Πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα

 της Αφροδίτης Μάνου

Ο "φίλος" μου ο Χρήστος, με είπε "φασίστρια" στο Φέισμπουκ, με μεγάλα μάλιστα γράμματα, όταν σύγκρινα των αριθμό γεννήσεων των Ελληνίδων με εκείνον των μουσουλμάνων γυναικών στα στρατόπεδα των "προσφύγων". Η φίλη μου η (ας την πούμε) Άσπα, σχολίασε σε ανάρτησή μου πριν κανα δυο μήνες, ότι τώρα, η Κύπρος πάει, διχοτομήθηκε. Φυσικά κι αυτή, λυπάται τους δυστυχισμένους "πρόσφυγες" και εκπλήσσεται με την "σκληρότητά" μου στο θέμα. Και οι δύο είναι "αριστεροί". Αυτός, ακόμα με τον ΣυΡιζΑ, αυτή, όχι πια.

Το ξέρω, κρίνοντας από τον εαυτό μου - που είμαι και κόρη πρόσφυγα - ότι το θέμα "της προσφυγιάς" είναι ένα πολύ λεπτό θέμα, που συναντάει το αμέριστο ενδιαφέρον και τη συμπάθειά μας. Άργησα πολύ να συνειδητοποιήσω ότι η μαύρη γκαστρωμένη που βγήκε από το φουσκωτό του Τούρκου λαθροδιακινητή και φίλαγε τη στεριά που πάτησε στη Λέσβο, ίσως δεν ήταν και τόσο "αθώα". Εν τω μεταξύ, πριν από μένα, και οι τελευταίοι μη κομματικά ιδεοληπτικοί ή εξαγορασμένοι από τις ΜΚΟ νησιώτες, που άνοιξαν αγκαλιές και σπίτια το 2015 να υποδεχτούν τους Σύριους πρόσφυγες, είχαν καταλάβει πολύ καλά τι δράμα παίζεται στα μέρη τους.

Ο ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ και τιμωρείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, επισημαίνει ο νομικός δρ Κύπρος Χρυσοστομίδης.

Δεν ήταν μόνο η εισβολή στην Κύπρο.

Χρειάστηκε και ο συστηματικός εποικισμός, ώστε τώρα να έρχεται η Τουρκία και να λέει, μα πού θα πάνε τόσοι άνθρωποι-σχεδόν δύο γενιές-που γεννήθηκαν στο νησί, ας κόψουμε την Κύπρο στη μέση, μισή για τους Ελληνοκύπριους, μισή για τους "Τουρκοκύπριους". Δηλαδή για την Τουρκία. Γιατί οι πραγματικοί Τουρκοκύπριοι, ή ξενητεύονται, ή αρνούνται να δεχτούν τα σχέδια της "αδερφής" και εγγυήτριας Τουρκίας.

Αυτός είναι ο λόγος αγαπητοί Χρήστο και "Άσπα", που μετράμε και συγκρίνουμε τις γεννήσεις των "αλλοθρήσκων" εμείς οι "ρατσιστές", οι "φασίστες" και "εθνικιστές". Οι "αναίσθητοι" και "ανάλγητοι" που "θέλουμε να πνίγονται παιδάκια στη θάλασσα". Ότι ΑΝ η Τουρκία ΔΕΝ τα καταφέρει σ' αυτή τη φάση που έχουμε ξεσηκωθεί ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ και δεν σκοπεύουμε να αφήσουμε τους πολιτικούς μας να ενδώσουν, σε καμμιά 30αριά χρόνια, σε Θράκη και Αιγαίο θα ζουν μουσουλμάνοι, ίσως και σε πλειοψηφία, Τούρκοι ή φιλότουρκοι, οπότε, δεν θα "έχει διχοτομηθεί" μόνο η Κύπρος, αλλά και η ίδια η Ελλάδα.

Κι αυτό, ΕΜΑΣ, μάς νοιάζει και μάς κόφτει ... 

Μπονζούρ, μεζ αμούρ ... 

Ήθελα καιρό να τα γράψω, σήμερα μού βγήκανε!

(Πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα)

Η φούσκα του ανθρωπισμού, είναι το τελευταίο καταφύγιο των ψευδαισθήσεων της Αριστεράς.

της Αφροδίτης Μάνου

Η φούσκα του ανθρωπισμού, είναι το τελευταίο καταφύγιο των ψευδαισθήσεων της Αριστεράς. Είναι ένα τεράστιο ψέμα που προσπαθεί να κρύψει την αλήθεια πίσω από την αλόγιστη, υποκινούμενη από τις αγορές για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους μαζική μετακίνηση πληθυσμών και την αριστερή αδυναμία της να ανταποκριθεί στις συνέπειες του φαινομένου, αφού και στην πράξη και ιδεολογικά, συμπλέει με την παγκοσμιοποιημένη και εθνομηδενιστική αντίληψη της σύγχρονης πραγματικότητας.

