ηρακλείδης, φερ’ ειπείν, χρησιμοποιούσε από παλιά τον όρο «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (Τα Νέα 2.8.2007). Για τον εν λόγω καθηγητή υπάρχει και ένα περιστατικό που διηγήθηκε κάποτε σε δημόσια ομιλία του ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής, το οποίο μάλιστα εξιστορούσε ο ίδιος ο κ. Ηρακλείδης στους συναδέλφους του με υπερηφάνεια. Επέστρεψε ο γιος του από την παρέλαση σε μία εθνική γιορτή και μόλις τον είδε να κρατάει μία ελληνική σημαία, την άρπαξε, την έριξε κάτω και άρχισε να την πατάει με ορμή για να σκιστεί.

Την ίδια ώρα, η κα. Μπακογιάννη σε ρόλο «λαγού» λέει στον Χρ. Παπαχρήστου (Τα Νέα) ότι σε περίπτωση προσφυγής στη Χάγη «θα χάσουμε την ΑΟΖ του Καστελλορίζου, αλλά θα παλέψουμε για την Ρόδο ή τη Λέρο»! Περισσότερο αυτοκαταστροφική φράση δεν υπάρχει. Για ποιο πράγμα μας προετοιμάζουν; και τι είδους συμβουλές περιμένει ο πρωθυπουργός; Πάντως, η προχθεσινή φράση του κ. Μητσοτάκη ότι «Μετατρέψαμε μία μικρή οθωμανική επαρχία σε ένα κράτος πρότυπο της βαλκανικής» προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στους ακροατές. Κάτι δεν πάει καλά.

Ανησυχητικές είναι όμως και ορισμένες ανακρίβειες που διατυπώθηκαν δημοσίως. Στις 31.1.2020, ο εκπρόσωπος του ΓΕΕΘΑ δήλωσε στο CNN Greece επί λέξη ότι «εκτιμούμε ότι για την είσοδο του [Τουρκικού σκάφους Ορούτς Ρέις] στην ελληνική υφαλοκρηπίδα ευθύνονται οι καιρικές συνθήκες»! Την επομένη, το ΓΕΕΘΑ είπε για το ίδιο σκάφος ότι «εχθες έπλεε στα εθνικά χωρικά μας ύδατα και σήμερα εξήλθε του ελληνικού FIR». Τα έχουν μπλέξει κάπως διότι το FIR αφορά στον εναέριο χώρο.

Το πιο οδυνηρό όμως των ημερών είναι ότι αναπαράγεται από δημόσια πρόσωπα όλη η φαρέτρα της τουρκικής επιχειρηματολογίας. Έτσι, καλλιεργείται ηττοπάθεια στον ελληνικό λαό. Οφείλουμε λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε ότι η Τουρκία έχει σε όλα άδικο:

Υβριδικός πόλεμος.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 3 Δεκεμβρίου 2019.

Κάποτε οι πόλεμοι γινόταν με πέτρες, μαχαίρια, άλογα, ξίφη. Μετά, με όπλα πυροβόλα, όλμους, αεροπλάνα, ατομικές βόμβες, φρεγάτες. Πιο πρόσφατα με δρόνους (drones) αλλά και με πληροφορίες. Σήμερα γίνονται και με ανθρώπους! Λέγεται υβριδικός πόλεμος.

Καταναλώνει πηγές, δυναμικό. Καταρρακώνει το ηθικό. Δημιουργεί τριβές. Ο στρατός της Ελλάδας σήμερα παραχωρεί στρατόπεδα σε ΜΚΟ για το μεταναστευτικό. Ο υπουργός Αμύνης παραδέχθηκε δημοσίως ότι δεν τον ενημερώνουν καν για το τι συμβαίνει σε ένα από αυτά! Επίσης, τις προάλλες παραιτήθηκε ο διοικητής της 114 Πτέρυγας Μάχης επειδή δεν είχε διαθέσιμα αεροσκάφη και του ζητούσαν να ασχοληθεί με το μεταναστευτικό αντί για το στράτευμα. Σοβαρές επιπτώσεις.

Είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης που δέχεται πρόσφυγες και μετανάστες. Μέχρι και η Γερμανία που κάποτε δήλωνε ότι θέλει εκατομμύρια, πήρε το εκλογικό σοκ και φρέναρε. Το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να το λύσει καμία ελληνική τοπική κοινωνία, κανένα νησί. Είναι άστοχο λοιπόν το ερώτημα: “δηλαδή πού λέτε να τους μεταφέρουμε αφού δεν θέλετε στον τόπο σας;”.