Σε απλή γλώσσα, ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός των αγορών ξεριζώνει τους ανθρώπους από πατρίδα και εστίες, οι δουλέμποροι αναλαμβάνουν τη διακίνηση και μεταφορά τους στην Ευρώπη, 

προωθώντας το "εκλεκτό εμπόρευμα" στις ανεπτυγμένες χώρες και στοιβάζοντας τα περισσεύματα στην Ελλάδα, την ανοχύρωτη, υπανάπτυκτη χώρα της ΕΕ.

Κι αφού το σύστημα στο οποίο πειθήνια υπακούει και υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργήσει τις Μόριες, έρχεται μετά και κλαίει κι οδύρεται για τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων.

Στην αλυσίδα αυτής της αέναης διαδικασίας, ο πανέξυπνος και σατανικός Ερντογάν, βρήκε τον τρόπο να παρεμβληθεί και συμμετέχοντας στο δουλεμπόριο και τη διακίνηση, να γίνει ο μεσίτης, ο Εσκομπάρ, ο βαρώνος του διεθνούς δουλεμπορίου.

Αυτό το ξέρουν όλοι εκτός από το ΣΥΡΙΖΑ και τους οπαδούς του και μάλιστα η ΕΕ συνειδητά τον πληρώνει για να κρατάει το "δεύτερο" και αταξινόμητο "εμπόρευμα" όσο γίνεται πιο μακριά, οι δε 

κυβερνήσεις παζαρεύουν διάφορα, προκειμένου και αυτές να αποκομίσουν οφέλη από το δουλεμπόριο.

Ο Τσίπρας όπως δήλωσε ο ίδιος με αποστομωτικό κυνισμό, για να μειώσει τη φορολογία στα νησιά, "ξαλάφρωσε" τη Μέρκελ από 1500 "ανεπιθύμητους" πρόπερσι, πολλοί πολιτικοί έχουν απευθείας οικονομικές σχέσεις με τις ΜΚΟ, αρκετοί ντόπιοι κάτοικοι νοικιάζουν ακίνητα, πουλάνε διάφορα αγαθά στο παρακύκλωμα και ένας τεράστιος κλάδος νόμιμης παραοικονομίας συντηρείται, σε μια μακάβρια αλυσίδα, από το νομιμοποιημένο εμπόριο της ανθρώπινης δυστυχίας.

Οι οπαδοί των αριστερών κομμάτων, παραβλέποντας όλη αυτή τη διαπλοκή, εθελοτυφλούμενοι, ή απλώς αγνοώντας το αλισβερίσι της ντροπής, βλέπουν μόνο το τραγικό αποτέλεσμα, την ανθρώπινη 

δυστυχία δηλαδή.

Και πώς την καταπολεμούν;

Αφροδίτη Μάνου: «…Ή ελευθερία θα έχεις, ή πολιτικοκοινωνικές ευαισθησίες …»

Γράφει ο Pavel

Έχει περάσει ένας μήνας και η Αφροδίτη Μάνου συμφώνησε μαζί σου ότι το παρελθόν ανήκει στη θέση του, σημασία έχει το παρόν και το μέλλον. Μια από τις αγαπημένες σου στιγμές ήταν όταν άρχιζες να τραγουδάς, μερικές φορές σου έκανα παρέα και εγώ, είχες προσπαθήσει να μου δείξεις τα βήματα στο χορό, δεν τα κατάφερα όμως να μάθω.

Εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '80, στο σπίτι βράδυ, καθισμένοι στην εξώπορτα, το φεγγάρι φώτιζε το χωριό απ' όπου έφυγες για να έρθεις, στην πόλη και στον πολιτισμό υποτίθεται.... Το ραδιόφωνο ανοικτό να μας συντροφεύει και τους δυο....Οι στίχοι από το τραγούδι «Η Νύχτα» της Αφροδίτης Μάνου... Η νύχτα ξέρει και φοβάται, μας αγαπάει, μας λυπάται…. κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει, ζει με τη νύχτα και σωπαίνει.

Το κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας μου και γράφτηκε στους συρμούς του Ηλεκτρικού την 23η Σεπτεμβρίου, λίγο πριν φτάσουμε στο Θησείο...