Το πρόβλημα λύνεται σε επίπεδο Ευρώπης. Αυτός είναι ο προορισμός τους άλλωστε. Αν δεν τους θέλουν εκεί όπου οδεύουν, σε τόσο μεγάλους αριθμούς, εμείς τι φταίμε να πρέπει να τους διαχειριστούμε, είτε μέχρι να αποφασίσουν να τους δεχτούν αυτοί, είτε μέχρι να επιστρέψουν.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν σχετίζεται με την προσωπική ή Χριστιανική ηθική. Τόσο απλό, αλλά τόσο δυσκατάληπτο. Ναι, τον κατατρεγμένο ξένο που έφτασε στον δρόμο μας, τον φροντίζουμε χωρίς να ρωτάμε πώς βρέθηκε μπροστά μας. Εννοείται. Αυτό λένε οι κληρικοί. Ας μην τους παρεξηγούμε.

Αγιασμός – οργή της Μαρίας Ρεπούση – φονταμενταλισμός – Έλληνες – Βρετανοί.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Οι Έλληνες εδώ και 2500 χρόνια μπορεί να έχουν αλλάξει πολιτισμικό και θρησκευτικό υπόδειγμα, αλλά έχουν διαχρονικά ένα κοινό στοιχείο, αναπόσπαστο της ταυτότητάς τους. Όταν συνέρχονται σε πολιτεία αναφέρονται στα μετα-φυσικά, αναφέρονται στα Θεία. Όποια κι αν είναι αυτά. Όταν ξεκινούν κάτι, το ξεκινούν με επίκληση σ’ αυτά. Να λοιπόν, αυτός είναι ο συνδετικός κρίκος της συνέχειας του ελληνισμού.

Δεν είναι ανάγκη, δεν είναι προϋπόθεση δηλαδή, να ακολουθεί κανείς σε όλο του τον ιδιωτικό βίο απαρέγκλιτα τις παραδόσεις και τα έθιμα αυτής της θρησκευτικότητας. Διότι εκείνη την ώρα δεν είναι το άτομο του εαυτού του, γίνεται μέρος μίας συλλογικότητας.

Όταν όμως το άτομο συνέρχεται με άλλα άτομα σε «πόλιν», είτε στην Εκκλησία του Δήμου, είτε σε πολεμική εκστρατεία, είτε σε συμπόσιο, είτε σε Μυστήριο της Εκκλησίας, είτε πριν τον Αγώνα αντίστασης κατά του κατακτητή ή Επανάστασης, είτε όταν γράφει Σύνταγμα νέου κράτους, είτε όταν μπαίνει νέο έτος, ημερολογιακό ή – ναι! – σχολικό, επικαλείται τα Θεία.

Έρχεται λοιπόν το τεράστιο μέγεθος που ακούει στο όνομα Μαρία Ρεπούση και μας λέει το 2019 ότι «εξοργίζεται», ότι είμαστε, λέει, «φονταμενταλιστικό κράτος» για ποιο λόγο; επειδή αρχίζει η σχολική χρονιά με αγιασμό και επειδή οι υπουργοί παιδείας ανεξαιρέτως παρευρίσκονται σε αγιασμό κάθε χρόνο.

Δεν επιδεικνύει όμως άγνοια των ελληνικών πραγμάτων, αλλά και των διεθνών. Αν είμαστε «φονταμενταλιστικό κράτος» εμείς, τότε τι είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, στο οποίο συμβαίνουν τα κάτωθι:

1. Η Βασίλισσα είναι ταυτόχρονα Κεφαλή του Κράτους και Κεφαλή της Εκκλησίας (πιο περιπεπλεγμένο κράτος με την Εκκλησία, πεθαίνεις)

2. Στο ετήσιο μήνυμά της τα Χριστούγεννα (και όχι την 1η Ιανουαρίου ή κάποια άλλη ημερομηνία) αναφέρεται συχνά στον Χριστό

«Γιατί μαμά είναι κακιά η ακροδεξιά;»

Του Ανδρέα Σταλίδη

Ο Στέλιος Κούλογλου είναι Έλληνας ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατα εξέδωσε δύο βιβλιαράκια με τίτλους για να τραβάνε την προσοχή των γονέων (μεταξύ άλλων), δηλαδή

«Γιατί μπαμπά είναι κακιά η ακροδεξιά;»

και

«Γιατί μαμά είναι κακιά η ακροδεξιά;»

Κάθε μέρα σε διαφορετική πόλη αυτήν την περίοδο κάνει ομιλίες και διανέμει τα δύο βιβλία στο κοινό.