Τι είναι αυτό που συνδέει την Πέργαμο, την Αιτωλοακαρνανία, την Κόρινθο και τον Ταύρο όπου γεννηθήκατε ; Είναι τόποι που ακόμα και σήμερα παραμένουν βαθιά ριζωμένοι μέσα σας ;

Η Πέργαμος και η Αιτωλοακαρνανία είναι δυο λέξεις γεμάτες μυρωδιές στον κώδικα της προσωπικής μου μυθολογίας. Καρπούζι μυρίζει η Πέργαμος, φρέσκο καπνό το Περδικάκι. Ο ένας παππούς, πριν την Καταστροφή, έπαιρνε τα παιδιά του στο “τσάι” (σάι που λένε στα σταυρόλεξα, κτήμα) το καλοκαίρι, να κόψουν καρπούζια απ’ το μποστάνι. Έτρεχαν και πιτσιλιόντουσαν στα νερά του ποταμού για να δροσιστούν και γύριζαν όλοι μαζί με μια γλυκιά κούραση το βράδυ στο σπίτι. Ο άλλος παππούς, ορφάνεψε 12 χρονών και για να ζήσουν με τον μικρό του-10χρονο-αδερφό, μάζευαν καπνά απ’ τα χωράφια. Το βράδυ τύλιγαν λίγο απ’ τον καπνό που είχαν βάλει στην τσέπη τους σε μια εφημερίδα, έφτιαχναν τσιγάρο και το κάπνιζαν, μια σταλιά παιδιά. Ιστορίες των προγόνων από διηγήσεις τα κυριακάτικα πρωινά της δεκαετίας του 50 και του 60.

Αφροδίτη Μάνου: Ζούμε σε μια ταπεινωμένη χώρα, με κουτσή δημοκρατία, μπροστά σε μεγάλους κινδύνους

Συνέντευξη στην Ελένη Σωτηρίου

Η Αφροδίτη Μάνου είναι μία από τους καλλιτέχνες που αντιτάχθηκαν δημόσια στην Συμφωνία των Πρεσπών, πήρε ενεργό μέρος στον αγώνα για την υπεράσπιση της Μακεδονίας και ήταν ομιλήτρια στο τελευταίο συλλαλητήριο που διοργανώθηκε στην Αθήνα. Μιλήσαμε με τη γνωστή τραγουδοποιό για την εμπειρία της και τις εκτιμήσεις της για τις εξελίξεις μετά την κύρωση της συμφωνίας από την ελληνική Βουλή.

Πώς βλέπετε τις εξελίξεις μετά την κύρωση της Συμφωνία των Πρεσπών;

Ζούμε σε μια χώρα ήδη ταπεινωμένη από τα μνημόνια και τη φτώχεια, και ξαφνικά προκύπτει μία υποχώρηση στους ξένους, πάνω σε ένα σοβαρό εθνικό ζήτημα. Ένα πρόβλημα χρόνιο, με μεγάλη ιστορία και παρελθόν, και το οποίο είχε ισορροπήσει, με κάποιον τρόπο, με ποταμούς αίματος και θυσιών από την μεριά των Ελλήνων.

Βρισκόμαστε μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση, αλλά με έναν λαό του οποίου οι αξίες και τα μεγάλα ιδανικά είναι ανύπαρκτα αυτή τη στιγμή. Και αυτό επιχειρήθηκε, όπως αποδεικνύεται, κατ’ εξακολούθηση. Επί μιάμιση γενιά τα Ελληνάκια δεν μαθαίνουν τη γλώσσα σωστά, δεν μαθαίνουν να αγαπάνε την πατρίδα τους, μαθαίνουν παραποιημένη ιστορία, «προσαρμοσμένη» λίγο σε κάποιες οδηγίες της παγκοσμιοποιημένης Ευρώπης.

Ακόμα ήταν εμφανές ήδη από την περίοδο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, ότι στα Βαλκάνια θα έχουμε αναταραχή, θα έχουμε σημαντικές αλλαγές, μη ευνοϊκές για την Ελλάδα. Το κύριο για μένα είναι ότι έχουμε –για το συγκεκριμένο δε έχω γράψει και τραγούδι το 1991, που λέγεται «ηπειρώτικο τραγούδι» και αφορά την κατάσταση των Βαλκανίων– μία Ελλάδα που απειλείται από τα καινούργια σχέδια της παγκόσμιας κυριαρχίας. Μια Ελλάδα ανέτοιμη να υπερασπιστεί την ιστορία της και την κυριαρχία της και μια «Αριστερά» η οποία είναι πενταπρόθυμη να «λύσει» το πρόβλημα προκειμένου να δείξει πόσο σπουδαίος είναι ο Αλ. Τσίπρας, και για να πάρει ίσως και κάποια ανταλλάγματα – μια προσωρινή μη μείωση των συντάξεων, ένα προσωρινό μη κατέβασμα του αφορολόγητου.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΝΟΥ- ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 20/1/2019 ΠΛ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