Στις φωτογραφίες βλέπουμε τα εξώφυλλα και τα βιβλιαράκια.

Στο δεύτερο από αυτά, στης «μαμάς» δηλαδή, προσέξτε το εξώφυλλο.

Έχει την φιγούρα ενός χρυσαυγίτη που φωνάζει «εγέρθητου» κοιτώντας το κάτω μέρος του σώματός του και από πάνω έχει πέντε σημαίες

1. Την σημαία της Βορείου Ηπείρου (χωρίς να φαίνεται το 1914

2. Την σημαία με έναν Κέλτικο Σταυρό

3. Την σημαία της Ελλάδας.Την επίσημη σημαία της Ελλάδας τις περιόδους 1822-1969 και 1975-1978, γνωστή και ως σημαία του στρατού

4. Την σημαία με τη ναζιστική σβάστικα

5. Την σημαία με τον δικέφαλο αετό, η οποία είναι επίσημη σημαία της Εκκλησίας της Ελλάδος σήμερα (θα την δείτε σε ΟΛΕΣ τις Εκκλησίες) και σε πολλά άλλα μέρη, όπως βλέπουμε στην εικόνα.

Ο στόχος του κύριου Κούλογλου είναι προφανής με την πρώτη ματιά.

Θέλει να ταυτίσει την ακροδεξιά και το νεοναζισμό με την ελληνική σημαία και την σημαία της εκκλησίας. Δηλαδή με την πατρίδα και με τη θρησκεία.

Απάντηση στο άρθρο του Παντελή Μπουκάλα: «Πόθεν το κοινόν άσμα «Μακεδονία ξακουστή»»

Γράφει ο Ανδρέας Σταλιδης

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 6 Φεβρουαρίου 2018.

Πρώτον. Ακριβώς το γεγονός ότι ο όρος Μακεδονία είναι γεωγραφικά και πολιτικά ασαφής, είναι ο λόγος που κάνει τους Έλληνες να ταυτίζουν την Μακεδονία με την αρχαία ή κλασική της έννοια. Όταν λέμε Μακεδονία, εννοούμε την αρχαία Μακεδονία. Δεν εννοούμε ούτε την έννοια των Ρωμαίων, ούτε των Βυζαντινών, ούτε των Οθωμανών (για τους οποίους ο όρος αυτός είναι ανύπαρκτος και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ των ποτών), ούτε των διαφόρων περιηγητών και χαρτογραφών που ο καθένας της απέδιδε ό,τι όρια ήθελε, ούτε -για να έρθω στον 20ο αιώνα- των Βουλγάρων, των Σέρβων, των Γιουγκοσλάβων, ούτε των επίδοξων (ψευδο-)«Μακεδόνων» σήμερα.

Δεύτερον. Οι ιστορικοί όροι δεν είναι του γούστου μας. Καθίστανται δόκιμοι ή παραμένουν αδόκιμοι μετά από αιώνες, ζύμωσης της πραγματικότητας με την Ιστορία. Κατ’ αρχάς να μάθει ο κ. Μπουκάλας ότι Άνω δεν σημαίνει Βόρεια! Και Κάτω δεν σημαίνει Νότια! Άνω σημαίνει ορεινή. Κάτω σημαίνει πεδινή.

Όταν ο κ. Τσίπρας (ντρέπομαι να γράψω τον θεσμικό του ρόλο) μίλησε για «Άνω Μακεδονία», έγραψα το κάτωθι άρθρο (δείτε το στις σημειώσεις) περί του όρου όπου γράφω ότι ο όρος Άνω Μακεδονία είναι δόκιμος ιστορικός όρος από τον Ηρόδοτο, δηλαδή το 450π.Χ. Ακολούθως, τον όρο αναφέρει ο Θουκυδίδης, ο Στράβων, ο Λίβιος και πολλοί άλλοι. Μέχρι να φτάσει για πρώτη φορά τον 20ο αιώνα να εμφανιστεί ο όρος στα βουλγάρικα ως Gorna Makedonija.

Ως Άνω Μακεδονία οριζόταν η σημερινή περιοχή των νομών Καστοριάς, Φλώρινας, Κοζάνης και Γρεβενών, δηλαδή η ορεινή Μακεδονία. Ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης αναφέρουν συγκεκριμένες πόλεις που ανήκουν στην Άνω Μακεδονία, αλλά και περιοχές της Κάτω Μακεδονίας που είναι περίπου οι σημερινοί νομοί Ημαθίας, Πέλλας, Θεσσαλονίκης, Πιερίας, Κιλκίς, Σερρών, Καβάλας.

«Απορίες για το Προσύμφωνο των Πρεσπών. Η Συμφωνία φύλλο και φτερό.»

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 25 Ιουλίου 2018

Εξαιρετικό ήταν το ιστορικό υπόβαθρο της παρούσας φάσης του Μακεδονικού ζητήματος, όπως εκτέθηκε στο πρώτο μισό της μίας εκ των τεσσάρων συνεδριών που διοργάνωσε το Υπουργείο Εξωτερικών την περασμένη Πέμπτη 19 Ιουλίου. Από κει και πέρα, οι τοποθετήσεις ήταν όλες στο ίδιο μήκος κύματος, κάτι όχι αναμενόμενο δεδομένου ότι οργανώθηκε ως «επιστημονικό», άρα δεκτικό θεωρητικά στην αντίθετη άποψη. Η ημερίδα ξεκίνησε με την ανάγνωση χαιρετισμού του καθηγητή νομικής κ. Χρήστου Ροζάκη, ο οποίος φερόταν από δημοσιεύματα να συμμετέχει και στην συγγραφή του Προσυμφώνου των Πρεσπών. Στην πρώτη φράση επανέλαβε το επιχείρημα καραμέλα των «140 κρατών», στη δεύτερη το επιχείρημα ότι το πΓΔΜ περιέχει τον όρο «Μακεδονία» αγνοώντας ότι είναι πρώην και προσωρινό όνομα, και χρησιμοποίησε δύο φορές τον όρο «Βόρεια Μακεδονία» αναφερόμενο στην πΓΔΜ, παρότι είναι ακόμα ανυπόστατος μέχρι την κύρωση της Συμφωνίας.

Οι διμερείς αναγνωρίσεις, και 200 να γίνουν, ουδεμία ισχύ δεν έχουν μπροστά στις αναγνωρίσεις διεθνών οργανισμών, στους οποίους υπάρχει ομοφωνία: πΓΔΜ για όλους ανεξαιρέτως. Έψαξα όμως να ελέγξω την πληροφορία. Ανακάλυψα ότι παρά τα όσα επαναλαμβάνει ο πρωθυπουργός, ο υπουργός εξωτερικών και όλοι οι συμφωνούντες και οι διαφωνούντες, οι χώρες δεν είναι 140, αλλά 106! Υπάρχει και μία ακόμη, το Κόσοβο, που είναι το 107ο. Όμως ο Κόσοβο δεν είναι καν μέλος του ΟΗΕ παρόλο που 111 χώρες το αναγνωρίζουν. Τα Σκόπια διαφημίζουν τις 106 χώρες κι εμείς υπερθεματίζουμε σαν ανόητοι με 140.

Η τουρκική απειλή

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 15 Μαρτίου 2018.

Αντίθετα με όσα πιστεύουν πολλοί στην Ελλάδα, ο Ερντογάν ούτε δρα παρορμητικά όντας «απασφαλισμένος», ούτε εξάγει την εσωτερική του κρίση σε τρίτους. Πρόκειται για μύθους που μόνο εφησυχάζουν και δεν προσθέτουν τίποτε στην αντίληψη της πραγματικότητας.

Κυβερνά επί 15 χρόνια, ανήλθε στην εξουσία χωρίς να έχει πολιτικά δικαιώματα, και μόλις έληξε η ποινή του, αντικατέστησε χωρίς εκλογές ένα υποχείριό του στη Βουλή και στην πρωθυπουργία, έχει μεταμορφώσει την Τουρκία, έχει αναδιατάξει τις σχέσεις της με όλες τις μεγάλες δυνάμεις και έχει ξεπεράσει πληθώρα εμποδίων μέχρι πραξικοπήματος. Δεν μπορεί παρά να έχει κάποιο προσεγμένο στραγητικό σχέδιο.

Μάλιστα, το όραμά του δεν είναι καν μυστικό, ονομάζεται «Τουρκία 2023» από τα 100 χρόνια μετά την ίδρυσή της και έχει συγκεκριμένους ομολογημένους στόχους, όπως πχ ΑΕΠ 2 τρις δολλαρίων και ένταξη στις 10 μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, αλλά και ανομολόγητους, όπως η απόκτηση μόνιμης θέσης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ως εκπρόσωπος των μουσουλμάνων παγκοσμίως.

Η συμπεριφορά της Τουρκίας λοιπόν, και όχι στενά του Ερντογάν, αλλάζει βαθμιαία και θα αλλάξει ακόμη περισσότερο, ως προς άλλες χώρες αλλά και ως προς την Ελλάδα. «Αλλαγή πίστας» την ονομάζει εύστοχα ο Σταύρος Λυγερός θεωρώντας ότι η Ελλάδα ανταποκρίνεται σαν να βρίσκεται ακόμα στην προηγούμενη πίστα.

Η ανακάλυψη του κοιτάσματος Καλυψώ ήταν καταλυτικής σημασίας. Θεωρεί αδιανόητο ο Ερντογάν να μην έχει βαρύνοντα λόγο και μερίδιο στο φυσικό αέριο νοτίως της Κύπρου, κάτι που ενδιαφέρει και την Ευρώπη και την Αμερική, διότι υποβαθμίζει την ενεργειακή εξάρτηση της πρώτης από την Ρωσία, με τεράστιο γεωστρατηγικό αντίκτυπο.

Ο υβριδικός πόλεμος στο Αιγαίο και στη Θράκη είναι ψυχολογικής φύσης με πολλαπλές στοχεύσεις: πρώτον αποσκοπεί στο να καταρρακώσει το ηθικό των Ελλήνων, δεύτερον είναι «ασφαλής» διότι δεν οδηγεί σε αναμέτρηση, την οποία δεν επιιθμεί, και τρίτον αποπροσανατολίζει από το κύριο μέτωπο και ενδιαφέρον, που είναι ασφαλώς το σύμπλεγμα Κυπριακής ΑΟΖ και Καστελλορίζου.

Κύπρος: 43 χρόνια μετά την εισβολή.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 25 Ιουλίου 2017.

Ο Γιάννος Κρανιδιώτης έριξε πρώτος την ιδέα να προωθηθεί η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ το 1986 στον υπουργό εξωτερικών Θ. Πάγκαλο. Τότε το ΑΚΕΛ ήταν ακόμα διστακτικό. Η αίτηση έγινε τελικά τον Ιούλιο του 1990 (Βασιλείου – Μητσοτάκης με υπ.εξ. Σαμαρά). Κρίσιμη καμπή το 1999 στο Ελσίνκι (Κληρίδης – Σημίτης με υπ.εξ. Παπανδρέου) όπου αποσυνδέθηκε η ένταξη από την λύση. Αποδείχθηκε ως η μεγαλύτερη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας, παρόλο που συνοδεύτηκε από την μεγαλύτερη αποτυχία της: την αναγνώριση «συνοριακών διαφορών» και την αναγνώριση και τον «σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο (Μαδρίτη 1997). Είμαστε άστατος λαός και συνταιριάζουμε συχνά τα καλύτερα με τα χειρότερα.

Το 2004 μάθαμε δια στόματος του Επιτρόπου Φερχόϊγκεν ότι εκείνη η αποσύνδεση είχε συνοδευτεί από την υπόσχεση της ελληνικής πλευράς (Κληρίδη – Σημίτη) να υποστηρίξουν εκ των προτέρων την  λύση. Οι διαπραγματεύσεις κορυφώθηκαν το 2002 με τους καρπούς τους να τίθενται σε δημοψήφισμα το 2004, λίγες ημέρες πριν την ένταξη στην ΕΕ. Στο μεταξύ όμως είχαν αλλάξει οι ηγεσίες:  Παπαδόπουλος και Καραμανλής αντικατέστησαν Κληρίδη (το 2003) και Σημίτη (δύο μήνες πριν το δημοψήφισμα). Το δίδυμο Καραμανλή-Μολυβιάτη λόγω του απωθημένου της πρότερης συσχέτισης του ονόματος «Καραμανλής» με την Κύπρο μετουσίωσε στο ακέραιο τη φράση «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται» παρά τις έντονες αμερικανικές πιέσεις. Δεδομένης της στάσης του Τάσσου Παπαδόπουλου, αυτό στην πράξη σήμαινε την απόρριψη του εκτρωματικού και προσβλητικού για την εποχή μας Σχεδίου Ανάν. Έτσι, αξιοποιήθηκε στο έπακρο η αποσύνδεση του 1999, κι ας έκραζε ο Φερχόϊγκεν ότι «εξαπατήθηκε».